Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

hung

  • 1 GJÖF

    * * *
    (gen. gjafar, pl. gjafar and gjafir), f. gift; skipta gjöfum við e-n, to exchange gifts with one; leiða e-n út (í brott) með gjöfum, leysa e-n á brott með gjöfum, to dismiss one with gifts (at the end of a visit).
    * * *
    f., gen. gjafar, pl. gjafar, later gjafir; dat. gjöfum: [Ulf. giba; A. S. gifu, geofu; Engl. gift; Germ. gabe, whence mod. Swed. gåfua, Dan. gave, and Icel. gáfa]:—a gift, Nj. 7, 163, Eg. 33, Fms. i. 296, iv. 105, x. 47, Bs. i. 76, 143, N. G. L. i. 8, passim: in mod. usage Icel. distinguish between gjöf and gáfa, using the latter of the gifts of nature, gifts of mind, cleverness, but gjöf in a material sense. The ancients were fond of exchanging gifts, which were either a part of hospitality or tokens of friendship; the former were munificent, the latter might be small, Hm. 51: at a feast (wedding, funeral, or the like) the host used to make gifts to all his more honoured guests at departure; the technical phrase for this was, leysa menn út með gjöfum, to dismiss with gifts; vóru allir menn með gjöfum brott leystir; hence útlausnir, departure from a feast, Sturl. iii. 268: a departing friend or visitor had to be dismissed with a gift (kynnis-gjöf, Fms. vi. 358). The gifts consisted chiefly of weapons and costly clothes; but favourite gifts were a steed (Bjarn. 55, 58) or oxen of a fine breed (Sturl. i. 106), hawks, tents, sails, white bears (Ó. H. ch. 114, Fms. vi. ch. 72–75, 100, Hung. ch. 2), in short anything that was rare and costly, görsimi, metfé. Again, friends had to exchange gifts, so as to cement their friendship, cp. Hávamál passim,—vápnum ok váðum skulu vinir gleðjask; gefendr ok endrgefendr erusk lengst vinir, 40; gjalda gjöf við gjöf, 41; geði skaltú við hann (viz. the friend) blanda ok gjöfum skipta, 43; glík skulu gjöld gjöfum, 45; sýtir æ glöggr við gjöfum, 47. Gifts were obligatory, and were a token of grace and goodwill on the part of giver and receiver. A gift when received was called the ‘nautr’ of the giver, e. g. a ring or sword presented by a king was konungs-nautr. The instances in the Sagas are very many, e. g. Eg. ch. 36, 81, Ld. ch. 7, 27, 43, 45, Sturl. passim, Glúm. ch. 6, 25, Vápn. p. 19, Hrafn. 23, Lv. ch. 14, 15, Ó. H. ch. 114, Har. S. Gilla ch. 16, Hung. ch. 13, 17, Páls. S. ch. 16, and last, not least, the curious Gautr. S.; the remark of Tacit. Germ. ch. 21, gaudent muneribus, sed nec data imputant nec acceptis obligantur, is only partly true; ást-gjafar, love-gifts; vin-gjafar, friend-gifts, cp. Gr. ξένια, Ó. H. 125; hefndar-gjöf, a fatal gift; Jóla-gjöf, a Yule present, Eg. ch. 70; sumar-gjafir, summer-gifts, on the day when summer begins.
    COMPDS: gjafalaust, gjafaleysi, gjafaskipti.

    Íslensk-ensk orðabók > GJÖF

  • 2 HANGA

    * * *
    (hangi; hékk, héngum; hanginn), v.
    1) to hang, be suspended (hvers manns alvæpni hékk yfir rúmi hans);
    2) to cling to, hang fast to; weak pret. (hangdi naðran á lifrinni);
    3) to be hanged (gengr þú at hanga).
    * * *
    pret. hékk, 2nd pers. hékkt, mod. hékst, pl. héngu; pret. subj. héngja, mod. héngi; part. hanginn; pres. indic. irreg. hangi; a provincial weak pret. hangði also occurs a few times in old writers, e. g. Edda 76, which form is still heard in southern Icel. (in and about Reykjavík): [Ulf. hahan; A. S. hæn; Engl. hang; O. H. G. hahan; Germ. hangen; Dan. hænge; Swed. hänge]:—to hang, Lat. pendere:
    α. to hang, be suspended; hvers manns alvæpni hékk yfir rúmi hans, Eg. 88; vápn sín, er þar héngu hjá þeim, 377; þetta it stóra sverð er uppi hangir, Fas. iii. 120; hann hefir nú tvá daga á krossi hangit, 625. 79.
    β. to cleave to; svá hanga þykt á þeim skotin, Al. 138; ok hangði hón á lifrinni þar til er hann dó, Edda 76; en ef við hangir, if it hangs fast to, N. G. L. i. 66.
    γ. to hang up, for smoking; eða tvau laer héngi, Hm. 66; whence hanginn, hung, smoked; hangið kjöt (proncd. hangi-kjöt), hung, smoked meat.
    2. to be hanged, executed; annarr skyldi hanga, en öðrum steypa í forsinn Sarp, Fms. vii. 181; at eigi væri hverr yðvarr maklegri at hanga, 13; gengir þú at hanga, Am. 22, cp. Hm. 139, Fms. v. 212.

