См. также в других словарях:
grupa — ż IV, CMs. grupapie; lm D. grup 1. «pewna liczba jednostek skupiona w wyodrębniającą się całość» Grupa drzew. Grupa młodzieży, sportowców, uczniów, zwiedzających. Rozejść się grupami. Dzielić na grupy. Dyskutować w grupach. Zbierać się w grupy. 2 … Słownik języka polskiego
banda — Grupa ludzi Eng. A group of people … Słownik Polskiego slangu
bydło — Grupa ludzi bezwartościowych i јle się zachowujących Eng. Worthless and badly behaved people … Słownik Polskiego slangu
ekipa — Grupa ludzi, zwłaszcza zżytych ze sobą Eng. A group of people who are intimate and close … Słownik Polskiego slangu
ferajna — Grupa ludzi, zwłaszcza zżytych ze sobą Eng. A group of people who are intimate and close; a company … Słownik Polskiego slangu
sitwa — Grupa ludzi bezwartościowych, јle się zachowujących, często biednych Eng. Worthless, badly behaved, and often poor people … Słownik Polskiego slangu
towarzycho — Grupa ludzi, zwłaszcza zżytych ze sobą Eng. A group of people who are intimate and close; a company … Słownik Polskiego slangu
wiara — Grupa ludzi Eng. A group of people … Słownik Polskiego slangu
załoga — Grupa ludzi, zwłaszcza zżytych ze sobą Eng. A group of people who are intimate and close; a company … Słownik Polskiego slangu
zgraja — Grupa ludzi Eng. A group of people … Słownik Polskiego slangu
banda — ż IV, CMs. bandandzie; lm D. band 1. «grupa ludzi popełniających czyny będące w kolizji z prawem, zwykle tworzących związek mający na celu dokonywanie przestępstw» Bandy dywersyjne, leśne, zbójeckie. Bandy łobuzów, kłusowników. Prowodyr,… … Słownik języka polskiego
