Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

glorious

  • 41 gloria

    glōrĭa, ae, f. [Sanscr. cru, to hear; crav-as, fame; Gr. kluô, kleos; Lat. cluo, clueo, inclutus, from the root clŭo; lit., rumor, fame; hence also, like kleos, pregn.], glory, fame, renown, praise, honor (syn.: laus, laudatio, gloriatio, elogium, etc.).
    I.
    Lit.
    (α).
    In gen.:

    te inmortali adficere gloria,

    Plaut. Am. 5, 2, 10: viri (Q. Fabii) gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.): ut summae gloriae sint a virtute proficiscentia, dedecoris vero praecipui existimentur, quae voluptas suadeat non sine labe vitiorum, Cato ap. Schol. Cic. Sest. 66, p. 310 Orell.: hicine est ille Telamon, modo quem gloria ad caelum extulit? Poët. (perh. Enn.) ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39 (Trag. Rel. Inc. v. 93 Rib.):

    virtutem tamquam umbra sequitur,

    Cic. Tusc. 1, 45, 109:

    non tulit ullos haec civitas aut gloria clariores aut auctoritate graviores,

    Cic. de Or. 2, 37, 154: est enim gloria solida quaedam res et expressa, non adumbrata: ea est consentiens laus bonorum, incorrupta vox bene judicantium de excellente virtute;

    ea virtuti resonat tamquam imago,

    id. Tusc. 3, 2, 3 sq.:

    trahimur omnes studio laddis et optimus quisque maxime gloriā ducitur. Ipsi illi philosophi etiam in illis libellis, quos de contemnenda gloria scribunt, nomen suum inscribunt, etc.,

    id. Arch. 11, 26:

    immortalis gloria (opp. sempiterna turpitudo),

    id. Pis. 26, 63:

    bello quaeritur gloria,

    id. Off. 1, 12, 38:

    maximam gloriam capere,

    id. Lael. 7, 25:

    esse in gloria sempiterna,

    id. Att. 14, 11, 1:

    sit in aeterna gloria Marius, qui, etc.,

    id. Cat. 4, 10, 21:

    esse in maxima gloria,

    id. Off. 3, 21, 85:

    excellens in re militari gloria,

    id. Rep. 2, 17:

    quod auctor ei summa augur gloria Attus Navius non erat,

    id. ib. 2, 20:

    honorum gradus summis hominibus et infimis sunt pares, gloriae dispares, etc.... ut is maxime gloria excellat, qui virtute plurimum praestet,

    id. Planc. 24, 60:

    unus bis remp. servavi, semel gloriā, iterum aerumna meā,

    id. Sest. 22, 49:

    an Pollio et Messala... parum ad posteros gloriae tradiderunt?

    Quint. 12, 11, 28:

    gloriam qui spreverit veram habebit,

    Liv. 22, 39, 19: spreta in tempore gloria [p. 818] interdum cumulatior redit, id. 2, 47, 11:

    militavi non sine gloria,

    Hor. C. 3, 26, 2:

    tenui Saleio Gloria quantalibet quid erit, si gloria tantum est,

    Juv. 7, 81.— Poet.:

    candidus, armenti gloria, taurus,

    i. e. ornament, pride, Ov. A. A. 1, 290; Tib. 4, 1, 208.—In plur., reputation, fame, Auct. Her. 3, 6, 10; Sall. J. 41, 7:

    veteres Gallorum gloriae,

    glorious deeds, Tac. A. 3, 45:

    ita sunt gloriae meretricum,

    Plaut. Truc. 4, 4, 36; Gell. 2, 27, 5.—
    (β).
    With gen.:

    simul rem et belli gloriam armis repperi, Tcr. Heaut. 1, 1, 60: nemo, qui fortitudinis gloriam consecutus est insidiis et malitiā, laudem est adeptus,

    Cic. Off. 1, 19, 62; cf.:

    pro gloria belli atque fortitudinis,

    Caes. B. G. 1, 2 fin.:

    gloria rei militaris,

    id. ib. 5, 29, 4:

    legum et publicae disciplinae,

    Cic. Tusc. 1, 46, 110:

    rerum gestarum gloria florere,

    id. de Or. 1, 1, 1:

    eximia virtutis,

    id. Rep. 2, 10:

    et gravitatis et ingenii,

    id. Ac. 2, 23, 72; id. Off. 1, 32, 116:

    imperii,

    id. ib. 1, 12, 38:

    dicendi,

    id. Brut. 68, 239; Quint. 12, 10, 17:

    carminum,

    Tac. A. 12, 28:

    et titulis et fascibus olim major habebatur donandi gloria,

    Juv. 5, 111:

    velocis gloria plantae,

    id. 13, 98.—
    II.
    Transf., subjectively, thirst or passion for glory, ambition; vainglory, pride, vaunting, boasting (class.).
    (α).
    In gen.:

    pueri gloriā ducti,

    Cic. Tusc. 2, 20, 46 Tischer:

    moriar, ni, quae tua gloria est, puto te malle a Caesare consuli quam inaurari,

    id. Fam. 7, 13, 1; cf.:

    studio et gloriā,

    id. Tusc. 2, 27, 65:

