Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

fame+enectus

  • 1 enectus

    ēnectus, a, um part. passé de eneco. [st2]1 [-] tué, mort. [st2]2 [-] mort, presque mort, à demi mort, épuisé.    - enectus fame (siti): à demi mort de faim (de soif).
    * * *
    ēnectus, a, um part. passé de eneco. [st2]1 [-] tué, mort. [st2]2 [-] mort, presque mort, à demi mort, épuisé.    - enectus fame (siti): à demi mort de faim (de soif).
    * * *
        Enectus, Particip. Cic. Tant travaillé que plus ne peult, Recru, Presque mort, Demi mort, Transi.
    \
        Enecta fame et siti prouincia. Cic. Tant travaillee que plus ne peult, Recrue.

    Dictionarium latinogallicum > enectus

  • 2 aushungern

    aushungern, eine Stadt, urbem fame domare; urbem fame (inopiā) expugnare od. vincere atque expugnare; fame coactos oppidanos in deditionem compellere. ausgehungert, fame enectus, confectus; inediā confectus.

    deutsch-lateinisches > aushungern

  • 3 hung[e]rig

    hung[e]rig, I) Hunger habend, hungernd: esuriens (sowohl eig., Ggstz. satur; als auch bildl. = begierig). – edendi appetens (eig., eßlustig). – cibi avidus (eig., begierig nach Speise). – fame laborans oder pressus (eig., Hunger leidend, vom Hunger geplagt). – ieiunus (eig., nüchtern, noch nüchtern, auch bei uns für »hungerig«). – h. sein, s. »Hunger haben« unter »Hunger«. – II) verhungert: famelĭcus. – fame maceratus (von Hunger abgemergelt). – fame enectus (vor Hunger fast umgekommen, ganz abgehungert).

    deutsch-lateinisches > hung[e]rig

  • 4 eneco

    ē-nĕco or ēnĭco, cŭi (enicavit, Plaut. As. 5, 2, 71), ctum (less freq. enecatum; in the part. enecatus, Plin. 18, 13, 34, § 127; 30, 12, 34, § 108;

    and, enectus,

    id. 7, 9, 7, § 47; 26, 15, 90, § 159), 1 (old form of the fut. perf. enicasso, Plaut. Most. 1, 3, 55 and 66), v. a., to kill off, kill completely, to kill, [p. 646] stay (freq. and class., esp. in the transf. signif.; syn.: neco, interficio, interimo, conficio, caedo, occido, concido, trucido, jugulo, obtrunco, etc.).
    I.
    Lit.:

    puer ambo anguis enicat,

    Plaut. Am. 5, 1, 67; id. Most. 1, 3, 62; id. Aul. 5, 22; id. Rud. 2, 5, 19; Varr. ap. Non. 81, 12; Plin. 23, 2, 31, § 63 et saep.:

    cicer, ervum,

    i. e. to stifle in growth, to destroy, Plin. 18, 17, 44, § 155; cf.

    Bacchum (i. e. vinum),

    Luc. 9, 434 (with exurere messes).—
    II.
    Transf., in gen., to exhaust utterly, to wear out, destroy: enectus Tantalus siti, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10 Fischer N. cr.; cf. fame, Plaut. Pers. 2, 5, 17; Cic. Div. 2, 35; Liv. 21, 40 al.:

    bos est enectus arando,

    Hor. Ep. 1, 7, 87.—
    2.
    In colloq. lang., to torment, torture, plague to death:

    aliquem amando,

    Plaut. Merc. 2, 2, 41:

    aliquem jurgio,

    id. ib. 3, 2, 14:

    aliquem odio,

    id. As. 5, 2, 71; id. Pers. 1, 1, 49; id. Rud. 4, 3, 7:

    aliquem rogitando,

    Ter. Eun. 3, 5, 6;

    and simply aliquem,

    Plaut. Most. 3, 1, 120; id. Am. 5, 1, 4.—Esp. freq.:

    enicas or enicas me,

    you kill me, Plaut. Merc. 1, 2, 45; 2, 4, 25; id. Poen. 5, 4, 98; id. Truc. 1, 2, 21; Ter. Ph. 2, 3, 37; 5, 6, 16. —
    B.
    Trop.:

    ea pars animi, quae voluptate alitur, nec inopia enecta nec satietate affluenti,

    Cic. Div. 1, 29, 61; cf. id. Att. 6, 1, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > eneco

  • 5 eneco

    ē-neco (ē-nico), necuī, nectum, āre, langsam umbringen, -hinmorden, erwürgen, ersticken u. dgl., I) eig.: ut aves enecat accipiter, Varro fr.: puer ambo angues enicat, Plaut.: enecare lixam (v. einem Elefanten), Auct. b. Afr.: enecti veneno aut fame, Suet. – cicer, ervum, im Wachstum ersticken, Plin. – II) übtr., bis zum Tode erschöpfen, fast zu Tode quälen, fast umbringen, emitte (boves), ne fame enices, Plaut.: siti enectus Tantalus, Cic.: fame, frigore, illuvie, squalore enecti, halbtot, Liv. – alqm iurgio, Plaut.: alqm rogitando, Ter.: enecas (enicas), ich vergehe vor Ungeduld, Plaut. u. Ter.: provinciam enectam tradere, gänzlich erschöpft (durch Aufwand u. Aufopferungen), Cic. – / Perf. enecavi, Plaut. asin. 921: Partiz. Perf. enecatus, Plin. 18, 127. – Archaist. Fut. exakt. enicasso, Plaut. most. 223.

    lateinisch-deutsches > eneco

  • 6 eneco

    ē-neco (ē-nico), necuī, nectum, āre, langsam umbringen, -hinmorden, erwürgen, ersticken u. dgl., I) eig.: ut aves enecat accipiter, Varro fr.: puer ambo angues enicat, Plaut.: enecare lixam (v. einem Elefanten), Auct. b. Afr.: enecti veneno aut fame, Suet. – cicer, ervum, im Wachstum ersticken, Plin. – II) übtr., bis zum Tode erschöpfen, fast zu Tode quälen, fast umbringen, emitte (boves), ne fame enices, Plaut.: siti enectus Tantalus, Cic.: fame, frigore, illuvie, squalore enecti, halbtot, Liv. – alqm iurgio, Plaut.: alqm rogitando, Ter.: enecas (enicas), ich vergehe vor Ungeduld, Plaut. u. Ter.: provinciam enectam tradere, gänzlich erschöpft (durch Aufwand u. Aufopferungen), Cic. – Perf. enecavi, Plaut. asin. 921: Partiz. Perf. enecatus, Plin. 18, 127. – Archaist. Fut. exakt. enicasso, Plaut. most. 223.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > eneco

  • 7 ausmergeln

    ausmergeln, macerare. – conficere (aufreiben). – exhaurire (erschöpfen; auch aussaugen, Länder etc.). – ausgemergelt, maceratus (v. Pers.); enectus (v. Pers., z. B. fame: dann von einem ausgesogenen Lande); effetus. defatigatus et effetus (vom Boden); exhaustus (von einem ausgesogenen Lande). – ausmerzen den Seneka (aus dem Kreis der Lektüre), Senecam excutere: die Dekurien durchgehen, um die Untüchtigen auszumerzen, expungere decurias.

    deutsch-lateinisches > ausmergeln

  • 8 halbtot

    halbtot, seminex (halbgetötet, von einem, der gewaltsam, z.B. im Kampfe, in diesen Zustand versetzt worden ist). – semianimus (halbentseelt). – semivīvus (halblebendig). – h. vor Hunger, Durst, enectus fame, siti.

    deutsch-lateinisches > halbtot

  • 9 Морить

    - enecare (enectus veneno); vita privare; interimere; tollere de medio; occidere; interficere;

    • морить голодом - fame macerare aliquem;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Морить

  • 10 Мучить

    - habere aliquem miserrimum; conterere (boves et vires agricolarum; aliquem oratione); lassare (siti et fame lassari); coquere (cura, quae te coquit); enecare (enectus frigore); tortare (vulnere tortari); afflictare (atrocius quam bello afflictari; afflictari morbo); subigere (aliquem inopia; bello); agere (stimulis); pessimare (plebem; se ipsum); vexare (rem publicam omni scelere); exurere (exustus siti); gravare (labore; tot malis gravatus); verberare (aures alicujus sermonibus); torquere (memoria malorum torqueri); torquere (aliquem eculeo; corpus suum); strangulare (dolor strangulat); stimulare (conscientia aliquem stimulat); cruciare; excruciare; excoriare; flagellare; infestare; urere; saevire; cruciatus exercere / admovere; cruciare; excruciare; cruciatu afficere;

    • многое меня беспокоит и мучит - multa sunt, quae me sollicitant anguntque;

    • это мучит меня беспрестанно - haec semper animum excruciant semperque sollicitant meum;

    • для чего ты себя так мучишь - cur sic te vexas / afflictas / discrucias;

    • тебя мучат хлопоты беспрестанно - dies noctesque te sollicitudines torquent / cruciant;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Мучить

  • 11 Томить

    - lassare (siti et fame lassari); enecare (siti enectus Tantalus); exurere (exustus siti); torrere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Томить

  • 12 maestus

    maestus ( moest-), a, um, adj. [maereo, q. v.], full of sadness, sad, sorrowful, afflicted, dejected, melancholy (class.).
    I.
    Lit.:

    quid vos maestos tam tristesque esse conspicor?

    Plaut. Bacch. 4, 4, 18:

    id misera maestast, sibi eorum evenisse inopiam,

    id. Rud. 2, 3, 67; Cic. Div. 1, 28, 59:

    cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, etc.,

    id. Or. 22, 74:

    maestus ac sordidatus senex,

    id. de Or. 2, 47, 195; id. Fam. 4, 6, 2:

    maestus ac sollicitus,

    Hor. S. 1, 2, 3:

    maestissimus Hector,

    Verg. A. 2, 270.—Of inanim. and abstr. things:

    maesto et conturbato vultu,

    Auct. Her. 3, 15, 27:

    maesta ac lugentia castra,

    Just. 18, 7:

    maestam attonitamque videre urbem,

    Juv. 11, 199:

    maesta manus,

    Ov. F. 4, 454:

    horrida pro maestis lanietur pluma capillis,

    id. Am. 2, 6, 5:

    comae,

    id. F. 4, 854:

    collum,

    id. Tr. 3, 5, 15:

    timor,

    Verg. A. 1, 202.— Poet., with inf.:

    animam maestam teneri,

    Stat. Th. 10. 775.—
    II.
    Transf. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Like tristis, gloomy, severe by nature:

    ille neci maestum mittit Oniten,

    Verg. A. 12, 514 (naturaliter tristem, severum, quem Graeci skuthrôpon dicunt agelaston, Serv.):

    tacitā maestissimus irā,

    Val. Fl. 5, 568:

    oratores maesti et inculti,

    gloomy, Tac. Or. 24.—
    B.
    In gen., connected with mourning; containing, causing, or showing sadness; sad, unhappy, unlucky:

    vestis,

    a mourning garment, Prop. 3, 4 (4, 5), 13:

    tubae,

    id. 4 (5), 11, 9:

    funera,

    Ov. F. 6, 660; cf.:

    ossa parentis Condidimus terrā maestasque sacravimus aras,

    Verg. A. 5, 48:

    a laevā maesta volavit avis,

    the bird of ill omen, Ov. Ib. 128: venter, exhausted with hunger, Lucil. ap. Non. 350, 33 (enectus fame, Non.).—Hence, adv., in two forms.
    * A.
    maestē, with sadness, saaly, sorrowfully:

    maeste, hilariter,

    Auct. Her. 3, 14, 24.—
    * B.
    maestĭter, in a way to indicate sorrow:

    maestiter vestitae,

    Plaut. Rud. 1, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > maestus

  • 13 moestua

    maestus ( moest-), a, um, adj. [maereo, q. v.], full of sadness, sad, sorrowful, afflicted, dejected, melancholy (class.).
    I.
    Lit.:

    quid vos maestos tam tristesque esse conspicor?

    Plaut. Bacch. 4, 4, 18:

    id misera maestast, sibi eorum evenisse inopiam,

    id. Rud. 2, 3, 67; Cic. Div. 1, 28, 59:

    cum immolanda Iphigenia tristis Calchas esset, maestior Ulixes, etc.,

    id. Or. 22, 74:

    maestus ac sordidatus senex,

    id. de Or. 2, 47, 195; id. Fam. 4, 6, 2:

    maestus ac sollicitus,

    Hor. S. 1, 2, 3:

    maestissimus Hector,

    Verg. A. 2, 270.—Of inanim. and abstr. things:

    maesto et conturbato vultu,

    Auct. Her. 3, 15, 27:

    maesta ac lugentia castra,

    Just. 18, 7:

    maestam attonitamque videre urbem,

    Juv. 11, 199:

    maesta manus,

    Ov. F. 4, 454:

    horrida pro maestis lanietur pluma capillis,

    id. Am. 2, 6, 5:

    comae,

    id. F. 4, 854:

    collum,

    id. Tr. 3, 5, 15:

    timor,

    Verg. A. 1, 202.— Poet., with inf.:

    animam maestam teneri,

    Stat. Th. 10. 775.—
    II.
    Transf. ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Like tristis, gloomy, severe by nature:

    ille neci maestum mittit Oniten,

    Verg. A. 12, 514 (naturaliter tristem, severum, quem Graeci skuthrôpon dicunt agelaston, Serv.):

    tacitā maestissimus irā,

    Val. Fl. 5, 568:

    oratores maesti et inculti,

    gloomy, Tac. Or. 24.—
    B.
    In gen., connected with mourning; containing, causing, or showing sadness; sad, unhappy, unlucky:

    vestis,

    a mourning garment, Prop. 3, 4 (4, 5), 13:

    tubae,

    id. 4 (5), 11, 9:

    funera,

    Ov. F. 6, 660; cf.:

    ossa parentis Condidimus terrā maestasque sacravimus aras,

    Verg. A. 5, 48:

    a laevā maesta volavit avis,

    the bird of ill omen, Ov. Ib. 128: venter, exhausted with hunger, Lucil. ap. Non. 350, 33 (enectus fame, Non.).—Hence, adv., in two forms.
    * A.
    maestē, with sadness, saaly, sorrowfully:

    maeste, hilariter,

    Auct. Her. 3, 14, 24.—
    * B.
    maestĭter, in a way to indicate sorrow:

    maestiter vestitae,

    Plaut. Rud. 1, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > moestua

См. также в других словарях:

  • BABYLON vulgo BAGDET — BABYLON, vulgo BAGDET urbs Babyloniae regni maxima ad Euphratem fluv. etiamnum regionis caput, et sedes Praefecti. De qua praeter Auctores sparsim hîc citatos, vide Gen. c. 11. loseph. Iud. Antiq. l. 1. c. 4. Epiphan. in Panar. l. 1. n. 7.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CALLIXENUS — I. CALLIXENUS Atheniensis, qui cum Theramene Steriensi Praerores in Arginusa populo adduxit. Schol. in Aristoph. Ranad V. II. CALLIXENUS Rhodius, libro de Alexandria, testis citatut ab Athenaeo, l. 6. c. 11. Pluribus ex libris id opus constabat,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • JOHANNES XV — JOHANNES XV. prius Petrus dictus, Cancellarius Othonis II. Bened. VII. excepit. A Bonifacio VII. quo auditâ Bened. et Othonis morte, Constantinopoli ROmam redierat, in vicula coniectus, carceris praedore et fame enectus, Obiit, A. C. 985. Sedis 1 …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MENEDEMUS — I. MENEDEMUS Lampsacenus, Cynicus, discipulus Colotis qui in tam prodigiosam venerat superstitionem, ut sumpto habitu furiarum prodiret, dictans se exploratorem ex inferis venisse, delaturum daemonibus mortalium peccata. Pullatus ambulabat, cum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CARDANUS Hieron — Medicus et Astrologus Mediolanensis scripsit in 4. libros Prolem. de Astrolog. Iudic. de restitutione tempor. Aphorismos Astronomicos, de subtilitate etc. quae 10. voluminibus comprehensa. Ipse eriam vitae suae scriptor: Dubiorum natalium, ut… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DIONYSIUS Heracleotes — Philosoph. cogn, methatemenes, discipulus Heraclidae, dein Menedemi et Alexini, tandem Zenonis Stoici auditor, qui cum renum, vel, ut alii, oculorum morbo laboraret, cruciareturque dolore intolerabili; succumbens dolori clamabat, Falsa esse quae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • affamé — Affamé, Famelicus, Enectus fame …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»