Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

fáfnir

  • 1 Fáfnir

    m. -ia- propr.
    Фавнир (сын Хрейдмара, ставший драконом и убитый Сигурдом)
    * * *
    с. м. р. - ia- имя дракона
    ← *faþmnir от faðma

    Old Norse-ensk orðabók > Fáfnir

  • 2 AKR

    (gen. akrs, pl. akrar), m.
    1) field, corn-field (bleikir akrar en slegin tún);
    2) crop (þeir hófðu niðrbrotit akra hans alla).
    * * *
    rs, pl. rar, [Ulf. akrs; A. S. œcer; Engl. acre; Germ. acker; Lat. ager; Gr. άγρός], arable land, ground for tillage:
    α. opp. to engi, a meadow; cp. the law term, þar er hvárki sé a. ne engi, Grág. i. 123, Hrafn. 21.
    β. opp. to tún, the ‘town’ or enclosed homefield; bleikir akrar en slegin tún, the corn-fields are white to harvest and the ‘town,’ i. e. the ‘infield,’ is mown, Nj. 112; helgi túns ok akra ok engja, Bs. i. 719; teðja akra, Rm. 12.
    2. metaph. the crop; þeir höfðu niðrbrotið akra hans alla, destroyed all the crop in the fields, Fms. v. 50; ok er hann óð rúgakrinn fullvaxinn, þá tók döggskórinn á sverðinu akrinn uppstandanda, and when he (Sigurd Fafnir’s bane) strode through the full-waxen rye-field, the tip of his sword’s sheath just touched the upstanding ears. Fas. i. 173; sá hinn góði akr ( crop) er upp rann af þeirri hinni góðu jörð, Hom. 68.
    β. name of several farms.
    COMPDS: akraávöxtr, akragerði, akrakarl, akraspillir.

    Íslensk-ensk orðabók > AKR

  • 3 ORMR

    (-s, -ar), m. snake, serpent.
    * * *
    m. [Ulf. waurms = ὄφις; A. S. wyrm; Engl. worm: O. H. G. and Germ. wurm; Dan.-Swed. orm; Lat. vermis; cp. Orms-head in Wales]:—a snake, serpent, also including ‘worms’ (cp. maðkr), and even dragons, Hm. 85, Vsp. 44, 50, Gm. 34, Skm. 27, Akv. 31, Am. 22, 55. Fms. vi. 143, Hkr. i. 103, and passim; högg-ormr, a viper; eitr-ormr, the bane of snakes, i. e. the winter time. The abode of the wicked after death was a pit full of snakes (Hver-gelmir, Ná-strönd), Edda, Vsp. 44, which calls to mind the Gehenna in Mark ix. 43, 44, and one of the Bolgos in Dante’s Inferno, Canto 24. Serpents gnawed at the root of the world-tree Yggdrasil, Gm. 34. Pits of snakes were a place of punishment, Ragn. S. l. c., Am., Akv.; but only in mythological, not in historical records. Serpents brooded over gold and treasures, cp. the serpent Fafnir, Edda, Fm., Gullþ. ch. 4, Ragn. S. (begin.); whence in poetry gold is called orm-bekkr, -beðr, -ból, -garðr, -land, -látr, -láð, -reitr, -setr, -stallr, -torg, -vangr, -vengr, the bank, bed, abode, garden, land, litter, earth, etc. of snakes, Lex. Poët. For the world-serpent, see miðgarðr. orm-fellir, m. the snake-killer = the winter, Fms. vi. (in a verse): a sword is called a snake, blóð-ormr, rand-ormr, see Lex. Poët.; ketil-ormr, a sausage, Korm.: of ships of war with dragons’ heads, Ormr inn Langi, Ormr inn Skammi, Ó.T.
    II. pr. names, Ormr and Ormarr; and in compds, Hall-ormr, Ráð-ormr, Þór-ormr, Goð-ormr, Veðr-ormr. = the holy Serpent, a name which indicates serpent worship, although no record of such worship is found in the Sagas.
    COMPDS: ormsbit, ormabæli, ormstunga, ormaturn.

    Íslensk-ensk orðabók > ORMR

  • 4 SKRÍÐA

    f. landslip, avalanche (hljóp s. á bœinn).
    * * *
    skríð, skreið, skriðu, skriðinn; neg. suff. skríði-at, Hkv. 2. 30, [Dan. skride; Germ. schreiten]:—to creep, crawl, of reptiles; hvert kvikendi þat er skríðr á jörðu, Stj. 317; hann brast í orms líki ok skreið í nafars-raufina, Edda 49; þá er hann (the serpent Fáfnir) skreið til vatns, Sæm. 133; þeir skríða á húðinni, Stj. 98; skriðit um lyng, Fms. vii. 251: of vermin, skríða kvikr, see kvikr.
    2. generally, to creep; hann skríðr heldr en gengr, Clar.; skriða á höndum ok á knjám (mod. skríða á fjórum fótum), Mar.; svá mátt-dreginn at hann varð at s. á land, Fas. iii. 383; hann gat skriðit upp um síðir, … hann skreið upp í fjöruna, Fær. 175; en á skreið ( advanced) þá er brimit hratt at, Bs. i. 424.; hann skreið þar upp á grjót, Fbr. 160; hann bað þrælana skríða brott, Fms. vii. 298; in the phrases, saman níðingar skríða, ‘birds of a feather flock together,’ ix. 389; skriða undir skegg e-m, to creep under another’s beard for shelter, Fs. 31.
    II. metaph. to glide, of a ship; skip skríðr, Grág. ii. 170; er þú skynjar eigi fyrir hræðslu sakir hvárt skipit skríðr undir þér eðr eigi, Orkn. 402; skríði-a þat skip er und þér skríði, Hkv. 2. 30.
    2. to slide in snow-shoes (skíð); Fiðr skríðr, Grág. ii. 170 (Ísl. ii. 381); þá skreið Egill at leita Ölrúnar, Sæm. 89; hann skreið þar eptir allan dag, Ó. H. 85; skreið Arnljótr þá svá hart sem hann færi lauss, 153; þeir skriðu ok veiddu dýr, Sæm. 88: metaph., láta skríða til skara, ‘to slide to the edge of the ice,’ to fight desperately, Fms. xi. 15 (the metaphor seems to be taken from sliding); skríða í skarð, to ‘slide into the notch,’ fill it up, Ölk. 36.

    Íslensk-ensk orðabók > SKRÍÐA

  • 5 ÞEKKJA

    (-ta, -tr), v.
    1) to perceive, espy, notice (ok er konungr þekkir, at sveinninn er heill);
    þás bani Fáfnis borg of þátti (old pret. = þekti), when Fafnir’s slayer espied the burg;
    2) to comprehend (mátt þú nú þat þekkja, er fyrr sagða ek þér);
    3) to know, recognize (þóttist hón þekkja barnit);
    4) refl., þekkjast e-t, to comply with, consent to, accept of (þeir þektust þetta boð gjarna);
    þekkjast e-m, to please;
    megi þér (dat.) mitt líf þekkja, may it please thee.
    * * *
    ð, and later t; an older pret. þátti answers to Goth. þagkjan, þahta, and occurs in old poems in four instances, which see below: [Goth. þagkjan = λογίζεσθαι; A. S. þencan, þôhte; Engl. think, pret. thought; Hel. þenkjan, pret. þahta; O. H. G. dankjan; Germ. denken, pret. dachte; whence mod. Dan. tænke; Swed. tänka; whence mod. Icel. þenkja. In the old Norse the sense of ‘to think’ is still undeveloped, and only appears in the borrowed mod. form þenkja; cp. þykkja.]
    A. To perceive, know:
    I. to perceive, espy, notice, of the senses; þóttuð mér, er ek þátta, Þorkcls liðar dvelja, when I espied them, O. H. L. (in a poem of A. D. 1012); þá er vígligan vögna vátt, sinn bana þátti, Haustl. (middle of the 10th century); þátti liggja á sléttri grundu sér fjarri, he espied (his sword) lying far off on the ground, Geisli (Cod. Holm., in a poem of A. D. 1154); þá er bani Fáfnis borg um þátti, when the slayer of F. espied (or visited) the burg, Og. 18; er harðhugaðr hamar um þekði, when he espied his hammer, Þkv.; er ek höll Hálfs háfa þekða’k, Gkv. 2. 13; ok er konungr þekkir at sveinninn er heill, Fb. iii. 366; þá þekði hann at tré flaut í lánni, he espied a tree floating in the surf, Mar. (pref. xl); heyra þeir vápna-brakit ok þekkja jóreykina, Al. 31; kann vera at þeir þekki eigi hvárt þar eru karlar eða konur, Ld. 276; mátt þú nú þat þ. ( comprehend) er fyrr sagða ek þér, at …, Sks. 476. This sense is now obsolete.
    II. to know; þóttisk hón þekkja barnit, Finnb. 214; engi maðr var sá innan-borðs at þetta land þekti, Fms. iii. 181; svá vóru þeir líkir at hvárngan mátti þekkja frá öðrum, Bev.; fá þekt þá hluti, Sks. 119 new Ed.; þekki ek þik görla, segir hann, Fas. ii. 239. This sense is not of very frequent occurrence in old writers, but more so in mod. usage, as it has almost displaced the old kenna, q. v.
    III. recipr. to know one another, Fas. iii. 535.
    B. Dep. [þökk], þekkjask, to comply with; en konungrinn þekðisk meirr með einvilja sínum en með vitra manna ráði, the king followed more his own will than good men’s counsel, Fms. x. 418.
    2. to be pleased; þá þektisk mér at leita hans ráða-görðar, I was pleased, I wished, Sks. 3; megi þér mitt líf þekkjask, may it please thee, Barl. 148.
    II. to accept of, consent to; bauð honum þar at vera, en hann þekðisk þat, Eg. 23; þeir þökkuðu Úlfi þetta boð sitt ok þektusk þetta boð gjarna, Fær. 46; ek mun fela yðr hér.—þeir þekkjask þetta, Fms. i. 8; Eiríkr konungr þektisk þann kost, 22; þá eggjuðu höfðingjar aptr-hvarfs, en hann þekðisk eigi þat, he refused, would not, x. 413; ef þú vill mína umsjá þekkjask, vi. 104.
    2. part., fám var þekkt í þeirra liði at fara seint, few of them liked to go slowly, Lv. 95.

    Íslensk-ensk orðabók > ÞEKKJA

См. также в других словарях:

  • Fafnir — Fáfnir Siegfried tuant Fafner, par Arthur Rackham (1911) …   Wikipédia en Français

  • Fafnir — Fafnir,   Fafner, altnordische Mythologie: der Sohn Hreidmars und Bruder des Regin. Er war mit seinem Vater und Bruder im Besitz des großen Goldhortes, den Odin, Hönir und Loki für die Ermordung von Fafnirs Bruder Otr gezahlt hatten. Fafnir… …   Universal-Lexikon

  • Fafnir — [fäv′nir΄] n. [ON Fāfnir] Norse Myth. a giant who, in the form of a dragon, guards the Nibelung treasure: he is killed by Sigurd …   English World dictionary

  • Fafnir — (nord. Myth.), Hreidmars Sohn, gerieth mit seinem Vater nach Oturs Tod durch Odin über dessen Sühngeld in Streit u. erschlug ihn, wurde aber von Sigurd getödtet …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Fáfnir — Fáfnir, nach der nordischen Heldensage Bruder des Otr (s.d.) und des Regin und Sohn des Zauberers Hreidmar; er geriet mit diesem nach Otrs Tode durch Odin über dessen Sühngeld in Streit und erschlug ihn; seinen Mitschuldigen Regin aber, der einen …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Fafnir — Fafnir, in der nord. Mythologie Sohn des Hreidmar, erschlägt seinen Vater, um sich in den Besitz des von den drei Göttern Odin, Hönir und Loki für die Ermordung seines Bruders Ottr gezahlten Goldhortes zu setzen, hütet denselben in Drachengestalt …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Fáfnir — Siegfried tuant Fafner, par Arthur Rackham (1911) Fáfnir est, dans le cycle de Sigurd de la mythologie scandinave, le fils de Hreidmar, originairement un nain relativement puissant, qui, après s être emparé du trésor maudit de son père, prit la… …   Wikipédia en Français

  • Fafnir — …   Deutsch Wikipedia

  • Fafnir — In Norse mythology, Fáfnir (Old Norse and Icelandic) or Frænir was a son of the dwarf king Hreidmar and brother of Regin and Ótr. In the Volsunga saga , Fáfnir was a dwarf gifted with a powerful arm and fearless soul. He guarded his father s… …   Wikipedia

  • Fafnir — Фафнир (нем. Fafnir)  немецкая (город Ахен) фирма по производству двигателей для легких автомобилей и мотоциклов. Основана в 1894 году. С 1908 года занялась производством автомобилей одноимённой марки. История В 1908 году …   Википедия

  • Fafnir — noun Etymology: Old Norse Fāfnir Date: 1850 a dragon in Norse mythology that guards the Nibelungs gold hoard until slain by Sigurd …   New Collegiate Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»