-
1 git
git, indecl. = μελάνθιον, römischer Schwarzkümmel od. der Same von Nigella sativa, L., Cels. 2, 33. Col. 6, 34, 1. Plin. 20, 182 u. Gramm.
-
2 git
git, indecl. = μελάνθιον, römischer Schwarzkümmel od. der Same von Nigella sativa, L., Cels. 2, 33. Col. 6, 34, 1. Plin. 20, 182 u. Gramm. -
3 git
git (also gith and gicti, acc. to Charis. p. 106 P.), indecl. n., a planc, called also melanthion and melanspermon, Roman coriander, Nigella sativa, Linn.; Plin. 20, 17, 71, § 182 sq.; 19, 8, 52, § 167 sq.; Cels. 2, 33; Col. 6, 34, 1; Scrib. Comp. 131 al. -
4 git
black cummin (Nigella sativa); Roman coriander (L+S); melanthion/melanspermon -
5 Vita contin git. Vive com eo
• Life happens. Live with itLatin Quotes (Latin to English) > Vita contin git. Vive com eo
-
6 gicti
git (also gith and gicti, acc. to Charis. p. 106 P.), indecl. n., a planc, called also melanthion and melanspermon, Roman coriander, Nigella sativa, Linn.; Plin. 20, 17, 71, § 182 sq.; 19, 8, 52, § 167 sq.; Cels. 2, 33; Col. 6, 34, 1; Scrib. Comp. 131 al. -
7 gith
git (also gith and gicti, acc. to Charis. p. 106 P.), indecl. n., a planc, called also melanthion and melanspermon, Roman coriander, Nigella sativa, Linn.; Plin. 20, 17, 71, § 182 sq.; 19, 8, 52, § 167 sq.; Cels. 2, 33; Col. 6, 34, 1; Scrib. Comp. 131 al. -
8 prosterno
prosterno, ĕre, stravi, stratum - tr. - - sync. prostrasse Ov. 3, 5, 33. [st1]1 [-] coucher en avant, étendre, terrasser, renverser, abattre. - prosternere aliquem, Ter. Ad. 319: étendre qqn à terre. - humi corpus prosternere, Curt. 8, 5, 6, ou se prosternere Cic. Phil. 2, 45 ; Planc. 50: se prosterner à terre. --- cf. Liv. 45, 20, 9. - multam pondere silvam prosternere, Ov. M. 8, 776: abattre sous son poids une grande partie de la forêt. --- cf. Cic. Mil. 85. - prosternere hostem, Cic. Phil. 14, 27: terrasser les ennemis. - prosternere alicui: prostituer à qqn. --- Suet. Caes. 2; Tib. 35; Cal. 24. [st1]2 [-] ruiner, détruire, anéantir. - Cic. Clu. 15; 70; Plin. 36, 113. - prosternere mores civitatis, Plin. 36, 15, 24, § 113: corrompre les moeurs politiques. - prosternere carminum studium, Tac. Or 11: détruire le goût de la poésie. - jacet prostratus, Cic. Cat. 2, 2: il gît abattu. - Cic. Leg. 2, 42; Vat. 35.* * *prosterno, ĕre, stravi, stratum - tr. - - sync. prostrasse Ov. 3, 5, 33. [st1]1 [-] coucher en avant, étendre, terrasser, renverser, abattre. - prosternere aliquem, Ter. Ad. 319: étendre qqn à terre. - humi corpus prosternere, Curt. 8, 5, 6, ou se prosternere Cic. Phil. 2, 45 ; Planc. 50: se prosterner à terre. --- cf. Liv. 45, 20, 9. - multam pondere silvam prosternere, Ov. M. 8, 776: abattre sous son poids une grande partie de la forêt. --- cf. Cic. Mil. 85. - prosternere hostem, Cic. Phil. 14, 27: terrasser les ennemis. - prosternere alicui: prostituer à qqn. --- Suet. Caes. 2; Tib. 35; Cal. 24. [st1]2 [-] ruiner, détruire, anéantir. - Cic. Clu. 15; 70; Plin. 36, 113. - prosternere mores civitatis, Plin. 36, 15, 24, § 113: corrompre les moeurs politiques. - prosternere carminum studium, Tac. Or 11: détruire le goût de la poésie. - jacet prostratus, Cic. Cat. 2, 2: il gît abattu. - Cic. Leg. 2, 42; Vat. 35.* * *Prosterno, prosternis, prostraui, prostratum, pen. prod. prosternere. Sallust. Ruer par terre, Abbatre, Prosterner.\Flores prosternere. Stat. Espardre.\Prosternere in terram vineas. Columella. Abbaisser, ou Coucher en terre.\Nonne manifestum est tuis virtutibus, tuisque laudibus materiem campumque prosterni? Plin. iunior. Estre apprestee, S'apprester et preparer.\Ille se ad meos pedes prostrauit lachrymans. Cic. Il se jecta à mes pieds, Il se prosterna, etc.\Abiicere se atque prosternere. Cic. S'aneantir, Ne tenir compte de soy. -
9 signo
signo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] imprimer un signe, une trace, empreindre, tracer, graver. - vestigia summo pulvere signare, Virg.: imprimer ses traces à la surface de la poussière. - moenia aratro signare, Ov. Fast. 4: tracer avec une charrue l'emplacement des murs. - signant carmine saxum: hic situs est Phaeton... Ov. M. 2: ils gravent sur le rocher ces vers: ici gît Phaéton... - signata frons, Lact.: front marqué au fer rouge. - signatum memori pectore nomen habe, Ov. H. 13: garde ce nom gravé à jamais dans ton coeur. - placuit aere signari omnes honores mancipii, Plin. Ep. 8, 6: on jugea bon de graver sur le bronze tous les honneurs de cet esclave. [st1]2 [-] marquer, toucher; marquer (d'un signe), frapper (de la monnaie). - argentum signare: frapper des monnaies d'argent. - argentum factum atque signatum, Cic.: argent travaillé et monnayé. - (filia) quae patriā signatur imagine vultus, Mart.: (fille) qui est le vivant portrait de son père. [st1]3 [-] consigner, signaler, faire connaître, exprimer par des signes, préciser, indiquer, désigner, nommer, caractériser. - nomine terras signare, Luc. 4, 655: désigner la région par son nom. - quae proprie signari poterant, Quint.: ce qui pouvait s'exprimer par le mot propre. - locutio signata nomine, Cic.: langage carctérisé par un nom. - signare appellatione, Quint.: désigner par un nom, nommer. - si vis signare (me) responsum, Sen. Ben. 7: si tu veux que je te donne une réponse précise. [st1]4 [-] sceller, cacheter, clore; ratifier, établir; ratifier par les dieux, exaucer. - signare epistulam: cacheter une lettre. - falsae litterae, signo adulterino T. Quinctii signatae, Liv. 40: une lettre supposée de T. Quinctius, scellée d'un faux cachet. - denarius signatus Victoriā, Plin. 33: denier dont l'empreinte est une Victoire. - prima novo signat quinquennia lustro, Mart. 4: il clôt le premier lustre par une nouvelle cérémonie lustrale. - velint vota signari, Plin. Ep. 10, 44: qu'ils consentent à ce que nos voeux soient exaucés. [st1]5 [-] marquer (du regard), remarquer, observer, distinguer, désigner (des yeux). - signari oculis se videt, Virg.: il voit qu'on le désigne des yeux. - ora sono discordia signant, Virg. En. 2: ils distinguent dans nos voix un accent qui ne s'accorde pas avec le leur. [st1]6 [-] orner, décorer. - caelum coronā signare, Claud.: orner le ciel d'une couronne d'étoiles - signare aliquem superūm honore, Virg.: donner à qqn une majesté divine.* * *signo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] imprimer un signe, une trace, empreindre, tracer, graver. - vestigia summo pulvere signare, Virg.: imprimer ses traces à la surface de la poussière. - moenia aratro signare, Ov. Fast. 4: tracer avec une charrue l'emplacement des murs. - signant carmine saxum: hic situs est Phaeton... Ov. M. 2: ils gravent sur le rocher ces vers: ici gît Phaéton... - signata frons, Lact.: front marqué au fer rouge. - signatum memori pectore nomen habe, Ov. H. 13: garde ce nom gravé à jamais dans ton coeur. - placuit aere signari omnes honores mancipii, Plin. Ep. 8, 6: on jugea bon de graver sur le bronze tous les honneurs de cet esclave. [st1]2 [-] marquer, toucher; marquer (d'un signe), frapper (de la monnaie). - argentum signare: frapper des monnaies d'argent. - argentum factum atque signatum, Cic.: argent travaillé et monnayé. - (filia) quae patriā signatur imagine vultus, Mart.: (fille) qui est le vivant portrait de son père. [st1]3 [-] consigner, signaler, faire connaître, exprimer par des signes, préciser, indiquer, désigner, nommer, caractériser. - nomine terras signare, Luc. 4, 655: désigner la région par son nom. - quae proprie signari poterant, Quint.: ce qui pouvait s'exprimer par le mot propre. - locutio signata nomine, Cic.: langage carctérisé par un nom. - signare appellatione, Quint.: désigner par un nom, nommer. - si vis signare (me) responsum, Sen. Ben. 7: si tu veux que je te donne une réponse précise. [st1]4 [-] sceller, cacheter, clore; ratifier, établir; ratifier par les dieux, exaucer. - signare epistulam: cacheter une lettre. - falsae litterae, signo adulterino T. Quinctii signatae, Liv. 40: une lettre supposée de T. Quinctius, scellée d'un faux cachet. - denarius signatus Victoriā, Plin. 33: denier dont l'empreinte est une Victoire. - prima novo signat quinquennia lustro, Mart. 4: il clôt le premier lustre par une nouvelle cérémonie lustrale. - velint vota signari, Plin. Ep. 10, 44: qu'ils consentent à ce que nos voeux soient exaucés. [st1]5 [-] marquer (du regard), remarquer, observer, distinguer, désigner (des yeux). - signari oculis se videt, Virg.: il voit qu'on le désigne des yeux. - ora sono discordia signant, Virg. En. 2: ils distinguent dans nos voix un accent qui ne s'accorde pas avec le leur. [st1]6 [-] orner, décorer. - caelum coronā signare, Claud.: orner le ciel d'une couronne d'étoiles - signare aliquem superūm honore, Virg.: donner à qqn une majesté divine.* * *Signo, signas, signare. Virgil. Signer, Marquer.\Area signabitur nostro curru. Ouid. Nostre chariot imprimera des ornieres, et laissera de ses marques en ceste plaine.\Humum signare limite. Ouid. Mettre des bornes pour distinguer les terres et marquer et designer à qui elles sont.\Moenia aratro signat Romulus. Ouid. Il fait le desing des murailles de la ville avec une charue.\Nomina signata saxo. Ouid. Epitaphe engravé en pierres, contenant le nom d'aucun.\Carmine saxum signare. Ouid. Escrire et graver en la pierre du tombeau un epitaphe en carmes, Escrire sur la tombe un epitaphe en vers.\Signare argentum. Cic. Monnoyer, Frapper du coing.\Imago signatur titulo. Ouid. Ha une inscription.\Signare ex auro denarium. Plinius. Monnoyer un denier d'or, Faire monnoye d'or.\Signare. Plaut. Monstrer par signes.\Diem signare honore celebri. Ouidius. Instituer une feste en l'honneur d'aucun.\Signare numeris. Colum. Composer quelque chose par vers.\Carmine rem signare. Virgil. Mettre une inscription declarative de la chose.\Oratores ea quae prius quam causam exordiantur, ad conciliandos sibi iudicum animos praeloquuntur, ea appellatione signarunt. Quintil. Ont ainsi appelé. -
