-
61 fluorescent tube
fluo.res.cent tube[fluər'esənt tju:b] n tubo fluorescente. -
62 fluorimeter
fluo.rim.et.er[fluər'imitə] n Chem fluorimento. -
63 fluorite
fluo.rite[fl'uərait] n Min fluorita, fluorina. -
64 fluorometer
fluo.rom.e.ter[fluər'ɔmitə] n fluorômetro: instrumento para medir a intensidade da fluorescência. -
65 fluoroscopy
fluo.ros.copy[fluər'ɔskəpi] n fluoroscopia, radioscopia. -
66 fluorosis
fluo.ro.sis[fluər'ousis] n condição anormal causada pela ingestão de fluoretos. -
67 fluoruro sm
[fluo'ruro] -
68 fluorocarbon
fluo·ro·car·bon[ˌflɔ:rə(ʊ)ˈkɑ:bən, AM -rəˈkɑ:r-]* * *["flU\@rəU'kAːbən]nFluorkohlenwasserstoff m -
69 fluorosilicic acid
-
70 fluorescence
-
71 fluorescent
fluoreszierend;\fluorescent light Neonlicht nt;\fluorescent tube Leuchtstoffröhre f -
72 fluoride
-
73 fluorine
-
74 fluorocarbon
-
75 fluorescent lamp
• fluo-cev; fluorescentna lampa -
76 кремнефтористо-водородная кислота
Русско-английский политехнический словарь > кремнефтористо-водородная кислота
-
77 печь для сжигания колчедана в кипящем слое
Русско-немецкий словарь по целлюлозно-бумажному производству > печь для сжигания колчедана в кипящем слое
-
78 FS-disposal system
fluo solids disposal system — система для сжигания осадков сточных вод (включающая центрифуги для обезвоживания кондиционированного осадка в печь с псевдоожиженным слоем. Система разработана фирмой «Дорр-Оливер»)Англо-русский словарь промышленной и научной лексики > FS-disposal system
-
79 effluo
ef-fluo (ec-fluo), flūxī, ere (ex u. fluo), I) intr. heraus-, ausfließen, abfließen, ausströmen, entströmen, A) eig.: a) v. Flüssigkeiten: effluere imbres, Lucr.: sanguis, qui effluit, Cels.: num per nares auresve sanguis ei effluxerit, Cels.: effluit umor e cavis populi, Plin.: aquae pluviales, quae de tectis effluunt, Veget. mil.: effluit sucinum petris, Plin.: Ggstz., cum constet in Pontum influere maris aquam, non effluere de Ponto, Macr. sat. 7, 12, 34. – v. Flüssen, ausströmen, ausmünden, münden, uno ostio, Mela: totidem ostiis, Mela: singulis (alveis), Mela: manifesto exitu, Mela: per Carmanios, Mela: in medium fere latus promunturii, Mela: in oceanum, Plin.: per pinguia culta in mare purpureum, Verg. – b) v. ähnl. Strömungen, ausströmen, in eo (corpore) influente atque effluente, in ihm, der bald einen Zufluß, bald einen Abfluß hat, Cic. Tim. § 47: aër effluens huc et illuc ventos efficit, Cic. de nat. deor. 2, 101: quas (figuras) e summis corporibus effluere dicit, Ouint. 10, 2, 15: cum unā cum sanguine vitam effluere sentiret, Cic. Tusc. 2, 59. – B) übtr.: 1) unvermerkt ausfallen, entfallen, entschwinden, a) konkr.: α) ausfallen, v. den Haaren, si (capilli) effluxerint, reparat, Plin. 27, 138. – v. Stopfwerk, tomentum per sarturas veteris lintei effluens, Sen. de vit. beat. 25, 2. – β) den Händen entfallen, entschlüpfen, manibus, Lucr. 6, 795. Ov. met. 3, 39: absol. Curt. 8, 14 (50), 36. – γ) verschwinden, ictu fulminis ex inscriptione statuae eius prima nominis littera effluxit, verschwand (wurde weggeschmolzen), Suet. Aug. 97, 2. – v. Pers., aus einer Gesellschaft verschwinden, sich verziehen, tanta est enim intimorum multitudo, ut ex iis aliquis potius effluat (sich verziehen kann), quam novo sit aditus, Cic. ep. 6, 19, 2. – δ) entschlüpfen = unbenutzt bleiben, ne qua levis effluat aura, Ov. met. 6, 233. – b) abstr.: α) aus dem Gedächtnis entschwinden, dem Gedächtnis entfallen, vergessen werden, effl. ex animo alcis, Cic.: effl. animo alcis, Catull.: absol., quod totum effluxerat, Cic.: praeteritas voluptates effluere, Cic.: u. so dulces marito effluxere tori et subiere oblivia taedae, Sil. 2, 628. – β) beim Schreiben entfallen, mit in die Rede einfließen, quo fit, ut impropria effluant, Quint. 10, 3, 20. – γ) v. gemütl. u. geistigen Zuständen, entschwinden, vergehen, sich verlieren, viso mens aegra (der zagende Mut) effluxit hiatu, Sil. 6, 245: alci ex tempore dicenti solet effluere mens (die Gedanken), Cic. Brut. 219: illa praevelox (memoria, Gedächtnis) fere cito effluit, Quint. 11, 2, 44. – δ) v. der Zeit usw., unbenutzt verfließen, verrinnen, verstreichen, entschwinden (s. Frotscher Muret. op. vol. 1. p. 359), ne effluat aetas, Cic.: transmissa est pars vitae et effluxit, Sen.: multi anni mecum effluxerant, Augustin.: illud, quod praeteriit, effluxit, Sen. – 2) in die Weite hinausfließen, a) konkr.: v. Gewändern, sich aufbauschen, simili chlamys effluit auro, Claud. IV. cons. Hor. 208 (bei Tibull. 1, 6, 40 jetzt et fluit). – b) abstr.: α) v. Pers., gleichs. zerfließen, effluis amens, zerfließest (gehst auf) in Weichlichkeit, Pers. 3, 20. – effluet in lacrimas, Lucan. 9, 106. – β) v. Lebl., auskommen, an die Öffentlichkeit kommen, effluunt multa ex vestra disciplina, quae etiam ad nostras aures saepe permanant, Cic. de dom. 121: unum ex his, quae praecipiunt in vulgus effluxit, Mela 3, 2, 3 (2. § 19): utrumque hoc falsumst; effluet, Ter. eun. 121: quidquid dimittit in aula, effluit et subitis rumoribus oppida pulsat, Petron. poët. fr. 28, 3. – II) tr. ausfließen-, ausströmen lassen, ne (amphorae) effluant vinum, Petron. 71, 11: Bacche, effluas dulcem liquorem, Anthol. Lat. 245, 2 (213, 2): quantum stagna Tagi rudibus stillantia venis effluxere decus, Claud. cons. Olybr. et Prob. 52.
-
80 effluo
ef-fluo (ec-fluo), flūxī, ere (ex u. fluo), I) intr. heraus-, ausfließen, abfließen, ausströmen, entströmen, A) eig.: a) v. Flüssigkeiten: effluere imbres, Lucr.: sanguis, qui effluit, Cels.: num per nares auresve sanguis ei effluxerit, Cels.: effluit umor e cavis populi, Plin.: aquae pluviales, quae de tectis effluunt, Veget. mil.: effluit sucinum petris, Plin.: Ggstz., cum constet in Pontum influere maris aquam, non effluere de Ponto, Macr. sat. 7, 12, 34. – v. Flüssen, ausströmen, ausmünden, münden, uno ostio, Mela: totidem ostiis, Mela: singulis (alveis), Mela: manifesto exitu, Mela: per Carmanios, Mela: in medium fere latus promunturii, Mela: in oceanum, Plin.: per pinguia culta in mare purpureum, Verg. – b) v. ähnl. Strömungen, ausströmen, in eo (corpore) influente atque effluente, in ihm, der bald einen Zufluß, bald einen Abfluß hat, Cic. Tim. § 47: aër effluens huc et illuc ventos efficit, Cic. de nat. deor. 2, 101: quas (figuras) e summis corporibus effluere dicit, Ouint. 10, 2, 15: cum unā cum sanguine vitam effluere sentiret, Cic. Tusc. 2, 59. – B) übtr.: 1) unvermerkt ausfallen, entfallen, entschwinden, a) konkr.: α) ausfallen, v. den Haaren, si (capilli) effluxerint, reparat, Plin. 27, 138. – v. Stopfwerk, tomentum per sarturas veteris lintei effluens, Sen. de vit. beat. 25, 2. – β) den Händen entfallen, entschlüpfen, manibus, Lucr. 6, 795. Ov. met. 3,————39: absol. Curt. 8, 14 (50), 36. – γ) verschwinden, ictu fulminis ex inscriptione statuae eius prima nominis littera effluxit, verschwand (wurde weggeschmolzen), Suet. Aug. 97, 2. – v. Pers., aus einer Gesellschaft verschwinden, sich verziehen, tanta est enim intimorum multitudo, ut ex iis aliquis potius effluat (sich verziehen kann), quam novo sit aditus, Cic. ep. 6, 19, 2. – δ) entschlüpfen = unbenutzt bleiben, ne qua levis effluat aura, Ov. met. 6, 233. – b) abstr.: α) aus dem Gedächtnis entschwinden, dem Gedächtnis entfallen, vergessen werden, effl. ex animo alcis, Cic.: effl. animo alcis, Catull.: absol., quod totum effluxerat, Cic.: praeteritas voluptates effluere, Cic.: u. so dulces marito effluxere tori et subiere oblivia taedae, Sil. 2, 628. – β) beim Schreiben entfallen, mit in die Rede einfließen, quo fit, ut impropria effluant, Quint. 