    Íslensk-ensk orðabók > HANGA

  • 3 LOÐA

    (loði, lodda, loðat), v. to cleave to, stick, hang on (haf þú þat silfr, er í hárinu loðir); Hrútr hjó á fót Þjóstólfi svá at lítlu loddi við, so that it hung by a shred; hón loddi á hringinum eptir magni, she kept as firm hold as she could of the ring.
    * * *
    pres. loði; pret. loddi; part. loðat; but the part. adj. loðinn points to a lost strong verb:—to cleave to, cling fast, stick, the original notion being of a shaggy, hairy thing; þat er liðnm loðir saman, N. G. L. i. 345; en þegar er nokkurr maðr átti samlag við konu innan borgar, þú loddu þau saman sem hundar, Fms. xi. 385; lát hella silfr í höfuð þér ok haf slíkt sem í hárinu loðir, vi. 375; hón loddi ok límdisk við hendrnar, Stj. 292; hold loðir yðr í klóm, Hornklofi; loddi rá við raman reimuð Jötun-heima, Haustl.; en svá loddi honum þat vel í eyrum, at …, Bs. i. 163; Rútr hjó með hægri hendi á fót Þjóstólfi fyrir ofan knéit svá at litlu loddi við, i. e. cut the leg nearly off, so that it hung by a shred, Nj. 28; í því hjó Eyjólfr á þumal-fingrinn á honum, ok loddi köggullinn á sinunum, Lv. 86; þau drógusk um einn gullhring … hón loddi á hringinum eptir magni, they pulled by a ring, and she clung to the ring, i. e. did her best to hold it fast, Fas. iii. 387; lífit loðir varla í e-m, Str. 56:—with the notion of shagginess, þá fundu þeir at hann loddi flærð einni, they found that he was all shaggy (clothed) with falsehood, Clem. 24.

