Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

illatio+cj

  • 1 illatio

    illātĭo (inlātĭo), ōnis [st2]1 [-] action d'emporter, transport. [st2]2 [-] action d'apporter dans, impôt, contribution, quote-part. [st2]3 [-] induction (t. de log.).
    * * *
    illātĭo (inlātĭo), ōnis [st2]1 [-] action d'emporter, transport. [st2]2 [-] action d'apporter dans, impôt, contribution, quote-part. [st2]3 [-] induction (t. de log.).
    * * *
        Illatio, Verbale. Vlp. Apportement, Portement dedens.

    Dictionarium latinogallicum > illatio

  • 2 illatio

    illatio illatio, onis f нанесение, причинение

    Латинско-русский словарь > illatio

  • 3 illatio

    illatio illatio, onis f причинение, нанесение

    Латинско-русский словарь > illatio

  • 4 illatio

    illātio, ōnis, f. (infero), das Hineintragen, Hineinbringen, I) eig.: a) im allg.: mortui, Beerdigung, Ulp. dig. 11, 7, 2. § 3 u. ö. – B) insbes., das Darbringen, a) die Abgabe, Steuer, Cassiod. var. 2, 16, 4. Itala exod. 30, 14: ill. tributorum, Cod. Theod. 11, 1, 2: illationes provinciarum, Val. imp. bei Vopisc. Aurel. 9, 2. – b) das Opfern, sanguinis et cruoris, Arnob. 4, 30. – II) übtr.: A) im allg., das Antun, Verursachen, Zufügen, Beibringen, stupri, Paul. sent. 5, 4. § 1: ipsa huius falsitatis illatio sive, ut expressius dicatur, impressio, Augustin. epist. 7, 3. – B) insbes., die logische Schlußfolge, der Schluß, Ps. Apul. de dogm. Plat. 3. p. 269 H.

    lateinisch-deutsches > illatio

  • 5 illatio

    illātio, ōnis, f. (infero), das Hineintragen, Hineinbringen, I) eig.: a) im allg.: mortui, Beerdigung, Ulp. dig. 11, 7, 2. § 3 u. ö. – B) insbes., das Darbringen, a) die Abgabe, Steuer, Cassiod. var. 2, 16, 4. Itala exod. 30, 14: ill. tributorum, Cod. Theod. 11, 1, 2: illationes provinciarum, Val. imp. bei Vopisc. Aurel. 9, 2. – b) das Opfern, sanguinis et cruoris, Arnob. 4, 30. – II) übtr.: A) im allg., das Antun, Verursachen, Zufügen, Beibringen, stupri, Paul. sent. 5, 4. § 1: ipsa huius falsitatis illatio sive, ut expressius dicatur, impressio, Augustin. epist. 7, 3. – B) insbes., die logische Schlußfolge, der Schluß, Ps. Apul. de dogm. Plat. 3. p. 269 H.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > illatio

  • 6 illatio

    Латинско-русский словарь > illatio

  • 7 illatio

    illātĭo ( inl-), ōnis, f. [infero], a carrying or bringing in (post-class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    mortui,

    i. e. burying, interment, Dig. 11, 7, 2, § 3 al.: FERRI, Inscr. ap. Marin. Fratr. Arv. 43.—
    B.
    In partic., an impost, duty:

    auctae,

    Cassiod. Var. 2, 16.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    stupri,

    i. e. a causing, committing, Paul. Sent. 5, 4, 1. —
    B.
    In partic., a logical inference, conclusion:

    vel illativum rogamentum. quod ex acceptionibus colligitur et infertur,

    App. Dogm. Plat. 3, pp. 34, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > illatio

  • 8 illatio

    см. inferre.

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > illatio

  • 9 illatio

    bring in; burial; stuffing (w/food); conclusion; assumption; payment (fine); contribution/pension; tribute/tax; offering/sacrifice; petition; offer (oath)

    Latin-English dictionary > illatio

  • 10 A posse ad esse non válet illatio

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > A posse ad esse non válet illatio

  • 11 Ab posse ad esse non válet illatio

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ab posse ad esse non válet illatio

  • 12 inlatio

    illātĭo ( inl-), ōnis, f. [infero], a carrying or bringing in (post-class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    mortui,

    i. e. burying, interment, Dig. 11, 7, 2, § 3 al.: FERRI, Inscr. ap. Marin. Fratr. Arv. 43.—
    B.
    In partic., an impost, duty:

    auctae,

    Cassiod. Var. 2, 16.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    stupri,

    i. e. a causing, committing, Paul. Sent. 5, 4, 1. —
    B.
    In partic., a logical inference, conclusion:

    vel illativum rogamentum. quod ex acceptionibus colligitur et infertur,

    App. Dogm. Plat. 3, pp. 34, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > inlatio

