-
1 fanfaron
fanfaron, -onne [fɑ̃faʀɔ̃, ɔn]masculine noun, feminine noun* * *
1.
- onne fɑ̃faʀɔ̃, ɔn adjectif boastful
2.
nom masculin, féminin boaster, swaggererfaire le fanfaron — to boast, to talk big (colloq)
* * *fɑ̃faʀɔ̃, ɔn nm/f fanfaron, -ne* * *A adj [personne, air, comportement] boastful, cocky○; [politique] arrogant.B nm,f boaster, swaggerer; faire le fanfaron to boast, to talk big○.( féminin fanfaronne) [fɑ̃farɔ̃, ɔn] adjectif————————, fanfaronne [fɑ̃farɔ̃, ɔn] nom masculin, nom fémininah, tu ne fais plus le fanfaron, maintenant? ah, so you're not so pleased with yourself now? -
2 fanfaron
fanfaron, onne[fɑ̃faʀɔ̃, ɔn]Adjectif fanfarrão(rrona)* * *fanfaron, onne[fɑ̃faʀɔ̃, ɔn]Adjectif fanfarrão(rrona) -
3 fanfaron
fanfaron, onne[fɑ̃faʀɔ̃, ɔn]Adjectif fanfarrão(rrona)* * *fanfaron, -ne fɑ̃faʀɔ̃, ɔn]nome masculino, femininofanfarr|ão, -ona m., f.gabarolaadjectivofanfarrão -
4 fanfaron
fanfaron [fãfaarõ],fanfaronne [fãfaaron]〈bijvoeglijk naamwoord; ook m., v.〉1 opschepperig ⇒ snoevend, pochend♦voorbeelden: -
5 fanfaron
fanfaron, -onne adjectif employé aussi comme substantif inflexionesFanfarrón, ona, jactancioso, sa -
6 fanfaron
fanfaronchlubil mchvástavý (adj.)chvastoun mfanfarónský (adj.) -
7 fanfaron
fɑ̃faʀɔ̃m(fam) Angeber m, Aufschneider mfanfaronI AdjectifgroßtuerischAngeber(in) masculin(féminin); Beispiel: faire le fanfaron sich aufspielen -
8 fanfaron
nm., vaniteux, vantard: krâno, -a, -e an. (Albanais.001), pèteû // gomeû, -za, -e (001) ; fanfaron nm. (Chambéry), farè < mèche> (Arvillard). - E.: César, Faiseur, Fier, Vaniteux, Vantard.A1) fanfaron bruyant: banbwé nm. (001).A2) fanfaron qui crie fort, se fait craindre, et qui se cache quand il s'agit de montrer ce qu'il sait faire: vesseu nm. (Albertville). -
9 fanfaron
1. adj ( fém - fanfaronne)храбрый на словах, хвастливый2. m (f - fanfaronne)бахвал, хвастун [хвастунья], фанфарон -
10 fanfaron
-
11 fanfaron,
ne adj. (esp. fanfarrón, de l'ar. farfâr "bavard, léger") 1. който иска да мине за храбър; 2. m., f. разг. самохвалко; faire le fanfaron, хваля се, самоизтъквам се. -
12 fanfaron
-NE m, f фанфа́рон fam., бахва́л fam., хвасту́н ◄-а►, -ья ◄G pl. -'ний►;faire le fanfaron — фанфаро́нить ipf. fam., бахва́литься ipf. fam., хва́статься ipf. m adj. хвастли́вый: хра́брый* [то́лько] на слова́х (qui affecte de la bravoure)
-
13 fanfaron
прил.общ. фанфарон, хвастливый, хвастун, бахвал, храбрый на словах -
14 fanfaron
ثرثارفشارمتبجحمتشدقمتفاخر متهورمدعنفاج -
15 fanfaron
1. bagnisty2. błotnisty3. chełpliwy4. pyszałek5. pyszałkowaty -
16 fanfaron
-onneI adj. maqtanchoq, quruqII nm. maqtanchoq odam, katta og‘iz. -
17 fanfaron
fanfaronulo -
18 faire le fanfaron
храбриться, бодритьсяC'est comme une bouteille qu'on vide un soir, pour faire le fanfaron: on paie deux heures d'exaltation d'une longue nuit de migraine et de vomissements. (J. Anouilh, La Répétition ou l'Amour puni.) — То же чувство бывает, когда вечером хватишь целую бутылку для храбрости: после двух часов опьянения всю ночь тебя мучает головная боль и рвота.
-
19 un fanfaron
un fanfaron -
20 à force de faire le fanfaron, il a eu son fait
уст. дохвастался, допрыгалсяDictionnaire français-russe des idiomes > à force de faire le fanfaron, il a eu son fait
См. также в других словарях:
fanfaron — fanfaron, onne [ fɑ̃farɔ̃, ɔn ] adj. et n. • 1609; esp. fanfarrón, de même o. que l ar. farfâr « bavard, léger » 1 ♦ Qui se vante avec exagération de sa bravoure, réelle ou supposée. ⇒ hâbleur. Qui marque une affectation de bravoure. Il est plus… … Encyclopédie Universelle
fanfaron — fanfaron, onne (fan fa ron, ro n ) adj. 1° Qui sonne la fanfare sur lui même, qui exagère sa bravoure. Il est brave et fanfaron en même temps. En général, qui se vante trop, qui veut passer pour valoir plus qu il ne vaut en effet. Il parle… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
fanfaron — Fanfaron. adj. Qui veut passer pour brave & qui ne l est pas. Il n est pas brave, il n est seulement que fanfaron. c est l homme du monde le plus fanfaron. il est timide & fanfaron. Il sig. aussi, Qui vante trop, qui exaggere trop sa bravoure,… … Dictionnaire de l'Académie française
fanfaron — FANFARÓN, OÁNĂ, fanfaroni, oane, s.m. şi f., adj. (Persoană) care se laudă pentru calităţi închipuite, care face caz de meritele acţiunilor sale; lăudăros. – Din fr. fanfaron. Trimis de LauraGellner, 05.05.2004. Sursa: DEX 98 FANFARÓN s., adj.… … Dicționar Român
fanfaron — fanfàrōn m <G fanfaróna> DEFINICIJA onaj koji pretjerano ističe svoje navodne dobre osobine; hvalisavac, brbljavac, razmetljivac, hvastavac ETIMOLOGIJA fr. fanfaron ← šp. fanfurrón … Hrvatski jezični portal
Fanfaron — Fan fa*ron, n. [F., fr. Sp. fanfarron; cf. It. fanfano, and OSp. fanfa swaggering, boasting, also Ar. farf[=a]r talkative.] A bully; a hector; a swaggerer; an empty boaster. [R.] Dryden. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Fanfaron — (fr., spr. Fangsarong), Prahler, Aufschneider; daher Fanfaronniren, aufschneiden; Fanfaronnade, Aufschneiderei … Pierer's Universal-Lexikon
Fanfaron — (franz., spr. fangfaróng), Prahler, Großsprecher; Fanfaronnade, Großsprecherei, Aufschneiderei; fanfaronnieren, prahlen, aufschneiden … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Fanfaron — (frz., spr. fangfaróng), Großsprecher, Windbeutel; Fanfaronāde, Prahlerei; Fanfaronerīe, großsprecherisches Wesen; fanfaronieren, aufschneiden … Kleines Konversations-Lexikon
fanfaron — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I a. IIIa, Mc. fanfaronnie; lm M. i || y {{/stl 8}}{{stl 7}} pyszałek, zarozumialec, samochwał <fr. z hiszp.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
FANFARON — adj. m. Qui fait le brave, qui se vante de l être, et qui ne l est pas. Il n est pas brave, il n est que fanfaron. C est l homme du monde le plus fanfaron. Il est timide et fanfaron. Il signifie aussi, Qui vante trop, qui exagère sa bravoure,… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)