Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

homo+c

  • 1 homo

    hŏmo, ĭnis (archaic form hemonem hominem dicebant, Paul. ex Fest. p. 100 Müll.; cf. humanus init., and nēmo, from nĕ-hĕmo: homōnem, Enn. ap. Prisc. p. 683 P. = [p. 860] Ann. v. 141 Vahl.:

    hŏmōnes,

    Naev. 1, 1), comm. [root in humus, Gr. chamai; cf. Germ. -gam in Bräutigam; O. H. Germ. gomo; Goth. guma; Old Engl. goom; Engl. groom; cf. also Gr. epichthonioi; Hebr. Adam], a human being, man.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    animal hoc providum, sagax, multiplex, acutum, memor, plenum rationis et consilii quem vocamus hominem, praeclara quadam condicione generatum esse a summo deo, etc.,

    Cic. Leg. 1, 7, 22; cf.

    , on the natural history of man,

    Plin. 7 praef. sq.; § 5 sq.: decem hominibus vitam eripis, indictā causā, Cato ap. Gell. 13, 25 (24), 12: dum quidem unus homo Romanus toga superescit, Enn. ap. Fest. p. 302 Müll. (Ann. v. 486 Vahl.); cf.: unus homo nobis cunctando restituit rem, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 313 ib.): navus repertus homo Graio patre Graius homo rex, id. ap. Fest. p. 169 Müll. (Ann. v. 183 ib.):

    homo jam grandior,

    Ter. Phorm. 2, 3, 15:

    homo amicus nobis... homo antiqua virtute ac fide,

    id. Ad. 3, 3, 86 sq.; cf.:

    bonus homo et nobis amicus,

    Cic. Fam. 16, 18 fin.: quid est, quod homo masculus lubentius videre debeat bella uxore? Varr. ap. Non. 248, 16:

    infelix,

    Plaut. Am. 1, 1, 169:

    homo omni doctrina eruditus,

    Cic. Fin. 1, 5, 13; cf.:

    homo summā prudentiā, multā etiam doctrinā,

    id. Fam. 3, 7, 5:

    de hujus hominis (i. e. Pompei) felicitate, etc.,

    id. de Imp. Pomp. 16, 47:

    iners atque inutilis,

    id. Off. 3, 6, 31; cf.:

    contemptus et abjectus,

    id. Agr. 2, 34, 93:

    insulsus,

    id. Tusc. 1, 8, 15; cf.

    also: hominum homo stultissime,

    Ter. Ad. 2, 2, 10:

    quid hoc homine faciatis?

    Cic. Verr. 2, 1, 16, § 42:

    consulere generi hominum,

    the human race, mankind, id. Rep. 3, 12:

    genus hominum,

    id. ib. 2, 26; id. de Or. 1, 9, 36; Hor. Ep. 2, 1, 7 et saep. (more freq., genus humanum; v. humanus and genus); cf.:

    natura hominem conciliat homini... hominum coetus et celebrationes,

    Cic. Off. 1, 4, 12:

    placet Stoicis, quae in terris gignantur, ad usum hominum omnia creari, homines autem hominum causa esse generatos,

    id. ib. 1, 7, 22:

    homines plurimum hominibus et prosunt et obsunt,

    id. ib. 2, 5, 17: is dictus popularibus olim, Qui tum vivebant homines, Enn. ap. Cic. Brut. 15, 58 (Ann. v. 308 Vahl.):

    homines Romani,

    Cic. de Imp. Pomp. 14, 41:

    lege conciliati homines cum dis putandi sunt,

    id. Leg. 1, 7, 23:

    pro deum atque hominum fidem!

    Plaut. Curc. 5, 3, 16 et saep.: divumque hominumque pater, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 65 Müll. (Ann. v. 566 Vahl.); so, id. ap. Cic. N. D. 2, 2, 4 (Ann. v. 567) and ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 254); but homo, sing., is used of the human race, mankind (= homines, genus humanum), when it has no predicate joined with it:

    qua haud scio an quidquam melius sit homini datum,

    Cic. Lael. 6, 20; 3, 11:

    taces, Monstrum hominis?

    Ter. Eun. 4, 4, 29; cf.:

    odium illud hominis impuri,

    Cic. Fam. 12, 1, 1:

    quid hoc sit hominis?

    Plaut. Am. 2, 1, 26; cf.:

    quid illuc hominus est?

    Ter. Eun. 5, 1, 17;

    in addresses: nisi caves tu homo, etc.,

    id. Heaut. 5, 3, 1:

    tu homo adigis me ad insaniam,

    id. Ad. 1, 2, 31.—In apposition:

    mares homines,

    Plaut. Poen. 5, 5, 32:

    amanti homini adulescenti,

    id. Trin. 1, 2, 94; cf.:

    filius homo adulescens,

    Ter. Phorm. 5, 8, 52;

    v. adulescens: verberare hominem senem,

    id. Ad. 4, 2, 23:

    servom hominem,

    id. Phorm. 2, 1, 62:

    oculi hominis histrionis,

    Cic. de Or. 2, 46, 193:

    nemo homo,

    Plaut. Pers. 2, 2, 29; cf.:

    ut homo nemo velit nisi hominis similis esse,

    Cic. N. D. 1, 28, 78;

    v. nemo. —Of females: mater, cujus ea stultitia est, ut eam nemo hominem appellare possit,