    Íslensk-ensk orðabók > LOÐA

  • 4 SKIPA

    * * *
    I)
    (að), v.
    1) to arrange, place in order, draw up, with dat. (Egill skipaði svá mönnum þeim, er merkit báru); s. e-m fyrir e-t or yfir e-t, to put one in charge of; s. e-m hjá e-m, to assign a seat to one beside another (jarlinn skipaði þeim hjá Gunnlaugi); fig. to explain; s. draumi, to interpret a dream;
    2) with acc. to take up, occupy; skipuðu konur pall, the women were seated on the pallr; hann skipaði öndvegi, he had his place in the high-seat; to arrange, array, s. fylking sína, to draw up one’s line of battle; var skjöldum skipat allt húsit um veggina, the walls were all hung with shields;
    3) s. e-m e-t, to assign a thing to one (skipaði hann nú allt land sínum sýslumönnum); also without dat. (Geirmundr skipar jarðir sínar á laun);
    4) to man (skipuðu þeir skipin sem bezt); ek skal s. húskörlum mínum annat skipit, I will man one of them with my house-carles;
    5) s. til e-s, to arrange, make ready for (s. til atlögu); s. til búa sinna, to put one’s household in order; þó mun eigi of skipat til ánna, there will not be too many rams for the ewes;
    6) to change; bið hann, at þit skipit máldaga, ask him to change the bargain;
    7) reflex., skipast, to draw up (gengu þeir þá inn allir ok skipuðust í dyrrin); skipuðust menn þar í sæti, the men took their seats; to undergo a change (mart hefir skipazt í Haukadal, ok vertu varr um þik); s. á betri leið, to change for the better; s. við e-t, to yield to, he moved by (s. við orð, fortölur e-s); s. við orðsending e-s, to answer to one’s call; þenna kost gerðum, vér Hákoni, skipaðist hann vel við, he took it in good part; impers., var heitit fyrir henni mörgu, ok skipaðist henni ekki viðr, it had no effect.
    (að), v., s. e-t upp, to unload (þeir tóku land ok skipuðu þar upp).
    * * *
    að, [from this word has come the Fr. équiper; Engl. equip]:— to give order or arrangement to things, with dat., i. e. to draw up, place in order, arrange them, of seats, lines, rows; hann skipaði mönnum í skjaldborg, Ó. H. 206; þá fylktu þeir liði sínu ok skipaðu, 205; þeirra hverr á at skipa tveim mönnum í Lögréttu, öðrum fyrir sér, en öðrum á bak sér, Grág. i. 5; Gunnarr hafði marga boðsmenn, ok skipaði hann svá sínum mönnum, hann sat á miðjan bekk, en innar frá Þráinn … þá var skipat konum í annat sinn, sat þá Þorgerðr meðal brúða, Nj. 50, 51; svá var skipat sessum, at …, Fms. x. 16; Egill skipaði svá mönnum þeim er merkit báru, Hkr. i. 150; skipaðu höfðingjar herinum til atlögu, Fms. ii. 303; jarl skipaði svá atlögunni, ix. 430; þeir skipaðu svá sinni ferð, at …, 468; konungr skipaði Haraldi í sína sveit, vi. 168; Gizurr skipaði Oddi yfir Skaga-fjörð, x. 60; hann skipaði sonum sínum til landa, Rb. 316; skipuðu Ribbungar þar öllum sýslum, Fms. ix. 393; bændr ok þingu-nautar skyldu fyrst gunga á þingit ok skipa dómum eptir lögum, vii. 138; hann skipaði allri bygð ok skipti í skipreiður, Hkr. i. 146; er skipat í þáttu allri skrá þessi, Rb. 4.
    2. metaph. to explain; skipa draumi, to read a dream, Fms. xi. 6; skipaði konungr fyrst þeirra máli, ix. 396; ok skipuðu málum þeim sem nauðsyn bar til, x. 32: in the phrase, of a song, eg kann kvæðið, en kann ekki að skipa því, I know the song by heart, but cannot give the order of the verses.
    II. with acc. to take up, occupy; konur skipuðu pall, Nj. 11; Haraldr ok hans lið skipaði langbekkinn, Fms. vi. 193; hann skipaði öndvegi, Vígl. 52 new Ed.; skipa fylking sína, to draw up one’s line of battle, Eg. 292; Vagn ok Björn skipa annan arm, Fms. xi. 126: part., vágrinn var skipaðr herskipnm, ix. 360; var skipuð öll höllin, Nj. 269; hirð hans er skipuð afreks-mönnum einum, Eg. 19; höllin var skipuð hæverskum höfðingjum, Fms. vi. 3; vóru skipaðir þrettán stólar, x. 16; var skjöldum skipat allt húsit um veggina, the walls all hung with shields, vii. 147.
    2. to establish, ordain, appoint, the place or office given being in acc.; þá skipaði hann lög, … ok setti þat í lögum, at …, Fms. i. 6; skipaði hann héraðit sínum félögum, Landn. 57; skipuðu þeir löndin Arnfinni jarli, Fms. i. 201; skipaði hann nú allt land sínum sýslu-mönnum, viii. 244; vóru þeim skipuð ríki þau á Íslandi sem konungr hafði þá heimildum á tekit, x. 45; skipa klerkum kirkjur, K. Á. 232; skipaði konungr ríki sín um öll Upplönd, ix. 410; Skúli hertogi hafði skipat allar sýslur fyrir norðan Staði, 478; fór hann inn í Sogn ok skipaði allt ríkit, x. 189; ok er skipat var ríkit með þessum hætti, Fas. i. 376; hann fékk honum umboð sitt at s. jarðir sínar, Eg. 590; Geirmundr skipar jarðir sínar á laun, Ld. 112; láta drepa stórmenni en hefja upp lítilmenni, hafa þeir verr skipat landit, Fms. vii. 183; hann skipaði dalinn vinum sínum, Gullþ. 44.
    3. to compose, arrange; skipa bækr, Sks. 568; skipa máldaga (acc.), Nj. 4; skyldi Ólafr frálsliga mega skipa þenna skurð til hverrar jarðar sem hann vildi, Dipl. iv. 12; at hann skipaði ( settled matters) milli þeirra, Fms. vii. 270:—skipa til e-s, to arrange; skipa til um fylkingar, ix. 489; skipa til atlögu, vii. 357; þeir skipuðu til bús með Sigríði, Eg. 94; at s. þar til bús, Nj. 54; skipuðu þeir til á hverju skipi, 8; s. til búa sinna, to put one’s household in order, 219, 251, 259; um daginn eptir var þar skipat til leiks, Ld. 196; s. til um fylkingar, Ó. H. 215; þó mun eigi of skipat til ánna, there will not be too many rams for the ewes, Fms. xi. 149.
    4. to man; skipaði konungr hana (i. e. the hall) hraustum drengjum, Fms. vi. 3; ek skal s. húskörlum mínum annat skipit en bóndum annat, Nj. 42; skipuðu þeir skipin sem bezt, Fms. ix. 401; hverr skal þau (the ships) skipa, Nj. 42; sex skip, öll vel skipuð, Eg. 87; tré alskipað af epluni, Stj. 73.
    III. to bid, command, Lat. jubere: s. e-m e-ð, freq. in mod. but not found in old writers; hann skipaði mér að fara.
    B. Reflex. to take a seat or place, draw themselves up; gengu þeir þá inn allir ok skipuðusk í dyrrin, Nj. 198; er menn skipuðusk í sæti sín, Eg. 248; þar var fjöldi fyrir boðs-manna, skipuðusk menn þar í sæti, Nj. 11; víl ek at menn skipisk í sveitir, … skipisk menn nú í sveitir, en síðan skal sveitum skipa í fylking, Ó. H. 205 (skipta, Fms, v. 53, v. l.); þá skipaðisk jarl til atlögu, Fms. i. 169.
    2. to undergo a change, sometimes with the notion for the better, to be improved; hugr yðvarr hefir skipask, 656 C. 42; mart hefir skipask í Haukadal, ok vertú varr um þik, Gísl. 20; ok er hann hafði þessa vísu kveðit, skipask nokkut hugr þeirra bræðra, Fas. i. 267; hví skipaðisk svá skjótt hugr þinn um málin í dag? Fs. 75; hefir þu mikit skipask síðan vit sámk næst, Fms. vi. 303; kvað eigi son sinn hafa vel skipask, Fas. i. 528; litr hennar skipaðisk á engan veg, Hkr. i. 102; hversu skipaðisk máttr konungsins, Fms. ix. 214: skipask á betri leið. Eg. 416: the saying, mart skipask á manns æfinni, Ó. H. 139, Fms. vii. 156; skjótt hefir hér nú skipask, 148; hvegi er síðan hefir skipask, Grág. i. 227: skipask við e-t, to yield to, be moved by; ekki er þess ván, at pit skipisk við framhvöt orða, ef þit íhugit ekki …, Ld. 260; skipask við fortölur e-s, Fms. i. 285; konungr skipaðisk við fortölur Magnúss, vii. 210, Eg. 167; skipask við orð e-s, id., Fms. ii. 134, xi. 38, Ó. H. 48; s. við orðsending e-s, to answer to one’s call, Fms. xi. 29; hann hét þeim dauða ok meiðslum, þeir skipuðusk ekki við þat, Hkr. i. 277; þenna kost görðu vér Hákoni, skipaðisk hann vel við, he took it in good part, Fms. ii. 35; of health, var heitið fyrir henni ok skipaðisk henni ekki viðr, it took no effect, Bs. i. 791; lagði Hrani um hana beltið ok skipaðisk skjótt við, Fb. ii. 9.
    II. pass., þeir skipuðusk múrr ok skjöldr, Mar. (a Latinism).
    III. part. fit, meet; vel skipaðr til klerks, Fms. x. 88; skipaðrar þjónustu af Guði, ii. 199; til-skipað sacramentum, xi. 443.

