Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

excēdo

  • 1 excedo

    excedere, excessi, excessus V
    pass, withdraw, exceed; go away/out/beyond; die

    Latin-English dictionary > excedo

  • 2 excedo

    (trans.) to exceed, leave, pass beyond.

    Latin-English dictionary of medieval > excedo

  • 3 excedo

    ex-cēdo, cessi, cessum, 3 ( subj. perf. sync. excessis, Ter. And. 4, 4, 21), v. n. and a.
    I.
    Neut., to go out, go forth or away, to depart, retire, withdraw (freq. and class.; cf.: discedo, deficio, destituo, desero, linquo, relinquo).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen., with ex and abl., with abl. alone, or absol.:

    ex istoc loco,

    Plaut. Aul. 1, 1, 18:

    e medio,

    Ter. Hec. 4, 3, 14:

    ex civitate,

    Caes. B. G. 6, 8, 8:

    ex Italia,

    Cic. Phil. 12, 6, 14:

    e templo,

    Liv. 29, 19;

    for which, templo,

    id. 39, 5:

    ex finibus,

    Caes. B. G. 7, 33, 2;

    for which, finibus,

    id. ib. 4, 18 fin.; 7, 77, 14; Liv. 30, 42; 41, 19 al.: ex illa circumscriptione, [p. 675] Cic. Phil. 8, 8:

    ex itinere,

    Caes. B. C. 1, 79 fin.; cf.:

    ex via,

    id. B. G. 5, 19, 1;

    for which, viā,

    Liv. 24, 20:

    ex pugna, ex proelio,

    Caes. B. G. 3, 4, 3; 4, 33, 2;

    for which, more freq., pugnā,

    id. B. G. 5, 36, 3; id. B. C. 2, 7, 1; Liv. 44, 42; Verg. A. 9, 789 al.;

    and, proelio,

    Caes. B. G. 2, 25, 1; 3, 4, 3; 4, 12 fin.; 7, 80, 3; cf.

    acio,

    id. B. C. 2, 41, 7; 3, 94, 5; Liv. 31, 17:

    loco,

    Caes. B. C. 1, 44, 2; 3, 45, 4; Liv. 36, 10, 15; so,

    locis,

    id. 38, 27, 9; 27, 1, 5;

    and bello,

    Sall. C. 9, 4:

    domo,

    Caes. B. G. 4, 14 fin.:

    oppido,

    id. ib. 7, 78, 1; cf.

    urbe,

    Liv. 26, 24; 30, 7; 31, 17 et saep.:

    Arimino,

    Caes. B. C. 1, 10, 3; 1, 11, 1:

    Galliā,

    id. B. G. 7, 66, 4:

    provinciis,

    id. B. C. 1, 85 fin.:

    patriā,

    Verg. A. 1, 357:

    sceleratā terrā,

    id. ib. 3, 60 et saep.—With de (very rare):

    de utero matris,

    i. e. to be born, Dig. 1, 5, 15.— Absol.:

    abiit, excessit, evasit, erupit,

    Cic. Cat. 2, 1:

    excedere deos, simul ingens motus excedentium,

    Tac. H. 5, 13:

    primi omnium Macedones metu excesserant,

    Liv. 42, 67 fin. —Designating the terminus:

    cave quoquam ex istoc excessis loco,

    Ter. And. 4, 4, 21:

    agro hostium in Boeotiam,

    Liv. 31, 26 fin.:

    ex his tenebris in lucem illam,

    Cic. Tusc. 1, 30 fin.; cf.:

    ad deos,

    Vell. 1. 2:

    invictum fore donec excederet ad deos,

    Curt. 4, 7, § 27:

    in exsilium,

    Dig. 48, 19, 4;

    in which sense also simply excedere,

    ib. 48, 22, 7, § 17.—
    2.
    In partic.
    a.
    To go beyond, overstep, rise above, overtop a certain boundary.—Of personal subjects very rarely:

    alter in Pontum, alter usque Aegyptum excessit,

    Just. 1, 1, 6.—More freq. of inanimate subjects:

    ut nulla (pars) excederet extra,

    Cic. Univ. 5; Cels. 8, 9 fin.; cf.

    with eminere,

    id. 8, 25 fin.:

    montes et excedentia in nubes juga,

    Plin. 27, 1, 1, § 3.—
    b.
    To depart from life, to decease, to die (cf. decedo):

    sic ille cum undequadraginta annos regnavisset, excessit e vita,

    Cic. Rep. 2, 14 fin.; so,

    e vita,

    id. Fin. 3, 18, 60; id. Brut. 20 fin.; id. Lael. 3 fin.; id. Off. 1, 43, 153:

    vitā,

    id. Tusc. 1, 13, 29; id. Brut. 75, 262; id. N. D. 3, 16, 41; Val. Max. 2, 6, 8; 5, 5, 3; Curt. 3, 1, 21; 9, 6, 6; Tac. H. 4, 75:

    e medio,

    Ter. Phorm. 5, 7, 74 Ruhnk.; and simply excedere (postAug.;

    but v. decedo excessus, I.),

    Plin. 7, 13, 11, § 58; Tac. A. 1, 5 fin.; 1, 33; Suet. Aug. 5; id. Claud. 45; id. Vesp. 2; id. Tit. 11; Val. Fl. 1, 826; Curt. 10, 5, 2; Sen. Ep. 77, 10.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen. (very rarely):

    cum animus Eudemi e corpore excesserit,

    Cic. Div. 1, 25, 53; id. Tusc. 1, 11, 24; 1, 32, 78; id. Lael. 4, 13 al.:

    corpore excedere,

    id. Div. 1, 30, 63: ex pristina bellandi consuetudine, Auct. B. Afr. 73: palmā, to recede from victory, to yield the victory (= decedere alicui de victoria), Verg. A. 5, 380.—Far more freq.,
    2.
    In partic.
    a.
    (Acc. to A. 2. a.) To go beyond a certain boundary or a certain measure, to advance, proceed, to transgress, digress (= procedere, progredi): mihi aetas ex magisterio tuo: Plaut. Bacch. 1, 2, 40:

    is postquam excessit ex ephebis,

    Ter. And. 1, 1, 24 (quoted in Cic. de Or. 2, 80, 327); cf.:

    ut primum ex pueris excessit Archias,

    Cic. Arch. 3:

    ad patres etiam et ad publicam querimoniam excessit res,

    Liv. 25, 1; cf. Val. Max. 5, 6, 4:

    haec eo anno in Africa gesta. Insequentia excedunt in eum annum, quo, etc.,

    Liv. 30, 26; cf. id. 21, 15:

    paululum ad enarrandum, etc.,

    to digress, Liv. 29, 29, 5; cf.:

    in fabellam,

    Sen. Ep. 77:

    in aliquid,

    Plin. Ep. 5, 6, 44 fin.:

    res parva dictu, sed quae studiis in magnum certamen excesserit,

    Liv. 34, 1; cf. id. 33, 35 fin.; 8, 33; cf. id. 3, 41:

    eo laudis excedere, quo, etc.,

    to attain that height of fame, Tac. Agr. 42 fin.: tantum illa clades novitate et magnitudine excessit, i. e. exceeded, went beyond = eminuit, Tac. A. 2, 24.—
    b.
    (Acc. to A. 2. b.) To depart, disappear:

    cura ex corde excessit,

    Ter. Hec. 3, 2, 12:

    cum cupiditatum dominatus excessit,

    Cic. Par. 5, 3, 40:

    jam e memoria excessit, quo tempore? etc.,

    Liv. 26, 13;

    for which, memoriā,

    id. 7, 32 fin.:

    ubi reverentia excessit animis,

    Curt. 8, 8.— Poet.:

    Cannaene tibi graviorque palude Maeonius Stygia lacus excessere Padusque?

    i. e. have they slipped from your memory? Sil. 15, 35.
    II.
    Act. (post-Aug.).
    A.
    Lit., to depart from, to leave a place:

    urbem,

    Liv. 2, 37, 8; 1, 29, 6; 3, 57, 10;

    23, 1: curiam,

    id. 45, 20; cf. pass. impers.:

    Crotonem excessum est,

    id. 24; 3 fin.
    B.
    Transf., to go beyond, surpass, exceed a certain limit, to overtop, tower above (cf. above, I. A. 2. a., and B. 2. a.):

    nubes excedit Olympus,

    Luc. 2, 271:

    statura, quae justam excederet,

    Suet. Tib. 68:

    summam octoginta milium,

    Liv. 39, 5;

    so of numbers, very freq.,

    Plin. 7, 2, 2, § 22; 13, 3, 4, § 20; Quint. 9, 4, 79; Tac. A. 1, 14; Suet. Aug. 77 al.; cf.

    also of age,

    Col. 6, 21:

    triennium vitae,

    Plin. 8, 42, 67, § 166:

    annum aetatis centesimum,

    id. 25, 2, 5, § 9; Plin. Ep. 2, 1, 4; 3, 7, 9; Suet. Gramm. 7;

    of measure: laborum periculorumque modum,

    Vell. 2, 122 fin.; so,

    modum,

    Liv. 26, 19; 28, 25; Quint. 3, 6, 62; 8, 3, 48 al.:

    eloquentia aut aequavit praestantissimorum gloriam aut excessit,

    Suet. Caes. 55; cf.:

    praeturae gradum,

    id. Oth. 1:

    principum fastigium,

    id. Calig. 22:

    fastigium equestre,

    Tac. A. 4, 40:

    excedente humanam fidem temeritate,

    Vell. 2, 51, 3; so,

    fidem,

    Plin. 7, 21, 21, § 85; Ov. M. 7, 166:

    excessisse Priscum inmanitate et saevitia crimina, quibus, etc.,

    Plin. Ep. 2, 11, 2:

    nemine tantum ceteros excedente, ut ei aliquis se summitteret,

    Just. 13, 2.—With simple acc.:

    decretum, ne vasa auro solida ministrandis cibis fierent, etc.... Excessit Fronto ac postulavit modum argento,

    went beyond the proposal, Tac. A. 2, 33 (cf.:

    egredi relationem,

    id. ib. 2, 38).— Pass.:

    duo enim multitudo, unione jam excessā,

    Tert. adv. Marc. 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > excedo

  • 4 ex

    ex or ē (ex always before vowels, and elsewh. more freq. than e; e. g. in Cic. Rep. e occurs 19 times, but ex 61 times, before consonants—but no rule can be given for the usage; cf., e. g., ex and e together:

    qui ex corporum vinculis tamquam e carcere evolaverunt,

    Cic. Rep. 6, 14. But certain expressions have almost constantly the same form, as ex parte, ex sententia, ex senatus consulto, ex lege, ex tempore, etc.; but e regione, e re nata, e vestigio, e medio, and e republica used adverbially; v. Neue, Formenl. 2, 756 sq.), praep. with abl. [kindr. with Gr. ek, ex], denotes out from the interior of a thing, in opposition to in (cf. ab and de init.), out of, from.
    I.
    In space.
    A.
    Prop.:

    interea e portu nostra navis solvitur, Ubi portu exiimus, etc.,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 54:

    quam (sphaeram) M. Marcelli avus captis Syracusis ex urbe locupletissima atque ornatissima sustulisset, cum aliud nihil ex tanta praeda domum suam deportavisset,

    Cic. Rep. 1, 14:

    influxit non tenuis quidam e Graecia rivulus in hanc urbem,

    id. ib. 2, 19:

    visam, ecquae advenerit In portum ex Epheso navis mercatoria,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 2; cf. id. ib. 3, 2, 5;

    3, 6, 32 al.: magno de flumine malim quam ex hoc fonticulo tantundem sumere,

    Hor. S. 1, 1, 56; cf.:

    nec vos de paupere mensa Dona nec e puris spernite fictilibus,

    Tib. 1, 1, 38:

    clanculum ex aedibus me edidi foras,

    Plaut. Most. 3, 2, 9; so freq. with verbs compounded with ex; also with verbs compounded with ab and de, v. abeo, abscedo, amoveo, aveho, etc.; decedo, deduco, defero, deicio, etc.—
    2.
    In a downward direction, from, down from, from off:

    ex spelunca saxum in crura ejus incidisse,

    Cic. Fat. 3, 6; cf. Liv. 35, 21:

    picis e caelo demissum flumen,

    Lucr. 6, 257:

    equestribus proeliis saepe ex equis desiliunt,

    Caes. B. G. 4, 2, 3; cf.:

    cecidisse ex equo dicitur,

    Cic. Clu. 62 fin.:

    e curru trahitur,

    id. Rep. 2, 41:

    e curru desilit,

    Ov. A. A. 1, 559 et saep., v. cado, decido, decurro, deduco, delabor, elabor, etc.—
    3.
    In an upward direction, from, above:

    collis paululum ex planitie editus,

    Caes. B. G. 2, 8, 3:

    globum terrae eminentem e mari,

    Cic. Tusc. 1, 28;

    and trop.: consilia erigendae ex tam gravi casu rei publicae,

    Liv. 6, 2.—
    B.
    Transf.
    1.
    To indicate the country, and, in gen., the place from or out of which any person or thing comes, from:

    ex Aethiopia est usque haec,

    Ter. Eun. 3, 2, 18:

    quod erat ex eodem municipio,

    Cic. Clu. 17, 49; cf. id. ib. 5, 11.—Freq. without a verb:

    Philocrates ex Alide,

    Plaut. Capt. 3, 2, 10:

    ex Aethiopia ancillula,

    Ter. Eun. 1, 2, 85 Ruhnk.:

    negotiator ex Africa,

    Cic. Verr. 2, 1, 5:

    Epicurei e Graecia,

    id. N. D. 1, 21, 58:

    Q. Junius ex Hispania quidam,

    Caes. B. G. 5, 27:

    ex India elephanti,

    Liv. 35, 32:

    civis Romanus e conventu Panhormitano,

    Cic. Verr. 2, 5, 54 Zumpt; cf. id. ib. 2, 5, 59 fin.:

    meretrix e proxumo,

    Plaut. As. 1, 1, 38; cf. id. Aul. 2, 4, 11:

    puer ex aula (sc. regis barbari),

    Hor. C. 1, 29, 7:

    ex spelunca saxum,

    Cic. Fat. 3, 6:

    saxum ex capitolio,

    Liv. 35, 21, 6:

    ex equo cadere,

    Cic. Clu. 32, 175; cf. id. Fat. 3, 6; Auct. B. Hisp. 15 et saep.—
    2.
    To indicate the place from which any thing is done or takes place, from, down from: ibi tum derepente ex alto in altum despexit mare, Enn. ap. Non. 518, 6 (for which:

    a summo caelo despicere,

    Ov. A. A. 2, 87; and:

    de vertice montis despicere,

    id. M. 11, 503); cf.:

    T. Labienus... ex loco superiore conspicatus, etc.,

    Caes. B. G. 2, 26, 4:

    ex qua (villa) jam audieram fremitum clientium meorum,

    Cic. Fam. 7, 18, 3:

    ex hoc ipso loco permulta contra legem eam verba fecisti,

    id. de Imp. Pomp. 17, 52; so id. ib. 8 fin.; cf.:

    judices aut e plano aut e quaesitoris tribunali admonebat,

    Suet. Tib. 33:

    ex equo, ex prora, ex puppi pugnare,

    Plin. 7, 56, 57, § 202 and 209; cf. Caes. B. G. 2, 27, 3:

    ex vinculis causam dicere,

    id. ib. 1, 4, 1; Liv. 29, 19.—Hence the adverbial expressions, ex adverso, ex diverso, ex contrario, e regione, ex parte, e vestigio, etc.; v. the words adversus, diversus, etc.—Also, ex itinere, during or on a journey, on the march, without halting, Cic. Fam. 3, 9; Sall. C. 34, 2; Liv. 35, 24; Caes. B. G. 2, 6, 1; 3, 21, 2; id. B. C. 1, 24, 4; Sall. J. 56, 3 al.; cf.

    also: ex fuga,

    during the flight, Caes. B. G. 6, 35, 6; id. B. C. 3, 95; 96 fin.; Sall. J. 54, 4 Kritz.; Liv. 6, 29; 28, 23 al.
    II.
    In time.
    A.
    From a certain point of time, i. e. immediately after, directly after, after (in this sense more freq. than ab):

    Cotta ex consulatu est profectus in Galliam,

    Cic. Brut. 92, 318; so,

    ex consulatu,

    Liv. 4, 31 Drak.; 40, 1 fin.; 22, 49; 27, 34; Vell. 2, 33, 1 al.:

    ex praetura,

    Cic. Leg. 1, 20, 53; id. Mur. 7, 15; Caes. B. C. 1, 22, 4; 1, 31, 2:

    ex dictatura,

    Liv. 10, 5 fin.:

    ex eo magistratu,

    Vell. 2, 31 et saep.; cf.:

    Agrippa ex Asia (pro consule eam provinciam annuo imperio tenuerat) Moesiae praepositus est,

    Tac. H. 3, 46 fin.:

    statim e somno lavantur,

    id. G. 22:

    tanta repente vilitas annonae ex summa inopia et caritate rei frumentariae consecuta est,

    Cic. de Imp. Pomp. 15, 44; cf. Liv. 21, 39:

    ex aliquo graviore actu personam deponere,

    Quint. 6, 2, 35:

    mulier ex partu si, etc.,

    Cels. 2, 8:

    ex magnis rupibus nactus planitiem,

    Caes. B. C. 1, 70, 3; cf.: ex maximo bello tantum otium totae insulae conciliavit, ut, etc., Nop. Timol. 3, 2; and:

    ex magna desperatione tandem saluti redditus,

    Just. 12, 10, 1 et saep.:

    ex quo obses Romae fuit,

    since he was a hostage in Rome, Liv. 40, 5 fin. —So the phrase, aliud ex alio, one thing after another:

    me quotidie aliud ex alio impedit,

    Cic. Fam. 9, 19 fin.; Cic. Leg. 1, 4, 14 (cf. also, alius, D.):

    aliam rem ex alia cogitare,

    Ter. Eun. 4, 2, 3:

    alia ex aliis iniquiora postulando,

    Liv. 4, 2.—So, too, diem ex die exspectabam, one day after another, from day to day, Cic. Att. 7, 26 fin.; cf.:

    diem ex die ducere,

    Caes. B. G. 1, 16, 5 (v. dies, I. A. b.).—
    2.
    With names of office or calling, to denote one who has completed his term of office, or has relinquished his vocation. So in class. Lat. very dub.;

    for the passage,

    Caes. B. C. 1, 46, 4, belongs more correctly under III. B. It is, however, very common in post-class. Lat., esp. in inscriptions—ex consule, ex comite, ex duce, ex equite, ex praefecto, etc.— an ex-consul, etc. (for which, without good MS. authority, the nominatives exconsul, excomes, exdux, etc., are sometimes assumed, in analogy with proconsul, and subvillicus; cf. Schneid. Gram. 1, p. 562, note, and the authors there cited):

    vir excelsus ex quaestore et ex consule Tribonianus,

    Cod. Just. 1, 17, 2, § 9; cf.:

    Pupienus et Balbinus, ambo ex consulibus,

    Capitol. Gord. 22:

    duo ante ipsam aram a Gallicano ex consulibus et Maecenate ex ducibus interempti sunt,

    id. ib.:

    mandabat Domitiano, ex comite largitionum, praefecto, ut, etc.,

    Amm. 14, 7, 9:

    Serenianus ex duce,

    id. 14, 7, 7:

    INLVSTRIS EX PRAEFECTO praeTORIO ET EX PRAEFECTO VRbis,

    Inscr. Orell. 2355 al., v. Inscr. Orell. in Indice, p. 525.—

    And of a period of life: quem si Constans Imperator olim ex adulto jamque maturum audiret, etc.,

    i. e. who had outgrown the period of youth, and was now a man, Amm. 16, 7.—
    B.
    From and after a given time, from... onward, from, since (cf. ab, II. A. 2.):

    bonus volo jam ex hoc die esse,

    Plaut. Pers. 4, 3, 10:

    itaque ex eo tempore res esse in vadimonium coepit,

    Cic. Quint. 5 fin.:

    nec vero usquam discedebam, nec a republica deiciebam oculos, ex eo die, quo, etc.,

    id. Phil. 1, 1:

    ex aeterno tempore,

    id. Fin. 1, 6, 17:

    ex hoc die,

    id. Rep. 1, 16:

    motum ex Metello consule civicum tractas,

    from the consulship of Metellus, Hor. C. 2, 1, 1:

    C. Pompeius Diogenes ex Kalendis Juliis cenaculum locat,

    Petr. 38, 10; so usually in forms of hiring; cf. Garaton. Cic. Phil. 2, 39, 100:

    ex ea die ad hanc diem,

    Cic. Verr. 2, 1, 12 fin.:

    memoria tenent, me ex Kalendis Januariis ad hanc horam invigilasse rei publicae,

    id. Phil. 14, 7, 20.—Esp.: ex quo (sc. tempore), since: [p. 670] octavus annus est, ex quo, etc., Tac. Agr. 33; id. A. 14, 53:

    sextus decimus dies agitur, ex quo,

    id. H. 1, 29:

    sextus mensis est, ex quo,

    Curt. 10, 6, 9; Hor. Ep. 11, 5; so,

    ex eo,

    Tac. A. 12, 7; Suet. Caes. 22:

    ex illo,

    Ov. F. 5, 670; Stat. Silv. 1, 2, 81.—
    C.
    Less freq. in specifying a future date (after which something is to be done), from, after:

    Romae vereor ne ex Kal. Jan. magni tumultus sint,

    Cic. Fam. 16, 9, 3:

    hunc judicem ex Kal. Jan. non habemus... ex Kal. Jan. non judicabunt,

    id. Verr. 1, 10:

    ex Idibus Mart.... ex Idibus Mai.,

    id. Att. 5, 21, 9.
    III.
    In other relations, and in gen. where a going out or forth, a coming or springing out of any thing is conceivable.
    A.
    With verbs of taking out, or, in gen., of taking, receiving, deriving (both physically and mentally; so of perceiving, comprehending, inquiring, learning, hoping, etc.), away from, from, out of, of:

    solem e mundo tollere videntur, qui amicitiam e vita tollunt,

    Cic. Lael. 13, 47:

    ex omni populo deligendi potestas,

    id. Agr. 2, 9, 23:

    agro ex hoste capto,

    Liv. 41, 14, 3:

    cui cum liceret majores ex otio fructus capere,

    Cic. Rep. 1, 4:

    ex populo Romano bona accipere,

    Sall. J. 102:

    majorem laetitiam ex desiderio bonorum percepimus, quam ex laetitia improborum dolorem,

    Cic. Rep. 1, 4:

    quaesierat ex me Scipio,

    id. ib. 1, 13:

    ex te requirunt,

    id. ib. 2, 38:

    de quo studeo ex te audire, quid sentias,

    id. ib. 1, 11 fin.; 1, 30; 1, 46; 2, 38; cf.:

    intellexi ex tuis litteris te ex Turannio audisse, etc.,

    id. Att. 6, 9, 3:

    ex eo cum ab ineunte ejus aetate bene speravissem,

    id. Fam. 13, 16 et saep.; cf.:

    ex aliqua re aliquid nominare,

    id. N. D. 2, 20, 51:

    vocare,

    Tac. G. 2, 4; cf. id. ib. 4, 55; Sall. J. 5, 4.—
    B.
    In specifying a multitude from which something is taken, or of which it forms a part, out of, of:

    qui ex civitate in senatum, ex senatu in hoc consilium delecti estis,

    Cic. Rosc. Am. 3 fin.:

    e vectoribus sorte ductus,

    id. Rep. 1, 34:

    ecquis est ex tanto populo, qui? etc.,

    id. Rab. Post. 17:

    homo ex numero disertorum postulabat, ut, etc.,

    id. de Or. 1, 37, 168: Q. Fulgentius, ex primo hastato (sc. ordine) legionis XIV., i. e. a soldier of the first division of hastati of the 14 th legion, Caes. B. C. 1, 46;

    v. hastatus: e barbaris ipsis nulli erant maritimi,

    Cic. Rep. 2, 4:

    unus ex illis decemviris,

    id. ib. 2, 37:

    ex omnibus seculis vix tria aut quatuor nominantur paria amicorum,

    id. Lael. 4, 15:

    aliquis ex vobis,

    id. Cael. 3, 7; id. Fam. 13, 1 fin.: id enim ei ex ovo videbatur aurum declarasse;

    reliquum, argentum,

    this of the egg, id. Div. 2, 65:

    quo e collegio (sc. decemvirorum),

    id. Rep. 2, 36:

    virgines ex sacerdotio Vestae,

    Flor. 1, 13, 12:

    alia ex hoc quaestu,

    Ter. Hec. 5, 1, 29 Ruhnk.; cf.:

    fuit eodem ex studio vir eruditus apud patres nostros,

    Cic. Mur. 36; Ov. Am. 2, 5, 54; Sen. Ben. 3, 9; id. Ep. 52, 3:

    qui sibi detulerat ex latronibus suis principatum,

    Cic. Phil. 2, 3:

    est tibi ex his, qui assunt, bella copia,

    id. Rep. 2, 40:

    Batavi non multum ex ripa, sed insulam Rheni amnis colunt,

    Tac. G. 29:

    acerrimum autem ex omnibus nostris sensibus esse sensum videndi,

    Cic. de Or. 2, 87, 357:

    ex tribus istis modis rerum publicarum velim scire quod optimum judices,

    id. Rep. 1, 30; cf. id. ib. 1, 35 et saep.—
    2.
    Sometimes a circumlocution for the subject. gen., of (cf. de):

    has (turres) altitudo puppium ex barbaris navibus superabat,

    Caes. B. G. 3, 14, 4:

    album ex ovo cum rosa mixtum,

    Cels. 4, 20:

    ex fraxino frondes, ex leguminibus paleae,

    Col. 7, 3, 21 sq. —
    C.
    To indicate the material of which any thing is made or consists, of:

    fenestrae e viminibus factae,

    Varr. R. R. 3, 9, 6; cf.:

    statua ex aere facta,

    Cic. Verr. 2, 2, 21; and:

    ex eo auro buculam curasse faciendam,

    id. Div. 1, 24:

    substramen e palea,

    Varr. R. R. 3, 10, 4:

    pocula ex auro, vas vinarium ex una gemma pergrandi,

    Cic. Verr. 2, 4, 27:

    monilia e gemmis,

    Suet. Calig. 56:

    farina ex faba,

    Cels. 5, 28:

    potiones ex absinthio,

    id. ib. et saep.:

    Ennius (i. e. statua ejus) constitutus ex marmore,

    Cic. Arch. 9 fin.; cf. id. Ac. 2, 31, 100:

    (homo) qui ex animo constet et corpore caduco et infirmo,

    id. N. D. 1, 35, 98:

    natura concreta ex pluribus naturis,

    id. ib. 3, 14; id. Rep. 1, 45; id. Ac. 1, 2, 6: cum Epicuro autem hoc est plus negotii, quod e duplici genere voluptatis conjunctus est, id. Fin. 2, 14, 44 et saep.—
    D.
    To denote technically the material, out of, i. e. with which any thing to eat or drink, etc., is mixed or prepared (esp. freq. of medical preparations):

    resinam ex melle Aegyptiam,

    Plaut. Merc. 1, 2, 28:

    quo pacto ex jure hesterno panem atrum vorent,

    Ter. Eun. 5, 4, 17:

    bibat jejunus ex aqua castoreum,

    Cels. 3, 23:

    aqua ex lauro decocta,

    id. 4, 2; cf.:

    farina tritici ex aceto cocta,

    Plin. 22, 25, 57, § 120:

    pullum hirundinis servatum ex sale,

    Cels. 4, 4:

    nuclei pinei ex melle, panis vel elota alica ex aqua mulsa (danda est),

    id. 4, 7 et saep.—So of the mixing of colors or flavors:

    bacae e viridi rubentes,

    Plin. 15, 30, 39, § 127:

    frutex ramosus, bacis e nigro rufis,

    id. ib. §

    132: id solum e rubro lacteum traditur,

    id. 12, 14, 30, § 52:

    e viridi pallens,

    id. 37, 8, 33, § 110:

    apes ex aureolo variae,

    Col. 9, 3, 2:

    sucus ex austero dulcis,

    Plin. 13, 9, 18, § 62; 21, 8, 26, § 50:

    ex dulci acre,

    id. 11, 15, 15, § 39; cf.

    trop.: erat totus ex fraude et mendacio factus,

    Cic. Clu. 26.—
    E.
    To indicate the cause or reason of any thing, from, through, by, by reason of, on account of:

    cum esset ex aere alieno commota civitas,

    Cic. Rep. 2, 33:

    ex doctrina nobilis et clarus,

    id. Rab. Post. 9, 23:

    ex vulnere aeger,

    id. Rep. 2, 21; cf.:

    ex renibus laborare,

    id. Tusc. 2, 25:

    ex gravitate loci vulgari morbos,

    Liv. 25, 26:

    ex vino vacillantes, hesterna ex potatione oscitantes,

    Quint. 8, 33, 66:

    gravida e Pamphilo est,

    Ter. And. 1, 3, 11:

    credon' tibi hoc, nunc peperisse hanc e Pamphilo?

    id. ib. 3, 2, 17:

    ex se nati,

    Cic. Rep. 1, 35:

    ex quodam conceptus,

    id. ib. 2, 21:

    ex nimia potentia principum oritur interitus principum,

    id. ib. 1, 44:

    ex hac maxima libertate tyrannis gignitur,

    id. ib. et saep.:

    ex te duplex nos afficit sollicitudo,

    Cic. Brut. 97, 332; cf.:

    quoniam tum ex me doluisti, nunc ut duplicetur tuum ex me gaudium, praestabo,

    id. Fam. 16, 21, 3:

    in spem victoriae adductus ex opportunitate loci,

    Sall. J. 48, 2:

    veritus ex anni tempore et inopia aquae, ne siti conficeretur exercitus,

    id. ib. 50, 1 et saep.:

    ex Transalpinis gentibus triumphare,

    Cic. Phil. 8, 6, 18; id. Off. 2, 8, 28; cf. id. Fam. 3, 10, 1:

    gens Fabia saepe ex opulentissima Etrusca civitate victoriam tulit,

    Liv. 2, 50:

    ex tam propinquis stativis parum tuta frumentatio erat,

    i. e. on account of the proximity of the two camps, Liv. 31, 36:

    qua ex causa cum bellum Romanis Sabini intulissent,

    Cic. Rep. 2, 7:

    hic mihi (credo equidem ex hoc, quod eramus locuti) Africanus se ostendit,

    id. ib. 6, 10:

    quod ex eo sciri potest, quia, etc.,

    id. Tusc. 1, 18 fin.; cf. id. Leg. 1, 15, 43:

    causa... fuit ex eo, quod, etc.,

    id. Phil. 6, 1:

    ex eo fieri, ut, etc.,

    id. Lael. 13, 46:

    ex quo fit, ut, etc.,

    id. Rep. 1, 43:

    e quo efficitur, non ut, etc.,

    id. Fin. 2, 5, 15 et saep.—Sometimes between two substantives without a verb:

    non minor ex aqua postea quam ab hostibus clades,

    Flor. 4, 10, 8:

    ex nausea vomitus,

    Cels. 4, 5:

    ex hac clade atrox ira,

    Liv. 2, 51, 6:

    metus ex imperatore, contemptio ex barbaris,

    Tac. A. 11, 20:

    ex legato timor,

    id. Agr. 16 et saep.—
    2.
    In partic., to indicate that from which any thing derives its name, from, after, on account of:

    cui postea Africano cognomen ex virtute fuit,

    Sall. J. 5, 4; cf. Flor. 2, 6, 11:

    cui (sc. Tarquinio) cognomen Superbo ex moribus datum,

    id. 1, 7, 1:

    nomen ex vitio positum,

    Ov. F. 2, 601:

    quarum ex disparibus motionibus magnum annum mathematici nominaverunt,

    Cic. N. D. 2, 20; id. Leg. 1, 8; cf. id. Tusc. 4, 12; Plin. 11, 37, 45, § 123:

    holosteon sine duritia est, herba ex adverso appellata a Graecis,

    id. 27, 10, 65, § 91:

    quam urbem e suo nomine Romam jussit nominari,

    Cic. Rep. 2, 7:

    e nomine (nominibus),

    id. ib. 2, 20; Tac. A. 4, 55; id. G. 2; Just. 15, 4, 8; 20, 5, 9 et saep.—
    F.
    To indicate a transition, i. e. a change, alteration, from one state or condition to another, from, out of:

    si possum tranquillum facere ex irato mihi,

    Plaut. Cist. 3, 21:

    fierent juvenes subito ex infantibus parvis,

    Lucr. 1, 186:

    dii ex hominibus facti,

    Cic. Rep. 2, 10:

    ut exsistat ex rege dominus, ex optimatibus factio, ex populo turba et confusio,

    id. ib. 1, 45:

    nihil est tam miserabile quam ex beato miser,

    id. Part. 17; cf.:

    ex exsule consul,

    id. Manil. 4, 46:

    ex perpetuo annuum placuit, ex singulari duplex,

    Flor. 1, 9, 2: tua virtute nobis Romanos ex amicis amicissimos fecisti, Sall. J. 10:

    ex alto sapore excitati,

    Curt. 7, 11, 18.—
    G.
    Ex (e) re, ex usu or ex injuria, to or for the advantage or injury of any one:

    ex tua re non est, ut ego emoriar,

    Plaut. Ps. 1, 3, 102; 104; cf. Ter. Phorm. 5, 7, 76: Cervius haec inter vicinus garrit aniles Ex re fabellas, i. e. fitting, suitable, pertinent (= pro commodo, quae cum re proposita conveniant), Hor. S. 2, 6, 78:

    aliquid facere bene et e re publica,

    for the good, the safety of the state, Cic. Phil. 10, 11, 25:

    e (not ex) re publica,

    id. ib. 3, 12, 30; 8, 4, 13; id. de Or. 2, 28, 124; id. Fam. 13, 8, 2; Liv. 23, 24; Suet. Caes. 19 et saep.:

    exque re publica,

    Cic. Phil. 3, 15, 38; 5, 13, 36:

    non ex usu nostro est,

    Plaut. Merc. 2, 3, 60; Ter. Hec. 4, 3, 10; Caes. B. G. 1, 30, 2; 1, 50 fin.; 5, 6 fin. al.; cf.:

    ex utilitate,

    Plin. Pan. 67, 4; Tac. A. 15, 43:

    ex nullius injuria,

    Liv. 45, 44, 11.—
    H.
    To designate the measure or rule, according to, after, in conformity with which any thing is done:

    (majores) primum jurare EX SVI ANIMI SENTENTIA quemque voluerunt,

    Cic. Ac. 2, 47 fin. (cf. Beier, Cic. Off. 3, 29, 108, and the references):

    ex omnium sententia constitutum est, etc.,

    id. Clu. 63, 177; cf.:

    ex senatus sententia,

    id. Fam. 12, 4:

    ex collegii sententia,

    Liv. 4, 53:

    ex amicorum sententia,

    id. 40, 29:

    ex consilii sententia,

    id. 45, 29 et saep.; cf.

    also: ex sententia, i. q. ex voluntate,

    according to one's wish, Plaut. Capt. 2, 2, 96: Ter. Hec. 5, 4, 32; Cic. Fam. 12, 10, 2; id. Att. 5, 21 al.;

    and, in a like sense: ex mea sententia,

    Plaut. Men. 2, 2, 1; id. Merc. 2, 3, 36:

    ex senatus consulto,

    Cic. Rep. 3, 18; Sall. C. 42 fin.:

    ex edicto, ex decreto,

    Cic. Fam. 13, 56 fin.; id. Quint. 8, 30:

    ex lege,

    id. Div. in Caecil. 5, 19; id. Clu. 37, 103; id. Inv. 1, 38, 68: ex jure, Enn. ap. Gell. 20, 10, 4 (Ann. v. 276 ed. Vahl.); Varr. L. L. 6, § 64 Mull.; Cic. Mur. 12, 26; id. de Or. 1, 10, 41:

    ex foedere,

    Liv. 1, 23 et saep.:

    hunccine erat aequum ex illius more, an illum ex hujus vivere?

    Ter. Heaut. 1, 2, 29; so,

    ex more,

    Sall. J. 61, 3; Verg. A. 5, 244; 8, 186; Ov. M. 14, 156; 15, 593; Plin. Ep. 3, 18; Flor. 4, 2, 79 al.; cf.:

    ex consuetudine,

    Cic. Clu. 13, 38; Caes. B. G. 1, 52, 4; 4, 32, 1; Sall. J. 71, 4; Quint. 2, 7, 1 al.:

    quod esse volunt e virtute, id est honeste vivere,

    Cic. Fin. 2, 11, 34:

    ex sua libidine moderantur,

    Ter. Heaut. 2, 1, 4; cf. Sall. C. 8, 1:

    ut magis ex animo rogare nihil possim,

    Cic. Fam. 13, 8, 3:

    eorum ex ingenio ingenium horum probant,

    Plaut. Trin. 4, 3, 42; cf. Ter. Eun. 1, 2, 118; Balb. ap. Cic. Att. 9, 7, A.:

    leges ex utilitate communi, non ex scriptione, quae in litteris est, interpretari,

    Cic. Inv. 1, 38; cf. id. Lael. 6, 21:

    nemo enim illum ex trunco corporis spectabat, sed ex artificio comico aestimabat,

    id. Rosc. Com. 10, 28; cf. Sall. C. 10, 5; Caes. B. G. 3, 20, 1; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 4, 2 al.:

    ex tuis verbis meum futurum corium pulcrum praedicas,

    Plaut. Ep. 5, 1, 19; cf. Cic. Fam. 7, 17; id. Att. 1, 3:

    nunc quae scribo, scribo ex opinione hominum atque fama,

    id. Fam. 12, 4 fin.:

    scripsit Tiberio, non ut profugus aut supplex, sed ex memoria prioris fortunae,

    Tac. A. 2, 63: quamquam haec quidem res non solum ex domestica est ratione;

    attingit etiam bellicam,

    Cic. Off. 1, 22, 76; cf. id. Quint. 11; 15 et saep.—E re rata, v. ratus.—
    I.
    To form adverbial expressions, such as: ex aequo, ex commodo, ex contrario, ex composito, ex confesso, ex destinato, ex diverso, ex facili, etc., ex affluenti, ex continenti;

    ex improviso, ex inopinato, etc., v. the words aequus, commodus, etc.

    Ex placed after its noun: variis ex,

    Lucr.
    2, 791:

    terris ex,

    id. 6, 788:

    quibus e sumus uniter apti,

    id. 3, 839; 5, 949.—E joined with que:

    que sacra quercu,

    Verg. E. 7, 13.
    IV.
    In composition, ex (cf. dis) before vowels and h, and before c, p, q, t (exagito, exeo, exigo, exoro, exuro, exhaurio; excedo, expello, exquiro, extraho); ef (sometimes ec) before f (effero, effluo, effringo; also in good MSS. ecfero, ecfari, ecfodio), elsewhere e (eblandior, educo, egredior, eicio, eligo, emitto, enitor, evado, eveho). A few exceptions are found, viz., in ex: epoto and epotus as well as expotus, and escendo as well as exscensio; in e: exbibo as well as ebibo; exballisto, exbola; exdorsuo; exfututa as well as effutuo; exfibulo; exlex, etc. After ex in compounds s is [p. 671] often elided in MSS. and edd. Both forms are correct, but the best usage and analogy favor the retaining of the s; so, exsaevio, exsanguis, exscensio, exscindo, exscribo, exsculpo, exseco, exsecror, exsequiae, exsequor, exsero, exsicco, exsilio, exsilium, exsisto, exsolvo, exsomnis, exsorbeo, exsors, exspecto, exspes, exspiro, exspolio, exspuo, exsterno, exstimulo, exstinguo, exstirpo, exsto, exstruo, exsudo, exsugo, exsul, exsulto, exsupero, exsurgo, exsuscito, and some others, with their derivv.; cf. Ribbeck, Prol. Verg. p. 445 sq. Only in escendere and escensio is the elision of x before s sustained by preponderant usage; cf. Neue, Formenl. 2, p. 766.—
    B.
    Signification.
    1.
    Primarily and most freq. of place, out or forth: exeo, elabor, educo, evado, etc.; and in an upward direction: emineo, effervesco, effero, erigo, exsurgo, exsulto, extollo, everto, etc.—Hence also, trop., out of ( a former nature), as in effeminare, qs. to change out of his own nature into that of a woman: effero, are, to render wild; thus ex comes to denote privation or negation, Engl. un-: exanimare, excusare, enodare, exonerare, effrenare, egelidus, I., elinguis, elumbis, etc.—
    2.
    Throughout, to the end: effervesco, effero, elugeo; so in the neuter verbs which in composition (esp. since the Aug. per.) become active: egredior, enavigo, eno, enitor, excedo, etc.—Hence, thoroughly, utterly, completely: elaudare, emori, enecare, evastare, evincere (but eminari and eminatio are false readings for minari and minatio; q. v.); and hence a simple enhancing of the principal idea: edurus, efferus, elamentabilis, egelidus, exacerbo, exaugeo, excolo, edisco, elaboro, etc. In many compounds, however, of post - Aug. and especially of post-class. Latinity this force of ex is no longer distinct; so in appellations of color: exalbidus, exaluminatus, etc.; so in exabusus, exambire, exancillatus, etc. Vid. Hand Turs. II. Pp. 613-662.

    Lewis & Short latin dictionary > ex

  • 5 regiō

        regiō ōnis, f    [REG-], a direction, line: de rectā regione deflectere, from the direct path: ab planitie rectā regione abesse, in a straight line, Cs.: non rectā regione iter instituit, sed ad laevam flexit, L.: notā excedo regione viarum, i. e. the frequented streets, V.: Nec sidus regione viae fefellit, direction, V.: superare regionem castrorum, line, Cs.: haec eadem est nostrae rationis regio et via, I follow the same direction and path.—In the phrase, e regione, in a straight line, directly: e regione moveri: ferri, petere.— In the opposite direction, over against, exactly opposite: (luna) cum est e regione solis: e regione turris: e regione castris castra ponere, Cs.— A line of sight, visual line, boundary-line, boundary, limit: quae regione orbem terrarum definiunt: caeli regionibus terminare: si res eae orbis terrae regionibus definiuntur.—Esp., in augury: nempe eo (lituo) Romulus regiones direxit, drew (in the air): lituus quo regiones vineae terminavit.—Fig.: quibus regionibus vitae spatium circumscriptum est: vix facile sese regionibus offici continere.—Of the sky, a quarter, region: regio (lunae mutatur), quae tum est aquilonia tum australis: Atque eadem regio Vesper et Ortus erit, O.: Vespertina, H.: caeli serena, V.: occidentis, L.— A region, neighborhood, quarter, situation: eam esse naturam et regionem provinciae tuae, ut, etc., i. e. the geographical situation: agri fertilissima, Cs.: regione castrorum, in the vicinity of the camp, L.: deserta siti regio, V.: acie regione instructā non apertissimā, N.: Quor in his te conspicor regionibus? T.— A portion of country, territory, province, district, region: regio, quae ad Aduaticos adiacet, Cs.: regio, quae mari cincta esset: Pedana, H.: Cantium, quae regio est maritima omnis, Cs.: terrae maximae regiones inhabitabiles: in quattuor regiones dividi Macedoniam, L.: ut quam latissimas regiones praesidiis teneret, Cs.— A district with its people, country, nation: aspera et fidelis et fautrix suorum: quae regio si fida Samnitibus esset, L.—Fig., a province, department, sphere: ‘benedicere’ non habet definitam aliquam regionem, has no determinate province.
    * * *
    area, region; neighborhood; district, country; direction

    Latin-English dictionary > regiō

  • 6 avium

    ā-vĭus, a, um, adj. [via], that is out of the way, remote, out of the right way; also, untrodden, unfrequented, solitary, lonely, etc. (while devius signifies leading from the right way; and invius, having no way, pathless; in the poets and histt. freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    Silvani lucus extra murum est avius, Plaut. Aul. 4, 6, 8:

    Avia Pieridum peragro loca, nullius ante Trita solo,

    Lucr. 1, 926:

    nemora avia,

    id. 2, 145:

    virgulta,

    Verg. G. 2, 328:

    montes,

    Hor. C. 1, 23, 2:

    aviis itineribus,

    through by-ways, Sall. J. 54, 9:

    cujus (Caesaris) sibi species itinere avio occurrisset,

    Suet. Aug. 96:

    solitudines,

    Vell. 2, 55:

    avia commeatibus loca,

    Liv. 9, 19, 16.—Also,
    B.
    Subst.: āvĭum, ii, n., a by-way, a desert, wilderness; in a pun with avium, from avis: hunc avium dulcedo ducit ad avium, Auct. ad Her. 4, 21, 29.—More freq. in plur.: āvĭa, ōrum:

    avia cursu Dum sequor, et notā excedo regione viarum,

    Verg. A. 2, 737:

    per avia ac derupta,

    Tac. A. 6, 21: per avia, Ov M. 1, 701; 2, 205.—So with gen.: avia [p. 216] vinerum, Vell. 2, 75:

    nemorum,

    Ov. M. 1, 179:

    saltuum,

    Tac. A. 2. 68:

    Oceani,

    id. ib. 2, 15:

    Armeniae,

    id. ib. 13, 37.—
    C.
    Poet., of persons, wandering, straying:

    Continuo in montes sese avius abdidit altos,

    Verg. A. 11, 810.—
    II.
    Trop.:

    Avius a verā longe ratione vagaris,

    astray, Lucr. 2, 82; 2, 229; 2, 740;

    3, 463: init nunc avia coepto Consilia,

    i. e. leading away from the undertaking, Sil. 12, 493.

    Lewis & Short latin dictionary > avium

  • 7 avius

    ā-vĭus, a, um, adj. [via], that is out of the way, remote, out of the right way; also, untrodden, unfrequented, solitary, lonely, etc. (while devius signifies leading from the right way; and invius, having no way, pathless; in the poets and histt. freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    Silvani lucus extra murum est avius, Plaut. Aul. 4, 6, 8:

    Avia Pieridum peragro loca, nullius ante Trita solo,

    Lucr. 1, 926:

    nemora avia,

    id. 2, 145:

    virgulta,

    Verg. G. 2, 328:

    montes,

    Hor. C. 1, 23, 2:

    aviis itineribus,

    through by-ways, Sall. J. 54, 9:

    cujus (Caesaris) sibi species itinere avio occurrisset,

    Suet. Aug. 96:

    solitudines,

    Vell. 2, 55:

    avia commeatibus loca,

    Liv. 9, 19, 16.—Also,
    B.
    Subst.: āvĭum, ii, n., a by-way, a desert, wilderness; in a pun with avium, from avis: hunc avium dulcedo ducit ad avium, Auct. ad Her. 4, 21, 29.—More freq. in plur.: āvĭa, ōrum:

    avia cursu Dum sequor, et notā excedo regione viarum,

    Verg. A. 2, 737:

    per avia ac derupta,

    Tac. A. 6, 21: per avia, Ov M. 1, 701; 2, 205.—So with gen.: avia [p. 216] vinerum, Vell. 2, 75:

    nemorum,

    Ov. M. 1, 179:

    saltuum,

    Tac. A. 2. 68:

    Oceani,

    id. ib. 2, 15:

    Armeniae,

    id. ib. 13, 37.—
    C.
    Poet., of persons, wandering, straying:

    Continuo in montes sese avius abdidit altos,

    Verg. A. 11, 810.—
    II.
    Trop.:

    Avius a verā longe ratione vagaris,

    astray, Lucr. 2, 82; 2, 229; 2, 740;

    3, 463: init nunc avia coepto Consilia,

    i. e. leading away from the undertaking, Sil. 12, 493.