10 situs
[st1]1 [-] situs, a, um: part. passé de sino. - [abcl][b]a - situé, placé, mis, posé. - [abcl]b - Tac. bâti, construit, élevé. - [abcl]c - placé dans, qui repose sur, qui dépend de. - [abcl]c - enseveli, enterré.[/b] - lingua in ore sita est, Cic.: la langue se trouve dans la bouche. - spes in fuga sita, Sall.: espoir placé dans la fuite. - voluptates in medio sitae, Cic.: plaisirs à la portée de tout le monde. - in te spes nobis omnis sita est, Ter.: tu es notre unique espoir. - fratres, propinqui, longius siti, Tac. An. 12: frères, parents, proches, étrangers. - urbem Philippopolim, a Macedone Philippo sitam circumsidunt, Tac. A. 3: ils assiègent la ville de Philippopolis, bâtie par Philippe de Macédoine. - situs in aliquo: qui dépend de qqn. - situs in aliqua re: qui relève de qqch. - situm est in nobis, Cic.: il dépend de nous, il est en notre pouvoir. - quantum est situm in nobis: autant qu'il est en nous. - in vestra manu situm est + inf.: il dépend de vous de... - in vestra manu situm est ut + subj.: il dépend de vous de... - in ejus pernicie patriae sitam putabant salutem, Nep.: ils pensaient que de sa mort dépendait le salut de la patrie. - in officio colendo sita vitae est honestas, Cic. Off. 1: la vertu consiste à accomplir le devoir. - situs hic est, Cic.: ci-gît. [st1]2 [-] sitŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - situation, position, emplacement. - [abcl]b - position (du corps), posture. - [abcl]c - position, disposition, ordre, arrangement. - [abcl]d - construction, structure. - [abcl]e - place, lieu, pays, région, contrée. - [abcl]f - saleté, crasse, ordure, moisissure, moisi, rouille, pourriture, détérioration, corruption, putréfaction. - [abcl]g - état d'une terre inculte, (terre...) en friche, abandon. - [abcl]h - vieillesse, grand âge, décrépitude. - [abcl]i - vétusté. - [abcl]j - inaction, oisiveté, repos. - [abcl]k - oubli (où l'on est), abandon, désuétude; solitude.[/b] - situs castrorum: position d'un camp. - situ corporum differunt ab... Plin.: c'est par leur posture qu'ils diffèrent de... - inexpugnabilis terrestri ac maritimo situ urbs, Liv.: ville imprenable à cause de sa situation terrestre et maritime. - a meridiano situ ad septentrionem, Plin.: du midi au nord. - (pantherae) repleturae illos situs, Plin. 27: (les panthères) abonderaient dans ce pays. - militis occupat arma situs, Tib.: la rouille recouvre les armes du soldat. - situs araneosus, Cat.: une sale toile d'araignée. - redolere situm, Plin.: sentir le moisi. - situ carpi, Sen.: se rouiller. - corrumpor situ, Plaut.: je me rouille ici (je me morfonds). - mens quemdam velut situm ducit, Quint.: l'esprit se rouille en quelque sorte. - victa situ senectus, Virg. En. 7: vieillesse vaincue par la décrépitude. - longo aevi situ, Col.: par l'action lente du temps. - marcescere situ, Liv.: languir dans l'oisiveté. - in aeterno jacere situ, Prop.: être enseveli dans un éterrnel oubli. - passus est leges istas situ atque senio emori, Gell. 20: il a laissé mourir ces lois de vieillesse et désuétude.* * *[st1]1 [-] situs, a, um: part. passé de sino. - [abcl][b]a - situé, placé, mis, posé. - [abcl]b - Tac. bâti, construit, élevé. - [abcl]c - placé dans, qui repose sur, qui dépend de. - [abcl]c - enseveli, enterré.