-
1 fidejussor
fidejussor fidejussor, oris m поручитель, гарант -
2 fidejussor
fĭdĕjussor, ōris, m. [fidejubeo], jurid. t. t., one who gives security for any one, a bail, a surety under the most binding form known to the Roman law, Gai. Inst. 3, 115-127:De fidejussoribus,
Just. Inst. 3, 20; Dig. 27, 7; 46, 1; Cod. Just. 5, 57; 8, 41; Ambros. de Tob. 12, 89; Vulg. Prov. 20, 16. -
3 fidejussor
Большой англо-русский и русско-английский словарь > fidejussor
-
4 fidejussor
[͵faıdıʹdʒʌsə] n юр.поручитель; гарант -
5 fidejussor
fide-jussor, ōris m.выступающий поручителем, гарант G, Dig -
6 fidejussor
-
7 fidejussor
n юр.поручитель; гарант* * *n; юр.поручитель; гарант -
8 fidejussor
n; юр.поручитель; гарант -
9 fidejussor
(n) гарант; поручитель -
10 fidejussor
-
11 fidejussor
-
12 fidejussor
n юр. поручитель; гарант -
13 confidejussor
cōn-fidejussor, ōris m. юр.сопоручитель Dig -
14 fidedictor
fidēdictor, ōris m. Aug = fidejussor -
15 fidepromissor
fidēprōmissor, ōris m. G = fidejussor -
16 гарант
2) Law: adpromissor, indemnitor3) Economy: surety for a bill, underwriter (при размещении ценных бумаг)4) Politics: protector6) Business: underwriter -
17 поручитель
1) General subject: backer, bail, bailsman, bondsman, engager, guarantee, guarantor, orderer, pledgeor, principal, security, sponsor, surety, trustor, voucher, warrantor2) General subject: referee3) Law: adpromissor, bailiff, bailsman (за арестованного), bond, bondman, borrow, caution, fideipromissor, fidejussor, fidepromissor, mainpernor (заявку в суд), mainprise, pledger, pledgor, vouchor, grantor4) Economy: co-signer, provider of surety, surety for a bill5) Scottish language: cautioner6) Banking: backer of bill, bail granter, warranter, coborrower (по кредиту http://www.nhheaf.org/whatisacmkr.asp)7) Advertising: underwriter8) Business: backer bill., ceder, reference9) leg.N.P. guarantor (in most general sense), surety (as in articles 236-50 of 1922 civil code of the R.S.F.S.R.), surety (in most general sense)10) Makarov: backer (по векселю) -
18 approbare
1) одобрять, opus (1. 24 pr. 36. D. 19, 2), litteras (1. 65 D. 3, 3); подтверждать, принять, fidejussor аpprobatus (1. 5 § 1. D. 2, 8). 2) доказывать (1. 7 § 12. D. 2, 14. 1. 25 pr. D. 22, 3).Латинско-русский словарь к источникам римского права > approbare
-
19 causa
1) причина, а) вообще причина чего-нибудь causam praestare, praebere mortis (1. 7. § 6. 1. 51. pr. D. 9, 2. 1. 4 § 1. 1. 15. pr. D. 48, 8), causam praestare discidii (1. 12 § 13. D. 38, 5); (Gai. I. 18. 74. 29. 32. 38. 41. 66. III. 5, erroris causae probatio, I. 67. 75. 87. II. 142);b) как причина действия человека (мотив - цель); (1. 1 § 2. D. 43, 17. 1. 1 § 5 D. 3, 1. 1. 51. pr. D. 3, 3), именно = justa causa, достаточный повод (Gai. I. 53. supra modum et sine causa in servos suos saevire, sine causa servum suum occidere); § 4-6 I. 1, 6. 1. 9. § 1 D. 26, 8. 1. 9. 11. 15. § 2-4. 1. 16. 25. D. 40, 2); (1. 15 § 2. D. 1, 7), часто также c прибавлением justa causa, напр. justae causae, cur judicium arripere nolit (1. 45 pr. D 3, 3); (1. 17. § 3 D. 22, 1); (1. 30 § 2 D. 3, 5. 1. 36. D. 40, 5); (1. 3 D. 4, 1); 1. 25 pr. D. 22, 3);