    Cic. Clu. 70, 199:

    quae (Io) bos ex homine est,

    Ov. F. 5, 620; Juv. 6, 284:

    dulcissimum ab hominis camelinum lac,

    Plin. 28, 9, 33, § 123: homines feminae (opp. mares homines), Aug. Civ. Dei, 3, 3.—
    2.
    Prov.
    a.
    Quot homines, tot sententiae, many men, many minds, i. e. every one has his own opinion, Ter. Phorm. 2, 4, 14; Cic. Fin. 1, 5, 15.—
    b.
    Ut homo est, ita morem geras, Ter. Ad. 3, 3, 77 (but in Plaut. Most. 3, 2, 36 spurious, v. Ritschl ad h. l.).—
    c.
    Homines, dum docent, discunt, Sen. Ep. 7, 8 fin.
    d.
    Aiunt homines plus in alieno negotio videre quam in suo, the lookers-on see farther in the game than the players, id. ib. 109, 16. —
    e.
    Homo nulli coloris, neither fish nor flesh, Plaut. Ps. 4, 7, 99.—
    f.
    Homo sum; humani nihil a me alienum puto, Ter. Heaut. 1, 1, 25; cf.:

    homo ego sum, homo tu es,

    Plaut. Trin. 2, 4, 46.—
    g.
    Lupus homo homini, non homo, quom qualis sit non novit, Plaut. As. 2, 4, 88.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., in a good or a bad sense.
    a.
    In a good sense (cf. vir), a man, as a reasonable or moral being:

    homo es, qui me emunxisti mucidum,

    Plaut. Ep. 3, 4, 57:

    si homo esset, eum potius legeret,

    Cic. Att. 2, 2, 2:

    nox te expolivit hominemque reddidit,

    id. de Or. 2, 10, 40:

    si vis homo esse,

    id. Att. 4, 15, 2:

    homines visi sumus,

    id. ib. 13, 52, 2:

    nos quod simus, quod habeamus, quod homines existimemur, id omne abs te habere,

    id. Fam. 7, 29, 1:

    si tu sis homo,

    Ter. Ad. 5, 8, 11:

    et tu illum tuom, si esses homo, sineres, etc.,

    if you had a man's sense, id. ib. 1, 2, 27:

    exuens hominem ex homine,

    Cic. Fin. 5, 12, 35: cum Socrates Alcibiadi persuasisset, eum nihil hominis esse, that he was nothing of a man (i. e. in no respect such as a man should be), id. Tusc. 3, 32, 77:

    (Nero) dicebat se quasi hominem tandem habitare coepisse,

    like a human being, Suet. Ner. 31:

    me hominem inter homines voluit esse,

    Petr. 39. —
    b.
    In a bad sense, a man, as a weak, mortal being, subject to error, of low condition (rare):

    fateor me saepe peccasse, nam et homo sum et adhuc juvenis,

    Petr. 130: cf.

    homines sumus, non dei,

    id. 75:

    (Demosthenes, Homerus) summi sunt, homines tamen,

    Quint. 10, 1, 25.—In fem.: quae si hoc tempore non diem suum obiisset, paucis post annis tamen ei moriendum fuit, quoniam homo nata fuerat, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4.—Also of servants (as distinguished from a free Roman): homo P. Quinti, Quintus's man, i. e. his slave, servant, Cic. Quint. 19, 61:

    vinum familiae... Saturnalibus et Compitalibus in singulos homines congios,

    Cato, R. R. 57, 2; Cat. 10, 16.—
    2.
    In opp. to a woman, a man (anteand post-class., and very rare):

    mi homo et mea mulier, vos saluto,

    Plaut. Cist. 4, 2, 57; Lact. 2, 12; Dig. 48, 19, 38.—
    * 3.
    In milit. lang., homines, opp. to cavalry, foot-soldiers, infantry:

    capti homines equitesque producebantur,

    Caes. B. C. 2, 39, 5; cf. vir. —
    4.
    Homo novus, v. novus.—
    5.
    Bodies, corpses:

    jam pigritia singulos sepeliendi promisce acervatos cumulos hominum urebant,

    Liv. 5, 48, 3.—
    6.
    Particular phrases.
    a.
    Paucorum hominum esse, to have but few intimates, be choice in one's company: (Maecenas) paucorum hominum et mentis bene sanae. Hor. S. 1, 9, 44:

    homo est Perpaucorum hominum,

    Ter. Eun. 3, 1, 19.— Hence, comically, of the favorite but rare fish, acipenser: Scipio vide, quid agas: acipenser iste paucorum hominum est, Cic. Fragm. ap. Macr. S. 2, 12 (see the anecdote in connection).—
    b.
    Inter homines esse (agere).
    (α).
    To be among the living, to be alive, to live (very rare):

    Hercules numquam abiisset ad deos, nisi cum inter homines esset, eam sibi viam munivisset,

    Cic. Tusc. 1, 14, 32:

    inter homines esse desinere,

    i. e. to die, Dig. 31, 1, 59; so,

    agere inter homines desinere,

    Tac. A. 15, 74 fin.:

    ab hominibus ereptus est,

    Dig. 31, 1, 58.—
    (β).
    To see the world, be among men:

    iste homo qui numquam inter homines fuerit,

    Cic. Rosc. Am. 28, 76.—
    II.
    Transf., esp. in familiar lang., the man, the fellow, instead of the pron. he, his, him:

    haben argentum ab homine?

    Plaut. Ps. 4, 7, 65:

    ibi homo coepit me obsecrare, ut, etc.,

    Ter. Eun. 2, 2, 30:

    itast homo,

    id. Ad. 1, 2, 63:

    dixit, se senatui roganti de Marcello ne hominis quidem causa negaturum,

    Cic. Fam. 4, 4, 3:

    ei medico imperasti, ut venas hominis incideret,

    id. Pis. 34, 83:

    tantum esse in homine sceleris,

    id. Sest. 9, 22 Halm.; 41, 89; id. Verr. 2, 4, 27, § 62:

    persuasit homini,

    Nep. Dat. 10, 3:

    aut insanit homo aut versus facit,

    Hor. S. 2, 7, 117:

    agnoscit hominem Caesar,

    Phaedr. 2, 5, 19 Burm. ad loc.; al.—
    B.
    Hic homo, this man, = I, myself (ante-class. and poet.):

    hunc hominem velles si tradere,

    Hor. S. 1, 9, 47:

    solus hic homo est, qui sciat, etc.,

    Plaut. Curc. 2, 1, 33:

    tibi verba, huic homini verbera,

    Ter. Heaut. 2, 2, 114 (cf. hic, G.).

