Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

hamus

  • 1 hamus

    hāmus, ī, m., der Haken, I) eig.: 1) im allg.: hami ferrei, Caes., bicipites hami, Sidon.: hamis auroque trilix, Ringel, Verg.: abdidit ferrum curvo tenus hamo, bis an den gekrümmten Bügel des sichelförmigen Schwerts, Ov.: velut hamis inuncari alci rei, sich an etwas gleichs. anhäkeln, Col. – 2) insbes.: a) der Angelhaken, die Angel, Cic. u.a.: hamum iacere, Plin. ep. – im Bilde, hamum vorat, er beißt an (= läßt sich betören), Plaut.: so auch hamum voras, Ambros.: munera mittere in hamo, die Wurst nach der Speckseite werfen, Mart.: insidiatorem praeroso hamo (nachdem man den Köder verschlungen [die Geschenke genommen] hat) fugere, Hor. – b) der Haken als chirurg. Instrument, retusus, Cels.: hamis alqd excipere, Cels. – c) ein eiserner Kamm zum Hecheln des Flachses, et ipsa (stuppa) pectitur ferreis hamis, Plin. 19, 17. – II) übtr., von Hakenförmigem, a) die Krallen des Habichts, hami curvi, Ov. met. 11, 342. – b) der Stachel, Dorn eines Strauchs, Ps. Ov. nux 115. – c) eine Art Backwerk, etwa ein Hörnchen, Apul. met. 10, 13. – / spätlat. auch āmus, Anthol. Lat. 286 no. LIV lemm. (p. 198 R.).

    lateinisch-deutsches > hamus

  • 2 hamus

    hāmus, ī, m., der Haken, I) eig.: 1) im allg.: hami ferrei, Caes., bicipites hami, Sidon.: hamis auroque trilix, Ringel, Verg.: abdidit ferrum curvo tenus hamo, bis an den gekrümmten Bügel des sichelförmigen Schwerts, Ov.: velut hamis inuncari alci rei, sich an etwas gleichs. anhäkeln, Col. – 2) insbes.: a) der Angelhaken, die Angel, Cic. u.a.: hamum iacere, Plin. ep. – im Bilde, hamum vorat, er beißt an (= läßt sich betören), Plaut.: so auch hamum voras, Ambros.: munera mittere in hamo, die Wurst nach der Speckseite werfen, Mart.: insidiatorem praeroso hamo (nachdem man den Köder verschlungen [die Geschenke genommen] hat) fugere, Hor. – b) der Haken als chirurg. Instrument, retusus, Cels.: hamis alqd excipere, Cels. – c) ein eiserner Kamm zum Hecheln des Flachses, et ipsa (stuppa) pectitur ferreis hamis, Plin. 19, 17. – II) übtr., von Hakenförmigem, a) die Krallen des Habichts, hami curvi, Ov. met. 11, 342. – b) der Stachel, Dorn eines Strauchs, Ps. Ov. nux 115. – c) eine Art Backwerk, etwa ein Hörnchen, Apul. met. 10, 13. – spätlat. auch āmus, Anthol. Lat. 286 no. LIV lemm. (p. 198 R.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hamus

  • 3 amus

    āmus, s. hāmus.

    lateinisch-deutsches > amus

  • 4 aquilo

    aquilo, ōnis, m. (verwandt mit aquilus, eig. der »schwarze Stürmer«), I) der Nordwind, bei den Griechen βορέας, Sing. u. Plur. b. Cic. u.a.: genauer genommen, Nord-Drittel-Ostwind, Sen. u. Plin.: aquilone in septentrionem verso, Liv. – meton., der Norden, ad aquilonem conversus, Cic.: fenestras obverti in aquilonem debere, Plin.: Ggstz. auster (no. II), w. s. – II) Aquilo, als mythol. Person, Gemahl der Orithyia, Vater des Kalaïs u. Zetes, wohnte in einer Höhle des Hämus, Ov. met. 7, 3 u. s. Hyg. fab. 14.