c) главное побуждение, которое вызывает какое-нибудь действие, оказывание услуг, предоставление кому-нб. имущественных выгод: иногда обоз. юридический акт, который содержит в себе эту причину; также повод, побуждающий делать завещательные или дарственные распоряжения в пользу третьих лиц (§ 31 J. 2, 20. 1. 17 § 2. 3. 1. 72 § 6 D. 35, l). - justa causa, причина, оправданная уважительными обстоятельствами, j. c. erroris = с. justi erroris, j. с. traditionis, pollicitationis etc. (1. 25. pr. D. 22, 3. 1. 31 pr. D. 41, 1. 1. 1 § 1 D. 50, 12), causa in praeteritum confertur (1. 12 D. 35, 1), (1. 194 D. 50, 16), dotis causa perpetua est (1. 1 D. 23, 3). - a) causa possessionis обознач. законное основание владения т. е. владелец должен доказать титул, на основании которого он владеет (1. 3 § 4. 19. 1. 19 § 1 D. 41, 2), sive vera sit, sive falsa (1. 5 D. 6, 2), causae acquirendi (1. 3 § 21 eod 1. 36 D. 41, 1), lucrativa causa (1. 82 pr. D. 30. 1. 19 D. 44, 7). - b) при обязательных отношениях саusa (civilis) есть внешний признак, доставляющий доказательство, что стороны действительно приняли на себя обязательство (pr. J. 1, 21), causa, ex qua certum petatur (1. 9 pr. D. 12, 1. ср. 1. 18 D. 46, 4. 1. 11 D. 50, 16), ex causa emtionis in creditum labire, обязательство, вытекающее из договора купли-продажи, превратить в обязательство из займа (1. 3 § 3 D. 14, 6);
2) заковное основание свойства, особенности предмета, causa actionis, 1. 27 D. 44, 2., ex с. adjecta petere, 1. 11 § 2. eod., c. conditionis, 1. 96 § 4 13. 46, 3., ex noxali c. agere, D. 2, 9. 3) causa после родительн. пад. обоз. цель юриди-ческого акта, напр. conditionis implendae causa dare, 1. 30 § 7 D. 35, 2, donandi, credendi, contrahendi causa, 1. 20 D. 12, 1. 1. 65 § 4 D. 36, 1. 1. 25 § 1 D. 44, 7. 1. 49 D. 46, 3. 4) дело, in publicis causis filius fam. loco patrisfam. habetur (1. 9 D. 1, 6), certarum rerum vel causarum testamento tulor dari non potest (1. 12 D. 26, 2);causa debendi, законное основание долга (1. 49 § 2 D. 15, 1). Иногда causa обоз. источник обязательств, obl. nascuntur ex variis causarum figuris (1. 1 pr. D. 44, 7). - г) в учении о кондикциях обозн. causa побудительную причину предоставления кому-нб. имущественную выгоду, в том смысле, что то, что было дано без основания, можно требовать назад (tit. D. 12, 7. D. 12, 4. D. 12, 5).
5) спор, процесс: causam agere (см. s. 9), audire (см. s. 5a);causam perorare (Gai. IV. 15).
causae suae adesse (1. 69 D. 3, 3);
causam suam prodere (1. 4 § 4 D. 3, 2);
de causis cognoscere (1. 10 D. 1, 18);
causae cognitio (см.); (1. 1 § 3 D. 3, 6);
c. existimationis (1. 103 D. 50, 16. 1. 104 D. 50, 17);
bona, mala c. (1. 63 § 2 D. 21, 2. 1. 30 D. 34, 3);
nova instrumenta causae suae reperire (1. 27 D. 44, 2);
eandem c. facit origo petitionis (1. 11 § 4 eod.);
causa cadere (см. s. 2);
causam perdere (1. 63 § 2. D. 21, 2);
causam dicere, защищаться (1. 25 § 1 D. 29, 5);
6) положение, отношение: ип pristinam c. reverti (l. 6 pr. D. 1, 8);causas dicere, orare, вести дела (1. 1. 2 § 43 D. 1, 2); отсюда causidicus, адвокат (1. 6 C. 2, 6), causidicina, должность адвоката (1. 188 C. Th. 12, 1).
pristinam c. restituere, praeteritam c. sarcire (1. 1 § 31. 1. 3 § 17. D. 43, 16), in eandem c. restituere (1, 9 § 1. eod.);
in eandem c. exhibere, sistere (1. 1 pr. § 1. D. 2, 9);
in causa redhibitionis s. in ea c. esse, ut redhiberi debeat (1. 10 § 21. 33 pr. D. 21, 1);
causa melior - deterior (1. 5 D. 2, 9. 1. 27 § 3 D. 2, 14. 1. 87 D. 50, 17), melior est c. possidentis (1. 126 § 2. 1. 128 pr. eod.);
emtoris c. eadem esse debet, quae fuit auctoris (1. 156 § 3 eod.);
c. servilis (1. 3 § 1 D. 4, 5), statuliberi (1. 2 pr. D. 40, 7), de alterius causa et facto non scire, de facti causa errare (1. 3 pr. D. 22, 6. 1. 10 D. 26, 5);
7) особ. юридическое отношение, c. proprietatis (1, 30 § 2 D. 41, 1);in c. caduci esse (см. caducus s. 2).
c. bonorum, обозначая собственность (1. 52 § 1 D. 45, 1);
extra c. bonorum defuncti computari (1. 68 D. 31); (1. 52. D. 41, 2);
o. hereditaria, наследственное отношение (1. 5 § 5 D. 36, 4), c. legati (1. 11 § 3. 1. 91 § 2 D. 30), obligationis, обязательное (1. 20 D. 24, 1);
debiti, долговое (1. 7 pr. D. 12, 4);
naturalium obligationum (1. 40 pr. D. 36, 1);
e. naturalis = obligatio nat. (1. 3 § 7 D. 2, 2);
in totam c. spondere, ручаться за все долги (1. 91 § 4 D. 45, 1); ип оmnem с. acceptus fidejussor (1. 56 § 2 D. 46, 1); ип оmnem с. conductionis se obligare (1. 54 pr. D. 19, 2);
in omnem c. emti fidem adstringere (1. 5 C. 4, 54);
omnis c. adversus rerum et fidejassorem dissoluta (1. 7 § 1 D. 2, 15);
in duriorem s. leviorem c. adhiberi, accipi, о поручителях, которые обязываются к долгу большому или меньшему, против обязательства главного должника (1. 8 § 7. 1. 34 D. 46, 1);
ex c. fidejussionis s. accessionis liberari (1. 5 D. 46, 1. 1. 95 § 3 D. 46, 3), (1. 4 § 1. D. 22, 1); in causam pignoris cadere (см. cadere s. 4);
pignoris c. perimitur (1. 1 § 2 D. 20, 1);
totius pignoris, pignorum c. (1. 6 pr. 1. 13 D. 20, 4);
pignoris causam habere, иметь право залога (1. 4 D. 42, 6);
indivisa pignoris causa (1. 55 D. 21, 2);
privilegia causae, связанные с юридическим отношением, против. priy. personae, личные преимущества (1. 196 D. 50, 17);
8) юридические свойства предмета, со всеми правами, обязанностями, доходами и убытками, tota causa fundi (1. 30 § 3 D. 32);causae magis, quam personae beneficium praestare (1. 29 D. 42 1), non causae, sed personae succurrere (1. 42, D. 26, 7).
fundus cum sua causa transit (1. 18 § 2 D. 13, 7); (1. 67 D. 18, 1. 1. 2 pr. 1. 36 D. 40, 7); если говорится о restitutio, exhibitio или praestatio omnis causae, то под causa разумеется совокупность всех доходов, которые потерял истец вследствие того, что не владел вещью (потерянная прибыль) (1. 31 pr. D. 12, 1. 1. 12 pr. D. 4, 2. 1. 20. D. 6, 1. 1. 9 § 7 D. 10, 4. 1. 1 § 24 D. 16, 3. 1. 8 § 6 D. 43, 26. 1. 35. 246 § 1 D. 50, 16);
causam s. omnem c. praestare (1. 17 § 1 D. 6, 1. 1. 2. 3 § 1. 1. 8 D. 22, 7);
9) сущность, значение, понятие: c. juris honorarii (1. 95 § 3 D. 46, juris et voluntatis (1. 77 § 12 D. 31), contractus (1. 8 pr. D. 17, 1). in causam fideicomm. et codicillorum vim prioris testam. convertere (1. 19 pr. D. 29, 1);rei causam exhibere (§ 3 J. 4, 17).