    Lewis & Short latin dictionary > homo

  • 2 homo

    hŏmo, ĭnis, m. [st2]1 [-] être humain (homme ou femme), créature humaine, genre humain, personne. [st2]2 [-] un homme, un individu. [st2]3 [-] lui, elle (homo équivaut à un pronom de rappel). [st2]4 [-] homme (par excellence), homme qui a un caractère ferme. [st2]5 [-] chef de maison, citoyen, habitant.    - homo ita est, Ter.: voilà comme il est.    - homo nemo est, Plaut.: il n'y a personne.    - homo es, Plaut.: tu es un brave.
    * * *
    hŏmo, ĭnis, m. [st2]1 [-] être humain (homme ou femme), créature humaine, genre humain, personne. [st2]2 [-] un homme, un individu. [st2]3 [-] lui, elle (homo équivaut à un pronom de rappel). [st2]4 [-] homme (par excellence), homme qui a un caractère ferme. [st2]5 [-] chef de maison, citoyen, habitant.    - homo ita est, Ter.: voilà comme il est.    - homo nemo est, Plaut.: il n'y a personne.    - homo es, Plaut.: tu es un brave.
    * * *
        Homo, hominis, m. g. vt testis est Phoca. Homme.
    \
        Homo mirifice abstinens. Cic. Homme de bien. B.
    \
        Integer et castissimus. Cic. Homme de bien. Bud.
    \
        Integer homo et sanctus. Cic. Homme de bien. B.
    \
        Homo male de se meritus. Qui jamais ne se osa bien faire. B. ex Cicerone.
    \
        Homo, pro Ille de quo agitur. Horat. Aut insanit homo, aut versus facit. Il, etc.
    \
        Hominis causa. Caesar. A cause de luy, Pour l'amour de luy.
    \
        - ita est homo, Quum placo, aduersor sedulo et deterreo. Terent. De telle sorte et de telle nature.
    \
        Habemus hominem ipsum. Terent. Nous tenons le galand.
    \
        Nemo homo. Cic. Est enim vis tanta naturae, vt homo nemo velit nisi hominis similis esse. Nul homme, Nulle personne.
    \
        Homo sum. Terent. Je suis homme, Je puis failli.
    \
        Homo es. Plaut. Tu te monstres homme.
    \
        Nihil mihi minus hominis videtur, quam non respondere in amore iis a quibus prouocere. Cic. Il me semble qu'il n'y a chose qui sente moins son homme, que de, etc.

    Dictionarium latinogallicum > homo

  • 3 homo

    homo, inis, masc. (altlat. hemo; vgl. nemo), der Mensch, Mann, I) im allg., der Mensch im Ggstz. zum Tiere (bestia od. belua), als masc. auch unser Mann im allg. (hingegen vir im Ggstz. zum Weibe, u. bes. da, wo man mit »Mann« den Begriff der Stärke u. Tüchtigkeit verbindet), im Plur. homines, Menschen, Leute, Cic. u.a.: homo adulescens od. adulescentulus, ein junger (unerfahrener, leichtsinniger) Mensch (Mann), Ggstz. homo senex, ein alter (bedächtiger) Mann, Komik.: h. servus, Sklavenseele, Ter.: h. nemo od. nemo homo, keine Menschenseele, kein Mensch, Ter., Cic. u.a. (s. Ruhnken Ter. eun. 3, 5, 1): h. Romanus, ein Mann von Rom, ein geborener Römer, Cic.: so auch Plur. homines Romani, Cic. (und so oft verstärkend bei Völkernamen): illustres homines, ausgezeichnete Männer, Cic.: clarissimus h., Cic. – im Ggstz. zum Weibe, mi homo et mea mulier, vos saluto, Plaut. – inter homines esse = leben (zB. cum inter homines esset, bei Lebzeiten), Cic.; Ggstz. inter homines esse desinere, sterben, ICt. ( dafür inter homines agere desinere, Tac.); u. = unter Leuten sein, mit Leuten od. der großen Welt umgehen, numquam inter homines fuisse, Cic. Rosc. Am. 76. – paucorum hominum esse, nur für wenige Menschen sein = mit wenigen umgehen, sich selten machen, paucorum hominum et mentis bene sanae, der ist nur für wenige vernünftige Menschen, Hor.: Th. Immo sic homo est perpaucorum hominum (er ist für wenige nur). Gn. Immo nullorum arbitror, si tecum vivit, Ter.: u. im Wortspiel, acipenser iste paucorum hominum est, ist nur für wenige (= macht sich selten, wird selten gefunden, u. = reicht nur für wenige hin), Scip. fr. – monstrum hominis, Ungeheuer von einem Menschen, abscheulicher Mensch, Ter.: so auch odium hominis, verhaßter Mensch, Cic. – tu homo (du Mensch, du Menschenkind) adiges me ad insaniam, Ter. – hominum (von allen Menschenkindern) homo stultissime, Ter.: u. so optimus hominum es homo, Plaut.: hic homost hominum omnium praecipuus, Plaut. – II) insbes.: A) prägn., 1) der Mensch od. Mann als solcher, in seiner äußern od. individuellen Erscheinung, tantundem erat in homine, quantum in ingenio, Sen. exc. contr. 