-
1 Verlobter
fiancé* * *Ver|lob|te(r) [fɛɐ'loːptə]mf decl as adjmein Verlóbter — my fiancé
meine Verlóbte — my fiancée
die Verlóbten — the engaged couple
* * *Ver·lob·te(r)▪ die \Verlobtern the engaged couplewir sind seit kurzem \Verlobter we got engaged recently -
2 Verlobte
* * *engaged couple (Pl.);der Verlobtefiancé;die Verlobteaffianced; fiancée* * *Ver|lob|te(r) [fɛɐ'loːptə]mf decl as adjmein Verlóbter — my fiancé
meine Verlóbte — my fiancée
die Verlóbten — the engaged couple
* * *Ver·lob·te(r)▪ die \Verlobten the engaged couplewir sind seit kurzem \Verlobte we got engaged recently* * *der; adj. Dekl. fiancé* * *die Verlobten the engaged couple* * *der; adj. Dekl. fiancé* * *-n f.affianced n.fiancee n. m.,f.betrothed n. m.fiance n. -
3 Bräutigam
m; -s, -e, umg. auch -s1. am Hochzeitstag: (bride)groom2. (Verlobter) fiancé* * *der Bräutigamfiancé; groom; bridegroom* * *Bräu|ti|gam ['brOytɪgam, 'brɔytigam]m -s, -e(bride)groom; (dated = Verlobter) fiancé, betrothed (old), husband-to-be* * *der1) (a man about to be married, or newly married.) bridegroom2) (a bridegroom, male partner of the bride.) groom* * *Bräu·ti·gam<-s, -e>[ˈbrɔytɪgam, ˈbrɔyti-]m1. (bei Hochzeit) [bride]groom* * *der; Bräutigams, Bräutigame1) [bride]groom2) (veralt.): (Verlobter) fiancé; husband-to-be* * *1. am Hochzeitstag: (bride)groom2. (Verlobter) fiancé* * *der; Bräutigams, Bräutigame1) [bride]groom2) (veralt.): (Verlobter) fiancé; husband-to-be* * *m.bride groom n.bridegroom n. -
4 Kranzgeld
n JUR., altm. damages for defloration (awarded against a fiancé for breaking off an engagement without good reason)* * *Krạnz|geldnt (JUR)money paid by a man to a woman as a fine for having sexual intercourse with her after pretending to make her an offer of marriage* * * -
5 Verlobte
Ver·lob·te(r) f(m)die \Verlobten the engaged couple;wir sind seit kurzem \Verlobtee we got engaged recently -
6 Verlobter
Ver·lob·te(r) f(m)die \Verlobtern the engaged couple;wir sind seit kurzem \Verlobtere we got engaged recently -
7 Verlobte
m/ffiancé(e) m/f, promis(e) m/fVerlobte(r)}Verlb8b49fd9o/b8b49fd9bte(r)dekliniert wie Adjektiv, fiancé(e) Maskulin(Feminin) -
8 verlobt
verlobtverlb8b49fd9o/b8b49fd9btfiancé(e); Beispiel: mit jemandem verlobt sein être fiancé à quelqu'un -
9 Bräutigam
Bräutigam m fiancé; bridegroom -
10 Verlobter
Verlobter m fiancé -
11 Bräutigam
Bräu·ti·gam <-s, -e> [ʼbrɔytɪgam, ʼbrɔyti-] m1) ( bei Hochzeit) [bride]groom -
12 Bräutigam
-
13 Verlobter
-
14 Binsenjungfer, gemeine
1. LAT Lestes sponsa Hansen2. RUS лютка-невеста f, лютка f обыкновенная3. ENG green lestes4. DEU gemeine Binsenjungfer f5. FRA leste m fiancé, libelle f fiancéeFÜNFSPRACHIGES WÖRTERBUCH DER TIERISCHEN NAMEN > Binsenjungfer, gemeine
-
15 Verlobte, der
De Verlobte, derFr fiancé -
16 Verlobte
Verlobte, -rmffiancé/fiancée -
17 Verlobte
f1. affianced2. fiancée3. fianceem, fbetrothedmfianceplengaged couple -
18 Verlobter
mfiancé -
19 der Bräutigam
- {bridegroom} chú rể - {groom} người giữ ngựa, quan hầu, chú rể của bridegroom) = der Bräutigam (Verlobter) {fiance}+ -
20 90
1. LAT Lestes sponsa Hansen2. RUS лютка-невеста f, лютка f обыкновенная3. ENG green lestes4. DEU gemeine Binsenjungfer f5. FRA leste m fiancé, libelle f fiancée
См. также в других словарях:
fiancé — fiancé, ée [ fjɑ̃se ] n. • 1367; « engagé d honneur » 1180; de fiancer ♦ Personne engagée par une promesse solennelle de mariage. Les deux fiancés. ⇒ futur, prétendu, promis; vx accordé. « Alors j ai devant moi le fiancé d Isabelle ? Fiancé est… … Encyclopédie Universelle
fiance — et asseurance, Fidentia, Fiducia. Fiance qu on a de soy mesme, Fiducia sui. Sote fiance, Stolida fiducia. La fiance qu avions en toy nous a abusez, Tua frustrata nos est fides. Nous choisissons nos amis esquels nous avons fiance pour nous prester … Thresor de la langue françoyse
fiancé — fiancé, ée (fi an sé, sée) part. passé. Uni par une promesse solennelle de mariage. Des jeunes gens fiancés. Substantivement. Elle attend son fiancé. Il attend sa fiancée. • La personne dont je parle est une jeune fiancée, la plus agréable… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
fiance — man to whom one is betrothed, 1864, from Fr. fiancé, pp. of fiancer to betroth (see FIANCEE (Cf. fiancee)) … Etymology dictionary
fiancé — Fiancé, [fianc]ée. part. Il est aussi subst. Le fiancé. la fiancée … Dictionnaire de l'Académie française
fiancé — [fē΄än sā′; ] also [ fē än′sā΄, fē′än sā΄] n. [Fr, pp. of fiancer < OFr fiance, a promise < fier, to trust < VL * fidare, for L fidere: see FAITH] the man to whom a woman is engaged to be married … English World dictionary
Fiance — Fi ance, v. t. [F. fiancer. See {Affiance}.] To betroth; to affiance. [Obs.] Harmar. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
fiancé — fiancé, fiancée The first is masculine and the second is feminine. Both words are pronounced fi on say … Modern English usage
fiance — Fiance. s. m. v. Asseurance, Esperance certaine. Il est vieux … Dictionnaire de l'Académie française
fiancé — ► NOUN (fem. fiancée pronunc. same) ▪ a person to whom another is engaged to be married. ORIGIN French, from fiancer betroth … English terms dictionary
fiance — (fi an s ) s. f. État de l âme qui se fie. Terme vieilli. HISTORIQUE XIIe s. • Ma douce dame, en qui j ai ma fiance, Couci, XVI. XIIIe s. • En Dieu [il] ot moult grant fiance jusques à la mort, JOINV. 201. XVe s. • Le roi y print… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré