Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

falling

  • 1 FALL

    * * *
    n.
    1) fall; f. er fararheill a fall bodes a lucky journy; koma e-m til falls, to cause one to fall; föll berast á e-n, one begins to reel or stagger;
    2) fall, death in battle (í flótta er í. veist);
    3) carcase of a slaughtered animal (cf. nautsfall, ‘sauðarfall’);
    4) frequent deaths from plague (ef mýss gørðu mein á mat eða klæðum, þá kom f. í þær);
    5) heavy sea (reis f. mikit alit frá grunni);
    6) sin, transgression;
    7) downfall, ruin, decay; f. engla, the fall of angels; gózin eru at falli komin, the estates are dilapidated;
    8) quantity (of a vowel or syllable);
    9) gramm., case.
    * * *
    n., pl. föll, [common to all Teut. idioms except Goth.], a fall:—defined in law, þat er fall ef maðr styðr niðr kné eðr hendi, Grág. ii. 8, Ísl. ii. 246, Al. 76, Sd. 143: the proverb, fall er farar heill, a fall bodes a lucky journey, Fms. vi. 414 (of king Harold at Stamford-bridge), viii. 85, 403, Sverr. S.; sá er annarr orðs-kviðr at fall er farar heill, ok festir þú nú fætr í landi, Fb. i. 231, cp. Caesar’s ‘teneo te, Africa;’ falls er ván að fornu tré, Stj. 539; stirð eru gamalla manna föll; flas er falli næst, flurry is nigh falling: föll berask á e-n, one begins to reel, stagger. Fas. iii. 429; koma e-m til falls, to cause one to fall, Edda 34; reiddi hann til falls, he reeled, Eb. 220. 2. a fall, death in battle, Lat. caedes, Fms. i. 11, 43, 89, Nj. 280, Eg. 37, 106, Ó. H. 219, passim; the proverb, í flótta er fall vest, Fms. viii. 117; val-fall, Lat. strages; mann-fall, loss of men in battle.
    β. the ‘fall,’ a plague in cattle or beasts, murrain, 655. 2, Bs. i. 97, 245, 456.
    γ. the carcase of a slaughtered animal; baulu-fall, sauðar-fall, nauts-fall, hrúts-fall, Stj. 483.
    3. medic. in compds, brot-fall, the falling sickness, epilepsy; blóð-fall, klæða-föll, bloody flux; lima-fall, paresis.
    β. childbirth, in the phrase, vera komin að falli, to be in an advanced state, (komin að burði is used of sheep, cows.)
    4. the fall or rush of water; vatns-fall, a waterfall, large river; sjávar-föll, tides; að-fall, flood-tide; út-fall, ebb-tide; boða-fall, a breaker, cp. Bs. ii. 51.
    5. in gramm. a case, Lat. casus, Skálda 180, 206: quantity, 159, 160, Edda 126: a metric. fault, a defective verse, dropping of syllables, Fb. iii. 426.
    II. metaph. downfall, ruin, decay; fall engla, the fall of the angels, Rb. 80; til falls ok upprisu margra í Ísrael, Luke ii. 34; hafa sér e-t til falls, to run risk of ruin, Hrafn. 30; gózin eru at falli komin, the estates are dilapidated, Mar.; á-fall, a shock; frá-fall, death; ó-fall, mishap; jarð-fall, an earth-slip.
    2. eccl. a sin, transgression, Bs. i. 686, Mar. 77 (Fr.)
    3. a law term, breach, failure, non-fulfilment, in eið-fall, vegar-fall, Gþl. 416; messu-fall, orð-fall, veizlu-fall.
    4. mod. a case, occasion.

    Íslensk-ensk orðabók > FALL

  • 2 af-fall

    n. diminution, discount, falling off, in the phrase, selja e-t með afföllum, to sell at a discount, Sd. 189.

    Íslensk-ensk orðabók > af-fall

  • 3 bak-fall

    n. falling backwards, Fas. iii. 569: esp. in pl. in the phrase, róa bakföllum, to take a long pull with the oars, i. 215: milit. attack from behind = bakslag, Fms. viii. 115, ix. 405.

    Íslensk-ensk orðabók > bak-fall

  • 4 dettr

    m. thump (heyrðu þeir brest ok dett sem nakkvat félli).
    * * *
    m. the sound of a heavy body falling; heyra dett, Fms. iv. 168.

    Íslensk-ensk orðabók > dettr

  • 5 fall-hætt

    n. adj. staggering, in danger of falling, Eb. 240.

    Íslensk-ensk orðabók > fall-hætt

  • 6 fall-staðr

    m. a falling place, Fms. viii. 435.

    Íslensk-ensk orðabók > fall-staðr

  • 7 fanga-fátt

    n. adj. falling short of provisions, Fms. viii. 367.

    Íslensk-ensk orðabók > fanga-fátt

  • 8 fella

    * * *
    I)
    (-da, -dr), v.
    1) to fell, make fall; fella víð, to fell timber; fella segl, to take down sails;
    2) to kill, slay (in battle); fella e-n frá landi, to slay or dethrone (a king); fella fénað sinn, to lose one’s sheep or cattle from cold or hunger;
    3) to cause to cease, abolish (fella blót ok blótdrykkjur); fella rœðu sína, to close one’s speech; fella niðr, to put an end to, abandon, give up (fella niðr þann átrúnað);
    4) fella heitstrenging á sik, to bring down on one’s head the curse of a broken vow;
    5) to tongue and groove, to fit; fella stokk á horn, to put a board on the horns of a savage bull;
    6) fig., fella ást (hug) til e-s, to turn one’s mind (love) towards one, to fall in love with; fella bœn at e-m, to address prayer to one, to beg of one; fella sik við e-t, to fit oneself to a thing: fella sik mjök við umrœðuna, to take a warm parl in the debate.
    f.
    1) framework, a framed board;
    * * *
    u, f. [Engl. falling], framework, a framed board, Fas. i. 393.

    Íslensk-ensk orðabók > fella

  • 9 felli-

    * * *
    in compds:
    I. a falling off; felli-sótt, f. sudden illness, Fær. 190; felli-vetr, m. a hard winter when the cattle die, Sturl. i. 127, Ld. 120.
    II. a joining, framing; felli-hurð, f. a wainscotted door, Art. (Fr.); felli-kápa, u, f. a plaid, Ld. 274; felli-stokkr, m. a kind of plane Pm. 13, 112, 124; felli-súð, f. a kind of frame or wainscot, opp. to skar-súð.

    Íslensk-ensk orðabók > felli-

  • 10 fjár-fellir

    m. falling of cattle, from plague or starvation, Ann. 1341, Bs. i. 548.

    Íslensk-ensk orðabók > fjár-fellir

  • 11 fram-fall

    n. a falling on one’s face, Karl. 552.

    Íslensk-ensk orðabók > fram-fall

  • 12 hey-fátt

    n. adj. falling short of hay, Rd. 211.

    Íslensk-ensk orðabók > hey-fátt

  • 13 HNÍGA

    (hníg; hné and hneig, hnigum; hniginn), v.
    1) to fall gently, sink down (hné Guðrún höll við bólstri); h. at armi e-m, to sink into one’s arms;
    2) to flow (hnigu heilög vötn af himinfjöllum);
    3) to sink down, fall dead (= h. at velli); h. at grasi, í gras, to bite the grass;
    4) to incline, turn; eigi mátti sjá hvernig h. mundi, which way the scale would turn (in a battle);
    5) h. til e-s, to turn towards (var jafnan þeirra hlutr betri, er til hans hnigu); h. til liðs, hjálpar við e-n, to side with one pp., hniginn, advanced (stricken) in years, = h. á aldr, h. at aldri; of a door, shut; var hurð hnigin, the door was down; hurð hnigin á hálfa gátt, á miðjan klofa, half shut, half down.
    * * *
    pres. hníg; pret. hné, hnétt, hné, pl. hnigu; sing. hneig is very rare in old vellum, e. g. Sks. 112, Fms. vi. 280, viii. 21, Mork. 60, Fb. i. 106, Ó. H. 89, else always hné, as also in mod. poets—Jesú blóð hér til jarða hné | jörðin aptur svo blessuð sé, Pass. 3. 10; part. hniginn: with neg. suff., pret. hnék-at, Og. 11; pres. hnígr-a, Hm. 159, Eg. (in a verse); [Ulf. hneivan = κλίνειν, Luke ix. 12; A. S. hnîgan, pret. hnâh; O. H. G. hnîgan; cp. hneig-ja]:—to bow down, sink, fall gently; of a stream, the sun, a felled tree, a dying man, etc., heilög vötn hnigu af fjöllum, Hkv. 1. 1; fóru þar til er vötn hnigu til vestr-ættar af fjöllum, Orkn. 4; tré tekr at hníga ef höggr tág undan, Am. 56: to sink, fall dead, h. at velli, Hkv. 2. 8; Baldr er hné við bana-þúfu, Hdl.; Hamðir hné at húsbaki, Hðm. 32; hnígra sá halr fyrir hjörum, Hm. 159, Skm. 25, Hkm., Nj. 191; hniginn fyrir oddum, Darr.; hniginn í hadd jarðar, Bm.; hné hans um dólgr til hluta tveggja, hendr ok höfuð hné á annan veg, Skv. 3. 23; ok kvað annan-hvárn verða at h. fyrir öðrum, Ísl. ii. 263; sinn veg hné hvárr þeirra af húsmæninum, 195; síðan hné hann aptr ok var þá dauðr, Ó. H. 223; þá hné (hneig Ed.) hann á bak aptr ok var þá andaðr, Lv. 70; Hjálmarr hnígr at (þúfunni) upp, Fas. ii. 216; þá hné hann aptr ok sprakk af harmi, i. 357 (Fb. i. 106); hné margr maðr fyrir honum ok lét sitt líf, Fb. i. 193: the phrase, hníga at velli, h. í gras, h. at grasi, to sink to the ground, bite the grass, Hkv. 2. 8; áðr en ek hníga í gras, Ísl. ii. 366; mann mun ek hafa fyrir mik áðr ek hníg at grasi, Njarð. 378; mannfólkit greipsk í bráða-sótt, svá at innan fárra nátta hnigu ( died) sjau menn, Bs. ii. 35; Einarr sat svá at hann hneig upp at dýnunum, ok var þá sofnaðr, Fms. vi. 280, (hneg, Mork. 60, l. c.); hann hné niðr höfði sínu, he drooped with his head, Karl. 489; þá hné Guðrún höll við bólstri, G. sank back in the bed, Gkv. 1. 15.
    2. poët.,
    α. of ships, to rise and fall, toss on the waves; skip hnigu um lög, Lex. Poët., Fms. vi. (in a verse).
    β. hníga at rúnum, Gkv. 3. 4; h. at armi e-m, to sink into his arms, Hkv. 2. 23.
    3. with prepp.; h. til e-s, to swerve towards; þeim er hníga vilja til hans vináttu, Fms. viii. 239; sá er yður þjónosta hneig til, whom you served, 21; var jafnan þeirra hlutr betri er til hans hnigu, 47, vi. 414; ok því á hann heldr til vár at hníga en yðar, Stj. 540; allir konungar þeirra landa hnigu undir hans vald, 560: to bow down, pay homage to another, allir menn er þar vóru hnigu þeim manni, Eb. 330; Emundr gekk fyrir hann ok hneig honum ok kvaddi hann, Ó. H. 85; hinir hæstu turnar hafa nú numit honum at hníga, Al. 90; hann hnígr ( yields) eigi fyrir blíðu né stríðu, 625. 95.
    II. metaph., h. til liðs, hjálpar við e-n, to side with one; þessir hnigu allir til liðs við Karl inn Rauða, Lv. 137; hnékat ek af því til hjálpar þér, Og. 11; hneig mikill fjölði engla til hans, Sks. 112 new Ed.: to incline, turn, of a scale in the balance, þá hnígr mannfallit í þeirra lið, of a battle, Al. 134; ok var þat lengi at eigi mátti sjá hvernig hníga myndi, which way the scale would turn (in a battle), Orkn. 70, 148; hnígr nú sýnt á Frankismenn, the day turns visibly against the F., Karl. 193.
    III. part. act., at hníganda degi, at the fall of day, Sks. 40; vera hnígandi, to be failing, on the decline, Karl. 162; með hníganda yfirbragði, with a falling, drooping face, 542.
    2. pass. hniginn, stricken in years; Þorsteinn var þá hniginn, Ld. 24; mjök h., well stricken in years, Fms. ix. 501; hann görðisk þá heldr hniginn at aldri, Eg. 187; hniginn á aldr, id., Orkn. 216, 346; h. í efra aldr, Fb. i. 346.
    β. of a door, shut; the word hnigin shews that in olden times the door was shut up and down, as windows at the present time, and not moved on hinges; var hurð hnigin, Rm. 23; hnigin á gátt, sunk in the groove, Gísl. 16; h. á hálfa gátt, half shut, half down the groove; hurð h. á miðjan klofa, id., Fms. iii. 74; h. eigi allt í klofa, 125; hnigin er helgrind, Fas. i. (in a verse).

    Íslensk-ensk orðabók > HNÍGA

  • 14 hrap

    * * *
    n. ruin, falling down, freq.; stjörnu-hrap, a shooting star.

    Íslensk-ensk orðabók > hrap

  • 15 höfuð-sótt

    f. the turning disease, falling sickness, of sheep.

    Íslensk-ensk orðabók > höfuð-sótt

  • 16 korpu-legr

    adj. falling off, thin, Björn.

    Íslensk-ensk orðabók > korpu-legr

  • 17 ratan

    f a falling into, K. Á. 104.

    Íslensk-ensk orðabók > ratan

  • 18 ROTINN

    a. rotten (var þá líkaminn r.).
    * * *
    adj. [Dan. raadden; Engl. rotten; akin to reyta, q. v.], rotten; var þá líkaminn r. ok ílla þefjaðr, Fb. i. 582; rotið vín, Stj. 367; ær ú-rotnar, loðnar ok lembdar, Grág.: also of paper, vellum.
    2. esp. of hair falling off from rottenness; rotið (or rotað) skinn, a hide which has been tanned so that the hair fell off, opp. to rakað skinn, a shorn hide; a nickname, Landn.

    Íslensk-ensk orðabók > ROTINN

  • 19 sjálf-felldr

    part. falling of itself, as a matter of course; segir Kormakr sjálffelt níð á þá, Korm. 202.

    Íslensk-ensk orðabók > sjálf-felldr

  • 20 SVEIPA

    * * *
    I)
    (að), v.
    1) to sweep, stroke (hann sveipaði hárinu fram yfir höfuð sér); Þ. sveipar öxinni til hans, Th. sweeps at him with the axe; hann sveipaði til sverðinu, he swept round him with the sword;
    2) to swathe, wrap (lét hann s. skipit allt fyrir ofan sjá með grám tjöldum); líkit var sveipat líndúkum, the corpse was wrapped in linen; hann sveipar sik í skikkju sinni, he wrapped himself in his mantle.
    (-tá, -tr), v.
    1) to sweep; hann sveipti af sér flugunni, he swept (drove) the fly away; hárit er sveipt í enninu, his hair curls on the forehead;
    2) to swaddle, wrap, = sveipa (að), (fœddi hón barn ok var þat sveipt klæðum).
    (sveipr, sveip, sveipinn), v.
    1) to cast; sveip sínum hug, he turned his mind;
    2) to wrap, swaddle; kona sveip karl ripti, she swaddled him in linen; eldi sveipinn, encircled by fire; cf. sveipa (að).
    f. kerchief, hood.
    * * *
    ð and að: stray forms of an obsol. strong verb (svípa, sveip) are, pret. sveip, Rm. 18, Vkv. 23, Skv. 3. 13; pres. sveipr (for svípr), 3. 8; part. sveipinn (for svipinn), Fm. 42, Fas. i. 439 (in a verse); [cp. Engl. sweep; a Goth. sweipan may be assumed from midja-sweipans = κατακλυσμός, deluge; A. S. swâpan; Germ. schweben; cp. svipa, sópa]:—to sweep, stroke; hann sveipaði hárinu fram yfir höfuð sér, stroked the hair with the hand, Fms. i. 180; sveipar hann þeim saman, Grett. 129 new Ed.; greip hann til hendinni, ok sveipði af sér flugunni, swept the fly away, Edda 70; hann sveipaði hárinu fram yfir höfuð sér, Fms. i. 180; hann sveipaði at hendinni dúki þeim er …, Bs. i. 188.
    2. to wrap, swaddle; hann hafði sveipat at sér möttli einum, wrapped himself in a mantle, Stj. 492; lét hann s. (wrap, swathe) skipit allt fyrir ofan sjá með grám tjöldum, Ó. H. 170; hann sveipar sik í skikkju sinni, Sks. 298; þeir fundu barn sveipat líndúk, Fms. i. 112; fæddi hón barn, var þat sveift klæðum, Ó. T. 4; kona sveip ripti, Rm. 18; ok hana Sigurðr sveipr í ripti, Skv, 3. 8; þeir þógu því ok sveipðu þat (the corpse) líndúkum, Fms. v. 29; var kistan sveipð pelli, Ó. H. 229; lét ábóti þá s. líkit, Sturl. iii. 284; lík konungs var sveipað dúkum, Fms. viii. 232; en þær skálar sveip hann útan silfri, Vkv. 23; eldi sveipinn, wrapped in a sheet of fire, Fm. 42, Fas. i. (in a verse).
    II. to sweep, swoop; þeir sveipuðu (v. l. svipuðu) yfir ána, Fms. viii. 170; hann sveipaði til sverðinu, swept round him with the sword, v. 90; hann sveipar öxinni til hans, Fbr. 111 new Ed.; sveip sínum hug, ‘swooped’ turned his mind, Skv. 3. 13.
    2. to be twisted; eitt er lýtið á, hárit er sveipt í enninu, a falling forelock on the forehead, Korm. 18; and the verse, hón kvað hári mínu sveipt í enni, id.
    3. part. sveipandi (= svipandi), swooping, flaming; Cherub með sveipandu sverði, Gen. iii. 24.

