ignorantly

ne-scĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a., not to know, to be ignorant (syn. ignoro):

hunc nescire sat scio de illā amicā,

Plaut. Merc. 2, 3, 48:

nescis cui maledicas nunc viro,

Ter. Eun. 4, 7, 29:

nec me pudet fateri nescire, quod nesciam,

Cic. Tusc. 1, 25, 60:

de Oropo opinor, sed certum nescio,

id. Att. 12, 23, 2:

quid nobis agendum sit, nescio,

id. ib. 7, 12, 2:

anima sit (animus) ignisve, nescio,

id. Tusc. 1, 25, 60:

nescis quantā cum expectatione sim te auditurus,

you cannot think, id. N. D. 3, 1, 2:

nescis, temeraria, nescis, Quem fugias,

Ov. M. 1, 514:

nobis omnia de te Quaerere, si nescis, maxima cura fuit,

id. H. 17, 197; 20, 150:

quod scis or scies, nescis, a formula used in advising another to keep a secret: ne tu hercle linguam comprimes Posthac: etiam illud quod scies nesciveris,

Plaut. Mil. 2, 6, 89:

tu nescis id quod scis, Dromo, si sapies,

Ter. Heaut. 4, 4, 26; id. Eun. 4, 4, 55.—With acc. and inf.:

nescibam id dicere illam,

Ter. Eun. 4, 5, 10:

nescit Agenorides natam parvumque nepotem Aequoris esse deos,

Ov. M. 4, 562.—With inf. alone:

nescire Tarquinios privatos vivere,

Liv. 2, 2, 3:

gens, quae victa quiescere nesciat,

id. 9, 3, 12; 22, 51, 4; Curt. 7, 7, 16; Just. 28, 3, 12; Aug. Serm. 330, 3.—

Pass.:

utrum consistere uspiam velit an mare transire nescitur,

Cic. Att. 7, 12, 2:

talibus locis pruinarum vis et natura nescitur,

Pall. 11, 4, 2:

lis antea nescita,

unknown, Sid. Ep. 8, 6.—

Nescio quis, nescio quid, nescio quomodo, nescio an, used in an assertion to express uncertainty with regard to some particular contained [p. 1204] in it; and usually without influencing the mood of the following verb: nescio quis, I know not who, some one, somebody, a certain person: nescio quid, I know not what, something, some, a certain:

prope me hic nescio quis loquitur,

Plaut. Pers. 1, 3, 9:

nescio quid profecto mihi animus praesagit mali,

Ter. Heaut. 2, 2, 7:

nisi me forte Paconii nescio cujus querelis moveri putes,

Cic. Q. Fr. 1, 1, 6:

o pastores nescio quos cupidos litterarum,

id. Flacc. 17, 39; in affected ignorance, to denote that a thing is insignificant, small, mean, etc.:

fortasse non jejunum hoc nescio quid quod ego gessi, et contemnendum videtur,

id. Fam. 15, 4, 14:

quia nescio quid in philosophiā dissentiret,

a little, id. N. D. 1, 33, 93:

nescio quid litterularum,

a short letter, id. Att. 15, 4, 1:

rumoris nescio quid afflavit,

id. ib. 16, 5, 1:

causidicum nescio quem,

id. de Or. 1, 46, 202:

nescio quid e quercu exsculpseram,

id. Att. 13, 28, 2:

sententiae nescio unde ex abdito erutae,

id. Or. 24, 79:

nescio quid etiam de Locrorum proelio,

id. N. D. 3, 5, 11:

mente nescio quā effrenatā atque praecipiti,

id. Cael. 15, 35:

illud nescio quod non fortuitum, sed divinum videbatur,

id. Fam. 7, 5, 2: nescio quid praeclarum, remarkable or extraordinary excellence, id. Arch. 7, 15:

fit enim, nescio quomodo, ut, etc.,

I know not how, id. Off. 1, 41, 146:

boni nescio quomodo tardiores sunt,

id. Sest. 47, 100:

qui, nescio quo modo, conspirant,

Nep. Alcib. 11, 1; id. Thras. 1, 3:

casu nescio quo,

Cic. Fam. 5, 15, 3:

alii nescio quo pacto obduruerunt,

id. ib. 5, 15, 2; id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 18:

sed ita fato nescio quo contigisse arbitror, ut, etc.,

id. Fam. 15, 13, 2; cf.:

contra rem suam me nescio quando venisse questus est,

id. Phil. 2, 2, 3: nescio an, I know not whether, probably, perhaps:

constantiam dico? nescio an melius patientiam possim dicere,

id. Lig. 9, 26:

sin illam alteram, nescio an amplius mihi negotii contrahatur,

id. Cat. 4, 5, 9:

ingens eo die res et nescio an maxima illo bello gesta sit,

Liv. 23, 16; v. the art. an.—

In partic.

Not to know, to be unacquainted with a person or thing (mostly poet.):

illa illum nescit,

Plaut. Aul. prol. 30; Ter. Heaut. 2, 4, 16:

non nescire hiemem,

Verg. G. 1, 391:

deos,

Luc. 1, 453:

litteras,

Sen. Clem. 2, 1:

vinum toto nescire Decembri,

i. e. to abstain from, Juv. 7, 97.—

Not to understand; to be unable:

non tam praeclarum est scire Latine, quam turpe nescire,

Cic. Brut. 37, 140; Juv. 6, 188:

stare loco nescit, said of a horse,

Verg. G. 3, 84:

nescit vox missa reverti,

cannot be unsaid, Hor. A. P. 390.—

To be incapable:

Stoici omnino irasci nesciunt,

Cic. de Or. 3, 18, 65:

qui nesciat irasci,

Juv. 10, 360.—Hence, nescĭens, entis, P. a., unknowing, ignorant, unaware (class. nescius):

ut nescientem sentiat te id sibi dare,

Ter. Heaut. 3, 1, 59:

nesciens sui,

unconscious, App. Mag. p. 301, 9.—Hence, adv.: nescĭenter, unknowingly, ignorantly, Aug. Doctr. Chr. 2, 40.