-
1 Herzog
Herzog(in) ['hɛrʦ̑o:k] <-s, -̈e> m(f)książę m, księżna f -
2 Herzog
m (Herzogin f) герцог(иня) -
3 herceg
Herzog m (-s, "-e i -e); h-inja Herzogin f (-, -nen) -
4 vojvoda
Herzog m (-s, -e i "-e); veliki v. Großherzog m (-s, -e i "-e); usp. i vojskovođa -
5 argangga > Jin Wen Gung argangga bime tob akû
Herzog Wên von Tsin ist listenreich und nicht aufrichtig (D).Маньчжурско-немецкий словарь > argangga > Jin Wen Gung argangga bime tob akû
-
6 duke
nounHerzog, der* * *[dju:k](a nobleman of the highest rank.) der Herzog- academic.ru/22738/ducal">ducal- dukedom* * *[dju:k, AM du:k]n Herzog m* * *[djuːk]nHerzog m* * *1. Herzog m2. pl sl Fäuste pl:put up one’s dukes die Fäuste hochnehmen* * *nounHerzog, der* * *n.Herzog -¨e m. -
7 Duke
-
8 duque
-
9 герцог
ге́рцог<-а>мгерцоги́н|я<-и>ж Herzog(in) m(f)молода́я герцоги́ня junge Herzogin* * *n1) gener. Herzog2) fr. Duc3) brit.engl. Duke (титул в Англии) -
10 duc
-
11 Oppius
Oppius, a, um, röm. Familienname, unter dem am bekanntesten C. Oppius, der vertraute Freund Cäsars, mit Unrecht für den Verf. des bellum Alex. u. Hisp. (am Cäsar) gehalten, Suet. Caes. 52 u. 56 72: oft in Cic. epp., s. Orelli Onomast. Tull. 2. p. 430 sq. Vgl. Herzog Caes. b. G. p. 592 sq. – Adi. Oppius mōns, einer der beiden den mons Esquilinus bildenden Hügel (vgl. Cispius), j. Hügel von St. Pietro in Vincola, Varro LL. 5, 50.
-
12 βασιλεύς
βασιλεύς, ὁ, βασιλέως, ion. ῆος, acc. βασιλῆ Orak. bei Her. 7, 220 (von βαίνω-λαός, Herzog), 1) König, Fürst. Hom. behandelt das Wort öfters als adjectiv., indem er nicht nur βασιλεὺς ἀνήρ verbindet, Iliad. 3, 170, und βασιλεὺς ἄναξ, Odyss. 20, 194, sondern auch einen comparat. βασιλεύτερος bildet und einen superlat. βασιλεύτατος: Iliad. 9, 69 Ἀτρείδη, σὺ μὲνἄρχε· σὺ γὰρ βασιλεύτατός ἐσσι; vgl. Hesiod. bei Plutarch. Thes. 16; Iliad. 9, 160 καί μοι ὑποστήτω, ὅσσον βασιλεύτερός εἰμι; 9, 392 ὁ δ' Ἀχαιῶν ἄλλον ἑλέσϑω, ὅς τις οι τ' ἐπέοικε καὶ ὃς βασιλεύτερός ἐστιν; 10, 239 μηδὲ σύ γ' αἰδόμενος σῇσι φρεσὶ τὸν μὲν ἀρείω καλλείπειν, σὺ δὲ χείρον' ὀπάσσεαι αἰδοῖ εἴκων, ἐς γενεὴν ὁρόων, μηδ' εἰ βασιλεύτερός ἐστιν; Odyss. 15, 533 ὑμετέρου δ' οὐκ ἒστι γένος βασιλεύτερον ἄλλο ἐν δήμῳ Ἰϑάκης, ἀλλ' ὑμε'ς καρτεροὶ αἰεί Der positiv. βασιλεύς bezeichnet bei Hom. vorzugsweise den, welchen allein man auf Deutsch »den König« nennen würde, d. h. den ersten unter den Häuptlingen u. Großen eines Landes, den Oberkönig; Iliad. 2, 205 οὐ μέν πως πάντες βασιλεύσομεν ἐνϑάδ' Ἀχαιοί οὐκ ἀγαϑὸν πολυκοιρανίη· εἷς κοίρανος ἔστω, εἷς βασιλεύς, ᾡ ἔδωκε Κρόνου παῖς ἀγκυλομήτεω; 1, 277 sagt Nestor, vom Agamemnon redend, zum Achilleus μήτε σύ, Πηλείδη, ἔϑελ' ἐριζέμεναι βασιλῆι ἀντιβίην, ἐπεὶ οὔ ποϑ' ὁμοίης ἔμμορε τιμῆς σκηπτοῠχος βασιλεύς, ᾡ τε.Ζεὺς κῦδος ἔδωκεν. Aber das Wort bezeichnet auch die Söhne des wirklichen Königs, ferner die Vornehmen aus anderen Geschlechtern, welche Antheil an der Regierung haben, u. endlich die Söhne dieser Großen: Iliad. 