Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

fibula

  • 1 fíbula

    • fibula

    Diccionario Técnico Español-Inglés > fíbula

  • 2 fibula

    Czech-English dictionary > fibula

  • 3 fibula

    fibula s.f.
    1 ( spilla) fibula*, buckle
    2 (anat.) fibula*, splint-bone.
    * * *
    ['fibula]
    sostantivo femminile fibula*
    * * *
    fibula
    /'fibula/
    sostantivo f.
    fibula*.

    Dizionario Italiano-Inglese > fibula

  • 4 fibula

    fībŭla (post-class. contr. fibla, Apic. 8, 7; Inscr. Orell. 2952; plur. heterocl.: fibula, ōrum, n., Spart. Hadr. 10, 5), ae, f. [contr. from figibula, from figo], that which serves to fasten two things together, a clasp, buckle, pin, latchet, brace.
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    ubi fibula vestem, Vitta coercuerat neglectos alba capillos,

    Ov. M. 2, 412;

    so on clothes (frequently set with gold and precious stones, and given as a mark of honor to deserving soldiers),

    Verg. A. 4, 139; 5, 313; 12, 274; Liv. 27, 19, 12; 39, 31, 18:

    fibula crinem Auro internectat,

    Verg. A. 7, 815: trabes binis utrimque fibulis ab extrema parte distinebantur, braces, * Caes. B. G. 4, 17, 6; Vitr. 1, 5:

    iligneae, ulmeae, etc.,

    bands, fillets for making baskets, Cato, R. R. 31, 1.—
    B.
    Transf.:

    P. Blessus Junium hominem nigrum, et macrum, et pandum, fibulam ferream dixit,

    Quint. 6, 3, 58.— Trop.:

    sententia clavi aliquā vel fibulā terminanda est,

    connection, Fronto Laud. Fun. 1:

    laxare fibulam delictis voluntariis,

    bonds, fetters, Tert. Cor. Mil. 11.—
    II.
    In partic.
    A. B.
    A stitching-needle drawn through the prepuce, Cels. 7, 25, 3; Mart. 7, 82, 1; 11, 75, 8; Juv. 6, 73; 379; Sen. ap. Lact. 1, 16; Tert. Cor. Mil. 11; id. Pudic. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > fibula

  • 5 fībula

        fībula ae, f    [FIG-], a fastening, clasp, buckle, pin, latchet, brace, brooch: ubi fibula vestem coërcuerat, O.: aurea, L.: fibula crinem Auro internectat, V.: trabes fibulis distinebantur, braces, Cs.: tegumen fibulā consertum, Ta.
    * * *
    clasp, buckle, brooch

    Latin-English dictionary > fībula

  • 6 fibula

    fibula ['fɪbjələ] n, pl - lae [-.li:, -.laɪ] or - las : peroné m
    n.
    fíbula s.f.
    peroné s.m.
    ['fɪbjʊlǝ]
    N (pl fibulas or fibulae) [ˌ'fɪbjʊliː] peroné m

    English-spanish dictionary > fibula

  • 7 fibula

    f.
    1. anat. fibula.
    2. hist. fibula.

    The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > fibula

  • 8 fibula

    fībŭla, ae, f. [*fivibula, fivo] ce qui sert à fixer, [st1]1 [-] agrafe [pour vêtement, pour cheveux].    - En. 4, 139; 7, 815; Liv. 27, 19, 12. [st1]2 [-] crampon de fer (pour réunir des pierres, des poutres).    - Caes. BG. 4, 17, 6. [st1]3 [-] lien.    - Cato. Agr. 31, 1. [st1]4 [-] aiguille de chirurgien.    - Cels. 5, 26. [st1]5 [-] appareil d'infibulation [garantie de chasteté].    - Cels. 7, 25; Mart. 5, 41, 5; Juv. 6, 73. [st1]6 [-] contrainte, empêchement.    - Tert. Mon. 3; Cor. 11.    - laxare (relaxare) fibulam, Tert.: lâcher la bride (à la débauche).    - fibulam imponere, Sen.: mettre un frein.
    * * *
    fībŭla, ae, f. [*fivibula, fivo] ce qui sert à fixer, [st1]1 [-] agrafe [pour vêtement, pour cheveux].    - En. 4, 139; 7, 815; Liv. 27, 19, 12. [st1]2 [-] crampon de fer (pour réunir des pierres, des poutres).    - Caes. BG. 4, 17, 6. [st1]3 [-] lien.    - Cato. Agr. 31, 1. [st1]4 [-] aiguille de chirurgien.    - Cels. 5, 26. [st1]5 [-] appareil d'infibulation [garantie de chasteté].    - Cels. 7, 25; Mart. 5, 41, 5; Juv. 6, 73. [st1]6 [-] contrainte, empêchement.    - Tert. Mon. 3; Cor. 11.    - laxare (relaxare) fibulam, Tert.: lâcher la bride (à la débauche).    - fibulam imponere, Sen.: mettre un frein.
    * * *
        Fibula, fibulae, pen. cor. Virg. Plin. Une boucle, Une aggraphe.
    \
        Fibulis tigna coniuncta. Caesar. Conjoincts avec une clef, ou crampon, ou cheville. Vide CHELONIA, cheloniorum.

    Dictionarium latinogallicum > fibula

  • 9 fibula

    fībula, ae f. [одного корня с figo ]
    1) болт, скоба, скрепа (tigna binis utrimque fibulis distinebantur O)
    2) шпилька, заколка (f. crinem auro internectit V)
    3) застёжка, крючок, пряжка (subnectit f. vestem V)
    4) мед. зажим (fibula, quae oras — sc. vulneris — contrahunt CC)
    5) anulus ad coitum compescendum CC, Q, M, J, Sen; перен. узда, обуздание ( carni fibulam imponere Tert)

    Латинско-русский словарь > fibula

  • 10 fibula sf

    ['fibula]
    Anat Archeol fibula

    Dizionario Italiano-Inglese > fibula sf

  • 11 fibula

    fibula [ˊfɪbjυlə] n (pl -ae, -as [-əz])
    анат. малоберцо́вая кость

    Англо-русский словарь Мюллера > fibula

  • 12 fibula

    fìbula f 1) archeol фибула 2) anat малоберцовая кость

    Большой итальяно-русский словарь > fibula

  • 13 fibula

    fìbula 1) archeol фибула 2) anat малоберцовая кость

    Большой итальяно-русский словарь > fibula

  • 14 fibula

    fībula, ae, f. (zsgzg. aus figibula v. figo), der Heftel, I) eig.: a) die Klammer, der Bolzen, der Keil, Riegel, Cato r. r. 3, 5. Vitr. 1, 5, 3; 10, 2, 1; 10, 7 (12), 2: ilignea (zum Korbmachen), Cato r. r. 31, 1: haec utraque (tigna)... binis utrimque fibulis (eisernen Bolzen) ab utraque parte distinebantur, Caes. b. G. 4, 17, 6. – b) die Spange, Schnalle, die Agraffe, zum Zusammenhalten eines Gewandes, Verg. Aen. 4, 139. Ov. met. 2, 412. Val. Max. 5, 1, 7. Plin. 33, 39: bes. zum Zusammenhalten des sagum, Varro sat. Men. 569. Liv. 30, 17, 13; 39, 31, 18. Tac. Germ. 17. – zum Zusammenhalten der Haare, Verg. Aen. 7, 815. – dah. praepositus a fiblis, Verwalter der (kaiserl.) Spangen, Corp. inscr. Lat. 3, 536. – c) als chirurg. t. t.: α) die Kopfnaht (Ggstz. sutura, die ordentliche Naht), Cels. 5, 26. no. 23 u.a. Salv. adv. avar. 1, 9. Vgl. Scheller Übers. des Cels. Bd. 2. S. 99. A. 265. – β) eine durch die Vorhaut des männlichen Gliedes gezogene Heftnadel, zur Verhinderung der Begattung, die Infibulation, Cels. 7, 25. Mart. 5, 41, 5; 7, 82, 1. Iuven. 6, 73 u. 379: ferrea, Quint. 6, 3, 58: alci fibulam imponere, Sen. fr. 119 ( bei Lact. 1, 16, 10). Priap. 77, 17 (21). – dah. im Bilde, voluntariis delictis laxare fibulam, Tert. de cor. mil. 11: supremam carni fibulam imponere, libidinem compescere, Tert. de monog. 3. – II) übtr., als rhet. u. gramm. t. t., gleichs. bindende Klammer, Fronto laud. fum. p. 212, 2 N. Tert. adv. Herm. 26. – / Zsgzg. Form fībla, Apic. 8, 373. Corp. inscr. Lat. 3, 536.

    lateinisch-deutsches > fibula

  • 15 fibula

    fībula, ae, f. (zsgzg. aus figibula v. figo), der Heftel, I) eig.: a) die Klammer, der Bolzen, der Keil, Riegel, Cato r. r. 3, 5. Vitr. 1, 5, 3; 10, 2, 1; 10, 7 (12), 2: ilignea (zum Korbmachen), Cato r. r. 31, 1: haec utraque (tigna)... binis utrimque fibulis (eisernen Bolzen) ab utraque parte distinebantur, Caes. b. G. 4, 17, 6. – b) die Spange, Schnalle, die Agraffe, zum Zusammenhalten eines Gewandes, Verg. Aen. 4, 139. Ov. met. 2, 412. Val. Max. 5, 1, 7. Plin. 33, 39: bes. zum Zusammenhalten des sagum, Varro sat. Men. 569. Liv. 30, 17, 13; 39, 31, 18. Tac. Germ. 17. – zum Zusammenhalten der Haare, Verg. Aen. 7, 815. – dah. praepositus a fiblis, Verwalter der (kaiserl.) Spangen, Corp. inscr. Lat. 3, 536. – c) als chirurg. t. t.: α) die Kopfnaht (Ggstz. sutura, die ordentliche Naht), Cels. 5, 26. no. 23 u.a. Salv. adv. avar. 1, 9. Vgl. Scheller Übers. des Cels. Bd. 2. S. 99. A. 265. – β) eine durch die Vorhaut des männlichen Gliedes gezogene Heftnadel, zur Verhinderung der Begattung, die Infibulation, Cels. 7, 25. Mart. 5, 41, 5; 7, 82, 1. Iuven. 6, 73 u. 379: ferrea, Quint. 6, 3, 58: alci fibulam imponere, Sen. fr. 119 ( bei Lact. 1, 16, 10). Priap. 77, 17 (21). – dah. im Bilde, voluntariis delictis laxare fibulam, Tert. de cor. mil. 11: supremam carni fibulam imponere, libidinem compescere, Tert. de monog. 3. – II) übtr., als rhet. u. gramm.
    ————
    t. t., gleichs. bindende Klammer, Fronto laud. fum. p. 212, 2 N. Tert. adv. Herm. 26. – Zsgzg. Form fībla, Apic. 8, 373. Corp. inscr. Lat. 3, 536.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fibula

