-
1 graculus
grācŭlus ( gracc-), i, m. [from its note gra gra, Quint. 1, 6, 37; Isid. Orig. 12, 7, 45], a jackdaw, Corvus monedula, Linn.; Plin. 11, 37, 79, § 201; 11, 47, 107, § 256; 8, 27, 41, § 101; Phaedr. 1, 3, 4; Mart. 1, 116, 6. —b.Prov.(α).Vetus adagium est: Nihil cum fidibus graculo, i. e. ignorant persons [p. 821] have nothing to do with poetry, Gell. N. A. praef. § 19.—(β).Graculus Aesopi, i. e. one who decks himself out in borrowed plumes, makes a fine show with other people's property, Tert. adv. Val. 12 (cf. Phaedr. 1, 3). -
2 grāculus
-
3 Pyrrhocorax graculus
ENG alpine chough, yellow-billed choughNLD alpenkauwGER AlpendohleFRA chocard a bec jaune -
4 gracculus
grācŭlus ( gracc-), i, m. [from its note gra gra, Quint. 1, 6, 37; Isid. Orig. 12, 7, 45], a jackdaw, Corvus monedula, Linn.; Plin. 11, 37, 79, § 201; 11, 47, 107, § 256; 8, 27, 41, § 101; Phaedr. 1, 3, 4; Mart. 1, 116, 6. —b.Prov.(α).Vetus adagium est: Nihil cum fidibus graculo, i. e. ignorant persons [p. 821] have nothing to do with poetry, Gell. N. A. praef. § 19.—(β).Graculus Aesopi, i. e. one who decks himself out in borrowed plumes, makes a fine show with other people's property, Tert. adv. Val. 12 (cf. Phaedr. 1, 3). -
5 tumeō
tumeō —, —, ēre [1 TV-], to swell, be swollen, be tumid, puff out, be inflated: corpus tumet veneno, O.: pedes, V.: gemma in tenero palmite, O.: multo sacci hordeo, Ph.: cuius aceto tumes? Iu. —Fig., to swell, be swollen, be excited, be violent, rage: sapientis animus numquam tumet: multis gentibus irā tumentibus, L.: pectus anhelum, Et rabie fera corda tument, V.: tument negotia, are in a ferment: Bella tument, O.— To be puffed up, swell: Tumens graculus superbiā, Ph.: longā serie Caesarum, Ta.: alto stemmate, Iu.: Laudis amore tumes, H.—Of language, to be pompous, be bombastic, Ta.* * *tumere, -, - Vswell, become inflated; be puffed up; be bombastic; be swollen with conceit -
6 frigulo
frĭgŭlo, āre, v. n., a word denoting the natural note of the jackdaw: graculus at frigulat, Auct. Carm. Philom. 28. -
7 frigultio
frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.I.Lit., of birds:II.merulae in remotis tesquis frigutiunt,
App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.A.Neutr. (ante- and post-class.):B.murmurare potius et friguttire quam clangere,
Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,
App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:quid friguttis?
Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).— -
8 frigutio
frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.I.Lit., of birds:II.merulae in remotis tesquis frigutiunt,
App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.A.Neutr. (ante- and post-class.):B.murmurare potius et friguttire quam clangere,
Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,
App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:quid friguttis?
Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).— -
9 friguttio
frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.I.Lit., of birds:II.merulae in remotis tesquis frigutiunt,
App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.A.Neutr. (ante- and post-class.):B.murmurare potius et friguttire quam clangere,
Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,
App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:quid friguttis?
Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).— -
10 fringulo
frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.I.Lit., of birds:II.merulae in remotis tesquis frigutiunt,
App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.A.Neutr. (ante- and post-class.):B.murmurare potius et friguttire quam clangere,
Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,
App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:quid friguttis?
Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).— -
11 fringutio
frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.I.Lit., of birds:II.merulae in remotis tesquis frigutiunt,
App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.A.Neutr. (ante- and post-class.):B.murmurare potius et friguttire quam clangere,
Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,
App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:quid friguttis?
Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).— -
12 tumeo
tŭmĕo, ēre, v. n. [Sanscr. tu-, taumi, tavīmi, to be strong; Gr. tulos, tulê, lump; Lat. tuber, tumulus, tumor, etc.; cf. O. H. Germ. dūmo; Germ. Daumen; Engl. thumb], to swell, be swollen or tumid, to be puffed out or inflated (mostly poet. and in postAug. prose; cf. turgeo).I.Lit.: So. Quid hoc in collo tibi tumet? Sa. Vomica'st:II.pressare parce,
Plaut. Pers. 2, 5, 11:corpus tumet omne veneno,
Ov. M. 3, 33:guttura plenis venis,
id. ib. 3, 73:lumina fletu,
Tib. 1, 8, 68 (al. timet):pedes,
Verg. A. 2, 273:nares ac pectus,
Quint. 11, 3, 29:fauces,
id. 11, 3, 30:inritata loca semine,
Lucr. 4, 1045:Achelous imbre,
Ov. M. 8, 549:vela sinu,
Mart. Spect. 26, 6:a vento unda,
Ov. F. 2, 776:gemma in tenero palmite,
id. ib. 3, 238:licet tumeant freta ventis,
Tib. 4, 1, 194:sacci multo hordeo,
Phaedr. 2, 7, 3:clivus molliter orbe, Claud. de Apono, 12: anni (virginis),
i. e. to be ripe, Stat. Achill. 1, 292;v. tumesco and tumidus: cujus aceto tumes?
