Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

fax+ap

  • 41 funestus

    fūnestus, a, um, PAdi. (funus), I) Leichen-, Tote betreffend, durch eine Leiche verunreinigt, -in Trauer versetzt, Leichen-, Trauer-, trauervoll, traurig, vestis, Catull.: littera, der B. der Totenklage (αι αι), Ov.: agros funestos reddere, durch Leichen besudeln, Lucr.: familia f., wegen eines Todesfalles in Trauer versetzt, Liv.: ebenso domus f., Ov. – adeo ut quidam annales, velut funesti (als wären es nur Totenregister), nihil praeter nomina consulum suggerant, Liv. – II) im weitern Sinne: a) Unheil verkündend od. bringend, Verderben bringend, mit Unheil geschwängert, unheilvoll, trauervoll (traurig), verderblich, omen, Prop.: volucris, Prop.: epistula, Vell.: fax, Cic.: tribunatus, Cic.: victoria f. orbi terrarum, Planc. in Cic. ep.: dies funestior, Cic. ad Att. 9, 5, 2: bellum funestissimum, Eutr. 5, 9: f. rei publicae (Dat) pestis (v. einer Pers.), Cic.: funestum und funestius est m. Infin. Praes. Pass., Cic. Quinct. 95. – b) todbringend, tödlich, manus, Ov.: securis, Cic.: morsus, Ov.: veternus, Hor.: v. Pers., mordsüchtig, blutdürstig, Caligula sceleratissimus et funestissimus, Eutr. 7, 12.

    lateinisch-deutsches > funestus

  • 42 iacto

    iacto, āvī, ātum, āre (Intens. v. iacio), (wiederholt od. mit Hast) werfen, I) übh. werfen, A) eig.: 1) im allg.: ludicre saxa, Enn.: fulmina, Ov.: faces, Ov.: incendia dextrā, Ov.: alqm de muro, Enn.: de muro vestem argentumque, Caes.: e muris semetipsos cum coniugibus ac liberis in praeceps, Curt.: in consulis domum quadrantes, Liv.: ardentes faces in vicinorum tecta, Cic.: brachium in latus, Quint.: lumina in alcis vultum, Ov.: flammas ad culmina, Verg.: ignem od. ardentes taedas ad fastigia, Verg.: ossa post tergum, Ov.: effetos cinerem immundum per agros, Verg. – 2) insbes.: a) als t. t. der Würfelspieler, einen Würfel werfen, talos, Aug. bei Suet. Aug. 71, 2: numeros eburnos, Ov. art. am. 2, 203: u. prägn., einen Wurf werfen, basilicum, Plaut. Curc. 359: absol., tu male iactato, tu male iacta dato, Ov. art. am. 2, 204. – b) auswerfen, rete, Cels. dig. 19, 1. 12. – c) abwerfen, wegwerfen, merces, Plaut.: arma multa passim, Liv.: iugum, Iuven.: pecunias suas, ohne Grund abzahlen, Ulp. dig. – d) hin-, ausstreuen, verbreiten, semen, säen, Varro r. r.: odorem late, Verg.: undique florem, Ov.: suam propriam de corpore lucem, Lucr. – e) zuwerfen, basia, Phaedr. 5, 7, 28: m. Dat. (wem?), devexae redae basia, Iuven. 4, 117. – f) als Futter hinwerfen, vorwerfen, candidum panem (dem Hunde), Petron. 64, 8: u. so frusta, Phaedr. 3, 7, 22: intestina canibus nostris, Apul. met. 7, 22. – B) übtr., mündlich hinwerfen, ausstoßen, schleudern, fallen lassen, sich verlauten lassen, vorbringen, minas, Cic.: suum terrorem falso, drohen mit usw., Cic.: versus, Liv.: preces, Ov.: multa digna et vera verba in alqm, Augustin.: probra od. querimonias in alqm, Liv.: iocosa dicta in adversarios, Liv. – m. folg. Acc. u. Infin., qui se legitimum debitoris heredem esse iactat, sich ausgibt für usw., Scaevol. dig. 2, 15, 3. § 2. – II) prägn., hin und her werfen, -bewegen, schütteln, schwingen, A) eig.: 1) im allg. oculos, Lucr.: cerviculam, Cic.: brachium, Caes.: brachia, colla, Ov.: togas, Ov.: cornua, Catull. caestus, Ov.: bidentes, den Karst öfters schwingen (= eifrig mit dem K. arbeiten), Verg.: saxa saxis (gegen Steine) et habentem semina flammae materiem, herumschleudern, Ov.: i. se, sich (vor Schmerz) hin u. her w., Cic.: iactatur aër motu, Lucr.: iactata flamine navis, Ov.: iactari fluctibus in Ionio (mari), umhergetrieben werden, Ov.: u. so et terris iactatus et alto, Verg.: iactabimur unā, Ov.: iactari tempestate, Cic.: iactari cum variis casibus, tum saevitiā maris, Vell.: iactari aestu febrique, sich vor Fieberglut hin u. her w., Cic.: iactatus crinis per auram, Ov.: iactatae pennae, Ov.: iactata per orbem fax, Ov. – 2) insbes., Gebärden machend hin u. her bewegen, brachia in numerum, Lucr.: manus, v. Tänzer, Prop. u. Ov., v. Redner, Quint.: refl., se, v. Redner, Cic. – B) übtr.: 1) im allg.: hin u. her treiben, curas pectore, Verg. – medial, iactabatur nummus, der Geldkurs schwankte, Cic. – refl., opiniones se iactantes, sich durchkreuzende, Cic. – v. Pers., refl. iactare se od. Passiv iactari, zB. se in causis centumviralibus, sich breit machen, Cic.: se in re publica non valde, sich für den St. nicht sonderlich rühren, Cic.: se tribuniciis actionibus, sich mit tribunizischen Gesetzesvorschlägen befassen, Liv.: forensi labore iactari, sich auf dem Forum herumschlagen, Cic. – inter spem metumque iactari, immerfort zwischen F. u. H. schweben, Tac. u. Amm. – iactari multos per labores, durch vielerlei Bedrängnis hindurchgehen, Verg.: iactari per varia bella, in versch. Kr. herumgeworfen werden, Iustin.: u. so iactari variis casibus, Vell. u. Quint. – 2) insbes.: a) plagen, beunruhigen, iactari morbis, Lucr.: morbo iactatur eodem, Hor.: iactatur domi suae, Cic.: iactari animo atque in dies magis magisque aestuare desiderio, Dict. 3, 3. – b) etwas wiederholt zur Sprache bringen, -berühren, -erwähnen, hin und her besprechen, rem in contione, Cic., in senatu, Liv.: rem sermonibus, Liv.: alqm beatum, laut preisen als einen Gl., Hor.: fabula iactaris in urbe, bist das Stadtgespräch, Ov. – impers., iactatum est in contionibus nequiquam de etc., Liv. – c) mit etwas um sich werfen, sich brüsten, prahlen, sich rühmen, sich vermessen, sich viel wissen, sich auf etwas viel zugute tun, etw. zur Schau tragen, genus et nomen, Hor.: gratiam urbanam, Caes.: verbis gloriam, Phaedr.: carmina Nymphis (Dat.), gegen die N. prahlen mit usw., Ov.: u. so habuisti quod (womit) tyranno iactares, Sen. contr. 9, 4 (27), 6. – m. folg. Acc. u. Infin., zB. Romam vos expugnaturos, si quis duceret, fortes linguā iactabatis, Liv. 23, 45, 9: quo te iactas, Alcmenā nate, creatum, Ov. met. 9, 23: nobilem apud Chaeronaeam victoriam sui operis fuisse iactavit, Curt. 8, 1 (3), 23: immodice iactans suum militem in obsequio duravisse, Tac. ann. 4, 18: im Passiv m. Nom. u. Infin., quae Hadrianus ipse composuisse iactatur, Spart. Hadr. 14, 7. – m. folg. quod u. Konj., iactavit quod non laqueo strangulata neque in Gemonias proiecta foret, Tac. ann. 6, 25. – d) refl. iactare se, α) sich rühmen, prahlen, großtun, sich breit machen, quam se iactare solebat, Cic.: tribuniciis se actionibus, Liv.: hoc se, Varro fr.: se in bonis Roscii, Cic.: in eo se in contione, Cic.: se alci, gegen jmd. prahlen, renommieren, Liv. 35, 49, 3. Ov. her. 12, 175: se de Calidio, Cic.: se de genere, Hieron.: se de Cleopatrarum Ptolemaeorumque gente, sich der Abstammung von der K. u. den P. rühmen, Treb. Poll.: m. Genet., se iustitiae, Hieron. epist. 23, 34. – m. dopp. Acc., se iactare formosum, Phaedr. 3, 8, 6. – im Gerund., non iactandi mei causā, nicht um zu renommieren, Ps. Quint. decl. 268. – β) v. Benehmen, refl. se iactare u. medial iactari, sich so u. so gebaren, betragen, se magnificentissime in illo loco, Cic.: se in insperatis ac repentinis pecuniis sumptuosius insolentiusque, Cic.: v. einem Redner, non ita se iactare potuit, Cic. – medial, exsultare in somno immoderateque iactari, Cic. – / Parag. Infin. Pass. iactarier, Lucr. 6, 556.