    ostentatio et gloria,

    id. Rab. Post. 14, 38; and:

    jactantiā gloriāque,

    Tac. A. 1, 8:

    quem tulit ad scenam ventoso gloria curru,

    Hor. Ep. 2, 1, 177; cf. id. S. 1, 6, 23; 2, 3, 179:

    caecus Amor sui Et tollens vacuum plus nimio Gloria verticem,

    Hor. C. 1, 18, 15:

    patriam obruit olim gloria paucorum,

    Juv. 10, 142:

    vana gloria,

    Liv. 22, 39, 18.—In plur.:

    perjuriorem hoc hominem si quis viderit Aut gloriarum pleniorem, quam illic est,

    vain boastings, Plaut. Mil. 1, 1, 22; Gell. 1, 2, 6.—
    (β).
    With gen.:

    generandi mellis,

    Verg. G. 4, 205:

    lautae mensae,

    Luc. 4, 376.

    Lewis & Short latin dictionary > gloria

  • 42 glorificus

    glōrĭfĭcus, a, um, adj. [gloria-facio], full of glory, glorious (post-class.), Cod. Just. 2, 8, 7, § 2.

    Lewis & Short latin dictionary > glorificus

  • 43 gloriosus

    glōrĭōsus, a, um, adj. [gloria].
    I.
    (Acc. to gloria, I.) Full of glory, glorious, famous, renowned (syn.:

    illustris, praeclarus, magnificus): de clarorum hominum factis illustribus et gloriosis satis hoc loco dictum,

    Cic. Fin. 1, 11, 37:

    quae si in privatis gloriosa sunt,

    id. Deiot. 14, 40:

    magnificum illud Romanisque hominibus gloriosum, ut Graecis de philosophia libris non egeant,

    id. Div. 2, 2, 5:

    in illa fuga, nobis gloriosa,

    id. ib. 1, 28, 59:

    mors,

    id. ib. 1, 24, 51:

    consilia,

    id. Att. 8, 12, 5:

    illa,

    Vell. 2, 49, 4:

    princeps,

    Suet. Calig. 8:

    gloriosissimae victoriae,

    id. Tib. 52; cf.:

    dies gloriosissimus,

    Tac. H. 5, 17:

    quod ipsi Agamemnoni fuit honestum, habere, etc.... mihi vero gloriosum, te juvenem consulem florere laudibus,

    Cic. Fam. 9, 14, 2; cf.:

    bene de re publica mereri, gloriosum est,

    id. Phil. 1, 14, 33:

    quod quaesitur gloriosum an indecorum sit,

    Sall. H. 4, 61, 1 Dietsch:

    in saecula,

    Vulg. Dan. 3, 56.—
    II.
    Vainglorious, boasting, bragging, haughty, conceited, ostentatious (syn.: jactans, arrogans, superbus, insolens, vanus, ostentator).
    A.
    In gen.:

    vos nequam et gloriosae,

    Plaut. Truc. 1, 2, 55:

    (vir) mendax et gloriosus,

    id. Curc. 4, 1, 10; 5, 2, 34; id. Ps. 3, 2, 5:

    ubi illa magnifica et gloriosa ostentatio civitatis?

    Cic. Fl. 22, 52:

    praepotens et gloriosa philosophia,

    id. de Or. 1, 43, 193:

    epistolae jactantes et gloriosae,

    Plin. Ep. 3, 9, 13:

    pavo, gloriosum animal,

    Plin. 10, 20, 22, § 44:

    esse gloriosi animi,

    eager for glory, Suet. Claud. 1:

    miles,

    Ter. Eun. prol. 31; 38; cf.

    B. infra: vir,

    a braggart, Vulg. Prov. 25, 14.—
    B.
    Esp.: Miles gloriosus, the title of a comedy of Plautus. To this refers:

    deforme est, de se ipsum praedicare, falsa praesertim, et cum irrisione audientium imitari Militem gloriosum,

    Cic. Off. 1, 38, 137; and:

    milites,

    id. Lael. 26, 98.—Hence, adv.: glōrĭōse.
    1.
    (Acc. to I.) Gloriously: res magnas manu gerere, Naev. ap. Gell. 6, 8, 5:

    triumphare,

    Cic. Fam. 2, 12, 3; Vulg. Exod. 15, 1.— Comp.:

    quia relicua gloriosius retinebat,

    Sall. H. 1, 55 Dietsch. — Sup.:

    quod per ipsos confici potuit, gloriosissime et magnificentissime confecerunt,

    Cic. Att. 14, 4, 2.—
    2.
    (Acc. to II.) Boastfully, vauntingly, pompously:

    exorsus es non gloriose magis a veritate quam, etc.,

    Cic. de Or. 2, 8, 31:

    mentiri,

    id. Mil. 27, 72; cf.

    proloqui,

    Plaut. Stich. 2, 1, 4: amiciri, id. Pers. 2, 5, 6:

    amicitiam ostentare,

    Sall. H. 4, 61, 8 Dietsch.

    Lewis & Short latin dictionary > gloriosus

  • 44 inclutus

    inclŭtus and inclĭtus (not inclytus; the first syll. accented acc. to Cic. Or. 48, 159), a, um, adj. [in-clueo; cf. the Gr. klutos, from kluô, much heard of, talked of, praised; hence], celebrated, renowned, famous, illustrious, glorious (syn.: nobilis, clarus; anteclass. and mostly poet.; not in Cæs. nor used by Cic.).
    A.
    Of persons: hic occasus datu'st: at Horatius inclutu' saltu..., Enn. ap. Fest. p. 178 Müll. (Ann. v. 164 Vahl.):

    Jovi opulento, incluto, supremo, etc.,

    Plaut. Pers. 2, 3, 1:

    inclute Memmi,

    Lucr. 5, 8; cf.

    3, 10: Ulixes,

    Hor. S. 2, 3, 197:

    vos quae in munditiis aetatulam agitis,... inclutae amicae,

    Plaut. Ps. 1, 2, 41:

    dux inclutissimus,

    Col. 1, 4, 2:

    vates,

    Amm. 14, 1, 8:

    Saguntini, fide atque aerumnis incluti,

    Sall. H. 2, 21; Val. Max. 8, 2, 1; cf.:

    familiae maxime inclitae,

    Liv. 1, 7, 12.—
    B.
    Of things: augusto augurio postquam inclita condita Roma'st, Enn. ap. Varr. R. R. 3, 1, 2 (Ann. v. 494 Vahl.): fanum Liberi, id. ap. Varr. L. L. 5, § 14 Müll. (Trag. v. 170 Vahl.):

    moenia Dardanidum bello,

    Verg. A. 2, 241:

    disciplina Lycurgi,

    Liv. 39, 36, 4: inclutissima claritudo, Cato ap. Gell. 3, 7, 19: judicium, Enn. ap. Cic. Div. 1, 50, 114 (Trag. v. 92 Vahl.):

    justitia religioque Numae Pompilii,

    Liv. 1, 18, 1:

    maxime inclitum in terris oraculum,

    id. 1, 56, 5:

    inclitus magnitudine Atho mons,

    id. 44, 11, 3:

    gloria Palamedis famā,

    Verg. A. 2, 82:

    Sagaris fluvius ex inclutis,

    Plin. 6, 1, 1, § 4:

    Aristotele ductore incluto omnium philosophorum,

    Just. 12, 16, 18. — Poet. with gen.:

    incluta leti Lucretia,

    Sil. 13, 821. — Comp. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > inclutus

  • 45 inglorius

    inglōrĭus, a, um, adj. [2. in-gloria], without glory or fame, not glorious, inglorious.
    I.
    Lit. (class.): beati qui honorati sunt videntur;

    miseri qui sunt inglorii,

    Cic. Leg. 1, 11, 32:

    latam trahens inglorius alvum,

    Verg. G. 4, 94:

    imperium, Tac A. 12, 14: vita inhouorata et ingloria,

    Cic. Tusc. 3, 34, 81. —
    (β).
    With gen.:

    militiae,

    Tac. H. 3, 59:

    ausi,

    Sil. 12, 39.—
    II.
    Transf.:

    ingloria cassis,

    unadorned, without a crest, Stat. Th. 9, 108.

    Lewis & Short latin dictionary > inglorius

  • 46 insignis

    insignis, e, adj. [in-signum], distinguished by a mark; remarkable, noted, eminent, distinguished, prominent, extraordinary (class.): insignes appellantur boves, qui in femine et in pede album habent, quasi insigniti, Paul. ex Fest. p. 114 Müll.:

    maculis insignis et albo, i. e. maculis albis,

    Verg. G. 3, 56:

    insigni eum veste adornavit,

    Liv. 1, 20, 2:

    officinae,

    Plin. 35, 12, 46, § 161:

    virtus,

    Cic. Lael. 27, 102:

    vis,

    id. N. D. 2, 31, 80; id. de Or. 2, 22, 90:

    ad deformitatem puer,

    id. Leg. 3, 8, 19:

    homo omnibus insignis notis turpitudinis,

    id. Rab. Perd. 9, 24:

    vir,

    illustrious, Tac. A. 11, 19:

    totā cantabitur urbe,

    i. e. notorious, Hor. S. 2, 1, 46:

    debilitate aliqua corporis,

    remarkable, Suet. Calig. 26:

    indignus genere et praeclaro nomine tantum Insignis,

    Juv. 8, 32:

    cujus studium insigne fuit erga me,

    Cic. Fin. 2, 22, 72:

    odium in aliquem,

    id. Att. 14, 13, B, 3:

    improbitas,

    id. de Or. 2, 58, 237:

    temeritas,

    id. Ac. 1, 12, 45:

    impudentia,

    id. Verr. 2, 4, 29, § 66:

    honorum pagina,

    glorious. Juv. 10, 57:

    magnificentia,

    Tac. A. 11, 1: jamdiu causam quaerebat senex, quamobrem insigne aliquid faceret his, i. e. of punishing them severely, Ter. Eun. 5, 5, 31.—With gen.:

    libidinum,

    Tert. Pall. 4.—With inf.:

    insignis ventos anteire lacerto,

    Sil. 16, 561.— Sup.:

    spectaculum,

    Tert. Spect. 12:

    religio,

    id. Apol. 21.— Adv.: insignĭter, remarkably, extraordinarily, notably:

    amicos diligere,

    Cic. Part. 23, 80:

    pullus insigniter cristatus,

    Suet. Tib. 14:

    dimicare,

    Just. 33, 2:

    facere unum aliquid,

    Plin. Ep. 9, 29, 1:

    verba nove et insigniter dicta,

    Gell. 19, 7, 2.— Comp.:

    ornari,

    Nep. Ages. 3, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > insignis

  • 47 inspectabilis

    inspectābĭlis, e, adj. [inspecto], worth looking at, glorious:

    victoria,

    Gell. 4, 18, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inspectabilis

  • 48 Laus

    1.
    laus, laudis ( gen. plur. laudium, Sid. Carm. 23, 32), f. [for claus, from clavid, kindred to cluo and the Greek kleWos], praise, commendation, glory, fame, renown, esteem (cf.: gloria, praeconium, elogium).
    I.
    Lit.:

    in laude vivere,

    Cic. Fam. 15, 6, 1:

    ut is cum populo Romano et in laude et in gratia esse possit,

    id. Verr. 1, 17, 51:

    cum te (omnes) summis laudibus ad caelum extulerunt,

    id. Fam. 9, 14, 1:

    divinis laudibus ornare aliquem,

    id. ib. 2, 15, 1:

    Bruti nostri cotidianis assiduisque laudibus, quas ab eo de nobis haberi permulti mihi renuntiaverunt, commotum istum aliquando scripsisse ad me credo,

    id. Att. 13, 38, 1:

    laude afficere aliquem,

    id. Off. 2, 13, 47:

    omni laude cumulare,

    id. de Or. 1, 26, 118:

    summam alicui laudem tribuere,

    id. Fam. 5, 2, 10:

    illustri laude celebrari,

    id. Mur. 7, 16:

    maximam laudem ex re aliqua sibi parere,

    id. Off. 2, 13, 47:

    ornare aliquem suis laudibus et onerare alienis,

    id. Phil. 2, 11, 25:

    aliquem laudibus efferre,

    Juv. 6, 182:

    neque ego hoc in tua laude pono,

    Cic. Verr. 2, 3, [p. 1044] 91, §

    212. Fabio laudi datum est, quod pingeret,

    id. Tusc. 1, 2, 3:

    eloquentiae, humanitatis,

    id. de Or. 1, 23, 106:

    brevitas laus est interdum in aliqua parte dicendi, in universa eloquentia laudem non habet,

    id. Brut. 13, 50:

    laudis titulique cupido,

    Juv. 10, 143:

    supremae laudes,

    i. e. a funeral oration, Plin. 7, 43, 45, § 159:

    vitiatam memoriam funebribus laudibus reor,

    Liv. 8, 40. —
    II.
    Transf.
    A.
    A praiseworthy thing, a ground for praise, a laudable or glorious action, a laudable enterprise; a merit, desert, Cic. Fam. 2, 4, 2:

    abundans bellicis laudibus,

    id. Off. 1, 22, 78:

    nostras laudes in astra sustulit,

    id. Att. 2, 25, 1:

    summa laus tua et Bruti est, quod exercitum praeter spem existimamini comparasse,

    id. Fam. 12, 4, 2:

    cum ceteris tuis laudibus, hanc esse vel maximam, quod, etc.,

    id. de Or. 2, 73, 296:

    magna laus, et grata hominibus, unum hominem elaborare, etc.,

    id. Mur. 9, 19:

    Suevi maximam putant esse laudem, vacare agros, etc.,

    Caes. B. G. 4, 3, 1:

    Pericles hac laude (dicendi) clarissimus fuit,

    Cic. Brut. 7, 28; Verg. A. 5, 355; 1, 461:

    conferre nostris tu potes te laudibus?

    Phaedr. 4, 23, 3:

    conscientia laudis,

    worth, desert, id. 2, epil. 11:

    te censeri laude tuorum noluerim,

    Juv. 8, 74.—
    B.
    Of things, estimation, worth, value, repute (post-Aug.):

    Cois amphoris laus est maxima,

    Plin. 35, 12, 46, § 161:

    coccum Galatiae in maxima laude est,

    id. 9, 41, 65, § 141:

    peculiaris laus ejus, quod fatigato corpori succurrit,

    id. 22, 22, 38, § 81:

    Creticae cotes diu maximam laudem habuere,

    id. 36, 22, 47, § 164.
    2.
    Laus, Laudis, f., the name of several cities.—Esp., a city in Cisalpine Gaul, northwest of Placentia, now Lodi Vecchia, Cic. Q. Fr. 2, 15, 1;

    also called Laus Pompeia,

    Plin. 3, 17, 21, § 124.

