-
1 simulō
simulō (not similō), āvī, ātus, āre [similis], to make like, imitate, copy, represent: nimbos et fulmen, V.: Catonem, H.: artem Ingenio suo, O.: anum, assume the form of, O.: Homeri illa Minerva simulata Mentori: simulata Troia, counterfeit Troy, O.: cupressum, i. e. depict, H.; cf. aera Alexandri voltum simulantia, imaging, H.: simulat... terram Edere fetum olivae, represents the earth producing, etc., O.— To represent, feign, assume the appearance of, pretend, counterfeit, simulate: cur simulat? T.: qui te ament ex animo ac non simulent: simulandi gratiā, S.: quasi perterritus simulans, by pretending fear, Cu.: Quid est, quod amplius simuletur? T.: mortem verbis, i. e. to pretend that she was dead, T.: studium coniurationis, S.: aegrum, pretend to be sick, L.: ad simulanda negotia altitudo ingeni incredibilis, S.: eius ficti simulatique voltūs: simulatā amicitiā, Cs.: simulato vecta iuvenco, O.: ille se Tarentum proficisci cum simulasset: simulat Iove natus abire, O.: sese probos simulare, S.* * *simulare, simulavi, simulatus Vimitate, copy; pretend (to have/be); look like; simulate; counterfeit; feint -
2 Simulans
I.In gen., to make a thing like another; to imitate, copy, represent a thing (mostly poet.;II.syn. imitor): corpora igni simulata,
made like, like, Lucr. 1, 687:nimbos et non imitabile fulmen simulare,
Verg. A. 6, 591:simulet Catonem,
Hor. Ep. 1, 19, 13:cum sint crura tibi, simulent quae cornua lunae,
Mart. 2, 35, 1:furias Bacchi,
Ov. M. 6, 596:equam (sonus),
id. ib. 2, 668:artem (natura),
id. ib. 3, 158:anum,
to assume the form of, id. ib. 3, 275; 6, 26; 11, 310; id. F. 4, 517; so,Homeri illa Minerva simulata Mentori,
Cic. Att. 9, 8, 2 (cf. Hom. Od. 3, 22): simulata Troja, a counterfeit Troy, i. e. which is copied after, built like Troy, Ov. M. 13, 721:simulata magnis Pergama,
Verg. A. 3, 349:latices simulatos fontis Averni,
id. ib. 4, 512:cupressum simulare,
to represent, paint, Hor. A. P. 20:antrum in ostro,
Sil. 15, 430. —With object-clause: Pallas... simulat... terram Prodere cum baccis fetum canentis olivae, represents the earth producing, etc., Ov. M. 6, 80; cf.also, transf., of a work of art: aera Fortis Alexandri vultum simulantia,
representing, imaging, Hor. Ep. 2, 1, 241.—In partic., to represent a thing as being which has no existence, to feign a thing to be what it is not (while dissimulare is to pretend a thing not to be which really is, to conceal), to assume the appearance of a thing, to feign, pretend, counterfeit, simulate (class. and freq.).(α).With acc. (in Cic. in the act. perh. only with a pron.):(β).nec ut emat melius, nec ut vendat, quicquam simulabit aut dissimulabit vir bonus,
Cic. Off. 3, 15, 61; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:experiar, quid ames, quid simules,
Plaut. Ps. 1, 1, 71:(oportuit) non simulare mortem verbis, re ipsā spem vitae dare,
i.e. to pretend that she was dead, Ter. Heaut. 4, 1, 23:studium conjurationis vehementer simulare,
Sall. C. 41, 5:deditionem ac deinde metum,
id. J. 36, 2:diffidentiam rei,
id. ib. 60, 5:pacem,
id. ib. 111, 4; cf.: pacem cum Scipione Sulla sive faciebat sive simulabat, Cic. Phil. 13, 1, 2:constantiam,
Tac. H. 1, 81:obsequium,
id. A. 12, 47 et saep.:Hannibal aegrum simulabat,
pretended to be sick, Liv. 25, 8, 12:sanum,
Ov. R. Am. 493:furentem,
Sen. Herc. Oet. 429:praegravem aut delumbem sese simulans,
Plin. 10, 33, 51, § 103:supervacaneos,
Just. 6, 6, 3.—With pro:simulat se pro uxore Nini filium, pro femina puerum,
Just. 1, 2, 1.— Pass.:tum pol ego is essem vere, qui simulabar,
Ter. Eun. 3, 5, 58:non simulatur amor,
Ov. H. 17, 36:tecto lumine somnus,
id. ib. 21, 199:ad simulanda negotia altitudo ingenii incredibilis,
Sall. J. 95, 3 et saep.—Esp. freq. in part. perf.:ficto officio simulatāque sedulitate conjunctus,
Cic. Caecin. 5, 14:officio simulato,
id. Rosc. Am. 38, 112:simulatā amicitiā,
Caes. B. G. 1,44:hortatur simulata conscientia adeant,
Tac. A. 2, 40 et saep.:cum ex eo quaereretur, quid esset dolus malus? respondebat: cum esset aliud simulatum, aliud actum,
Cic. Off. 3, 14, 60:in amicitiā nihil fictum est, nihil simulatum,
id. Lael. 8, 26; so (with fictum) id. ib. 18, 65; id. Off. 2, 12, 43;with falsum,
id. de Or. 2, 45, 189; id. Phil. 11, 2, 5;with fucata (opp. vera),
id. Lael. 25, 95:simulato vecta juvenco,
Ov. Am. 1, 3, 23:simulatae ordine justo exsequiae,
Sil. 16, 305.—With object-clause (so most freq.):(γ).qui omnia se simulant scire,
Plaut. Trin. 1, 2, 168:ille se Tarentum proficisci cum simulasset,
Cic. Clu. 9, 27:illi reverti se in suas sedes simulaverunt,
Caes. B. G. 4, 4:simulat Jove natus abire,
Ov. M. 2, 697; 4, 338 al.; Plaut. Aul. 3, 4, 4; id. Ep. 3, 2, 37; id. Bacch. 1, 1, 42; id. Rud. 5, 3, 43; id. Truc. prol. 18; 1, 1, 68 sq. al.:id mirari te simulato,
Ter. Heaut. 5, 1, 70; id. Hec. 1, 2, 109; 1, 2, 113; Afran. ap. Non. 511, 7; Cic. Imp. Pomp. 4, 9; id. Off. 1, 30, 108; id. Lael. 26, 99; id. Q. Fr. 1, 1, 4, § 13; Caes. B. C. 3, 21; Quint. 8, 2, 24:simulandum est, quaedam nos dicere,
Quint. 4, 5, 20; cf.:qui per ambitionem probos sese simulavere,
Sall. J. 85, 9:adcurrit pedes ejus feta, praegravem, delumbem sese simulans,
Plin. 10, 33, 51, § 103; Just. 3, 1, 8:simulans a Dareo se esse praemissum,
Curt. 4, 1, 29.— Pass.:schema, quo aliud simulatur dici quam dicitur,
Quint. 9, 1, 14.—With quasi (mostly Plautin.):(δ).quasi affuerim simulabo atque audita eloquar,
Plaut. Am. 1, 1, 45; id. As. 4, 1, 51:quasi militi animum adjeceris simulare,
id. Mil. 3, 3, 35; id. Pers. 4, 5, 5; cf.:praefectus, quasi et ipse conterritus, simulans cuncta pavore compleverat,
Curt. 3, 13, 10. —Absol.:A.cur simulat?
Ter. And. 2, 3, 1; 1, 1, 21; 3, 4, 9:non in perpetuom ut dares, Verum ut simulares,
id. Heaut. 4, 5, 34; Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:simulandi gratiā,
Sall. J. 37, 4; Quint. 1, 3, 12; 6, 3, 85; Ov. M. 13, 299 al.— Impers. pass.:quid est, quod amplius simuletur?
Ter. Heaut. 5, 1, 28.—Hence,sĭmŭlans, antis, P. a.* 1. 2.Sĭmŭlans, The Pretender, the title of a comedy of Afranius (v. the Fragm. Com. Rel. p. 172 sq. Rib.), Cic. Sest. 55, 118.— Advv.: sĭmŭlanter, feignedly, pretendedly, apparently (for the class. simulate):B.simulanter revictā Charite,
App. M. 8, p. 205, 36.—sĭmŭlātē, feignedly, pretendedly, not sincerely:sive ex animo id fit sive simulate,
Cic. N. D. 2, 67, 168:ficte et simulate,
id. Q. Fr. 1, 1, 4, § 13.— Comp.: simulatius exit proditionis opus, Petr. poët. Fragm. 28, 4. -
3 simulo
I.In gen., to make a thing like another; to imitate, copy, represent a thing (mostly poet.;II.syn. imitor): corpora igni simulata,
made like, like, Lucr. 1, 687:nimbos et non imitabile fulmen simulare,
Verg. A. 6, 591:simulet Catonem,
Hor. Ep. 1, 19, 13:cum sint crura tibi, simulent quae cornua lunae,
Mart. 2, 35, 1:furias Bacchi,
Ov. M. 6, 596:equam (sonus),
id. ib. 2, 668:artem (natura),
id. ib. 3, 158:anum,
to assume the form of, id. ib. 3, 275; 6, 26; 11, 310; id. F. 4, 517; so,Homeri illa Minerva simulata Mentori,
Cic. Att. 9, 8, 2 (cf. Hom. Od. 3, 22): simulata Troja, a counterfeit Troy, i. e. which is copied after, built like Troy, Ov. M. 13, 721:simulata magnis Pergama,
Verg. A. 3, 349:latices simulatos fontis Averni,
id. ib. 4, 512:cupressum simulare,
to represent, paint, Hor. A. P. 20:antrum in ostro,
Sil. 15, 430. —With object-clause: Pallas... simulat... terram Prodere cum baccis fetum canentis olivae, represents the earth producing, etc., Ov. M. 6, 80; cf.also, transf., of a work of art: aera Fortis Alexandri vultum simulantia,
representing, imaging, Hor. Ep. 2, 1, 241.—In partic., to represent a thing as being which has no existence, to feign a thing to be what it is not (while dissimulare is to pretend a thing not to be which really is, to conceal), to assume the appearance of a thing, to feign, pretend, counterfeit, simulate (class. and freq.).(α).With acc. (in Cic. in the act. perh. only with a pron.):(β).nec ut emat melius, nec ut vendat, quicquam simulabit aut dissimulabit vir bonus,
Cic. Off. 3, 15, 61; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 4:experiar, quid ames, quid simules,
Plaut. Ps. 1, 1, 71:(oportuit) non simulare mortem verbis, re ipsā spem vitae dare,
i.e. to pretend that she was dead, Ter. Heaut. 4, 1, 23:studium conjurationis vehementer simulare,
Sall. C. 41, 5:deditionem ac deinde metum,
id. J. 36, 2:diffidentiam rei,
id. ib. 60, 5:pacem,
id. ib. 111, 4; cf.: pacem cum Scipione Sulla sive faciebat sive simulabat, Cic. Phil. 13, 1, 2:constantiam,
Tac. H. 1, 81:obsequium,
id. A. 12, 47 et saep.:Hannibal aegrum simulabat,
pretended to be sick, Liv. 25, 8, 12:sanum,
Ov. R. Am. 493:furentem,
Sen. Herc. Oet. 429:praegravem aut delumbem sese simulans,
Plin. 10, 33, 51, § 103:supervacaneos,
Just. 6, 6, 3.—With pro:simulat se pro uxore Nini filium, pro femina puerum,
Just. 1, 2, 1.— Pass.:tum pol ego is essem vere, qui simulabar,
Ter. Eun. 3, 5, 58:non simulatur amor,
Ov. H. 17, 36:tecto lumine somnus,
id. ib. 21, 199:ad simulanda negotia altitudo ingenii incredibilis,
Sall. J. 95, 3 et saep.—Esp. freq. in part. perf.:ficto officio simulatāque sedulitate conjunctus,
Cic. Caecin. 5, 14:officio simulato,
id. Rosc. Am. 38, 112:simulatā amicitiā,
Caes. B. G. 1,44:hortatur simulata conscientia adeant,
Tac. A. 2, 40 et saep.:cum ex eo quaereretur, quid esset dolus malus? respondebat: cum esset aliud simulatum, aliud actum,
Cic. Off. 3, 14, 60:in amicitiā nihil fictum est, nihil simulatum,
id. Lael. 8, 26; so (with fictum) id. ib. 18, 65; id. Off. 2, 12, 43;with falsum,
id. de Or. 2, 45, 189; id. Phil. 11, 2, 5;with fucata (opp. vera),
id. Lael. 25, 95:simulato vecta juvenco,
Ov. Am. 1, 3, 23:simulatae ordine justo exsequiae,
Sil. 16, 305.—With object-clause (so most freq.):(γ).qui omnia se simulant scire,
Plaut. Trin. 1, 2, 168:ille se Tarentum proficisci cum simulasset,
Cic. Clu. 9, 27:illi reverti se in suas sedes simulaverunt,
Caes. B. G. 4, 4:simulat Jove natus abire,
Ov. M. 2, 697; 4, 338 al.; Plaut. Aul. 3, 4, 4; id. Ep. 3, 2, 37; id. Bacch. 1, 1, 42; id. Rud. 5, 3, 43; id. Truc. prol. 18; 1, 1, 68 sq. al.:id mirari te simulato,
Ter. Heaut. 5, 1, 70; id. Hec. 1, 2, 109; 1, 2, 113; Afran. ap. Non. 511, 7; Cic. Imp. Pomp. 4, 9; id. Off. 1, 30, 108; id. Lael. 26, 99; id. Q. Fr. 1, 1, 4, § 13; Caes. B. C. 3, 21; Quint. 8, 2, 24:simulandum est, quaedam nos dicere,
Quint. 4, 5, 20; cf.:qui per ambitionem probos sese simulavere,
Sall. J. 85, 9:adcurrit pedes ejus feta, praegravem, delumbem sese simulans,
Plin. 10, 33, 51, § 103; Just. 3, 1, 8:simulans a Dareo se esse praemissum,
Curt. 4, 1, 29.— Pass.:schema, quo aliud simulatur dici quam dicitur,
Quint. 9, 1, 14.—With quasi (mostly Plautin.):(δ).quasi affuerim simulabo atque audita eloquar,
Plaut. Am. 1, 1, 45; id. As. 4, 1, 51:quasi militi animum adjeceris simulare,
id. Mil. 3, 3, 35; id. Pers. 4, 5, 5; cf.:praefectus, quasi et ipse conterritus, simulans cuncta pavore compleverat,
Curt. 3, 13, 10. —Absol.:A.cur simulat?
Ter. And. 2, 3, 1; 1, 1, 21; 3, 4, 9:non in perpetuom ut dares, Verum ut simulares,
id. Heaut. 4, 5, 34; Cic. Q. Fr. 1, 1, 5, § 15:simulandi gratiā,
Sall. J. 37, 4; Quint. 1, 3, 12; 6, 3, 85; Ov. M. 13, 299 al.— Impers. pass.:quid est, quod amplius simuletur?
Ter. Heaut. 5, 1, 28.—Hence,sĭmŭlans, antis, P. a.* 1. 2.Sĭmŭlans, The Pretender, the title of a comedy of Afranius (v. the Fragm. Com. Rel. p. 172 sq. Rib.), Cic. Sest. 55, 118.— Advv.: sĭmŭlanter, feignedly, pretendedly, apparently (for the class. simulate):B.simulanter revictā Charite,
App. M. 8, p. 205, 36.—sĭmŭlātē, feignedly, pretendedly, not sincerely:sive ex animo id fit sive simulate,
Cic. N. D. 2, 67, 168:ficte et simulate,
id. Q. Fr. 1, 1, 4, § 13.— Comp.: simulatius exit proditionis opus, Petr. poët. Fragm. 28, 4.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский