-
1 acte
m. (lat. actum, subst. du p.p. de agere "faire") 1. дело, постъпка; 2. удостоверение, свидетелство, акт, документ;acte d'accusation обвинителен акт; acte de mariage удостоверение за брак; acte de l'état civil удостоверение за гражданско състояние; acte de décès смъртен акт; 3. деяние; actes des saints деяния на светците; 4. съобщения (за конгрес, форум); actes d'un congrès сборник от изказвания, направени на конгрес; 5. театр. действие, акт; comédie en cinq actes комедия в пет действия. Ќ passer aux actes минавам към действие; acte médical медицинска намеса (или хирургическа); acte instinctif инстинктивно действие; acte administratif административно решение; faire acte d'héritier наследявам; faire acte de давам доказателство за; acte d'exécution изпълнителен лист; acte arbitraire произвол; passage а l'acte; passer а l'acte преминавам от теория на практика; faire acte de présence само присъствам, без да съм деен; donner acte а qch. (qqch.) разгадавам истината; prendre acte de qqch. запомням нещо, за да се ползвам от него по-късно; avaler son acte de naissance умирам. -
2 afférent1,
e adj. (lat. affert "cela apporte, contribue", de afferre) 1. ост. който се отнася до; renseignements afférent1,s а une affaire сведения, които се отнасят до някаква работа; 2. юр. който се пада на (за дял); la part afférent1,e а cet héritier делът, падащ се на този наследник. -
3 cohéritier,
ère m., f. (de co- et héritier) сънаследник. -
4 collatéral,
e, aux adj. (lat. médiév. collateralis, de latus, lateris "côté") страничен; héritier collatéral, наследник по странична линия; nef collatéral, страничен кораб на църква. Ќ points collatéral,aux геогр. посоките, които са междинни между юг, север, изток и запад (напр. югоизток). Ќ Ant. central. -
5 couronne
f. (lat. corona, probabl. empr. au gr. korone "corneille", puis "objet courbe") 1. венец, награда; couronne de laurier лавров венец; 2. корона; 3. крона (монета); 4. корона на зъб; 5. кралска, царска власт; héritier de la couronne наследник на престола; 6. монархия; la couronne de France Френската монархия; 7. предмет с кръгообразна форма; 8. подстрижка на католически свещеник; 9. корона на диференциал в автомобил; 10. част от зъб, която се подава над венеца; 11. концентрична географска зона; 12. агломерацията на Париж; 13. ореол около светлинен източник. Ќ couronne d'épine трънен венец; la triple couronne папска тиара; en couronne в кръг, кръгообразно; couronne de lumière полилей в църква; couronne solaire слънчева корона. -
6 déshérence
f. (de l'a. fr. hoir "héritier") юр. безстопанственост ( за имот). -
7 déshérité,
e adj. (de deshériter) 1. обезнаследен; 2. онеправдан; 3. m., f. онеправдан от природата, недъгав човек. Ќ Ant. héritier; comblé; doué. -
8 exhérédation
f. (lat. exheredatio, de ex- et heres, edis "héritier") юр. обезнаследяване. -
9 fiduciaire
adj. (lat. jur. fiduciarius, de fiducia "confiance") юр. фидуциарен (който се основава на доверието); héritier fiduciaire фидуциарен наследник (на който се завещава нещо, за да го предаде другиму); contrat fiduciaire фидуциарен договор (според който се продава фиктивно една вещ срещу заети пари до връщане на тези пари); circulation fiduciaire банкнотно обръщение; monnaie fiduciaire книжни пари ( банкноти). -
10 institution
f. (lat. institutio) 1. учреждение; институция; 2. частно учебно заведение; 3. учредяване, установяване; institution d'héritier определяне на наследник; 4. юр. узаконяване, определяне; institution d'un nouveau calendrier установяване на нов календар; 5. устав, правилник, закон; 6. назначаване на длъжност, обличане във власт; 7. ост. обучение, образование; 8. разг. човек, който има много задълбочени знания в дадена област. -
11 légitimaire
adj. (de légitime) юр. законен (за наследство); droits légitimaires законни права; héritier légitimaire законен наследник. -
12 malvenu,
e adj. (de mal3 et venu) 1. който няма право (да направи нещо); héritier malvenu, а se plaindre наследник, който няма право да се оплаква; 2. ненормално израснал (дърво, дете и др.). -
13 nommer
v.tr. (lat. nominare) 1. именувам, назовавам, наричам; ses parents l'ont nommé Paul родителите му го нарекоха Пол; 2. назначавам, определям; nommer qqn. а un emploi назначавам някого на пост; 3. посочвам, изброявам, изреждам; nommer plusieurs personnes изреждам няколко човека; se nommer наричам се, именувам се; nommer qqn. а un emploi назначавам на служба; nommer qqn. son héritier признавам, избирам за наследник. -
14 universel,
le adj. (lat. universalis "relatif au tout") 1. универсален; clé universel,le универсален гаечен ключ; système universel, универсална система; 2. всеобщ; всемирен, всеобхватен; световен; exposition universel,le световно изложение; suffrage universel, всеобщи избори; guerre universel,le световна война; la gravitation universel,le всеобщата гравитация. Ќ moteur universel, електрически двигател, който може да работи с прав и променлив ток; héritier universel, юр. наследник, който получава цялото наследство. Ќ Ant. individuel, particulier, partiel.
См. также в других словарях:
héritier — héritier, ière [ eritje, jɛr ] n. • v. 1196; lat. hereditarius, de hereditas → hérédité 1 ♦ Dr. Parent appelé par la loi à recueillir la succession d un défunt. ⇒vx hoir; ayant cause. Les héritiers ou héritières du sang se distinguent des… … Encyclopédie Universelle
héritier — héritier, ière 1. (é ri tié, tiè r ) s. m. et f. 1° Celui, celle qui, d après la loi, hérite ou qui doit hériter de quelqu un. Héritier naturel, légitime. • Quoiqu étant sortis de la boue, ils [certains favoris] ne soient, à bien dire,… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
heritier — Heritier, Haeres. Heritier à qui le testateur se fiant en luy, a baillé quelque succession en garde jusqu à un certain temps, Fiduciarius haeres. Heritier substitu, ou substitué, Secundus haeres. Heritier universel, et pour le tout, Haeres ex… … Thresor de la langue françoyse
heritier — Heritier, [heriti]ere. Celuy ou celle que la loy, ou le testateur appelle pour recueillir une succession. Naturel & legitime heritier. heritier universel. heritier par benefice d inventaire. heritier mobiliaire. se porter heritier, ou se porter… … Dictionnaire de l'Académie française
Heritier — Héritier Un héritier est un individu qui reçoit des droits ou un patrimoine lors du décès d’une personne. Il s’agit en général des enfants ou de l époux de la personne décédée. Le patrimoine reçu est l’héritage. Cas particulier des monarchies… … Wikipédia en Français
HÉRITIER — IÈRE. s. Celui, celle que la loi appelle à recueillir une succession, qui hérite ou qui doit hériter de quelqu un. Héritier naturel, légitime, institué, testamentaire, universel, nécessaire. Héritier bénéficiaire, ou sous bénéfice d inventaire.… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
Heritier — Jean Pierre Héritier (* 13. April 1953) ist ein schweizerischer Bogenschütze. Héritier, der für die Compagnons de l Arc Genève startete, nahm an den Olympischen Spielen 1972 in München teil und beendete den Wettkampf im Bogenschießen auf Rang 47… … Deutsch Wikipedia
Héritier — Jean Pierre Héritier (* 13. April 1953) ist ein schweizerischer Bogenschütze. Héritier, der für die Compagnons de l Arc Genève startete, nahm an den Olympischen Spielen 1972 in München teil und beendete den Wettkampf im Bogenschießen auf Rang 47… … Deutsch Wikipedia
Héritier — Pour les articles homonymes, voir Héritier (homonymie). Un héritier est un individu qui reçoit des droits ou un patrimoine lors du décès d’une personne. Il s’agit en général des enfants ou de l époux de la personne décédée. Le patrimoine reçu est … Wikipédia en Français
HÉRITIER-AUGÉ (F.) — Anthropologue, directeur d’études à l’École des hautes études en sciences sociales, Françoise Héritier Augé, née en 1933, a été élue professeur au Collège de France dans une chaire qu’elle a inaugurée le 25 février 1983 et qui a pour spécialité,… … Encyclopédie Universelle
Héritier apparent — ● Héritier apparent personne qui dispose des biens d un défunt dont elle apparaît l héritier le plus proche, alors que la succession revient en droit à un autre héritier … Encyclopédie Universelle