Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

grǫn

  • 1 GRÖN

    I)
    (gen. granar, pl. granar), f.
    1) the hair on the upper lip, moustache (svá ungr, at eigi mun g. sprottin);
    2) lip; legðu munn við g., lay thy mouth to his lips; e-m bregðr vá fyrir g., one is startled, alarmed; bregða grönum, to draw back the lips, grin; in pl. the lips of a cow or bull.
    (gen. granar), f. pine-tree.
    * * *
    1.
    f., gen. granar, [mid. H. G. gran], the moustache; skegg heitir barð, grön eðr kanpar, Edda 109; líttú á ljúfan, legg þú munn við grön, Gkv. 1. 13; hann var ungligr maðr svá at honum var ekki grön sprottin, Ld. 272; láttu grön sía, sonr, sip, sift it through the beard, my son, Edda 148: in the phrase, e-m bregðr vá fyrir grön, a danger passes one’s beard, i. e. one is startled, alarmed, Fms. viii. 350, 417, Grett. 165 new Ed.; ek læt ýring skýra um grön, I sift the drink through my beard, Eg. (in a verse); ef maðr höggr nef af manni, … en ef svá er at grön fylgir, N. G. L. i. 171; kápu þeirri er gör var af grön jöfra, the cap which was made of kings’ beards, Fas. i. 284, cp. the tale in Tristr. S.; komað vín á grön mína, wine never wetted my beard, Þorf. Karls. 418: it is used in plur. denoting the beard of the upper and lower lips: in the saying, nú er eg svo gamall sem á grönum má sjá, in the nursery tale of the changeling, answering to the Germ. ‘nun bin ich so alt wie der Westerwald,’ see Grimm’s Märchen: the phrase, bregða grönum, to draw back the lips, grin, so as to shew the teeth, Nj. 199; cp. granbragð; fíla (or fýla) grön, to pout with the lips.
    2. esp. in plur. the lips of a cow or bull; Egill hljóp þar til er blótneytið stóð, greip annarri hendi í granarnar en annarri í hornið, Eg. 508; Europa klappar um granar hans (of Jove in the shape of a bull), Bret. 12. grana-hár, n. the whiskers of cats and other beasts, Edda 73 (of an otter); in this sense still in use: of a beak, benmás granar, Höfuðl.
    2.
    f., gen. granar, [Dan.-Swed. gran; Ivar Aasen gron], a pine-tree; hæri en grön er vex á hæsta fjalli, Hom. 152.

    Íslensk-ensk orðabók > GRÖN

  • 2 grön

    [g̊rö:n̬]
    f granar, granir
    2) coll губы

    Íslensk-Russian dictionary > grön

  • 3 grǫn

    I.
    f. -ō-, gen. granar, pl. granar (н-и. granir)
    II.
    f. -ō-, gen. granar
    * * *
    с. ж. р. - ō- усы; ель
    г. granōs (мн. ч.) волосы, д-а. granu усы, д-в-н. grana усы (н. Granne ость, усик), ш., д., нор. gran ель; к р. грань

    Old Norse-ensk orðabók > grǫn

  • 4 grön-sprettingr

    m. = gransprettingr, Clem. 30, Róm. 308.

    Íslensk-ensk orðabók > grön-sprettingr

  • 5 VÁ

    I)
    (gen. vár), f. woe, calamity, danger;
    þat er lítil vá, ’tis no great harm;
    e-m bregðr vá fyrir grön, one gets a sudden fright (brá þeim vá fyrir grön, er þeir sá Birkibeina).
    f. nook, corner = vrá.
    (váða), v. to blame (úkynnis þess vár þik engi maðr).
    from vega.
    * * *
    (vó, vo), f. n., gen. vár, 655 i. 2; [A. S. wâ; Engl. woe]:—woe, calamity, danger; þat er lítil vá, ‘tis no great harm, Hkv. a. 3, Hkr. i. 114 (in a verse); þú vaktir vá mikla, thou workest mickle woe, Am. 77; vá víkinga, the woe of vikings, Fms. xi. (in a verse); in prose only used in phrases or sayings, ok sofi yðr þó eigi öll vá héraðs-mönnum, Eb. 160: e-m bregðr vá fyrir grön, a woe passes by one’s beard, to suffer a shock or a sudden fright; brá þeim vá fyrir grön er þeir sá Birkibeina, Fms. viii. 350, v. l.; þá er oðrum vá fyrir dyrum er óðrum er inn komin, woe is it at one’s own door when it had entered the neighbour’s house, = Lat. tua res agitur…, Grett. 113 A; allit., vá ok vesöld, woe and misery, Stj. 40. Barl. 36, 61, 125; getnir til vár ok vesaldar, 655 i. 2;, see vár-kunn, vár-kynna.
    II. in some of the compds (see below), vá- may be a contraction of var- or van-, as in vá-ljúgr, vá-sjaldan, vá-lítill, vú-skeyttr.

    Íslensk-ensk orðabók > VÁ

  • 6 GRANNR

    a. thin, slender.
    * * *
    adj., compar. grennri and grannari, [as to etym., grannr is prob. akin to grein, a branch, hence the long vowel (vide II); but both are different from grœenn, green, which is from gróa]:—thin, slender, very freq. in mod. usage, = Lat. gracilis, epithet of a lady, Edda 85 (in a verse); mittis-grannr, thin in the waist: in gramm. single, of vowels, opp. to digr, of diphthongs; þat hljóð er grannara, Skálda 177: neut. grannt, adv. nicely; ör-grannt, id.
    II. it appears with a long vowel in grón (or gr́n, qs. grönn) ván, thin, slender hope, Gísl. 66 (in a verse); friðv́n segi gr́na (granna), Sturl. iii. 216 (in a verse); and perhaps also in grón lind, a thin, slender shield, Edda 106 (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > GRANNR

  • 7 sía

    * * *
    I)
    (að), v. to filter, strain;
    láta grön sía, to sip through the beard.
    f. sieve or strainer, for liquids.
    f. glowing spark, esp. from metal (síur flugu ór afli).
    * * *
    1.
    u, f., qs. síva or sífa, [Engl. sieve; O. H. G. sib]:— a sieve or strainer, for liquids (sáld for flour): esp. of sieves used in dairies, skyr-sía, mjólkr-sía.
    2.
    að, to filter; láttú grön sía, sonr, sip it through the beard, my son, Sæm. 120.

    Íslensk-ensk orðabók > sía

  • 8 SPRETTA

    I)
    (sprett; spratt, spruttum; sprottinn), v.
    1) to spring up, issue forth (þar sprettr einn mikill brunnr);
    spratt honum sveiti í enni, sweat burst out on his forehead;
    also s. upp (spratt þar vatn upp);
    2) to start, spring;
    s. á fœtr, s. upp, to start to one’s feet, jump up;
    spratt upp lássinn, up sprang the lock;
    spratt henni fótr ok féll hón, she slipped and fell;
    spratt þat upp af heimamönnum, at, it was rumoured that;
    3) to sprout, grow, of hair, grass, crops (piltar tveir léku á gólfi; þeim var sprottit hár ór kolli).
    (-tta, -tt), v.
    1) to make spring up, unfasten, loosen;
    s. gjörðum, to ungird;
    s. frá loku, to unlock;
    2) to rip open or up (s. saum);
    ek lét s. berkinum, I had the bark peeled off;
    Þjálfi spretti á knífi sínum, Th. split the bone with his knife.
    * * *
    pres. sprett; pret. spratt, sprazt, spratt, pl. spruttu; subj. sprytti; part. sprottinn: [an iterative from springa; Swed. spritta; Engl. spirt; Germ. spritzen]:—to spirt out, of water; þar sprettr einn brunnr, Ver. 2; spratt þar vatn upp, Edda (pref.); þar spratt upp brunnr, Fms. vii. 251; helli þeim sprettr vatn ór berginu, i. 232; veita vötnum þeim er spretta upp í engi manns, Grág. ii. 289; sá er næstr býr vötnum þeim í héraði, er upp spretta næst líki á fjalli, K. Þ. K. 34; spratt honum sveiti í enni, sweat burst out on his forehead, Nj. 68.
    2. to start, spring; hann sprettr upp, starts to his feet, Fms. xi. 151, Bs. i. 420; Hrútr vildi upp s. ok fagna henni, Nj. 6; þeir spruttu upp með íllyrðum, 128; hann spratt upp skjótt ok hart, Eg. 717; s. á fætr 129; s. af baki, to spring off horseback, Ld. 220; s. ór snöru, to spring out of a snare, 623. 36; spratt upp lássinn, up sprang the latch, Gullþ. 27; þá sprettr tjaldskörin, Sturl. i. 117; ok sprettr þá láss af limum, Gg.; sprettr mér af fótum fjöturr, Hm.; spruttu honum fætr á jakanum, he slipped, Eb. 238; spratt henni fótr ok féll hón, Bs. i. 385; spratt upp fjándskapr, Sturl. ii. 57; spretta upp af honum einstaka mansöngs-vísur, Fbr. 69; spratt þat upp af heima-mönnum ( it was rumoured), at …, Dropl. 17.
    3. to sprout, grow, of hair, grass, crops; hárið spratt á sauðum, Þryml. 8; honum var sprottið hár ór kolli, Fms. iii. 125; svá ungr at eigi mun grön sprottin, Sturl. iii. 129; honum var ekki grön sprottin, Ld. 272, v. l.; þá er blómin spruttu, Karl. 546; vel sprottið (illa sprottið) tún; sprottnar engjar, good, bad crops.