    Lewis & Short latin dictionary > Laus

  • 49 laus

    1.
    laus, laudis ( gen. plur. laudium, Sid. Carm. 23, 32), f. [for claus, from clavid, kindred to cluo and the Greek kleWos], praise, commendation, glory, fame, renown, esteem (cf.: gloria, praeconium, elogium).
    I.
    Lit.:

    in laude vivere,

    Cic. Fam. 15, 6, 1:

    ut is cum populo Romano et in laude et in gratia esse possit,

    id. Verr. 1, 17, 51:

    cum te (omnes) summis laudibus ad caelum extulerunt,

    id. Fam. 9, 14, 1:

    divinis laudibus ornare aliquem,

    id. ib. 2, 15, 1:

    Bruti nostri cotidianis assiduisque laudibus, quas ab eo de nobis haberi permulti mihi renuntiaverunt, commotum istum aliquando scripsisse ad me credo,

    id. Att. 13, 38, 1:

    laude afficere aliquem,

    id. Off. 2, 13, 47:

    omni laude cumulare,

    id. de Or. 1, 26, 118:

    summam alicui laudem tribuere,

    id. Fam. 5, 2, 10:

    illustri laude celebrari,

    id. Mur. 7, 16:

    maximam laudem ex re aliqua sibi parere,

    id. Off. 2, 13, 47:

    ornare aliquem suis laudibus et onerare alienis,

    id. Phil. 2, 11, 25:

    aliquem laudibus efferre,

    Juv. 6, 182:

    neque ego hoc in tua laude pono,

    Cic. Verr. 2, 3, [p. 1044] 91, §

    212. Fabio laudi datum est, quod pingeret,

    id. Tusc. 1, 2, 3:

    eloquentiae, humanitatis,

    id. de Or. 1, 23, 106:

    brevitas laus est interdum in aliqua parte dicendi, in universa eloquentia laudem non habet,

    id. Brut. 13, 50:

    laudis titulique cupido,

    Juv. 10, 143:

    supremae laudes,

    i. e. a funeral oration, Plin. 7, 43, 45, § 159:

    vitiatam memoriam funebribus laudibus reor,

    Liv. 8, 40. —
    II.
    Transf.
    A.
    A praiseworthy thing, a ground for praise, a laudable or glorious action, a laudable enterprise; a merit, desert, Cic. Fam. 2, 4, 2:

    abundans bellicis laudibus,

    id. Off. 1, 22, 78:

    nostras laudes in astra sustulit,

    id. Att. 2, 25, 1:

    summa laus tua et Bruti est, quod exercitum praeter spem existimamini comparasse,

    id. Fam. 12, 4, 2:

    cum ceteris tuis laudibus, hanc esse vel maximam, quod, etc.,

    id. de Or. 2, 73, 296:

    magna laus, et grata hominibus, unum hominem elaborare, etc.,

    id. Mur. 9, 19:

    Suevi maximam putant esse laudem, vacare agros, etc.,

    Caes. B. G. 4, 3, 1:

    Pericles hac laude (dicendi) clarissimus fuit,

    Cic. Brut. 7, 28; Verg. A. 5, 355; 1, 461:

    conferre nostris tu potes te laudibus?

    Phaedr. 4, 23, 3:

    conscientia laudis,

    worth, desert, id. 2, epil. 11:

    te censeri laude tuorum noluerim,

    Juv. 8, 74.—
    B.
    Of things, estimation, worth, value, repute (post-Aug.):

    Cois amphoris laus est maxima,

    Plin. 35, 12, 46, § 161:

    coccum Galatiae in maxima laude est,

    id. 9, 41, 65, § 141:

    peculiaris laus ejus, quod fatigato corpori succurrit,

    id. 22, 22, 38, § 81:

    Creticae cotes diu maximam laudem habuere,

    id. 36, 22, 47, § 164.
    2.
    Laus, Laudis, f., the name of several cities.—Esp., a city in Cisalpine Gaul, northwest of Placentia, now Lodi Vecchia, Cic. Q. Fr. 2, 15, 1;

    also called Laus Pompeia,

    Plin. 3, 17, 21, § 124.

    Lewis & Short latin dictionary > laus

  • 50 lucifluus

    lūcĭflŭus, a, um, adj. [lux-fluo], lightstreaming, light-beaming, brilliant.
    I.
    Lit.:

    lucifluus solis ortus,

    Juvenc. 3, 294.—
    II.
    Trop, light-beaming, glorious:

    sermo,

    Juvenc. 4, 120.

    Lewis & Short latin dictionary > lucifluus

  • 51 luscinia

    luscĭnĭa, ae, f. ( luscĭnĭus, ĭi, m., Phaedr. 3, 18, 2 and 11; Sen. Ep. 76, 7; and, † luscĭnus, i, m., = aêdôn, Gloss. Lat. Gr.) [for clus-cinia; Sanscr. root cru, to hear; Gr. kluô; Lat. clueo, to be famous, akin to gloria and cano;

    hence, the melodious or glorious songstress],

    the nightingale, Plin. 10, 29, 43, § 81 sq.:

    luscinias soliti impenso prandere coëmptas,

    Hor. S. 2, 3, 245:

    vox luscinii,

    Sen. Ep. 76, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > luscinia

  • 52 magnificus

    magnĭfĭcus, a, um, adj. ( comp. magnificentior; sup. magnificentissimus; v. in the foll.; old form of comp. magnificior, acc. to Fest. p. 154 Müll., and sup. magnificissimus, acc. to Fest. p. 151; so in the adv. magnificissime, Att. ap. Prisc. p. 603 P.) [magnus-facio], great in deeds or in sentiment, noble, distinguished, eminent, august, great in soul, high-minded (cf. splendidus).
    I.
    Lit.
    A.
    In a good sense (class.):

    vir factis magnificus,

    Liv. 1, 10:

    Rhodiorum civitas magna atque magnifica,

    great, glorious, Sall. C. 51:

    animus excelsus magnificusque,

    Cic. Off. 1, 23, 79:

    cives in suppliciis deorum magnifici, domi parci,

    magnificent, splendid, grand, fond of splendor, Sall. C. 9:

    elegans, non magnificus,

    fond of show, Nep. Att. 13; Suet. Ner. 30:

    magnificus in publicum,

    Plin. Pan. 51, 3; Vell. 2, 130.—
    B.
    In a bad sense, bragging, boastful (ante-class.):

    cum magnifico milite, urbis verbis qui inermus capit,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 42; id. As. 2, 2, 84.—
    II.
    Transf., of inanim. and abstr. things, splendid, rich, fine, costly, sumptuous, magnificent, etc. (class.):

    magnificae villae,

    Cic. Leg. 2, 1, 2:

    oppidum,

    Plin. 6, 19, 22, § 67:

    apparatus,

    Cic. Off. 1, 8, 25:

    ornatus,

    id. Verr. 2, 1, 22, § 58:

    funera,

    Caes. B. G. 6, 18:

    funus,

    Curt. 4, 8, 8:

    venationes,

    Cic. Fam. 7, 1, 3:

    nomen,

    Tac. H. 4, 15:

    res gestae,

    Liv. 26, 2, 1.—Of speech, of high strain, lofly, sublime:

    genus dicendi magnificum atque praeclarum,

    Cic. de Or. 2, 21, 89:

    oratio,

    Plin. 35, 4, 9, § 26; cf. in the comp.:

    magnificentius dicendi genus et ornatius,

    Cic. Brut. 32, 123.—In a bad sense, boastful, bragging:

    verba,

    Ter. Eun. 4, 6, 3:

    litterae,

    Suet. Calig. 44.— Sup.:

    Crassus magnificentissimā aedilitate functus,

    Cic. Off. 2, 16.—Of medicaments, valuable, useful, admirable, Plin. 19, 3, 15, § 38.—Hence, adv., in two forms: magnĭfĭcē and (postAug.) magnĭfĭcenter, nobly, magnificently, generously, grandly, sumptuously, richly, splendidly, excellently:

    magnifice conscreabor,

    Plaut. Pers. 2, 5, 7:

    cesso magnifice patriceque,

    id. Cas. 3, 6, 7:

    magnifice laudare,

    Cic. Brut. 73, 254:

    ornare convivium,

    id. Quint. 30, 93:

    comparare convivi um,

    id. Verr. 2, 1, 26, § 65:

    vivere,

    id. Off. 1, 26, 65:

    vincere,

    splendidly, gloriously, id. Cat. 2, 1, 1:

    radicula ex melle prodest magnifice ad tussim,

    admirably, excellently, Plin. 24, 11, 58, § 96; 30, 14, 47, § 139.—In a bad sense, pompously, proudly, haughtily, boastfully: se jactare. Auct. Her. 4, 21, 29:

    incedere,

    Liv. 2, 6.—In the form magnificenter:

    oppidum magnificenter aedificatum et eleganter,

    Vitr. 1, 6.— Comp.:

    magnificentius et dicere et sentire,

    grandly, loftily, Cic. Or. 34, 119.— Sup.:

    consulatum magnificentissime gerere,

    Cic. Fam. 4, 7, 2:

    gloriosissime et magnificentissime aliquid conficere,

    id. Att. 14, 4, 2: jactare se, 2, 21, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > magnificus

  • 53 mirabile

    mīrābĭlis ( sup. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3 MSS.), e, adj. [miror], to be wondered at, wonderful, marvellous, extraordinary, admirable, strange, singular (class.):

    nimium mirimodis mirabilis,

    Plaut. Trin. 4, 2, 86:

    nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,

    Cic. Par. 5, 1, 35:

    pugnandi cupiditas,

    Nep. Milt. 5, 1:

    hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi,

    Hor. Ep. 1, 6, 23:

    laetis Phrygibus mirabile sumen,

    Juv. 12, 73.— Comp.:

    quo ista majora ac mirabiliora fecisti,

    Cic. de Or. 2, 18, 74.— Sup.:

    mirabilissima soboles,

    Col. 6, 36, 3.
    (α).
    In neutr.: mirabile est, with a subjectclause, Ter. Heaut. 2, 4, 7.—
    (β).
    With quam, quantum, quomodo:

    mirabile est, quam non multum differat,

    Cic. de Or. 3, 51, 197:

    esset mirabile quomodo,

    id. Div. 2, 19, 44:

    mirabile quantum gaudebat,

    Sil. 6, 620.—
    (γ).
    With latter sup.: (mirabile dictu) truditur e sicco radix oleagina ligno, wonderful to tell or to be told, Verg. G. 2, 30.—
    II.
    Esp. (eccl. Lat.).
    A.
    Glorious:

    mirabilis Deus in sanctis suis,

    Vulg. Psa. 67, 36:

    mirabilis in altis Dominus,

    id. ib. 92, 6.—
    B.
    Miraculous:

    mirabilia opera Altissimi solius,

    Vulg. Eccli. 11, 4:

    facta,

    id. Jer. 5, 30 et saep.—Hence,
    A.
    Subst.: mīrābĭle, is, n., a miracle, wondrous deed (eccl. Lat.):

    et faciet Dominus mirabile,

    Vulg. Exod. 9, 4.—Mostly plur.:

    cras faciet Dominus inter vos mirabilia,

    Vulg. Jos. 3, 5:

    videntes mirabilia quae fecit,

    id. Matt. 21, 15 et saep. —
    B.
    Adv.: mīrābĭlĭter, wonderfully, astonishingly, marvellously, extraordinarily, surprisingly (class.):

    mirabiliter vulgi mutata est voluntas,

    Nep. Dion. 10, 2:

    cupere,

    Cic. Fam. 13, 16, 4:

    laetari,

    id. ib. 11, 14, 1:

    moratus est,

    is strangely constituted, is a strange fellow, id. Att. 2, 25, 1:

    tonabit Deus,

    Vulg. Job, 37, 5.— Comp.:

    mirabilius augere,

    Cic. de Or. 1, 21, 94.

    Lewis & Short latin dictionary > mirabile

  • 54 mirabilis

    mīrābĭlis ( sup. mirabilissimus, Col. 6, 36, 3 MSS.), e, adj. [miror], to be wondered at, wonderful, marvellous, extraordinary, admirable, strange, singular (class.):

    nimium mirimodis mirabilis,

    Plaut. Trin. 4, 2, 86:

    nec hoc tam re est, quam dictu inopinatum atque mirabile,

    Cic. Par. 5, 1, 35:

    pugnandi cupiditas,

    Nep. Milt. 5, 1:

    hic tibi sit potius quam tu mirabilis illi,

    Hor. Ep. 1, 6, 23:

    laetis Phrygibus mirabile sumen,

    Juv. 12, 73.— Comp.:

    quo ista majora ac mirabiliora fecisti,

    Cic. de Or. 2, 18, 74.— Sup.:

    mirabilissima soboles,

    Col. 6, 36, 3.
    (α).
    In neutr.: mirabile est, with a subjectclause, Ter. Heaut. 2, 4, 7.—
    (β).
    With quam, quantum, quomodo:

    mirabile est, quam non multum differat,

    Cic. de Or. 3, 51, 197:

    esset mirabile quomodo,

    id. Div. 2, 19, 44:

    mirabile quantum gaudebat,

    Sil. 6, 620.—
    (γ).
    With latter sup.: (mirabile dictu) truditur e sicco radix oleagina ligno, wonderful to tell or to be told, Verg. G. 2, 30.—
    II.
    Esp. (eccl. Lat.).
    A.
    Glorious:

    mirabilis Deus in sanctis suis,

    Vulg. Psa. 67, 36:

    mirabilis in altis Dominus,

    id. ib. 92, 6.—
    B.
    Miraculous:

    mirabilia opera Altissimi solius,

    Vulg. Eccli. 11, 4:

    facta,

    id. Jer. 5, 30 et saep.—Hence,
    A.
    Subst.: mīrābĭle, is, n., a miracle, wondrous deed (eccl. Lat.):

    et faciet Dominus mirabile,

    Vulg. Exod. 9, 4.—Mostly plur.:

    cras faciet Dominus inter vos mirabilia,

    Vulg. Jos. 3, 5:

    videntes mirabilia quae fecit,

    id. Matt. 21, 15 et saep. —
    B.
    Adv.: mīrābĭlĭter, wonderfully, astonishingly, marvellously, extraordinarily, surprisingly (class.):

    mirabiliter vulgi mutata est voluntas,

    Nep. Dion. 10, 2:

    cupere,

    Cic. Fam. 13, 16, 4:

    laetari,

    id. ib. 11, 14, 1:

    moratus est,

    is strangely constituted, is a strange fellow, id. Att. 2, 25, 1:

    tonabit Deus,

    Vulg. Job, 37, 5.— Comp.:

    mirabilius augere,

    Cic. de Or. 1, 21, 94.

    Lewis & Short latin dictionary > mirabilis

  • 55 obpeto

    oppĕto ( obp-), īvi and ii, ītum, 3, v. a. [ob-peto], to go to meet, to encounter (an evil, esp. death; class.; syn.: obeo, occumbo, intereo): malam pestem, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 16, 38 (Trag. v. 15 Vahl.); so,

    pestem,

    Plaut. As. 1, 1, 7 —Esp.: mortem, to encounter death, for to perish, die (only of a violent or unnatural death), Enn. ap. Non. 507, 19 (Trag. v. 235 Vahl.):

    cum milites pro salute populi Romani mortem oppetiverint,

    Cic. Phil. 14, 14, 38; cf.:

    clarae mortes pro patriā oppetitae,

    id. Tusc. 1, 49, 116:

    poenas superbiae,

    to suffer for one's pride, Phaedr. 3, 16, 2.—
    II.
    In partic., pregn. for oppetere mortem, to perish, die ( poet. and in post-Aug. prose):

    quīs ante ora patrum Trojae sub moenibus altis Contigit oppetere,

    Verg. A. 1, 96; 11, 268; 12, 543:

    eodem mari,

    Tac. A. 2, 24:

    non senio, sed fame,

    Plin. 10, 3, 4, § 15: gloriosā morte, to die a glorious death, Prud. steph. 10, 65.

