-
1 fido
fīdo, fīsus sum (ante-class. form of the fut. fidebo, Nov. ap. Non. 509, 4), 3, v. n. [root in Sanscr. bandh, unite; Gr. peithô, persuade, peisma, cable; Lat. fidus, Deus Fidius, foedus; cf.: fascis, fascia; Curt. Gr. Etym. p. 262; but Fick refers fido to root bhidh; Goth. beidan; Engl. bide, to expect; Vergl. Wört. p. 380], to trust, confide, put confidence in, rely upon a person or thing (rare; in the verb. finit. mostly poet.; but class. in the part. praes. and P. a.).(α).With dat.:(β).fidere nocti,
Verg. A. 9, 378:fugae fidens,
id. ib. 11, 351:pestilentiae fidens (with societate fretus),
Liv. 8, 22, 7:taedae non bene fisa,
Ov. M. 15, 827:qui sibi fidit,
Hor. Ep. 1, 19, 22; id. S. 2, 2, 108:puer bene sibi fidens,
Cic. Att. 6, 6, 4.—With abl.: hac (Cynosurā) fidunt duce nocturnā Phoenices in alto, Cic. poët. N. D. 2, 41, 106; id. Ac. 2, 20, 66:(γ).arcu fisi Getae,
Ov. P. 4, 9, 78:cursu,
id. M. 7, 545:ope equinā,
id. ib. 9, 125:pecuniā,
Nep. Lys. 3 fin.:prudentiā consilioque fidens,
Cic. Off. 1, 23, 81.—Doubtful, whether dat. or abl. (v. Zumpt, Gr. § 413; cf.confido): nec nitido fidit adultero,
Hor. C. 3, 24, 20:pictis puppibus,
id. ib. 1, 14, 15:(Jugurtham) Mario parum fidere,
Sall. J. 112, 2:ingenio,
Quint. 10, 7, 18; cf.:ingenio suo,
Plin. Ep. 4, 13 fin.:suis rebus,
Cic. Att. 10, 8, 2.—With inf.:(δ).fidis enim manare poëtica mella Te solum,
Hor. Ep. 1, 19, 44; Sil. 1, 432:parum fidens pedibus contingere matrem,
Luc. 4, 615:fisus cuncta sibi cessura pericula, Caesar,
id. 5, 577.—Absol.: ubi fidentem fraudaveris, i. e. who trusts (you), Plaut. As. 3, 2, 15.—Hence, fīdens, entis, P.a. (lit., trusting to one's self, self-confident; hence), confident, courageous, bold:qui fortis est, idem est fidens, qui autem est fidens, is profecto non extimescit: discrepat enim a timendo confidere,
Cic. Tusc. 3, 7, 14:fidenti animo gradietur ad mortem,
id. ib. 1, 46, 110; cf.:tum Calchas haec est fidenti voce locutus, id. poët. Div. 2, 30, 64: fidens animi,
Verg. A. 2, 61; Tac. A. 4, 59 fin.; so,fidens armorum,
Luc. 9, 373.— Comp.:Romanus, fidentior,
Amm. 16, 12 al. — Sup.: fidentissimo [p. 748] impetu acies motae, Amm. 27, 10, 12.— Adv.: fīdenter, confidently, fearlessly, boldly:timide fortasse signifer evellebat, quod fidenter infixerat,
Cic. Div. 2, 31, 67:agere,
id. Ac. 2, 8, 24:confirmare,
id. de Or. 1, 56, 240; cf. id. N. D. 1, 8, 18.— Comp.:paulo vellem fidentius te illi respondisse,
Cic. Att. 6, 1, 21.— Sup.:accedere fidentissime,
Amm. 17, 1, 9; August. Ver. Rel. 3. -
2 fido
fīdo, fīsus sum, ere semidepon.верить, доверять, полагаться (alicui rei и aliquā re C, L, V etc.)fisus cuncta sibi cessura pericula Lcn — будучи уверен, что все опасности исчезнут перед ним
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Русский