Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

fallacy

  • 1 captiuncula

        captiuncula ae, f dim.    [captio], a quirk, sophism, fallacy.
    * * *
    quirk; sophism, fallacy

    Latin-English dictionary > captiuncula

  • 2 sophisma

    I
    wisdom; trickery; G:sophism; fallacy
    II
    false conclusion, sophism (Redmond); logical fallacy

    Latin-English dictionary > sophisma

  • 3 calumnia

        calumnia ae, f    trickery, artifice, chicanery, cunning: cum omni calumniā senatūs auctoritas impediretur: triumphare calumniā paucorum, S.: res extracta variis calumniis.—A pretence, evasion, subterfuge: in istā calumniā delitescere: ne qua calumnia adhibeatur.—A misrepresentation, false statement, fallacy, cavil: effugere alicuius calumniam.—A false accusation, malicious charge, false prosecution: de templis spoliatis, L.: causam calumniae reperire: ab alquo per calumniam alqd petere.—A perversion of justice, bad faith in an action at law: personam calumniae civitati inponere, the character of a malicious prosecutor: calumniae accusationem relinquere.—A conviction for malicious prosecution: calumniam effugere: calumniam fictis eludere iocis, Ph.: calumniam in eum iurare, to swear that the prosecution is in good faith, L.
    * * *
    I
    charge; accusation
    II
    sophistry, sham; false accusation/claim/statement/pretenses/objection; quibble

    Latin-English dictionary > calumnia

  • 4 mentiēns

        mentiēns entis, m    [P. of mentior], a fallacy, sophism.

    Latin-English dictionary > mentiēns

  • 5 ceratina

    horn fallacy; (you have not lost your horns, therefore you have horns)

    Latin-English dictionary > ceratina

  • 6 calumnia

    călumnĭa (old form kălumnĭa; v. the letter K), ae, f. [perh. for calvomnia, from calvor; cf. incīlo], trickery, artifice, chicanery, cunning device.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    per obtrectatores Lentuli calumniā extracta res est,

    Cic. Q. Fr. 2, 2, 3:

    (Lucullus) inimicorum calumniā triennio tardius quam debuerat triumphavit,

    id. Ac. 2, 1, 3:

    inpediti ne triumpharent calumniā paucorum, quibus omnia honesta atque inhonesta vendere mos erat,

    Sall. C. 30, 4:

    Metellus calumniā dicendi tempus exemit,

    Cic. Att. 4, 3, 3:

    cum omni morā, ludificatione, calumniā senatūs auctoritas impediretur,

    id. Sest. 35, 75.— Plur.:

    res ab adversariis nostris extracta est variis calumniis,

    Cic. Fam. 1, 4, 1.—
    B.
    In partic.
    1.
    A pretence, evasion, subterfuge:

    juris judicium cum erit et aequitatis, cave in istā tam frigidā, tam jejunā calumniā delitescas,

    Cic. Caecin. 21, 61:

    senatus religionis calumniam non religione, sed malevolentiā... comprobat,

    id. Fam. 1, 1, 1:

    Carneades... itaque premebat alio modo nec ullam adhibebat calumniam,

    id. Fat. 14, 31:

    calumniam stultitiamque ejus obtrivit ac contudit,

    id. Caecin. 7, 18:

    illud in primis, ne qua calumnia, ne qua fraus, ne quis dolus adhibeatur,

    id. Dom. 14, 36:

    quae major calumnia est, quam venire imberbum adulescentulum... dicere se filium senatorem sibi velle adoptare?

    id. ib. 14, 37.—
    2.
    In discourse, etc., a misrepresentation, false statement, fallacy, cavil (cf.:

    cavillatio, perfugium): haec cum uberius disputantur et fusius, facilius effugiunt Academicorum calumniam,

    Cic. Ac. 2, 7, 20:

    (Carneades) saepe optimas causas ingenii calumniā ludificari solet,

    id. Rep. 3, 5, 9:

    nec Arcesilae calumnia conferenda est cum Democriti verecundiā,

    id. Ac. 2, 5, 14:

    si in minimis rebus pertinacia reprehenditur, calumnia etiam coërcetur,

    id. ib. 2, 20, 65:

    altera est calumnia, nullam artem falsis adsentiri opinionibus,

    Quint. 2, 17, 18:

    si quis tamen... ad necessaria aliquid melius adjecerit, non erit hac calumniā reprendendus,

    id. 12, 10, 43.—
    3.
    A false accusation, malicious charge, esp. a false or malicious information, or action at law, a perversion of justice ( = sukophantia):

    jam de deorum inmortalium templis spoliatis qualem calumniam ad pontifices adtulerit?

    false report, Liv. 39, 4, 11:

    Scythae... cum confecto jam bello supervenissent, et calumniā tardius lati auxilii, mercede fraudarentur,

    an unjust charge, Just. 42, 1, 2:

    quamquam illa fuit ad calumniam singulari consilio reperta ratio... Quae res cum ad pactiones iniquissimas magnam vim habuit, tum vero ad calumnias in quas omnes inciderent, quos vellent Apronius,

    Cic. Verr. 2, 3, 15, § 38:

    causam calumniae reperire,

    id. ib. 2, 2, 8, §

    21: (Heraclius), a quo HS. C. milia per calumniam malitiamque petita sunt,

    id. ib. 2, 2, 27, §

    66: mirari improbitatem calumniae,

    id. ib. 2, 2, 15, §

    37: exsistunt etiam saepe injuriae calumniā quādam et nimis callidā juris interpretatione,

    id. Off. 1, 10, 33:

    iste amplam occasionem calumniae nactus,

    id. Verr. 2, 2, 25, § 61:

    quem iste in decumis, in rebus capitalibus, in omni calumniā praecursorem habere solebat et emissarium,

    id. ib. 2, 5, 41, § 108; 2, 2, 9, §

    25: ad rapinas convertit animum, vario et exquisitissimo calumniarum et auctionum et vectigalium genere,

    Suet. Calig. 38 init.; cf.

    the context: calumniā litium alienos fundos petere,

    Cic. Mil. 27, 74:

    adeo illis odium Romanorum incussit rapacitas proconsulum, sectio publicanorum, calumniae litium,

    Just. 38, 7, 8:

    calumniarum metum inicere alicui,

    Suet. Caes. 20:

    principes confiscatos ob tam leve ac tam inpudens calumniarum genus, ut, etc.,

    id. Tib. 49:

    calumniis rapinisque intendit animum,

    id. Ner. 32:

    creditorum turbam... nonnisi terrore calumniarum amovit,

    id. Vit. 7:

    fiscales calumnias magna calumniantium repressit,

    id. Dom. 9 fin.Plur.:

    istae calumniae,

    App. Mag. 1, p. 273, 9; cf.:

    calumnia magiae,

    id. ib. 2, p. 274, 10.—
    4.
    Hence, jurid. t. t., the bringing of an action, whether civil or criminal, in bad faith:

    actoris calumnia quoque coërcetur,

    litigiousness on the part of the plaintiff, Just. Inst. 4, 16, 1 Sandars ad loc.; Gai Inst. 4, 174: vetus calumniae actio, a prosecution for blackmail or malicious prosecution, id. ib.: calumniam jurare, to take the oath that the action is brought or defence offered in good faith, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 3: sei juraverit calumniae causā non postulare, Lex Acil. Repetund. 19; Dig. 39, 2, 7; cf.: praeter jusjurandum exigere non calumniae causā infitias ire, Gai Inst. 4, 172:

    jusjurandum exigere non calumniae causā agere,

    id. ib. 4, 176.—Hence:

    nec satis habere bello vicisse Hannibalem, nisi velut accusatores calumniam in eum jurarent ac nomen deferrent,

