Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

historia

  • 1 historia

    histŏrĭa, ae, f., = historia, a narrative of past events, history (syn.: annales, fasti).
    I.
    Lit.:

    historia testis temporum, lux veritatis, vita memoriae, magistra vitae, nuntia vetustatis, qua voce alia nisi oratoris immortalitati commendatur?

    Cic. de Or. 2, 9, 36:

    erat enim historia (initio) nihil aliud nisi annalium confectio, etc.,

    id. ib. 2, 12, 51 sq.; cf. id. Leg. 1, 2, 5 sq.; Gell. 5, 18; Plin. Ep. 5, 8;

    v. the art. annalis: videtisne, quantum munds sit oratoris historia?... Nam quis nescit, primam esse historiae legem, ne quid falsi dicere audeat? deinde ne quid veri non audeat? ne qua suspicio gratiae sit in scribendo? ne qua simultatis? etc.,

    Cic. de Or. 2, 15, 62 sq.:

    huic generi historia finitima est, in qua et narratur ornate et regio saepe aut pugna describitur: interponuntur etiam contiones et hortationes, sed in his tracta quaedam et fluens expetitur, non haec contorta et acris oratio,

    id. Or. 20, 66:

    nihil est in historia pura et illustri brevitate dulcius,

    id. Brut. 75, 262:

    Italici belli et civilis historia,

    id. Fam. 5, 12, 2; id. Leg. 1, 2, 5:

    historia nec institui potest nisi praeparato otio, nec exiguo tempore absolvi,

    id. ib. 1, 3, 9:

    apud Herodotum, patrem historiae,

    id. ib. 1, 1, 5:

    hic (Sallustius) historiae major est auctor,

    Quint. 2, 5, 19:

    obscura est historia Romana,

    Cic. Rep. 2, 18; cf.:

    cum historiae cuidam tamquam vanae repugnaret,

    Quint. 1, 8, 20:

    si historiae lectione discipulos instruxerit,

    id. 2, 5, 1:

    res memoranda novis annalibus atque recenti historia,

    Juv. 2, 103:

    quidquid Graecia mendax audet in historia,

    id. 10, 175:

    auctor historiae Graecae gravissimus,

    Gell. 1, 11 init.:

    Sabinus, secutus quosdam historiae scriptores, dicit, etc.,

    id. 7, 7, 8:

    certus Romanae Historiae auctor,

    Val. Max. 1, 7, 6.— Prov.: historiam scribere, to inform one's self accurately of any thing, to see a thing for one's self:

    in scirpo nodum quaeris: quin nos hinc domum Redimus, nisi si historiam scripturi sumus?

    Plaut. Men. 2, 1, 23.—In plur.:

    simiae improbitatem historiis Graecis mandatam esse demiror,

    Cic. Div. 2, 32, 69:

    concessum est rhetoribus ementiri in historiis,

    id. Brut. 11, 42:

    nihil in historiis supra Pontificum annales haberemus,

    Quint. 10, 2, 7; 12, 4, 1:

    historiarum scriptor,

    id. 3, 8, 49; so,

    scriptores,

    Juv. 7, 98:

    non orationes modo, sed etiam historias legere,

    Quint. 3, 8, 67; cf. id. 2, 18, 5:

    tuque pedestribus Dices historiis proelia Caesaris,

    Hor. C. 2, 12, 10.—
    II.
    Transf., in gen.. a narrative, account, tale, story.
    A.
    In abstr.:

    historiam veterem atque antiquam haec mea senectus sustinet,

    Plaut. Trin. 2, 2, 100:

    si quid in ea epistula fuit historia dignum, scribe quam primum, ne ignoremus,

    Cic. Att. 2, 8, 1:

    et quia narrationum tres accepimus species: fabulam... argumentum... historiam, in qua est gestae rei expositio, etc.,

    Quint. 2, 4, 2:

    maxima de nihilo nascitur historia,

    Prop. 2, 1, 16:

    hactenus historiae: nunc ad tua devehar astra,

    id. 4 (5), 1, 119; cf.:

    satis historiarum est,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 50:

    amarae,

    Hor. S. 1, 3, 89; id. C. 3, 7, 20; Ov. Am. 2, 4, 44.—Hence: Naturalis Historia, the title of the encyclopœdical work of Pliny the Elder. —Historia, a surname of C. Julius Hyginus, Suet. Gramm. 20.—
    * B.
    Concr., a subject of discourse:

    tu quoque uti fieres nobilis historia,

    Prop. 1, 15, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > historia

  • 2 historia

        historia ae, f, ἱστορία, a narrative of past events, history: historia testis temporum: historiam scribere: belli: illorum temporum, S.: Romana: quidquid Graecia mendax Audet in historiā, Iu.: ementiri in historiis: pedestribus Dices historiis proelia Caesaris, H.—A narrative, account, report: alqd historiā dignum: peccare docentes historiae, H.—A theme of story: nobilis, Pr.
    * * *
    history; account; story

    Latin-English dictionary > historia

  • 3 Historia est vitae magistra

    Latin Quotes (Latin to English) > Historia est vitae magistra

  • 4 naturale

    nātūrālis, e, adj. [natura], natural, i. e.,
    I.
    By birth, one's own:

    naturalis pater, opp. to adoptive father,

    Cic. Phil. 3, 6, 15:

    in adoptionem dato redire in familiam liceat, si pater naturalis sine liberis decesserit,

    Quint. 3, 6, 96: filius ( = kata phusin uios), Liv. 42, 52:

    Pauli nepos,

    id. 44, 44; Suet. Tib. 52; Gai. Inst. 2, 137; 3, 31:

    qui in avi sui naturalis potestate est,

    Dig. 37, 8, 1, § 2; also, natural, illegitimate ( = nothus), Dig. 40, 5, 40; 36, 1, 80, § 2; Aug. Conf. 6, 12; Inscr. Grut. 945, 3.—
    II.
    Of or belonging to the nature of things, produced by or agreeable to nature, natural:

    naturale est alicui,

    it is natural to one, it is his innate quality, Plin. 11, 37. 54, §

    144: historia, id. praef. § 1: motus naturalis,

    Cic. Fin. 1, 6, 19:

    societas,

    id. Off. 1, 16, 50:

    lex,

    id. N. D. 1, 14, 36:

    notio naturalis atque insita in animis nostris,

    id. Fin. 1, 9, 31:

    naturalis, non fucatus nitor,

    id. Brut. 9, 36:

    bonum,

    id. Cael. 5, 11: dies, a natural day, i. e. from sunrise to sunset, opp. to the dies civilis, Censor. de Die Nat. 23;

    v. civilis: mors,

    a natural, not a violent death, Plin. 7, 53, 54, § 180 (for the class. mors necessaria, Cic. Mil. 7, 16):

    naturales exitus,

    the anus, Col. 6, 30, 8:

    naturalia desideria,

    the serual impulse, id. 6, 24, 2; 6, 27, 7: loca naturalia, the sexual parts of men and animals, Cels. 1, p. 11 Milligan.—As subst.: nātūrāle, is, n., the private parts:

    sanguinis pars per naturale descendit,

    Cels. 5, 26, 13; 7, 26, 1 al.—More freq. plur., nātūrālĭa, ĭum, n., in same sense, Cels. 4, 21 init.; 5, 20, 4; 6, 18, 2 al.; Col. 6, 27, 10; Just. 1, 4, 2.—
    III.
    Of or concerning nature, natural:

    naturales quaestiones,

    Cic. Part. 18, 64:

    historia, Plin. H. N. praef. § 1: philosophia,

    Isid. Orig. 2, 24, 12.—
    IV.
    Opp. to fictitious, natural, real:

    philosophi duos Joves fecerunt, unum naturalem, alterum fabulosum,

    Lact. 1, 11. —Hence, adv.: nātūrālĭter, naturally, conformably to nature, by nature:

    nec vero umquam animus hominis naturaliter divinat,

    Cic. Div. 1, 50, 113:

    alacritas naturaliter innata,

    Caes. B. C. 3, 92:

    inter naturaliter dissimillimos,

    Vell. 2, 60, 5; Plin. 11, 37, 47, § 130:

    profluere (urinam),

    Cels. 7, 26, 1; Hirt. B. Alex. 8:

    est aliquid in omni materiā naturaliter primum,

    Quint. 3, 8, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > naturale

  • 5 naturalia

    nātūrālis, e, adj. [natura], natural, i. e.,
    I.
    By birth, one's own:

    naturalis pater, opp. to adoptive father,

    Cic. Phil. 3, 6, 15:

    in adoptionem dato redire in familiam liceat, si pater naturalis sine liberis decesserit,

    Quint. 3, 6, 96: filius ( = kata phusin uios), Liv. 42, 52:

    Pauli nepos,

    id. 44, 44; Suet. Tib. 52; Gai. Inst. 2, 137; 3, 31:

    qui in avi sui naturalis potestate est,

    Dig. 37, 8, 1, § 2; also, natural, illegitimate ( = nothus), Dig. 40, 5, 40; 36, 1, 80, § 2; Aug. Conf. 6, 12; Inscr. Grut. 945, 3.—
    II.
    Of or belonging to the nature of things, produced by or agreeable to nature, natural:

    naturale est alicui,

    it is natural to one, it is his innate quality, Plin. 11, 37. 54, §

    144: historia, id. praef. § 1: motus naturalis,

    Cic. Fin. 1, 6, 19:

    societas,

    id. Off. 1, 16, 50:

    lex,

    id. N. D. 1, 14, 36:

    notio naturalis atque insita in animis nostris,

    id. Fin. 1, 9, 31:

    naturalis, non fucatus nitor,

    id. Brut. 9, 36:

    bonum,

    id. Cael. 5, 11: dies, a natural day, i. e. from sunrise to sunset, opp. to the dies civilis, Censor. de Die Nat. 23;

    v. civilis: mors,

    a natural, not a violent death, Plin. 7, 53, 54, § 180 (for the class. mors necessaria, Cic. Mil. 7, 16):

    naturales exitus,

    the anus, Col. 6, 30, 8:

    naturalia desideria,

    the serual impulse, id. 6, 24, 2; 6, 27, 7: loca naturalia, the sexual parts of men and animals, Cels. 1, p. 11 Milligan.—As subst.: nātūrāle, is, n., the private parts:

    sanguinis pars per naturale descendit,

    Cels. 5, 26, 13; 7, 26, 1 al.—More freq. plur., nātūrālĭa, ĭum, n., in same sense, Cels. 4, 21 init.; 5, 20, 4; 6, 18, 2 al.; Col. 6, 27, 10; Just. 1, 4, 2.—
    III.
    Of or concerning nature, natural:

    naturales quaestiones,

    Cic. Part. 18, 64:

    historia, Plin. H. N. praef. § 1: philosophia,

    Isid. Orig. 2, 24, 12.—
    IV.
    Opp. to fictitious, natural, real:

    philosophi duos Joves fecerunt, unum naturalem, alterum fabulosum,

    Lact. 1, 11. —Hence, adv.: nātūrālĭter, naturally, conformably to nature, by nature:

    nec vero umquam animus hominis naturaliter divinat,

    Cic. Div. 1, 50, 113:

    alacritas naturaliter innata,

    Caes. B. C. 3, 92:

    inter naturaliter dissimillimos,

    Vell. 2, 60, 5; Plin. 11, 37, 47, § 130:

    profluere (urinam),

    Cels. 7, 26, 1; Hirt. B. Alex. 8:

    est aliquid in omni materiā naturaliter primum,

    Quint. 3, 8, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > naturalia

  • 6 naturalis

    nātūrālis, e, adj. [natura], natural, i. e.,
    I.
    By birth, one's own:

    naturalis pater, opp. to adoptive father,

    Cic. Phil. 3, 6, 15:

    in adoptionem dato redire in familiam liceat, si pater naturalis sine liberis decesserit,

    Quint. 3, 6, 96: filius ( = kata phusin uios), Liv. 42, 52:

    Pauli nepos,

    id. 44, 44; Suet. Tib. 52; Gai. Inst. 2, 137; 3, 31:

    qui in avi sui naturalis potestate est,

    Dig. 37, 8, 1, § 2; also, natural, illegitimate ( = nothus), Dig. 40, 5, 40; 36, 1, 80, § 2; Aug. Conf. 6, 12; Inscr. Grut. 945, 3.—
    II.
    Of or belonging to the nature of things, produced by or agreeable to nature, natural:

    naturale est alicui,

    it is natural to one, it is his innate quality, Plin. 11, 37. 54, §

    144: historia, id. praef. § 1: motus naturalis,

    Cic. Fin. 1, 6, 19:

    societas,

    id. Off. 1, 16, 50:

    lex,

    id. N. D. 1, 14, 36:

    notio naturalis atque insita in animis nostris,

    id. Fin. 1, 9, 31:

    naturalis, non fucatus nitor,

    id. Brut. 9, 36:

    bonum,

    id. Cael. 5, 11: dies, a natural day, i. e. from sunrise to sunset, opp. to the dies civilis, Censor. de Die Nat. 23;

    v. civilis: mors,

    a natural, not a violent death, Plin. 7, 53, 54, § 180 (for the class. mors necessaria, Cic. Mil. 7, 16):

    naturales exitus,

    the anus, Col. 6, 30, 8:

    naturalia desideria,

    the serual impulse, id. 6, 24, 2; 6, 27, 7: loca naturalia, the sexual parts of men and animals, Cels. 1, p. 11 Milligan.—As subst.: nātūrāle, is, n., the private parts:

    sanguinis pars per naturale descendit,

    Cels. 5, 26, 13; 7, 26, 1 al.—More freq. plur., nātūrālĭa, ĭum, n., in same sense, Cels. 4, 21 init.; 5, 20, 4; 6, 18, 2 al.; Col. 6, 27, 10; Just. 1, 4, 2.—
    III.
    Of or concerning nature, natural:

    naturales quaestiones,

    Cic. Part. 18, 64:

    historia, Plin. H. N. praef. § 1: philosophia,

    Isid. Orig. 2, 24, 12.—
    IV.
    Opp. to fictitious, natural, real:

    philosophi duos Joves fecerunt, unum naturalem, alterum fabulosum,

    Lact. 1, 11. —Hence, adv.: nātūrālĭter, naturally, conformably to nature, by nature:

    nec vero umquam animus hominis naturaliter divinat,

    Cic. Div. 1, 50, 113:

    alacritas naturaliter innata,

    Caes. B. C. 3, 92:

    inter naturaliter dissimillimos,

    Vell. 2, 60, 5; Plin. 11, 37, 47, § 130:

    profluere (urinam),

    Cels. 7, 26, 1; Hirt. B. Alex. 8:

    est aliquid in omni materiā naturaliter primum,

    Quint. 3, 8, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > naturalis

  • 7 contextus

        contextus adj.    [P. of contexo], woven together, closely connected, continuous: voluptates: historia eorum temporum, N.
    * * *
    I
    contexta, contextum ADJ
    interwoven; closely joined; connected, coherent (literary composition); continuous, uninterrupted, unbroken; covered with a network (of rivers)
    II
    weaving (action), joining/putting together; connection, coherence; continuity; ordered scheme, plan/course; structure/fabric; series, complex/whole of parts; context

    Latin-English dictionary > contextus

  • 8 cūriōsus

        cūriōsus adj. with comp. and sup.    [cura], bestowing care, painstaking, careful, diligent, thoughtful, devoted, attentive: in omni historiā: ad investigandum curiosior.—Inquiring eagerly, curious, inquisitive: nemo, T.: in re p.: curiosissimi homines: oculi.—Meddlesome, officious, curious, prying, inquisitive: patere me esse curiosum: homo.
    * * *
    I
    curiosa -um, curiosior -or -us, curiosissimus -a -um ADJ
    careful, diligent, painstaking; attentive; fussy; meddlesome, interfering; labored/elaborate/complicated; eager to know, curious, inquisitive; careworn
    II
    spy, one who is prying; scout; informer; class of secret spys; secret police

    Latin-English dictionary > cūriōsus

  • 9 dulce

        dulce adv. with comp. and sup.    [dulcis], agreeably, charmingly, delightfully: ridens, H., Ct.: dulcius canere, Pr.: historia scripta dulcissume.
    * * *
    sweet drink; sweets (pl.)

    Latin-English dictionary > dulce

  • 10 fīnitimus or fīnitumus

        fīnitimus or fīnitumus adj.    [finis], bordering upon, adjoining, neighboring: Galli Belgis, Cs.: aër mari: latus Boreae, i. e. bordering upon the north, H.: provincia, Cs.: Marsi, H.: finitimis inperat, next neighbors, S.: finitimi ac vicini.— Fig., bordering upon, nearly related, like, kindred, associated, connected: virtuti vitium: falsa veris: poëta oratori: historia huic generi: artium quasi finitima vicinitas, closest: malum.

    Latin-English dictionary > fīnitimus or fīnitumus

  • 11 impūrus (inp-)

        impūrus (inp-) adj. with comp. and sup.    [2 in+purus], unclean, filthy, foul: impurae matris prolapsus ab alvo, O.—Fig., unclean, defiled, impure, infamous, abandoned, vile: vox: historia, O.: animus, S.: persona: O hominem impurum! T.: anus haud impura, decent, T.: illo impurior: quadrupedum impurissimus.

    Latin-English dictionary > impūrus (inp-)

  • 12 īn-scius

        īn-scius adj.    [2 SAC-], not knowing, ignorant: quem vos inscii ad mortem misistis, ignorantly: inscios inopinantīsque Menapios oppresserunt, Cs.: stupet inscius pastor, V.: omnium rerum: laborum, H.: esse utilitatem in historiā: quid in Aeduis gereretur, Cs.: unde vitam sumeret, H.

    Latin-English dictionary > īn-scius

  • 13 īnstituō

        īnstituō uī, ūtus, ere    [1 in+statuo], to put in place, plant, fix, set: vestigia nuda sinistri pedis, V.: hominem in animum, i. e. to set one's heart on, T.—Of troops, to draw up, arrange: duplici acie institutā, Cs.: quam (aciem) sex cohortium, Cs.— To set up, erect, plant, found, establish, arrange: ubi institui vineae possunt: officinam Syracusis: Amphora fumum bibere instituta, set, H.—To make, build, fabricate, construct: navīs, Cs.: turrīs, Cs.: amphora coepit Institui, H.: delectum, Cs.—To make ready, prepare, furnish, provide: pilorum numerus instituitur, Cs.: dapes, V.— Fig., to institute, found, establish, organize, set up: alii illis domi honores instituti, S.: instituta sacrificia, Cs.: magistratum: nostro more institutus exercitus, organized: Saturnalia institutus festus dies, L.: sacros ludos, O.—To constitute, appoint, designate, single out: eum testamento heredem, S.: ut ille filius instituatur, be adopted: tutorem liberis.— To ordain: Arcesilas instituit, ut ii, qui, etc.: institutum est, ut fierent (quaestores), L.: antiquitus institutum videtur, ne quis, etc., Cs.— To undertake, begin, commence: ut instituimus, pergamus: pontem instituit, biduo perfecit, Cs.: historia nec institui potest sine, etc.: iter, H.: cum populo R. amicitiam, S.: mutare res inter se instituerant, had opened commerce, S.: institui Topica conscribere: si quae mulier conviviis uti instituerit, made it a practice.—To purpose, determine, resolve upon: decernite, ut instituistis: ut instituerat, according to his custom, Cs.: ab instituto cursu, purposed: quos habere secum instituerat, Cs.—To order, govern, administer, regulate, control, direct: Sapienter vitam, T.: libri de civitatibus instituendis.—To teach, instruct, train up, educate: sic tu instituis adulescentīs?: ita Helvetios a maioribus institutos esse, uti, etc., Cs.: calamos cerā coniungere, V.: artibus hunc, Iu.: de isto genere, to give instruction: eos ad maiorum instituta: alquem sic ut, etc.: nos, ne quem coleremus, S.
    * * *
    instituere, institui, institutus V
    set up, establish, found, make, institute; build; prepare; decide

    Latin-English dictionary > īnstituō

  • 14 īnstrūctus

        īnstrūctus adj. with comp. and sup.    [P. of instruo], furnished, provided, supplied: domicilia rebus iis, etc.: instructae ornataeque naves: decem vitiis instructior, H.—Fig., arranged, prepared, ready: in corde consilia, T.: res satis scite instructae: ad dicendum instructissimus. —Instructed, taught, versed: in iure civili: a iure civili, ab historiā instructior.
    * * *
    I
    instructa -um, instructior -or -us, instructissimus -a -um ADJ
    equipped, fitted out, prepared; learned, trained, skilled; drawn up/arranged
    II
    equipment, apparatus

    Latin-English dictionary > īnstrūctus

  • 15 littera (lītera)

        littera (lītera) ae, f    [LI-], a letter, alphabetical sign, written sign of a sound: (epistula) Graecis conscripta litteris, Cs.: sus rostro si humi A litteram inpresserit: maximis litteris incisum: alqd litteris mandare, commit to writing, Cs.: salutaris, tristis (i. e. A and C on the ballots of jurors, for absolvo, condemno): provocatis ostentata inanibus litteris, as a pretence, L.: ad me litteram numquam misit, not a line.—A handwriting: accedebat ad similitudinem tuae litterae: Arguit ipsorum quos littera, Iu.— A writing, document, record: iunget nos littera, inscription, O.: littera poscetur, acknowledgment in writing, O.—Usu. plur: litterae publicae, records, C., Cs.: ratio omnis et omnes litterae, accounts: praetoris, edict. —Plur., a letter, epistle: mittuntur ad Caesarem ab Cicerone litterae, Cs.: meas acceperat litteras: nullas iis praeterquam ad te dedi litteras: per litteras mandare, ne, etc., Cs.: invitare alqm per litteras: liber litterarum missarum et adlatarum, a book of correspondence ; cf. sing: Quam legis a raptā Briseide littera venit, O.— Plur, written monuments, literature, books, literary works: litteras Graecas discere, S.: abest historia litteris nostris, is wanting in our literature: Graecae de philosophiā litterae, philosophical literature: damnum Hortensi interitu Latinae litterae fecerunt parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere, L.: cupidissimus litterarum, N.—Fig., learning, the sciences, liberal education, scholarship, letters: fac periclum in litteris, T.: erant in eo plurimae litterae: scire litteras, to be educated: homo sine ingenio, sine litteris: nescire litteras: litterarum cognitio: in litteris vivere.

    Latin-English dictionary > littera (lītera)

  • 16 lūx

        lūx lūcis, f    [LVC-], light, brightness: solis ac lychnorum: Stella facem ducens multā cum luce, V.: auctor Lucis (i. e. Sol), O.: siderea, heavenly, O.: donec lux occidat, till sunset, Iu.— The light of day, daylight, day: usque ad lucem vigilare, T.: lux ubi adventabat, S.: ante lucem: primā luce, at dawn, Cs.: luce sub ipsā, at the point of day, V.: Dormiet in lucem, till day is advanced, H.: luce reversā, Iu.: luce occidi, in open day: luci adgredi.— Plur, the heavenly bodies: Illae, quae fulgent luces.— A day: centesima lux est haec ab interitu P. Clodi: longiore luce opus est, L.: anxia nocte, Anxia luce gemit, O.: Natali die mihi dulcior haec lux, Iu.: vocat lux ultima victos, i. e. death, V.: aestiva, summer, V.: brumalis, winter, O.— Life: me reducem in lucem facere, T.: corpora luce carentum, i. e. of the dead, V.: simul atque editi in lucem sumus: aeterna, O.— An eye, the eyesight: damnum lucis ademptae, O.— A light: O lux Dardaniae, i. e. Hector, V.: Luce nihil gestum, nihil est Diomede remoto, O.—Fig., the sight of men, public view, the public, the world: in luce atque in oculis civium magnus: forensi luce carere: res occultissimas in lucem proferre. — Light, encouragement, help, succor: lux quaedam videbatur oblata, regno sublato: lucem adferre rei p.: Lucem redde patriae, H.— A light, ornament: urbs, lux orbis terrarum.— Light, illustration, elucidation: historia lux veritatis.— That which enlightens, source of illumination: ratio quasi quaedam lux vitae.
    * * *
    light, daylight, light of day; life; world; day

    Latin-English dictionary > lūx

  • 17 magistra

        magistra ae, f    [magister], a mistress, directress: ludo magistram esse, school-mistress, T.— Fig., a directress, conductress, instructress: vita rustica parsimoniae magistra est: historia vitae: arte magistrā, with the aid of art, V.: culpā potare magistrā, H.: artes magistrae, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > magistra

  • 18 mendāx

        mendāx dācis, adj. with comp.    [1 MAN-], of men, given to lying, false, mendacious: homo: amicus, pretended, H.: aretalogus, Iu.: Parthis mendacior, H.: Saepe fui mendax pro te mihi, O.: in parentem, H.: quidquid Graecia mendax Audet in historiā, Iu.—As subst m., a liar: quid interest inter periurum et mendacem?—Of things, false, deceptive, feigned, fictitious, counterfeit, not real: visa: fundus, disappointing, H.: infamia, slander, H.: somnus, Tb.: pennae, O.
    * * *
    (gen.), mendacis ADJ
    lying, false; deceitful; counterfeit

    Latin-English dictionary > mendāx

  • 19 mendōsus

        mendōsus adv. with comp.    [mendum], full of faults, faulty, blemished: equi facies, O.—Fig., erroneous, incorrect, defective, wrong: mendosum est, etc.: vitiis paucis natura, blemished, H.: mores, O.: historia mendosior.—In writing, that commits faults, blundering: semper in Verruci nomine.
    * * *
    mendosa, mendosum ADJ
    full of faults, faulty; erroneous; prone to error

    Latin-English dictionary > mendōsus

  • 20 nūntia

        nūntia (not nūnc-), ae, f    [nuntius], a female messenger, she that brings tidings: fulva Iovis, i. e. the eagle: ales, eius dei nuntia, L.: historia vetustatis: fama veri, V.
    * * *
    female messenger; she who brings tidings (L+S)

    Latin-English dictionary > nūntia

См. также в других словарях:

  • historia — sustantivo femenino 1. (no contable) Ciencia que estudia el pasado de la humanidad: historia antigua, historia medieval, historia moderna, historia contemporánea. Clara estudia la carrera de historia. 2. Área: religión (no contable) Relación de… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • historia — (Del lat. historĭa, y este del gr. ἱστορία). 1. f. Narración y exposición de los acontecimientos pasados y dignos de memoria, sean públicos o privados. 2. Disciplina que estudia y narra estos sucesos. 3. Obra histórica compuesta por un escritor.… …   Diccionario de la lengua española

  • história — s. f. 1. Narração escrita dos fatos notáveis ocorridos numa sociedade em particular ou em várias. 2.  [História] Período do desenvolvimento da humanidade após o aparecimento da escrita. 3. Ciência ou disciplina que estuda fatos passados.… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • historia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, lm D. historiarii {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} proces rozwoju społeczeństwa, dziedzin życia społecznego, przyrody; dzieje, przebieg wydarzeń : {{/stl 7}}{{stl 10}}Historia… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Historia — (von griechisch: ἱστορία „Erforschung“, dann vor allem „Geschichte“) ist: Teil des Titels zahlreicher Geschichtswerke, z. B. Historia Augusta oder Historia Regum Britanniae; Historia (Zeitschrift) eine althistorische Zeitschrift Historia Verlag… …   Deutsch Wikipedia

  • historia — historia, eso es otra historia expr. ser otra cuestión. ❙ «Ahora cruza las piernas y enciende unpito pito el que le iba a meter yo, pero ésa también es otra historia...» C. Pérez Merinero, Días de guardar. ❙ «...mejor dicho, fue él quien se… …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • Historia de 'S' — Título Historia de S Ficha técnica Dirección Francisco Lara Palop Ayudante de dirección Ramiro De Maeztu …   Wikipedia Español

  • historia — historiá vb., ind. prez. 3 sg. historiáză Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  HISTORIÁ vb. I. tr. (Liv.) A orna cu desene sau cu picturi, reprezentând legende, scene istorice etc. [pron. ri a , p.i. 3,6 iază, var. istoria …   Dicționar Român

  • HISTORIA — quae ad memoriam refertur, sicut Poesis ad phantasiam et Philosophia ad rationem, Cadmi inventum perhibetur Plin. l. 6. c. 56. estqueve vel Naturalis, vel Civilis. Illa naturae res gestas et facinora commemotans, pro triplici eius statu, prout… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Historia de O — (Original, en francés: Histoire d O) es una novela BDSM de la escritora francesa Pauline Réage (pseudónimo de Dominique Aury, nacida Anne Desclos) publicada en 1954. Intelectual francesa además de escritora, Dominique Aury no pensaba en publicar… …   Wikipedia Español

  • Historĭa — (Historie, v. gr.), Geschichte, s.d. H. augusta, Geschichte der römischen Kaiser, bes. der spätern, welche Pollio, Capitolinus, Gallicanus etc. (Scriptores historiae augustae) geschrieben haben, s. Römische Literatur …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»