  • 13 inferre

    1) вносить, res inf. in fundum pignoris nomine (1. 1 § 1 D. 43, 33);

    pignori res illata (1. 1 § 5 D. 43, 32. 1. 11 § 5 D. 13, 7. 1. 4 pr. 1. 7 § 1 D. 20, 2. 1. 11 § 2 D. 20, 4. 1. 5 D. 4, 65);

    mortuum, ossa mortui (in locum aliquem, in sepulcrum) inferre, хоронить: interdictum de mortuo inferendo (tit. D. 11 8. cf. 1. 6 § 4 D. 1, 8. 1. 17 pr. D. 7, 1. 1. 6 § 6 D. 10, 3. 1. 2 § 1. 2. 1. 4. 6 pr. 1. 10. 11. 43 pr. D. 11, 7. 1. 39 D. 17, 2. 1. 20 § 3 D. 29, 2. l. 3 § 3 D. 47, 12);

    illatio, похороны: ill. quae sepulturae causa fit;

    ill. testatoris (1. 2 § 3. 1. 4 D. 11, 7);

    pedem finibus inferre, вступать в чужие пределы (1. 18 § 2 D. 41, 2).

    2) вносить, ставить в счет, записывать (1. 38 D. 3, 5. 1. 22 § 8 D. 33, 2. 1. 12 D. 34, 3. 1. 40 pr. D. 40, 7). 3) уплачивать, fisсо, aerario (s. in aerarium) inf. pecuniam, solidos, poenam (1. 3 § 5 D. 47, 12. 1. 15 § 6. 1. 36, D. 49, 14);

    inf. vectigal (1. 7 § 1 D. 39, 4. 1. 8 C. 10, 47. 1. 17 § 4 D. 22, 1. l. 11 pr. eod.);

    inf. pensiones (1. 58 pr. D. 7, 1);

    annua (1. 21 § 5 D. 33, 1);

    summam dotis (1. 12 D. 33, 4. 1. 78 § 14 D. 36, 1);

    pretium (1. 34 § 1 D. 31. 1. 9 § 2 D. 41, 1);

    aestimationem (1. 14 § 2 D. 32. 1. 101 pr. D. 46, 3);

    illatio, внесение подати (1. 2 C. 11, 61. 1. 2 C. Th. 6, 22. 1. 13 C. Th. 8, 5. 1. 2 C. Th. 11, 1. 1. 1 C. Th. 11, 19);

    ill. capitalis, платить подушное (1. 23 pr. C. 11, 47).

    4) наносить, причинять, in corpus inf. iniuriam (1. 1 § 2 D. 47, 10);

    vilnus inf. alicui (1. 7 § 8 eod);

    manus inf. (1. 1 § 1 eod. 1. 3 pr. § 3. 5. 6 D. 48, 21. 1. 74 D. 50, 17);

    damnum (1. 41 D. 21. 1. 1. 24 pr. D. 39, 2);

    vim, metum (1. 3 § 1. 1. 8 pr. 1. 14 § 5. 12. 1. 21 pr. D. 4, 2. 1. 45 § 4 D. 9, 2. 1. 8 D. 48, 8. 1. 1 § 4 eod. 1. 29 § 9 D. 48, 5);

    illatio stupri (Paul. V. 4 § 1).

    5) иск предъявлять, иногда обвинять, inf. actionem (1. 52 § 1 D. 15, 1. 1. 39 pr. D. 26, 7. 1. 77 § 14 D. 31. 1. 24 § 3 D. 40, 12. 1. 28 D 44, 7. 1. 44 § 1 D. 5. 1. 1. 4 pr. D. 35, 3. 1. 10 D. 44, 1. 1. 39 § 3 D. 40, 12. 1. 2 D. 40, 15. 1 10 C. 2. 4. 1. 76 § 9 D. 31. 1. 12 D. 48, 10. 1. 1 § 9. 10 D. 48, 16. 1. 11. 18 C. 9, 9);

    calumniam (1. 14 D. 48, 1).