    Liv. 33, 37, 5 Weissenb. ad loc; so,

    de calumniā jurare,

    Dig. 39, 2, 13, § 3: jusjurandum de calumniā, Gai Inst. 4, 179; Dig. 12, 3, 34 al.: et quidem calumniae judicium adversus omnes actiones locum habet, a conviction in a cross-action for malicious prosecution, Gai Inst. 4, 175:

    turpissimam personam calumniae honestae civitati inponere,

    to fasten the vile character of a malicious prosecutor upon, Cic. Verr. 2, 2, 17, § 43:

    sine ignominiā calumniae accusationem relinquere non posse,

    id. Clu. 31, 86.— The person convicted of this charge was branded on the forehead with the letter K; v. calumniator.—
    II.
    Transf., a conviction for malicious prosecution ( = calumniae judicium, v. I. A. 4. supra):

    hic illo privato judicio, mihi credite, calumniam non effugiet,

    Cic. Clu. 59, 163: scito C. Sempronium Rufum, mel ac delicias tuas, calumniam maximo plausu tulisse, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 1:

    accusare alienae dominationis scelerisque socius propter calumniae metum non est ausus,

    Cic. Dom. 19, 49:

    perinde poenā teneri ac si publico judicio calumniae condemnatus,

    Tac. A. 14, 41:

    calumniam fictis eludere jocis,

    Phaedr. 3, prol. 37.—
    III.
    Trop.
    A.
    Of abstr. things: in hac igitur calumniā timoris et caecae suspitionis tormento, cum plurima ad alieni sensūs conjecturam, non ad suum judicium scribantur, i. e. when the writer ' s mind is made the fool of his fears, Caecil. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4. —
    B.
    Contra se, a mistaken severity towards one ' s self:

    inveni qui Ciceroni crederent, eum (Calvum) nimiā contra se calumniā verum sanguinem perdidisse,

    Quint. 10, 1, 115 (referring to Cic. Brut. 82, 283: nimium inquirens in se atque ipse sese observans, metuensque ne vitiosum colligeret, etiam verum sanguinem deperdebat).

    Lewis & Short latin dictionary > calumnia

  • 7 captiuncula

    captiuncŭla, ae, f. dim. [captio], a quirk, sophism, fallacy, Cic. Att. 15, 7 fin.; Gell. 16, 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > captiuncula

  • 8 coarguo

    cŏ-argŭo, ŭi, 3, v. a., orig., to assail a person or thing in different directions (cf. arguo init.); hence, jurid. t. t.
    I.
    Aliquem, to overwhelm with reasoning, refute, silence, expose; convict of guilt or crime, prove guilty (class., most freq. in Cic.;

    syn. convinco): Graecus testis... vinci, refelli, coargui putat esse turpissimum,

    Cic. Fl. 5, 11:

    criminibus coarguitur,

    id. Verr. 2, 4, 47, § 104:

    ut illum natura ipsius consuetudoque defendat, hunc autem haec cadem coarguant,

    id. Mil. 14, 36:

    decreto,

    Liv. 39, 28, 11:

    Lentulum dissimulantem coarguunt praeter litteras sermonibus, etc.,

    Sall. C. 47, 2:

    Libonem in senatu,

    Suet. Tib. 25:

    in exprobrando et coarguendo acer (gestus),

    Quint. 11, 3, 92 al. —With gen. of the crime:

    aliquem avaritiae,

    Cic. Verr. 2, 5, 59, § 153:

    commutati indicii,

    id. Sull. 15, 44:

    sceleris,

    Plin. 11, 37, 71, § 187: facinoris Tac. A. 13, 20.—
    II.
    Aliquid, to prove incontestably a crime, a wrong, a fallacy, etc., to demonstrate or show to be wrong, to refute (cf. arguo, II.):

    sin autem fuga laboris desidiam coarguit, nimirum, etc.,

    Cic. Mur. 4, 9:

    rem certioribus argumentis,

    Auct. Her. 2, 5:

    certum crimen multis suspitionibus,

    Cic. Rosc. Am. 30, 83:

    errorem,

    id. Ac. 1, 4, 13:

    perfidiam,

    id. Fam. 3, 8, 7:

    mendacium,

    id. Lig. 5, 16:

    Lacedaemoniorum tyrannidem,

    Nep. Epam. 6, 4:

    temeritatem artis,

    Suet. Dom. 15:

    vitia,

    Quint. 2, 6, 3:

    iniquitatem,

    Tac. A. 3, 12:

    quam (legem) usus coarguit,

    which experience has proved to be injudicious, Liv. 34, 6, 4; cf. id. 31, 25, 9:

    quod coarguunt fici,

    disprove, Plin. 16, 31, 56, § 130:

    domini coarguit aures,

    betrays, publishes, makes known, Ov. M. 11, 193 (cf. arguo, II. fin.).—With a clause as object:

    quod falsum esse pluribus coarguitur,

    Quint. 4, 2, 4; Auct. B. Alex. 68.

    Lewis & Short latin dictionary > coarguo

  • 9 kalumnia

    călumnĭa (old form kălumnĭa; v. the letter K), ae, f. [perh. for calvomnia, from calvor; cf. incīlo], trickery, artifice, chicanery, cunning device.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    per obtrectatores Lentuli calumniā extracta res est,

    Cic. Q. Fr. 2, 2, 3:

    (Lucullus) inimicorum calumniā triennio tardius quam debuerat triumphavit,

    id. Ac. 2, 1, 3:

    inpediti ne triumpharent calumniā paucorum, quibus omnia honesta atque inhonesta vendere mos erat,

    Sall. C. 30, 4:

    Metellus calumniā dicendi tempus exemit,

    Cic. Att. 4, 3, 3:

    cum omni morā, ludificatione, calumniā senatūs auctoritas impediretur,

    id. Sest. 35, 75.— Plur.:

    res ab adversariis nostris extracta est variis calumniis,

    Cic. Fam. 1, 4, 1.—
    B.
    In partic.
    1.
    A pretence, evasion, subterfuge:

    juris judicium cum erit et aequitatis, cave in istā tam frigidā, tam jejunā calumniā delitescas,

    Cic. Caecin. 21, 61:

    senatus religionis calumniam non religione, sed malevolentiā... comprobat,

    id. Fam. 1, 1, 1:

    Carneades... itaque premebat alio modo nec ullam adhibebat calumniam,

    id. Fat. 14, 31:

    calumniam stultitiamque ejus obtrivit ac contudit,

    id. Caecin. 7, 18:

    illud in primis, ne qua calumnia, ne qua fraus, ne quis dolus adhibeatur,

    id. Dom. 14, 36:

    quae major calumnia est, quam venire imberbum adulescentulum... dicere se filium senatorem sibi velle adoptare?

    id. ib. 14, 37.—
    2.
    In discourse, etc., a misrepresentation, false statement, fallacy, cavil (cf.:

    cavillatio, perfugium): haec cum uberius disputantur et fusius, facilius effugiunt Academicorum calumniam,

    Cic. Ac. 2, 7, 20:

    (Carneades) saepe optimas causas ingenii calumniā ludificari solet,

    id. Rep. 3, 5, 9:

    nec Arcesilae calumnia conferenda est cum Democriti verecundiā,

    id. Ac. 2, 5, 14:

    si in minimis rebus pertinacia reprehenditur, calumnia etiam coërcetur,

    id. ib. 2, 20, 65:

    altera est calumnia, nullam artem falsis adsentiri opinionibus,

    Quint. 2, 17, 18:

    si quis tamen... ad necessaria aliquid melius adjecerit, non erit hac calumniā reprendendus,

    id. 12, 10, 43.—
    3.
    A false accusation, malicious charge, esp. a false or malicious information, or action at law, a perversion of justice ( = sukophantia):

    jam de deorum inmortalium templis spoliatis qualem calumniam ad pontifices adtulerit?

    false report, Liv. 39, 4, 11:

    Scythae... cum confecto jam bello supervenissent, et calumniā tardius lati auxilii, mercede fraudarentur,

    an unjust charge, Just. 42, 1, 2:

    quamquam illa fuit ad calumniam singulari consilio reperta ratio... Quae res cum ad pactiones iniquissimas magnam vim habuit, tum vero ad calumnias in quas omnes inciderent, quos vellent Apronius,

    Cic. Verr. 2, 3, 15, § 38:

    causam calumniae reperire,

    id. ib. 2, 2, 8, §

    21: (Heraclius), a quo HS. C. milia per calumniam malitiamque petita sunt,

    id. ib. 2, 2, 27, §

    66: mirari improbitatem calumniae,

    id. ib. 2, 2, 15, §

    37: exsistunt etiam saepe injuriae calumniā quādam et nimis callidā juris interpretatione,

    id. Off. 1, 10, 33:

    iste amplam occasionem calumniae nactus,

    id. Verr. 2, 2, 25, § 61:

    quem iste in decumis, in rebus capitalibus, in omni calumniā praecursorem habere solebat et emissarium,

    id. ib. 2, 5, 41, § 108; 2, 2, 9, §

    25: ad rapinas convertit animum, vario et exquisitissimo calumniarum et auctionum et vectigalium genere,

    Suet. Calig. 38 init.; cf.

    the context: calumniā litium alienos fundos petere,

    Cic. Mil. 27, 74:

    adeo illis odium Romanorum incussit rapacitas proconsulum, sectio publicanorum, calumniae litium,

    Just. 38, 7, 8:

    calumniarum metum inicere alicui,

    Suet. Caes. 20:

    principes confiscatos ob tam leve ac tam inpudens calumniarum genus, ut, etc.,

    id. Tib. 49:

    calumniis rapinisque intendit animum,

    id. Ner. 32:

    creditorum turbam... nonnisi terrore calumniarum amovit,

    id. Vit. 7:

    fiscales calumnias magna calumniantium repressit,

    id. Dom. 9 fin.Plur.:

    istae calumniae,

    App. Mag. 1, p. 273, 9; cf.:

    calumnia magiae,

    id. ib. 2, p. 274, 10.—
    4.
    Hence, jurid. t. t., the bringing of an action, whether civil or criminal, in bad faith:

    actoris calumnia quoque coërcetur,

    litigiousness on the part of the plaintiff, Just. Inst. 4, 16, 1 Sandars ad loc.; Gai Inst. 4, 174: vetus calumniae actio, a prosecution for blackmail or malicious prosecution, id. ib.: calumniam jurare, to take the oath that the action is brought or defence offered in good faith, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 3: sei juraverit calumniae causā non postulare, Lex Acil. Repetund. 19; Dig. 39, 2, 7; cf.: praeter jusjurandum exigere non calumniae causā infitias ire, Gai Inst. 4, 172:

    jusjurandum exigere non calumniae causā agere,

    id. ib. 4, 176.—Hence:

    nec satis habere bello vicisse Hannibalem, nisi velut accusatores calumniam in eum jurarent ac nomen deferrent,

    Liv. 33, 37, 5 Weissenb. ad loc; so,

    de calumniā jurare,

    Dig. 39, 2, 13, § 3: jusjurandum de calumniā, Gai Inst. 4, 179; Dig. 12, 3, 34 al.: et quidem calumniae judicium adversus omnes actiones locum habet, a conviction in a cross-action for malicious prosecution, Gai Inst. 4, 175:

    turpissimam personam calumniae honestae civitati inponere,

    to fasten the vile character of a malicious prosecutor upon, Cic. Verr. 2, 2, 17, § 43:

    sine ignominiā calumniae accusationem relinquere non posse,

    id. Clu. 31, 86.— The person convicted of this charge was branded on the forehead with the letter K; v. calumniator.—
    II.
    Transf., a conviction for malicious prosecution ( = calumniae judicium, v. I. A. 4. supra):

    hic illo privato judicio, mihi credite, calumniam non effugiet,

    Cic. Clu. 59, 163: scito C. Sempronium Rufum, mel ac delicias tuas, calumniam maximo plausu tulisse, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 1:

    accusare alienae dominationis scelerisque socius propter calumniae metum non est ausus,

    Cic. Dom. 19, 49:

    perinde poenā teneri ac si publico judicio calumniae condemnatus,

    Tac. A. 14, 41:

    calumniam fictis eludere jocis,

    Phaedr. 3, prol. 37.—
    III.
    Trop.
    A.
    Of abstr. things: in hac igitur calumniā timoris et caecae suspitionis tormento, cum plurima ad alieni sensūs conjecturam, non ad suum judicium scribantur, i. e. when the writer ' s mind is made the fool of his fears, Caecil. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4. —
    B.
    Contra se, a mistaken severity towards one ' s self:

    inveni qui Ciceroni crederent, eum (Calvum) nimiā contra se calumniā verum sanguinem perdidisse,

    Quint. 10, 1, 115 (referring to Cic. Brut. 82, 283: nimium inquirens in se atque ipse sese observans, metuensque ne vitiosum colligeret, etiam verum sanguinem deperdebat).