[/b] - lingua in ore sita est, Cic.: la langue se trouve dans la bouche. - spes in fuga sita, Sall.: espoir placé dans la fuite. - voluptates in medio sitae, Cic.: plaisirs à la portée de tout le monde. - in te spes nobis omnis sita est, Ter.: tu es notre unique espoir. - fratres, propinqui, longius siti, Tac. An. 12: frères, parents, proches, étrangers. - urbem Philippopolim, a Macedone Philippo sitam circumsidunt, Tac. A. 3: ils assiègent la ville de Philippopolis, bâtie par Philippe de Macédoine. - situs in aliquo: qui dépend de qqn. - situs in aliqua re: qui relève de qqch. - situm est in nobis, Cic.: il dépend de nous, il est en notre pouvoir. - quantum est situm in nobis: autant qu'il est en nous. - in vestra manu situm est + inf.: il dépend de vous de... - in vestra manu situm est ut + subj.: il dépend de vous de... - in ejus pernicie patriae sitam putabant salutem, Nep.: ils pensaient que de sa mort dépendait le salut de la patrie. - in officio colendo sita vitae est honestas, Cic. Off. 1: la vertu consiste à accomplir le devoir. - situs hic est, Cic.: ci-gît. [st1]2 [-] sitŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - situation, position, emplacement. - [abcl]b - position (du corps), posture. - [abcl]c - position, disposition, ordre, arrangement. - [abcl]d - construction, structure. - [abcl]e - place, lieu, pays, région, contrée. - [abcl]f - saleté, crasse, ordure, moisissure, moisi, rouille, pourriture, détérioration, corruption, putréfaction. - [abcl]g - état d'une terre inculte, (terre...) en friche, abandon. - [abcl]h - vieillesse, grand âge, décrépitude. - [abcl]i - vétusté. - [abcl]j - inaction, oisiveté, repos. - [abcl]k - oubli (où l'on est), abandon, désuétude; solitude.[/b] - situs castrorum: position d'un camp. - situ corporum differunt ab... Plin.: c'est par leur posture qu'ils diffèrent de... - inexpugnabilis terrestri ac maritimo situ urbs, Liv.: ville imprenable à cause de sa situation terrestre et maritime. - a meridiano situ ad septentrionem, Plin.: du midi au nord. - (pantherae) repleturae illos situs, Plin. 27: (les panthères) abonderaient dans ce pays. - militis occupat arma situs, Tib.: la rouille recouvre les armes du soldat. - situs araneosus, Cat.: une sale toile d'araignée. - redolere situm, Plin.: sentir le moisi. - situ carpi, Sen.: se rouiller. - corrumpor situ, Plaut.: je me rouille ici (je me morfonds). - mens quemdam velut situm ducit, Quint.: l'esprit se rouille en quelque sorte. - victa situ senectus, Virg. En. 7: vieillesse vaincue par la décrépitude. - longo aevi situ, Col.: par l'action lente du temps. - marcescere situ, Liv.: languir dans l'oisiveté. - in aeterno jacere situ, Prop.: être enseveli dans un éterrnel oubli. - passus est leges istas situ atque senio emori, Gell. 20: il a laissé mourir ces lois de vieillesse et désuétude.* * *I.Situs, Participium. Cic. Permis.II.Situs, sita, situm. Plaut. Situé, Mis et posé.\Est situm in nobis, vt et aduersa quasi perpetua obliuione obruamus. Cic. Il est en nous et en nostre puissance, etc.\Vrbem Philippopolim a Macedone Philippo sitam. Tacitus. Bastie, Edifiee.\Ara sita Druso. Tacit. Construicte à l'honneur de Drusus.\Hic siti sunt Acarnanes, qui pro patria pugnantes, mortem occubuerunt. Liu. Ci sont mis les, etc. Ci gisent les, etc. Ci sont enterrez et inhumez.\Situs, huius situs, masc. gen. Virgil. La situation de quelque chose que ce soit.\Situs. Plin. Moisissure, Relent, Chansissure, Remugle.\Situs. Virg. Crasse et ordure.\Situs, etiam in vitibus est. Colum. Mousse.\Loca senta situ. Virg. Ords et sales et hideux.\Araneosus situs. Catul. Toile d'araigne.\Iners. Ouid. Paresse et faitardise, Nonchalance et oisiveté.\Detergere situm ferro. Sil. Nettoyer et oster l'enrouillure, La rouille.\Ducere situm. Quintil. Se moisir et chansir, Devenir ord et crasseux, Devenir remugle.\Exesi situ ligones. Claud. Mangez de rouille.\Horrent situ campi. Claud. Sont pleins d'herbes et de buissons par faulte d'estre labourez.\Pati situm indignum. Stat. Estre mis en oubli et nonchaloir.\Redolere situm. Plin. Sentir le remugle, ou le relent.\Rigido situ relicta cessat terra. Ouidius. N'est point hantee ne labouree, Demeure inculte. -
11 gith
и git n. (indecl.) бот.чернушка, нигелла (Nigella sativa, L) CC, PM -
12 gith
Gith, vel git, n. g. indeclinabile. Plin. Les apothicaires l'appellent Nigella Romana: Les rustiques Poevrette, ou Piperelle. -
13 consector
cōnsector, ātus sum, ārī (Frequ. v. consequor), immer u. immer-, eifrig verfolgen, einer Person od. Sache nachgehen, I) im guten Sinne: a) eig.: α) ein leb. Wesen: hos consector, Ter. eun. 249. – β) einer Örtl. nachgehen, haec angiporta c., sich durch diese G. drücken, Plaut. Pseud. 