-
1 horn
Horn n, Hörner 1. рог (на животно); 2. o.Pl. рогово вещество, кератин; 3. Mus рог; хорна; 4. клаксон; (In) das Horn blasen свиря на хорна; umg mit jmdm. in das gleiche Horn stoßen на едно мнение съм с някого; umg jmdm. Hörner aufsetzen слагам рога някому, изневерявам.* * *das, er рог; муз рог, корна; -
2 Horn n [Hupe]
клаксон {м} -
3 Horn n [von Tieren]
рог {м} -
4 ahorn
Áhorn m, -e Bot явор.* * *der, -e явор. -
5 stossen
* (ie, о) tr 1. тласкам, тикам, блъскам, ритам; прен e-n vor den Kopf = засягам, оскърбявам нкг; 2. счуквам (на прах); itr s 1. an А = блъсвам се о; прен auf А = натъквам се, попадам на; 2. h ins Horn = надувам рог; 3. zu etw = присъединявам се към; r: прен sich an D = шокирам се от. -
6 stoßen
stóßen (stieß, gestossen) unr.V. hb tr.V. 1. тласкам; 2. блъскам; 3. набивам (кол); 4. тикам, ритам; sn itr.V. 1. блъскам се (auf etw. (Akk) в нещо); 2. попадам, натъквам се (auf etw. (Akk) на нещо); 3. присъединявам се (zu jmdm./etw. (Dat) към някого/нещо); sich stoßen 1. удрям се (an etw. (Dat) в нещо); 2. дразня се, шокирам се (an etw. (Dat) от нещо); warum stößt du mich? защо ме блъскаш?; ein Auto stoßen тикам, бутам кола; mit jmdm. in dasselbe Horn stoßen на един акъл сме с някого; umg jmdn. vor den Kopf stoßen шокирам някого; sie hat sich an den Kopf gestoßen тя се блъсна и се удари в главата; er hat sich an der Tischkante gestoßen той се удари на ръба на масата; nach jmdm. stoßen замахвам към някого, опитвам се да ударя някого; ein Wanderer ist zu unserer Gruppe gestoßen един турист се присъедини към нашата група; im Wald stieß ich auf ein Reh в гората срещнах една сърна; der Garten stößt an einer Seite an den Wald градината граничи от едната си страна с гората; die Straße stößt direkt auf den Bahnhof улицата излиза направо на гарата; sich an dem unhöflichen Ton stoßen дразня се от невежливия тон.
См. также в других словарях:
Horn — (h[^o]rn), n. [AS. horn; akin to D. horen, hoorn, G., Icel., Sw., & Dan. horn, Goth. ha[ u]rn, W., Gael., & Ir. corn, L. cornu, Gr. ke ras, and perh. also to E. cheer, cranium, cerebral; cf. Skr. [,c]iras head. Cf. {Carat}, {Corn} on the foot,… … The Collaborative International Dictionary of English
Horn — may refer to: * Horn (anatomy), the pointed projection of the skin of various animals, as an organ or its material * Horn (surname)In music and sound * Horn (instrument), sometimes called a French horn, a brass musical instrument constructed of… … Wikipedia
horn — HORN, hornuri, s.n. 1. Parte a coşului de fum la o casă, constituită din canalul îngropat în zidărie (şi din porţiunea ieşită în afară prin acoperiş); p. ext. întregul coş de fum al unei case. 2. Partea de deasupra vetrei ţărăneşti prin care… … Dicționar Român
horn — [hôrn] n. [ME < OE, akin to Ger < IE base * k̑er , upper part of the body, head > L cornu, Gr keras] 1. a) a hard, hollow, bony or keratinous, permanent projection that grows on the head of various hoofed animals, esp. bovid ruminants b) … English World dictionary
Horn — Sn std. (8. Jh.), mhd. horn, ahd. horn, as. horn Stammwort. Aus g. * hurna n. Horn , auch in gt. haurn, anord. horn, ae. horn m., afr. horn. Außergermanisch entspricht am genauesten (als u Stamm) l. cornū Horn, Spitze (al. cornum), kelt. kárnon… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
HORN (R.) — HORN REBECCA (1944 ) Née en 1944 à Michelstadt Hambourg, l’artiste d’origine allemande Rebecca Horn a réalisé ses premiers travaux en polyuréthanne, ce qui provoque chez elle une grave infection pulmonaire. Pendant près d’un an, elle sera… … Encyclopédie Universelle
Horn — Horn: Das gemeingerm. Wort mhd., ahd. horn, got. haúrn, engl. horn, schwed. horn ist, wie z. B. auch das verwandte lat. cornu »Horn«, eine Bildung zu der unter ↑ Hirn dargestellten idg. Wurzel *k̑er‹ə› , die ursprünglich das Horn bzw. Geweih auf… … Das Herkunftswörterbuch
horn|y — «HR nee», adjective, horn|i|er, horn|i|est. 1. made of horn or a substance like it: »the horny shell of a lobster. 2. hard like a horn; calloused … Useful english dictionary
Horn — wird, wie auch die Hornspäne, auf Stickstoffdünger verarbeitet, und zwar durch Rösten oder Dämpfen. Beim Rösten wird das Horn in eisernen Gefäßen unter kräftigem Rühren stark erhitzt, wobei jedes Anbrennen vermieden werden muß, da dasselbe große… … Lexikon der gesamten Technik
Horn [2] — Horn (ital. Corno, franz. Cor, engl. Horn), das bekannte, durch Weichheit des Tones vor allen andern ausgezeichnete Blechblasinstrument, entweder als Naturinstrument (Naturhorn, Waldhorn, Corno di caccia, Cor de chasse, French horn) oder (in… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Hörn — Hörn, die paarige, aus Hornsubstanz bestehende Scheide der (knöchernen) Stirnbeinzapfen der Cavicornia (horntragenden Wiederkäuer). Im weiteren Sinne als Hornmaterial rechnet man hierzu noch die Hufe der Unpaarzeher, die Klauen der Paarzeher und… … Lexikon der gesamten Technik