    Lewis & Short latin dictionary > kalumnia

  • 10 mentior

    mentĭor, ītus, 4 ( fut. mentibitur, for mentietur, Plaut. Mil. 1, 1, 35; 2, 2, 99; v. Neue, Formenl. 2, p. 448), v. dep. n. and a. [prob. from root men-, whence mens, memini, q. v. Original meaning, to invent; hence],
    I.
    Neutr., to lie, cheat, deceive, etc.:

    mentiri palam,

    Plaut. Truc. 1, 2, 89:

    mentire,

    id. Poen. 3, 5, 18:

    adversus aliquem,

    id. Aul. 4, 7, 9:

    apud aliquem,

    id. Poen. 1, 1, 24:

    sibi,

    id. Am. 1, 2, 6:

    mihi,

    id. Capt. 3, 5, 46; Ter. Eun. 4, 4, 35:

    aperte,

    Cic. Ac. 2, 6, 18:

    in re aliquā,

    id. Att. 12, 21, 4:

    de re aliquā,

    id. N. D. 3, 6, 14:

    adeo veritatis diligens, ut ne joco quidem mentiretur,

    Nep. Epam. 3, 1.—With acc. and inf., to pretend, to declare falsely:

    certam me sum mentitus habere Horam, quae, etc.,

    Ov. Tr. 1, 3, 53; Plin. 12, 15, 34, § 67: mentior nisi or si mentior, a form of asseveration, I am a liar, if, etc.:

    mentior, nisi et quae alunt illud, corpora sunt,

    Sen. Ep. 106, 5:

    si mentiar, inquit, Ultima, quā fallam, sit Venus illa mihi,

    Ov. F. 4, 227.—Of things, to deceive, impose upon: frons, oculi, vultus persaepe mentiuntur, oratio vero saepissime, Cic. Q. Fr. 1, 1, 6:

    in quibus nihil umquam... vetustas mentita sit,

    id. N. D. 2, 5, 15.—
    B.
    To deceive one's self, mistake:

    mentire, gnate,

    Plaut. Trin. 2, 2, 83 Brix ad loc.—
    II.
    Act., to lie or speak falsely about, to assert falsely, make a false promise about; to feign, counterfeit, imitate a shape, nature, etc.:

    cujus consilio tantam rem mentitus esset,

    had devised such a falsehood, Sall. C. 48:

    originem alicujus,

    Just. 35, 2, 4:

    auspicium,

    Liv. 10, 40:

    titulum Lyciscae,

    to assume falsely, Juv. 6, 123:

    noctem,

    to promise falsely, Prop. 3, 9, 1:

    cur sese daemonia mentiuntur,

    Tert. Apol. 23; also, to invent, feign, of a poetical fiction:

    ita mentitur (sc. Homerus),

    Hor. A. P. 151; cf.:

    poëtae Orionem mentiuntur in pelago incidentem,

    Lact. 4, 15, 21.— Pass.:

    si a debitore, praelato die, pignoris obligatio mentiatur,

    Dig. 48, 10, 28.—
    B.
    Trop., of inanim. subjects: semel fac illud, Mentitur tua quod subinde tussis, do what your cough keeps falsely promising, i. e. die, Mart. 5, 39, 6:

    mentiris juvenem tinctis capillis,

    id. 3, 43, 1:

    color, qui chrysocollam mentitur,

    Plin. 35, 6, 29, § 48:

    nec varios discet mentiri lana colores,

    Verg. E. 4, 42: sexum viris denegatum muliebri motu, Col. praef. 1.—Hence, *
    1.
    mentĭens, entis, m. subst., a fallacy, sophism: quomodo mentientem, quem pseudomenon vocant, dissolvas, Cic. Div. 2, 4, 11. —
    2.
    mentītus, a, um, Part., in pass. signif., imitated, counterfeit, feigned ( poet.):

    mentita tela,

    Verg. A. 2, 422:

    figurae,

    Ov. M. 5, 326:

    fama,

    id. ib. 10, 28:

    nomen,

    id. ib. 10, 439; id. H. 11, 73; Sen. Contr. 5, 5, 3; Luc. 2, 512; Val. Fl. 6, 698; 7, 155; Sil. 15, 796; Stat. S. 4, 6, 21; id. Th. 1, 256; 7, 303; 10, 875; Poët. ap. Suet. Oth. 3; Prop. 4 (5), 7, 58:

    mentiti fictique terrores,

    Plin. Ep. 6, 20, 15; id. Pan. 81, 3:

    divinitas,

    Lact. 2, 16, 2; Quint. 12, 10, 76.

    Lewis & Short latin dictionary > mentior

  • 11 sophisma

    sŏphisma, ătis, n., = sophisma, a false conclusion, fallacy, sophism (pure Lat. captio), Sen. Ep. 45, 8; Gell. 18, 13, 2 (in Cic. Ac. 2, 24, 75, written as Greek, and explained by fallaces conclusiunculae; cf. also Sen. Ep. 111, 1).

    Lewis & Short latin dictionary > sophisma

См. также в других словарях:

  • fallacy — fallacy, sophism, sophistry, casuistry are comparable when meaning unsound and misleading reasoning or line of argument. The same distinctions in implications and connotations are distinguishable in the corresponding adjectives fallacious,… …   New Dictionary of Synonyms

  • Fallacy — Fal la*cy (f[a^]l l[.a]*s[y^]), n.; pl. {Fallacies} (f[a^]l l[.a]*s[i^]z). [OE. fallace, fallas, deception, F. fallace, fr. L. fallacia, fr. fallax deceitful, deceptive, fr. fallere to deceive. See {Fail}.] 1. Deceptive or false appearance;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • fallacy — [fal′ə sē] n. pl. fallacies [ME fallace < OFr < L fallacia, deception, artifice < fallax (gen. fallacis), deceitful < fallere, to deceive: see FAIL] 1. Obs. deception 2. aptness to mislead; deceptive or delusive quality [the fallacy… …   English World dictionary

  • fallacy — I noun captio, deception, deceptive belief, delusion, deviation from truth, distortion, erroneous reasoning, erroneousness, error, fallacious argument, false appearance, falseness, falsity, faultiness, faulty reasoning, flaw in reasoning,… …   Law dictionary

  • fallacy — late 15c., deception, false statement, from L. fallacia deception, noun of quality from fallax (gen. fallacis) deceptive, from fallere deceive (see FAIL (Cf. fail)). Specific sense in logic dates from 1550s. An earlier form was fallace (c.1300),… …   Etymology dictionary

  • fallacy — [n] illusion, misconception aberration, ambiguity, artifice, bias, casuistry, cavil, deceit, deception, deceptiveness, delusion, deviation, elusion, equivocation, erratum, erroneousness, error, evasion, falsehood, faultiness, flaw, heresy,… …   New thesaurus

  • fallacy — ► NOUN (pl. fallacies) 1) a mistaken belief. 2) a failure in reasoning which makes an argument invalid. DERIVATIVES fallacious adjective. ORIGIN Latin fallacia, from fallere deceive …   English terms dictionary

  • Fallacy — In logic and rhetoric, a fallacy is usually incorrect argumentation in reasoning resulting in a misconception or presumption. By accident or design, fallacies may exploit emotional triggers in the listener or interlocutor (appeal to emotion), or… …   Wikipedia

  • fallacy — /fal euh see/, n., pl. fallacies. 1. a deceptive, misleading, or false notion, belief, etc.: That the world is flat was at one time a popular fallacy. 2. a misleading or unsound argument. 3. deceptive, misleading, or false nature; erroneousness.… …   Universalium

  • fallacy — n. 1) a fallacy to + int. (it s a fallacy to assume that he will help) 2) a fallacy that (it s a fallacy that all politicians are corrupt) * * * [ fæləsɪ] a fallacy that (it s a fallacy) that all politicians are corrupt a fallacy to + inf. (it s… …   Combinatory dictionary

  • fallacy — Synonyms and related words: Albigensianism, Arianism, Catharism, Ebionitism, Erastianism, Gnosticism, Jovinianism, Lollardy, Manichaeanism, Manichaeism, Monophysism, Monophysitism, Pelagianism, Waldensianism, Wyclifism, aberrancy, aberration,… …   Moby Thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»