3. praef. § 3. p. 242, 5 K. – 2) der Mensch in bezug auf seine Vorzüge u. Gebrechen, a) ein Mann, Mensch = der die höhern u. gesteigerten Ansprüche an das Wesen eines Menschen befriedigt, eum nihil hominis esse, sei ein Mensch ohne alle höhern Vorzüge, Cic.: hominem ex homine tollere od. exuere, dem Menschen das nehmen, was ihn zum Menschen (von menschlichem Fühlen u. dgl.) macht, Cic.: te beluam ex utero, non hominem fudit, Cic. fr. – dah. besonders ein Mensch, der menschlich fühlt, homo sum (bin ein Mensch, habe ein menschliches Herz, fühle menschlich), nihil humani a me alienum puto, Ter.: si quidem homo esset, menschliche Gefühle hätte, Cic. – und = ein Mann von Verstand, -Wort, -Tatkraft, ein tüchtiger Mann, si homo esses od. esset, Ter. u. Cic. (vgl. Westerh. Ter. adelph. 1, 2, 27): si vis homo esse (ein Mann von Wort), recipe te ad nos, Cic.: homines visi sumus, wir ließen uns als tüchtige Leute sehen, Cic. – b) wie unser Mensch, Menschenkind = fehlendes Wesen, quia homo est, menschlich irrte, Cic.: summi enim sunt, homines tamen, musterhaft sind sie (die Redner) nämlich wohl, aber doch Menschen (u. deshalb nicht ohne Fehler), Quint.: nemo non nostrum peccat, homines sumus (Menschenkinder), non dei, Petron. – c) für freies-, gebildetes Wesen (da Sklaven nur als Sachen galten), hominem inter homines feci, zum Menschen unter Menschen, Petron.: hominem me inter homines esse voluit, ein Mensch unter Menschen, Petron. – d) ultra hominem od. homines, supra homines, über die menschliche Natur hinaus, ultra hominem efferatus, Amm. 27, 12, 11: ultra homines se efferens, Amm. 26, 8, 13; vgl. 31, 10, 19: augendi regni cupiditate supra homines flagrans, Amm. 18, 4, 1. – B) mit Nachdruck statt eines Pronomens = is, hic, ille, wie unser der od. jener Mann ( Mensch) = er, dieser, jener, von dem eben die Rede ist, valde hominem diligo, Cic.: nosti os hominis, Cic.; vgl. Halm Cic. Sest. 22. p. 123. Jordan Cic. Caecin. 19. p. 174 sq. Kühner u. Klotz Cic. Tusc. 1, 49. Dietsch u. Kritz Sall. Iug. 70, 5. Bremi Nep. Dat. 10, 3. Fabri Liv. 21, 4, 9. Burmann Phaedr. 2, 5, 19. – dah. auf sich hinweisend: hic homo, der Mann = ich, Komik. u. Hor.; vgl. Wagner Ter. heaut. 356. Fritzsche u. Orelli Hor. sat. 1, 9, 47. – C) der Bursche, Sklave, homo P. Quincti, Cic.: Eros Marci homo, Inscr.: im Plur. = die Leute (Sklaven), arcesse homines, Plaut.: u. = die Angehörigen übh., a tuis hominibus abesse, Cic. – D) Plur. homines = Hausväter, Kolonisten mit ihren Familien, Liv. 34, 45, 1 (vgl. 32, 29, 4, wo dafür familiae). – E) im Ggstz. zur Reiterei homines = Fußgänger, Fußvolk, Caes. b. c. 2, 39, 4. Liv. 22, 52, 4. – F) meton., a) das Erdenleben, die Welt, cum maritus homine discesserit (geschieden ist), Solin. 52, 32. – b) die Mannbarkeit, Zeugungskraft, Mart. 9, 42, 10. – / Archaist. Genet. homenis, Prisc. 6, 15: Dat. homoni, Plaut. trin. 1130 R.2: Akk. homonem, Enn. ann. 138: Genet. Plur. homonum, *Nov. com. 88 R.2: Abl. Plur. homonibus, Plaut. trin. 1018 R.2 (s. jedoch W. Müller Plautin. Pros. S. 502. A. 1 u. Nachtr. S. 80 f.). – Genet. Sing. hominus, Corp. inscr. Lat. 1, 200. lin. 60 u. 63. – Archaist. Akk. huminem, nach Prisc. 1, 35, hemona nach Paul. ex Fest. 100, 5. – homo ist nirgends gen. fem., sondern steht überall als Gattungsbegriff Mensch im Ggstz. einerseits zur Gottheit, andererseits zum Tier (vgl. Charis. 102, 22), s. Plaut. Amph. 769. Cic. Clu. 199. Sulpic. in Cic. ep. 4, 5, 4. Verg. Aen. 1, 327. Iuven. 6, 284. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 897 f.