10, 3, 20. – γ) v. gemütl. u. geistigen Zuständen, entschwinden, vergehen, sich verlieren, viso mens aegra (der zagende Mut) effluxit hiatu, Sil. 6, 245: alci ex tempore dicenti solet effluere mens (die Gedanken), Cic. Brut. 219: illa praevelox (memoria, Gedächtnis) fere cito effluit, Quint. 11, 2, 44. – δ) v. der Zeit usw., unbenutzt verfließen, verrinnen, verstreichen, entschwinden (s. Frotscher Muret. op. vol. 1. p. 359), ne effluat aetas, Cic.: transmissa est pars vitae et effluxit, Sen.: multi anni mecum effluxerant, Augustin.: illud, quod praeteriit, effluxit, Sen. –————2) in die Weite hinausfließen, a) konkr.: v. Gewändern, sich aufbauschen, simili chlamys effluit auro, Claud. IV. cons. Hor. 208 (bei Tibull. 1, 6, 40 jetzt et fluit). – b) abstr.: α) v. Pers., gleichs. zerfließen, effluis amens, zerfließest (gehst auf) in Weichlichkeit, Pers. 3, 20. – effluet in lacrimas, Lucan. 9, 106. – β) v. Lebl., auskommen, an die Öffentlichkeit kommen, effluunt multa ex vestra disciplina, quae etiam ad nostras aures saepe permanant, Cic. de dom. 121: unum ex his, quae praecipiunt in vulgus effluxit, Mela 3, 2, 3 (2. § 19): utrumque hoc falsumst; effluet, Ter. eun. 121: quidquid dimittit in aula, effluit et subitis rumoribus oppida pulsat, Petron. poët. fr. 28, 3. – II) tr. ausfließen-, ausströmen lassen, ne (amphorae) effluant vinum, Petron. 71, 11: Bacche, effluas dulcem liquorem, Anthol. Lat. 245, 2 (213, 2): quantum stagna Tagi rudibus stillantia venis effluxere decus, Claud. cons. Olybr. et Prob. 52.
См. также в других словарях:
fluo — fluo·aluminate; fluo·borate; fluo·boric; fluo·bo·rite; fluo·cerite; fluo·phosphate; fluo·silicate; fluo·silicic; fluo·sulfonic; tri·fluo·per·a·zine; fluo·cerine; … English syllables
Fluo- — Flu o (Chem.) A combining form indicating fluorine as an ingredient; as in fluosilicate, fluobenzene. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
fluo- — [flo͞o′ō, flo͞o′ə] [< FLUOR] combining form FLUORO … English World dictionary
fluo- — ⇒FLU(O) , FLUOR , (FLU , FLUO )élément de compos. Élém. de compos. toujours vivant, tiré de fluor, servant à construire des termes de chim. dont le signifié a un rapport avec le fluor. I. [Forme flu(o) ] A. [Sert à former des adj. Le 2e élém. est … Encyclopédie Universelle
fluo — fluorescent, ente [ flyɔresɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1864; mot angl. (1853); cf. fluorescence 1 ♦ Relatif à la fluorescence; doué de fluorescence. Corps fluorescent. Lumière fluorescente (⇒ phosphorescent) . ♢ Par méton. Lampe fluorescente, tube… … Encyclopédie Universelle
Fluo — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Sur les autres projets Wikimedia : « Fluo », sur le Wiktionnaire (dictionnaire universel) Le mot fluo est l apocope du mot fluorescent. Il… … Wikipédia en Français
fluo- — 1. Combining form denoting flow. 2. Prefix often used to denote fluorine (used in the generic name s of drugs). SEE ALSO: fluor . [L. fluo, pp. fluxus, to flow] … Medical dictionary
fluo|rog|ra|phy — «flu ROG ruh fee, FLOO uh ROG », noun. a technique for taking pictures giving a fluoroscopic view, that uses a camera requiring only one sixth of the amount of X ray exposure required by a fluoroscope. ╂[< fluoro(scope) + graphy] … Useful english dictionary
fluo|ros|co|pist — «flu ROS kuh pihst, FLOO uh ROS », noun. a person trained in the use of the fluoroscope … Useful english dictionary
fluo|ros|co|py — «flu ROS kuh pee, FLOO uh ROS », noun. the use of a fluoroscope; examination of an object by X rays or other radiations … Useful english dictionary
fluo- — var. of fluoro : fluoboric. * * * … Universalium