    6) возлагать на кого что, inf. necessitatem (1. 55 § 2 D. 36, 1). 7) предлагать: inf. iusiurandum (1. 28 § 10 D. 12, 2. 1. 25 § 3 D. 22, 3. 1. 1. 11 C. 4, 1);

    illatio sacramenti = delatio (1. 26 § 1 C. 4, 32).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > inferre

  • 14 A posse ad esse non válet consequentia

    Я не верю в возможность такой абсолютной теории, посредством которой возможно было бы строить (мы говорим конструировать) все явления природы точно так, как теперь верят в возможность такой социальной формы, которая бы вполне удовлетворяла всем потребностям человека; может быть, и действительно и такая теория, и такая форма и будут когда-нибудь найдены, но ab posse ad esse consequentia non valet. (В. Ф. Одоевский, Русские ночи.)
    Если мы до сих пор у себя не видим примеров тому, чтобы женщины с особым успехом занимались положительными и опытными науками, в том числе и медициной, то это зависит не от них, а от дурных условий, в которых они находятся и из которых им не дозволяют выйти оттого, что им не дают возможности заниматься наукой, а ab non esse ad non posse consequentia non valet [ Умозаключение от несуществования к невозможности существования не имеет силы. - авт. ]. (Г. А. Джаншиев, Университетская автономия.)
    Такая позиция - является идеалистической; от нее, по сути дела, нет перехода к реальному порядку согласно принципу: "a posse ad esse non valet illatio". (Тадеуш Ярошевский, О гномистском "гносеологическом реализме".)
    Ant:

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > A posse ad esse non válet consequentia

  • 15 capitalis

    capitālis, e [ caput ]
    1) касающийся головы, т. е. жизни, весьма опасный, смертельный (morbus AG; inimicus, odium C)
    res c. Cтяжкое уголовное дело (грозящее смертью или лишением всех гражданских прав)
    poena c. L, Su и supplicium capitale QC, Su — высшая мера наказания, смертная казнь
    triumviri ( tresviri) capitales C, Lсм. triumviri
    2) отменный, отличный, выдающийся (ingenium O; sc. scriptor C)
    3) поголовный, подушный ( illatio CJ)

    Латинско-русский словарь > capitalis

  • 16 capitalis

    1) касающийся потери т. н. caput, т. е. жизни, свободы или гражданства (cf. caput s. 4);

    res cap. (1. 2 pr. D. 48, 19. 1. 4 pr. D. 2, 11. 1. 13 D. 37, 1);

    publica judicia cap. (1 2 D. 48, 1);

    fraudem cap. admittere, est tale aliquid admittere, propter quod capite puniendus sit (1. 23 § 2 D. 21, 1);

    crimen, malefi. cium cap. (1. 1 § 6 D. 3, 1. 1. 18 § 2 D. 48, 16. 1. 8 pr. D. 48, 18);

    cap. accusatio (1. 1 § 13 D. 48, 1);

    cap. quaestio (1. 6 C. 9, 41), actio (1. 5 D. 2, 9), causa (1. 103 D. 50, 16), coercitio (1. 200 eod.), poena (1. 27 § 2. 1. 28 D. 48, 19), sententia (1. 22 § 1 D. 32);

    supplicium cap. (1. 30 C. 7, 62);

    capitaliter vindicari, expiari, быть присужденным к смерти (1. 1 C. 12, 46. 1. 1 C. Th. 3, 14);

    capital. facere = crimen capitale admittere (1. 6 C. Th. 9, 21).

    2) смертельный, cap. inimicitiae (1. 8 § 3 1. 14 D. 3, 3), minae (1. 7 C. 2, 20). 3) касающийся подушного сбора: сар. illatio (1. 23 pr. C. 11, 47).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > capitalis

  • 17 fungi

    1) исправлять, исполнять, fungi tutela (1. 2 D. 26, 5), boni viri officio (1. 4 § 1 D. 10, 2);

    iudex male seu bene officio functus (1. 55 D. 43, 1. 1. 12 D. 1, 18. 1. 16 D. 2,1), partibus suis fungi (1. l D. 1, 22. 1. 21 § 5 D. 4, 8. 1. 40. D. 23, 3 1. 18 pr. D. 22, 3. 1. 14 D. 37, 10. 1. 35 D. 41, 2. 1. 1 § 3 D. 43, 17), fungi publicis muneribus (1. 29 D. 50, 1. 1. 33 § 1 D. 31);

    munere Falcidiae fungi, когда дело идет о легатах с вычетом Фальцидиевой доли (1. 77 § 1 eod.);

