-
21 glabro
glăbro, āre [glaber] - tr. - dépouiller de ses poils. - sues aqua candente glabrare, Col. 12, 55, 4: ôter la soie des porcs en les échaudant.* * *glăbro, āre [glaber] - tr. - dépouiller de ses poils. - sues aqua candente glabrare, Col. 12, 55, 4: ôter la soie des porcs en les échaudant.* * *Glabro, glabras, glabrare. Colum. Oster le poil, Peler.\Glabrare sues. Columel. Oster le poil aux porceaux, ou avec le feu, ou avec l'eaue chaulde. -
22 glabraria
glabrāria, ae, f. (glaber), im scherzh. Doppelsinne = die glatte Sklaven liebt, (s. glaber a. E.) u. = die glatt geschoren, d.i. ihres Vermögens beraubt wird, Mart. 4, 28, 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > glabraria
-
23 glabellus
a, um [demin. к glaber I \]безволосый, голый, гладкий (corpore g. Apollo Ap) -
24 glabraria
glabrāria, ae f. [ glaber II \]распутница, любящая молодых рабов или (игра слов) промотавшаяся расточительница M -
25 glabresco
glabrēsco, —, —, ere [ glaber I \]становиться гладким, безволосым Col -
26 glabretum
glabrētum, ī n. [ glaber I, II \]гладкое, ничем не заросшее место Col -
27 glabro
—, —, āre [ glaber I \]опалять (волосы, щетину) (g. suem Col) -
28 creber
crēber, bra, brum, Adi. m. Compar. u. Superl. (cresco), v. Dichtaneinandersein in Raum u. Zeit (Ggstz. rarus), I) im Raume u. dgl., dicht od. dick nebeneinander (aneinander) stehend, dicht, gedrängt (dah. verb. creber et continnus od. et paene continuus), a) übh.: α) attributiv: creberrima aedificia, Caes.: cr. arbores, Caes.: cr. castella, praesidia, stationes, Caes.: crebra ενθυμήματα, Plin. ep.: cr. fontes, Curt.: cr. foramina, Loch an Loch, Val. Max.: delectari crebro funali et tibicine, an vielen Fackeln hintereinander, Cic.: creberrima grando, Liv.: cr. ignes, Feuer an Feuer, Sall.: cr. insulae, Curt.: lapides crebris intervallis positi, Curt.: cr. lumina, Liv. u. (im Bilde) Quint.: crebro pilo, dichtbehaart (Ggstz. glaber), Varro: cr. rami, Caes.: crebrae venustaeque sententiae, Cic., od. aptae crebraeque sententiae, Quint.: nimis cr. sutura (Ggstz. nimis rara sutura), Cels.: vigilias crebras ponere, Sall.: volitare crebras per urbes, von Stadt zu Stadt, Tibull. – β) mehr prädikativ im engern Anschluß an das Verbum: hostes crebri cadunt, Mann für Mann, in dichten Scharen, Plaut.: haud aliter quam cum grandinem venti glomeratam in terras agunt, crebri cecĭdere caelo lapides, Liv.: u. semen serito crebrum tamquam linum, Cato.
b) prägn., v. dem, an, in od. bei dem etw. in dichter Menge sich findet, dicht voll, gedrängt voll, gew. m. Ang. wodurch? durch Abl., creber arundinibus lucus, dicht bewachsen mit R., Ov. met. 11, 190: Tiberis creber ac subitus incrementis, stark u. plötzlich angeschwollen, Plin. 3, 55. – v. der Rede, oratio similis nivibus hibernis, id est crebra (reich an Gedankenfülle) et assidua et larga, Plin. ep. 1, 21, 22. – v. Schriftsteller, reich-, fruchtbar an usw., qui (Thucydides) ita creber est rerum frequentiā, ut etc., Cic.: creber sententiis, Quint.: quis sententiis aut acutior aut crebrior? Cic. fr.
II) in der Zeit, in kürzen Zwischenräumen-, kurz nacheinander-, alle Augenblicke sich wiederholend, immer od. häufig wiederholt, immer wiederkehrend, fortgesetzt, häufig (Ggstz. rarus), a) übh.: α) attributiv: crebri amplexus, Ov.: cr. anhelitus, Quint.: labat ariete crebro ianua, durch immer wiederholte Stöße, Verg.: vgl. iam crebris arietibus saxorum compage laxatā, Curt. – crebra inter se colloquia habere, Caes.: crebras vel potius cotidianas compellationes meas non tulit, Cic.: cr. dolor, Cels.: cr. excursiones, Caes.: crebris confecti vulneribus, Caes.: crebros exploratores in Suebos mittere, Caes.: crebros edere od. (poet.) dare gemitus, Curt. u. Ov.: crebri ictus (Schläge, Hiebe, Stöße), Verg. u. Suet.: ictus (Pulsschlag) creber aut languidus, Plin.: crebris micat ignibus aether, von Schlag auf Schlag erfolgenden (versch. v. crebri ignes no. I, a, α), Verg.: cr. iteratio, Quint.: cr. iactatio cervicum, Curt.: crebrae, crebriores, creberrimae litterae, Cic.: cr. mortes, Tac.: cr. nuntii, Nep.: crebriores litterae nuntiique, Caes.: crebra proelia fiebant, Caes.: vulgi cr. rumor, Tac.: cr. rumores, Caes.: per hos dies creberrimus fuit sermo m. Akk. u. Inf., Cic.: crebris totius contionis sibilis vexari, Val. Max.: pedis supplosio cr., Quint.: crebrae voces militum audiebantur, Caes.: crebriore vomitu uti, Cels. – β) prädikativ: quae apud Sallustium rara fuerunt, apud hunc crebra sunt et paene continua, Sen. ep. 114, 18. – γ) neutr. pl. crebra adverb., wiederholt, Lucr. 2, 359. Verg. georg. 3, 500.
b) prägn., v. dem, der wiederholt sich durch (mit) od. in etw. tätig zeigt, creber pulsat, klopft wiederholt, Verg.: errat aures et tempora circum crebra manus, Verg.: Africus creber procellis, der wiederholt, häufig Stürme erzeugt, Verg. – m. 2. Supin., creber egressu, Pacat. pan. 21, 2 (Ggstz. rarus egressu, Tac. ann. 15, 53). – m. Ang. worin? durch in m. Abl., si mihi tantum esset otii, quantum est tibi... in scribendo multo essem crebrior quam tu, Cic.: sed haec nescio quomodo frequenter in me congessisti saneque in eo creber fuisti (hast dich wiederholt, immer wieder darüber ausgelassen), te idcirco in ludos causam conicere noluisse, ne ego etc., Cic.
-
29 glabellus
glabellus, a, um (Demin. v. glaber), glatt, unbehaart, Apul. met. 2, 17 u.a. Mart. Cap. 2. § 132.
-
30 glabraria
glabrāria, ae, f. (glaber), im scherzh. Doppelsinne = die glatte Sklaven liebt, (s. glabera. E.) u. = die glatt geschoren, d.i. ihres Vermögens beraubt wird, Mart. 4, 28, 7.
-
31 glabre
glabrē, Adv. (glaber), glatt, unbehaart, *Arnob. 1, 59. p. 38, 28 Reiff.
-
32 glabresco
glabrēsco, ere (glaber), glatt-, kahl werden, Col. 2, 19, 2.
-
33 glabretum
-
34 Glabrio
Glabrio, ōnis, m. (glaber), Beiname der gens Acilia, s. Acīlius.
-
35 glabritas
glabritās, ātis, f. (glaber), die Glätte der Haut, die Kahlheit, Arnob. 3, 14 (Plur.).
-
36 glabro
-
37 glabrus
glabrus, s. glaber /.
-
38 gladius
gladius, iī, m.(zu glaber, also ›das glatte‹), das messerförmige Schwert (zu Hieb und Stoß, während ensis das längere, mehr zum Hieb eingerichtete Schwert), I) eig. u. meton.: a) eig.: capulus gladii, Tac.: mucro gladii, Plin.: gladius vaginā vacuus (blankes), Cic.: gl. militaris, Sen.: gladius cruentus, Cic.: gladius cruore domini madens, Val. Max.: gladius, cui ad secandum subtilis acies est, Sen.: gladius, quo noxii iugulantur, Henkerschwert, Val. Max.: gladio accinctus, Liv. u. Tac., succinctus, Cornif. rhet.: gladium stringere, Caes., destringere, Cic.: gladium (e vagina) educere, Cic.: gladium nudare, Ov.: gladium condere, einstecken, Tac.: alqm gladio insequi, Cic.: alci gladium intentare, Liv.: gladio incumbere, Cornif. rhet.: transfigere se gladio, Vell.: traicere sibi gladio pectus, Auct. b. Afr.: traicere alqm gladio, Auct. b. Alex.: transfigere alqm gladio per pectus, Liv. – im Bilde, suo sibi gladio hunc iugulo, mit seinen eigenen Waffen, d.i. widerlege ihn mit seinen eigenen Worten, Ter. adelph. 958 (vgl. quid igitur pugnes adversus eos homines, qui suo sibi gladio pereunt? Lact. 3, 28, 20): plumbeo gladio iugulari, mit schwachen Beweisen widerlegt werden, Cic. ad Att. 1, 16, 2: tuo gladio conficiatur defensio, Cic. Caecin. 82: destrictis gladiis fraudium (mit den scharfen Waffen des Betr.) simplicis puellae paventes cogitationes invadunt, Apul. met. 5, 19. – Sprichw., ignem gladio scrutari (griech. πῦρ μαχαίρα σκαλεύειν), das Feuer mit dem Schwert durchwühlen, von einem unsinnigen Beginnen, Hor. sat. 2, 3, 276. – b) meton. = das mit dem Schwert Bewirkte, wie: gladii potestas od. ius, Gewalt über Leben u. Tod, Capit. u. ICt.: locare ad gladium, zum Gladiatorenkampfe, Sen.: ebenso damnari ad gladium, ICt.: licentia gladiorum, Mordtaten, Cic.: ebenso sublatus modus gladiis, Lucan. – II) übtr.: a) als Titel einer Schrift, das Schwert, Suet. Cal. 49, 3. – b) das Pflugeisen, Plin. 18, 172. – c) das Schwertholz ( sonst spatha), dessen man sich bei dem alten senkrechten Webstuhl statt des Kammes bediente, um den Einschlag damit zu schlagen u. das Gewebe dicht zu machen, deducunt habiles gladios filo gracilento, Enn. ann. 253. – d) = ξιφίας, der Schwertfisch, Plin. 9, 3; 32, 15 u. 145. – / Nbf. gladium. iī, n., Lucil. 1187. Varro LL. 5, 116; 8, 45 u. bes. 9, 81. Varro r. r. 1, 48, 3: gladium, ξίφος, gladia, ξίφη, Gloss.; vgl. Quint. 1, 5, 16 (wo getadelt).