    lateinisch-deutsches > aquilo

  • 5 Bessi

    Bessī, ōrum, m. (Βέσσοι), eine weitverzweigte, den ganzen Hämus bis zum Pontus Euxinus bewohnende Völkerschaft in Thrazien, Cic. Pis. 84: Bessis ac Thracibus (ehrenvoll = reliquis Thracibus), Suet. Aug. 3, 2. – Sing. Bessus, ī, m., ein Besser, Claud. de Mall. Theod. cons. 41. Corp. inscr. Lat. 6, 2699 (Besus). – Dav. Bessicus, a, um, bessisch, gens, Cic. Pis. 84.

    lateinisch-deutsches > Bessi

  • 6 biceps

    biceps, cipitis (bis u. caput; alte Form bicipes, cipitis, nach Prisc. 7, 46), zweiköpfig, doppelköpfig, I) eig.: puer, Cic.: puella, Liv.: Ianus, Ov.: porcus, Liv.: partus, Tac. – poet., doppelgipfelig, Parnasus, Ov. met. 2, 221. Pers. prol. 2. – II) übtr.: a) v. Konkr.: gladius, zweischneidiges, Vulg. prov. 5, 4: hamus, doppelhakiger, Sidon. ep. 7, 9. p. 422 Sav.: laqueus, mit zwei Schlingen (bildl. = sehr verfängliche Frage), Augustin. serm. 308, 1. – b) v. Abstr.: civitas, zwieträchtig, in Parteien zerfallen, Varro de vita P. R. 4. fr. 1 K. ( bei Non. 454, 21). Flor. 3, 17, 3: argumentum, doppelsinnig, Apul. flor. 18. p. 30, 15 Kr. – / vulg. Nbf. bicapitis u. bicapitus, Corp. inscr. Lat. 6, 532 (bicapite). Cass. Fel. 35 (uva bicapita).

    lateinisch-deutsches > biceps

  • 7 Geta

    Geta u. Getēs, ae, Abl. ā, m. (Γέτης), der Gete, Plur. Getae, ārum, m. (Γέται), die Geten (stammverwandt oder identisch mit den Daci), eine thrazische Völkerschaft, zuerst zwischen dem Hämus u. Isterflusse, später aber durch die mazedon. Könige auf die Nordseite des Flusses gedrängt, Cic. ad Att. 9, 10, 3. Mela 2, 2, 3 (2. § 18). Ov. ex Pont. 2, 1, 67 u. 2, 7, 31. Sen. Phaedr. (Hippol.) 172. Vgl. Voß Verg. georg. 2, 497. p. 442 sq.; 3, 462. p. 648. – Sing. Geta u. Getēs (Γέτης), ae, m., der Gete (meist kollektiv), Form -a, Avien. descr. orb. 442. Auson. edyll. 12 (de hist.), 22. p. 137, 4 Schenkl. Ven. Fort. carm. 6, 5, 218: Form -ēs, Ov. ex Pont. 1, 2, 108. Lucan. 2, 54. Stat. Achill. 2, 419. Sidon. carm. 7, 412: Abl. Getā, Ov. ex Pont. 1, 8. 6: Geta als Name eines Sklaven, Ter. adelph. u. Phorm.; u. als röm. Beiname, zB. C. Licinius Geta, Cic. Clu. 119: u. der Kaiser Antoninus Geta, Spart. Anton. Get. 1 sqq. – Dav.: A) Getēs, ae, m., getisch, poëta, Ov.: Hebrus, Sen. poët. – B) Geticus, a, um, a) getisch, u. poet. = thrazisch, bellum, Vell.: sermo, Ov.: lyra, des Orpheus, Stat.: u. als Beiname, Spart. Anton. Get. 6. § 6. – Adv. Geticē, getisch, loqui, Ov. trist. 5, 12, 58. – b) des Kaisers ( Antoninus ) Geta, nex, Spart. Anton. Get. 6, 5.

