-
1 huy
huy Natur f, Charakter m; Wesen n; Veranlagung f; (schlechte) Angewohnheit;-i huy edinmek sich (D) etwas angewöhnen;huyu suyu Wesen und Verhalten einer Person;-in huyu huyuna suyu suyuna uygun im Wesen ganz ähnlich (besonders zwei Menschen)
См. также в других словарях:
huyu huyuna suyu suyuna (uygun) — iki kişinin her yönden birbirine uygunluğunu anlatmak için kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
bıçağı kestiren kendi suyu, insanı sevdiren kendi huyu — bir şeyin, bir kimsenin değeri, kendisinde aranılan özel niteliklerle artar anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
bıçak — is., ğı 1) Bir sap ve çelik bölümden oluşan kesici araç Ekmek bıçağı. Sebze bıçağı. 2) Çeşitli kesme işlerinde kullanılan keskin ağızlı araç Basımevi bıçağı. Birleşik Sözler bıçaksırtı bıçak sırtı çatal bıçak takımı … Çağatay Osmanlı Sözlük
seu-4, seu-t- — seu 4, seu t English meaning: to boil, move vividly Deutsche Übersetzung: ‘sieden, heftig bewegt sein” Material: Av. hüvayą n ‘sie schmoren”, hüvayeiti “er schmort” (3. sg. Opt. huyürǝš O.Ind. *suyur to a present *haoiti after … Proto-Indo-European etymological dictionary