-
1 lesson
lektie {fk} -
2 assignment
-
3 lesson
['lesn]1) (something which is learned or taught: The lesson which we learned from the experience was never to trust anyone.) lektie; lærestreg2) (a period of teaching: during the French lesson.) time; -time3) (a part of the Bible read in church: He was asked to read the lesson on Sunday morning.) bibelafsnit* * *['lesn]1) (something which is learned or taught: The lesson which we learned from the experience was never to trust anyone.) lektie; lærestreg2) (a period of teaching: during the French lesson.) time; -time3) (a part of the Bible read in church: He was asked to read the lesson on Sunday morning.) bibelafsnit -
4 lection
subst. \/ˈlekʃ(ə)n\/1) lesemåte, tekstvariant, variant (i tekst)2) ( kirkelig) lektie, lesning, tekst -
5 lesson
'lesn1) (something which is learned or taught: The lesson which we learned from the experience was never to trust anyone.) lekse; lærepenge2) (a period of teaching: during the French lesson.) time, leksjon3) (a part of the Bible read in church: He was asked to read the lesson on Sunday morning.) bibeltekstleksjon--------lærepenge--------undervisningstimeIsubst. \/ˈlesn\/1) leksjon, time, undervisningstime2) lekse, hjemmelekse3) ( overført) lekse, lærepenge, irettesettelse, skrape4) ( kirkelig) bibeltekst, lektie, bibelstykkedo\/learn\/prepare one's lessons gjøre lekser, lære leksene, lese lekser, øve på leksenegive a lesson on holde en time omgive lessons gi timer (i et fag)underviselesson in music musikkleksjon, musikktimeread somebody a lesson ( hverdagslig) gi noen en overhaling, gi noen en skjennepreken, lese leksene for noenset the lesson gi lekse (til neste gang)take a lesson from something ta lærdom av noetake private lessons from\/of\/with somebody ta privattimer for\/hos noenteach somebody a lesson gi noen en lærepenge, lære noen en lekseIIverb \/ˈlesn\/ ( gammeldags)1) irettesette, lekse opp2) (amer.) undervise, gi timer
См. также в других словарях:
lektie — lek|tie sb., n, r, rne, i sms. lektie , fx lektielæsning … Dansk ordbog
tūnėti — 1 tūnėti, tū̃ni (tū̃na), ėjo NdŽ, FrnW, tūnėti, a, ėjo KŽ; Rtr 1. žr. tūnoti 1: Paukštukai dideli, jau gali lėktie, ale da vis tūni lizdelyj BsPIV143. Tada ir aš pas tave pakajingai tūnėsiu ikismert V.Kudir. Jie nebegalėjo ramiai tamsoj tūnėti ir … Dictionary of the Lithuanian Language