  • 16 fibula

    fibula s.f. 1. ( Archeol) fibule. 2. ( Anat) péroné m.

    Dizionario Italiano-Francese > fibula

  • 17 fibula

    • fibula
    • lýtková kost

    English-Czech dictionary > fibula

  • 18 fibula

    Fibula f, Wadenbein n

    Fachwörterbuch Medizin Englisch-Deutsch > fibula

  • 19 Fibula

    Fibula f =, ..lä и Fibuln
    1. см. Fibel II;
    2. анат. ма́лая берцо́вая кость

    Allgemeines Lexikon > Fibula

  • 20 fibula

    fibula n (pl fibulas ou -ae)
    1 Anat péroné m ;
    2 ( brooch) fibule f.

    Big English-French dictionary > fibula

См. также в других словарях:

  • FIBULA — Gr. φίβλη, quod ligat, Isid. aliis a figendo, quasi Figula, περόνη, ἐπιβλὴ. Gloss. Fibula, πόρπη, φιβλίον. Mart. quod Fibras. i. e. extremitates vestium constringat, aut quasi Figula, quia figit seu configit, dicta videtur. Eas non tam in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • fibulă — FIBÚLĂ, fibule, s.f. 1. Agrafă (ornamentală) de metal, întrebuinţată în antichitate pentru a încheia un veşmânt. 2. (anat.) Peroneu. – Din lat. fibula. Trimis de romac, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  FÍBULĂ s. peroneu. Trimis de siveco, 05.08.2004.… …   Dicționar Român

  • Fibula — La fibula (anciennement appelée péroné), est un os constituant la partie latérale du squelette de la jambe. Articulé avec le tibia à ses deux extrémités, et avec le talus à son extrémité distale (malléole externe). Chez les oiseaux actuels, la… …   Wikipédia en Français

  • fibula — ● fibula nom féminin (latin fibula, agrafe) Synonyme de péroné. ● fibula (synonymes) nom féminin (latin fibula, agrafe) Synonymes : péroné …   Encyclopédie Universelle

  • fibula — / fibula/ s.f. [dal lat. fibŭla ]. 1. (archeol.) [piccolo congegno di metallo per chiudere cinture, scarpe, ecc.] ▶◀ ‖ fibbia, spilla. 2. (anat.) [osso della gamba parallelo alla tibia] ▶◀ perone …   Enciclopedia Italiana

  • Fibula — (lat.) bezeichnet: in der Anatomie den Wadenbeinknochen des Unterschenkels bei Wirbeltieren, siehe Wadenbein einen Teil des Beines bei Gliederfüßern (Insekten, Spinnentiere, Krebstiere), siehe Fibula (Gliederfüßer) eine altertümliche Heftnadel… …   Deutsch Wikipedia

  • fibula — 1670s, clasp, buckle, brooch; 1706 as smaller bone in the lower leg, from L. fibula clasp, brooch, related to figere to fasten, fix (see FIX (Cf. fix)). Used in reference to the outer leg bone as a loan translation of Gk. perone small bone in the …   Etymology dictionary

  • fíbula — s. f. 1. Alfinete ou fivela para prender o vestuário. 2.  [Anatomia] O mesmo que perônio.   ‣ Etimologia: latim fibula, ae, fivela, broche …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • fíbula — (Del lat. fibŭla). 1. f. Especie de hebilla o broche antiguo que se usaba para sujetar las prendas de vestir. 2. Anat. peroné …   Diccionario de la lengua española

  • Fibula — Fib u*la, n.; pl. {Fibul[AE]}. [L., clasp, buckle.] 1. A brooch, clasp, or buckle. [1913 Webster] Mere fibul[ae], without a robe to clasp. Wordsworth. [1913 Webster] 2. (Anat.) The outer and usually the smaller of the two bones of the leg, or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Fibŭla — (lat.), 1) Schnalle, Heftel, Klammer, Band u. ähnliches; 2) (Anat), das Wadenbein, s.u. Fußknochen; daher Fibularis, was darauf Bezug hat …   Pierer's Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»