    Íslensk-ensk orðabók > SKIPA

  • 5 al-tjaldaðr

    adj. part. hung with tapestry all round, Fms. xi. 17, Sturl. iii. 193, Háv. 52.

    Íslensk-ensk orðabók > al-tjaldaðr

  • 6 digla

    (að), v. to drip (diglaði niðr úr kyrtlinum).
    * * *
    að, to drip, prop. of a running at the nose (v. dígull), Sd. 168: to drip, of wet clothes hung out, Konr. 32.

    Íslensk-ensk orðabók > digla

  • 7 EN

    * * *
    I)
    conj.
    1) but;
    en heima mun ek sitja, but I will stay at home;
    2) as a copulative, and, = ok;
    ek kann ráðum, Gunnhildar, en kappsemd Egils, I know the devices of G. and (on the other hand) Egil’s eagerness;
    3) = ‘an’, than (óbrigðra vin fær maðr aldregi en mannvit mikit).
    in Norse MSS. = ef, er (rel. pron. and temp. conj.);
    1) if;
    sælar væri sálurnar, en þær vissi, if they knew;
    2) as a rel. pron., = er;
    mína dóttur, en (= er) allra meyja er fegrst, who is the fairest of all maidens;
    * * *
    1.
    disjunctive conj.; in MSS. spelt either en or enn, [a particle peculiar to the Scandin.; in Danish men; in Swedish both men, än, and endast; Norse enn and also men, Ivar Aasen]:—but; en ef hann hefir, þá …, but if he has, then …, Grág. i. 261; en ef menn gefa þeim mat, id.; en heima mun ek sitja, but I will stay at home, Fms. vi. 100; en fjöldi féll, but a great many fell, Fas. ii. 514; eyrum hlýðir en augum skoðar, Hm. 7; en ekki eigu annarra manna orð, Grág. i. 84, 99, 171; en Skíðblaðnir skipa, en jóa Sleipnir, en hunda garmr, Gm. 44; en ór sveita sjár, en ór beinum björg, Vþm. 21; and passim. It is even used with a slight conjunctive sense; þykki mér sem því muni úhægt saman at koma, kappi þínu ok dirfð ‘en’ skaplyndi konungs, methinks it will be hard to make the two things go together, thy vehemence and rashness ‘and’ (on the other hand) the temper of the king, Eg. 521; ek kann ráðum Gunnhildar ‘en’ kappsemd Egils, I know the devices of Gunnhilda ‘and’ (on the other hand) Egil’s eagerness, 257: used in narratives to begin a sentence, merely denoting the progress of the tale, much the same as ‘and,’ cp. the use of auk III, p. 33; thus in Ýt. some verses begin with ‘en,’—En dagskjarr …, 2, 3, 14, 23; En Gunnlaugr grimman tamði, Hlt.; En Hróalds á höfuðbaðmi, Ad. 19, without any disjunctive notion.
    2.
    temporal adv., better spelt enn, [prob. akin to endr and eðr, q. v.]:—yet, still; þú hefir enn eigi ( not yet) heyrða kenning Drottins, Mar. 656 A. ii. 14; vildi hann enn svá, Fms. i. II; at hann mundi enn svá göra, vi. 100; þá ríkir hann enn fyrir mik, Al. 29; til betri tíma en ( than) enn ( still) er kominn, Sks. 596 B.
    2. before a comparative; enn síðarr, still later, N. G. L. i. 94; enn betr, still better; enn fyrr, still later; enn verri, still worse; enn æðri, still worthier; enn hærri, still higher; enn firr, still further off; enn nær, still nearer; enn heldr, still more, Sks. 304: separated from the comparative, enn vóru fleiri dætr Haralds, the daughters of H. were still more, i. e. H. had more daughters yet, Fms. i. 5.
    β. curious is the use of en (usually spelt in or inn) in old poems, viz. before a comparative, where in prose the ‘en’ can be left out without impairing the sense; thus, hélt-a in lengr rúmi, be kept not his place longer, i. e. ran away, Am. 58; ráð en lengr dvelja, to delay no longer, 61; menn in sælli, a happier man, Skv. 3. 18; né in mætri mægð, worthier affinity, id.; mann in harðara = harðara mann, a hardier man, Hbl. 14; nema þú in snotrari sér, unless thou art wiser, Vþm. 7; drekka in meira mjöð, to drink more mead; bíta en breiðara, to bite broader, i. e. eat with better appetite, Þkv. 35; þars þætti skáld in verri, where poets were kept in less honour, Jomsv. S. (in a verse); né in heldr, neither; né hests in heldr, neither for his horse, Hm. 60; né in heldr hugðir sem var Högni, neither are ye minded as H., Gh. 3, Sdm. 36, Hkv. 1. 12, Skv. 1. 21: in prose, eigi in heldr ætla ek, þat …, neither do I think, that …, Nj. 219.
    3. to boot, further, moreover; bolöxar ok enn amboð nokkur, pole-axes and some tools to boot, Dipl. v. 18; ok þat enn, at, and that still more, that, Róm. 302; Ingibjörg hét enn dóttir Haralds, Ingeburg was further Harold’s daughter, Fms. i. 5.
    3.
    or enn, conj., written an in very old MSS., e. g. Hom., Greg., Eluc., but in the great bulk of MSS. en is the standing form, both ancient and modern; [formed by anacope, by dropping the initial þ; Ulf. þanuh; A. S. þanne; Engl. than; Hel. than; O. H. G. danna; Germ. dann, but here almost replaced by ‘als;’ Swed. änn; Dan. end; Norse enn, Ivar Aasen; the anacope is entirely Scandin.]:—than, Lat. quam; heldr faðir an móðir, more father than mother, Eluc. 5; bjartari an sól, brighter than the sun, 45, 52; meira an aðrir, more than others, Greg. 51; víðara an áðr, wider than before, id.; betr an þegja, better than being silent, 96; æðri an þetta, Eluc. 51; annat an annat, one thing rather than another, 50; ljósara an nú, 44; heldr an vér, 17; annat an dauðan, 15; meira an Guð, 13; fyr an, 6; annat an þú ert, 59; framarr an þeir hafa, id.; framar an vesa, 60; heldr an færi eðr fleiri, Hom. 45; heldr an, 63; betra er þagat an mælt, 96; helgari an annarra manna, 126; framar an sín, 135, etc.; cp. Frump. 158–163: ‘en’ however occurs in Hom. 126.
    II. the form ‘en’ (or ‘enn’) occurs passim, Grág. i. 173, ii. 13, Al. 29, Sks. 596 B, N. G. L. i. 32, etc. etc.
    ☞ The particle en differs in sense when placed before or after the comparative; if before, it means still; if after, than; thus, fyrr enn, áðr enn, before, Lat. prinsquam, but enn fyrr, still earlier, sooner; enn heldr, still more, but heldr enn, rather than; enn betr, still better, but betr enn, better than; enn síðar, still later, but síðar enn, later than, etc. Again, there is a difference of sense, when neither en is a comparative; en ef, but if; ef enn, if still, etc.
    4.
    is now and then in MSS., esp. Norse, used = er, ef, q. v., but this is a mere peculiarity or false spelling:
    1. when; mér vórum í hjá en (= er) þeir, when they, D. N. i. 271; til þess en = til þess er, 81.
    2. as a relat. particle, which; sú hin ríka frú en ( which), Str.; mína dóttur en allra meyja er fegrst, my daughter who is the fairest of all women, Þiðr. 249; af því en hann hefir fingit, Al. 145; sá ótti en, 107; en sungin er, which is sung, Hom. 41; but hvárt en er, whether, N. G. L. i. 349.
    3. = ef, if, [cp. Old Engl. an]; sælar yæri sálurnar, en þær vissi, if they knew, Al. 114; en þeir vildi = ef þeir vildi, 118; en vér færim = ef vér færim, 120, esp. freq. in D. N. (vide Fr.) Very rare in Icel. writings or good MSS., e. g. en ek hefi með Guðs miskunn (i. e. er ek heti), as I have, because I have, Bs. i. 59, Hung. ch. 1; vide er.