    lateinisch-deutsches > iacto

  • 43 nuptialis

    nūptiālis, e (nuptiae), zur Hochzeit gehörig, hochzeitlich, Hochzeits-, Ehe-, fax, Hor.: donum, Cic.: munus, Liv. u. ICt.: habitus, tunica, stola, vestis, Eccl.: velamen, Brautschleier, Ambros.: mundus (Putz), Apul.: dies, Sen.: cena, Plaut. u. Liv.: convivium, Solin. u. Amm.: sacrum, Liv.: sacra, Quint.: pactio, Ehevertrag, Ehebündnis, Liv.: coniunctio, Varro: tabulae, Ehepakten, Heiratsurkunde, Tac.: fescennini (sc. versus), Sen. rhet.: carmen, Hieron.: sororis filiae nuptiale petere omen, zu erfahren suchen, wer die Schw. heiraten würde, Val. Max. 1, 5, 4.

    lateinisch-deutsches > nuptialis

  • 44 obvolvo

    ob-volvo, volvī, volūtum, ere, I) hinwälzen, Passiv obvolvī medial = hinfallen, niederfallen vor usw., genibus alcis, Dict. 2, 19 u. 42 a. – II) einwickeln, verhüllen, caput alcis, Cic.: caput togā (v. Cäsar), Suet. (u. so capite obvoluto, Plaut., Cic. u. Sen., capitibus obvolutis, Liv.): os folliculo, Cic.: brachium lanis fasciisque, Suet.: stuppā sulphure et bitumine obvolutae sagittae, Veget. mil. – übtr., fax obvoluta sanguine, Enn. fr. scen. 63: vitium verbis decoris, verschleiern, bemänteln, Hor. sat. 2, 7, 42.

    lateinisch-deutsches > obvolvo

  • 45 praeluceo

    prae-lūceo, lūxī, ēre, I) vorleuchten, A) eig.: a) v. Lichte, faces praeluxere, Mart.: praelucet sebalis fax, Amm.: praelucere funalia iussit, Flor.: Duilio concessum est, ut praelucente funali a cena publice rediret, Aur. Vict.: ignis praeluceat facinori, Phaedr. – b) v. Personen, die das Licht tragen, servus praelucens, Suet.: alci, Stat. – B) bildl.: 1) im allg., m. Acc., quod (amicitia) bonam spem praelucet in posterum, daß sie uns für die Zukunft vorleuchtend freudige Hoffnung gewährt, Cic. de amic. 23 M.: lumen tuae praeluceo vitae, Auson. edyll. 4, 95. p. 39 Schenkl. – 2) insbes., einer Sache vorstrahlen, etw. überstrahlen = übertreffen, nullus sinus praelucet Baiis, Hor. ep. 1, 1, 83. – II) hervorleuchten, sehr leuchten, baculum praelucet, Plin. 32, 141.

    lateinisch-deutsches > praeluceo

  • 46 quantuluscumque

    quantulus-cumque, acumque, umcumque, wie groß nur, so groß wie nur = d.i. wie klein nur, so klein nur immer, qu. fax, Flor.: fimus qu., ein klein wenig M., Plin.: agger (Grabhügel) qu., Ps. Quint. decl.: haec mea, quantulacumque est, facultas, Cic.: affectus, quantulicumque sunt, Sen.: qu. beneficii occasio, jede geringste G. einer Bewilligung, Frontin. aqu.: spes eius quantulacumque, Val. Max.: caput in quantulocumque actu vel maxime tremulum, Suet.: quantulumcumque est und getrennt quantulum id cumque est, Cic.: hoc quantulumcumque est lucrum, Quint. – neutr., quantulumcumque, wie klein od. gering auch nur, so wenig auch, quantulumcumque dicebamus, Cic.: mit Genet., quantulumcumque aquae vel ciborum inest, Colum.: quantulumcumque temporis (eine so kleine Spanne Zeit auch nur) contigit, Sen.

    lateinisch-deutsches > quantuluscumque

  • 47 sebalis

    sēbālis, e (sebum), mit Talg überzogen, fax, Amm. 18, 6, 15.

    lateinisch-deutsches > sebalis

  • 48 semiustus

    sēmiūstus u. synk. sēmūstus, a, um (semi u. uro), halb-, halb und halb (nicht ganz) verbrannt, halbeingeäschert, semiustus Typhon, Cic.: fax semiusta, Ov.: Vari corpus semiustum, Vell.: cadaver semiustum, Suet.: semusti cineres, Tac.: semiusta materia, Heges.: robora semusta, Verg.: semustum forum, Liv. – m. Abl. (wodurch?), Enceladi semustum fulmine corpus, Verg. – im Bilde, se populare incendium priore consulatu semustum effugisse, sei kaum mit heiler Haut entgangen, Liv. 22, 40, 3. – / Die Form semustus bei Verg., Liv. u. Tac. in den besten Hdschrn.; vgl. auch Gloss. II, 324, 46 ›semustus, ἡμίκαυστος‹, und Gloss. II, 182, 6 ›semustum, ἡμίφλεκτον‹. – Auch Pacuv. tr. 200 R. ist nach Vahlens Verbesserung (im Ind. lect. Berol. 1879 [80]) reliquias semustas zu lesen.

    lateinisch-deutsches > semiustus

  • 49 sepulcralis

    sepulcrālis (sepulchrālis), e (sepulcrum, sepulchrum), zum Grabe gehörig, arae, Ov. met. 8, 480: fax, Leichenfackel, Ov. her. 2, 120.

    lateinisch-deutsches > sepulcralis

  • 50 acer

    [st1]1 [-] ăcĕr, ăcĕris, n.: érable, bois d'érable.    - acer coloribus inpar, Ov. M. 10: [l'érable dissemblable par ses couleurs] = l'érable aux feuilles de couleurs variées.    - fém. dans Serv. En. 2, 16. [st1]2 [-] ācĕr, cris, cre [cf. aceo, acies]:    - acer f., Enn. An. 406: acres m., Enn. An. 369 acrus, a, um [décad.] II acre, acc. n. adv Sall. H. 4, 76 ; Pers. 4, 127.    - cf. gr. ἀκίς, ἀκών, άκμή, ἄκρος. a - pointu, perçant.    - ferrum acre, Tac. G. 6: fer acéré.    - acres stimuli, Virg. En. 9, 718: aiguillons poignants. b - perçant, pénétrant, âpre, rude, vif [en parlant de ce qui affecte les sens].    - acetum acre, Cato, Agr. 104, 1: vinaigre piquant.    - suavitate acerrima, Cic. de Or. 3, 99: [parfum] d'une douceur très pénétrante.    - sonitus acer flammae, Virg. G. 4, 409: crépitement de la flamme.    - acrior frigoris vis, Liv. 21, 54, 8: la force plus pénétrante du froid.    - acris hiems, Hor. O. 1, 4, 1: l'âpre, le rude hiver. c - perçant, pénétrant [en parlant des sens et de l'intell.].    - sensus acerrimus, Cic. Fin. 2, 52: [la vue] le sens le plus pénétrant, le plus vif.    - animus acer, Cic. de Or. 2, 84: esprit vif. d - [en parlant du caractère] ardent, impétueux, énergique, ou [en mauv. part] violent, fougueux, passionné.    - milites acres, Cic. Cat. 2, 21: soldats ardents.    - hostis acerrimus, Cic. Verr. 5, 76: l'ennemi le plus acharné.    - acerrimi duces, Cic. Mur. 33: chefs les plus énergiques.    - Aufidus acer, Hor. S. 1, 1. 58: le violent Aufide.    - in dicendo acrior, Cic. Br. 86: orateur plus ardent.    - avec ad acer ad efficiendum, Cic. Clu. 67: prompt à réaliser.    - avec in abl. acer in rebus gerendis, Cic. Fam. 8, 15, 1: ardent dans l'action.    - avec in acc. litterae acriores in aliquem, Liv. 6, 22, 3: lettre plus violente à l'égard de qqn.    - avec abl. acer bellis, Virg. En. 10, 411: ardent dans les batailles.    - avec gén. acer militiae, Tac. H, 1, 5: infatigable soldat.    - acer + inf.: ardent à faire qqch. --- Sil. 3, 338. e - vif, violent, rigoureux [bonne ou mauv. part, en parlant de sentiments ou de choses abstraites].    - acer amor gloriae, Cic. Arch. 28: vif amour de la gloire.    - acrioribus suppliciis, Cic. Cat. 1, 3: avec des supplices plus rigoureux.    - acerrima pugna, Cic. Mur. 34: combat le plus acharné.    - acrioribus remediis, Cic. Clu. 67: avec des remèdes plus énergiques, avec des moyens plus efficaces.    - nox acerrima fuit, Cic. Sull. 52: ce fut la nuit la plus terrible.    - acris oratio, Cic. Or. 66: vivacité du style.    - acre, acris, subst. n.: âpreté, violence. --- Hor. S. 1, 10, 14.
    * * *
    [st1]1 [-] ăcĕr, ăcĕris, n.: érable, bois d'érable.    - acer coloribus inpar, Ov. M. 10: [l'érable dissemblable par ses couleurs] = l'érable aux feuilles de couleurs variées.    - fém. dans Serv. En. 2, 16. [st1]2 [-] ācĕr, cris, cre [cf. aceo, acies]:    - acer f., Enn. An. 406: acres m., Enn. An. 369 acrus, a, um [décad.] II acre, acc. n. adv Sall. H. 4, 76 ; Pers. 4, 127.    - cf. gr. ἀκίς, ἀκών, άκμή, ἄκρος. a - pointu, perçant.    - ferrum acre, Tac. G. 6: fer acéré.    - acres stimuli, Virg. En. 9, 718: aiguillons poignants. b - perçant, pénétrant, âpre, rude, vif [en parlant de ce qui affecte les sens].    - acetum acre, Cato, Agr. 104, 1: vinaigre piquant.    - suavitate acerrima, Cic. de Or. 3, 99: [parfum] d'une douceur très pénétrante.    - sonitus acer flammae, Virg. G. 4, 409: crépitement de la flamme.    - acrior frigoris vis, Liv. 21, 54, 8: la force plus pénétrante du froid.    - acris hiems, Hor. O. 1, 4, 1: l'âpre, le rude hiver. c - perçant, pénétrant [en parlant des sens et de l'intell.].    - sensus acerrimus, Cic. Fin. 2, 52: [la vue] le sens le plus pénétrant, le plus vif.    - animus acer, Cic. de Or. 2, 84: esprit vif. d - [en parlant du caractère] ardent, impétueux, énergique, ou [en mauv. part] violent, fougueux, passionné.    - milites acres, Cic. Cat. 2, 21: soldats ardents.    - hostis acerrimus, Cic. Verr. 5, 76: l'ennemi le plus acharné.    - acerrimi duces, Cic. Mur. 33: chefs les plus énergiques.    - Aufidus acer, Hor. S. 1, 1. 58: le violent Aufide.    - in dicendo acrior, Cic. Br. 86: orateur plus ardent.    - avec ad acer ad efficiendum, Cic. Clu. 67: prompt à réaliser.    - avec in abl. acer in rebus gerendis, Cic. Fam. 8, 15, 1: ardent dans l'action.    - avec in acc. litterae acriores in aliquem, Liv. 6, 22, 3: lettre plus violente à l'égard de qqn.    - avec abl. acer bellis, Virg. En. 10, 411: ardent dans les batailles.    - avec gén. acer militiae, Tac. H, 1, 5: infatigable soldat.    - acer + inf.: ardent à faire qqch. --- Sil. 3, 338. e - vif, violent, rigoureux [bonne ou mauv. part, en parlant de sentiments ou de choses abstraites].    - acer amor gloriae, Cic. Arch. 28: vif amour de la gloire.    - acrioribus suppliciis, Cic. Cat. 1, 3: avec des supplices plus rigoureux.    - acerrima pugna, Cic. Mur. 34: combat le plus acharné.    - acrioribus remediis, Cic. Clu. 67: avec des remèdes plus énergiques, avec des moyens plus efficaces.    - nox acerrima fuit, Cic. Sull. 52: ce fut la nuit la plus terrible.    - acris oratio, Cic. Or. 66: vivacité du style.    - acre, acris, subst. n.: âpreté, violence. --- Hor. S. 1, 10, 14.
    * * *
    I.
        Acer, aceris, n. g. prima et pen. corr. Arbor. Erable.
    II.
        Acer, haec acris, hoc acre. Aspre, Hisnel, Fort, Vehement.
    \
        In rebus gerendis acer. Caelius ad Ciceronem. Prompt, Vif, Subtil.
    \
        Acerrimum acetum. Celsus. Bien fort.
    \
        Acies acris ingenii, Cic. La poincte d'un esprit subtile et ague, Esprit vif et subtil.
    \
        Aduersarius acerrimus. Cic. Dur et aspre ennemi.
    \
        AEtas acris. Ouid. Forte et vive.
    \
        Amator acer, qui amat vehementius. Cic. Fort amoureux.
    \
        Amor acer. Cic. Amour ardent.
    \
        Animaduersor acer et diligens. Cic. Qui prend garde de bien pres, et regarde aguement.
    \
        Acri animo se defendebat. De grand courage.
    \
        Animus acer et praesens. Cic. Vif, Subtil, Non endormi.
    \
        Apri acres. Ouid. Forts et puissants.
    \
        Arcus acer. Virg. Fort.
    \
        Ardor acrior. Claud. Plus grand et plus vehement.
    \
        Astus acer. Valer. Flac. Subtile finesse.
    \
        Bellum acre et magnum. Cic. Aspre, Quand les deux parties sont fort irritees l'une contre l'autre.
    \
        Caedes acris. Ouid. Grand et cruel meurtre.
    \
        Canis acer. Horat. Aspre et hardi.
    \
        Canis naribus acer. Ouid. Qui ha bon nez.
    \
        Cibi acres. Plin. Viandes sures, Aigrettes et poignantes.
    \
        Cogitatio acerrima atque attentissima. Cic. Quand on pense bien profondement. \ Consilia acriora. Tacit. Violents.
    \
        Cor acre. Lucret. Chault et cholere.
    \
        Cupiditas acerrima et fortissima. Cic. Ardent et vehement desir, ou convoitise. \ Cura acris. Cic. Grand soing.
    \
        Curae acres. Lucret. Dures, fascheuses et poignantes.
    \
        Cursus acer. Stat. Viste, Legier.
    \
        Custodia acris. Tacit. Soigneuse et vigilante, forte et puissante garde.
    \
        Dolor acer. Virg. Aspre. \ Dominus acer. Lucret. Rude.
    \
        Egestas acris. Lucret. Dure.
    \
        Equus acer. Virg. Vif, Hisnel, Ardent.
    \
        Fauor plebis acrior in Domitium. Tacit. Plus grand et plus vehement.
    \
        Fax acerrima. Tacit. Acerrimam bello facem praetulit. Il a esté le principal esmouveur et allumeur de guerre.
    \
        Flagitator assiduus et acer. Cic. Diligent et presque importun.
    \
        Frigus acre. Lucret. Aspre.
    \
        Fuga acris. Virg. Viste.
    \
        Gustu acri mordet. Elle ha un goust aspre et piquant.
    \
        Homo acer, pro Aspero. Terent. Aspre et rude.
    \
        Homo acer, pro Forti. Virgil. Fort, Vaillant.
    \
        Hyems acris. Plaut. Fort iver et aspre.
    \
        Acer in absentes linguae iactator. Claudian. Aigre detracteur et mesdisant.
    \
        Imagines acres. Cic. Qui excitent et esmeuvent.
    \
        Quanquam fuit acri ingenio. Cic. Vif et subtil esprit.
    \
        Inimicus acerrimus. Cic. Tresrude, Tresaspre, Tresaigre.
    \
        Hoc acri intentione seruandum est. Plin. Fort soigneusement. et attentivement.
    \
        Inuidia acris. Horat. Grande, Aspre.
    \
        Iudicium acre. Cic. Bon jugement, Grande consideration.
    \
        Memoria acris. Cic. Bonne et vive memoire.
    \
        Militia acris. Horat. Forte et aspre guerre.
    \
        Ministerium acre. Tacit. Difficile et de grande entreprinse.
    \
        Morsus acer. Catullus. Aspre morsure.
    \
        Natura acris. Horat. Vive et forte.
    \
        Oculus acer et acutus. Cic. Voyant cler.
    \
        Odor acer, apud Plinium saepe legitur, pro Odore vehementiore. Fort odeur.
    \
        Potentia solis acrior. Virg. La grande force du soleil.
    \
        Potor acer. Horat. Grand buveur, Fort buveur.
    \
        Praelium acre. Tacit. Rude et aspre combat.
    \
        Pruina acris. Lucret. Forte gelee.
    \
        Remex acer. Virg. Puissant gacheur.
    \
        Rubor acer. Senec. Rougeur vive et ardente.
    \
        Sensus videndi acerrimus. Cic. L'oeil, ou l'organe de veoir est le plus vif, le plus prompt, et plus soubdain de touts les sens.
    \
        Silentium acre et intentum. Plin. Fort grande silence.
    \
        Sol acer. Plin. Soleil aspre et ardent.
    \
        Sonipes acer. Stat. Haquenee vive et deliberee.
    \
        Stimuli acres. Horat. Fort poignants et esmouvants, Aspres.
    \
        Stomachus acer. Horat. Quand la viande s'aigrit et corrompt dedens l'estomach.
    \
        Studium acre Cic. Soigneuse diligence, Grand travail et estude.
    \
        Testes acerrimi: Plaut. Tesmoings qui pressent fort un accusé, et qui luy maintiennent le cas en barbe.
    \
        Tibia acri commendare aliquem. Horat. Le louer, ou escrire ses louanges par vers composez avec grande diligence, ou Le louer haultement, Le louer hault et cler.
    \
        Venenum acre. Lucret. Forte poison.
    \
        Vir acer. Cic. Fort et vertueux, Vaillant.
    \
        Visus acer. Plin. Veue fort ague.
    \
        Vultus acer. Lucret. Rude et aspre regard ou visage.
    \
        Acre, pro Acriter. Persius. Aigrement, Asprement.

    Dictionarium latinogallicum > acer

  • 51 funereus

    fūnĕrĕus, a, um [funus] [st2]1 [-] funèbre, de funérailles. [st2]2 [-] qui porte le deuil, en deuil. [st2]3 [-] pernicieux, sinistre, funeste, fatal.    - ter omen funereus bubo letali carmine fecit, Ov. M. 10, 453: par trois fois le sinistre hibou l'avertit de son cri funeste.    - funerea dextra, Ov.: la main fatale.
    * * *
    fūnĕrĕus, a, um [funus] [st2]1 [-] funèbre, de funérailles. [st2]2 [-] qui porte le deuil, en deuil. [st2]3 [-] pernicieux, sinistre, funeste, fatal.    - ter omen funereus bubo letali carmine fecit, Ov. M. 10, 453: par trois fois le sinistre hibou l'avertit de son cri funeste.    - funerea dextra, Ov.: la main fatale.
    * * *
        Funereus, Adiectiuum: vt Bubo funereus. Ouid. Malencontreux, Qui porte malencontre.
    \
        Funera fax. Martial. Qu'on porte et qu'on allume és convois et funerailles.
    \
        Frons funerea. Virg. Branches de cypres, qu'on mettoit anciennement à l'entree des maisons, esquelles quelqu'un estoit trespassé de nouveau, comme maintenant on y tend des draps pers.

    Dictionarium latinogallicum > funereus

  • 52 mors

    [st1]1 [-] mors, mortis, f.: - [abcl][b]a - mort, trépas, décès. - [abcl]b - fin, destruction (des choses). - [abcl]c - cadavre, homme mort, homme mourant. - [abcl]d - au plur. ce qui donne la mort; coups mortels.[/b]    - mors necessaria: mort naturelle.    - morte suâ mori, Sen.: mourir de sa belle mort.    - mortem sibi consciscere, Verr. 2, 3, 56, § 129: se donner la mort.    - mortem obire, Cic. Phil. 5, 17, 48: mourir. [st1]2 [-] Mors, Mortis, f.: la Mort (fille de l'Erèbe et de la Nuit).
    * * *
    [st1]1 [-] mors, mortis, f.: - [abcl][b]a - mort, trépas, décès. - [abcl]b - fin, destruction (des choses). - [abcl]c - cadavre, homme mort, homme mourant. - [abcl]d - au plur. ce qui donne la mort; coups mortels.[/b]    - mors necessaria: mort naturelle.    - morte suâ mori, Sen.: mourir de sa belle mort.    - mortem sibi consciscere, Verr. 2, 3, 56, § 129: se donner la mort.    - mortem obire, Cic. Phil. 5, 17, 48: mourir. [st1]2 [-] Mors, Mortis, f.: la Mort (fille de l'Erèbe et de la Nuit).
    * * *
        Mors, mortis. Cic. La mort.
    \
        Fax mortis. Ouid. Torche qu'on porte aux funerailles.
    \
        Fortunata. Cic. Heureuse.
    \
        Sicca. Iuuen. Mort sans effusion de sang.
    \
        Accersere mortem. Lucan. Se faire mourir, Faire venir la mort.
    \
        Afferre mortem alicui. Seruius Ciceroni. Tuer.
    \
        Capere plures mortes. Quintil. Mourir de plusieurs morts.
    \
        Vitam cum morte commutare. Seruius Ciceroni. Aller de vie par mort, Mourir, Aller de vie à trespas.
    \
        Demittere aliquem morti. Virgil. Tuer.
    \
        Deprecari mortem. Ouid. Prier que la mort ne vienne point, Refuser et refuir la mort.
    \
        Omnes per mortes animam sontem dare. Virgil. Mourir par toutes manieres de torments.
    \
        Vulnera non explent mortem. Lucan. Ne peuvent pas fournir à faire mourir un homme.
    \
        Functus morte. Ouid. Mort.
    \
        Luctari morti. Sil. Repugner à la mort, Resister contre la mort.
    \
        Minari mortem alicui. Quintil. Menacer de tuer.
    \
        Mortem obire. Cic. Mourir.
    \
        Offerre mortem alicui. Le tuer. Cic. Eadem sibi manu vitam exhausisse, qua mortem saepe hostibus obtulisset.
    \
        Oppetere mortem. Cic. Mourir.
    \
        Opponere aliquem morti. Virgil. Exposer à la mort.
    \
        Immobilis et extentus fidem peractae mortis impleuit. Plin. iunior. Il feit foy par sa mine d'estre oultre, et qu'il n'y avoit en luy point de vie.

    Dictionarium latinogallicum > mors

  • 53 semustus

    semiustus (semustus), a, um à demi brûlé, à demi consumé.
    * * *
    semiustus (semustus), a, um à demi brûlé, à demi consumé.
    * * *
        Fax semusta. Ouid. A demi bruslee.

    Dictionarium latinogallicum > semustus

  • 54 stridulus

    stridŭlus, a, um aigu, perçant, strident, grinçant.
    * * *
    stridŭlus, a, um aigu, perçant, strident, grinçant.
    * * *
        Stridulus, pen. cor. Adiectiuum: vt Plaustra stridula. Ouid. Qui rendent tel bruit et strideur.
    \
        Fax stridula lachrymoso fumo. Ouid. Une torche allumee petant, ou petillant

    Dictionarium latinogallicum > stridulus

  • 55 terrenus

    terrenus, a, um [st2]1 [-] de terre, fait en terre. [st2]2 [-] terrestre, qui appartient à la terre, qui se trouve sur ou dans la terre. [st2]3 [-] terrestre ([]maritime, aquatique).    - terrenus eques, Hor. C. 4, 11, 27: cavalier mortel.    - terrena numina, Ov. M. 7, 248: divinités infernales.    - terrena, ōrum, n.: - [abcl]a - Lact. choses terrestres, choses périssables. - [abcl]b - Quint. animaux terrestres.
    * * *
    terrenus, a, um [st2]1 [-] de terre, fait en terre. [st2]2 [-] terrestre, qui appartient à la terre, qui se trouve sur ou dans la terre. [st2]3 [-] terrestre ([]maritime, aquatique).    - terrenus eques, Hor. C. 4, 11, 27: cavalier mortel.    - terrena numina, Ov. M. 7, 248: divinités infernales.    - terrena, ōrum, n.: - [abcl]a - Lact. choses terrestres, choses périssables. - [abcl]b - Quint. animaux terrestres.
    * * *
        Terrenus, pen. prod. Adiectiuum. Plin. Né en la terre, ou Vivant en la terre, Terrien.
    \
        Terrenum iter. Plin. Chemin par terre.
    \
        Agger terrenus. Sueto. Une levee, ou chaussee, ou digue, ou tursie, ou talu, ou rempar de terre, Une terrace.
    \
        Colles terreni. Plin. iun. Tertres, ou montaignes qui ne sont point pierreuses, ains terreuses.
    \
        Corpus terrenum. Lucret. Terrestre, De terre.
    \
        Corpus terrenum et concretum. Cic. Terreux.
    \
        Fax terrena. Ouid. Terrestreité.
    \
        Hiatus terrenus. Ouid. Ouverture de terre.
    \
        Soliditas terrena. Cic. Fermeté de terre.
    \
        Via terrena. Vlpian. Chemin de terre, ou terreux, Chemin qui n'est ne pavé, ne de gravois.
    \
        Immorari terrenis. Quintil. S'arrester aux choses terriennes.
    \
        Opera terrena. Columel. Besongnes qu'on fait en terre.

    Dictionarium latinogallicum > terrenus

  • 56 adhaeresco

    ad-haerēsco, haesī, ere, hängen-, kleben-, stecken bleiben, sich anhängen, haften, I) eig.: gravis lateri craterae limus adhaesit, Hor.: ne faex in lateribus (doliorum) adhaerescat, Cato: saepe minores (insulae) maioribus velut cumbulae onerariis adhaerescunt, Plin. ep.: u. im Bilde, tamquam in quodam incili iam omnia adhaeserunt, stecken geblieben, ins Stocken geraten, Cael. in Cic. ep.: nonne providendum senatui fuit, ne in hanc tantam seditionis materiam ista funesta fax adhaeresceret, Cic. – v. geschleuderten Geschossen, Bränden, Caes. u.a.: ad turrim, Caes.; vgl. im Bilde, in me uno consulares faces..., in me omnia coniurationis tela adhaeserunt, Cic.; u. ratio, simul atque emissa est, adhaerescit, haftet (im Gemüt), Cic. – v. Schiffen, Schiffbrüchigen, ad moles Caesaris, Caes.: ad saxa Sirenum, Cic.; vgl. im Bilde, ad quamcumque sunt disciplinam quasi tempestate delati, ad eam tamquam ad saxum adhaerescunt, Cic.: in Scyllaeo illo aeris alieni tamquam in freto ad columnam (bei der Schuldsäule), Cic. – v. Pfropfreisern, sich ansetzen, anwachsen, amygdalis (Dat.), Pallad. – II) übtr.: a) irgendwo sich anhängen, hängen bleiben, sich festsetzen, nicht weichen, α) v. Pers.u. personif. Ggstndn., an einer Pers. (als beständiger Begleiter usw.), adhaesit homini ad infumum ventrem fames, Plaut.: u. so adh. egressibus, auf Schritt u.
    ————
    Tritt den Ausgehenden begleiten, Tac. – an einem Ort, nactus hoc litus adhaesi, Ov.: si potes in his locis adhaerescere, auf längere Zeit deines Bleibens sein kann, Cic. – an einem Zustande, iustitiae honestatique, nicht weichen von usw. (Ggstz. iustitiam etc. deserere), Cic. – β) v. Lebl.: ad omnium vestrum studium, Anklang finden, Cic. de or. 3, 37: quae prava sunt, fastidiis adhaerescere, hafte am übeln Eindruck = dem hafte ein übler Eindruck an, habe einen übeln Eindruck zur Folge (Ggstz. quae recta sunt, probari), Cic. de or. 1, 258. – b) stecken bleiben, stocken, v. Redner u.v. der Rede, Hortensius in celeritate et continuatione verborum adhaerescens, Cic. Brut. 320: oratio ita libere fluebat, ut nusquam adhaeresceret, Cic. Brut. 274.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adhaeresco

  • 57 ardens

    ārdēns, entis, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. ardeo), brennend heiß, glühend, I) eig.: carbones, Val. Max.: cibi, boleti, Sen.: aqua, Mart.: lapides, Liv.: febris, Plin.: quinta est ardentior illis (zonis) Plin.: faces ardentes, Liv.: ardentissima fax, Amm.: tempus ardentissimum, Plin.: ubi visus sol ardentissimus, Tubero b. Gell. – II) übtr.: 1) extensiv, a) v. den Augen, glühend, funkelnd (s. Mahne Miscell. Latin. P. 1. p. 91) oculi, Verg.: ardentes crudelitate simul ac superbiā oculi, Sen. rhet.: flammā lumina ardentia, des Zornigen, Sen. – der Tiere, insanientis iumenti ardentes et sanguinei oculi, Veget. – b) v. der Farbe, glänzend, funkelnd, color, Plin.: (apes) ardentes auro, Verg. – c) v. Wein, stark, feurig, Falernum, Hor. carm. 2, 11, 19. – 2) intensiv, a) v. leidenschaftlicher Aufregung, brennend, feurig, glühend, heftig, dolor ardens volneris, Schmerz der brennenden Wunde, Lucr.: odium, Liv.: ira, Verg.: ardentissimum desiderium tui, Fronto: virtus, Verg.: amores sui (für sich), Liv.: avaritia, Cic.: ardentes in alqm litterae, Feuer u. Flammen speiende, Cic.: habere studia suorum ardentia, Cic.: eam mortem ardentiore studio petere, Cic.: ardentissimus clamor militum Romanorum, Gell.: ardentissimus amor, Quint. u. Vulg.: ardentissimis votis exoptare, Augustin. ep. 166, 28: v. leb. Wesen, brennend, glühend von Eifer, aus Kampfbe-
    ————
    gierde, vor Zorn, Verg. u.a.: pater, der ergrimmte, Hor.: iuvenis ardentis animi, Liv.: ardentes equi, Verg.: ardentissimus dux, Flor. – m. folg. Genet., ardens caedis, heiß verlangend nach usw., Stat. Theb. 1, 662. – b) v. der Rede usw., feurig, oratio, actio, Cic.: orator, Cic.: verbum aliquod ardens, ut ita dicam, ein, so zu sagen, enthusiastischer Ausdruck, ein Ausdruck der Begeisterung, Cic.: aber im üblen Sinne, verba ardentia, brennende W., Arnob. 1, 17 extr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ardens

  • 58 dilabor

    dī-lābor, lāpsus sum, lābī (dis u. labor), I) auseinander gleiten, A) eig.: α) v. Gebäuden, Körpern usw., auseinander gehen, -fallen, sich auflösen, verfallen, zerfallen, aedificium dilabens, Sen.: aedis Iovis vetustate dilapsa, Liv.: dilapsa vetustate moenia, Tac.: navis putris iam admodum et vetustate dilabens, Liv.: dilapsa cadavera tabo, Verg.: dilapsa in cineres fax, Hor. – poet., ungula in quinos dilapsa absumitur ungues, Ov. met. 1, 742. – β) v. Flüssigem, zerrinnen, zerfließen, zerschmelzen, sich auflösen, eadem (aqua conglaciata) admixto calore liquefacta et dilapsa, Cic.: ut nix tot hominum iumentorumque incessu dilapsa est, Liv.: quā (nebulā) dilabente, zerrann, sich verzog, Liv. – poet., (Proteus) in aquas tenues dilapsus abibit, Verg. georg. 4, 410. – B) übtr., zerfallen, zerstieben, auseinander stieben, versplittert werden, in ein Nichts zerrinnen od. sich auflösen, vergehen, in Verfall geraten, iam illa (mala et incommoda), quae socordiā nostrā collecta sunt, dilabentur, Sall. fr.: intento opus est animo, ne omnia dilabantur, si unum aliquod effugerit, Cic.: bella inopiā dilabi, zerschlügen sich, Iustin. – male parta male dilabuntur, Poëta b. Cic.: rem familiarem dilabi sinere, Cic. – praeclara facies, magnae divitiae, ad hoc vis corporis etc. dilabuntur; at ingeni egregia facinora sicut anima immortalia sunt, Sall.: dilapsa esse robora
    ————
    corporum animorumque, Liv. – ut praeclarissime constituta res publica dilaberetur, Cic.: rem communem esse dilapsam, Cic.: concordiā parvae res crescunt, discordiā maxumae dilabuntur, Sall.: vectigalia publica neglegentiā dilabebantur, wurden versplittert, Liv.: profecto omnis invidia prolatandis consultationibus dilapsa foret, hätte sich in ein Nichts aufgelöst, hätte sich verloren, Sall. – II) von einem Orte od. von jmd. sich trennend entgleiten, A) eig.: α) v. persönl. Subjj., bef. von Soldaten, die ihren Standort ohne od. gegen Befehl verlassen, unser entschlüpfen, entwischen, entrinnen, entweichen, sich aus dem Staube machen, sich unbemerkt fortmachen (vgl. Fabri Liv. 21, 32, 10), hostes oppressi aut dilapsi forent, Sall. fr.: exercitus brevi dilabitur, Sall.: sine commeatibus ab signis, ab ordinibus, Liv.: ex praesidio, Liv.: in oppida, Liv.: passim in civitates, Liv.: nocte in sua tecta, sich verlaufen, Liv.: domum, Frontin.: ad praedam, Liv.: ad resumenda arma, Suet.: u.m. 1. Supin., praedatum, pabulatum, lignatum, Liv. – β) v. Lebl., gleichs. entgleiten, entweichen, v. Gewässern, Fibrenus... rapide dilapsus (im raschen Fortströmen) cito in unum confluit, Cic.: amnis presso in solum alveo dilabitur, Curt.: dilabente aestu, als die Flut zurücktrat, Tac.: cum (aquae) a capite aquarum a solo vetustate dilapsae essent, entwichen, ausgeblieben war, Corp. inscr. Lat. 6, 1258. – v. Feuer
    ————
    usw., dilapso per culinam Vulcano (= igni), sich verbreitet, Hor.: omnis et unā dilapsus calor, entwich, verglomm, Verg. – v. der Erde, ne terra facile dilabatur, Veget. mil. 3, 8. p. 83, 3 L. – B) übtr., entschlüpfen, entweichen, entschwinden, 1) im allg.: qui fortunis alicuius inducti amicitiam eius secuti sunt, hi, simul ac fortuna (Glück) dilapsa est, devolant omnes, Cornif. rhet.: dilapsis inter nova grandia curis, Ov. – impune maxima peccata dilabuntur, entschlüpfen der Ahndung, schlüpfen so durch, Cornif. rhet. – sunt alii plures fortasse, sed de mea memoria dilabuntur, entschwinden aus meinem G., entgehen mir, Cic. – 2) insbes., v. der Zeit = entschwinden, verfließen, dilapso tempore, Sall. Iug. 36, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dilabor

  • 59 faces

    facēs, archaist. Nbf. v. fax, nach Paul. ex Fest. 87, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > faces

  • 60 facetus

    facētus, a, um, Adi. (wohl zu fax, also glänzend), wohlgestaltet, zierlich, f ein, nett, I) eig.: pedes faceti, Brut. b. Quint. 6, 3, 20: victus faceti, Plaut. most. 45. – II) übtr.: A) fein, elegant, voll Anmut, voll Grazie, ansprechend, nett, vir, Plaut.: meretrix, Ter. – est qui inguen ad obscaenum subductis (tunicis) usque facetus, Hor. sat. 1, 2, 26. – bes. v. Redner u. v. der Rede, orator, Cic.: sermo, Cic.: uberior oratio Crassi nec minus faceta, Cic.: quo facetior videare, Lucil. 963: illa facetissima verborum attenuatio, Cornif. rhet.: Aristophanes, facetissimus poëta veteris comoediae, Cic.: dah. subst., facētum, ī, n., die Grazie, Anmut (im Liede), Hor. sat. 1, 10, 44. – B) insbes.: a) launig, launig witzig, drollig, Cic. u.a.: Bromius, qui facetior est deorum, Mart. Cap.: argutiae facetissimi salis, Plin.: u. neutr. subst., nonnulla eius facetissima exstant, einige vortreffliche Witzworte, Suet. Vesp. 22. – b) freundlich, nett gegen andere, quemque facetus (mit Artigkeit) adopta, Hor. ep. 1, 6, 55.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > facetus

См. также в других словарях:

  • fax — fax …   Dictionnaire des rimes

  • fax — [ faks ] n. m. • 1987; abrév. de téléfax n. déposé; angl. telefax, abrév. de telefacsimile ♦ Anglic. Système de télécopie passant par une ligne téléphonique. ⇒ télécopie. Envoyer un message par fax. ♢ Par ext. L appareil reproduisant la copie. ⇒… …   Encyclopédie Universelle

  • fax — (plural fax o faxes fax o faxes) sustantivo masculino 1. (no contable) Sistema de comunicación que permite transmitir textos escritos, dibujos o fotografías, a través del teléfono: Voy a enviar estas facturas por fax. Sinónimo: telefax …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • fax — s. n., pl. fáxuri Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  FAX faxuri n. 1) Aparat electronic pentru transmiterea informaţiilor scrise prin linia telefonică. ♢ Fax modem dispozitiv care permite calculatorului să transmită şi să …   Dicționar Român

  • Fax — (Telefax) Sn telegraphierte Kopie , dazu faxen ein Fax schicken erw. fach. (20. Jh.) Kunstbildung. Internationalismus, der auf einer Abkürzung von Faksimile beruht. Mit diesem Wort wurden entsprechende Versuche schon bei der Firma Telefunken in… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • fax — [faks] n. [< FACSIMILE] 1. the transmission of graphic matter by electrical or electronic means, as over a telephone line, for reception and reproduction; facsimile 2. a reproduction produced in this way, printed out or stored as a computer… …   English World dictionary

  • fax — ► NOUN 1) an exact copy of a document made by electronic scanning and transmitted by telecommunications links. 2) the production or transmission of documents in this way. 3) (also fax machine) a machine for transmitting and receiving such… …   English terms dictionary

  • fax — Voz tomada del inglés fax abreviación de facsimile (machine o transmission) , que significa ‘aparato que permite transmitir por la línea telefónica escritos o gráficos’ y ‘documento transmitido o recibido mediante este aparato’. Se pronuncia… …   Diccionario panhispánico de dudas

  • Fax — [Aufbauwortschatz (Rating 1500 3200)] Auch: • faxen • Faxgerät Bsp.: • Können Sie für mich ein Fax schicken? • Haben Sie mein Fax bekommen? • Ich faxe Ihnen morgen eine Antwort. • …   Deutsch Wörterbuch

  • fax — (Del ingl. fax, abreviatura de facsimile, facsímile). 1. m. Sistema que permite transmitir a distancia por la línea telefónica escritos o gráficos. 2. Documento recibido por fax …   Diccionario de la lengua española

  • .fax — fax,   Erweiterung für eine Datei, die ein gespeichertes Fax enthält …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»