    Íslensk-ensk orðabók > SPRETTA

  • 9 vá

    I)
    (gen. vár), f. woe, calamity, danger;
    þat er lítil vá, ’tis no great harm;
    e-m bregðr vá fyrir grön, one gets a sudden fright (brá þeim vá fyrir grön, er þeir sá Birkibeina).
    f. nook, corner = vrá.
    (váða), v. to blame (úkynnis þess vár þik engi maðr).
    from vega.
    * * *
    1.
    f. = vrá, a cabin, nook, Hm. 25, Skv. 3. 29, Eb. 73 new Ed.
    2.
    ð, to blame; with gen., ókynnis þess vár (pres.) þik engi maðr, at þú gangir snemma at sofa, Hm. (a απ. λεγ., unless Ls. 52 be a parallel passage).

    Íslensk-ensk orðabók > vá

  • 10 fýla

    [fi:la]
    I. f fýlu
    2) дурное настроение, мрачность
    II.
    vt fýldi:

    Íslensk-Russian dictionary > fýla

  • 11 spretta

    [sb̥rεʰt:a]
    I. f sprettu
    всходы; трава
    II. sprett, spratt, spruttum, sprottið
    1. vi
    1) пробиваться, выбиваться, проступать
    2) прыгать, вскакивать
    3) прорастать, расти

    túnið er vel sprottið — на туне (см. tún) хорошо растёт трава

    □
    2.
    pp masc sprottinn:

    vera sprottinn af e-u — происходить вследствие чего-л., быть следствием чего-л.

    III. vt (D) spretti
    1) распускать; расстёгивать
    2) вспарывать, распарывать; взрезать, вскрывать
    □

    Íslensk-Russian dictionary > spretta

  • 12 ÁI

    by
    * * *
    * * *
    a, m. [cp. afi and Lat. avus], great-grandfather, answering to edda, great-grandmother (at present in Icel. langafi and langamma), Rm. 2; föður eðr afa, á. er hinn þriði, Edda 208; see æ, p. 757, col. 1. In Sæm. 118 ai seems to be an exclamatio dolentis, göróttr er drykkrinn, ai! unless ai be here = ái in the sense of father; cp. the reply of Sigmund, láttu grön sía, sonr. In mod. poetry áar in pl. is used in the sense of ancestors; áðr áar fæddust áa (gen. pl.) vorra, Bjarni 71, Eggert (Bb.) I. 20.

    Íslensk-ensk orðabók > ÁI

  • 13 GRAN

    n. a pine-tree, Lex. Poët.; but better fem. grön, q. v.

    Íslensk-ensk orðabók > GRAN

  • 14 gran-rauðr

    adj. [grön], red bearded, a nickname = Barbarossa. Fms. xii.

    Íslensk-ensk orðabók > gran-rauðr

  • 15 greni

    * * *
    n. [grön], pine timber. greni-borð, n. a pine-wood board.

    Íslensk-ensk orðabók > greni

  • 16 GRÆNN

    * * *
    (i. e. grœnn), adj. [not recorded in Ulf., as Luke xxiii. 31 and Mark vi. 39 are lost; A. S. grêne; Engl. green; Hel. grôni; O. H. G. kruoni; Genn. grün; Swed.-Dan. grön; derived from gróa, to grow]:—green, of verdure; grænn laukr, a green leech, Vsp. 4; er haugr hans ávallt grænn vetr ok sumar, Landn. 86; græn jörð ok fögr, Edda 44; grænt sumar, a green summer, Anal. 217; grænir dalar, green dales, Karl. 266; grænt klæði, H. E. i. 492; grænn sem sjór, Rb. 354.
    2. fresh; grænt kjöt, fresh meat, Stj. 493; grænn fiskr, fresh fish, Þiðr. 70, Bs. ii. 144.
    II. metaph. green, hopeful, good; þá er hóf at, ok væntum at nokkut grænt mun fyrir liggja, then it is well, and let us hope that some green spot may lie ahead, Fs. 24; sá mun nú grænstr ( the most hopeful choice) at segja satt, Finnb. 226; flyt þú mik aptr til eyjar minnar, ok mun sá grænstr, and that will be the best thou canst do, 258; þeir leitaðu brott, síðan þeir sá engan annan grænna, Karl. 212.
    III. in local names, Græna-land, n. the green land, Greenland, Íb. ch. 6, whence Græn-lendingar, m. pl. Greenlanders, i. e. the Norse or Icel. settlers; but in mod. usage the Esquimaux, who only came into Greenland about the 14th century: Græn-lenzkr, adj. of Greenland; Atlamál hin Grænlenzku, Atlakviða hin Grænlenzka, the names of two poems, prob. from their being composed in Greenland; the name is not to be derived from the Norse county Grenland, as the old writers make a strict distinction, using the adjective Grenskr of the Norse county.

    Íslensk-ensk orðabók > GRÆNN

  • 17 HÁR

    * * *
    I)
    (há, hátt), a.
    1) high; á háfum fjöllum, in high mountains; hæri en, higher than;
    2) tall (hár maðr vexti);
    3) superl. at the highest pitch; meðan hæst væri vetrar, sumars, in the depth of winter, in the height of summer;
    4) high, glorious; hæstu hátíðir, the highest feasts;
    5) loud (hár brestr); mæla hátt, to speak loud; hón verðr há við, she becomes clamorous or excited.
    (gen. hás, pl. háir), m. thole.
    n. hair (jarpr á hár).
    * * *
    1.
    adj., fem. há, neut. hátt, vide Gramm. p. xix; compar. hæri or hærri, superl. hæstr; hæðstr and hærstr, which are found in old printed books, are bad forms; for the inflexions, (which vary much, sometimes inserting f or v, sometimes not,) see the references below; in mod. usage the v is usually dropped, but the cases are bisyllabic, e. g. háir, háar, háa, háum, instead of the old hávir, hávar, háva, háfum or hám; the definite form in old writers is hávi or háfi, in mod. hái: [Ulf. hauhs = ὑψηλός; A. S. heah; Engl. high; O. H. G. hoh; Hel. hoh; Germ. hoch; old Frank, hag or hach; Swed. hög; Dan. höj; all of them with a final guttural, which in mod. Dan. has been changed into j; the final labial f or v, which in olden times was so freq. before a vowel, may be compared to laugh, rough, etc. in mod. Engl.; the g remains in the cognate word haugr]:—high; stiga sex álna háfan, Vm. 129; í hám fjalla-tindum, Edda 144 (pref.); á háfum fjöllum, Skálda 181; há fjöll, Getsp.; á hám gálga, Fsm. 45; á bekk hám, Akv. 2; hár bylgjur, Edda (Ht.); á borg inni há, Am. 18; á há fjalli, Gm. 17, Bs. i. 26 (in a verse); enar hæstu fjalla hæðir, Stj. 59; hár turn, Hkr. iii. 63; skaptið var eigi hæra, en …, Eg. 285 (of a spear); hátt hlaup, a high leap, i. e. from a high place, Fms. i. 166; hæri en grön er vex á hæsta fjalli, Hom. 152; hávar bárur, Gh. 13: hávar unnir, Skv. 2. 16; háfan garð, Fms. vi. (in a verse); hávu grasi, Hm. 120; but há grasi. Gm. 17; upp-háfa skúa, high boots, Fms. vii. 321: phrases, bera hæra skjöld, hlut, to carry the highest shield, lot, Fas. i. 383, Ld. 322.
    2. tall; hárr maðr vexti ( tall of stature), manna hæstr, very tall, Fms. i. 155; hárr maðr ok harðvaxinn, vii. 321.
    3. a metrical term; syllables in rhyme having the same consonants and quantity of vowels are jafn-háfar, in the same strain; kvattú svá? ‘gröm skömm’ eigi eru þær hendingar jafn háfar; ‘hrömm skömm’ þat væri jafnhátt, Fms. vi. 386.
    II. metaph. high, sublime, glorious; hærri tign, Fms. i. 214; enir hæstu Guðs postular, 625. 82; í hærra haldi, Fms. vii. 112; margar ræður þvílíkar eða enn hæri, or still sublimer, Sks. 635; hljóta háfan sigr, a glorious victory, Merl. 2. 69; háfan ávöxt, Mar. kv. 17; hæstu daga, hæstu hátíðir, the highest days or feasts (hátíð), Fms. x. 22.
    2. at the highest pitch; meðan hæstir eru stormar um vetrinn, Sks. 46; at hann væri kyrr meðan hæst væri vetrar, in the depth of winter, Fms. ix. 480; meðan hæst væri sumars, in the height of summer, Lv. 43; hátt vetrar megin, Sks.; cp. há-degi, há-vetr, há-sumar (below).
    3. loud; blása hátt (a trumpet), Vsp. 47; brestr hár, Fms. xi. 10, Glúm. 375; mæla hátt, to speak loud, Nj. 33; ok söng í hátt, it gave a loud sound, 83; kveða við hátt ok öskurliga, Fms. v. 164; þó þetta væri eigi hátt talat í fyrstu, ix. 250; æpa hátt, Sks. 653; hafa hátt, to make a noise; cp. gráta hástöfum (below), há-vaði (below); hón verðr há við, she became clamorous, excited, Ísl. ii. 350; hlæja hátt, to laugh loud, Skv. 2. 15.
    III. a mythol. pr. name, both Hár and Hávi, Edda; Hávi and Hár are names of Odin the High, whence Háva-mál, n. pl. the name of a poem, the Sayings of the High.
    2. prefixed in the pr. names Há-kon, Há-leygr, Há-rekr, Há-mundr, Há-steinn, Há-varðr, Há-varr; and in local names, Háfa-fell, etc.
    IV. neut. as adverb; geisa hátt, Edda 146 (pref.); skín hann nú því hærra, Fms. v. 241; unna e-m hærra en öðrum, to love one higher (more) than another, Sturl. i. 198; taka e-n hátt, to make much of one, Bs. i. 727; stökkva hátt, to make a high leap, look high, Fær. 57; sitja skör hærra en aðrir, a step higher, Fms. i. 7.
    B. COMPDS: háaltari, hábakki, hábakkaflæðr, hábeinn, hábjarg, hábogaðr, háborð, hábrók, hábrókan, hábrókask, hádegi, hádegisskeið, háeyrr, háfeti, háfjall, háflæðr, háfæta, háfættr, háhestr, hákirkja, háleggr, háleikr, háleitliga, háleitligr, háleitr, háliga, háligr, hálimar, hámessa, hámessumál, hámælgi, hámæli, hámæltr, hánefjaðr, hánefr, hápallr, háreysti, háreystr, hásalir, hásegl, háseymdr, háskeptr, háskóli, hástaðr, hástafir, hásteint, hástigi, hásumar, hásumartími, hásæti, hásætisborð, hásætiskista, hásætismaðr, hásætisstóll, hátalaðr, hátimbra, hátíð, hátíðaraptan, hátíðardagr, hátíðarhald, hátíðisdagr, hátíðiskveld, hátíðliga, hátíðligr, hávaði, hávaðamaðr, hávaðamikill, hávaðasamr, hávarr, háværr, háværð, hávegir, hávella, hávetr, hávetri.
    2.
    mod. háfr, m. [Germ. hai], a dog-fish, squalus acanthius, Skálda 162. In compds há- marks fish of the shark kind, as há-karl (q. v.), a shark, carcharias, Ann.: há-kerling, f. = hákarl: há-meri, f. squalus glaucus: há-mús, f. chimaera monstrosa, Linn.; also called geirnyt, Eggert Itin. 360: há-skerðingr, m. = hákarl, Edda (Gl.), Grág. ii. 337, 359, Pm. 69: háskerðinga-lýsi, n. shark’s oil, H. E. i. 395: háfs-roð, n. shark’s skin, shagreen.
    3.
    m., acc. há, pl. háir, a thole, Am. 35, Grett. 125, Fas. i. 215, Þiðr. 313; whence há-benda, u, f. = hamla, q. v.; há-borur, f. pl., q. v.; há-reiðar, f. pl. rowlocks, prop. ‘thole-gear,’ synonymous with hamla; inn féll (sjór) um söxin ok háreiðarnar, Sturl. iii. 66, (Cd. Brit. Mus., Cd. Arna-Magn. háborurnar); leggja árar í háreiðar, to lay the oars in the rowlocks, Fms. xi. 70 (v. 1. to hömlur), 101, x. 285; lágu þar árar í háreiðum, Eg. 360 (v. l. to hömlu-böndum), Lex. Poët.: há-seti, a, m. a ‘ thole-sitter,’ oarsman, opp. to the captain or helmsman, Grág. i. 90, N. G. L. i. 98, Landn. 44, Fbr. 62 new Ed., Fms. vi. 239, 246: há-stokkar, m. pl. the gunwale, Bs. i. 385, 390.
    β. in poetry a ship is called há-dýr, n., há-sleipnir, m. the horse of rowlocks.
    4.
    n. [A. S. hær; Engl. hair; Germ. har; Dan.-Swed. hår; Lat. caesaries]:— hair, including both Lat. crines and capilli, Skálda 162, Nj. 2, Sks. 288; fara ór hárum, to change the hair, of beasts, passim; eitt hár hvítt eðr svart, Matth. v. 36; höfuð-hár, the hair of the head; lík-hár, the hair on the body, breast, or hands of men, opp. to the head; úlfalda-hár, iii. 4; hross-hár, horse-hair; hunds-hár, kattar-hár.
    COMPDS: háralag, hárslitr.
    ☞ For the hair of women, see Nj. ch. 1, 78, 117, Landn. 2, ch. 30, Edda 21, passim; of men, Nj. ch. 121, Ld. ch. 63, and passim.

    Íslensk-ensk orðabók > HÁR

  • 18 KAMPR

    (-s, -ar), m.
    1) beard on the lips, moustache;
    2) the whiskers (of a seal);
    3) front wall. Also ‘kanpr’.
    * * *
    and kanpr, m. a beard, moustache; stutt skegg ok snöggvan kamp, Sks. 288; skegg heitir barð, grön eða kampar, Edda 210; hendi drap á kampa, Hðm. 21; hann hafði bitið á kampinum, Nj. 209; höggva kampa ok skegg, K. Þ. K.; hann (the idol) hafði kanpa af silfri, Fms. x. 386; af könpunum, langa kanpa, hár ok kanpar, Ó. H. 229; efri ok neðri kampr, Fas. ii. 253; því næst hvetr hann that (the spear) svá bat stóð á kanpi, i. e. till it was as keen as a rasor, Krók. 49: the whiskers of a seal, cat, and lion, Fb. i. 462 (of a seal). kamp-loðinn, adj. with long whiskers, of a lion. kampa-síðr, adj. long-bearded, Skíða R. 90, Þryml. 41.
    II. a crest or front wall = kambr; var Aron úti hjá duronum, ok stóð við kanpinn er hlaðinn var af vegginum, Bs. i. 544 (Sturl. ii. 86): mod. bæjar-kampr, id.; malar-k.

    Íslensk-ensk orðabók > KAMPR

  • 19 LÍTA

    * * *
    (að), v. to dye (l. sik í blóði).
    * * *
    pres. lít; pret. leit, 2nd pers. leizt, pl. litu; part. litinn; imperat. lít and líttu; [a Goth. wleiton may be assumed, cp. litr, lit, leita, A. S. wlîtan; Lat. vultus; cp. Germ. ant-litz]:—to look, behold, see; ek lít, I see, behold, Haustl.; hinnig værir þú undir brún at líta, Nj. 55; Sölvi gat at líta hvar þeir flýðu, 247; ok í augu leit, and looked him in the eyes, Vsp. 21; hón leit báða uxana váta, Ísl. ii. 89; hón leit frú sína gráta, Str. 17: freq. in old and mod. usage, þá hóf hann upp sín augu ok leit Abraham langt burt, og Lazarum í hans skauti, Luke xvi. 23:—the phrases, líta ástar, vinar, öfundar, miskunnar augum til e-s, to cast a glance of love, friendship, envy, mercy, Fb. i. 421, passim; hann mátti eigi réttum augum til hans líta, he could not bear to look straight at him, Fms. iv. 48.
    II. with prepp.; líta á e-t, to look at or on; hann stóð nokkura stund á hinn fótinn ok leit á stúfinn …, eigi þarftú at líta á, jafnt er sem þér sýnisk, af er fótrinn, Nj. 97; til á at líta ok eptir at skoða um landa-merki, Dipl. ii. 19; Þórr lítr á hornit ok sýnist ekki mikit, Edda 32; líttú á ljúfan, leggðú munn við grön … á leit Guðrún, Gkv. 1: metaph. to consider, er þat ekki jafnræði … mun því ekki verða á litið, Ísl. ii. 214; eigi er á at líta, drepum þenna hund sem skjótast, Fms. xi. 146; en hvert mál er skal dæma, þá verðr at líta á tilgörð með efnum, Eg. 417, (a saying); ek mun hafa skjótt á litið, ok vartú fjarri at kenna mér ráðin, Orkn. 214: líta á með e-m, to keep an eye on, take care of, Fb. iii. 305, Fs. 172:—líta aptr, to look back after one, Karl. 404:—líta til e-s, to look towards one; hann leit seint til þeirra ok glotti um tönn, Edda 30; þeir litu til ok kváðusk sjá hann, Nj. 70: metaph., hver spurning lítr jafnan til svara, a question looks for an answer, a saying, Sks. 307:—líta yfir, to look over, look about, view; en er Þorsteinn hafði litið yfir verk húskarla sinna, Eg. 741; kemr heim á Mel ok lítr yfir eignir sínar, Band. 3; hafa brátt yfir litið, Fb. iii. 386:—líta við e-m, to look to one; keisari leit við honum, ok spurði hverr hann væri, Fms. i. 125; konungr leit við þeim ok svarar heldr stutt, Eg. 95:—líta upp, to lift the eyes, Hm. 130; en hann leit upp ok sá þá hina ríku, Luke xxi. 1:—líta niðr fyrir sig, to look down.
    III. reflex. he seems, it appears to one that, e-t lízk e-t; leizk honum mærin fögr, Eg. 23; hann sér hvat leið drykkr inum, ok lízk honum svá sem allítill munr mun vera, Edda 32; svá lízk mér ( methinks) … sem þessi mun mestr ætlaðr, id.; svá lízk mér, frændi, sem nú munim vit hafa gört ráð okkat, Nj. 5; lízk mér svá sem engum várum bræðrum muni trúligt, Fms. i. 53; ok lítisk þeim svá at hann vili vörn hans glepja í því, Grág. i. 60. beta. with prepp.; e-m lítzk á e-t, it seems, pleases me so and so; hversu lítzk þér á mey þessa, þykki þér eigi fögr vera? Nj. 2; teksk umræða mikil hversu þeim hafði á litisk konunginn … svá leizk mér vel á konunginn it fyrsta sinn er ek sá hann, Ld. 174; hefir mér opt vel litisk á konunginn, en aldri betr en nú, Fms. x. 296 (ii. 37); ok bað móður sína göra sér góð klæði, at Steingerði mætti sem bezt á sik lítask, Korm. 32; spyrr Karli hversu Leifi litisk á fé þetta, Fms. iv. 346.
    γ. one likes to have it, ellipt. for lítask ráð; honum leizt at fara, passim in mod. usage:— to like, lízk þér eigi silfrit, does not the silver like thee? Fms. iv. 346; see lítask á.
    2. recipr. to look to one another; fellzk hvárt öðru vel í geð, ok litusk þau vel til ok bliðliga, Band. 3.