    Íslensk-ensk orðabók > EN

  • 8 fetill

    (dat. fetli; pl. fetlar), m. strap (of a shield or sword).
    * * *
    m., dat. fetli, pl. fetlar; an older dat. form fatli (cp. katli) seems to be left in the phrase, bera hönd í fatla (qs. fatli), to carry the arm in a sling: [Germ. fessel]:—the strap by which a bag is hung on the shoulder, N. G. L. i. 349: the strap or belt of a shield or sword (skjaldar-fetill, sverds-f., Gr. τελαμών), umgörð ok fetlar, Fas. i. 414, El. 22, 33, Edda 123, N. G. L. ii. 422; hence the sword is in poetry called fetil-stingi, a, m. a ‘belt-pin,’ etc. fetla-byrðr, f. a burthen carried by straps, N. G. L. i. 143.

    Íslensk-ensk orðabók > fetill

  • 9 gálg-nár

    n. ‘gallows-carrion,’ the corpse of one hung in chains, a law phrase, Grág. ii. 131.

    Íslensk-ensk orðabók > gálg-nár

  • 10 hangi-kjöt

    n. hung, smoked meat.

    Íslensk-ensk orðabók > hangi-kjöt

  • 11 hurðar-áss

    m. a ‘door-beam;’ hurðás or hurðásar were the roof-rafters nearest the door, where things (weapons, fish, meat) were hung up, almost answering to the rót or dyra-lopt in mod. Icel. dwellings, cp. Eg. 182, 183, Bs. i. 209, N. G. L. i. 349, 397: the phrase, reisa sér hurðarás um öxl, to carry the door-beam on one’s shoulder, to undertake a thing one is not equal to.

    Íslensk-ensk orðabók > hurðar-áss

  • 12 KLAKKR

    (-s, -ar), m. heavy, peaked clouds; cf. úviðris-klakkr.
    * * *
    m. a peg, prop. the peg of a pack-saddle on which the packs are hung; setja, lypta á klakk, to lift to the k.; hrökkva upp af klökkunum, to be flung down from the k., freq.:—metaph. heavy, peaked clouds (ský-klakkar, klakka-ský), íllviðris-k., q. v.: in local names of peaks (two and two), Dimunar-klakkar in Breiðifjördr.

    Íslensk-ensk orðabók > KLAKKR

  • 13 lóða

    (loði, lodda, loðat), v. to cleave to, stick, hang on (haf þú þat silfr, er í hárinu loðir); Hrútr hjó á fót Þjóstólfi svá at lítlu loddi við, so that it hung by a shred; hón loddi á hringinum eptir magni, she kept as firm hold as she could of the ring.
    * * *
    u, f. at heat, of a dog (from loða saman).