    lateinisch-deutsches > Geta

  • 8 Haemimontus

    Haemimontus (Aemimontus), ī, m., eine thrazische Provinz am Hämus zur Zeit der spät. röm. Kaiser, Vopisc. Aur. 17, 2. Treb. Poll. Claud. 11, 3. Amm. 26, 10, 4. Notit. dign. Imp. occid. c. 1 (u. dazu Böcking Anm. 145). – Dav. Haemimontānī (Aemimontānī), ōrum, m., die Einw. der Provinz Hämimontus, die Hämimontaner, Amm. 27, 4, 11. Sext. Ruf. 9.

    lateinisch-deutsches > Haemimontus

  • 9 hamatus

    hāmātus, a, um (hamus), hakig, I) eig.: A) = mit Haken versehen, ungues, Ov.: arundo, Ov.: sentes, stachelige, Ov. – B) haken- od. angelförmig gekrümmt, hamata uncinataque corpora, Cic.: corpuscula angulata et hamata, Cic.: ensis = harpe, Ov. – II) übtr., munera, gleichs. angelnde, eigennützige, Plin. ep. 9, 30, 2.

    lateinisch-deutsches > hamatus

  • 10 hamio

    hāmio, ōnis, m. (hamus), eine Fischart, die geangelt wurde, Isid. orig. 12, 6, 33. Nbf. āmio, Gloss. III, 488, 36.

    lateinisch-deutsches > hamio

  • 11 hamiota

    hāmiōta, ae, m. (hamus), der Angler, Plaut. rud. 310: hamiotae aucupesque, Varro sat. Men. 55.

    lateinisch-deutsches > hamiota

  • 12 hamo

    hāmo, āre (hamus), nach etwas od. jmd. angeln, bildl. – nach etw. trachten, jmd. zu fangen suchen, artis severae si quis hamat effectus, wer gründlich Wissenschaft studieren will, Petron. poët. 5. v. 1: alii adnictat, alium hamat (āmat), Naev. com. 76.

    lateinisch-deutsches > hamo

  • 13 hamulus

    hāmulus, ī, m. (Demin. v. hamus), ein kleiner Haken, ein Häkchen, piscarius, Angel, Plaut. Stich. 289. – als chirurg. Werkzeug, Cels. 7, 7. no. 4 u. 7.

    lateinisch-deutsches > hamulus

  • 14 Mesembria

    Mesēmbria (Messēmbria), ae, f. (Μεσημβρία), eine Stadt von Thrazien, am Fuße des Hämus u. an der Grenze von Mösien, j. Missivria od. Messuri, Mela 2, 2, 5 (2. § 22). Plin. 4, 45. – Dav. Mesēmbriacus, a, um, mesembriacisch, Ov. trist. 1, 10, 37.

    lateinisch-deutsches > Mesembria

  • 15 populo [2]

    2. populo, āvī, ātum, āre, u. populor, ātus sum, āri (1. populus), verheeren, verwüsten, verwüstend plündern, I) eig.: patria populavit bona, Acc. fr.: agros populabatur, Cic.: uri sua popularique (pass.), Liv.: provinciae populatae, Cic.: populavit Achivos, Prop.: absol., cum magna trepidatione agrestium populantur, Liv.: late populati, weit u. breit Verheerung anrichtend, Liv. – II) poet. übtr., verwüsten, plündern, berauben, populat acervum curculio, Verg.: tempora (Schläfe) populata auribus raptis, verstümmelt, Verg.: caput iuvenis barbā et capillo populatum, Apul.: hamus populatus, der Lockspeise beraubt, Ov.: omni decore populato, beraubt, Sen. poët.

    lateinisch-deutsches > populo [2]