1235: u. (im Bilde) tardi ingenii est rivulos consectari, fontes rerum non videre, Cic. de or. 2, 117. – b) übtr., etwas eifrig verfolgen, einer Sache nachgehen, nachziehen, nachhängen, etw. suchen, zu erlangen (erhalten) trachten, nach etw. streben u. trachten, omnes umbras falsae gloriae, Cic.: umbram virtutis, Val. Max.: opes aut potentiam, Cic.: verba, sich nur an die W. halten (Ggstz. rem considerare), Cic.: neque quisquam est, qui dolorem ipsum, quia dolor sit, amet, consectetur, adipisci velit (Ggstz. nemo ipsam voluptatem, quia voluptas sit, aspernatur aut odit aut fugit), Cic.: non debita c. (Ggstz. quod debeatur remittere), Cic. – mit Ang. wodurch? durch Abl., largitione benevolentiam Macedonum c., Cic. – m. folg. Infin., dum passerem consectatur arripere, Apul. met. 8, 20. – So nun bes.: α) erörternd verfolgen = einer weitern Erörterung unterwerfen, ne plura, quae sunt innumerabilia, consecter, comprehendam brevi, Cic.: sed quid singula consector et colligo (zähle auf, führe auf), Plin. pan.: u. so Aratus minutissima sidera consectatur et colli-————git, Plin. ep.: c. singulorum munificentiam, Val. Max. – β) etw. forschend verfolgen, einer Sache nachgehen, nachforschen, deorum monita (v. Haruspex), Val. Max. 8, 11, 2: subtilius ista consectati, nach gründlichem Nachdenken darüber, Plin. 2, 139. – γ) darstellend, nachahmend etw. erstreben, einer Sache nachjagen, nach etw. haschen, ubertatem orationis, Cic.: in historia puerile quiddam, Cic.: vitium de industria, Cic. – m. Ang. wodurch? durch Abl., illa quae insignia ac paene vitiosa imitando c., Cic. – II) im üblen Sinne: 1) v. brünstigen männl. Tieren, dem Weibchen nachlaufen, senectam ovium (Ggstz. fastidire agnas), Plin. 8, 188: u. (mit Anspielung darauf) v. Pers., mares, feminas, Plaut. mil. 1113. – 2) feindl. verfolgen, nachsetzen, auch m. Ang. womit? durch Abl., a) eig.: hos petere, hos consectari (v. Amor), Plaut.: alqm stricto gladio, Iustin.: alqm clamoribus et conviciis et sibilis, Cic.: u. passiv, meam novercam consectari (verfolgt wird) lapidibus a populo video, Laber. com. 142. – als milit. t. t., c. hostes, Caes.: quosdam c. et conficere, Cic.: c. maritimos praedones, Nep.: pueros mulieresque, Caes.: c. fessos, Liv.: c. singulas naves, Caes.: naves Caesarianas, Auct. b. Afr.: c. per urbem victos implacabili odio, Tac.: eos equitatu, Caes. b. G. 6, 8, 7. – als t. t. der Jägerspr., c. silvestria saecla ferarum, Lucr.: c. pecora, Liv.: Partiz. Präs. subst., lupus magno con-————sectantium (Verfolger) tumultu evasit, Liv. – b) übtr.: alqm per hanc speciem simultatis, Cael. in Cic. ep. 8, 12, 2: cives nefarie, Auct. b. Afr. 44, 3. – v. lebl. Subjj., omnia me mala consectantur, Plaut. Bacch. 1093. – ⇒ Parag. Infin. consectarier, Plaut. Pseud. 1235.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consector
-
14 laus
1. laus, laudis, f., das Lob, die Anerkennung, Achtung, die der Verdienstvolle genießt, der Ruhm, die Verherrlichung (Ggstz. vituperatio, maledictum [üble Nachrede], reprehensio, crimen, culpa), Plur. laudes, Lob, Lobsprüche, Lobeserhebungen, Lobreden, Loblieder (Ggstz. vituperationes), I) eig. u. meton.: A) eig.: bellica laus, bellicae laudes, Cic.: blandae laudes magistri, Verg.: laus debita, Quint.: falsa, Cic.: imperatoria, Cic.: inanis et infructuosa, Tac. dial.: insignis, Quint.: insolita, Quint.: iucunda, Cic.: maior, Quint.: maxima, Cic.: laudes maximae, Cic.: laus modica, Quint.: nascens, Cic.: laus Pompeiana, Verherrlichung des Pompejus, Cic.: popularis, Quint.: praecipua, Nep.: pulcherrima, Quint.: laus solida, Val. Max.: laus summa, Quint.: laudes summae, Cic.: laus vera, Ter. u. Quint.: laudes funebres, Liv.: laudes meritae, Liv.: laudes verae, Cic. – abundans bellicis laudibus, Cic.: laudis avidus, Cic. u. Sall.: laudis cupidus, Cic.: lande dignus, Cic. u. Hor.: laudibus indignus, Hieron. – m. subj. Genet., laus doctorum, vulgi, Quint. – m. obj. Genet., laus Pompei, Quint.: iuris periti viri, militaris viri, Quint.: continentiae, Cic.: eloquentiae, Quint.: ingenii, Quint.: legum, Quint.: rei militaris, Nep.: virtutis, Quint.: liberatarum Thebarum, Nep.: patriae in libertatem vindicandae, Cic.: dicendi, Cic.: venandi et equitandi,————Cic. – omnes tui ad laudem impetus, Cic. – te praepropera festinatio abducet a tantis laudibus, Cic.: cum et illi cives optimi sint et ego ab ista laude non absim, und auch mir dieser Ruhm nicht abgesprochen werden dürfte, Cic.: cum aliquantum ex provincia atque ex imperio laudis accesserit, Cic.: laudem patriae in libertatem vindicandae adamasse, Cic.: adhortari alqm ad certam laudem (Ggstz. a dimicatione deterrere), Cic.: adipisci laudem, Cic., in Sempronio (in der Sache des S.) maximam ab omnibus laudem, Cic.: afferre alci tantam laudem, Verg.: ceterorum laudibus obscuritatem afferre (v. jmds. Taten), Cic.: laude affici, Lob ernten, Cic.: affingere alci falsam laudem, Cic.: agere laudes, Naev. fr.: agere alci laudes gratesque, Plaut., laudes gratiasque, Liv. u. Eutr.: agnoscere Augusti laudes, darin des Au. Lob erkennen, Hor.: asciscendae laudis causā, Cic.: ascribere alqm socium alcis laudibus, Cic.: assequi (erreichen) alcis laudes (Ggstz. exsuperare), Liv.: tua laus pariter cum re publica cecĭdit (ist dahingesunken), Cic.: canere laudem victorum, Phaedr., laudes regum, Curt.: canere suas et imperatoris laudes (v. Soldaten beim Triumph), Liv.: canere ad tibiam clarorum virorum laudes, Cic., laudes heroum ac deorom ad citharam, Quint.: capere (ernten) ex hac una re maximam laudem, Cic. (u. so quantam et quam veram laudem capiet Parmeno! Ter.): loquendi laude carere, Cic.: lande suā non care-————re (v. einer Sache), Quint.: celebrare alcis laudes, Cic.: celebrare alqd laudibus, Lact., alqd super omnia laudibus, aliquid miris laudibus, Plin.: quantis laudibus suum erum collaudavit, Plaut.: colligere undique omnium laudem, Cic.: communicare bellicas laudes cum multis, vielen einen Anteil am Kriegsruhm zugestehen, Cic.: concedere alci summam dicendi laudem, Cic.: conferre laudem in medium, alle an dem eigenen Ruhm teilnehmen lassen (Ggstz. laudem ex communi ad se trahere), Liv.: consequi laudem, s. consequor no. II, 2, a, α (Bd. I. S. 1517): cumulare alqm omni laude, Cic., alqm certatim laude, Plin. ep., alqm apud alqm tantis laudibus, Plin. ep.: dare alqd alci laudi, Cic., non laudi, sed vitio, Cic. (u. so si Fabio laudi datum esset, quod [daß er] pingeret, Cic.): debere alci laudem illam, Cic.: deesse alcis laudibus, sich jmds. Belobung entziehen, Cic.: delectari hāc laude dicendi (v. den Athenern), Cic.: non de laude alcis delibare quicquam, Cic.: deterrere alqm a laude, von der Bahn des Ruhmes zurückschrecken, Plin. pan.: vera laus detrahitur (wird geschmälert) alci oratione alcis, Cic.: alci dicere laudes, jmdm. lobsingen, jmds. Lob anstimmen, Ov.: dicere (besingen) laudes alcis, Verg. (vgl. quid prius dicam solitis Parentis laudibus, Hor.): dicere laudes de Caesare, Gell.: ista omnia numquam in culpam, sed in laudem dicuntur, Gell.: o Cn. Pompei sic late longeque diffusa laus, ut————etc., Cic.: dolere alienā laude, Cic.: eam laudem hic ducit maximam, das hält er für das gr. L., Ter.: tu nunc id tibi laudi ducis, quod tum fecisti inopiā? Ter.: laudi ducitur (es gereicht zum L.) adulescentulis quam plurimos habuisse amatores, Nep.: efferre alqm laudibus u. summis laudibus ad caelum, Cic.: ferre alqm laudibus in caelum, Nep.: ferre alqd laudibus u. maximis laudibus, Cic., alqm summis laudibus, Nep.: eripere huius generis laudem iam languenti Graeciae et transferre in hanc urbem, Cic.: brevitas laus est interdum in aliqua parte dicendi, Cic.: est ea laus eloquentiae certe maxima, Cic.: principibus placuisse viris non ultima (geringste) laus est, Hor.: quos (pueros) laus formandos est tibi magna datos, Ov.: at illa laus est, magno in genere et in divitiis liberos hominem educare, Plaut.: id facere laus est quod decet, non quod licet, Sen. poët.: laudis est purum tenuisse ferrum, Sen. poët.: apud Graecos in summa laude esse, in hohen Ehren stehen (v. Pers.), Nep.: magnis in laudibus totā fere fuit Graeciā victorem Olympiae citari, wurde es für eine hohe Ehre gehalten, Nep.: haec in Graecia magnae laudi erant, Nep.: ut sempiternae laudi tibi sit iste tribunatus, Cic.: ut coniunctionem amicitiamque nostram utrique: nostrûm laudi sperem fore, Cic.: cum populo Romano et in laude et in gratia esse, bei dem röm. V. Ruhm und Gunst erlangen, Cic.: excellere eodem in genere laudis, Cic.,————omni genere laudis, Cic.: excipere (ernten) laudem ex eo, quod (daß) etc., Cic.: laudes alcis od. alcis rei exsequi, sich über jmds. L. verbreiten, Liv. fr. u. Plin.: exsuperare alcis laudes (Ggstz. assequi), Liv.: bellicas laudes extenuare verbis easque detrahere ducibus, Cic.: extollere alqm in caelum suis laudibus, Cic.: laudi facere modum, seinem Ehrgeize ein Ziel setzen, Curt.: favere alcis laudi, alcis nascenti laudi, Cic.: faveo quoque laudibus istis, dein Lob ist mir selbst erfreulich, Ov.: ferre alqm laudibus in od. ad caelum, Cic. u. Liv.: ferre alqm od. alqd laudibus, Cic. u. Liv., alqm laudibus miris, Apul., alqm summis laudibus, Nep., alqm tantis laudibus, ut etc., Tac., alqd magnis laudibus, Plin.: ferri praecipuā laude (v. Pers.), Nep.: ferre carmine laudes Herculeas et facta, in Lobliedern die Taten des Herkules preisen, Verg.: florere laudibus, Cic. u. Lucr.: qua in familia laus aliqua forte floruerit, Cic.: brevitas in universa eloquentia laudem non habet, Cic.: quorum neuter summi oratoris habuit laudem, Cic.: Macrochir praecipuam habet laudem amplissimae pulcherrimaeque corporis formae, Nep.: quod omnes laudes habet, id est optimum, Cic.: laudem de me nullus adulter habet, kein Buhler hat noch Ruhm sich geholt an mir, Ov.: cotidianae assiduaeque laudes (Lobreden) ab alqo de nobis habentur, Cic.: alci laudes gratiasque habere maximas, Plaut.: eodem e fonte se hausturum intelle-————git laudes suas, e quo sit aspersus, Cic.: suo maledicto laudem alcis illustrare, Cic.: imminuere alcis laudem, Cic.: alci tantum impertire laudis, quantum forti viro et sapienti homini debetur, Cic.: implere populares meritis laudibus, unter den Landsleuten das verdiente Lob verbreiten, Liv.: incumbere toto pectore ad laudem, Cic.: invidere laudi alcis, Cic.: ipse meritus est, ut laudetur laudibus, Plaut.: laudemus igitur prius legem ipsam veris et propriis generis sui laudibus, Cic.: libare suo nomini ex aliorum laboribus laudem, Cornif. rhet.: minuere laudem alcis, Cic. u. Liv.: etiam in vulneris dolore cum laude mori, Cic.: obterere invidiā laudem virtutis, Nep.: obteritur laus imperatoria criminibus avaritiae, Cic.: obtrectare alcis laudibus, Liv.: maledicto (üble Nachrede) quidem idcirco nihil in hisce rebus loci est, quod omnia laus occupavit, Cic.: onerare alqm multis laudibus, Phaedr., alqm eximiis laudibus, Liv.: alqm laudibus haud immeritis, Cic.: ornare alqm non solum suis laudibus, sed etiam alienis, Cic.: ornare alqm veris laudibus, Cic.: ornare res alcis divinis laudibus, Cic.: sibi parĕre maximam laudem ex illa accusatione nobili et gloriosa, Cic.: alcis laus perfertur ad nos nec obscuro nec vario sermone, sed et clarissimā et unā omnium voce, Cic.: petere laudes fucosas, Porcius poët. bei Suet.: quae est ista laus, quae possit e macello peti, Cic.: neque ego hoc in tua laude pono, rechne ich dir als————Lob an, Cic.: ipsum Latine loqui est illud quidem in magna laude ponendum, Cic.: praedicare alqd miris laudibus, Plin.: praeripere aliis eam laudem, Cic.: alci praeripere desponsam iam et destinatam laudem, Cic.: dicendi non ita multum laude processisse, Cic.: quaeritur in re domestica continentiae laus, in publica dignitatis, Cic.: referre (erneuern) veterem Valeriae gentis in liberanda patria laudem, Cic.: scribere laudem victori cuidam pyctae, ein Lobgedicht schreiben, Phaedr.: scribere de Alexandri laudibus, Gell.: servire in eo magis suae quam vestrae laudi existimationique, Cic.: alqm aliqua ex parte in societatem laudum suarum venire pati, teilnehmen lassen an usw., Cic.: suffragari alcis laudi et in senatu et ceteris rebus, Cic.: subvenire alcis laudi, Cic.: omnes suas laudes transfundere ad alqm (Ggstz. exhaurire aliquam partem ex alcis laudibus), Cic.: tribuere alci laudem suam, Cic., alci rei summam laudem, Cic.: laudem ex communi ad se trahere (Ggstz. laudem conferre in medium), Liv.: venari laudem modestiae in ea re, Cic.: viget apud eos venandi et equitandi laus, Cic.: laudem eorum iam prope senescentem ab oblivione hominum atque a silentio vindicare, Cic.: vivere in laude, fort u. fort nichts als Lob ernten, Cic.B) meton.: a) die löbliche Handlung od. Tat, das Verdienst, die ruhmvolle Wirksamkeit, laus Thesea, Ov.: hae tantae summis in rebus laudes. so r. W.,————Cic.: aberat tertia laus, Cic.: cuius laudis ut memoria maneret, Nep.: sunt hic etiam sua praemia laudi, Verg. – b) Plur. laudes = löbliche, rühmliche Eigenschaften, Vorzüge, conferre se alcis laudibus, Phaedr. 4, 24 (23), 4: quarum laudum gloriam adamaris, quibus artibus eae laudes comparantur, in iis esse laborandum, Cic. ep. 2, 4, 2: Ggstz., est enim (signum Corinthium) nudum nec aut vitia, si qua sunt, celat aut laudes parum ostentat, Plin. ep. 3, 6, 2: quorum operum et laudes et culpae (Mängel, Gebrechen) aeternae solent permanere, Vitr. 3, 1, 4. -
15 pango
pango, pānxī, pānctum u. (v. urspr. pago) pēgī u. (in der übertr. Bedeutung gew.) pepigī, pāctum, ere (vgl. πήγνυμι), befestigen, einschlagen, einsenken, I) eig.: A) im allg.: clavum, Liv.: ancoram litoribus (Dat.), Ov.: litteram in cera, mit dem Griffel eindrücken, Colum. – B) insbes., pflanzen, ramulum, Suet.: poet., filios, zeugen, Prud. – meton., bepflanzen, hortus, qui crebro pangitur, Fronto: vitiaria malleolis, Colum.: colles (mit Weinstöcken), Prop. – II) übtr.: A) etw. gleichs. aneinanderfügen, 1) im allg., unternehmen, neque prima per artem temptamenta tui pepigi, auch suchte ich nicht zuvor dein Herz künstlich (schlau) zu durchforschen, Verg. Aen. 8, 143 sq. – 2) schriftlich verfertigen, abfassen, a) übh.: ἀνέκδοτα (geheime Memoiren) Theopompio genere aut etiam asperiore multo, Cic. ad Att. 2, 6, 2: absol., de pangendo nihil fieri potest, mit dem Schriftstellern kann es nichts werden, Cic. ad Att. 2, 14, 2. – b) als Dichter abfassen, α) verfassen, dichten, versum, Gell.: versus de natura