Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

grammàtica

  • 101 ars

    ars, artis, f.    - voir l'article ars de Gaffiot. [st1]1 [-] façon d'être ou d'agir (naturelle ou acquise), conduite, manière d'agir, moyen, procédé (bon ou mauvais).    - bonae artes: procédés honnêtes, bonnes moeurs, la vertu, le devoir, le bien.    - malae artes: procédés malhonnêtes, mauvaises moeurs, les vices, le vice, le mal.    - bona ars: le bien, la vertu.    - imperium facile his artibus retinetur, quibus initio partum est, Sall. C.: le pouvoir se conserve facilement avec les moyens par lesquels on l'a d'abord obtenu.    - tamquam eaedem militares et imperatoriae artes essent, Liv. 25: comme si les qualités d'un bon soldat et d'un bon général étaient les mêmes. [st1]2 [-] préceptes qui régissent un art, règles, théorie, système, art (opposé à la nature); livre, manuel, traité.    - ars et usus: la théorie et la pratique.    - res facultate praeclara, arte mediocris, Cic.: chose où brille le génie, où l'art est peu de chose.    - artium chorus, Phaedr. 3: le choeur des arts, le choeur des Muses.    - ex arte dicere, Cic.: parler conformément aux règles de l'art.    - artes oratoriae, Cic.: les traités d'éloquence.    - ex antiquis artibus electae res, Cic.: choses prises dans les anciens traités de rhétorique. [st1]3 [-] art, talent, adresse, dextérité, habileté (dans un art), savoir-faire, technique; profession, métier.    - cf. gr. τέχνη.    - censet artis proprium esse creare et gignere, Cic. Nat. 2: il pense que le propre de l'art consiste à créer et produire.    - artes liberales (bonae, honestae, optimae, ingenuae): les arts libéraux, les beaux-arts (qui conviennent aux hommes libres).    - artes illiberales (sordidae): les métiers manuels, les travaux manuels (qui conviennent aux esclaves).    - versari in sordida arte: exercer un vil métier.    - quidam artem abesse legentibus arbitrantur, Tac. Agr.: selon certains, ceux qui récoltent (les perles) manquent de technique.    - civilium artium decus, Tac. Agr.: l'éclat de ce qu'il a réalisé dans la vie civile.    - medicae artes: la médecine.    - ars pecuniosa, Mart.: métier lucratif.    - ars parasitica, Plaut.: art de vivre aux dépens des autres.    - ars gymnastica, Plaut.: la gymnastique.    - ars duellica, Plaut.: habileté à la guerre.    - ars grammatica, Plin.: la grammaire.    - secundum artem, Serv.: selon la grammaire.    - ars gubernandi, Cic.: la navigation.    - ars disserendi, Cic.: la dialectique. [st1]4 [-] ruse, artifice, tactique, stratagème.    - aegrotant artes antiquae tuae, Plaut. Trin.: tes vieilles finesses ne sont plus de saison.    - Cytherea novas artes, nova pectore versat consilia, Virg. En. 1: Cythérée en son cœur imagine de nouveaux artifices, de nouveaux plans.    - dolis instructus et arte Pelasgā, Virg. En. 2: formé aux ruses et artifices des Pélasges.    - capti eādem arte sunt, quā ceperant Fabios, Liv. 2: ils furent pris au même piège qu'ils avaient employé pour prendre les Fabius.
    * * *
    ars, artis, f.    - voir l'article ars de Gaffiot. [st1]1 [-] façon d'être ou d'agir (naturelle ou acquise), conduite, manière d'agir, moyen, procédé (bon ou mauvais).    - bonae artes: procédés honnêtes, bonnes moeurs, la vertu, le devoir, le bien.    - malae artes: procédés malhonnêtes, mauvaises moeurs, les vices, le vice, le mal.    - bona ars: le bien, la vertu.    - imperium facile his artibus retinetur, quibus initio partum est, Sall. C.: le pouvoir se conserve facilement avec les moyens par lesquels on l'a d'abord obtenu.    - tamquam eaedem militares et imperatoriae artes essent, Liv. 25: comme si les qualités d'un bon soldat et d'un bon général étaient les mêmes. [st1]2 [-] préceptes qui régissent un art, règles, théorie, système, art (opposé à la nature); livre, manuel, traité.    - ars et usus: la théorie et la pratique.    - res facultate praeclara, arte mediocris, Cic.: chose où brille le génie, où l'art est peu de chose.    - artium chorus, Phaedr. 3: le choeur des arts, le choeur des Muses.    - ex arte dicere, Cic.: parler conformément aux règles de l'art.    - artes oratoriae, Cic.: les traités d'éloquence.    - ex antiquis artibus electae res, Cic.: choses prises dans les anciens traités de rhétorique. [st1]3 [-] art, talent, adresse, dextérité, habileté (dans un art), savoir-faire, technique; profession, métier.    - cf. gr. τέχνη.    - censet artis proprium esse creare et gignere, Cic. Nat. 2: il pense que le propre de l'art consiste à créer et produire.    - artes liberales (bonae, honestae, optimae, ingenuae): les arts libéraux, les beaux-arts (qui conviennent aux hommes libres).    - artes illiberales (sordidae): les métiers manuels, les travaux manuels (qui conviennent aux esclaves).    - versari in sordida arte: exercer un vil métier.    - quidam artem abesse legentibus arbitrantur, Tac. Agr.: selon certains, ceux qui récoltent (les perles) manquent de technique.    - civilium artium decus, Tac. Agr.: l'éclat de ce qu'il a réalisé dans la vie civile.    - medicae artes: la médecine.    - ars pecuniosa, Mart.: métier lucratif.    - ars parasitica, Plaut.: art de vivre aux dépens des autres.    - ars gymnastica, Plaut.: la gymnastique.    - ars duellica, Plaut.: habileté à la guerre.    - ars grammatica, Plin.: la grammaire.    - secundum artem, Serv.: selon la grammaire.    - ars gubernandi, Cic.: la navigation.    - ars disserendi, Cic.: la dialectique. [st1]4 [-] ruse, artifice, tactique, stratagème.    - aegrotant artes antiquae tuae, Plaut. Trin.: tes vieilles finesses ne sont plus de saison.    - Cytherea novas artes, nova pectore versat consilia, Virg. En. 1: Cythérée en son cœur imagine de nouveaux artifices, de nouveaux plans.    - dolis instructus et arte Pelasgā, Virg. En. 2: formé aux ruses et artifices des Pélasges.    - capti eādem arte sunt, quā ceperant Fabios, Liv. 2: ils furent pris au même piège qu'ils avaient employé pour prendre les Fabius.
    * * *
        Ars, artis, f. g. Quintil. Art, Mestier, Science.
    \
        Ars. Virgil. Ille dolis instructus, et arte Pelasga. Finesse, Dol, Tromperie.
    \
        Ars parasitica. Plau. Ruze et mestier de trouver repues franches.
    \
        Ambitiosa ars. Plin. De grande monstre et ostentation.
    \
        Armorum ars. Quintilian. La science de jouer de tous bastons d'armes.
    \
        Laboratae vestes arte. Virg. Faictes par grand art.
    \
        Madidus artibus. Martialis. Imbu, Instruict, Abbrevé.
    \
        Prudens artis. Ouid. Scavant en l'art.
    \
        Imperatoria ars. Quintil. Science de conduire une armee, De capitaine et chef de guerre.
    \
        Iners ars. Ouid. Inutile.
    \
        Opus magnae artis. Ouid. OEuvre faict par grand artifice.
    \
        Medentum ars. Stat. Medecine.
    \
        Monstrificae artes. Valer. Flac. Art magique.
    \
        Mutae artes. Virg. Qui ne sont point en grand bruit et estime.
    \
        Nouas artes pectore versat. Virg. Nouvelles finesses et cautelles, ou tromperies.
    \
        Palaestrica. Quintil. Art de la luicte.
    \
        Pecuniosa. Martialis. Par laquelle on gaigne de l'argent.
    \
        Secretae artes. Ouid. Art magique.
    \
        Sopitae artes. Claudian. Qui ont esté quelque temps delaissees, et mises à nonchaloir.
    \
        Sordida ars. Cic. Mestier ord, sale et vilain.
    \
        Tacita ars. Ouid. Secrete finesse.
    \
        Accingi ad artes magicas. Virgil. Se mettre à apprendre les ars magiques.
    \
        Accipere artes a magistris. Ouid. Apprendre.
    \
        Adhibere artem. Cic. User d'art en faisant quelque chose.
    \
        Admiscere artem pretio. Claudian. Enrichir par art et ouvrage une chose qui de soymesme est pretieuse.
    \
        Plus artis adiicere. Horat. Faire plus scavant.
    \
        Aduocare artem. Cic. User d'art.
    \
        Combibere artes. Cic. Apprendre.
    \
        Commendare se arte. Horat. Se monstrer et venter.
    \
        Continentur inter se artes. Cic. S'entretiennent, et despendent l'une de l'autre.
    \
        Artem desinere. Cic. Laisser, Quitter, Abandonner.
    \
        Animum in artes ignotas dimittere. Ouid. Appliquer son esprit, etc.
    \
        Diuerti ad artes. Ouid. Avoir recours à ses ars et ruzes.
    \
        Efficere artem. Cic. Reduire en art.
    \
        Nisi illi ars extitisset illa. Si la science de Homere n'eust esté pour escrire les louanges de Achilles.
    \
        Extundere artes. Virg. Trouver, Inventer par grande estude et diligence.
    \
        Inficere artibus. Cic. Instruire, Abbrever.
    \
        Artem instituere alicuius rei. Cic. La coucher et reduire premierement en art.
    \
        Instruere aliquem arte. Ouid. Garnir.
    \
        Latet ars. Ouid. Quand une chose est si bien et naifvement faicte, qu'elle semble estre naturelle, et non pas faicte de main d'ouvrier.
    \
        Ludere aliquem arte. Ouid. Tromper.
    \
        Omittere artem. Horat. Delaisser.
    \
        Redigere ad artem. Cic. Reduire en art.
    \
        Artem reponere. Virgil. Delaisser l'exercice et usage de quelque art, Ne plus user de tel art.
    \
        Reuocare ad artem. Cic. Reduire en art et reigles.
    \
        Tradere artem. Cic. Monstrer et enseigner.
    \
        Tradere artes alicui. Ouid. L'enseigner et endoctriner.
    \
        Valere arte. Lucret. Estre scavant en quelque art.
    \
        Versari in sordida arte. Cic. Faire ou exercer un mestier ord et sale.
    \
        Victa ars malo. Cels. Quand le medecin ne peult par son art guarir la maladie.

    Dictionarium latinogallicum > ars

  • 102 celebris

        Celebris, et hoc celebre, vel celeber, celebris, celebre, pen. corr. semper passiue positum, tam ad rem, quam ad personam relatum. Locus celebris. Cic. Un lieu bien renommé et qui ha grand bruit, Un lieu fort hanté et frequenté d'honnestes gens, un lieu celebre.
    \
        Ciuitas celebris. Vlpian. Fort frequentee.
    \
        Conuentus celeberrimus. Cic. Grande et magnifique assemblee.
    \
        Frons tumuli celebris. Tibul. Le costé du tombeau qui regarde vers le grand chemin passant.
    \
        Via celebris. Cato. Chemin passant et fort frequenté.
    \
        Celeberrimus arte grammatica, et in arte grammatica. Plin. Fort estimé et renommé en grammaire, Tresrenommé, Tresfameux.
    \
        Deus celebris. Tibul. Honoré de tous.
    \
        Dies celeberrimus. Cic. Jour honorable, auquel est advenu quelque grand honneur à quelcun, Jour trescelebre.
    \
        Lux alicui celeberrima. Ouid. Journee en laquelle on fait grand honneur à aucun.
    \
        Nomina celeberrima bello. Sil. Fort renommez quant au faict de la guerre.
    \
        Celebre nomen laudibus. Liu. Fort loué et prisé, Recommandé et estimé.
    \
        Rumor celebris. Liu. Grand bruit et rumeur.
    \
        Celeberrimus vir. Hermogenianus. Homme de bon bruit, Bien renommé.