    Íslensk-ensk orðabók > lóða

  • 14 ÓÐINN

    (dat. Óðni), m. Odin.
    * * *
    m., dat. Óðni; [A. S. Wodan; O. H. G. Wodan, in the Old High German song Phol ende Wodan vuoron zi holza; in the Norse the w is dropped, whence Odinn]:—Odin, Wodan, the name of the founder of the ancient Northern and Teutonic religion, who was afterwards worshipped as the supreme god, the fountain-head of wisdom, the founder of culture, writing, and poetry, the progenitor of kings, the lord of battle and victory; so that his name and that of Allföðr (Allfather, the father of gods and men) were blended together. For Odin as an historical person see esp. Yngl. S., the first chapters of which were originally written by Ari the historian, who himself traced his pedigree back to Odin. For the various tales of Odin as a deity see the Edda and the old poems; for the legends explaining how Odin came by his wisdom, how he was inspired, how he pawned his eye in the well of Mimir, see Vsp. 22; how he hung in the world-tree Yggdrasil, Hm. 139 sqq.; and the most popular account, how he carried away the poetical mead from the giant Suptung, etc., see Hm. 104–110. and Edda 47–49; for his travelling in disguise in search of wisdom among giants and Norns, Vþm., Gm., Vsp. For Odin’s many names and attributes see Edda (Gl.) The greatest families, the Ynglings in Sweden, Skjöldungs in Denmark, and the Háleygir in Norway, traced their pedigrees back to Odin, see the poems Ýt., Ht., Langfeðgatal. In translations from the Latin, Odin was, strangely enough, taken to represent Mercury; thus, kölluðu þeir Pál Óðin, en Barnabas Þór, they called Paul Odin, but Barnabas they called Thor, is an ancient rendering of Acts xiv. 12, cp. Clem., Bret., and passim. This seems to have originated with the Romans themselves; for Tacitus says, ‘deorum maxime Mercurium colunt,’ by which he can only mean Wodan; the Romans may have heard the German tales of Wodan’s wonderful travels, his many assumed names and disguises, his changes of shape, his eloquence, his magical power,—tales such as abound in the Edda,—and these might make the Romans think of the Greek legends of Hermes: accordingly, when the planetary week days were adopted from the Lat., ‘dies Mercurii’ was rendered into A. S. by Wodansdäg, in Engl. Wednesday, in Dan. Onsdag, in Norse Óðins-dagr, Orkn. 386, Fms. ix. 282: Óðins-nótt, f. Wednesday night, N. G. L. i. 17. Óðins-hani, a, m. a bird, tringa hyperborea, or the phalaropus cinereus, or the red phalarope, see Fjölnir viii, Faber, Edda (Gl.)
    II. Northern local names, Óðins-vé, n. the sanctuary of Odin = Odense in Fünen in Denmark, Knytl. S.: Óðins-salr, m. in Norway. Munch’s Norg. Beskr. 79: Óðins-lundr, m. Odin’s grove. In a single instance Athens is rendered by Óðins-borg, and the Athenians by Óðins-borgar-menn, Post. 645. 90; the name can only have been formed from the Greek name pronounced with the th sound, perhaps by the Northmen at Constantinople, who may have associated the name, thus sounded, with Odin’s supposed travels from the east to Sweden, and his halts at various places, which were afterwards called after him, as recorded in Yngl. S. As a pr. name, Othen villicus, Dipl. Arna-Magn. (Thorkelin) i. 23; Oden Throndsson, D. N. iv. 756, 764; Ódin-dís, f., Baut., but very rare. It is noteworthy that the name of Odin is, in the old poets, hardly ever used as appellative in poët. circumlocutions of a ‘man;’ málm-Óðinn is a απ. λεγ. = warrior.

    Íslensk-ensk orðabók > ÓÐINN

  • 15 para

    * * *
    u, f. pairs, of fish hung up.
    II. parings.

