Перевод: с немецкого на азербайджанский

с азербайджанского на немецкий

feuertaufe

  • 1 Feuer

    n (6) 1. od, alov; \Feuer anlegen odlamaq, alışdırmaq; \Feuer fangen* yanmaq, od tutmaq; ◊ mit \Feuer und Schwert ausrotten amansızcasına (odla-alovla) məhv etmək; ins \Feuer geraten* məc. yanmaq, od tutmaq; mit dem \Feuer spielen məc. odla oynamaq; Ül ins \Feuer gießen* məc. aranı qızışdırmaq, odun üstünə yağ tökmək; Gebranntes Kind scheut das \Feuer ata. söz. ≅ İlan vuran ala çatıdan qorxar; 2. yanğın; 3. coşqunluq, qızğınlıq; mit \Feuer cəld, tələsik, hərarətlə; für j-n durchs \Feuer gehen* kim üçünsə özünü oda-közə vurmaq; darf ich um \Feuer bitten*! icazə verin papirosumu yandırım!; 4. hərb. atəş; top atəşi; direktes \Feuer düzünə/birbaşa atəş; \Feuer geben* (auf A) atəş açmaq; unter \Feuer nehmen* atəşə tutmaq (həmç. məc.); ◊ \Feuer hinter etw. machen hər hansı bir işi sürətləndirmək; j-n in \Feuer setzen kimisə coşdurmaq; \Feuer und Flamme sein für etw. nəyəsə ürəkdən yanmaq
    * * *
    mürəkkəb isimlərin birinci tərəfi: \Feueralarm m yanğın həyəcanı; \Feueranzünder m çaxmaq; \Feuerbecken n kürə, manqal; \Feuerbestattung f kremasiya (meyitlərin xüsusi peçlərdə yandırılması); \Feuerbrand m kösöv; \Feuerbüchse f odluq (qazanlarda); \Feuer esse f 1. buxarı; 2. kürə; \Feuerhahn m yanğın krantı; \Feuerhaken m 1. yanğın qarmağı; 2. odçəkən, atəşkeş; \Feuerherd m 1. ocaq, kürə; 2. məc. yanğın mənbəyi; \Feuerlärm m 1. yanğın həyəcanı; 2. hərb. döyüş hay-küyü; \Feuerlilie f qırmızı zanbaq; \Feuerlinie f hərb. atəş xətti; \Feuerlöscher m yanğınsöndürən; \Feuer(lösch) mannschaft f yanğınsöndürən dəstə, yanğın komandası; \Feuermelder m yanğın siqnalı; \Feuernest n hərb. atəş nöqtəsi; \Feuerprobe f tar. atəşlə imtahan (yoxlama) (orta əsrlərdə); die \Feuer bestehen* 1) ən çətin imtahandan çıxmaq; 2) ilk sınaqdan keçmək (döyüşdə); \Feuerraum m odluq (sobada); \Feuerrohr n buxarı; \Feuerschaden m yanğından zərər; \Feuerschein m oh. pl alov şəfəqi; \Feuerspritze f yanğınsöndürən nasosu; \Feuerstätte f yanğın yeri; \Feuerstein m çaxmaqdaşı; \Feuertaufe f ilk iştirak, ilk sınaq (döyüşdə və ya mühüm bir işdə); \Feuertod m ölüm (tonqalda yandırmaqla); \Feuertür f tex. kürənin qapısı; \Feuerversicheruug f yanğından sığorta; \Feuerwache f yanğından mühafizə dəstəsi; \Feuerwehr f yanğınsöndürən dəstə (komanda); \Feuerwerk n atəşfəşanlıq; fişəng; \Feuerzange f maşa; \Feuerzeug n çaxmaqdaşı; papirosyandıran; \Feuerzug m buxarı

    Deutsch-Aserbaidschanisch Wörterbuch > Feuer

См. также в других словарях:

  • Feuertaufe — Feuertaufe, 1) die Taufe, mit welcher Jesus, nach Johannes Vorhersagung (Matth. 3,11), taufen würde; ist nach Ein. von den Wirkungen des heil Geistes auf die Apostel, nach And. von dem über die Juden zu verhängenden Gerichte, nach And von der… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Feuertaufe — entspricht, wo der Märtyrertod durch Verbrennen erfolgte, der Bluttaufe (s. Märtyrer). – Im militärischen Sinn s. Feuer, S. 494 …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Feuertaufe — Feuertaufe,die:⇨Bewährungsprobe …   Das Wörterbuch der Synonyme

  • Feuertaufe — Sf erw. fach. (18. Jh.) Stammwort. Zunächst Erteilung der übernatürlichen Gaben (an die Apostel und ersten Christen) nach der Bibelstelle Mt. 3,11 und Lk. 3,16: der nach mir kommt... wird euch mit dem Heiligen Geist und mit Feuer taufen. Im 19.… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Feuertaufe — Der Ausdruck Feuertaufe bezeichnet in Anlehnung an den Feuertod von Märtyrern zunächst im Militärjargon des 19. Jahrhunderts die erste Teilnahme eines Soldaten an einem Gefecht. Inhaltsverzeichnis 1 Ursprung 2 Verwendung 3 Andere Verwendungen …   Deutsch Wikipedia

  • Feuertaufe — Die Feuertaufe erhalten: im Krieg die erste Schlacht erleben, zum ersten Mal beschossen werden (›Feuer bekommen‹), auch übertragen: eingeweiht werden. Das Wort Feuertaufe ist nach dem Wort des Johannes in Mt 3, 11 gebildet worden: »der aber nach… …   Das Wörterbuch der Idiome

  • Feuertaufe — Feuerprobe; Bewährungsprobe; Nagelprobe; harte Prüfung * * * Feu|er|tau|fe 〈f. 19; fig.〉 erstmalige Teilnahme an etwas, Bewährungsprobe ● die Feuertaufe bestehen, erhalten * * * Feu|er|tau|fe, die [nach Matth. 3, 11, eigtl. = Taufe mit dem… …   Universal-Lexikon

  • Feuertaufe — Feu·er·tau·fe die; der erste Anlass, bei dem jemand zeigen muss, was er kann, was in ihm steckt ≈ Feuerprobe <die Feuertaufe bestehen, erhalten; die Feuertaufe noch vor sich haben> …   Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache

  • Feuertaufe — die Feuertaufe, n (Oberstufe) Ereignis, bei dem sich jmd., etw. bewähren muss Synonyme: Bewährungsprobe, Feuerprobe Beispiel: Das neue Tsunami Frühwarnsystems hat seine Feuertaufe bestanden …   Extremes Deutsch

  • Feuertaufe — Feuer: Das altgerm. Substantiv mhd. viur, ahd. fiur (älter fuir), niederl. vuur, engl. fire, aisl. fyrr ist z. B. verwandt mit griech. pȳr »Feuer« und hethit. paḩḩur »Feuer« und beruht mit diesen auf idg. *peu̯ōr, pū̆r, Genitiv *punés… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Feuertaufe, die — Die Feuertaufe, plur. inus. in der biblischen Theologie, ein sehr uneigentlicher Ausdruck der Ertheilung der übernatürlichen geistlichen Gaben an die Apostel und ersten Christen; ein Ausdruck, der sich auf Matth. 3, 11 gründet: Ich taufe euch mit …   Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»