rerum, Lucr.: carmina, Lucr. u. Tac.: aliquid Sophocleum, Cic.: poëmata, Hor.: absol., quibus aliqua pangendi facultas, die im Versbau einiges Geschick hatten, Tac. ann. 14, 16. – β) prägn., besingen, vestrûm maxima facta patrum, Enn. fr. var. 16 ( bei Cic. Tusc. 1, 34). – 3) absingen, hersingen, in conviviis ad tibias egregia superiorum————opera carmine comprehensa, Val. Max. 2, 1, 10. – B) festsetzen, 1) im allg. = bestimmen, terminos, Cic.: fines, Cic. – 2) festsetzen = schließen, verabreden, ausbedingen, sich versprechen lassen od. selbst versprechen, einen Vergleich schließen, akkordieren (nur in den Perfektformen), a) übh.: pacem, Liv.: foedera, Verg.: amicitiam, societatem cum alqo, Liv.: pretium libertati, Tac.: salutem sibi et millies HS ab alqo, Suet.: si qui inter se pepigerunt, Cornif. rhet. – m. Genet. od. Abl. des Preises (s. Weißenb. Liv. 38, 24, 8), tanti pepigerat, Liv.: non fuit armillas tanti pepigisse Sabinas, Ov.: pretium, quo pepigerant, Liv.: ducentis Philippis pepigi, Plaut. – mit folg. ut u. Konj., ut vobis mitterem ad bellum auxilia pepigistis, Liv.: alii occulte pepigisse interpretabantur, ut Tigranes quoque Armeniā abscederet, Tac.: cum adversariis pepigit, ut sibi una legio cum Illyrico concederetur, Suet. – m. folg. ne u. Konj., pepigit, ne illo medicamento umquam postea uteretur, Cic.: pepigerat Pallas, ne cuius facti in praeteritum interrogaretur, Tac. – m. folg. bl. Conjunctiv, pepigere, equestribus proeliis Eunones certaret, obsidia urbium Romani capesserent, Tac. ann. 12, 15. – m. folg. Infin. = versprechen, geloben (vgl. Dräger Hist. Synt.2 2, 319), ii quoque obsides dare pepigerunt, Liv.: apud altaria deûm pepigere fraudem inimicorum ulcisci, Tac.: m. Abl. des Preises, qui mecum iam dudum grandi pecuniā pepi-————git reducere paulisper ab inferis spiritum, Apul. met. 2, 28. – b) insbes., v. Eheverlöbnis, quae pepigere viri, pepigerunt ante parentes, den Bund, den geschlossen haben usw., Catull. 62, 28. – m. Acc. pers., te peto, quam lecto pepigit Venus aurea nostro, verheißen hat, Ov. her. 16, 35: haec mihi se pepigit, pater hanc tibi, mir hat sie sich verlobt, Ov. her. 20, 157. – ⇒ Urspr. Form pago (paco), ere (s. Prisc. 10, 32), rem ubi pagunt (pacunt), orato; ni pagunt (pacunt) etc., XII tabb. fr. 1, 6 u. 7 ed. Schoell ( bei Cornif. rhet. 2, 20): ni cum eo pacit, talio esto, XII tabb. fr. 8, 2 ed. Schoell. (b. Fest. 363 [a], 6). -
16 aptota
aptōta (nomina), ōrum, n., = aptôta (without case); in gram., substantives that are not declined, aptotes (e. g. dicis, fas, frit, git, etc.), Diom. p. 287; Prisc. 5, p. 669. -
17 phantasia
phantăsĭa, ae, f., = phantasia, an idea, notion, fancy (post-Aug.):II.Nicetas longe disertius hanc phantasiam movit,
Sen. Suas. 2, 15:cor tuum phantasias patitur,
Vulg. Ecclus. 34, 6.—As a term of reproach: phantasia, non homo, a mere notion or fancy, the mere semblance of a man, Petr. 38 fin. (in Cic. Ac. 1, 11, 40; 2, 6, 8 al., written as Greek, and translated visum).—A phantom, apparition:(animus) colli-git visa nocturna, quas phantasias nos adpellamus,
Amm. 14, 11, 18.
См. также в других словарях:
gît — gît … Dictionnaire des rimes
Git — Git … Википедия
Git — Entwickler Junio C. Hamano, Shawn O. Pearce, Linus Torvalds und viele andere Aktuelle Version 1.7.7.3 (8. November 2011) … Deutsch Wikipedia
Git — Développeurs Junio Hamano Linus Torvalds et contributeurs Dernière version … Wikipédia en Français
GIT — Datos generales Origen Buenos Aires, Argentina Información … Wikipedia Español
Git — may refer to: * Git (album), by Skeletons The Girl Faced Boys *Git (pronoun), the second person, dual, personal pronoun (subject case) in Old English *Git (software), a distributed version control system *Feathers in the Wind (깃) (pronounced and… … Wikipedia
Git Up — «Git Up» Sencillo de D12 del álbum D12 World Formato CD Género(s) Hip hop Duración 4:03 4:08 (video musical) Dis … Wikipedia Español
git — [gıt] n BrE spoken not polite [Date: 1900 2000; Origin: get someone born to an unmarried mother (16 20 centuries), from get to beget ] an offensive word for an unpleasant and annoying person, especially a man ▪ You miserable git! … Dictionary of contemporary English
git-go — ˈgitˌgō variant of get go herein * * * /git goh /, n. Dial. 1. start; beginning: to work hard from the git go. 2. pep; energy; get up and go … Useful english dictionary
Git — Git, n. (Founding) See {Geat}. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
git-go — /git goh /, n. Dial. 1. start; beginning: to work hard from the git go. 2. pep; energy; get up and go. * * * … Universalium