-
39 lanosus
lānōsus, a, um (lana), voller Wolle, wollig, uterus ovis (Ggstz. glaber uterus), Colum. 7, 3, 7: vellus, Apul. met. 8, 28.
-
40 pilosus
pilōsus, a, um (2. pilus), behaart, haarig (Ggstz. glaber), ovis venter, Varro: genae, Cic.: corium, noch mit vollen Haaren (Ggstz. perfectum, gar gemachtes), Corp. inscr. Lat. 8, 4508: homo, Vulg.: pilosiora folia, Plin.: ursis asperior pilosiorque, Priap. – subst., pilōsus, ī, m. (sc. homo), ein haariger Mensch, ein Waldteufel (Luther), Vulg. Isai. 13, 21 u. 34, 14.
См. также в других словарях:
Glāber — (Bot.), kahl, d.h. ohne Haar od. Borstenüberzug … Pierer's Universal-Lexikon
glaber — , glabra, glabrum L. smooth. 1) Leaf blades lacking hairs. Agrostis glabra, Amphilophis glabra, Andropogon glaber, Arundinaria glabra, Avena glabra, Bothriochloa glabra, Deyeuxia glabra, Digitaria glabra, Dimeria glabra, Elionurus glaber,… … Etymological dictionary of grasses
Glaber, Raoul — • Benedictine chronicler; b. in Burgundy before 1000; d. at Cluny about 1050 Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006 … Catholic encyclopedia
GLABER Rudolphus — Monachus Cluniacensis, sub Roberto et Henr. I. Galliae Regibus. Auctor Historiae, ab A. C. 980. usque ad A. C. 1045. etc. Sigebert. c. 50. Simler. Voss … Hofmann J. Lexicon universale
Glaber, Radulfus — ▪ French historian born c. 985, , near Auxerre, Bourgogne [France] died c. 1047, , Auxerre medieval monk and chronicler whose works, though lacking critical sense and order, are useful as historical documents. He read extensively, traveled… … Universalium
Glaber — /glah beuhr/; Fr. /glann berdd /, n. Raoul /rddah oohl /, or Rudolphe /rddooh dawlf /, c990 c1050, French ecclesiastic and chronicler. * * * … Universalium
Glaber — /glah beuhr/; Fr. /glann berdd /, n. Raoul /rddah oohl /, or Rudolphe /rddooh dawlf /, c990 c1050, French ecclesiastic and chronicler … Useful english dictionary
Weberocereus glaber — Systematik Ordnung: Nelkenartige (Caryophyllales) Fami … Deutsch Wikipedia
Radulfus Glaber — Rodulfus Glaber (glaber = latein. „der Kahle“, auch Radulfus Glaber, Raoul Glaber, * um 985 im Burgund; † um 1047 in Saint Germain d Auxerre) war ein burgundischer Benediktiner Mönch, Historiker und Hagiograph. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke… … Deutsch Wikipedia
Radulphus Glaber — Rodulfus Glaber (glaber = latein. „der Kahle“, auch Radulfus Glaber, Raoul Glaber, * um 985 im Burgund; † um 1047 in Saint Germain d Auxerre) war ein burgundischer Benediktiner Mönch, Historiker und Hagiograph. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke… … Deutsch Wikipedia
Raoul Glaber — Rodulfus Glaber (glaber = latein. „der Kahle“, auch Radulfus Glaber, Raoul Glaber, * um 985 im Burgund; † um 1047 in Saint Germain d Auxerre) war ein burgundischer Benediktiner Mönch, Historiker und Hagiograph. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke… … Deutsch Wikipedia