4, 96 πᾶσι δέ κε Τρώεσσι χάριν καὶ κῠδος ἄροιο, ἐκ πάντων δὲ μάλιστα Ἀλεξάνδρῳ βασιλῆι; Odyss. 8. 390 sagt Alkinoos δώδεκα γὰρ κατὰ δῆμον ἀριπρεπέες βασιλῆες ἀρχοὶ κραίνουσι, τρισκαιδέκατος δ' ἐγὼ αὐτός; vgl. 6, 54 τῷ δὲ (dem Alkinoos) ϑύραζε ἐρχομένῳ ξύμβλητο μετὰ κλειτοὺς βασιλῆας ἐς βουλήν, ἵνα μιν κάλεον Φαίηκες ἀγαυοί; u. von denselben 7, 49 δήεις δὲ διοτρεφέας βασιλῆας δαίτην δαινυμένους; Odyss. 18, 64 sagt Telemachos ξεινοδόκος μὲν ἐγών, ἐπὶ δ' αἰνεῖτον βασιλῆες, Ἀντίνοός τε καὶ Εὐρύμαχος, vielleicht in dem Sinne gesagt wie Odyss. 4, 629. 21, 187 Antinoos u. Eurymachos ἀρχοὶ μνηστήρων heißen; Ἀντίνοον βασιλῆα Odyss. 24, 179; Odyss. 1, 386 sagt Antinoos zum Telemachos μή σέ γ' ἐν Ἰϑάκῃ βασιλῆα Κρονίων ποιήσειεν, ὅ τοι γενεῇ πατρώιόν ἐστιν, worauf Telemachos unter Anderm vs. 392 ff erwidert οὐ μὲν γάρ τι κακον βασιλευέμεν· αἶψά τέ οἱ δῶ ἀφνειὸν πέλεται καὶ τιμηέστερος αὐτός. ἀλλ' ἤτοι βασιλῆες Ἀχαιῶν εἰσὶ καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἐν Ἰϑάκῃ, νέοι ἠδὲ παλαιοί, τῶν κέν τις τόδ' ἔχῃσιν, ἐπεὶ ϑάνε δῖος Ὀδυσσεύς. Vgl. hiermit Iliad. 20, 84 Αἰνεία Τρώων βουληφόρε, ποῠ τοι ἀπειλαί, ἃς Τρώων βασι λεῦσιν ὑπίσχεο οἰνοποτάζων, Ἀχιλῆος ἐναντίβιον πολεμίζειν, Scholl. Aristonic. βασιλεῖς δὲ καὶ τοὺς κατὰ μέρος ἄρχοντας λέγει· »δώδεκα γὰρ βασιλῆες ἀριπρεπέες κατὰ δῆμον (Od. 8, 390)«. Iliad. 18, 556 scheint βασιλεύς = Hausherr, Gutsbesitzer zu sein, Scholl. βασιλεύς: νῠν ὁ τοῦ χωρίου δεσπότης. Iliad. 2, 188 ὅν τινα μὲν βασιλῆα καὶ ἔξοχον ἄνδρα κιχείη, Homerisch, βασιλῆα und ἔξοχον ἄνδρα stehn παραλλήλως, Beides bedeutet dasselbe; eben so Iliad. 9, 334 ἄλλα δ'ἀριστήεσσι δίδουγέρα καὶ βασιλεῦσιν. Der (wirkliche) König führt bei Hom. den Oberbefehl im Kriege, hat den Vorsitz in den Versammlungen, verrichtet die Opfer für das Volk u. ist oberster Richter, vgl. Hesiod. Op. 202. 248. 263; seine Würde ist in der Regel erblich, Odyss. 1, 386. Die Könige heißen διοτρεφέες, weil die königl. Würde von Zeus stammt, Iliad. 1, 279. 2, 205, und σκηπτοῠχοι, weil das σκῆπτρον Zeichen der königl. Würde ist, s. bes. Iliad. 2, 101; Odyss. 4, 63 ἀνδρῶν γένος ἐστὲ διοτρεφέων βασιλήων σκηπτούχων; Iliad. 1, 279 Odyss. 2, 231 σκηπτοῦχος βασιλεύς, Iliad. 2, 196 Odyss. 4. 44 διοτρεφέος βασιλῆος; Iliad. 1, 176 διοτρεφέων βασιλήων, 2, 86 σκηπτοῦχοι βασιλῆες; Odyss. 7, 49 διοτρεφέας βασιλῆας die dreizehn Fürsten der Phäaken; 8. 41 σκηπτοῦχοι βασιλῆες die zwölf Fürsten der Phäaken außer Alkinoos, von diesem selber so genannt. – Das Wort βασιλεύς findet sich bei den folgenden Autoren überall; Aeschyl. Pers. 5 ἄναξ Ξέρξης βασιλεύς, vgl. Hom. Odyss. 20, 194; auch die Tyrannen nannte man βασιλεῖς; Anruf an Götter, bes. Zeus; z. B. Aristoph. Nub. 2 ὦ Ζεῦ βασιλεῦ; vgl. Hesiod. Th. 886 Ζεὺς ϑεῶν βασιλεύς. Von den Perserkriegen an heißt, βασιλεύς schlechthin, meist ohne Artikel, auch ὁ μέγας β., ὁ ἄνω β. u. μέγας β., der Perserkönig, Thuc., Xen. u. Folgde; bei Sp. der römische Kaiser. – Bei den Athenern heißt der zweite Archon βασιλεύς, Antiph. 6, öfter, u. sonst bei Rednern, wie bei Plat. Theaet. 210 d, der die Aufsicht über den gesammten Gottesdienst u. die Leitung der Criminalprocesse hat. – 2) übertr., der Erste, Ausgezeichnetste seiner Art, οἰωνῶν Aesch. Ag. 113; bes. bei Sp., z. B. ἐν λόγοις Luc. rhet. praec. 11.