    Íslensk-ensk orðabók > LÍTA

  • 20 SÍA

    * * *
    I)
    (að), v. to filter, strain;
    láta grön sía, to sip through the beard.
    f. sieve or strainer, for liquids.
    f. glowing spark, esp. from metal (síur flugu ór afli).
    * * *
    u, f. any glowing substance, esp. the molten metal in a furnace; sem síor flygi ór afli, Fas. i. 371; en þá er drómundrinn tók at loga, sá þeir svá sem logandi síor (thus, not sjór) hlypi í sjóinn, Orkn. 368; gneistum ok síum, Edda 4; síur ok gneista, 5; sólarinnar … er goðin höfðu skapat af þeirri síu er flaug ór Muspells-heimi, 7, járn-sía; þá tók Geirröðr með töng járnsíu glóandi … ok færir á lopt síuna, 61, Fms. vi. (in a verse); sem eðr lék utan ok innan sem ein sía, Bs. ii. 9.

    Íslensk-ensk orðabók > SÍA

Страницы
  • 1
  • 2

См. также в других словарях:

  • Gron — ist der Name folgender Orte: Gron (Cher), eine Gemeinde im französischen Département Cher Gron (Yonne), eine Gemeinde im französischen Département Yonne Gron oder Groń ist der Familienname folgender Personen: Franciszek Gąsienica Groń (* 1931),… …   Deutsch Wikipedia

  • Gron — (homonymie) Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Gron, commune française du Cher Gron, commune française de l Yonne Gron, ruisseau de Magland Ce document provient de « Gron (homonymie) ».… …   Wikipédia en Français

  • Gron — may refer to the following places in France:*Gron, Cher, a commune in the department of Cher *Gron, Yonne, a commune in the department of Yonne …   Wikipedia

  • Gron — puede referirse a Gron, comuna francesa situada en Cher. Gron, comuna francesa situada en Yonne. Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el mismo título. Si llegaste aquí a través de …   Wikipedia Español

  • grøn — adj., t, ne …   Dansk ordbog

  • grønært — grøn|ært sb., en, er, erne …   Dansk ordbog

  • Gron — Original name in latin Gron Name in other language Gron State code FR Continent/City Europe/Paris longitude 48.15967 latitude 3.26345 altitude 81 Population 1232 Date 2011 01 06 …   Cities with a population over 1000 database

  • gron — vi·na·gron; …   English syllables

  • Grøn vandagame — (Physignatus concincinus) lever i de meste af Sydøstasien og det sydlige Kina. Den er også udbredt som terrariedyr. Den grønne vandagame kan blive op til 70 80 centimeter lang. Dens farve er lysegrøn, og den har, som det kan ses på billedet mørke …   Danske encyklopædi

  • Gron, Cher — Gron is a commune in the Cher département in central France …   Wikipedia

  • Gron (Yonne) — Para otros usos de este término, véase Gron. Gron Escudo …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»