    fungi collatione dotis, обязанность внести в общую массу наследства приданое (1. 3 D. 37, 7). Functio, а) отправление должности (1. 31. 44. 45 C. 10, 31. 1. 11 C. 10, 52);

    b) цель (consult. vet. iur. c. 4); с) подать (1. 9. 13 C. 4, 49. 1. 6 C. 7, 39. 1. 4. C. 8, 54. 1. 5 C. 11, 74);

    funct. publiсае (1. 2 C. 3, 23. 1. 1 C. 3, 25. 1. 2. C. 4, 66);

    illatio functionis tributoriae (1. 3 C. 10, 22);

    functio vectigalium (1. 6 C. 4, 61).

    2) пользоваться, ius, quo dos fungitur (1, 3 C. 6, 44. 1. 62 D. 5, 1 1. 1 § 3 D. 43, 17. 1. 7 D. 46, 5); исправлять почетную должность (1. 7 § 2. 1. 13 § 2 D. 50, 2. 1. 1. 2. D. 50, 3), aedilitate (1. 17 § 4 D. 27, 1). 3) служить к чему, употреблять на что, nondum functum monumentum (1. 43 D. 6, 1). 4) оценивать, стоить: pretia rerum non ex affectu, sed communiter funguntur (1. 63 pr. D. 35,2). Functio, стоимость, значение, ценность: res (sc. quae pondere, numero, mensura consistunt), quae in genere suo functionem recipiunt per solutionem, magis quam specie, вещи, ценность которых определяется по роду, мере и весу,- заменимые вещи, безразличные по видам, определенные родовым образом (1. 2 § 1 D. 12, 1). 5) преодолевать, вытерпеть: in metallum damnati, non minus X annis poenae suae functi (1. 22 D. 48, 19);

    vita fungi = defungi s. 3 (1. 26 D. 33, 2. 1. 11 § 12. D. 48, 5. 1. 14 pr. D. 49, 17);

    diem fungi, умирать (1. 4 D. 1, 22. 1. 39 § 10 D. 26, 7. 1. 26 § 2 D. 36, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fungi

  • 18 triplicare

    троить: illatio triplicata (1. 8 C. Th. 7, 13).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > triplicare

  • 19 bifaries

    bĭfārĭus, a, um, adj. [bis, after the analogy of the Gr. diphasios; cf.: ambifarius, trifarius, multifarius, etc.], twofold, double (as adj. only post-class.):

    ratio,

    Amm. 18, 4, 3:

    illatio,

    App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16 dub. (al. bifariam).—Hence, adv. in two forms.
    A.
    bĭfārĭam ( acc. fem. sc. partem), on two sides, i. e. twofold, double, in two ways, in two parts, in two places, twice, etc. (class.):

    ut dispertirem obsonium hic bifariam,

    Plaut. Aul. 2, 4, 3:

    annus bifariam divisus,

    Varr. R. R. 2, 4, 14; Liv. 25, 32, 7; 41, 19, 8:

    bifariam quattuor perturbationes aequaliter distributae sunt,

    Cic. Tusc. 3, 11, 24:

    quam (inflexionem) bifariam contrarie simul procedentia efficiebat,

    id. Univ. 9:

    ita bifariam consules ingressi hostium fines,

    Liv. 3, 23, 7:

    gemina victoria duobus bifariam proeliis parta,

    id. 3, 63, 5:

    castra bifariam facta,

    id. 10, 21, 12; Dig. 38, 10, 4:

    bifariam laudatus est,

    Suet. Aug. 100: bifariam cum populo agi non potest, Messala ap. Gell. 13, 15, 8.—
    2.
    Trop. (rare): bifariam intellegere aliquid, in both ways or senses, Dig. 38, 10, 4, § 2; cf. App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16.—
    B.
    bĭfārĭes, doubly, Cassiod. de Or. 1 fin. p. 601 Garet.

    Lewis & Short latin dictionary > bifaries

  • 20 bifarius

    bĭfārĭus, a, um, adj. [bis, after the analogy of the Gr. diphasios; cf.: ambifarius, trifarius, multifarius, etc.], twofold, double (as adj. only post-class.):

    ratio,

    Amm. 18, 4, 3:

    illatio,

    App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16 dub. (al. bifariam).—Hence, adv. in two forms.
    A.
    bĭfārĭam ( acc. fem. sc. partem), on two sides, i. e. twofold, double, in two ways, in two parts, in two places, twice, etc. (class.):

    ut dispertirem obsonium hic bifariam,

    Plaut. Aul. 2, 4, 3:

    annus bifariam divisus,

    Varr. R. R. 2, 4, 14; Liv. 25, 32, 7; 41, 19, 8:

    bifariam quattuor perturbationes aequaliter distributae sunt,

    Cic. Tusc. 3, 11, 24:

    quam (inflexionem) bifariam contrarie simul procedentia efficiebat,

    id. Univ. 9:

    ita bifariam consules ingressi hostium fines,

    Liv. 3, 23, 7:

    gemina victoria duobus bifariam proeliis parta,

    id. 3, 63, 5:

    castra bifariam facta,

    id. 10, 21, 12; Dig. 38, 10, 4:

    bifariam laudatus est,

    Suet. Aug. 100: bifariam cum populo agi non potest, Messala ap. Gell. 13, 15, 8.—
    2.
    Trop. (rare): bifariam intellegere aliquid, in both ways or senses, Dig. 38, 10, 4, § 2; cf. App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16.—
    B.
    bĭfārĭes, doubly, Cassiod. de Or. 1 fin. p. 601 Garet.

    Lewis & Short latin dictionary > bifarius

См. также в других словарях:

  • ILLATIO — in Missa Mozarabica, est id quod in missa Rom. Praefatio dicitur, quae in singulis Missis propria est, C. du Fresne in Gloss. et Dom. Macro in Hierol …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AURI Massa vel AURI ILLATIO vel AUREA MASSA — AURI Massa, vel AURI ILLATIO vel AUREA MASSA quod a tributariis pensitabatur, vel a vectigalium publicorum susceptoribus in massam conflatum ad sacras largitiones transmittebatur, ut est in l. 13. Cod. Theodos. de Susceptor quâ Valentinianus Aug …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Mozarabic Rite — • The name Mozarabic Rite is given to the rite used generally in Spain and in what afterwards became Portugal from the earliest times of which we have any information down to the latter part of the eleventh century, and still surviving in the… …   Catholic encyclopedia

  • Gallican rite — The Gallican Rite is a historical sub grouping of the Roman Catholic liturgy in western Europe; it is not a single rite but actually a family of rites within the Western Rite which comprised the majority use of most of Christianity in western… …   Wikipedia

  • The Gallican Rite —     The Gallican Rite     † Catholic Encyclopedia ► The Gallican Rite     This subject will be treated under the following six heads:     I. History and Origin; II. MSS. and Other Sources; III. The Liturgical Year; IV. The Divine Office; V. The… …   Catholic encyclopedia

  • Gallican Rite — The Gallican Rite is a historical sub grouping of the Roman Catholic liturgy in western Europe; it is not a single rite but actually a family of rites within the Western Rite which comprised the majority use of most of Christianity in western… …   Wikipedia

  • ilación — ► sustantivo femenino 1 Acción y resultado de deducir o inferir una cosa de otra. SINÓNIMO conexión 2 LÓGICA Relación entre ideas que se deducen unas de otras en un discurso o razonamiento. 3 GRAMÁTICA Nexo gramatical establecido por las… …   Enciclopedia Universal

  • illation — ⇒ILLATION, subst. fém. I. PHILOS., vieilli. [Correspond à illatif I] ,,Action d inférer, de conclure (FOULQ. ST JEAN 1962). Synon. inférence. II. DR. CANONIQUE. Apport de biens que fait quelqu un lors de son entrée au noviciat. Synon. dot. (Dict …   Encyclopédie Universelle

  • ilaţiune — ILAŢIÚNE s.f. (bis.) Aducere a bunurilor personale în proprietatea bisericii atunci când o persoană se călugăreşte. [< fr. illation, lat. illatio]. Trimis de LauraGellner, 22.04.2005. Sursa: DN  ILAŢIÚNE s. f. aducere a bunurilor personale în …   Dicționar Român

  • Illation — Il*la tion, n. [L. illatio, fr. illatus, used as p. p. of inferre to carry or bring in, but from a different root: cf. F. illation. See 1st {In }, and {Tolerate}, and cf. {Infer}.] The act or process of inferring from premises or reasons;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • illation — noun Etymology: Late Latin illation , illatio, from Latin, action of bringing in, from inferre (past participle illatus) to bring in, from in + ferre to carry more at tolerate, bear Date: 1533 1. the action of inferring ; inference 2. a… …   New Collegiate Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»