fotela

См. также в других словарях:

• przypasać — dk IX, przypasaćpaszę, przypasaćpaszesz, przypasaćpasz, przypasaćał, przypasaćany przypasywać ndk VIIIa, przypasaćsuję, przypasaćsujesz, przypasaćsuj, przypasaćywał, przypasaćywany «przypiąć coś do paska, umocować coś za pomocą paska w talii;… …   Słownik języka polskiego

• być — 1. Być do niczego «nie nadawać się do niczego»: Jak ocenia pan kandydatów do prezydenckiego fotela? – Jeden rozumie sam przez się, drugi rozumie to, co mu inni pokazują, trzeci nie rozumie ani sam przez się, ani gdy mu inni pokazują. Pierwszy… …   Słownik frazeologiczny

• głupi — 1. pot. Być uczesanym, ostrzyżonym na głupiego jasia «mieć grzywkę podciętą równo nad brwiami» 2. pot. Głupi jak but (z lewej nogi); głupi, tępy jak noga stołowa (stołowe nogi) «bardzo głupi, tępy, nierozgarnięty, niedouczony»: Spotkał się z… …   Słownik frazeologiczny

• brzeg — m III, D. u, N. brzeggiem; lm M. i «skraj, krawędź, granica czego» a) «o krawędzi ścian przedmiotów» Brzeg fotela, kapelusza, miednicy, stołu. Książka o złoconych brzegach. Tkanina z wystrzępionymi brzegami. Naczynie napełnione po brzegi. Płyn… …   Słownik języka polskiego

• kosz — I m II, D. a; lm M. e, D. y a. ów 1. «rodzaj naczynia, różnego kształtu i wielkości, wykonanego z rozmaitych materiałów, używanego do noszenia, przechowywania, mierzenia czegoś; koszyk» Kosz wiklinowy, blaszany. Kosz do bielizny, do śmieci. Kosz… …   Słownik języka polskiego

• krzesło — n III, Ms. krzesłoeśle; lm D. krzesłoseł 1. «mebel służący do siedzenia, mający z tyłu oparcie» Krzesło drewniane, rzeźbione, wyściełane, gięte, miękkie, skórzane. Rząd krzeseł. Usiąść, siedzieć na krześle. Zajmować krzesło. Poprawić się na… …   Słownik języka polskiego

• leżak — m III, D. a, N. leżakkiem; lm M. i «rodzaj składanego fotela z płótna naciągniętego na drewnianą lub metalową ramę» Wygodny leżak. Rozłożyć leżak. Wypoczywać na leżaku …   Słownik języka polskiego

• nabujać — dk I, nabujaćam, nabujaćasz, nabujaćają, nabujaćaj, nabujaćał, nabujaćany pot. «wiele razy zmyślić, skłamać; zmyślić, skłamać wiele rzeczy; nakłamać komuś» Nabujał matce ile wlezie. Nabujał kolegę, że ma samochód. nabujać się «użyć zabawy bujania …   Słownik języka polskiego

• obok — 1. «przyimek łączący się z dopełniaczem, oznaczający» a) «znajdowanie się czegoś lub dzianie się w bezpośredniej bliskości, po prawej lub lewej stronie tego, co oznacza rzeczownik» Położyć łyżkę obok talerza. Siedzieć obok żony. Lampa stała obok… …   Słownik języka polskiego

• odchylić — dk VIa, odchylićlę, odchylićlisz, odchylićchyl, odchylićlił, odchylićlony odchylać ndk I, odchylićam, odchylićasz, odchylićają, odchylićaj, odchylićał, odchylićany «trochę odsunąć, rozsunąć coś; zmienić właściwą czemuś pozycję na ukośną» Odchylić …   Słownik języka polskiego

• oparcie — n I 1. rzecz. od oprzeć. 2. lm D. oparć «to, na czym się coś lub ktoś opiera, punkt podparcia, podpora» Szukać oparcia dla stóp. ◊ Punkt oparcia «spokojne miejsce, dach nad głową, przytułek» ◊ Szukać oparcia w kimś, u kogoś, mieć, znaleźć w kimś …   Słownik języka polskiego