    Lewis & Short latin dictionary > obpeto

  • 56 oppeto

    oppĕto ( obp-), īvi and ii, ītum, 3, v. a. [ob-peto], to go to meet, to encounter (an evil, esp. death; class.; syn.: obeo, occumbo, intereo): malam pestem, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 16, 38 (Trag. v. 15 Vahl.); so,

    pestem,

    Plaut. As. 1, 1, 7 —Esp.: mortem, to encounter death, for to perish, die (only of a violent or unnatural death), Enn. ap. Non. 507, 19 (Trag. v. 235 Vahl.):

    cum milites pro salute populi Romani mortem oppetiverint,

    Cic. Phil. 14, 14, 38; cf.:

    clarae mortes pro patriā oppetitae,

    id. Tusc. 1, 49, 116:

    poenas superbiae,

    to suffer for one's pride, Phaedr. 3, 16, 2.—
    II.
    In partic., pregn. for oppetere mortem, to perish, die ( poet. and in post-Aug. prose):

    quīs ante ora patrum Trojae sub moenibus altis Contigit oppetere,

    Verg. A. 1, 96; 11, 268; 12, 543:

    eodem mari,

    Tac. A. 2, 24:

    non senio, sed fame,

    Plin. 10, 3, 4, § 15: gloriosā morte, to die a glorious death, Prud. steph. 10, 65.

    Lewis & Short latin dictionary > oppeto

  • 57 praegloriosus

    prae-glōrĭōsus, a, um, adj., very famous, very glorious (post-class.); sup., Inscr. Orell. 1182.

    Lewis & Short latin dictionary > praegloriosus

  • 58 supergloriosus

    sŭper-glōrĭōsus, a, um, adj., exceedingly glorious, Vulg. Dan. 3, 53.

    Lewis & Short latin dictionary > supergloriosus

См. также в других словарях:

  • Glorious — could refer to:* Glorious , a song by the rock band, Everclear off their album Welcome to the Drama Club;* Glorious , a song by Muse * Glorious , a song by the Australian actress singer, Natalie Imbruglia;* Glorious , the title of a stand up… …   Wikipedia

  • Glorious — Glo ri*ous, a. [OF. glorios, glorious, F. glorieux, fr. L. gloriosus. See {Glory}, n.] [1913 Webster] 1. Exhibiting attributes, qualities, or acts that are worthy of or receive glory; noble; praiseworthy; excellent; splendid; illustrious;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Glorious 39 — Solicita una imagen para este artículo. Título Glorious 39 Ficha técnica …   Wikipedia Español

  • glorious — (adj.) late 13c., from Anglo Fr. glorious, O.Fr. glorieus (12c., Mod.Fr. glorieux), from L. gloriosus full of glory, famous, from gloria (see GLORY (Cf. glory)). In 14c. 17c. it also could mean boastful, vainglorious. Related: Gloriously …   Etymology dictionary

  • glorious — index famous, illustrious, meritorious Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • glorious — *splendid, resplendent, sublime, superb, gorgeous Analogous words: radiant, brilliant, effulgent, lustrous (see BRIGHT): transcendent, superlative, surpassing, peerless, *supreme: illustrious, renowned, eminent (see FAMOUS) Antonyms: inglorious …   New Dictionary of Synonyms

  • glorious — [adj] adored, idiolized; divine august, beautiful, bright, brilliant, celebrated, dazzling, delightful, distinguished, effulgent, elevated, eminent, enjoyable, esteemed, exalted, excellent, famed, famous, fine, gorgeous, grand, gratifying, great …   New thesaurus

  • glorious — ► ADJECTIVE 1) having or bringing glory. 2) strikingly beautiful or impressive. DERIVATIVES gloriously adverb gloriousness noun …   English terms dictionary

  • glorious — [glôr′ē əs] adj. [ME & Anglo Fr < OFr glorios < L gloriosus] 1. having, giving, or deserving glory 2. splendid; magnificent 3. Informal very delightful or enjoyable gloriously adv. gloriousness n …   English World dictionary

  • glorious — [[t]glɔ͟ːriəs[/t]] 1) ADJ GRADED Something that is glorious is very beautiful and impressive. ...a glorious rainbow in the air... She had missed the glorious blooms of the Mediterranean spring. ...a glorious Edwardian opera house. Syn:… …   English dictionary

  • Glorious — Concert du 24 juin 2009 à Versailles Glorious est un groupe de « pop louange » catholique français, musique inspirée des églises évangéliques[réf. nécessaire] et composée sur des textes bibliques. Il a été fondé en 2000, à la suite …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»