-
1 должностное лицо
Турецко-русский словарь и русско-турецкий словарь по строительству и архитектуре > должностное лицо
-
2 функционер
-
3 командировка
görevli olarak gitme* * *жнапра́вить кого-л. в нау́чную командиро́вку — bilimsel araştırmalar yapmak üzere göndermek
е́хать в командиро́вку — görevle gitmek
-
4 внештатный
в соч.внешта́тный сотрудник / рабо́тник — kadro dışı görevli
-
5 добросовестный
vazifeşinas; dürüst; namuslu; özenliдобросо́вестный рабо́тник — vazifeşinas görevli
добросо́вестный челове́к — dürüst / namuslu adam
добросо́вестный перево́д (текста) — özenerek yapılan çeviri
добросо́вестное выполне́ние обяза́тельств — yükümlülüklerin iyi niyetle yerine getirilmesi
-
6 должностной
в соч.должностно́е лицо́ — görevli; devlet memuru
должностно́й окла́д — maaş
-
7 номенклатурный
в соч.номенклату́рный рабо́тник — atanması üst merci kararı ile yapılan görevli
-
8 поручать
несов.; сов. - поручи́ть1) görevlendirmek, görev vermek, görevli kılmak, memur etmekему́ пору́чено формирова́ние но́вого прави́тельства — yeni hükumeti kurmakla görevlendirildi
ма́стер хо́чет поручи́ть это де́ло тебе́ — ustabaşı bu işi sana vermek istiyor
2) ısmarlamak, emanet etmekуезжая, он поручи́л ребёнка бра́ту — giderken çocuğunu kardeşine ısmarlamıştı / emanet etmişti
-
9 работник
м1) görevli; işçi, emekçi; çalışanпарти́йный рабо́тник — parti görevlisi
рабо́тник посо́льства — (büyük) elçilik görevlisi / mensubu
рабо́тники у́мственного и физи́ческого труда́ — kafa ve kol işçileri / emekçileri
рабо́тники иску́сства и культу́ры — kültür ve sanat emekçileri
рабо́тники торго́вли и сфе́ры обслу́живания — ticarette ve hizmet kesiminde çalışanlar
тре́буются техни́ческие рабо́тники — teknik eleman aranıyor
рабо́тник просвеще́ния — eğitim görevlisi
рабо́тники бухгалте́рии заво́да — fabrikanın muhasebe personeli
2) уст. ( батрак) ırgat -
10 служащий
memur* * *мmemur, görevli -
11 сотрудник
-
12 сотрудница
См. также в других словарях:
görevli — sf. 1) Görevi olan, vazifeli Herkesi kendisine hizmetle görevli sanırdı. Ç. Altan 2) is. Resmî görevi olan kimse, memur Birleşik Sözler araştırma görevlisi güvenlik görevlisi kamu görevlisi koruma görevlisi … Çağatay Osmanlı Sözlük
ŞAHŞAH — Görevli, vazifeli … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
çavuş — is. 1) Bir işin veya işçilerin başında bulunan ve onları yöneten sorumlu kimse 2) tar. Osmanlı Devleti teşkilatında çeşitli hizmetler yapan görevli 3) tar. Osmanlı ordusunda üst komutanların buyruklarını ast komutanlara ulaştıran görevli 4) ask.… … Çağatay Osmanlı Sözlük
defterdar — is., Ar. defter + Far. dār 1) Bir ilin para işlerini yöneten en üst düzeydeki görevli 2) tar. Osmanlılarda maliye işlerinin en yüksek yetkilisi veya illerde maliye işleriyle uğraşan görevli … Çağatay Osmanlı Sözlük
işyar — is., esk. Bir işle görevli olan kimse, görevli, memur … Çağatay Osmanlı Sözlük
jandarma — is., ask., İt. gendarme 1) Yurt içinde genel güvenliği ve kamu düzenini korumakla görevli, yasa ve nizamların koyduğu hükümlerin yürütülmesini ve bunlara dayanan hükûmet emirlerinin yerine getirilmesini sağlayan silahlı askerî kuvvet 2) ask. Bu… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kapı ağası — is., tar. 1) Av dışında padişahın yanında bulunan iç ağaların en büyüğü olan görevli 2) Sadrazam kapısının iç düzenini sağlamakla yükümlü görevli … Çağatay Osmanlı Sözlük
kapıcı — is. 1) Otel, apartman vb. büyük yapılarda bekçilik, temizlik, alışveriş gibi işlerle görevli kimse Bu arada, aşağıdan kapıcının sesi, gece nöbetçisine çıkışıyor. M. Ş. Esendal 2) tar. Osmanlı devlet teşkilatında saray kapılarını bekleyen görevli… … Çağatay Osmanlı Sözlük
konakçı — is., esk. 1) Toplu olarak yapılan yolculukta konak yeri sağlamakla görevli kimse 2) tar. Sefere çıkan askerlerin önünden gidip konak yeri sağlamakla görevli subay 3) hay. b. Asalağın erginini veya gelişim evrelerinden herhangi birini taşıyan… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kuşçu — is. 1) Süs kuşları yetiştirip satan kimse Kendimi tanımaya ve etrafımdakileri seçmeye başladığım zaman bir kuşçu dükkânında bulunuyordum. R. H. Karay 2) tar. Saraylarda şahin, doğan vb. avcı kuşların bakımıyla görevli kimse 3) tar. Suç işleyen… … Çağatay Osmanlı Sözlük
mektupçu — is., tar. 1) Osmanlılarda, bir resmî dairenin yazı işlerini yönetmekle yükümlü yüksek görevli kişi 2) esk. Bir il idaresinin yazı işlerini yöneten görevli … Çağatay Osmanlı Sözlük
