Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

fatuo

  • 21 Fatuus

    1.
    fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).
    I.
    Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:

    stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2:

    fatuus est, insulsus,

    Ter. Eun. 5, 9, 49:

    non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    monitor,

    id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:

    puer,

    Cic. Att. 6, 6, 3:

    nisi plane fatui sint,

    id. Fin. 2, 22, 70:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18.—
    B.
    Poet. transf.
    1.
    Insipid, tasteless, of food: ut sapiant fatuae, fabrorum prandia, betae, Mart. 13, 13.—
    2.
    Awkward, clumsy, unwieldy:

    illa bipennem Insulsam et fatuam dextra tenebat,

    Juv. 6, 658.—
    II.
    Subst.: fătŭus, i, m., and fătŭa, ae, f., a fool, simpleton, a jester, buffoon.
    A.
    In gen., one who acts foolishly:

    paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,

    Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—
    B.
    Esp., kept by Romans of rank for their amusement:

    Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,

    Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:

    plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,

    Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,
    2.
    Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos).

    Lewis & Short latin dictionary > Fatuus

  • 22 fatuus

    1.
    fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).
    I.
    Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:

    stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 2:

    fatuus est, insulsus,

    Ter. Eun. 5, 9, 49:

    non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,

    Cic. Deiot. 7, 21:

    monitor,

    id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:

    puer,

    Cic. Att. 6, 6, 3:

    nisi plane fatui sint,

    id. Fin. 2, 22, 70:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18.—
    B.
    Poet. transf.
    1.
    Insipid, tasteless, of food: ut sapiant fatuae, fabrorum prandia, betae, Mart. 13, 13.—
    2.
    Awkward, clumsy, unwieldy:

    illa bipennem Insulsam et fatuam dextra tenebat,

    Juv. 6, 658.—
    II.
    Subst.: fătŭus, i, m., and fătŭa, ae, f., a fool, simpleton, a jester, buffoon.
    A.
    In gen., one who acts foolishly:

    paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,

    Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—
    B.
    Esp., kept by Romans of rank for their amusement:

    Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,

    Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:

    plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,

    Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,
    2.
    Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos).

    Lewis & Short latin dictionary > fatuus

См. также в других словарях:

  • fatuo — fatuo, tua adjetivo,sustantivo masculino y femenino 1. Uso/registro: elevado. Pragmática: peyorativo. Que es poco inteligente o profundo: Tuvo un comportamiento fatuo. 2. Uso/registro: elevado. Pra …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • fatuo — fatuo, tua (Del lat. fatŭus). 1. adj. Falto de razón o de entendimiento. U. t. c. s.) 2. Lleno de presunción o vanidad infundada y ridícula. U. t. c. s.) ☛ V. fuego fatuo …   Diccionario de la lengua española

  • fatuo — / fatwo/ agg. [dal lat. fatuus ]. [poco serio e superficiale: una donna f. e piena di sé ; discorsi f. e inconcludenti ] ▶◀ frivolo, leggero, sciocco, vacuo, vanesio, vano. ◀▶ profondo, serio …   Enciclopedia Italiana

  • fatuo — fatuo, tua adjetivo 1) vano, presuntuoso, presumido, petulante. 2) necio, tonto, lila (coloquial). * * * Sinónimos: ■ …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • fátuo — adj. 1. Que tem fatuidade. 2. Que é vaidoso sem motivo para isso. = PETULANTE, PRESUMIDO, PRESUNÇOSO ≠ MODESTO 3. Que não mostra sensatez. = ESTULTO, INSENSATO, NÉSCIO 4. Que não tem prudência. = IMPRUDENTE 5. Que só dura um instante. = EFÊMERO,… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • fatuo — (Del lat. fatuus.) ► adjetivo/ sustantivo 1 Se refiere al que está falto de razón o juicio. SINÓNIMO necio tonto 2 Que es ridículo y presuntuoso. SINÓNIMO vanidoso * * * fatuo, a (del lat. «fatŭus») 1 adj. *Ligero o *necio. 2 adj. y n. Se aplica… …   Enciclopedia Universal

  • fatuo — {{#}}{{LM F17486}}{{〓}} {{SynF17937}} {{[}}fatuo{{]}}, {{[}}fatua{{]}} ‹fa·tuo, tua› {{《}}▍ adj./s.{{》}} {{<}}1{{>}} Presuntuoso o ridículamente engreído. {{<}}2{{>}} Carente de razón o de entendimiento: • No dice más que palabras fatuas e… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • fatuo — fà·tu·o agg. CO vuoto, superficiale: persona fatua, atteggiamento, discorso fatuo Sinonimi: facilone, frivolo, futile, insulso, leggero, superficiale, vacuo, vanesio. Contrari: profondo, sensato, serio. {{line}} {{/line}} DATA: ca. 1304. ETIMO:… …   Dizionario italiano

  • fatuo — {{hw}}{{fatuo}}{{/hw}}agg. Vuoto, vano, frivolo: discorso fatuo | Fuoco –f, fiammella che appare nei cimiteri nei pressi delle tombe, prodotta dall accensione spontanea di sostanze gassose emananti dalla decomposizione dei cadaveri; (fig.)… …   Enciclopedia di italiano

  • fatuo — pl.m. fatui sing.f. fatua pl.f. fatue …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • fatuo — a adj. Falto de razón o entendimiento. Presuntuoso. Vanidoso …   Diccionario Castellano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»