    Dictionarium latinogallicum > celebris

  • 103 grammatice

    [st1]1 [-] grammătĭcē, ēs, f. (c. grammătĭca, ae, f.): grammaire, la science grammaticale. --- Quint. 1, 4, 4, etc.    - [gr]gr. γραμματική (s.-ent. τέχνη). [st1]2 [-] grammătĭcē, adv.: grammaticalement. --- Quint. 1, 6, 27.
    * * *
    [st1]1 [-] grammătĭcē, ēs, f. (c. grammătĭca, ae, f.): grammaire, la science grammaticale. --- Quint. 1, 4, 4, etc.    - [gr]gr. γραμματική (s.-ent. τέχνη). [st1]2 [-] grammătĭcē, adv.: grammaticalement. --- Quint. 1, 6, 27.
    * * *
        Grammatice, Aduerbium. Quintil. Selon l'art de grammaire.

    Dictionarium latinogallicum > grammatice

  • 104 теория без практики мёртва

    Universale dizionario russo-italiano > теория без практики мёртва

  • 105 grammaticus

    grammaticus, a, um (γραμματικός), grammatisch, I) adi.: ars, Cornif. rhet.: grammaticae artis magistri, Firm.: tribus grammaticas ambire, die Zünfte der Grammatiker, Hor. – II) subst.: A) grammaticus, ī, m., der Sprachkundige, -forscher, als Erklärer u. Kunstrichter der Schriftwerke, der Grammatiker, Philolog, Gelehrte, Cic. u.a.: grammaticus sive Graecus sive Latinus, ein Lehrer der griech. od. latein. Sprache, ein Sprachmeister, Edict. Diocl. 7, 70. Vgl. übh. Obbarius Hor. ep. 1, 19, 40. Gudemann in Pauly-Wissowa Realenz. 7, 1810 f. – B) grammatica, ae, f. u. grammaticē, ēs, f., die Grammatik, Sprachwissenschaft (Philologie), Form -a, Cic. u. Suet.: Form -e, Quint. 1, 4, 4. – C) grammatica, ōrum, n., Grammatisches, Grammatik, Philologie, Cic. de or. 1, 187.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > grammaticus

  • 106 ÍÞRÓTT

    f. accomplishment, feat, art, skill (vel búinn at íþróttum).
    * * *
    f., also spelt iðrótt, prob. from ið- and þrótt or þróttr, power, qs. ið-þrótt; the long vowel seems due to absorption, analogous to Svíþjóð = Svið-þjóð; the rhyme, róttir … u, Orkn. l. c., shews that the vowel was sounded long: [Dan. idræt; Swed. idrott; but not in Saxon nor Germ.]:—accomplishment, art, skill, in olden times esp. of athletic exercises, but also of literary skill; king Harold (in the verse in Mork. 15, íðróttir kann ek átta) counts eight íðróttir,—poetry, riding, swimming, sliding in snow-shoes, shooting, rowing, playing the harp, and versification; earl Rognvald (in the verse in Orkn. ch. 61) counts nine,—chess playing, Runes, ‘book,’ smíð, sliding on ‘skíð,’ shooting, rowing, playing the harp, and versification; cp. also the tale in Edda of Thor and Útgarða-Loki, where running a race, eating fast, drinking, lifting the cat, and wrestling are among íþróttir. In mod. usage the word is applied especially to the fine arts (painting, sculpture); kann ek þá íþrótt, at engi er hér sá inni er skjótara skal eta mat sinn en ek, Edda 31; vel búinn at íþróttum, Nj. 61; vel at sér görr um íþróttir, Eg. 111; hann lét Gunnar reyna ymsar íþróttir við menn sína, ok vóru þeir engir er né eina íþrótt hefði til jafns við hann, Nj. 46, Edda 31; nú sýnir Sigmundr íþrótt sína, Fær. 76; inna íþrótt, Edda 31; góð íþrótt. id.; með ágætri iðrótt, of music, Bs. i. 155; iðrótt sú er Grammatica heitir, 163; iðrótt þá er grammatica heitir, Clem. 33; af iðrótt þeirri er dialectica heitir, Al. 3.
    COMPDS: íþróttalauss, íþróttamaðr.

    Íslensk-ensk orðabók > ÍÞRÓTT

  • 107 accusative

    adj. accusatief, vierde naamval (bij grammatica)
    --------
    n. accusatief, vierde naamval (grammatica)
    [ əkjoe:zətiv] taalkunde

    English-Dutch dictionary > accusative

  • 108 denominative

    adj. benoemend; denominatief, een woord afgeleid van een zelfstandig naamwoord of bijvoeglijk naamwoord aanduidend (Grammatica)
    --------
    n. v. naamwoord afgeleid werkwoord (Grammatica)

    English-Dutch dictionary > denominative

  • 109 generative grammar

    generatieve grammatica (creatieve grammatica, zienswijze dat taal opgebouwd is met oneindig aantal zinnen die gevormd worden door gebruikmaking van verschillende basisregels)

    English-Dutch dictionary > generative grammar

  • 110 jussive

    adj. gebiedend (in grammatica)
    --------
    n. gebiedende wijs (in grammatica)

    English-Dutch dictionary > jussive

  • 111 locative

    adj. van relatie tot de plaats (in grammatica)
    --------
    n. locatief (n de grammatica)

    English-Dutch dictionary > locative

  • 112 vocative

    adj. Vocatief (grammatica), van uitroep
    --------
    n. Vocatief (grammatica)

    English-Dutch dictionary > vocative

  • 113 femminile

    femminile
    femminile [femmi'ni:le]
     aggettivo
    weiblich; (abito, sport) Damen-; (lavoro) Frauen-; (scuola) Mädchen-; genere femminile linguistica, grammatica Femini neutro
     II sostantivo Maskulin
     1 linguistica, grammatica Femini neutro
     2  Sport Damenwettbewerb Maskulin

    Dizionario italiano-tedesco > femminile

  • 114 finale

    finale
    finale [fi'na:le]
     aggettivo
     1 (conclusivo) letzte(r, s), Schluss-
     2 (definitivo) endgültig; linguistica, grammatica final, Final-
     II sostantivo Maskulin
     1 (conclusione) Schluss Maskulin, Ende neutro
     2  musica Finale neutro
     III sostantivo Feminin
     1 linguistica, grammatica Finalsatz Maskulin
     2  Sport Endrunde Feminin; (calcio, tennis) Finale neutro, Endspiel neutro; (pugilato) Endkampf Maskulin

    Dizionario italiano-tedesco > finale

  • 115 geroglifico

    geroglifico
    geroglifico [dlucida sans unicodeʒfontero'gli:fiko]
      sostantivo Maskulin
     1 linguistica, grammatica Hieroglyphe Feminin
     2 generalmente al plurale figurato Krähenfüße Maskulin pluralefamiliare Hieroglyphen Feminin plurale
    ————————
    geroglifico
    geroglifico , -a <-ci, -che>
      aggettivo
    linguistica, grammatica hieroglyphisch, Hieroglyphen-

    Dizionario italiano-tedesco > geroglifico

  • 116 greco

    greco
    greco ['grε:ko] <singolare >
      sostantivo Maskulin
    linguistica, grammatica Griechisch(e) neutro; greco anticomoderno Alt-Neugriechisch(e) neutro
    ————————
    greco
    greco , -a <-ci, -che>
     aggettivo
    storia, storico, linguistica, grammatica griechisch, altgriechisch; geografia griechisch; (naso, profilo) griechisch, klassisch; greco-ortodosso griechisch-orthodox; greco-romano griechisch-römisch
     II sostantivo maschile, femminile
    Grieche maschile, femminile, Griechin Feminin

    Dizionario italiano-tedesco > greco

  • 117 imperativo

    imperativo
    imperativo [impera'ti:vo]
      sostantivo Maskulin
     1 linguistica, grammatica Imperativ Maskulin, Befehlsform Feminin
     2  filosofia Imperativ Maskulin; imperativo categoricoipotetico kategorischerhypothetischer Imperativ
    ————————
    imperativo
    imperativo , -a
      aggettivo
     1 (gener) befehlend, Befehls-; tono imperativo Befehlston maschile, femminile
     2  giurisprudenza zwingend; politica imperativ; mandato imperativo imperatives Mandat
     3 linguistica, grammatica Imperativ-, Befehls-

