Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

faciem

  • 1 Ante faciem populi

    Перед лицом народа; у всех на виду.
    Кто останется столь бесчувственным при такой безудержной лести ante faciem populi, да к тому же еще в печати, и окажется настолько скуп, что не оплатит мне издержек на издание, не поможет достичь успеха или, на худой конец, не выразит мне своей признательности...? (Фернандес де Лисарди, Перикильо Сарньенто.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ante faciem populi

  • 2 Animadvertistine, ubicumque stes, fumum recta in faciem ferri?

    • (At a barbeque) Ever noticed how wherever you stand, the smoke goes right into your face?

    Latin Quotes (Latin to English) > Animadvertistine, ubicumque stes, fumum recta in faciem ferri?

  • 3 facies

    făcĭēs, ēi, f.    - gén. sing. arch. facies, facii, facie -- gén. plur. facierum, Vulg. Cato. -- dat. plur. faciebus, Hier. [st1]1 [-] ce qui apparaît: aspect, apparence, air, forme; fausse apparence, prétexte.    - verte omnis tete in facies, Virg. En. 12: prends toutes les formes possibles (recours à tous les expédients possibles).    - in faciem montis, Virg.: en forme de montagne.    - liberalis facies, Ter.: air distingué.    - prima facie, Dig.: au premier aspect.    - haec facies Trojae erat, Ov. Tr. 1: tel était l'aspect de Troie.    - alicujus rei speciem accipere: prendre l'aspect de qqch.    - colores prima facie duri, Sen.: couleurs dures au premier abord.    - publici consilii facie (= specie), Tac. H. 2: sous prétexte de délibération publique. [st1]2 [-] figure, face, visage, mine, physionomie.    - facies homini tantum, Plin.: l'homme seul a un visage.    - nec faciem litore demovet, Hor. C. 4: il ne détourne pas la tête du rivage.    - recta facie loqui, Juv. 6: parler la tête haute.    - de facie noscere, Cic. Pis. 32: connaître de vue.    - in facie vecordia inerat, Sall.: ses traits respiraient la démence.    - perfricare faciem, Plin.: "frotter son front" (pour en chasser la rougeur), dépouiller toute honte, s'armer d'audace. [st1]3 [-] éclat, beauté, grâce.    - facies Briseidos, la beauté de Briséis.    - faciem quaerere, Prop.: viser à être belle, se parer.    - virgo ipsa facie egregia, Ter.: la jeune fille est elle-même d'une beauté remarquable. [st1]4 [-] genre, espèce, sorte.    - plures eloquentiae facies, Quint.: plusieurs genres d'éloquence.    - ad istam faciem est morbus qui... Plaut.: telle est la maladie qui... [st1]5 [-] image, spectre, spectacle.    - dirae facies, Virg.: d'horribles fantômes.
    * * *
    făcĭēs, ēi, f.    - gén. sing. arch. facies, facii, facie -- gén. plur. facierum, Vulg. Cato. -- dat. plur. faciebus, Hier. [st1]1 [-] ce qui apparaît: aspect, apparence, air, forme; fausse apparence, prétexte.    - verte omnis tete in facies, Virg. En. 12: prends toutes les formes possibles (recours à tous les expédients possibles).    - in faciem montis, Virg.: en forme de montagne.    - liberalis facies, Ter.: air distingué.    - prima facie, Dig.: au premier aspect.    - haec facies Trojae erat, Ov. Tr. 1: tel était l'aspect de Troie.    - alicujus rei speciem accipere: prendre l'aspect de qqch.    - colores prima facie duri, Sen.: couleurs dures au premier abord.    - publici consilii facie (= specie), Tac. H. 2: sous prétexte de délibération publique. [st1]2 [-] figure, face, visage, mine, physionomie.    - facies homini tantum, Plin.: l'homme seul a un visage.    - nec faciem litore demovet, Hor. C. 4: il ne détourne pas la tête du rivage.    - recta facie loqui, Juv. 6: parler la tête haute.    - de facie noscere, Cic. Pis. 32: connaître de vue.    - in facie vecordia inerat, Sall.: ses traits respiraient la démence.    - perfricare faciem, Plin.: "frotter son front" (pour en chasser la rougeur), dépouiller toute honte, s'armer d'audace. [st1]3 [-] éclat, beauté, grâce.    - facies Briseidos, la beauté de Briséis.    - faciem quaerere, Prop.: viser à être belle, se parer.    - virgo ipsa facie egregia, Ter.: la jeune fille est elle-même d'une beauté remarquable. [st1]4 [-] genre, espèce, sorte.    - plures eloquentiae facies, Quint.: plusieurs genres d'éloquence.    - ad istam faciem est morbus qui... Plaut.: telle est la maladie qui... [st1]5 [-] image, spectre, spectacle.    - dirae facies, Virg.: d'horribles fantômes.
    * * *
        Facies, pen. cor. huius faciei, pen. prod. f. g. Plin. La face, Le visage, Viaire.
    \
        Facies. La forme et qualité, La stature, La grandeur et grosseur, La figure, La sorte, La facon.
    \
        - qua facie est homo? S. Sesquipede quidem est, quam tu, longior. Plau. De quelle apparence et stature?
    \
        Flaccida facies. Face passee. B.
    \
        Flammata facies. Senec. Visage enflambé de courroux.
    \
        Inscripta. Claud. Cauterisee, Marquee d'un fer chauld.
    \
        Prima facie. Caius. De prime face.
    \
        Vieta facies. Face passee. B.
    \
        Cogitare faciem alicuius. Cic. Penser à la face d'aucun.
    \
        A verbis facies dissidet ista tuis. Ouid. Ton visage ne se rapporte, et ne s'accorde à tes parolles.
    \
        Ad eam rem habeo omnem faciem. Plaut. Je me gouverneray en cest affaire tout ainsi que tu vouldras.
    \
        Mutatus faciem et ora. Virg. Qui a changé de face.
    \
        De facie aliquem noscere. Cic. Congnoistre de veue seulement.
    \
        Facies. Gell. La semblance de quelque chose que ce soit.
    \
        Saeua ac deformis tota vrbe facies. Tacit. Il faisoit laid et piteux veoir la ville.
    \
        Facies arboris. Plin. La figure ou sorte.
    \
        Loci facies. Tacit. La forme et figure.
    \
        In faciem montis curuata vnda circunstetit. Virg. Comme une montaigne, En forme de montaigne.
    \
        Facies pulueris. Gellius, Contusaque in pulueris faciem. En facon et maniere de pouldre.
    \
        Soloecismi faciem habere. Quintil. Resembler à, etc.
    \
        In faciem stagni. Tacit. En forme d'un estang.
    \
        Proximus dies faciem victoriae latius aperuit. Tacit. Quelle et combien estoit grande la victoire.
    \
        Immutata vrbis facies erat. Sallust. La contenance de la ville.
    \
        Vertere se in omnes facies. Virgil. Essayer tous moyens possibles.

    Dictionarium latinogallicum > facies

  • 4 facies

    faciēs, ēi, f. (zu facio; vgl. Gell. 13, 30 od. 29, 2), das Gemächt, I) abstr.: 1) übh. die äußere Beschaffenheit, das Äußere, das Aussehen, Ansehen, der Anblick, die äußere Erscheinung, das Bild (s. Fabri Sall. Iug. 15, 1), a) leb. Wesen: hominis, Ter.: Illyrica hominis, Plaut.: reorum, Liv.: cadaverosa, Ter.: decora, Sall.: faciem (dem Äußeren nach) tauro propior, Verg.: quem ne de facie quidem nosti, Cic.: senatus faciem secum attulerat, hatte in seiner Person den S. dargestellt, Cic. – b) lebl. Ggstde.: locorum, Ov.: ripae, Curt.: maris, Verg.: imminentis periculi, Curt.: forma ipsa et tamquam facies honesti, Cic.: ceterum facies totius negotii (Kampfesarbeit) varia, incerta, foeda atque miserabilis, Sall.: facie (poma Tiburtia) praestant, sie sehen nur schöner aus, Hor.: sub his per latus omne vineae porriguntur unamque faciem longe lateque contexunt, Plin. ep.: pro me est repentina eius (coloris) facies (Erscheinung) et repentinus interitus (Verschwinden), Sen.: quorum nullum est tam mirabile quam primā facie (dem ersten Anschein nach) videtur, Sen.: u. so dicebat quosdam colores primā facie duros, Sen. rhet. – 2) insbes.: a) ( wie species) die Gestaltung, Art, Beschaffenheit (s. Mützell Curt. 3, 11 [28], 22), laborum, scelerum, Verg.: in faciem hederae (efeuartig) frondescere, Ov.: non una pugnae facies, nicht gleichförmig gestaltete sich der K., Tac.: nec ulla facies mali (Jammerszene) deerat, Curt.: quā facie sunt (crepundia)? von welcher Art sind sie? Plaut.: ad istam faciem, (solcher Gestalt od. Art) est morbus, qui te macerat, Plaut.: ossa cineremque eius mixta odoribus contusaque in faciem pulveris aquae indidit, Gell. 10, 18, 3. – b) bloßes äußeres, scheinbares Ansehen, Schein, publici consilii facie (unter dem Sch.), Tac.: facie ingenii blandiri, Quint. – c) schönes, anmutiges Ansehen, Schönheit, Anmut, α) einer Pers.: Tyndaridis, Verg.: neglecta, Ov.: facie spectabilis, Ov.: cura dabit faciem, Ov. – β) einer Örtl.: fac. loci, Ov. met. 3, 414. – d) glänzendes Ansehen, Glanz, convenit illis et facie maioris vivere census, Iuven. 7, 137. – II) konkr.: 1) die äußere Gestalt, Figur, Form, a) leb. Wesen: deae, Verg.: Homeri, Cic.: nova, Cic.: terribiles facies Scytharum Bactrianorumque, Curt.: in faciem alcis verti od. converti, Verg.: se in omnes facies vertere, Verg.: alqm facie cognoscere oder noscitare, Liv. – b) lebl. Ggstde.: loci, Tac.: locorum, Sall.: vestigii humani, Sall. fr.: litteras facie nosse, Quint.: multarum urbium faciem praestare, Plin. ep.: nec pingues unam in faciem nascuntur olivae, Verg. – 2) das Antlitz, Angesicht, Gesicht, alcis, Cic. u.a.: rubida, Suet.: cicatricosa, Quint.: contracta (eingeschrumpftes), Plin. ep.: depravata (verzerrtes), Sen.: faciem rasitare, Suet.: faciem quaerere, sich im einnehmenden Mienenspiel üben, Prop.: faciem perfricare, sprichw. = die Scham verlieren, Plin. praef. § 4. Quint. 11, 3, 160. – / Alter Genet. Sing. facies u. facii (vgl. Gell. 9, 14, 1 sq.), Claud. Quadr. bei Gell. 9, 13, 11 u. 9, 14, 3: alter Genet. facie, Plaut. mil. 1172. – Genet. Plur. facierum, Cato or. fr. 71 ( bei Prisc. 7, 95). Vulg. (Amiat.) 2. Cor. 1, 11: Nom. u. Akk. Plur. facies, Tert. adv. Iud. 11 (wo Ggstz. posteriora, Rückseite), Hieron. epist. 38, 3. Vulg. thren. 5, 12; Ierem. 42, 12 u.a.: Dat. Plur. faciebus, Hieron. Ephes. 3, 5.

    lateinisch-deutsches > facies

  • 5 facies

    faciēs, ēi, f. (zu facio; vgl. Gell. 13, 30 od. 29, 2), das Gemächt, I) abstr.: 1) übh. die äußere Beschaffenheit, das Äußere, das Aussehen, Ansehen, der Anblick, die äußere Erscheinung, das Bild (s. Fabri Sall. Iug. 15, 1), a) leb. Wesen: hominis, Ter.: Illyrica hominis, Plaut.: reorum, Liv.: cadaverosa, Ter.: decora, Sall.: faciem (dem Äußeren nach) tauro propior, Verg.: quem ne de facie quidem nosti, Cic.: senatus faciem secum attulerat, hatte in seiner Person den S. dargestellt, Cic. – b) lebl. Ggstde.: locorum, Ov.: ripae, Curt.: maris, Verg.: imminentis periculi, Curt.: forma ipsa et tamquam facies honesti, Cic.: ceterum facies totius negotii (Kampfesarbeit) varia, incerta, foeda atque miserabilis, Sall.: facie (poma Tiburtia) praestant, sie sehen nur schöner aus, Hor.: sub his per latus omne vineae porriguntur unamque faciem longe lateque contexunt, Plin. ep.: pro me est repentina eius (coloris) facies (Erscheinung) et repentinus interitus (Verschwinden), Sen.: quorum nullum est tam mirabile quam primā facie (dem ersten Anschein nach) videtur, Sen.: u. so dicebat quosdam colores primā facie duros, Sen. rhet. – 2) insbes.: a) ( wie species) die Gestaltung, Art, Beschaffenheit (s. Mützell Curt. 3, 11 [28], 22), laborum, scelerum, Verg.: in faciem hederae (efeuartig) frondescere, Ov.: non una pugnae facies, nicht gleichförmig gestaltete
    ————
    sich der K., Tac.: nec ulla facies mali (Jammerszene) deerat, Curt.: quā facie sunt (crepundia)? von welcher Art sind sie? Plaut.: ad istam faciem, (solcher Gestalt od. Art) est morbus, qui te macerat, Plaut.: ossa cineremque eius mixta odoribus contusaque in faciem pulveris aquae indidit, Gell. 10, 18, 3. – b) bloßes äußeres, scheinbares Ansehen, Schein, publici consilii facie (unter dem Sch.), Tac.: facie ingenii blandiri, Quint. – c) schönes, anmutiges Ansehen, Schönheit, Anmut, α) einer Pers.: Tyndaridis, Verg.: neglecta, Ov.: facie spectabilis, Ov.: cura dabit faciem, Ov. – β) einer Örtl.: fac. loci, Ov. met. 3, 414. – d) glänzendes Ansehen, Glanz, convenit illis et facie maioris vivere census, Iuven. 7, 137. – II) konkr.: 1) die äußere Gestalt, Figur, Form, a) leb. Wesen: deae, Verg.: Homeri, Cic.: nova, Cic.: terribiles facies Scytharum Bactrianorumque, Curt.: in faciem alcis verti od. converti, Verg.: se in omnes facies vertere, Verg.: alqm facie cognoscere oder noscitare, Liv. – b) lebl. Ggstde.: loci, Tac.: locorum, Sall.: vestigii humani, Sall. fr.: litteras facie nosse, Quint.: multarum urbium faciem praestare, Plin. ep.: nec pingues unam in faciem nascuntur olivae, Verg. – 2) das Antlitz, Angesicht, Gesicht, alcis, Cic. u.a.: rubida, Suet.: cicatricosa, Quint.: contracta (eingeschrumpftes), Plin. ep.: depravata (verzerrtes), Sen.: faciem rasitare, Suet.: faciem quaerere, sich im einnehmenden Mie-
    ————
    nenspiel üben, Prop.: faciem perfricare, sprichw. = die Scham verlieren, Plin. praef. § 4. Quint. 11, 3, 160. – Alter Genet. Sing. facies u. facii (vgl. Gell. 9, 14, 1 sq.), Claud. Quadr. bei Gell. 9, 13, 11 u. 9, 14, 3: alter Genet. facie, Plaut. mil. 1172. – Genet. Plur. facierum, Cato or. fr. 71 ( bei Prisc. 7, 95). Vulg. (Amiat.) 2. Cor. 1, 11: Nom. u. Akk. Plur. facies, Tert. adv. Iud. 11 (wo Ggstz. posteriora, Rückseite), Hieron. epist. 38, 3. Vulg. thren. 5, 12; Ierem. 42, 12 u.a.: Dat. Plur. faciebus, Hieron. Ephes. 3, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > facies

  • 6 facies

    făcĭes, ēi (old form facies, rarely facii, Gell. 8, 14, 1:

    facie,

    Plaut. Mil. 4, 4, 36; dat. facie, facii, Gell. l. l.; plur. very rare; nom. and acc. facies, Vulg. Thren. 5, 12; id. Jer. 42, 12; dat. faciebus, Hier. Eph. 3, 5), f. [root fa- of fari, strengthened fac-; cf. fax, facetus].
    I.
    Orig., make, form, configuration, figure, shape.
    A.
    In gen. (= universa corporis forma; cf.: figura, species): Quidam faciem esse hominis putant os tantum et oculos et genas, quod Graeci prosôpon dicunt: quando facies sit forma omnis et modus et factura quaedam corporis totius, etc., Gell. 13, 29: Sardinia in Africo mari facie vestigii humani, Sall. H. ap. Gell. l. l.; Plaut. Poen. 5, 2, 151 sq.; cf. Non. 52, 27 sq.:

    non est formosa, cujus crus laudatur aut brachium, sed illa, cujus universa facies admirationem singulis partibus abstulit,

    Sen. Ep. 33; cf. Lucr. 5, 1169 sq.; Hor. S. 1, 2, 87.—
    2.
    Of things: Dae. Dicito, quid insit, et qua facie, memorato onmia... Pa. Sunt crepundia. Dae. Qua facie sunt? Plaut. Rud. 4, 4, 105 and 111:

    curvata in montis faciem circumstetit unda,

    Verg. G. 4, 361:

    haec facies Trojae, cum caperetur, erat,

    Ov. Tr. 1, 3, 26; cf.

    urbium,

    Plin. Ep. 2, 17 fin.:

    antequam Vesuvius faciem loci verteret,

    Tac. A. 4, 67:

    arboris,

    Plin. 12, 14, 31, § 55:

    vehiculi,

    Gell. 15, 30, 3:

    alia illi caeli,

    Plin. 6, 17, 21, § 58:

    ossa contusa in faciem pulveris,

    Gell. 10, 18, 3:

    longa quibus facies ovis erit,

    Hor. S. 2, 4, 12 et saep. —
    3.
    Prov.: verte omnes tete in facies, i. e. resort to every expedient (an expression borrowed from, and alluding to, the changes of Proteus), Verg. A. 12, 891.—
    B.
    In partic., face, visage, countenance (most freq. in class. Lat.;

    syn.: os, vultus, frons, lineamenta): facies homini tantum: ceteris os aut rostra,

    Plin. 11, 37, 51, § 138:

    in facie vultuque nostro cum sint decem aut paulo plura membra, etc.,

    id. 7, 1, 1, § 8:

    non quaeruntur ea, quae nobis non possumus fingere, facies, vultus, sonus,

    Cic. de Or. 1, 28, 127:

    prorsus in facie vultuque vecordia inerat,

    Sall. C. 15, 5:

    qua facie, qua statura,

    Cic. Phil. 2, 16, 41: uretur facies;

    urentur sole capilli,

    Tib. 1, 9, 15: cf. id. 1, 5, 43:

    sumit utrumque Inde habitum facies,

    Juv. 9, 20:

    peregrina,

    Plaut. Ps. 4, 2, 9; cf.:

    affers faciem novam,

    Cic. Fl. 29, 70:

    liberali (homo),

    Ter. Eun. 3, 2, 20:

    egregiā (virgo),

    of rare beauty, id. Phorm. 1, 2, 50:

    hispida,

    Hor. C. 4, 10, 5:

    cicatricosa,

    Quint. 4, 1, 61:

    adversa,

    id. 2, 13, 9:

    curvo nec faciem litore demovet,

    Hor. C. 4, 5, 14:

    de facie quidem nosti,

    Cic. Pis. 32, 81:

    recta facie loqui,

    i. e. boldly, Juv. 6, 401 et saep.— Poet.:

    cura dabit faciem, facies neglecta peribit,

    a beautiful face, beauty, Ov. A. A. 3, 105.— Prov.: perfricare faciem, to lay aside shame, Plin. H. N. praef. § 4; cf. Quint. 11, 3, 160.
    II.
    Trop., external form, look, condition, appearance (class.):

    set qua faciest tuus sodalis,

    Plaut. Capt. 3, 4, 113; id. Rud. 2, 7, 7:

    fateantur, in Maeandrii persona esse expressam faciem civitatis,

    Cic. Fl. 22, 13; cf.:

    (C. Popilius) senatus faciem secum attulerat auctoritatemque Populi Romani,

    id. Phil. 8, 8, 23:

    una senum facies, cum voce trementia membra, etc.,

    Juv. 10, 198:

    quibus rebus immutata facies urbis erat,

    Sall. C. 31, 1:

    loci,

    Tac. A. 4, 67:

    formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides,

    Cic. Off. 1, 5, 14; Quint. 3, 6, 88; 4, 1, 42 Spald.:

    quarum (causarum) varia ac nova semper est facies,

    id. 2, 4, 28:

    plures eloquentiae facies,

    id. 12, 10, 69:

    (inventiunculae) facie ingenii blandiuntur,

    id. 8, 5, 22:

    nec ulla facies mali erat,

    Curt. 3, 11, 22:

    ad istam faciem est morbus qui me macerat,

    has that form, is of such a nature, Plaut. Cist. 1, 1, 73.—
    2.
    In partic., in Tac. for the class. species, external appearance, as opposed to reality, a pretence, pretext; publici consilii facie (= specie), Tac. H. 2, 54; id. A. 13, 28; Amm. 20, 5.—
    B.
    Transf., poet. and in post-Aug. prose, for the class. aspectus, look, sight, aspect: quae scelerum [p. 715] facies? Verg. A. 6, 560:

    subita,

    Sil. 7, 367:

    decora,

    Plin. Pan. 56, 5:

    memoranda,

    id. ib. 35, 1:

    foeda,

    id. ib. 82, 8:

    vineae unam faciem contexunt,

    id. Ep. 5, 6, 9:

    exceptio, quae prima facie justa videatur,

    at first sight, Gai. Inst. 4, 1:

    prima facie,

    Dig. 16, 1, 13; Sen. Ep. 87, 1; id. Contr. 5, 10, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > facies

  • 7 faciēs

        faciēs acc. em, abl. ē, nom. and acc plur. ēs    [1 FAC-], appearance, form, figure, shape, build: decora (equorum), H.: faciem mutatus et ora, V.: parentis Anchisae, shade, V.: longa quibus facies ovis erit, H.: Adparent dirae facies, apparitious, V.: verte omnīs tete in facies, i. e. try every expedient, V.— A face, visage, countenance, look: non novi hominis faciem, know by sight, T.: egregia, of rare beauty, T.: insignis facie, V.: faciem eius ignorare, S.: in facie voltuque vecordia inerat, S.: mea laudata, beauty, O.: adfers faciem novam: (nymphe) Rara facie, O.: nec faciem litore demovet, H.: rectā facie loqui, boldly, Iu.: (volucris) armata, beaked, O. — Fig., external form, look, condition, appearance, aspect: senatus faciem secum attulerat P. R.: contra belli faciem, as if there were no war, S.: publici consilii facie, pretext, Ta.: urbis, S.: maris, V.: noctis, O.: arbos faciem simillima lauro, V. — A kind, sort, class: Quae scelerum facies? V.: laborum, V.: scelerum, V.: pugnae, Ta.
    * * *
    shape, face, look; presence, appearance; beauty; achievement

    Latin-English dictionary > faciēs

  • 8 facies

    faciēs, ēī f. [одного корня с facio ]
    1) внешний образ, наружность, внешность ( Homēri C); форма (urbis Sl; locorum O)
    2) образ, подобие
    in faciem alicujus rei V, T, O — наподобие чего-л., подобно чему-л.
    3) (мнимый) вид, (благовидный) предлог
    facie alicujus rei T — под предлогом (под видом) чего-л.
    4) лицо, лик (rubida Su; cicatricosa Q)
    aliquem facie cognoscere (noscitare) L — знать кого-л. в лицо
    6) зрелище (decōra f.! PJ)

    Латинско-русский словарь > facies

  • 9 perfrico

    per-frĭco, cui, cātum, and ctum, āre, v. a.
    I.
    Lit., to rub all over, to rub or scratch (class.):

    caput unguento,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

    totam faciem fuligine,

    Petr. 22; Cels. 3, 14:

    totum corpus,

    id. 1, 3; Plin. 28, 12, 51, § 190: perfrictis oculis, App. M. 2, p. 125, 28:

    dentes,

    Ov. A. A. 3, 216:

    caput sinistrā manu perfricans,

    scratching his head, Cic. Pis. 25, 61.—
    II.
    Transf.: frontem, faciem, os, to rub one's forehead or face, in order to make one's blushes disappear; hence, to lay aside all sense of shame, to cast off shame, summon one's assurance, put on a bold face (class.):

    cum os perfricuisti,

    Cic. Tusc. 3, 18, 41:

    vitiosa sunt illa... perfricare faciem et quasi improbam facere,

    Quint. 11, 3, 160:

    cum perfricuit frontem posuitque pudorem,

    Mart. 11, 27, 7: perfrica frontem et dic, Calv. ap. Quint. 9, 2, 25: perfricui faciem, Plin. H. N. praef. § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > perfrico

  • 10 perfrico

    per-frico, fricuī, fricātum u. frictum, āre, tüchtig reiben, I) im allg., tüchtig reiben (abreiben), frottieren, alqm, Cels.: alqm leniter, leviter, Cels.: alqm post febrem, Cels.: perfricari, si potest, maxime per se ipsum, saepius eodem die, et ante cibum et post eum, Cels.: ipse se perfricare debet, Cels.: in unctione vehementer perfricari, Cels. – crura brachiaque, Cels.: os (Gesicht), Cels.: pectus diu, Cels.: oculos, Apul.: caput leniter manibus suis, Cels.: caput sinistrā manu, sich in den Haaren krauen, hinter den Ohren kratzen (v. Bedenklichen), Cic. Pis. 61. – m. Ang. des Stoffes womit? durch Abl. od. durch ex m. Abl. = tüchtig abreiben, einreiben, adipe, Cels.: oleo vetere, Cels.: sale contrito, Cels.: fauces felis extrinsecus fimo, Plin.: cervicum dolores butyro aut adipe ursino, Plin.: totam faciem alcis fuligine, Petron.: faciem alcis pisce, Suet.: manus ex vetere oleo, Cels.: totum corpus leniter ex oleo, Cels. – II) prägn., das Gesicht usw. reiben, um die Schamröte zu vertreiben = das Schamgefühl beseitigen, die Scham ablegen, os, Cic.: faciem, Plin.: frontem, Mart. – / Perf. perfricaveris, Marc. Emp. 32 extr. fol. 133, b. – Cornif. rhet. 4, 14 jetzt defricari, Cic. Verr. 3, 62 jetzt confricaret, Ov. art. am. 3, 216 jetzt defricuisse.

    lateinisch-deutsches > perfrico

  • 11 o

    o (oh), interj. ô, oh! ah! (pour appeler, invoquer, exprimer un voeu, la joie, l'indignation...).    - o + vocatif - o mi Furni! Cic.: ô mon cher Furnius!    - o, salve, Pamphile! Ter.: eh! bonjour, Pamphile!    - o + acc. exclam. - o me perditum! Cic.: ah! c'en est fait de moi!    - o faciem pulchram! Ter.: oh! le beau visage!
    * * *
    o (oh), interj. ô, oh! ah! (pour appeler, invoquer, exprimer un voeu, la joie, l'indignation...).    - o + vocatif - o mi Furni! Cic.: ô mon cher Furnius!    - o, salve, Pamphile! Ter.: eh! bonjour, Pamphile!    - o + acc. exclam. - o me perditum! Cic.: ah! c'en est fait de moi!    - o faciem pulchram! Ter.: oh! le beau visage!
    * * *
        O Vocandi interiectio, nominatiuo interdum, nonnunquam etiam accusatiuo gaudens. Virgil. O regina. Un mot de quoy on use quand on huche aucun: usité mesme en Francois, et autres langaiges.
    \
        Aliquando admirandi. Terent. O faciem pulchram! O le beau visage!
    \
        Exclamantis. Teren. O audaciam! O la hardiesse! En s'escriant.
    \
        Dolentis. Cic. O me perditum, o me afflictum. O moy homme perdu. Par desplaisir et douleur.
    \
        Irridentis. Cic. O praeclaram sapientiam. Voila une belle sagesse. En se mocquant.
    \
        Exultantis. Terent. O factum bene. O que c'est bien faict. En s'esjouissant.
    \
        O, Interiectio repente perculsi. Quand il survient soubdainement ce qu'on desiroit veoir. Terentius, Quis hic loquitur? Mysis salue. M. O salue Pamphile.
    \
        O, pro Vtinam. Virgilius, O tantum libeat mecum tibi sordida rura habitare. Pleust à Dieu que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > o

  • 12 perfrico

    perfrico, āre, fricui (fricavi), fricatum (frictum) - tr. - frictionner, frotter; enduire, oindre.    - frontem (faciem, os) perfricare: se frotter le front (pour l'empêcher de rougir), perdre toute pudeur.
    * * *
    perfrico, āre, fricui (fricavi), fricatum (frictum) - tr. - frictionner, frotter; enduire, oindre.    - frontem (faciem, os) perfricare: se frotter le front (pour l'empêcher de rougir), perdre toute pudeur.
    * * *
        Perfrico, perfricas, pen. cor. perfricui, perfrictum, perfricare. Cic. Frotter, ou Frotter fort.
    \
        Perfricant sale minuto. Varro. Pouldrent de sel.
    \
        Perfricare faciem vel frontem. Martial. Se eshonter, Perdre toute honte.

    Dictionarium latinogallicum > perfrico

  • 13 prostituo

    prostĭtŭo, ĕre, stĭtŭi, stĭtūtum [pro + statuo] - tr. - [st1]1 [-] placer devant, exposer aux yeux.    - Plaut. Ps. 178 ; Arn. 5, 177. [st1]2 [-] prostituer, mettre en vente.    - prostituere pudicitiam suam, Suet. Ner. 29: se prostituer.    - prostituere faciem suam lucro, Ov. Am. 1, 10, 42: faire commerce de sa beauté.    - sese toto corpore prostituere, Catul. 110: prostituer toute sa personne.    - cf. Lact. 3, 21, 6; Petr. 126; Lact. 5, 9, 16; 1, 20, 15; Just. 21, 3, 2. [st1]3 [-] fig. prostituer, déshonorer, salir.    - prosituere ejus famam, Cato, d. Gell. 17, 13: salir sa réputation.    - prostituere vocem, Ov. Am. 1, 15, 5: prostituer son éloquence.
    * * *
    prostĭtŭo, ĕre, stĭtŭi, stĭtūtum [pro + statuo] - tr. - [st1]1 [-] placer devant, exposer aux yeux.    - Plaut. Ps. 178 ; Arn. 5, 177. [st1]2 [-] prostituer, mettre en vente.    - prostituere pudicitiam suam, Suet. Ner. 29: se prostituer.    - prostituere faciem suam lucro, Ov. Am. 1, 10, 42: faire commerce de sa beauté.    - sese toto corpore prostituere, Catul. 110: prostituer toute sa personne.    - cf. Lact. 3, 21, 6; Petr. 126; Lact. 5, 9, 16; 1, 20, 15; Just. 21, 3, 2. [st1]3 [-] fig. prostituer, déshonorer, salir.    - prosituere ejus famam, Cato, d. Gell. 17, 13: salir sa réputation.    - prostituere vocem, Ov. Am. 1, 15, 5: prostituer son éloquence.
    * * *
        Prostituo, prostituis, prostitui, pen. cor. prostitutum, pen. prod. prostituere. S'abbandonner à paillardise, Prostituer.
    \
        Faciem suam lucro prostituere. Ouid. Gaigner argent pour sa beaulté.
    \
        Voces prostituere ignato foro. Ouid. Plaider et advocasser pour gaigner argent.

    Dictionarium latinogallicum > prostituo

  • 14 perfrico

    per-frico, fricuī, fricātum u. frictum, āre, tüchtig reiben, I) im allg., tüchtig reiben (abreiben), frottieren, alqm, Cels.: alqm leniter, leviter, Cels.: alqm post febrem, Cels.: perfricari, si potest, maxime per se ipsum, saepius eodem die, et ante cibum et post eum, Cels.: ipse se perfricare debet, Cels.: in unctione vehementer perfricari, Cels. – crura brachiaque, Cels.: os (Gesicht), Cels.: pectus diu, Cels.: oculos, Apul.: caput leniter manibus suis, Cels.: caput sinistrā manu, sich in den Haaren krauen, hinter den Ohren kratzen (v. Bedenklichen), Cic. Pis. 61. – m. Ang. des Stoffes womit? durch Abl. od. durch ex m. Abl. = tüchtig abreiben, einreiben, adipe, Cels.: oleo vetere, Cels.: sale contrito, Cels.: fauces felis extrinsecus fimo, Plin.: cervicum dolores butyro aut adipe ursino, Plin.: totam faciem alcis fuligine, Petron.: faciem alcis pisce, Suet.: manus ex vetere oleo, Cels.: totum corpus leniter ex oleo, Cels. – II) prägn., das Gesicht usw. reiben, um die Schamröte zu vertreiben = das Schamgefühl beseitigen, die Scham ablegen, os, Cic.: faciem, Plin.: frontem, Mart. – Perf. perfricaveris, Marc. Emp. 32 extr. fol. 133, b. – Cornif. rhet. 4, 14 jetzt defricari, Cic. Verr. 3, 62 jetzt confricaret, Ov. art. am. 3, 216 jetzt defricuisse.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perfrico

  • 15 perfrico

    per-frico, fricuī, fricātum (frictum), āre
    1) натирать (aliquem in unctione CC; oleo или ex oleo CC); смазывать ( faciem alicujus fuligine Pt)
    p. ōs C (frontem M или faciem PM, Q) — стирать краску стыда с лица, т. е. отбросить стыд

    Латинско-русский словарь > perfrico

  • 16 conspuo

    cōn-spuo, spuī, spūtum, ere, I) tr. bespucken, begeifern, mit Speichel verunreinigen, alqm immundissimo basio, Petron. 23, 4: beim Sprechen, besprudeln, sinum, Iuven. 7, 112: faciem alcis, Apul. apol. 44 extr. – als Zeichen der höchsten Verachtung, jmd. anspucken, ins Gesicht spucken, alqm, Plaut. Curc. 503. Petr. 132, 3. Hier. ep. 50, 4. Vulg. Iob 30, 10 u. ö.: faciem alcis, Lact. 4, 18, 8 u. epit. 45, 8. – dah. poet. übtr., aber unedel = conspergere, bestreuen, bedecken, Iuppiter hibernas canā nive conspuit Alpes, Furius Bibac. b. Quint. 8, 6, 17, was Horaz parodiert, indem er Furius statt Iuppiter setzt, Hor. sat. 2, 5, 41. – II) intr. hineinspucken, hinspucken, in sinum suum, Petr. 74, 13: in alqm, Vulg. Isai. 50, 6.

    lateinisch-deutsches > conspuo

  • 17 contundo

    con-tundo, tudī, tūsum, ere, zusammen- od. einstoßen = zerstoßen, I) im engern Sinne: a) mit einem Stößel in kleine Teile zerstoßen, zerklopfen, zermalmen, teneras arundinum radices, Caes.: ficum aridam, Cels. – m. Dat. (wem? für wen?), messoribus allia serpyllumque, Verg. – m. Abl. (mit), albae spinae radices ferreis pilis, Col. – m. cum u. Abl., contusae cum testis suis cochleae, Cels.: piper cum ficu contusum, Cels. – m. in u. Abl., c. thymum in pila, Varr. – m. ex (von aus = in) u. Abl., sinapis, cardamomi, resinae, singulorum p. X. VIII., quae ex leni vino contunduntur, Cels. – m. in... usque u. Akk., caro magnorum piscium in sole siccata et in pollinem usque contusa, Mela. – b) mit der Hand breitdrücken, einquetschen, nares a fronte resimas (Riese remissas) contudit, Ov. met. 14, 96.

    II) im weitern Sinne = durch häufige Stöße, Schläge beschädigen usw., wie unser zerstoßen (zuschanden stoßen), zerklopfen, zerbleuen, zerschlagen, zerquetschen, zerschellen, 1) eig.: alcis manus, Cic.: pedes, Plin.: faciem, Cels.: verenda, Plin. ep.: collum (v. Stier), Col.: so auch collum in opere, Col.: contusae aures, gequetschte, Plin. – si quis contusus est, eine Quetschung erhalten hat, Cels.: contusi ac debilitati inter saxa rupesque, Liv. – alqm fustibus, pugnis, Plaut.: anum saxis, Hor.: planā palmā faciem (sich das G.), Iuven. – v. lebl. Subjj., grando contudit vites, Hor.: hasta hebeti pectus tantummodo contudit ictu, Ov.: im Passiv, classis victa, fusa, contusa (zerschellt) fugataque est, Inscr. bei Liv.: pugiles caestibus contusi, Cic.: flos nullo contusus aratro, Catull. – poet. m. Acc. der nähern Best. (= an), asper equus duris ora contunditur lupatis, Ov.: contusus ora saxi pondere, Val. Max. – Partiz. subst., α) contūsī, ōrum, m., Gequetschte (mediz. t. t.) Plin. 25, 98. – β) contūsum, ī, n., die Quetschung, die Kontusion (mediz. t. t.), Cels. 5, 28, 14 p. 217, 21 D. Scrib. 209: Plur., Plin. 29, 141.

    2) übtr.: a) übh., an physischer Kraft mürbe machen, lähmen, der Spannkraft berauben, v. lebl. Subjj., postquam illi iusta cheragra contudit articulos, Hor.: corpora magno contusa labore, Lucr. – b) an milit., polit., geistiger u. moral. Kraft lähmen, dämpfen, niederdrücken, brechen, zuschanden (zunichte) machen od. werden lassen, ferocem victoriā Hannibalem, abklopfen, Liv.: populos feroces, Verg.: Romanorum vires proelio, Val. Max.: victoriis opes Carthaginis, Val. Max.; vgl. in Numidia nostrae opes contusae hostiumque auctae erant, Sall. – u. c. incendium belli Punici secundi, Cic.: Pacori manus contudit impetus nostros, Hor. – u. c. animum, sich bezwingen, Cic.: prius animos hostium quam arma, Val. Max.: animos feros placidā arte, Ov.: ferociam hostis, Liv.: audaciam alcis c. et frangere, Cic.: calumniam stultitiamque alcis obterere ac c., Cic.: c. insolentiam hominum, Sen.: facta Talthybii, Plaut.: minas, Hor. – v. lebl. Subjj., contudit ingenium longa patientia laborum, Ov.: eadem mala, quibus ingenia nostra hebetata, fracta, contusa sunt, Plin. ep.: is labor urbano militi insolitus contundit animos, Tac.: maeror contundit mentes, abicit, contrahit, Sen. – / Perf. contūdit gemessen bei Enn. ann. 449; vgl. Prisc. 10, 26. – Partiz. Perf. gew. contusus; aber auch contunsus, Plin. 21, 174 u. ö. Spart. Carac. 11, 3. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 552 u. 553.

    lateinisch-deutsches > contundo

  • 18 effingo

    ef-fingo, fīnxī, fictum, ere (ex u. fingo), I) = εκμάσσειν, ψήχειν, εκψήχειν, betasten, streichen, streicheln, reiben, im allg.: eff. manus (alcis), Auct. cons. ad Liv. 138. Ov. her. 20, 134. – II) prägn.: A) abreiben, ab- od. auswischen, a) = wischend entfernen, e foro spongiis effingere sanguinem, Cic. Sest. 77. – b) wischend reinigen, fiscinas spongiā, Cato r.r. 67, 2. – B) wie εκμάσσειν, εκμάσσασθαι (vgl. unser »Ziegel streichen«) = nach einem Original in bildsamen Stoffen nachbilden, ausdrücken, darstellen, bildend schaffen, 1) eig.: illum coloribus, illum cerā, illum aere, illum argento etc. effingit, läßt abbilden in ufw., Plin. ep.: pictores pulchram absolutamque faciem raro nisi in peius effingunt, liefern nur ein verhunztes Abbild von usw., Plin. ep.: oris lineamenta, Cic.: Veneris Coae pulchritudinem, hervorbringen, schaffen, Cic.: deûm imagines mortalibus materiis in speciem hominum, sich aus irdischen Stoffen menschlichen Gestalten ähnliche Götterbilder schaffen, Tac.: varias figuras, Lucan.: poet., casus in auro, darstellen, Verg.: gressus effingit euntis, ahmt des Wandelnden Tritte nach, Verg. – 2) übtr., a) ausdrücken, durch äußere Zeichen usw., primi per figuras animalium Aegyptii sensus mentis effingebant, drückten durch Tiergestalten ihres Geistes Vorstellungen aus, Tac.: (natura) speciem ita formavit oris, ut in ea penitus reconditos mores effingeret, den tief innen verborgenen Charakter ausprägte, Cic. – dah. α) (wie εκμάσσω) durch Worte ausdrücken, darstellen, schildern, alcis mores, Cic.: oratorem, Quint. – β) als Schriftsteller hervorbringen, schaffen, effinge aliquid et excude, quod sit perpetuo tuum, Plin. ep. 1, 3, 4. – b) nachbilden, wiedergeben, α) nachahmen, nachahmend erreichen od. zu erreichen suchen, pulchram absolutamque faciem, Plin. ep.: imaginem virtutis, Quint.: vim Demosthenis, Quint.: Horatium in lyricis, Plin. ep.: illum imitando, durch Nachahmung neu erschaffen, Cic. – β) im Geiste-, in der Vorstellung ein Bild von etwas entwerfen, etwas wiedergeben, veranschaulichen, ea effingenda animo, in Bilder einzukleiden, Cic.: visum impressum erfictumque ex eo, unde esset, die Erscheinung, die der Abdruck u. das Abbild desjenigen Gegenstandes sei, der ihr zugrunde liege, Cic.: quae porro tam immensa multitudo, quae illa tam multa possit effingere (wiedergeben), Cic. – / Capit. Anton. phil. 29, 6 liest Jordan richtiger et fictus.

    lateinisch-deutsches > effingo

  • 19 allecto

    Alecto (Allecto), indécl. Alecto (une des Furies, l'Incessante, l'Implacable).    - [gr]gr. Ἀληκτώ, ούς.    - [gr]gr. ἄληκτος: sans fin, incessant.    - Gorgoneis Allecto infecta venenis Latium petit, Virg. En. 7: Allecto, imprégnée des poisons de la Gorgone, se rend dans le Latium.    - Allecto torvam faciem et furialia membra exuit, Virg. En. 7: Allecto abandonne sa face hideuse et ses membres de Furie.
    * * *
    Alecto (Allecto), indécl. Alecto (une des Furies, l'Incessante, l'Implacable).    - [gr]gr. Ἀληκτώ, ούς.    - [gr]gr. ἄληκτος: sans fin, incessant.    - Gorgoneis Allecto infecta venenis Latium petit, Virg. En. 7: Allecto, imprégnée des poisons de la Gorgone, se rend dans le Latium.    - Allecto torvam faciem et furialia membra exuit, Virg. En. 7: Allecto abandonne sa face hideuse et ses membres de Furie.
    * * *
        Allecto, allectas, allectare, Frequentat. Colu. Attraire, Allicher.

    Dictionarium latinogallicum > allecto

  • 20 conspuo

    conspŭo, ĕre, spŭi, spūtum - tr. et intr. - salir de crachat, cracher sur; conspuer.    - nive conspuit Alpes, Bibac. d. Quint.: (Jupiter) couvre les Alpes de crachats de neige.    - Furius hibernas cana nive conspuet Alpes, Hor. S. 2, 5, 41: Furius crache la blanche neige sur les Alpes hivernales.    - faciem meam non averti a conspuentibus in me, Vulg. Isa. 50, 6: je n'ai pas soustrait ma face aux crachats.
    * * *
    conspŭo, ĕre, spŭi, spūtum - tr. et intr. - salir de crachat, cracher sur; conspuer.    - nive conspuit Alpes, Bibac. d. Quint.: (Jupiter) couvre les Alpes de crachats de neige.    - Furius hibernas cana nive conspuet Alpes, Hor. S. 2, 5, 41: Furius crache la blanche neige sur les Alpes hivernales.    - faciem meam non averti a conspuentibus in me, Vulg. Isa. 50, 6: je n'ai pas soustrait ma face aux crachats.
    * * *
        Conspuo, conspuis, conspui, consputum, pen. prod. conspuere. Plaut. Cracher contre quelqu'un, Souiller et ordir de crachaz.

    Dictionarium latinogallicum > conspuo

См. также в других словарях:

  • FACIEM procidendi ritus supplicum (in) — in FACIEM procidendi ritus supplicum ad pedes eius, cui supplicabant vel quasi ad pedes cum Dei pacem exorarent, apud Hebraeos in usu, ut e Sacris notissimum. Inde ad alias gentes transiit. Ita enim Darii mater et coniux, provolutae ad pedes… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • In facĭem — (lat.), ins Angesicht …   Pierer's Universal-Lexikon

  • In faciem — In faciem, lat., ins Gesicht …   Herders Conversations-Lexikon

  • LINENDI faciem mos — vide supra ubi de Asinino lacte, et infra in voce Oblinere …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TINGENDI faciem — palpebras, aliaque corporis membra, crines quoque, consuetudo, vide hîc passim: uti de Tinctae vestis usu Athenis olim interdicto, Sponsis exceptis, supra aliquid voce Pallium, it. Panathenaea …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OBLINERE os — apud Plautum, Argum. Epid. v. 5. quod proprie iis convenit, qui non faciei partem de consueto more liniebant, sed os totum. Lini enim moris erat delicatos olim, vel ad candorem nitoremque cutis conciliandum, vel ne cito barbati essent. Sic Sueton …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Membra Jesu Nostri — La page de titre du seul manuscrit autographe conservé de Membra Jesu nostri. Membra Jesu nostri (titre complet Membra Jesu nostri patientis sanctissima humissima totius cordis devotione decantata, en français « les membres de notre… …   Wikipédia en Français

  • Membra Jesu nostri — La page de titre du seul manuscrit autographe conservé de Membra Jesu nostri. Membra Jesu nostri (titre complet Membra Jesu nostri patientis sanctissima humissima totius cordis devotione decantata, en français « les membres de notre… …   Wikipédia en Français

  • ASININUS Lac — ad faciem nitidiorem redeendam olim adhibitum. Lini enim delcatos, vel ad candorem nitoremque cutis conciliandum, vel, ne cito barbati essent, certum, Sueton. de Othone c. 12. narrat, faciem quottidie pane madidô linere consuetum etc. Martial. l …   Hofmann J. Lexicon universale

  • FACIES — soli animalium est homini, cuius loco coeteris os et rostra, Plin. l. 11. c. 31. De ea sic Paschal. Coron. l. 5. c. 3. Ecquis non stupeat in illa altera (capitis parte) quae est attributa vultui, qui vultus est imago ingenii? Nam quia frons est… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Membra Jesu Nostri — Title page of Membra Jesu Nostri Membra Jesu Nostri (English: The Limbs of our Jesus), BuxWV 75, is a cycle of seven cantatas composed by Dieterich Buxtehude in 1680, and dedicated to Gustaf Düben. The full Latin title Membra Jesu nostri… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»