hvarmr

(-s, -ar), m. eyelid.

* * *

m. the eyelid; brá eða brúna, hvarma ok ennis, Edda ii. 499, Róm. 326; hann þenr upp hvarmana, Stj. 475, 1 Sam. xxi. 13; hann let leggja lit í augu sér ok sneri um á sér hvörmunum, Fs. 98; þá skauzt hællinn af auga-steininum ok sleit af honum hvarminn, síðan tók Einarr hvarminn með hendi sinni, ok sá at auga-steinninn var þar, Hkr. iii. 365; greri ör hvítt á hvarmi hvárum-tveggja, 367; utan á hvarmana, 655 xxx. 4: in the poets the eye is called stjörnur, tungl, geisli hvarma, the stars, moon, beam of the h.: tears are hrynregn hvarma: eyelashes, skogr hvarma etc., Lex. Poët.

COMPDS: hvarmrauðr, hvarmskógr, hvarmtengr, hvarmrþeyr.

m., poët. ‘eyelid-thaw,’ tears, Edda (in a verse).