ad causam testamenti pertinere videtur id, quodcumque quasi ad testam. factum sit (1. 2 § 2 D. 29, 3. 1. 1 § 2. 6 D. 43, 5);
10) случай, de quibus causis scriptis legibus non utimur etc. (1. 32 pr. D. 1, 3);omissa causa testamenti ab intest. hereditatem possidere (tit. D. 29, 4).
in causa jus positum est (1. 52 § 2 D. 9; 2);
alia c. est si etc. (1. 29 D. 41, 2. 1. 12 § 3 D. 46, 3);
11) вид, способ, quatuor c. obligationum (1. 44 pr. 1). 44, 7 и, quatuor c. exsecutione obligationis (1. 85 pr. D. 45, 1);ex causa (смотря по обстоятельствам) succurrere (1. 11 pr. D. 44, 2).
12) определение (1. 1 § 6 D. 7, 9).c. faciendi (1. 218 D. 50, 16).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > causa
-
20 fideiussore
fideiussore s.m. (dir.) guarantor, guarantee, fidejussor; surety, bondsman*: fare da fideiussore a qlcu., to stand surety for s.o.* * *[fidejus'sore]sostantivo maschile guarantor, surety* * *fideiussore/fidejus'sore/sostantivo m.guarantor, surety.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Fidejussor — Fi de*jus sor, n. [L.: cf. F. fid[ e]jusseur.] (Civil Law) A surety; one bound for another, conjointly with him; a guarantor. Blackstone. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
FIDEJUSSOR — vide infra Sponsor, it. Plegins et Vas, nec non Vectigal … Hofmann J. Lexicon universale
fidejussor — fi|de|jus|sor Mot Agut Nom masculí … Diccionari Català-Català
fidejussor — fi·de·jus·sor … English syllables
fidejussor — ˈjəsə(r) noun ( s) Etymology: Late Latin, from fidejussus + Latin or : one under Roman and civil law who enters into or authorizes a fidejussion, a guarantor, or surety … Useful english dictionary
in veram quantitatem fidejussor teneatur, nisi pro certa quantitate accessit — /in viram kwontateytam faytiyjasar teniyeytar, naysay prow sarta kwontateytiy aksesat/ Let the surety be holden for the true quantity, unless he agree for a certain quantity … Black's law dictionary
in veram quantitatem fidejussor teneatur, nisi pro certa quantitate accessit — /in viram kwontateytam faytiyjasar teniyeytar, naysay prow sarta kwontateytiy aksesat/ Let the surety be holden for the true quantity, unless he agree for a certain quantity … Black's law dictionary
In veram quantitatem fidejussor teneatur, nisi pro certa quantitate accessit — A surety should be held for the true quantity, unless he agreed for a certain quantity. Bean v Parker, 17 Mass (17 Tyng) 591, 597 … Ballentine's law dictionary
fidéjusseur — [ fideʒysɶr ] n. m. • 1358; lat. fidejussor, de fides « foi » et jubere « ordonner » ♦ Dr. Vieilli Celui qui se porte garant de la dette d un autre. ⇒ caution. ⇒FIDÉJUSSEUR, subst. masc. DR., vx. Celui qui s engage envers le créancier pour… … Encyclopédie Universelle
fidéjussion — [ fideʒysjɔ̃ ] n. f. • XVIe; lat. fidejussio ♦ Dr. Vieilli Caution, garantie donnée par le fidéjusseur. Adj. FIDÉJUSSOIRE . ⇒FIDÉJUSSION, subst. fém. ,,Caution donnée pour le paiement de la dette d un autre (Ac. 1932). REM. Fidéjussoire, adj. Qui … Encyclopédie Universelle
Bürge — Bürge, 1) der für einen Anderen gutsagt. Man unterscheidet den Hauptbürgen (Fidejussor simplex) von dem Rückbürgen (F. succedaneus), der zu mehrerer Sicherheit des Erstern für den Hauptschuldner, u. von dem Afterbürgen, welcher dem Gläubiger für… … Pierer's Universal-Lexikon