-
1 herilis
herīlis, s. erīlis.
-
2 herilis
herīlis, s. erilis. -
3 erilis
erīlis ( nicht herīlis), e (erus), des Herrn od. Hausherrn, filius, filia, Sohn, Tochter vom Hause, Komik.: concubina, Plaut.: penum, Afran. fr.: sanguis, Ov.: gressus, Verg.: mensa, Verg.: metus, vor der Herrin, Plaut.: dolor, Varro fr.: peccatum, der Gebieterin, Hor.: pensum, von der Hausfrau aufgegebenes, Hor.
-
4 erus
erus ( nicht herus), ī, m., der Herr, I) eig. der Herr des Hauses, der Hausherr, Hausvater (Ggstz. famuli), Komik., Cic. u.a.: erus atque era nostra, unsere Herrschaft, Titin. fr.: maior u. minor, der alte u. der junge Herr, der Herr u. Sohn vom Hause, Komik. – II) übh. der Gebieter, Beherrscher, Eigentümer, Catull. u. Hor.: caelestes eri, v. den Göttern, Catull.: erus tuus, Eheherr (Gatte), Catull. – / Die Schreibung erus (era, erilis), nicht herus (hera, herilis) in den besten Handschriften u. daher jetzt in den Ausgaben der Komiker u. anderer Autoren; vgl. Cassiod. de orth. (VII) 201, 22 u. 28.
-
5 δεσπόσυνος
δεσπόσυνος, ον, -συναι κίονες Pind. P. 4, 267; 1) dem Hausherrn gehörig, λέχος H. h. Cer. 144; μέλαϑρα Ar. Th. 42; χρήματα Xen. Oec. 9, 16; ohne Zusatz, τὰ δ., das Eigenthum des Herrn, 14, 2; ὁ δ., der Sohn des Hausherrn. filius herilis, Ath. IV, 131 c; App. B. C. 4, 44; der Herr selbst, Tyrt. bei Paus. 4, 14, 5; παρὰ δεσποσύνοις τοῖς ἡμετέροις Anaxandr. Ath. IV, 131 (v. 33); vgl. Plut. Lyc. 28, wo die Lesart schwankt zwischen τοὺς δεσποσύνους u. τὰς -ύνας. – 2) königlich, ἀνάγκαι Aesch. Pers. 587.
-
6 erilis
erīlis ( nicht herīlis), e (erus), des Herrn od. Hausherrn, filius, filia, Sohn, Tochter vom Hause, Komik.: concubina, Plaut.: penum, Afran. fr.: sanguis, Ov.: gressus, Verg.: mensa, Verg.: metus, vor der Herrin, Plaut.: dolor, Varro fr.: peccatum, der Gebieterin, Hor.: pensum, von der Hausfrau aufgegebenes, Hor. -
7 erus
erus ( nicht herus), ī, m., der Herr, I) eig. der Herr des Hauses, der Hausherr, Hausvater (Ggstz. famuli), Komik., Cic. u.a.: erus atque era nostra, unsere Herrschaft, Titin. fr.: maior u. minor, der alte u. der junge Herr, der Herr u. Sohn vom Hause, Komik. – II) übh. der Gebieter, Beherrscher, Eigentümer, Catull. u. Hor.: caelestes eri, v. den Göttern, Catull.: erus tuus, Eheherr (Gatte), Catull. – ⇒ Die Schreibung erus (era, erilis), nicht herus (hera, herilis) in den besten Handschriften u. daher jetzt in den Ausgaben der Komiker u. anderer Autoren; vgl. Cassiod. de orth. (VII) 201, 22 u. 28. -
8 δεσπόσυνος
δεσπόσυνος, ον, - συναι κίονες; (1) dem Hausherrn gehörig; τὰ δ., das Eigentum des Herrn; ὁ δ., der Sohn des Hausherrn. filius herilis; der Herr selbst. (2) königlich
См. также в других словарях:
maistre — Maistre, m. penac. Signifie celuy qui a surintendance et maistrise sur un autre, soit sur un serviteur, Dominus, Herus, Soit sur un disciple, Praeceptor. Maistre aussi est nom de dignité et honneur, qui importe cognoissance des disciplines exacte … Thresor de la langue françoyse
Drakkar Productions — This article is about the French record label, for the German label, see Drakkar Entertainment. Drakkar Productions Founded 1994 Founder Noktu Genre … Wikipedia
Herr, der — Der Hêrr, des en, zusammen gezogen Herrn, plur. die en, so wohl ein jeder, welcher einem andern zu befehlen hat, in Beziehung auf denselben, als auch der eigenthümliche Besitzer einer Sache. 1) Überhaupt, in welcher weitesten Bedeutung es auch… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Judita — Judita, (25. März), welche bei Butler (XIX. 376) Juditha heißt, findet sich bei den Bollandisten in dem vom Priester Paulus von Bernried als Augenzeugen geschriebenen Leben der sel. Jungfrau Herluca (s.d.) am 18. April (II. 554. nr. 28–31).… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
ICARIUS — I. ICARIUS Atticae mons, Plin. l. 4. c. 7. II. ICARIUS Oebali fil. pater Erigones, qui cum a Libero patre utrem vini accepisset, ut eius usum mortalibus communicaret, in Atticum agrum sese contulit, ibique pastotibus, qui aestu Solis sitim… … Hofmann J. Lexicon universale
LAIUS — fil. Labdaci Regis Thebarum, pater Oedipi, qui Iocastam Creontis Thebani filiam uxorem duxit: quam cum concepisse audisset, defutura prole oraculum consuluit, cui refponsum est, eum nascit uri manu periturum. Quo responso perterritus, puerum… … Hofmann J. Lexicon universale
ORATIO — in Communione Romana licentia exeundi est, apud Monachos, quae dari consuevit oratione seu benedictione Prioris. Beda in Vita S. Cuthberti c. 36. Dixerat haec, et datâ oratione ac benedictione, suam mansionem introierunt, Graecis eâdem notine… … Hofmann J. Lexicon universale
PUGIL — dictus a pugna, et pugna a pugno, inquit Donatus in Prolog. Hecyrae, Veteres namque ante usum ferri et xrmorum, pugnis et calcibus et morsibus, corporumque luctatione certabant. Similiter, qui Latinis Pugil, Graecis πύκτης, a πὺξ, pugnô. Ita ergo … Hofmann J. Lexicon universale
PYTHIAS — I. PYTHIAS Aelian. l. 3. c. 1. via erat Machedoniae, a Thessalonica ad Tempe Thessalica deducens. II. PYTHIAS Pythagoraeus, Damonis amicus, qui tamen Plutarcho et Iamblicho Φινθίας appellatur. Apud Cicer. quoque, l. 3. de Offic. c. 10. et apud… … Hofmann J. Lexicon universale
SYBARIS — I. SYBARIS M. Graeciae oppid. inter Crathin et Sybarim amnes, ab Achivis conditum, Diodor. Sic. l. 12. Olymp. 17. An. 45. Urb. Cond. qui post Troiae excidium vi tempestatis eo fuerunt appulsi. Nunc in ruinis. Situm erat in ora Sinus Tarentini,… … Hofmann J. Lexicon universale
TYPOGRAPHIA — quae unicum est contra tineas et blattas, omnis eruditionis inimicas, remedium: quamque cum omnibus veterum inventis, certare facile posle censet Ioh. Bodinus, Meth. Histor. c. 7. non Saturnum, ut S. Cyprianus, de Idolis libr. sensisle videtur:… … Hofmann J. Lexicon universale