  • 16 Rhodope

    Rhodopē, es, f. (Ῥοδόπη), ein hohes Gebirge in Thrazien, Teil des Hämus, j. Despoto od. Despoti Dag, Ov. met. 2, 222 u. 10, 77. Verg. georg. 3, 351. Mela 2, 2, 2 (2. § 17). – meton. = Thrazien, Verg. ecl. 6, 30. Stat. Theb. 12, 181. – Nbf. Rhodopa, Eutr. 6, 2, 1. Ruf. Fest. brev. 9, 2 u. 4. Amm. 22, 8, 4. – Dav.: A) Rhodopēius, a, um, rhodopëisch, poet. für thrazisch, vates, heros, v. Orpheus, Ov.: regna, Thrazien, Ov.: arces, Verg. – B) Rhodopēus, a, um, rhodopëisch, saxa, Lucan. 6, 618.

    lateinisch-deutsches > Rhodope

  • 17 uncinus

    uncīnus, ī, m. (uncus), der Haken, Widerhaken, Apul. met. 3, 15. Pallad. 4, 10, 29: uncinus ferreus, Vitr. 5, 10, 3, ferreus vel ligneus, Isid. orig. 19, 2, 14: perticae XII uncinorum, Corp. inscr. Lat. 5, 2787: attrib., uncinus hamus, Paul. Nol. carm. 20, 275.

    lateinisch-deutsches > uncinus

  • 18 uncus [1]

    1. uncus, a,um, hakig, eingebogen, gekrümmt, aratrum, Verg.: manus, Verg.: ungues, Fronto: ferramentum, Cels.: dens, der zweizahnige Karst (bidens), Verg.: unci dentes (draconis), Ov.: hamus, Ov.: ebenso aera, Angel, Ov.

    lateinisch-deutsches > uncus [1]

  • 19 Uscudama

    Uscudama, ae, f., eine Stadt in Thrazien, am Hämus, später Hadrianopolis, Eutr. 6, 10. Ruf. Fest. 9. Amm. 14, 11, 15 u. 27, 4, 12.

    lateinisch-deutsches > Uscudama

  • 20 amus

    āmus, s. hamus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > amus

См. также в других словарях:

  • HAMUS — an ab ἅμμα, ligamentum, an ag ἁρπάζω, rapio, an potius ab Hebr. Gap desc: Hebrew, ut censet Becmann. in Origimb. L. L. notum piscibus capiendis instrumentum est: quo quod non nisi ex auro uteretur Nero, inter argumenta luxus eius iure reponitur.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Hamus — (Hamŭlus, Bot.), 1) so v.w. Glochis; 2) steifes, einfaches, an der Spitze angelförmig gekrümmtes Haar; 3) an der Spitze umgebogner stacheliger Fortsatz …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Hämus — Hämus, Gebirg, so v.w. Hämos od. Balkan …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Hämus — Hämus, im Altertum Name des Balkan …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Hämus — Hämus, der ältere Name für Balkan (s. d.) …   Damen Conversations Lexikon

  • Hämus — Hämus, s. Balkan …   Herders Conversations-Lexikon

  • hămuş — hămúş, hămúşuri, s.n. (reg., înv.) groapă cu apă şi var în care tăbăcarul pune pieile la argăsit. Trimis de blaurb, 22.05.2006. Sursa: DAR …   Dicționar Român

  • Hämus — p1dep2 Balkangebirge Das Balkangebirge durchzieht Bulgarien von Ost nach West und teilweise auch Serbien. Höchster Gipfel …   Deutsch Wikipedia

  • hamus — n.; pl. hami [L., hook] (ARTHROPODA: Insecta) 1. In Heteroptera, an abrupt spur like vein in the hind wings. 2. In Lepidoptera, the retinaculum …   Dictionary of invertebrate zoology

  • hamus — ha·mus …   English syllables

  • hâmûş — (F.) [ شﻮﻡﺎﺧ ] suskun, sessiz …   Osmanli Türkçesİ sözlüğü

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»