    Íslensk-ensk orðabók > para

  • 16 penningr

    (-s, -ar), m.
    1) a piece of property, article (hann skipar upp gózit, var þar hverr penningr valinn í);
    2) coin, money (enskir penningar);
    3) penny = 1/10 of an eyrir.
    * * *
    m., mod. peningr, with a single n; the double n is borne out by rhymes, penningi, kenna, Bragi; a contr. form pengar also occurs, Dipl. i. 8, iii. 4, Bs. i. 699, Mar.: [cp. Engl. penny; Germ. pfennig; Dan. contr. penge; from Lat. pecunia]:—a penny, in sing. a coin, coined piece; in plur. also gener. = money: the word occurs as early as in Bragi, the oldest of Norse poets, who calls the round shield with the painted ring (see baugr) ‘the penny of Walhalla,’ for the halls of the ancients were hung with shields; it also occurs in the Ls. 40. It is probably one of the earliest borrowed Gr.-Lat. words in the Scandin. language; Byzantine and Roman coins up to the end of the 2nd century A. D. have been discovered in Danish cairns and fens (coins of the last decennium of the 2nd century have been discovered in a ‘mose fund’ in Sleswig); see also the remarks s. v. kinga; but money for trade-purposes was little used until after the introduction of Christianity, and the first mint-masters were English; Enskir penningar, English coins, English money, Eg. 767; see the curious records in the Saga, ch. 55, 61, but esp. 88; gull-p., a gold coin; silfr-p., a silver coin: for a coin used as a token see the story in Gísl. 14, 24.
    II. a small coin, a penny, a subdivision of an ounce; but the value varies, thus, thirty pence to an ounce, N. G. L. i. 225; sixty to an ounce, Grág. i. 500; tuttugu penningar vegnir í örtog, MS. 732. 16; ten to an ounce, Grág. i. 357; lögsilfr et forna, þat er tíu penningar göra eyri, ii. 188; penning er tíu væri fyrir alin vaðmáls, Hkr. ii. 231; ef pennings er vert eðr meira, 188; hálfum vegnum penningi miðr en hálfan sjótta eyri, 175; þrjá penninga Enska, Fms. ix. 442, v. l.; hann fann grafsilfr ok tók af tuttugu penninga, Landn. 146; þrjá penninga ok tvær örtogar, N. G. L. i. 76; bæta fjórum penningum ok tveim örtogum, id.; þrem penningum minna en eyri = an ounce minus three pennies, 77; þrjá penninga ok fimm ærtogar, … áttján penninga, … tólf penninga, … tvá hluti fimta pennings ok eyri; tvá hluti sétta pennings þat er fimtungi minna en full öln, 78, 79; þrír penningar taldir eru við einn veginn, 732. 16; hálf önnur örtug ok tveir peningar, Dipl. iii. 4; hann görði penning þann er ekki stóð minna en eyri, he made a coin which weighed not less than an ounce, Gísl. 14; gjalda Rúma-skatt einn penning taldan (Peter’s penny), K. Á. 194:—in translations, þrjátigi penninga, 655 vii. 3 ( triginti argenteis of the Vulgate, Gen. xxxvii. 28); tveim hundruðum penninga, 655 xi. 4 (=διακοσίων δηναρίων, John vi. 7); en hver sú kona sem hefir tíu peninga … eg hefi minn pening aptr fundið, Luke xv. 8, 9:—phrases, fyrir-göra hverjum penningi fjár síns, to forfeit every penny, K. Á. 144; hvern penning, every penny, Eg. 72; aldrei fær hann af því er ek á einn penning, MS. 4. 11; vert eins pennings, a penny’s worth, 4. 13; hvárki öln né penning, neither an ell nor a penny, i. e. not a whit, Ls 40.
    III. in plur. money; ríkr at penningum, monied, Dropl. 35; penninga upptekt, Fms. v. 162; mildr af penningum, i. 257; fá e-m góða penninga, vii. 319; svá marga penninga sem hér verðr brestr í, Dipl. ii. 10, iv. 3; fríðra penga, i. 8; frami ok fagrligir penningar, Fs. 6; til veraldligra pengi, Mar.; góðs ok penninga, Fms. iii. 91: sing. collect., Al. 4.
    COMPDS: penningalauss, penningaleysi, penningaríkr, penningaskortr.
    IV. in mod. Icel. usage penningr is used of cattle, live stock; sauð-peningr, sheep; naut-p., neat cattle; mjalta peninginn, to milk the sheep. This curious usage is due to an analogy with the old word fé, q. v.

    Íslensk-ensk orðabók > penningr

  • 17 RAFR

    * * *
    m., pl. rafir and rafar, amber; in raf-kastandi. rastar raf, sea amber, of which necklaces were made, Lex. Poët., cp. Tacit. Germ. ch. 45.
    II. metaph. the amber-like fat and fins of a flounder hung up to dry and eaten as a dainty; rikling ok rafi, Sturl. i. 164, v. l.; einn gildr rafr, D. N. v. 616; sex rafi, i. 183; rafa, riklinga, N. G. L. iii. 119: in mod. usage it is called rafa-belti, n. the belt or round of the fins, Dipl. iii. 4. rafa-kollr, m. a nickname, Sturl.

    Íslensk-ensk orðabók > RAFR

  • 18

    I)
    (gen. rár, pl. rár), f. sail-yard.
    f. roe (cf. rábukkr).
    f.
    1) corner, nook (rá er hyrning húss);
    2) berth in a ship (skammar ‘ro skips rár).
    * * *
    1.
    f., gen. rár, with the article rárinnar, Fbr. 133; flat, and acc. rá, with the article rána, ránni, N. G. L. ii. 282; pl. rár, rá, rám: [Dan. raa; Swed. rå; Shetl, rae]:—a sail-yard, Skálda 162. N. G. L. i. 100; en ef rá brestr í aktaumum eða fyrir útan eða innan, ii. 283; rár langar, Hkv. 1. 48; við miðja rá, Orkn. 356 (in a verse); drekar báru blá segl við rá, Ó. H. 161 (in a verse); brotnaði ráin, Korm. 178; gengr í sundr segl-rá, Fbr. 132; siglu-tréit ok rána, Fms. xi. 143; látið nú koma féit í seglit ok hefla upp um rána, vi. 381; seglit var heflat upp við rána, Nj. 135; festa seglit við rána, Fbr. 133: allit., skip með rá ok reiða, Finnb. 278; meðr rá ok öllu reiði. D. N. iii. 160; rár-endi, rár-hlutr, id.
    2. metaph. a pole on which fish are hung for drying: poët., rá-fákr, m. a ‘sail-yard nag,’ i. e. a ship, Lex. Poët.
    2.
    f. (nom. r́, Skálda Thorodd). originally vrá, [Dan. vraa; Swed. vrå]:—a corner, nook; rá (r́) er hyrning húss, Skálda 162; leyniligar róar (rár, v. l.) helvítis fylsna, Sks. 536; verja forskálann ok húsin, stóð þar fremstr við rána Jón toddi, Sturl. ii. 249; kleif í rá hverja. Am. 58.
    2. a cabin on board ship. Edda (Gl.); as also in the saying, skammar eru skips rár, short, small are the ship’s cabins, giving small accommodation, Hm. 73, (skipsins eru skammar rár, Mkv.); cp. rá-skinn, a ‘cabin-skin,’ hammock.
    3.
    f. a roe: veiða rauðdýri ok rá, Barl. 137, Bev. 11.
    4.
    n. [Swed. ], a landmark; hence perh. the poët., rás seil, rás fagrsili, the thong of the mark, i. e. a snake, Merl. 2. 1, 12: rás viðr, perh. landmark palings (?), Hm. 152; see also rámerki; the word is obsolete in Icel., but is freq. in early Swed. in the allit, phrase rå och rör.