-
13 duke
duke Herzog m -
14 Oppius
Oppius, a, um, röm. Familienname, unter dem am bekanntesten C. Oppius, der vertraute Freund Cäsars, mit Unrecht für den Verf. des bellum Alex. u. Hisp. (am Cäsar) gehalten, Suet. Caes. 52 u. 56 72: oft in Cic. epp., s. Orelli Onomast. Tull. 2. p. 430 sq. Vgl. Herzog Caes. b. G. p. 592 sq. – Adi. Oppius mōns, einer der beiden den mons Esquilinus bildenden Hügel (vgl. Cispius), j. Hügel von St. Pietro in Vincola, Varro LL. 5, 50. -
15 Онкологический центр им. Романа Херцога
Универсальный русско-немецкий словарь > Онкологический центр им. Романа Херцога
-
16 duka
-
17 dük
-
18 Мальбрук в поход собрался
(французская народная песня начала XVIII в.) Marlbruk zog aus zum Kriege (scherzhaftes französisches Volkslied, gegen den Herzog Marlborough gerichtet, einen englischen Feldherrn, der im Spanischen Erbfolgekrieg (1700-1714) eine Reihe von Siegen über die französischen Truppen davontrug). Ende des 18. Jh. wurde das Lied, in dem der Name des Herzogs die entstellte Form Marlbrouk annahm, über die Grenzen Frankreichs hinaus, u. a. in Deutschland, bekannt, kam auch nach Russland und fand hier 1812, während des Vaterländischen Krieges, große Verbreitung. Die russische Fassung behielt zwar den Namen Мальбру́к, spielte aber unzweideutig auf Napoleon und dessen misslungenen Feldzug gegen Russland an. Auf russischem Boden wurde das Lied zu einem recht derben Soldatencouplet, in dem ein Möchtegern-Feldherr aus Angst vor dem Feinde eine Magenverstimmung bekommt und daran stirbt. Der Ausdruck wird als ironische Charakteristik eines Menschen gebraucht, der sich bei einem Unternehmen blamiert hat.Русско-немецкий словарь крылатых слов > Мальбрук в поход собрался
-
19 Положение обязывает
цитируется также по-французски: Noblesse oblige (Герцог де Леви. Изречения и мысли о различных вопросах морали и политики - 1808 г.) Adel verpflichtet (zu "standesgemäßer" Lebensart und Haltung); ↑ franz. (Herzog de Lévis. Maximen und Reflexionen über verschiedene Fragen der Moral und Politik). Im Russischen wird der Ausdruck in der Bedeutung etw. seiner Stellung schuldig sein zitiert. -
20 Сердце красавицы склонно к измене
(начало арии герцога из оперы Дж. Верди "Риголетто" - 1851 г.; русский текст П. Калашникова) O wie so trügerisch sind Weiberherzen; La donna è mobile ital. (Anfangsworte der Herzog-Arie in G. Verdis Oper "Rigoletto", deutscher Text von J. C. Grünbaum).Русско-немецкий словарь крылатых слов > Сердце красавицы склонно к измене
См. также в других словарях:
Herzog — may refer to:* Herzog (name), German noble title and surname. * Herzog (novel), novel by Saul Bellow * Herzog (game) and Herzog Zwei , computer games by TechnoSoftPeople* Andreas Herzog (born 1968), Austrian soccer player * Chaim Herzog… … Wikipedia
Herzog — puede referirse a: Herzog (novela): novela de Saul Bellow. Un título nobiliario alemán equivalente a duque. Originalmente era un jefe militar electo de los germanos. Hoy en día es un apellido. Personas apellidadas Herzog o Hertzog Johann Jakob… … Wikipedia Español
Herzog — Sm erw. obs. (8. Jh.), mhd. herzoge, ahd. herizogo, as. heritogo Stammwort. Aus wohl schon gemein g. * harja tug(ōn) m. Heerführer , auch in anord. hertogi, hertugi, ae. heretoga, afr. hertoga (zu Heer und ziehen). Das Wort dürfte eine… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Herzog — Herzog: Mhd. herzoge, ahd. herizogo, asächs. heritogo, aengl. heretoga beruhen wahrscheinlich auf einem got. *harjatuga »Heerführer«, das in byzantinischer Zeit dem griech. stratēlátēs »Heerführer« nachgebildet worden sein muss. Die… … Das Herkunftswörterbuch
Herzog — Her zog, n. [G., akin to AS. heretoga, lit., army leader. See {Harry}, and {Duke}.] A member of the highest rank of nobility in Germany and Austria, corresponding to the British duke. [Webster 1913 Suppl.] … The Collaborative International Dictionary of English
Herzog [1] — Herzog, ursprünglich der für die Dauer des Krieges gewählte Heerführer (lat. Dux) bei den Germanen. Nach der Völkerwanderung blieben die Herzöge, wo sich. Stämme niedergelassen hatten, deren Oberhäupter unter der Hoheit der Könige; so kommen seit … Pierer's Universal-Lexikon
Herzog [2] — Herzog, geb. 1773 zu Essingen bei Brugg im Canton Aargau, ging nach Meudon u. Montpellier, um sich auszubilden; war 1792 Berner Offizier während der Unruhen im Canton Waadt u. folgte 1810 als helvetischer Kriegscommissär der Armee Moreaus nach… … Pierer's Universal-Lexikon
Herzog [1] — Herzog (lat. Dux) hieß bei den alten Germanen derjenige, der an der Spitze des Heeres zieht. Tacitus nennt jene, in denen er die eigentlichen Häupter der Volksstämme sah, Könige (reges), die Herzoge aber Heerführer (duces) Als die germanischen… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Herzog [2] — Herzog, 1) Johann Jakob, reform. Theolog, geb. 12. Sept. 1805 in Basel, gest. 30. Sept. 1882 in Erlangen, wurde 1830 Professor in Lausanne, 1847 in Halle, 1854 in Erlangen, wo er 1877 in den Ruhestand trat. Unter seinen zahlreichen Schriften sind … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Herzog — (lat. dux), bei den alten Deutschen der für die Kriegsdauer gewählte Anführer, im Fränk. Reich königl. Beamter über mehrere Gaue, später zum Teil erbliche Würde, von der karoling. Monarchie überall beseitigt, seit dem 9. Jahrh. wieder mächtiger… … Kleines Konversations-Lexikon
Herzog [2] — Herzog, Eduard, altkath. Bischof der Schweiz, geb. 1. Aug. 1841 in Schongau (Kanton Luzern), 1868 Prof. in Luzern, bestritt 1870 das Unfehlbarkeitsdogma, 1872 Pfarrer der altkath. Gemeinde in Krefeld, 1873 in Olten ( … Kleines Konversations-Lexikon