    lateinisch-deutsches > homo

  • 4 homo

    homo, inis, masc. (altlat. hemo; vgl. nemo), der Mensch, Mann, I) im allg., der Mensch im Ggstz. zum Tiere (bestia od. belua), als masc. auch unser Mann im allg. (hingegen vir im Ggstz. zum Weibe, u. bes. da, wo man mit »Mann« den Begriff der Stärke u. Tüchtigkeit verbindet), im Plur. homines, Menschen, Leute, Cic. u.a.: homo adulescens od. adulescentulus, ein junger (unerfahrener, leichtsinniger) Mensch (Mann), Ggstz. homo senex, ein alter (bedächtiger) Mann, Komik.: h. servus, Sklavenseele, Ter.: h. nemo od. nemo homo, keine Menschenseele, kein Mensch, Ter., Cic. u.a. (s. Ruhnken Ter. eun. 3, 5, 1): h. Romanus, ein Mann von Rom, ein geborener Römer, Cic.: so auch Plur. homines Romani, Cic. (und so oft verstärkend bei Völkernamen): illustres homines, ausgezeichnete Männer, Cic.: clarissimus h., Cic. – im Ggstz. zum Weibe, mi homo et mea mulier, vos saluto, Plaut. – inter homines esse = leben (zB. cum inter homines esset, bei Lebzeiten), Cic.; Ggstz. inter homines esse desinere, sterben, ICt. ( dafür inter homines agere desinere, Tac.); u. = unter Leuten sein, mit Leuten od. der großen Welt umgehen, numquam inter homines fuisse, Cic. Rosc. Am. 76. – paucorum hominum esse, nur für wenige Menschen sein = mit wenigen umgehen, sich selten machen, paucorum hominum et men-
    ————
    tis bene sanae, der ist nur für wenige vernünftige Menschen, Hor.: Th. Immo sic homo est perpaucorum hominum (er ist für wenige nur). Gn. Immo nullorum arbitror, si tecum vivit, Ter.: u. im Wortspiel, acipenser iste paucorum hominum est, ist nur für wenige (= macht sich selten, wird selten gefunden, u. = reicht nur für wenige hin), Scip. fr. – monstrum hominis, Ungeheuer von einem Menschen, abscheulicher Mensch, Ter.: so auch odium hominis, verhaßter Mensch, Cic. – tu homo (du Mensch, du Menschenkind) adiges me ad insaniam, Ter. – hominum (von allen Menschenkindern) homo stultissime, Ter.: u. so optimus hominum es homo, Plaut.: hic homost hominum omnium praecipuus, Plaut. – II) insbes.: A) prägn., 1) der Mensch od. Mann als solcher, in seiner äußern od. individuellen Erscheinung, tantundem erat in homine, quantum in ingenio, Sen. exc. contr. 3. praef. § 3. p. 242, 5 K. – 2) der Mensch in bezug auf seine Vorzüge u. Gebrechen, a) ein Mann, Mensch = der die höhern u. gesteigerten Ansprüche an das Wesen eines Menschen befriedigt, eum nihil hominis esse, sei ein Mensch ohne alle höhern Vorzüge, Cic.: hominem ex homine tollere od. exuere, dem Menschen das nehmen, was ihn zum Menschen (von menschlichem Fühlen u. dgl.) macht, Cic.: te beluam ex utero, non hominem fudit, Cic. fr. – dah. besonders ein Mensch, der menschlich fühlt, homo
    ————
    sum (bin ein Mensch, habe ein menschliches Herz, fühle menschlich), nihil humani a me alienum puto, Ter.: si quidem homo esset, menschliche Gefühle hätte, Cic. – und = ein Mann von Verstand, -Wort, - Tatkraft, ein tüchtiger Mann, si homo esses od. esset, Ter. u. Cic. (vgl. Westerh. Ter. adelph. 1, 2, 27): si vis homo esse (ein Mann von Wort), recipe te ad nos, Cic.: homines visi sumus, wir ließen uns als tüchtige Leute sehen, Cic. – b) wie unser Mensch, Menschenkind = fehlendes Wesen, quia homo est, menschlich irrte, Cic.: summi enim sunt, homines tamen, musterhaft sind sie (die Redner) nämlich wohl, aber doch Menschen (u. deshalb nicht ohne Fehler), Quint.: nemo non nostrum peccat, homines sumus (Menschenkinder), non dei, Petron. – c) für freies-, gebildetes Wesen (da Sklaven nur als Sachen galten), hominem inter homines feci, zum Menschen unter Menschen, Petron.: hominem me inter homines esse voluit, ein Mensch unter Menschen, Petron. – d) ultra hominem od. homines, supra homines, über die menschliche Natur hinaus, ultra hominem efferatus, Amm. 27, 12, 11: ultra homines se efferens, Amm. 26, 8, 13; vgl. 31, 10, 19: augendi regni cupiditate supra homines flagrans, Amm. 18, 4, 1. – B) mit Nachdruck statt eines Pronomens = is, hic, ille, wie unser der od. jener Mann ( Mensch) = er, dieser, jener, von dem eben die Rede ist, valde homi-
    ————
    nem diligo, Cic.: nosti os hominis, Cic.; vgl. Halm Cic. Sest. 22. p. 123. Jordan Cic. Caecin. 19. p. 174 sq. Kühner u. Klotz Cic. Tusc. 1, 49. Dietsch u. Kritz Sall. Iug. 70, 5. Bremi Nep. Dat. 10, 3. Fabri Liv. 21, 4, 9. Burmann Phaedr. 2, 5, 19. – dah. auf sich hinweisend: hic homo, der Mann = ich, Komik. u. Hor.; vgl. Wagner Ter. heaut. 356. Fritzsche u. Orelli Hor. sat. 1, 9, 47. – C) der Bursche, Sklave, homo P. Quincti, Cic.: Eros Marci homo, Inscr.: im Plur. = die Leute (Sklaven), arcesse homines, Plaut.: u. = die Angehörigen übh., a tuis hominibus abesse, Cic. – D) Plur. homines = Hausväter, Kolonisten mit ihren Familien, Liv. 34, 45, 1 (vgl. 32, 29, 4, wo dafür familiae). – E) im Ggstz. zur Reiterei homines = Fußgänger, Fußvolk, Caes. b. c. 2, 39, 4. Liv. 22, 52, 4. – F) meton., a) das Erdenleben, die Welt, cum maritus homine discesserit (geschieden ist), Solin. 52, 32. – b) die Mannbarkeit, Zeugungskraft, Mart. 9, 42, 10. – Archaist. Genet. homenis, Prisc. 6, 15: Dat. homoni, Plaut. trin. 1130 R.2: Akk. homonem, Enn. ann. 138: Genet. Plur. homonum, *Nov. com. 88 R.2: Abl. Plur. homonibus, Plaut. trin. 1018 R.2 (s. jedoch W. Müller Plautin. Pros. S. 502. A. 1 u. Nachtr. S. 80 f.). – Genet. Sing. hominus, Corp. inscr. Lat. 1, 200. lin. 60 u. 63. – Archaist. Akk. huminem, nach Prisc. 1, 35, hemona nach Paul. ex Fest. 100, 5. – homo ist nirgends gen. fem., sondern steht
    ————
    überall als Gattungsbegriff Mensch im Ggstz. einerseits zur Gottheit, andererseits zum Tier (vgl. Charis. 102, 22), s. Plaut. Amph. 769. Cic. Clu. 199. Sulpic. in Cic. ep. 4, 5, 4. Verg. Aen. 1, 327. Iuven. 6, 284. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 897 f.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > homo

  • 5 homō

        homō inis, m and f    a human being, man, person: Monstrum hominis, T.: grandior, T.: doctrinā eruditus: hominum homo stultissime, T.: genus hominum: more hominum evenit, ut, etc., as usual, T.: homo'st Perpaucorum hominum, associates, T.: cum inter homines esset, was alive: qui numquam inter homines fuerit, saw the world: nec vox hominem sonat, i. e. mortal, V.: ut eam nemo hominem appellare possit: Quae (Io) bos ex homine est, O.: dic ipsa, ‘homo sum,’ Iu.— Collect., man, the human race, mankind: quā haud scio ad quidquam melius sit homini datum.— Pleonast., in addresses: nisi caves tu homo, etc., fellow, T.: tu homo adigis me ad insaniam, T.— In apposition: filius homo adulescens, T.: servom hominem, T.: oculi hominis histrionis.—Prov.: Quot homines, tot sententiae, many men, many minds, T.: Homo sum; humani nil a me alienum puto, T.—A man, reasonable creature, lord of creation: si homo esset, eum potius legeret: nox te expolivit hominemque reddidit: homines visi sumus: si esses homo, if you had a man's sense, T.: nihil hominis esse, nothing of a man.—A man, servant: homo P. Quincti, Quintus's man.—Plur., foot-soldiers, infantry (opp. cavalry): homines equitesque, Cs.— Plur, bodies, corpses: cumulos hominum urebant, L.—The man, fellow, creature, he, this one (colloq. for a pron dem.): ibi homo coepit me obsecrare, Ut, etc., T.: itast homo, T.: venas hominis incidere: persuasit homini, N.
    * * *
    man, human being, person, fellow

