Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

fera+en

  • 101 glandifer

    glandifer, fera, ferum (glans u. fero), Eicheln tragend, quercus, Lucr., Cic. poët. u. Ov.: arbores, Plin.: silva, Eichenwald, Gromat. vet. u. Serv. – neutr. pl. subst., glandifera Pannoniae, die eichelreichen Gegenden, Plin. 3, 147.

    lateinisch-deutsches > glandifer

  • 102 grandifer

    grandifer, fera, ferum (grandis u. fero), höchst nutzbringend, arationes grandiferae et fructuosae (einträgliche), Cic. Phil. 2, 101 (vgl. Mart. Cap. 5. § 511): loci facies palmis arboribus grandifera, Itin. Alex. 20 (51): übtr.: indoles, Nazar. pan. Const. 3, 4 cod. M u. ed. Arntz (Bährens granifera).

    lateinisch-deutsches > grandifer

  • 103 grandis

    grandis, e (zu griech. βρένθος, Stolz, βρενθύομαι, ich gebärde mich stolz), groß, I) eig.: A) groß der Ausdehnung nach, 1) im allg.: cella, Varro: patella, vas, Cic.: epistula, Cic.: liber, Nep.: litterae, Unzialbuchstaben, Cic.: oratio, große = lange, Cic.: hordea, großkörnige, Verg.: grandiores fetus agri, Cic.: grandissimus calix, Apul.: grandissima seges, Varro. – subst., grande, is, n. = το μέγα, das Große, die Größe, Chalcid. Tim. 288. – n. pl. st. des Adv., grandia incedere od. ingredi, mit großen Schritten einherschreiten, Amm. 22, 14, 3. Gell. 9, 11, 5. – 2) insbes., v. leb. Wesen = groß der Statur nach, herangewachsen, puer, Cic.: alumnus, Hor.: iam gr. Achilles, Iuven.: gr. bestia, Liv.: fera, Hochwild, Cels.: avis, Cels.: grandiores aves (Ggstz. minutae aves), Cels. – B) groß = bedeutend dem körperl. (kubischen) Gehalt od. numerischen Wert nach, stark, vox, Cic.: pondus argenti, Cic.: pecunia, aes alienum, Cic. – neutr. sing. st. des Adv., grande fremere, gewaltig, Stat. Theb. 12, 684. – C) groß der Zeit nach, a) v. Alter = hoch, vorgerückt, grandior aetas, Cic. – b) v. Pers. = bei Jahren, bejahrt, betagt, grandis natu, Cic., od. aevo, Ov.: grandior natu, Cic. u. Suet.; u. bl. grandis, Cic. – II) übtr.: A) im allg.: groß der Wichtigkeit nach = bedeutend, vitium, großer, starker, Cic.: res grandiores, Cic.: grandioribus exemplis uti, schlagendere B. anführen, Cic.: grandem dicam impingere alci, einen tüchtigen Pr., Ter.: non est grande m. folg. Infin., non est grande garrire per angulos et medicorum tabernas, Hieron. epist. 50, 5. – B) insbes.: 1) dem Ausdrucke nach = großartig, erhaben, hehr, feierlich (Ggstz. tenuis), carmen, Cic.: oratio, Petron.: Ciceronis verba, Quint.: oratores grandes verbis, Cic.: nam (antiqua comoedia) et grandis et elegans et venusta, Quint.: n. pl. subst., professus grandia turget, Hor.: nec conamur tenues grandia, Hor.: grandia minute dicet, Cic.: grandia elate canit, Quint.: minuta est enim omnis diligentia; hic autem locus grandia requirit, Cic. – 2) der Gesinnung, dem Geiste nach = edel, erhaben, Thucydides rerum gestarum pronuntiator sincerus et grandis etiam fuit, Cic. Brut. 287.

    lateinisch-deutsches > grandis

  • 104 granifer

    grānifer, fera, ferum (granum u. fero), Körner tragend, I) = Körner schleppend, agmen, Ameisen, Ov. met. 7, 638. – II) = Körner hervorbringend, im Bilde, *Nazar. pan. 3, 4 B. ( aber cod. M u. ed. Arntz grandifera).

    lateinisch-deutsches > granifer

  • 105 gusto

    gūsto, āvi, ātum, āre (altind. jušátē, genießt, griech. γεύω, gotisch kausjan, ahd. kostōn, kosten), unser »etwas od. von etwas kosten« = etwas weniges (ein paar Bissen) zu sich nehmen, genießen von usw., I) eig.: aquam, Cic.: leporem et gallinam, Caes.: foris aliquantillum etiam quod gusto, id beat, nur das bißchen, was ich noch außer dem Hause esse, Plaut.: nec postea cum illo panem gustare potui, non si me occīdisses, Petron.: quantulum ex ista fera dominus gustat? Sen.: ex quo (fonte) pecus nullum gustat, Vitr.: g. sanguinem alcis, Cic. – m. de u. Abl., de potione, Suet. Tit. 2. – absol., α) übh.: gustandi sensus, Augustin.: subsulsa gustanti (herba), Plin.: acre gustatu (von Geschmack) alypon, Plin.: quorum nemo gustavit (einen Bissen genossen hat) cubans, Cic.: lavabatur, deinde gustabat (nahm er einen Imbiß, genoß er ein paar Bissen), Plin. ep.: in cubiculum se quasi gustaturus contulit, Sen. – β) das Voressen einnehmen, gustantibus adhuc nobis repositorium allatum est cum corbe, in qua etc., Petron. 33, 3. – II) übtr., etwas kosten = genießen, physiologiam primis, ut dicitur, labris, Cic. (vgl. 1. labrum): nullam partem sanae rei publicae, kennen lernen, Cic.: amorem vitae, genießen, schmecken, Lucr.: lucellum, zu schmecken bekommen = machen, Hor.: Metrodorum, eine Zeit lang hören, Cic.: studia litterarum sensu, Geschmack finden an usw., Cic.

    lateinisch-deutsches > gusto

  • 106 herbifer

    herbifer, fera, ferum (herba u. fero), grasreich, kräuterreich, colles, Ov. met. 14, 9: Acis, Ov. fast. 4, 468: Pelius mons, Plin. 25, 94.

    lateinisch-deutsches > herbifer

  • 107 horrifer

    horrifer, fera, ferum (horror u. fero), I) Schauder bringend, schaurig kalt, Aquilonis stridor, Acc. fr.: aurae aquilonis, Cic. poët. de nat. deor. 2, 111: boreas, Ov.: nix, Val. Flacc. – II) übtr. = schreckenvoll, schrecklich, prodigia, Pacuv. fr.: Erinys, Ov.: aestus, Lucr. – / Synkop. Genet. Plur. horriferûm, Pacuv. tr. 82.

    lateinisch-deutsches > horrifer

  • 108 hostifer

    hostifer, fera, ferum (hostis u. fero), feindselig, Manil. 1, 430 zw. ( Jacob pestiferum).

    lateinisch-deutsches > hostifer

  • 109 ignifer

    īgni-fer, fera, ferum (ignis u. fero), Feuer tragend, feurig, aether, Cic. poët. fr. u. Lucr.: axis, Ov.: tauri, Val. Flacc. – übtr., hortatus, Sil. 17, 294.

    lateinisch-deutsches > ignifer

  • 110 imbrifer

    imbrifer, fera, ferum (imber u. fero), Regen bringend, ver, Verg.: auster, Ov.: procellosus et imbr. caeli status (Ggstz. quietus caeli status), Colum. – poet., Nilus, überschwemmend, Mart. 1, 61, 5.

    lateinisch-deutsches > imbrifer

  • 111 immanis

    im-mānis, e (in u. altlat. manus = bonus), Adi. m. Compar. u. Superl., ungeheuer, I) der Gestalt, Größe, Menge nach, ungeheuer groß, riesig, unermeßlich, außerordentlich, immani corporum magnitudine homines, Caes.: immanis magnitudinis hostis, Vell.: imm. corpus, Riesenleib, Verg.: immani corpore serpens, Lucr.: anguis, Liv.: poculum, Cic.: antrum, vulnus, Verg.: templa, Verg.: pecuniae (Geldsummen), Cic.: ingens immanisque praeda, Cic.: acta Herculis, Ov.: amicorum frequentia, Vell.: immaniore tonitru, Vopisc.: immanissimis proeliis, Eutr.: im Neutrum absol., immane quantum (griech. ἀμήχανον ὅσον), es ist ungeheuer wie sehr, ungemein, Tac. hist. 3, 62: u. dafür immane quanto angori fuit, immane quantum animi exarsere, Sall. fr.: vino et lucernis Medus acinaces immane quantum discrepat, Hor.: u. vollst., immane dictu est, quanti et quam multi mortales postea ad Pompeium discesserint, Ps. Sall. de rep. 1, 2, 7. – II) übtr., der Beschaffenheit, dem Wesen nach ungeschlacht, unmenschlich, furchtbar, graus, wild, schrecklich, entsetzlich, hostis ferus et immanis, Cic.: fera atque immanis belua, Cic.: immanis belua feraque, Suet.: taetra et immanis belua, Cic.: immanes (wild) aliae bestiae, aliae cicures (zahm), Cic.: immanium bestiarum delenitor (v. Orpheus), Apul.: esse immani (bestialischen) acerbā que naturā, Cic.: tauri sunt immanes moribus, Mela: mores feri immanisque natura, Cic.: tantum facinus, tam immane, Verg.: immanis in antro bacchatur vates, schrecklich rast, Verg.: flumen, wilder, Verg.: u. so saxa, Verg.: bestiae immaniores, Cic.: immaniores canes, Cic.: scelere ante alios immanior omnes, Verg.: immanissimus quisque, Cic.: immanissima facta, Suet. – m. 2. Supin., immanis visu, Val. Flacc. 1, 208: immanis paratu, ibid. 2, 510: immane dictu! (als Ausruf), Flor. 1, 10, 6. – m. Infin., constitit immanis cerni immanisque timeri, Stat. Theb. 6, 731. – subst., quamvis fabulosa et immania credebantur, noch so Undenkbares u. Entsetzliches, Tac. ann. 4, 11.

    lateinisch-deutsches > immanis

  • 112 infrugifer

    īn-frūgifer, fera, ferum, unfruchtbar, Schol. vet. ad Hor. carm. 2, 15, 4. Vict. Tonn. de paenit. 20.

    lateinisch-deutsches > infrugifer

  • 113 intemperans

    in-temperāns, antis, ungemäßigt, I) eig., Apul. de dogm. Plat. 1, 17: Compar. intemperantius b. Sen. ad Helv. 6, 5. – II) übtr.: a) maßlos im Benehmen, ungebührlich, unbesonnen, ungestüm, schrankenlos, schonungslos, übermütig, frech, v. Pers.,?& intemperantis es(es ist indiskret) m. folg. Infin., Cic.: in augendo eo intemperantior, Liv.: v. Lebl., libertas, gloria, Cic. – b) maßlos in Neigungen u. Begierden, kein Maß haltend, unmäßig, unenthaltsam, v. leb. Wesen, viri, Cic.: fera, Sen.: intemperantissima pecus, v. Piso, Cic.: int. in alqa re, Cic., ad alqd, Suet.: v. Lebl., adulescentia, Cic.: intemperantissimae perpotationes, Cic.

    lateinisch-deutsches > intemperans

  • 114 laborifer

    labōrifer, fera, ferum (labor u. fero), I) Arbeit-, Strapazen ertragend, Hercules, Ov.: iuvencus, Ov.: boum colla, Fulg. myth. – II) Arbeit bringend, laboriferi currus (Aurorae), Stat. Theb. 6, 25.

    lateinisch-deutsches > laborifer

  • 115 lactifer

    lactifer, fera, ferum (lac u. fero), Milch tragend, Silvanus, Corp. inscr. Latin. 5, 164.*

    lateinisch-deutsches > lactifer

  • 116 lacto [1]

    1. lacto, āvī, ātum, āre (lac), I) Milch geben, säugen, mamillā regum lactaberis, Vulg. Isai. 60, 16: ubera mammarum lactantia, Lucr.: ubera lactantia, Ov. u. Ser. Samm.: quaecumque (femina) id temporis lactans est, Gell.: sus lactans, Solin. 20, 12 cod. G B (Mommsen lactens): lactans fera (Wölfin), Augustin. – deus lactans, der die Saaten milchen läßt, Varro fr. – II) Milch (aus den Brüsten) trinken, saugen, puer lactans, Liv. Andr. 26 R.2: infans lactavit, Auson. epitaph. 34, 3: porcellus lactans, Spanferkel, Edict. Diocl. 4, 46 (wo vulg. lanctans): poet., anni lactantes, die Säugejahre (des Kindes), Auson. edyll. 4, 67. p. 39, 1 Schenkl. – subst., lactāns, a) ein noch saugendes Junges, v. Tieren, Schol. Iuven. 11, 65. – b) v. Kindern, ein Säugling, Commodian. instr. 2, 1 (2), 8; Plur., Augustin. serm. 151, 1 u. 2. – III) aus Milch bestehen, aus od. mit Milch bereitet sein, metae lactantes, Käse, Mart. 1, 43, 7 (vgl. 3, 58, 35 meta lactis). – Partiz. subst., lactantia, ium, n., Milchspeisen, Cels. 2, 28 u. 29 D. Apic. 7, 306.

    lateinisch-deutsches > lacto [1]

  • 117 laserpicifer

    lāserpīcifer (lāsarpīcifer), fera, ferum, laserpicum tragend, Cyrenae (s. lāserpīcium), Catull. 7, 4.

    lateinisch-deutsches > laserpicifer

  • 118 laurifer

    laurifer, fera, ferum (laurus u. fero), I) Lorbeerbäume tragend, tellus, Plin. 15, 134. – II) lorbeerbekränzt, Lucan. 5, 332 u.a.

    lateinisch-deutsches > laurifer

  • 119 legifer

    lēgifer, fera, ferum (lex u. fero), Gesetze gebend, Minos, Ov. am. 3, 10, 41: Athenienses, Apul. met. 10, 33: Ceres (griech. Δημήτηρ θφσμοφόρος), insofern sie durch Einführung des Ackerbaues die erste Veranlassung zur bürgerlichen Gesellschaft, zur Gesetzgebung u. zu rechtmäßiger Eheverbindung gab, Verg. Aen. 4, 58. – subst., lēgifer, ferī, m., der Gesetzgeber, v. Moses, Lact. 4. 17, 7. Prud. perist. 2, 363. Ven. Fort. misc. 4, 2. p. 324, 2 Migne: Moses reliquis legiferis antiquior, Tert. apol. 19 extr.

    lateinisch-deutsches > legifer

  • 120 lentiscifer

    lentīscifer, fera, ferum (lentiscus u. fero), Mastixbäume tragend, Ov. met. 15, 713.

    lateinisch-deutsches > lentiscifer

См. также в других словарях:

  • féra — féra …   Dictionnaire des rimes

  • Féra — (Coregonus fera) Systematik Kohorte: Euteleosteomorpha …   Deutsch Wikipedia

  • féra — [ fera ] n. f. • ferra 1558; emprunté au mot dial. de la Suisse romande, d o. probablt préromane ♦ Poisson du lac Léman, du genre corégone (salmonidés). ● féra nom féminin (de ferra, mot dialectal de Suisse romande) Nom d un corégone du lac Léman …   Encyclopédie Universelle

  • FERA — ab Aeolico φὴρ, pro θὴρ, per excellentiam leo est, apud Sctiptores Arabes, Graeeosqueve, uti docet Sam. Bochart. Hierozoici Parte priore l. 3. c. 1. At apud Septentrionales, Fera, item Fera Regalis, ut in LL. Forestarium Canuti Regis, vulgo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Fera — bezeichnet: eine CDU Politikerin, siehe Charlotte Fera eine Insel der Salomonen, siehe Fera (Insel) einen ausgestorbenen Süßwasserfisch, siehe Féra Diese Seite ist eine Begriffsklärung …   Deutsch Wikipedia

  • FERA — is an acronym for any of the following:*Federal Emergency Relief Administration a program in the USA similar to unemployment relief efforts of the Reconstruction Finance Corporation (RFC) *Federation of European Film Directors represents the… …   Wikipedia

  • fera — |é| s. f. 1. Animal feroz, geralmente um mamífero carniceiro. 2. Pessoa cruel. 3. Pessoa muito zangada. • adj. 2 g. s. 2 g. 4.  [Brasil, Informal] Que ou quem é mal educado. = MALCRIADO 5.  [Brasil, Informal] Que ou quem é corajoso. = VALENTE… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Fera — Fera, s. Renke …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Féra — Féra, Fisch, s. Renke …   Kleines Konversations-Lexikon

  • fera — v. fiera2 …   Enciclopedia Italiana

  • fēra — *fēra, *fæ̅ra germ., Substantiv: nhd. Gefahr; ne. danger (Neutrum); Rekontruktionsbasis: got., an., ae., afries. as., ahd.; Hinweis: s. *fērō; Quelle …   Germanisches Wörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»