-
1 HÚM
n. twilight, dusk.* * *n., poët. the sea, from its dusky colour; salt húm, the salt sea, Lex. Poët., Edda (Gl.), also in poët. compds.II. in prose, twilight, dusk; um kveldit í húmi, Fb. iii. 333; en húm var á mikit, Fas. ii. 284, Grett. (in a verse); í húminu, in the dusk of evening, Gísl. 138, Thom. 308: of the grey dusk in the morning, Fms. vi. 284; hence comes prob. the mod. phrase, að koma, fara í humótt (hámóti) á eptir, to lag behind, sneak behind another. humóttu-legr, adj. sneaking and ashamed. -
2 húm, rökkur
-
3 humma
-
4 raula meî lokaîan munn
-
5 suî, niîur
-
6 hamótt
hömótt, f., mod. humótt; [from höm, a haunch (?), it is therefore not derived from húm]:—only in the phrase, fara í humótt eptir e-m, to follow in one’s wake; hleypr hann fram í veginn þar sem vagna-menninir fóru undan, ok hér eptir í hamóttina (haumóttina, v. l.), Clar. (vellum): mod., ganga í humótt á eptir, to slink behind. -
7 HLJÓÐ
n.1) silence, hearing; biðja (kveðja sér) hljóðs, to beg (ask for) a hearing (Njáll kvaddi sér hljóðs); fá h., to get a hearing; þegja þunnu hljóði, to keep a watchful silence; af hljóði, í hljóði, in all stillness, silently;2) sound (Þorfinnr kom engu hljóði lúðrinn); koma á h. um e-t, to become aware of; drepr h. ór e-m, one is struck dumb;3) musical sound, tune;4) trumpet (h. Heimdallar = Gjallarhorn).* * *n. [Ulf. hliuþ = ἡσυχία, 1 Tim. ii. 11, in Uppström’s edition; cp. A. S. hleoðor = sound; mid. H. G. lût; cp. O. H. G. hliodar; Germ. laut; Dan. lyd; Swed. ljud; akin to it are several Gr. and Lat. words with an initial κλ, cl; the original meaning is hearing or the thing heard, like Gr. ἀκοή and hljóð, hljómr, hlust (q. v.) are kindred words; hence comes the double sense of this word in Icel., sound and silence.]A. Hearing, a hearing, listening, silence; biðja (kveðja) hljóðs, to beg a hearing, chiefly as a parliamentary term, of one about to speak, to recite a poem before a prince or the like; Njáll kvaddi sér hljóðs, Nj. 105; kvæði hefi ek ort um yðr, ok vilda ek hljóð fá, I wished to get a hearing, Ísl. ii. 229; Egill hóf upp kvæðit ok kvað hátt ok fékk þegar hljóð, Eg. 427, cp. Vsp. 1, Höfuðl. 2; vilja ek hljóð at Hárs liði, I ask a hearing for my song, Ht. 1; ek hefi ort kvæði um yðr ok vilda ek fá hljóð at flytja, Fms. ii. 15; gefa h., to give a hearing, Leiðarv. 5; hafit hljóð, be quiet! 625. 72; þá er bæði gott hljóð ok góðir siðir í konungs húsi, Sks. 367:—the ancient meetings were in the open air, amid the hum of voices, loud cries, and the clash of arms, þá var fyrst gnýr mikill af fjölmenni ok vápnum, en er hljóð fékksk, mælti Þorgnýr, Ó. H. 68; en er hljóð fékkst, þá stóð jarl upp ok mælti, 67, cp. Íb. ch. 4; varð at þessu mikit háreysti, en er hljóð fékksk, mælti Sigurðr jarl, Fms. i. 34.2. adverb, phrases; í heyranda hljóði, see heyra, Nj. 230, Grág. i. 19, passim; af hljóði and í hljóði, in all stillness, silently, Nj. 5, 103, Eg. 723, Ld. 162, Fms. iv. 79, Stj. 355; bera harm sinn í hljóði, to bear one’s grief in silence, a saying; ein kvinna læri í hljóði með allri undirgefni, 1 Tim. ii. 11, where the Gothic text has in hliuþa: þegja þunnu hljóði, to listen in breathless stillness, Hm. 7; í einu hljóði, unanimously, a parliamentary term.B. The thing heard, sound; allt er hljóð þat er kvikindis eyru má skilja, Skálda 173, 174; greina hljóð, id., 169, 170; í hljóði síns gráts, Mar. 28; Þorfinnr kom öngu hljóði í lúðrinn ok komsk eigi upp blástrinn, Fms. ix. 30; ganga á hljóðið, to walk (in the dark) after a distant sound; klukku-hljóð, the sound of a bell, v. 133; þrumu-h., a clap of thunder; brim-h., the roaring of surf.II. special usages:1. gramm. a sound, tone; með löngu hljóði eða skömmu, hörðu eða linu, Skálda 159, 160: a musical sound, tune, söng fagran, hljóð mikit ok dýrligt, Bs. i. 454; slá hljóð á hörpu, 155.2. phrases, koma á hljóð um e-t, to catch the sound of, become aware of, Bs. i. 165; vera í hindar hljóði, to be within a hind’s hearing, i. e. to be whispered about; vera ór hindar hljóði, to be out of a hind’s sound; drepr hljóð ór e-m, to become dumb, lose the wind, Fms. xi. 115; það er komit annað hljóð í strokkinn (metaphor from churning), there is another sound in the churn, of a sudden turn, e. g. from high to low spirits; the ancients also seem to have said, ‘there is another sound in the fells,’ of one who is crest-fallen; see verses in Nj. 249, Háv. 34 new Ed., Dropl. 31, nú kná þjóta annan veg í fjöllum, now the fells resound with another tale; nú þykir henni eigi batna hljóðið í sögunni, the tale began to sound dismal, Clar.: so in the phrase, það er gott (slæmt, dauft) hljóð í e-m, to be in a good (or moody) state of mind.III. plur. esp. in mod. usage:α. crying aloud, a cry, of a child or one in paroxysms of pain; Heyr mín hljóð, hear my cry! Hólabók 276; hljóðin heyrðusk út fyrir dyr (of a sick person); það linnir ekki af hljóðum (of a baby).β. howling, screaming; og þeirra hljóð (pl.) og höfuð-prestanna tóku yfir, Luke xxiii. 23; ó-hljóð, dissonance, i. e. screaming, howling.γ. music. voice; hafa fögr hljóð, a sweet voice; há, mikil, veyk, dimm, hvell hljóð, a high, strong, weak, deep, pealing voice; Syng þú ungr mest sem mátt | meðan hljóð þín fagrt gjalla, … eintóm hljóð úr forfeðranna gröfum, Bjarni 142: the same distinction is sometimes observed in old writers, syngja með fögrum hljóðum, Stj. 606, Bs. i. 155; þar gengr hæst í hljóðunum, there the tune reached the highest pitch, Mar. -
8 huma
(að), v. to grow dusk (var nú mjök húmat).* * *að, prop. to hum: in the phrase, huma e-ð fram af sér, to put a thing by. -
9 humótt
f. = hámót.* * *see húm. -
10 húma
(að), v. to grow dusk (var nú mjök húmat).* * *að, to grow dusk; var nú mjök húmat, Fas. iii. 223, 545; meðan lífs ei húmar húm, a ditty; see hýma. -
11 hýma
d, [húm], to sneak in the dark, Fas. ii. 284; but see híma. -
12 Hýmir
m. [húm], name of a giant, Edda; Hymis-kviða, u, f. the name of a poem. -
13 raula
að, to hum a song in a low doleful voice; raula bögu, raula fyrir munni sér; griðkur róa og raula, Hallgr. Snót 310 (1865). -
14 singra
að, to hum a song or ditty.
См. также в других словарях:
hum — hum … Dictionnaire des rimes
hum — [ ɶm; hɶm ] interj. • 1611; onomat. ♦ Interjection qui exprime généralement le doute, la réticence. ⇒ hem. Hum ! ça m étonnerait ! Hum ! cela cache quelque chose ! « Hum ! qu est ce que je te disais ? » (Aragon). ⇒HEM, HUM, mot inv. A. [Gén.… … Encyclopédie Universelle
Hum — may refer to: * Hum (sound), a sound produced with closed lips, or by machinery, insects, or other periodic motion * The Hum, a phenomenon involving a persistent and invasive low frequency noise of unknown origin which occurs in some geographic… … Wikipedia
Hum — ist ein geographischer Begriff mit mehreren Bedeutungen: eine Stadt in Kroatien, siehe Hum (Kroatien); ein Ort in Slowenien, siehe Hum (Slowenien); ein Ort in Bosnien, siehe Hum (Bosnien); eine historische Landschaft im Grenzgebiet zwischen… … Deutsch Wikipedia
hum — hȗm m <N mn húmovi> DEFINICIJA 1. omanji brijeg pod travom 2. (Hum) pov. (u nekim izvorima) Hercegovina ONOMASTIKA pr. (etnici): Hȗm (100, Osijek, Koprivnica), Hùmačkić, Hùmek (120, Varaždin), Huméljak (Humeljȃk) (Velika Gorica), Húmić (60 … Hrvatski jezični portal
hum — s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic HUM s.n. (geol.) Martor carstic sub formă de bloc izolat, rămas din masa calcarului. [cf. germ. Hum, fr., engl. hum]. Trimis de LauraGellner … Dicționar Român
Hum — Hum, n. 1. A low monotonous noise, as of bees in flight, of a swiftly revolving top, of a wheel, or the like; a drone; a buzz. [1913 Webster] The shard borne beetle with his drowsy hums. Shak. [1913 Webster] 2. Any inarticulate and buzzing sound; … The Collaborative International Dictionary of English
Hum — Hȗm m DEFINICIJA naselje u Istri, smatra se najmanjim gradom na svijetu, 23 stan.; povezuje ga s Ročem 7 km dugačka »Aleja glagoljaša« ONOMASTIKA top. (često dio imena naselja, npr. Hum na Sutli, Hum Stubički, Hum Bistrički, Hum Breznički i dr.) … Hrvatski jezični portal
hum — /hum/, v., hummed, humming, n., interj. v.i. 1. to make a low, continuous, droning sound. 2. to give forth an indistinct sound of mingled voices or noises. 3. to utter an indistinct sound in hesitation, embarrassment, dissatisfaction, etc.; hem.… … Universalium
hum — hum1 [hum] vi. hummed, humming [ME hummen, of echoic orig., as in Ger hummel, bumblebee, MDu hommeln, hum] 1. to make a low, continuous, murmuring sound like that of a bee or a motor 2. to sing with the lips closed, not producing words 3. to give … English World dictionary
Hum — (h[u^]m), v. i. [imp. & p. p. {Hummed}; p. pr. & vb. n. {Humming}.] [Of imitative origin; cf. G. hummen, D. hommelen. [root]15.] 1. To make a low, prolonged sound, like that of a bee in flight; to drone; to murmur; to buzz; as, a top hums. P.… … The Collaborative International Dictionary of English