    Latin-English dictionary > homō

  • 6 homo

    homo homo mendax лжец

    Латинско-русский словарь > homo

  • 7 homo

    homo homo, inis m человек

    Латинско-русский словарь > homo

  • 8 homo

    (редко homō), (арх. hemo), inis m.
    h. nerno (или nemo h.) Ter, C etc. — никто, ни одна душа
    qui me hominem inter homines voluit esse Pt — (человек), который захотел вывести меня в люди
    nihil hominis C — ничтожный человек, ничтожество
    monstrum hominis Ter или flagitium hominis Pl — отвратительный человек, чудовище
    inter homines esse C (или agere T) — быть в живых или C жить среди людей (бывать в свете)
    2) мужчина (mi h. et mea mulier, vos saluto Pl)
    3) умный (благоразумный, рассудительный) или честный, порядочный человек (si homo esset Ter, C)
    fateor, me saepe peccasse, h. sum Pt — я признаюсь, что часто грешил, я (всего лишь) человек
    5) этот человек, он
    hic h. Pl, Ter, H — я
    7) пехотинец (homines equitesque Cs, L)

    Латинско-русский словарь > homo

  • 9 homo-…

    prf G
    même, identique, pareil, homo-… prf

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > homo-…

  • 10 Homo

    1. LAT Homo Linnaeus
    2. RUS люди pl
    3. ENG men
    4. DEU Menschen pl
    5. FRA hommes pl

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Homo

  • 11 homo

    1) человек, alterius magis animalis, quam hominis, partus (1. 135. D. 50, 16);

    ius solis hominibus прот. omnibus animalibus (1. 1 § 4. 1. 9 D. 1, 1. 1. 3 D. 1, 5);

    hominem mortuum ne sepelito (L. XII. tab. X. 1);

    homini mortuo ne ossa legito (1. c. 5).

    2) раб = servus (1. 1 § 1 D. 1, 8);

    ususfr. in homine;

    operae hominis (1. 5 § 3 D. 7, 9. 1. 49 § 6 D. 21, 1);

    hominem promittere, debere (1. 27 § 7 D. 2, 14. 1. 38 § 3. l. 67. 72 § 5 D. 46, 3);

    stipulari (1. 75 § 8 D. 45, 1. 1. 13 § 4 D. 46, 4. 1. 13. 35. 37. pr. D. 30. 1. 66 § 3 D. 31).

    3) подчиненный, homines Ducis (1. 2 § 6. 19 C. 1, 27), Senatorum (1. 4 C. 12, 1). 4) чиновник, homines augustissimae domus nostrae (1. un. C. 11, 71).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > homo

  • 12 homo

    inis, m третье склонение человек

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > homo

  • 13 homo

    ,inis m
    человек

    Latin-Russian dictionary > homo

  • 14 homo

    , inis m
      человек

    Dictionary Latin-Russian new > homo

  • 15 Homo

    NLD mensen [geslacht]

    Animal Names Latin to English > Homo

  • 16 Homo sum: humāni nihil a me aliēnum puto

    Я человек и считаю, что ничто человеческое мне не чуждо.
    Употребляется (иногда в неточной форме Nihil humanum) при желании подчеркнуть глубину и широту интересов, причастность ко всему человеческому, способность понять и отозваться на все, что свойственно людям или в знач.: Я человек и не застрахован ни от каких человеческих заблуждений и слабостей.
    Теренций, "Сам себя наказывающий", 75-77:
    [ MEN.: ] Chremés, tantumn(e) ab ré tua (e)st otí tibi,
    [ CHR.: ] Homo sum: humani nihil a me alienum puto.
    [ Менедем: ] "Хремет, неужели у тебя остается столько досуга от твоих собственных дел, что ты вмешиваешься в чужие, которые тебя нисколько не касаются?
    [ Хремет: ] Я человек: считаю, что ничто человеческое мне не чуждо".
    - Старик Хремет, чрезмерная строгость которого побудила его сына покинуть отцовский дом и родину, горько раскаивается и наказывает себя тяжелой для его возраста работой на своем земельном участке. Это вызывает недоуменный вопрос его соседа Менедема и ворчливый ответ Хремета.
    Я не могу удержаться, - чтоб не выразить вам нашего искреннего живого участия. Homines sumus; nihil humani a nobis dlienum esse putamus (люди мы, и ничто людское не считаем для себя чужим). (М. П. Погодин, Размышления и замечания по поводу войны Пруссии и Франции.)
    Вот я, простой человек, нигде себя не чувствую ни царем ни гением, а везде остаюсь человеком, и помню, как, еще будучи мальчиком, затвердил пословицу: homo sum et nihil humani a me alienum puto! Две пули, пролетевшие сквозь мое тело, подтвердили мое право вмешиваться в те дела, за которые я плачу своей кровью. (А. И. Герцен Записки одного молодого человека.)
    Но ведь я человек, Подхалимов! Homo somo, как говорит Мамелфин... то-бишь, как дальше? Homo sum et nihil humani a me alienum puto, - подсказал я: то есть человек есмь, и ни один человеческий порок не чужд мне... (М. Е. Салтыков-Щедрин, За рубежом.)
    С легкой руки Кирилла и Мефодия до благоверного князя Владимира переводы не только распространились, но и совершенно освоились у нас на Руси, до того освоились, что наконец сами переводчики потеряли ясное сознание о различии между переводом и оригинальным сочинением. На все обвинения в том, что их оригинальность чисто переводная, - они, как Александр Дюма, очень бесцеремонно отвечают, что берут свое добро везде, где его находят, и для большей убедительности скрепляют французское мнение латинской цитатой, важно произнося: homo sum et nihil humanum a me alienum puto. (Н. А. Добролюбов, О древнейшем переводе хроники Георгия Амартола.)
    Поэзия может и должна затрагивать самые разнообразные предметы. Поэт, как и всякий другой, находится под влиянием как общественных условий и интересов, так и национальных, местных и временных; ему, как и всякому другому, nihil humani alienum est, поэтому и содержание поэтических произведений может носить в себе отпечаток [ как ] общемировых вопросов, так и тех, которые составляют насущную злобу дня. (И. А. Бунин, Недостатки современной поэзии.)
    Рожденный во времена более несчастливые, быть может, хотя и более просвещенные, Нодье заимствует у Рабле лишь изобретательность стилистических приемов. Способ же трогать и нравиться он находит в собственном сердце. Душа писателя целиком отражается в его творчестве, как бы вдохновленном следующим изречением Теренция: homo sum; humani nihil a me alienum puto. (Проспер Мериме, Шарль Нодье.)
    □ - У черта ревматизм? - Почему же и нет, если я иногда воплощаюсь. Воплощаюсь, так и принимаю последствия. Сатана sum et nihil humanum a me alienum puto. - Как, как? Сатана sum et nihil humanum... это неглупо для черта. - Рад, что наконец угодил. (Ф. М. Достоевский, Братья Карамазовы.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Homo sum: humāni nihil a me aliēnum puto

  • 17 homo ludens

       Homo Ludens ("Hombre que juega), es el título de un libro escrito en 1938 por el holandés Johan Huizinga (1872-1945), profesor, historiador y teórico de la cultura. Discute la importancia del juego en la cultura y la sociedad. Dentro del libro, Huizinga utiliza el término "Teoría de Juego" para definir el espacio conceptual en el cual el juego ocurre.

    Locuciones latinas > homo ludens

  • 18 Homo homini lupus est

    Человек человеку - волк.
    Плавт, "Ослы", 493-95:
    Numqu(am) hódi(e) induces út tibi cred(am) hóc argent(um) ignóto.
    Lupus ést hom(o) homini, nón homo, quom quális sit non nóvit.
    ...Но ты меня никак не убедишь
    отдать тебе, незнакомому, деньги.
    Человек человеку волк, если он его не знает.
    □ В парафразе см. Homo homini monstrum
    Апрель был ужасен. [ Салтыков-Щедрин изображает разгул правительственного террора после покушения студента Соловьева 2 апреля 1879 года на Александра II. - авт. ] Это был месяц какой-то неизобразимой паники. Все вокруг замутилось, замешалось, не верилось ни ушам, ни глазам. И сквозь всю эту смуту явственно проходила одна струя: homo homini lupus. Говорилось, выкрикивалось и даже печаталось нечто невероятное, неслыханное. (М. Е. Салтыков-Щедрин, Круглый год. Первое мая.)
    Какой-то латинский писатель в каком-то сочинении употребил замечательное выражение: "homo homini lupus" (человек человеку волк), то есть человек обращается с человеком как волк или как с волком. Эти три слова "homo homini lupus" - превосходно характеризуют ту болезнь, от которой погибла классическая цивилизация. (Д. И. Писарев, Историческое развитие европейской мысли.)
    Вот я за вас сегодня поручусь, а вы меня завтра ко дну спустите... Ведь спустите и не поморщитесь. Ха-ха! Нисколько не обижусь, поскольку homo homini lupus est. (Д. Н. Мамин-Сибиряк, Приваловские миллионы.)
    Несчастен Яго, человек изумительной активности и тонкого ума, человек несомненно крупный и даровитый, который мог бы быть для людей источником поучения, помощи, но, воспитанный в обществе, где homo homini lupus est, он мстит миру за мелкие обиды, за то, что он не первый, и его дружба, которой все хотят в которую все верят, становится ядом. (А. В. Луначарский, Театральные впечатления.)
    Он раскрыл дневник и записал: "Солнце русской поэзии закатилось. Нашего северного барда Пушкина не стало. Вместе с ним не стало и поэзии. Да она и не нужна в наше меркантильное время. "Homo homini lupus est". (Б. М. Эйхенбаум, Маршрут в бессмертие.)
    - Добивай топором по башке! - не обратив внимания на врача, решительно распорядился Кузьмич. - Расступись! - грозно сказал кто-то, и Варакин услышал в каком-то зло-веще распухшем молчании тяжелый удар с коротким надсадным выдохом дровосека. Вот и споры покончены! - буднично окая, произнес Иван. - Давай, ребята, оттащим его к стороне, - добавил он совершенно спокойно. Варакин опустился в повозке на место. "Homo homini lupus est", - пришла ему в голову латинская поговорка. (С. П. Злобин, Пропавшие без вести.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Homo homini lupus est

  • 19 Homo novus

    Новый человек, в словоупотреблении древнеримской публицистики: человек незнатного происхождения, достигший высокого положения в обществе; в расширенном смысле - человек, выдвинувшийся благодаря своим личным качествам; иногда тж. в знач. новичок в какой-л. области или человек новых взглядов, передовой человек.
    Саллюстий, "Заговор Катилины", XXIII, 6 - о вручении консульской власти Цицерону, который не принадлежал к римской знати, а происходил из сословия всадников: Namque antea pleraque nobilitas invidia aestuabat, et quasi pollui consulatum credebant, si eum quamvis egregius homo novus adeptus foret. "Ибо до этого большую часть знати терзала зависть и они считали, что консульская власть как бы осквернится, если ее достигнет новый человек, каким бы, выдающимся он ни был".
    В барской усадьбе живет старый генерал Павел Петрович Утробин; в новом домике, напротив, - хозяйствует Антошка кабатчик, Антошка прасол, Антошка закладчик, словом, Антошка - homo novus, выброшенный волнами современной русской цивилизации на поверхность житейского моря. (М. Е. Салтыков-Щедрин, Благонамеренные речи.)
    Искра, блеснувшая в голове Асклипиада [ В настоящее время принято написание "Асклепиад". - авт. ], и его благодарственный поцелуй моей руки были только аксессуарами, вытенявшими истинный характер просвещенного батюшки, этого homo novus нашего белого духовенства. (Д. Н. Мамин-Сибиряк, Сестры.)
    Достойное похвалы беспристрастие объясняется, пожалуй, тем, что, - homo novus в деле европейского просвещения, - он [ Татищев ] не успел еще научиться уважать условную ложь цивилизованного мира. (Г. В. Плеханов, "Ученая дружина" и самодержавие. История русской общественной мысли.)
    То обстоятельство, что Базаров был homo novus, человек без прошлого, без "биографии", обусловливало еще одну характерную психическую черту, легшую в основу базаровской этики. (В. В. Воровский, Литературно-критические статьи.)
    Что такое молодой ученый в начальном периоде преподавательского стажа в высшей школе, получивший доцентуру или приват-доцентуру? - Это такой "молодой" ученый, в котором еще живехонек студент, незрелый адепт науки, воспринимающий ее одновременно и с наивностью, и с мудрованием, и с робостью, и с самонадеянностью неофита. Он еще не приспособился к новому положению, он в синклите ученых - homo novus, но ему с первых же дней поневоле приходится играть роль "настоящего" ученого, "настоящего" профессора. (Д. Н. Овсянико-Куликовский, Воспоминания.)
    Яков Степаныч, у нас есть новичок, - сказал кто-то. - Где? Молодец! - ласково сказал Яков Степаныч, погладив меня по голове своей широкой ладонью. - Homo novus, новый человек, собственно. Садись. Так называли в Риме выскочек. Вот например, Марий. [ Гай Марий (156-86 г. до н. э.) - римский полководец и политический деятель. - авт. ] Он был простой плебей... (И. А. Кущевский, Николай Негорев, или благополучный россиянин.)
    Вначале, пока народ был силен и не отвык от свободы, новая аристократия должна была, так сказать, ежедневно доказывать выгоды для всей [ венецианской ] Республики, проистекающие из особого доверия к ее руководству. Аристократия в это время все еще состоит из homines novi - людей, которые сами сделали свое счастье. (А. В. Луначарский, Тициан и порнография.)
    Герой третьей Самнитской войны Маний Курий Дентат был "новый человек" (homo novus), добившийся высокого положения благодаря своим личным качествам и поддержке плебса, а не родовым связям. (М. А. Машкин, История Древнего Рима.)
    На сей раз речь шла о чиновнике, тоже величине искусственно созданной Цезарем, но более влиятельной, чем Мамурра. Ватиний, homo novus, представитель партии популяров, отличился тем, что в бытность народным трибуном в 59 году внес в сенат предложение и добился утверждения закона о предоставлении Цезарю управления Цизальпинской Галлией. (Яцек Бохенский, Божественный Юлий.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Homo novus

  • 20 Homo propōnit, sed Deus dispōnit

    Человек предполагает, а Бог располагает.
    Восходит к Фоме Кемпийскому ("О подражании Христу", 1, 19, 2), источником для которого послужила Библия, Книга Притчей Соломоновых, 16. 9: Cor hominis disponit viam suam, sed Domini est dirigere gressus ejus. "Сердце человека располагает его путь, но от Господа зависит направить стопы его".
    Homo proponit, deus disponit, говаривал часто лектор ***ской семинарии, отсчитывая удары линейкою ленивым своим слушателям. (Н. В. Гоголь, Две главы из малороссийской повести "Страшный кабан".)
    Если бы все совершилось так, как я предполагал простодушно или как я имел право надеяться, то к святой неделе я был бы на месте. Но права пословица: homo proponit, deus disponit или лучше еще deus proponit, homo disponit. (H.M. Языков, Письма Н. М. Языкова за дерптский период его жизни (1822-1829).)
    Что же вы теперь думаете делать с собой? - Не знаю. Я естественник. Хотел посвятить себя науке, но... вышло по пословице: homo proponit, deus disponit.
    Конечно, полы натирать век не буду. (А. И. Вьюрков, Наследство.)
    Homo proponit, deus disponit - что в сущности означает: рассудок предполагает, а сердце располагает, ведь насколько бог сильнее человека, настолько сердце сильнее рассудка. (Шандор Петефи, Путевые письма к Фридешу Керени, 25.VI 1847.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Homo propōnit, sed Deus dispōnit

См. также в других словарях:

  • homo — homo …   Dictionnaire des rimes

  • homo- — homo …   Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas

  • Homo — „Der vitruvianische Mensch“, Zeichnung von Leonardo da Vinci aus dem Jahr 1492 Zeitraum Piacenzium (spätes Pliozän) bis Gegenwart 2,5 bis 0 Mio. Jahre …   Deutsch Wikipedia

  • Homo — Cet article porte sur l Homme en tant que genre. Pour les articles homonymes, voir Genre humain, Homme (homonymie) et Homo (homonymie) …   Wikipédia en Français

  • homo — homo·centric; homo·ge·ne·ity; homo·mor·phism; homo·ou·sian; homo·polar; homo·blas·ty; homo·cary·osis; homo·cary·ot·ic; homo·centrical; homo·centrically; homo·der·my; homo·drome; homo·erotism; homo·gam·ic; homo·genetical; homo·log; homo·log·ic;… …   English syllables

  • homo — (izg. hȍmo) m DEFINICIJA skupno ime koje u antropološkoj i zoološkoj klasifikaciji ima fosilni i današnji čovjek SINTAGMA homo cylindriacus (izg. homo cilindriákus) iron. knjiš. ekspr. pripadnik onih staleža iz 19. st. i iz prve pol. 20. st. koji …   Hrvatski jezični portal

  • Homo.de — Homo.net ist seit 1996 eine Online Community für Homosexuelle. Homo.net dient als überregionales Kontaktportal und Informationsportal für Schwule, Bisexuelle und Transsexuelle Männer im deutschsprachigen Raum. Das Angebot ist in allen Bereichen… …   Deutsch Wikipedia

  • homo- — ♦ Élément, du gr. homos « semblable, le même ». ⇒ homéo . ⊗ CONTR. Allo , hétér(o) . homo élément, du gr. homos, semblable, le même . ⇒HOMO , élém. formant Élém. issu du gr. « semblable, le même », entrant dans la constr. de très nombreux termes… …   Encyclopédie Universelle

  • HOMO — a Rom. significatione varie novatur. In iure feudali is primatio dicitur, qui, accepto feudo, domino tenetur militare. Al. Vasallus, olim quoque Baro et leudes. Irem quilibet praediorum tenens. Etiam cliens, famulus. subditus quivis. Aliquando… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HOMO —         (лат.) человек. Философский энциклопедический словарь. М.: Советская энциклопедия. Гл. редакция: Л. Ф. Ильичёв, П. Н. Федосеев, С. М. Ковалёв, В. Г. Панов. 1983. HOMO …   Философская энциклопедия

  • homo — Element prim de compunere savantă cu semnificaţia egal , asemănător . v. homeo . [var. omo . / < fr. homo , it. omo , cf. gr. homos – egal]. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN  HÓMO s.m. (Liv.) Denumire ştiinţifică a omul …   Dicționar Român

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»