    Íslensk-ensk orðabók >

  • 19 rá-skerð

    f. (rá-skerðing, f., Boldt 129), in Icel. called rá-skerðingr, m. fish hung and dried on poles, having first been split along the back (opp. to kvið-flattr), Boldt 97; tunna ráskerð, 149.

    Íslensk-ensk orðabók > rá-skerð

  • 20 REFILL

    (dat. refli, pl. reflar), m. tapestry, hangings.
    * * *
    m., dat. refli, pl. reflar, tapestry, hangings round the walls of ancient halls; refil sextögan at lengd, Gísl. 21; ok skyldu tjalda húsin … vel kæmi oss nú reflarnir þeir hinir góðu, 27; hann fal sik á bak reflunum, MS. 4. 41; Þyri lét taka ofan allan hallar-búning, en síðan lét hón tjalda í staðinn blám reflum, þar til er altjölduð var höllin, Fms. xi. 17; refla sæmiliga, Bs. i. 877. The churches in the Roman Catholic times were hung with such tapestry; reflar um kirkju, reflar um alla kirkju are standing phrases in the má’dagar; kirkja á refil er tekr um fram-kirkju alla, Vm. 46; fornan refil um kór, 21; refill fjórar álnir ok tuttugu ok er á Karlamagnús Saga (of hangings with embroidery from the Life of Charlemagne), Jm. 32; reflar um alla kirkju ok engi tjöld undir, Pm. 16; fornir reflar vándir, fimm reflar góðir, Dipl. iii. 4; refil-stubbr, a fragment of a refil, Vm. 157. In poetry a lady is called refla grund, brú, brík, Lex. Poët.: the shield is refill Óðins, Edda ii. 428: of sails, Fas. iii. 204 (in a verse).
    II. [cp. refr], a serpent (?), whence the name of a sword, Edda 73.
    III. the pr. name of a sea-king, Edda.

    Íslensk-ensk orðabók > REFILL

См. также в других словарях:

  • Hung up — Saltar a navegación, búsqueda «Hung Up» Sencillo de Madonna del álbum Confessions on a Dance Floor Publicación 17 de octubre de 20 …   Wikipedia Español

  • Hung Up — «Hung Up» Sencillo de Madonna del álbum Confessions on a Dance Floor Formato Descarga digital CD maxi single CD single Grabación 2005; Shirland Road, Londres Género(s) …   Wikipedia Español

  • Hung Up — Single par Madonna extrait de l’album Confessions on a Dance Floor Sortie 17 octobre 2005 Enregistrement 2005 Durée 5:36 (version album) 3:22(radio) …   Wikipédia en Français

  • Hung Ga — Hung Kuen oder auch Hung Gar Kuen (Hung Gar Kung Fu) oder Hung Gar ist eine alte südchinesische Kampfkunst, deren Wurzeln im Shaolin Tempel liegen. Inhaltsverzeichnis 1 Geschichte 2 Tierstile 3 Elemente 4 Stammbaum …   Deutsch Wikipedia

  • hung — /hung/, v. 1. pt. and pp. of hang. 2. hung over, Informal. suffering the effects of a hangover: On New Year s Day the houseguests were all hung over. Also, hungover. 3. hung up, Informal. a. detained unavoidably. b. stymied or baffled …   Universalium

  • Hung — can refer to:* Hung language, a Viet Muong language spoken in Laos. * Hung is one of the transliterations of the sixth syllable in Buddhist Six syllable mantra Om mani padme hum. * William Hung, sang She Bangs on American Idol * Sammo Hung, a… …   Wikipedia

  • Hung — bezeichnet Hung – Um Längen besser, US amerikanische Fernsehserie Hung ist der Familienname folgender Personen: Brian Hung (* 1985), Tennisspieler aus Hongkong John Hung (* 1943; chinesisch Hung Shan Chuan), taiwanischer Geistlicher, Erzbischof… …   Deutsch Wikipedia

  • Hung Up — «Hung Up» Сингл Мадонны из альбома Confessions on a Dance Floor Выпущен …   Википедия

  • hung — [huŋ] vt., vi. pt. & pp. of HANG (alt. pt. & pp. for vt. 3 & vi. 5) adj. Slang WELL HUNG: a somewhat vulgar usage ☆ hung over Slang suffering from a hangover ☆ hung up on or hung up Slang 1. emotionally distur …   English World dictionary

  • Hung — Hung, imp. & p. p. of {Hang}. [1913 Webster] {Hung beef}, the fleshy part of beef slightly salted and hung up to dry; dried beef. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • hung-up — /hung up /, adj. Slang. 1. beset with psychological problems. 2. worried; anxious; concerned. * * * hung up «HUHNG UHP», adjective. = hung up. See at hung …   Useful english dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»