Juv. 3, 293.— Absol.:rutam tritam imponunt contusis tumentibusque,
swellings, tumors, Plin. 29, 2, 9, § 30; 15, 14, 15, § 52:in inmensis quā tumet Ida jugis,
Ov. H. 5, 138.—Trop.A.To swell, be swollen with passionate excitement, to be excited, violent, ready to burst forth:B.sapientis animus semper vacat vitio, numquam turgescit, numquam tumet,
Cic. Tusc. 3, 9, 19:multis gentibus irā tumentibus,
Liv. 31, 8, 11.—With dat. ( poet.):accensum quis bile feret famulisque tumentem Leniet?
Stat. S. 2, 1, 58:pectus anhelum, Et rabie fera corda tument,
Verg. A. 6, 49; cf.:bile jecur,
Hor. C. 1, 13, 4:nescio quid animus tumet,
Sen. Thyest. 267 sq.:animus irā,
id. Phoen. 352:leo animis,
id. Troad. 1096:tument negotia,
are in a ferment, unsettled, approaching a crisis, Cic. Att. 14, 4, 1:quoniam Galliae tumeant,
Tac. H. 2, 32:animi plebis,
Plin. Pan. 28, 3:bella,
Ov. H. 7, 121.—With inf.:mens tumet jungere, etc.,
Val. Fl. 1, 199.—To be puffed up with pride or vanity, to swell (poët. and in post-Aug. prose):C.tumens inani graculus superbiā,
Phaedr. 1, 3, 4:Mithridateis nominibus,
Ov. M. 15, 755:alto stemmate,
Juv. 8, 40:partā jam laude,
Val. Fl. 3, 677:merito,
Mart. 4, 46, 2:vana,
Verg. A. 11, 854:laudis amore tumes,
Hor. Ep. 1, 1, 36:tibicinum gloriā tumere,
Plin. 37, 1, 3, § 8:Alexander tumens successu rerum,
Just. 39, 2, 1:stirpe Alexandri,
Aur. Vict. Caes. 29, 2.—Of speech, to be inflated, turgid, pompous, bombastic (post-Aug. and rare):nec Ciceroni obtrectatores defuisse, quibus inflatus et tumens.. videretur,
Tac. Or. 18; Quint. 8, 3, 18:Musa nec insano syrmate nostra tumet,
Mart. 4, 49, 8.
См. также в других словарях:
GRACULUS — avium loquacissimum genus et importunum, a garrulitate nomen accepti. Isid. Orig. l. 12. c. 7. A gerendo tamen, quod iacta segetum semina plurimum gerant, vel quod, ex olivetis cubitum se recipientes, duas pedibus baccas, tertiam ore gerant,… … Hofmann J. Lexicon universale
Pyrrhocorax graculus — Chocard à bec jaune Chocard à bec jaune … Wikipédia en Français
Pyrrhocorax graculus — Chova piquigualda … Wikipedia Español
Pyrrhocorax graculus — Alpendohle Alpendohle (Pyrrhocorax graculus) Systematik Ordnung: Sperlingsvögel (Passeriformes) … Deutsch Wikipedia
4471 Graculus — Infobox Planet minorplanet = yes width = 25em bgcolour = #FFFFC0 apsis = name = Graculus symbol = caption = discovery = yes discovery ref = discoverer = P. Wild discovery site = Zimmerwald discovered = November 8, 1978 designations = yes mp name … Wikipedia
(4471) Graculus — Asteroid (4471) Graculus Eigenschaften des Orbits (Animation) Orbittyp Hauptgürtelasteroid Große Halbachse 2,861 AE … Deutsch Wikipedia
(4471) Graculus — Elementos orbitales de Graculus Época 14 de mayo de 2008 Magnitud absoluta H 12,3 Semieje mayor a 2.86137 UA Distancia perihélica q 2.40339 UA Afelio Q 3.31935 UA … Wikipedia Español
Fregilus graculus — Chough Chough, n. [OE. choughe, kowe (and cf. OE. ca), fr. AS. ce[ o]; cf. also D. kauw, OHG. ch[=a]ha; perh. akin to E. caw. [root]22. Cf. {Caddow}.] (Zo[ o]l.) A bird of the Crow family ({Fregilus graculus}) of Europe. It is of a black color,… … The Collaborative International Dictionary of English
Pyrrhocorax graculus — geltonsnapė alpinė kuosa statusas T sritis zoologija | vardynas atitikmenys: lot. Pyrrhocorax graculus angl. yellow billed chough vok. Alpendohle, f rus. альпийская галка, f; желтоклювая альпийская галка, f pranc. chocard à bec jaune, m ryšiai:… … Paukščių pavadinimų žodynas
Pyrrhocorax graculus — … Википедия
Chough — In the Bernese Alps, Switzerland Scientific classification Kingdom: A … Wikipedia