gniewny

См. также в других словарях:

• gniewny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, gniewnyni, gniewnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który się gniewa, jest obrażony na kogoś, rozgniewany; także: niepokorny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gniewny tłum. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gniewny — Młody gniewny zob. młody 4 …   Słownik frazeologiczny

• gniewny — gniewnyni, gniewnyniejszy 1. «gniewający się, rozgniewany; obrażony na kogoś, czujący do kogoś urazę, nadąsany» Gniewny tłum. przen. «groźny, straszny» Gniewne grzmoty. Gniewne morze. 2. «wyrażający gniew, wywołany gniewem» Gniewne spojrzenie.… …   Słownik języka polskiego

• młody gniewny — {{/stl 13}}{{stl 7}} osoba młoda, buntująca się przeciwko jakimś zasadom, narzucanym rygorom, manifestująca swoją niezależność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jest w klasie grupa młodych gniewnych, którzy zawsze protestują przeciw szkolnym nakazom. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Хласко, Марек — Марек Хласко польск. Marek Hłasko …   Википедия

• Марек Хласко — (польск. Marek Hłasko, 14 января 1934, Варшава 14 июня 1969, Висбаден) польский писатель. Содержание 1 Биография …   Википедия

• Хласко — Хласко, Марек Марек Хласко (польск. Marek Hłasko, 14 января 1934, Варшава 14 июня 1969, Висбаден) польский писатель. Содержание 1 Биография 2 Творчество …   Википедия

• Хласко Марек — Марек Хласко Марек Хласко (польск. Marek Hłasko, 14 января 1934, Варшава 14 июня 1969, Висбаден) польский писатель. Содержание 1 Биография …   Википедия

• młody — 1. Być wiecznie młodym a) «zachowywać młodość, nie starzeć się duchowo»: Znam ludzi wiecznie młodych. Józef Czapski miał 85 lat, a kiedy z nim rozmawiałem, nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że siedzę obok młodzieniaszka. Viva 23/2000. b) «w… …   Słownik frazeologiczny

• gniewliwy — gniewliwywi 1. «skłonny do gniewu, porywczy, kłótliwy» Ktoś stał się gniewliwy, nieopanowany. 2. «wyrażający gniew, wywołany gniewem; gniewny» Gniewliwe głosy, wypowiedzi …   Słownik języka polskiego

• naindyczony — naindyczonyczeni pot. «taki, który się naindyczył, mający gniewny wyraz twarzy; rozgniewany, niezadowolony, nadąsany, naburmuszony» …   Słownik języka polskiego