-
21 Fatuus
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos). -
22 fatuus
1.fătŭus, a, um, adj. [root fa, cf. for; properly, garrulous], foolish, silly, simple (class.; syn.: stultus, stolidus, insipiens, desipiens, stupidus, hebes, ineptus, insulsus, absurdus).I.Adj.: ego me ipsum stultum existimo, fatuum esse non opinor, Afran. ap. Isid. Orig. 10, 246:B.stulti, stolidi. fatui, fungi, bardi, blenni, buccones,
Plaut. Bacch. 5, 1, 2:fatuus est, insulsus,
Ter. Eun. 5, 9, 49:non modo nequam et improbus, sed etiam fatuus et amens es,
Cic. Deiot. 7, 21:monitor,
id. de Or. 2, 24, 99: homo, Poët. ap. Cic. de Or. 2, 67, 274:puer,
Cic. Att. 6, 6, 3:nisi plane fatui sint,
id. Fin. 2, 22, 70:mores,
Plaut. Trin. 2, 2, 18.—Poet. transf.1. 2. II. A.In gen., one who acts foolishly:B.paene ecfregisti, fatue, foribus cardines,
Plaut. Am. 4, 2, 6; Cat. 83, 2; Juv. 9, 8.—Esp., kept by Romans of rank for their amusement:2.Harpasten, uxoris meae fatuam, scis hereditarium onus in domo mea remansisse... si quando fatuo delectari volo, me rideo,
Sen. Ep. 50, 2; Lampr. Comm. 4, 3.—Hence, fătŭe, adv., foolishly, absurdly:plerumque studio loquendi fatue modo accedendum,
Quint. 6, 4, 8 dub. (Spald. and Zumpt, fatui); Tert. adv. Herm. 10; id. de Pat. 6. —Hence,Fātŭus, i. m., another name for the prophesying Faunus; also called Fātŭ-ellus; while his sister, Fauna, who prophesied to females, was also called Fātŭa and Fātŭella, Lact. 1, 22, 9; Arn. 5, 18; Macr. S. 1, 12; Mart. Cap. 2, § 167; Just. 43, 1; Plin. 27, 12, 83, § 117 (dub.; Jan. fatuos).
- 1
- 2
См. также в других словарях:
fatuo — fatuo, tua adjetivo,sustantivo masculino y femenino 1. Uso/registro: elevado. Pragmática: peyorativo. Que es poco inteligente o profundo: Tuvo un comportamiento fatuo. 2. Uso/registro: elevado. Pra … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
fatuo — fatuo, tua (Del lat. fatŭus). 1. adj. Falto de razón o de entendimiento. U. t. c. s.) 2. Lleno de presunción o vanidad infundada y ridícula. U. t. c. s.) ☛ V. fuego fatuo … Diccionario de la lengua española
fatuo — / fatwo/ agg. [dal lat. fatuus ]. [poco serio e superficiale: una donna f. e piena di sé ; discorsi f. e inconcludenti ] ▶◀ frivolo, leggero, sciocco, vacuo, vanesio, vano. ◀▶ profondo, serio … Enciclopedia Italiana
fatuo — fatuo, tua adjetivo 1) vano, presuntuoso, presumido, petulante. 2) necio, tonto, lila (coloquial). * * * Sinónimos: ■ … Diccionario de sinónimos y antónimos
fátuo — adj. 1. Que tem fatuidade. 2. Que é vaidoso sem motivo para isso. = PETULANTE, PRESUMIDO, PRESUNÇOSO ≠ MODESTO 3. Que não mostra sensatez. = ESTULTO, INSENSATO, NÉSCIO 4. Que não tem prudência. = IMPRUDENTE 5. Que só dura um instante. = EFÊMERO,… … Dicionário da Língua Portuguesa
fatuo — (Del lat. fatuus.) ► adjetivo/ sustantivo 1 Se refiere al que está falto de razón o juicio. SINÓNIMO necio tonto 2 Que es ridículo y presuntuoso. SINÓNIMO vanidoso * * * fatuo, a (del lat. «fatŭus») 1 adj. *Ligero o *necio. 2 adj. y n. Se aplica… … Enciclopedia Universal
fatuo — {{#}}{{LM F17486}}{{〓}} {{SynF17937}} {{[}}fatuo{{]}}, {{[}}fatua{{]}} ‹fa·tuo, tua› {{《}}▍ adj./s.{{》}} {{<}}1{{>}} Presuntuoso o ridículamente engreído. {{<}}2{{>}} Carente de razón o de entendimiento: • No dice más que palabras fatuas e… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
fatuo — fà·tu·o agg. CO vuoto, superficiale: persona fatua, atteggiamento, discorso fatuo Sinonimi: facilone, frivolo, futile, insulso, leggero, superficiale, vacuo, vanesio. Contrari: profondo, sensato, serio. {{line}} {{/line}} DATA: ca. 1304. ETIMO:… … Dizionario italiano
fatuo — {{hw}}{{fatuo}}{{/hw}}agg. Vuoto, vano, frivolo: discorso fatuo | Fuoco –f, fiammella che appare nei cimiteri nei pressi delle tombe, prodotta dall accensione spontanea di sostanze gassose emananti dalla decomposizione dei cadaveri; (fig.)… … Enciclopedia di italiano
fatuo — pl.m. fatui sing.f. fatua pl.f. fatue … Dizionario dei sinonimi e contrari
fatuo — a adj. Falto de razón o entendimiento. Presuntuoso. Vanidoso … Diccionario Castellano