    Íslensk-ensk orðabók > SVEIPA

См. также в других словарях:

  • Falling — Fall ing, a. & n. from {Fall}, v. i. [1913 Webster] {Falling away}, {Falling off}, etc. See {To fall away}, {To fall off}, etc., under {Fall}, v. i. {Falling band}, the plain, broad, linen collar turning down over the doublet, worn in the early… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Falling — may refer to: *Falling (physics), movement due to gravity *Falling (accident) *Falling (sensation) *Falling (game), in which the goal is to hit the ground last * Falling in mathematics describes a scalar value that decreases with respect to time… …   Wikipedia

  • Falling up — Gründung: 2002 Genre: Christian rock, Alternative rock, Experimental rock Website: http://www.fallingup777.com/ Aktuelle Besetzung Gesang, Keyboard …   Deutsch Wikipedia

  • falling — prp. adj. from FALL (Cf. fall) (v.). Falling star is from 1560s; falling out disagreement is from 1560s. Falling evil epilepsy is from early 13c …   Etymology dictionary

  • Falling Up — Allgemeine Informationen Genre(s) Christlicher Rock, Alternative Rock Gründung 2002 Auflösung 2010 Neugründung …   Deutsch Wikipedia

  • falling — index decadent, descent (declination) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Falling Up — Infobox musical artist Name = Falling Up Img capt = Img size = Background = group or band Origin = Albany, Oregon, United States Genre = Christian rock Alternative rock Experimental rock Years active = 2002 ndash;present Label = BEC… …   Wikipedia

  • Falling On — Infobox Single Name = Falling On Artist = Finger Eleven from Album = Them vs. You vs. Me Released = June, 2007 Format = CD Recorded = 2006 2007 Genre = Alternative rock Length = 3:07 Label = Wind Up Records Writer = Scott Anderson/ Black/Sean… …   Wikipedia

  • falling — adjective 1. decreasing in amount or degree (Freq. 1) falling temperature • Similar to: ↑decreasing 2. becoming lower or less in degree or value a falling market falling incomes • Ant: ↑ …   Useful english dictionary

  • Falling — Fall Fall (f[add]l), v. i. [imp. {Fell} (f[e^]l); p. p. {Fallen} (f[add]l n); p. pr. & vb. n. {Falling}.] [AS. feallan; akin to D. vallen, OS. & OHG. fallan, G. fallen, Icel. Falla, Sw. falla, Dan. falde, Lith. pulti, L. fallere to deceive, Gr.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • falling — / fɔ:lɪŋ/ adjective which is becoming smaller or dropping in price ▪▪▪ ‘…falling profitability means falling share prices’ [Investors Chronicle] …   Marketing dictionary in english

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»