    Dizionario italiano-tedesco > imperativo

  • 118 indicativo

    indicativo
    indicativo [indika'ti:vo]
      sostantivo Maskulin
    linguistica, grammatica Indikativ Maskulin
    ————————
    indicativo
    indicativo , -a
      aggettivo
    hinweisend; (segnalare) anzeigend; figurato bezeichnend; modo indicativo linguistica, grammatica Indikativ maschile, femminile; prezzo indicativo Preisempfehlung Feminin; valore indicativo Richtwert Maskulin

    Dizionario italiano-tedesco > indicativo

  • 119 infinito

    infinito
    infinito [infi'ni:to]
      sostantivo Maskulin
     1 (ciò che non ha fine) Unendliche(s) neutro, Endlose(s) neutro; all'infinito endlos, ewig
     2 linguistica, grammatica Infinitiv Maskulin
     3 matematica, fotografia Unendlich neutro
    ————————
    infinito
    infinito , -a
      aggettivo
    unendlich; linguistica, grammatica infinit

    Dizionario italiano-tedesco > infinito

  • 120 interrogativo

    interrogativo
    interrogativo [interroga'ti:vo]
      sostantivo Maskulin
     1 linguistica, grammatica Fragezeichen neutro
     2 (quesito) Frage Feminin
    ————————
    interrogativo
    interrogativo , -a
      aggettivo
    fragend, Frage-; linguistica, grammatica interrogativ

    Dizionario italiano-tedesco > interrogativo

См. также в других словарях:

  • Grammatica — Saltar a navegación, búsqueda Portada de Grammatica Nebrissensis. La Grammatica es un libro escrito por Antonio de Nebrija y publicado en 1492. Constituyó la primera obra que se dedicaba al estudio de la lengua castellana y sus reglas.… …   Wikipedia Español

  • grammatica — /gra m:atika/ (ant. gramatica) s.f. [dal lat. grammatĭca, gr. grammatikḗ (tékhnē ), dall agg. grammatikós, der. di grámma matos lettera dell alfabeto ]. 1. a. (ling.) [complesso di principi che costituiscono il modo di essere e di funzionare di… …   Enciclopedia Italiana

  • grammatica — 1gram·mà·ti·ca s.f. CO 1. insieme delle convenzioni e delle norme di scrittura, pronuncia, sintassi e morfologia di una lingua o di un dialetto: grammatica italiana, francese, la grammatica del tedesco 2a. studio sistematico di una lingua e delle …   Dizionario italiano

  • grammatica — {{hw}}{{grammatica}}{{/hw}}s. f. 1 L insieme e la descrizione sistematica delle regole riguardanti gli elementi costitutivi di una lingua | Grammatica storica, che ne descrive gli sviluppi nel tempo | Grammatica normativa, che formula le regole… …   Enciclopedia di italiano

  • grammàtica — (грамматика | Grammaire | Grammatik | grammar | grammàtica) Систематическое изучение составных элементов языка: звуков, форм, слов, процессов. Под грамматикой в узком смысле слова порою понимают только морфологию и синтаксис, исключая остальные… …   Пятиязычный словарь лингвистических терминов

  • Grammatica (software) — Grammatica Desarrollador Per Cederberg http://grammatica.percederberg.net Información general Diseñador Per Cederberg …   Wikipedia Español

  • Grammatica o arte de la lengua general de los indios de los reynos del Perú — (Gramática o arte de la lengua general de los indios de los reinos del Perú) es el primer tratado acerca de lingüística quechua. Fue publicado por el sacerdote y misionero español Domingo de Santo Tomás O.P. en Valladolid, España, en 1560. Según… …   Wikipedia Español

  • Grammatica de Interlingua — The Grammatica de Interlingua, written by Karel Wilgenhof, is the first Interlingua grammar written entirely in Interlingua. The Grammatica does not depart in substance from the principles outlined in the 1951 but presents them in condensed form …   Wikipedia

  • grammatica — pl.f. grammatiche …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • grammatica — s. f. 1. (di una lingua, di un arte, ecc.) regole, norme □ principi, basi, rudimenti 2. libro di scuola, testo di lingua 3. (nell uso di una lingua) correttezza …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • grammatica falsa non vitiat chartam — /gramaetaka folsa non vishiyat kartam/ False grammar does not vitiate a deed …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»