    Lewis & Short latin dictionary > avius

  • 8 decedo

    dē-cēdo, cessi, cessum, 3 ( inf. sync. decesse, Ter. Heaut. prol. 32; Cic. Fam. 7, 1, 2; Neue Formenl. 2, 536. The part. perf. decessus perh. only Rutil. Nam. 1, 313), v. n., to go away, depart, withdraw. (For syn. cf.: linquo, relinquo, desero, destituo, deficio, discedo, excedo. Often opp. to accedo, maneo; freq. and class.)—Constr. absol. with de, ex, or merely the abl.; rarely with ab.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    decedamus,

    Plaut. Bac. 1, 1, 74:

    de altera parte (agri) decedere,

    Caes. B. G. 1, 31, 10:

    decedit ex Gallia Romam Naevius,

    Cic. Quint. 4, 16:

    e pastu,

    Verg. G. 1, 381; cf.:

    e pastu decedere campis,

    id. ib. 4, 186:

    ex aequore domum,

    id. ib. 2, 205;

    Italiā,

    Sall. J. 28, 2:

    Numidiā,

    id. ib. 38, 9:

    Africā,

    id. ib. 20, 1;

    23, 1: pugnā,

    Liv. 34, 47:

    praesidio,

    id. 4, 29 (cf.:

    de praesidio,

    Cic. de Sen. 20, 73):

    quae naves paullulum suo cursu decesserint,

    i. e. had gone out of their course, Caes. B. C. 3, 112, 3; so,

    cum luminibus exstinctis decessisset viā,

    had gone out of the way, Suet. Caes. 31:

    pantherae constituisse dicuntur in Cariam ex nostra provincia decedere,

    Cic. Fam. 2, 11, 2.
    B.
    Esp.
    1.
    t. t.
    a.
    In milit. lang., to retire, withdraw from a former position:

    qui nisi decedat atque exercitum deducat ex his regionibus,

    Caes. B. G. 1, 44, 19;

    so,

    absol., id. ib. 1, 44 fin.; Hirt. B. G. 8, 50:

    de colle,

    Caes. B. C. 1, 71, 3:

    de vallo,

    id. B. G. 5, 43, 4:

    inde,

    id. B. C. 1, 71 fin.:

    loco superiore,

    Hirt. B. G. 8, 9; so with abl., Auct. B. Alex. 34; 35 (twice); 70 al.—
    b.
    In official lang.: de provincia, ex provincia, provinciā, or absol. (cf. Cic. Planc. 26, 65), to retire from the province on the expiration of a term of office:

    de provincia decessit,

    Cic. Verr. 2, 2, 20;

    so,

    id. Att. 7, 3, 5; id. Fam. 2, 15 (twice); Liv. 29, 19 Drak.:

    decedens ex Syria,

    Cic. Tusc. 2, 25, 61; so,

    e Cilicia,

    id. Brut. 1:

    ex Africa,

    Nep. Cato, 1, 4:

    ex Asia,

    id. Att. 4, 1:

    ex ea provincia,

    Cic. Div. in Caecil. 1 Zumpt N. cr.:

    ut decedens Considius provinciā,

    Cic. Lig. 1, 2; Liv. 39, 3; 41, 10:

    te antea, quam tibi successum esset, decessurum fuisse,

    Cic. Fam. 3, 6; so absol., id. Planc. 26, 65 al.:

    Albinus Romam decessit,

    Sall. J. 36 fin.; cf.:

    Romam ad triumphum,

    Liv. 8, 13; 9, 16. —Rarely with a:

    cui cum respondissem, me a provincia decedere: etiam mehercule, inquit, ut opinor, ex Africa,

    Cic. Planc. 26 fin.
    2.
    Decedere de viā; also viā, in viā alicui, alicui, or absol., to get out of the way, to give place, make way for one (as a mark of respect or of abhorrence):

    concedite atque abscedite omnes: de via decedite,

    Plaut. Am. 3, 4, 1; cf.:

    decedam ego illi de via, de semita,

    id. Trin. 2, 4, 80 (Cic. Clu. 59. [p. 517] 163; cf. II. B infra); cf.:

    qui fecit servo currenti in viā decesse populum,

    Ter. Heaut. prol. 32:

    censorem L. Plancum via sibi decedere aedilis coegit,

    Suet. Ner. 4; cf. id. Tib. 31:

    sanctis divis, Catul. 62, 268: nocti,

    Verg. Ec. 8, 88:

    peritis,

    Hor. Ep. 2, 2, 216 (cf.:

    cedere nocti,

    Liv. 3, 60, 7).—Also, to get out of the way of, avoid:

    decedere canibus de via,

    Cic. Rep. 1, 43, 67; cf.:

    hi numero impiorum habentur, his omnes decedunt, aditum defugiunt, etc.,

    Caes. B. G. 6, 13, 7.—By zeugma, in the pass.:

    salutari, appeti, decedi, assurgi, deduci, reduci, etc.,

    Cic. de Sen. 18, 63.
    3.
    Pregn., to depart, disappear (cf.: cedo, concedo).
    a.
    Of living beings, to decease, to die:

    si eos, qui jam de vita decesserunt,

    Cic. Rab. Perd. 11:

    vitā,

    Dig. 7, 1, 57, § 1; Vulg. 2 Mac. 6, 31; but commonly absol.:

    pater nobis decessit a. d. VIII. Kal. Dec.,

    id. Att. 1, 6:

    cum paterfamiliae decessit,

    Caes. B. G. 6, 19, 3; Nep. Arist. 3, 2, and 3; id. Cim. 1; id. Ages. 8, 6; Liv. 1, 34; 9, 17; Quint. 3, 6, 96 et saep.:

    cruditate contracta,

    id. 7, 3, 33:

    morbo aquae intercutis,

    Suet. Ner. 5 fin.:

    paralysi,

    id. Vit. 3:

    ex ingratorum hominum conspectu morte decedere,

    Nep. Timol. 1, 6.—
    b.
    Of inanimate things, to depart, go off; to abate, subside, cease:

    corpore febres,

    Lucr. 2, 34:

    febres,

    Nep. Att. 22, 3; Cels. 3, 3; cf.:

    quartana,

    Cic. Att. 7, 2 (opp. accedere):

    decessisse inde aquam,

    run off, fallen, Liv. 30, 38 fin.; cf.:

    decedere aestum,

    id. 26, 45; 9, 26 al.:

    de summa nihil decedet,

    to be wanting, to fail, Ter. Ad. 5, 3, 30; Cic. Clu. 60, 167; cf.:

    quicquid libertati plebis caveretur, id suis decedere opibus credebant,

    Liv. 3, 55:

    decedet jam ira haec, etsi merito iratus est,

    Ter. Hec. 3, 5, 55 (for which ib. 5, 2, 15: cito ab eo haec ira abscedet):

    postquam invidia decesserat,

    Sall. J. 88, 1; Liv. 33, 31 fin.; Tac. A. 15, 16 al.:

    priusquam ea cura decederet patribus,

    Liv. 9, 29; so with dat., id. 2, 31; 23, 26; Tac. A. 15, 20; 44.— Poet.:

    incipit et longo Scyros decedere ponto,

    i. e. seems to flee before them, Stat. Ach. 2, 308.—In the Aug. poets sometimes of the heavenly bodies, to go down, set:

    et sol crescentes decedens duplicat umbras,

    Verg. E. 2, 67; so id. G. 1, 222; Ov. M. 4, 91; hence also of the day, to depart:

    te veniente die, te decedente canebat,

    Verg. G. 4, 466;

    also of the moon,

    to wane, Gell. 20, 8, 7.
    II.
    Trop.
    A.
    De possessione, jure, sententia, fide, etc. (and since the Aug. per. with abl. alone;

    the reading ex jure suo,

    Liv. 3, 33, 10, is very doubtful), to depart from; to give up, resign, forego; to yield, to swerve from one's possession, station, duty, right, opinion, faith, etc.
    (α).
    With de:

    cogere aliquem de suis bonis decedere,

    Cic. Verr. 2, 2, 17 fin.; cf.:

    de hypothecis,

    id. Fam. 13, 56, 2;

    and de possessione,

    id. Agr. 2, 26;

    de suo jure,

    id. Rosc. Am. 27; id. Att. 16, 2:

    qui de civitate decedere quam de sententia maluit,

    id. Balb. 5:

    de officio ac dignitate,

    id. Verr. 1, 10:

    de foro decedere,

    to retire from public life, Nep. Att. 10, 2:

    de scena,

    to retire from the stage, Cic. Fam. 7, 1, 2; cf. impers.:

    de officio decessum,

    Liv. 8, 25 fin.
    (β).
    With abl. alone (so usually in Liv.):

    jure suo,

    Liv. 3, 33 fin.:

    sententiā,

    Tac. A. 14, 49:

    instituto vestro,

    Liv. 37, 54:

    officio (opp. in fide atque officio pristino fore),

    id. 27, 10; 36, 22:

    fide,

    id. 31, 5 fin.; 34, 11; 45, 19 al.:

    poema... si paulum summo decessit, vergit ad imum,

    Hor. A. P. 378.—
    (γ).
    Very rarely with ab:

    cum (senatus) nihil a superioribus continuorum annorum decretis decesserit,

    Cic. Fl. 12.—
    (δ).
    Absol.: si quos equites decedentis nactus sum, supplicio adfeci, Asin. Pol. ap. C. Fam. 10, 32, 5.
    B.
    De via, to depart, deviate from the right way:

    se nulla cupiditate inductum de via decessisse,

    Cic. Cael. 16, 38:

    moleste ferre se de via decessisse,

    id. Clu. 59, 163; so,

    viā dicendi,

    Quint. 4, 5, 3.
    C.
    (acc. to no. I. B. 2) To give way, yield to another (i. e. to his will or superior advantages—very rare):

    vivere si recte nescis, decede peritis,

    Hor. Ep. 2, 2, 213:

    ubi non Hymetto Mella decedunt,

    are not inferior, id. Od. 2, 6, 15.
    D.
    ( poet.) To avoid, shun, escape from (cf. I. B. 2 supra): nec serae meminit decedere nocti, to avoid the late night, i. e. the coldness of night, Varius ap. Macr. S. 6, 2, 20; Verg. Ecl. 8, 88; id. G. 3, 467:

    calori,

    id. ib. 4, 23.
    E.
    To fall short of, degenerate from:

    de generis nobilitate,

    Pall. 3, 25, 2: a rebus gestis ejus et gloriae splendore, Justin. 6, 3, 8.
    * III.
    For the simple verb (v. cedo, no. I. 2), to go off, turn out, result in any manner:

    prospere decedentibus rebus,

    Suet. Caes. 24.

    Lewis & Short latin dictionary > decedo

  • 9 excessio

    excessĭo, ōnis, f. [excedo], departure, death:

    ante excessionis diem,

    Hier. Orig. in Jerem. Hom. 13 fin.; Lutat. Schol. ad Stat. Th. 4, 599.

    Lewis & Short latin dictionary > excessio

  • 10 excessus

    excessus, ūs, m. [excedo, I. A. 2. and B. 2.].
    I.
    A departure.
    A.
    In gen.:

    excessus ejus,

    Vell. 1, 15, 1.—Esp., a departure from life:

    in his esse et excessum e vita et in vita mansionem,

    Cic. Fin. 3, 18, 60; Val. Max. 9, 13 prooem.; Sen. Ep. 26, 4;

    for which also, vitae,

    Cic. Tusc. 1, 12, 27; Val. Max. 7, 2, ext. 1:

    post obitum, vel potius excessum Romuli,

    Cic. Rep. 2, 30; cf.

    so of Romulus,

    id. ib. 2, 12; once in Cic. Leg. 1, 1, 3;

    and freq. in post-Aug. prose excessus alone,

    death, Tac. A. 1, 7; 14; Suet. Tib. 22; 70; id. Calig. 1; 9; 48; id. Ner. 5; id. Vesp. 3 al.—
    B.
    Trop., a leaving of the mental powers, loss of self-possession, = ekstasis:

    in excessu mentis,

    Vulg. Act. 11, 5; id. Psa. 30, 22.—Without mentis:

    ego dixi in excessu meo,

    Vulg. Psa. 115, 2.—
    II.
    A standing out, projecting beyond a certain limit.
    * A.
    Lit.:

    os calcis quadam parte sinuatur, quadam excessus habet,

    projections, Cels. 8, 1 fin.:

    montani excessus,

    Sol. 9, 2; Amm. 18, 6, 15:

    flexuosi excessus,

    id. 24, 4, 10.—
    B.
    Trop.
    1.
    A departing from the subject, digression (post-Aug.):

    egressio vel (quod usitatius esse coepit) excessus, sive est extra causam, etc.,

    Quint. 3, 9, 4; cf. ib. § 1; Plin. Ep. 9, 26, 9; and in plur., Plin. H. N. praef. § 12.—
    2.
    A deviation, aberration from any thing:

    minuti a pudore excessus,

    Val. Max. 8, 2, 4:

    moderaminis,

    Prud. in Symm. 2, 990.

    Lewis & Short latin dictionary > excessus

  • 11 regio

    rĕgĭo, ōnis, f. [rego], a direction, line (rare but class.).
    I.
    Lit.:

    nullā regione viaï Declinare,

    Lucr. 2, 249; cf.:

    notā excedo regione viarum,

    Verg. A. 2, 737:

    de rectā regione deflecto,

    Cic. Verr. 2, 5, 68, § 176:

    haec eadem est nostrae rationis regio et via,

    id. ib. 2, 5, 70, § 181; cf.:

    oppidi murus ab planitie rectā regione, si nullus anfractus intercederet, MCC. passus aberat,

    Caes. B. G. 7, 46; and:

    non rectā regione iter instituit, sed ad laevam flexit,

    Liv. 21, 31:

    declinamus item motus nec tempore certo, nec regione loci certā,

    nor in a specified direction, Lucr. 2, 260; cf. id. 2, 293; Curt. 8, 9, 2:

    (Hercynia silva) rectā fluminis Danubii regione pertinet,

    Caes. B. G. 6, 25; 7, 46;

    Curt 7, 7, 4: ubi primos superare regionem castrorum animum adverterunt,

    the line, Caes. B. C. 1, 69:

    eam esse naturam et religionem provinciae tuae, ut, etc.,

    i. e. the situation, Cic. Fam. 1, 7, 6:

    traicere amnem in regionem insulae,

    Curt. 8, 13, 23.—
    B.
    E regione, adverbially.
    a.
    In a straight line, directly:

    e regione moveri (opp. declinare),

    Cic. Fat. 9, 18;

    so of the rectilinear motion of atoms,

    id. ib. 20, 46:

    ferri, petere,

    id. Fin. 1, 6, 19:

    ut cadat e regione loci, quā dirigit aestus,

    straight down, perpendicularly, Lucr. 6, 823; cf. id. 6, 833.—
    b.
    In the opposite direction, over against, exactly opposite; constr. with gen., dat., or absol.
    (α).
    With gen.:

    (luna) cum est e regione solis,

    Cic. N. D. 2, 40, 103:

    erat e regione oppidi collis,

    Caes. B. G. 7, 36:

    castris positis e regione unius eorum pontium, quos, etc.,

    id. ib. 7, 35:

    praesidio e regione castrorum relicto,

    id. ib. 7, 61 fin.:

    rates duplices e regione molis collocabat,

    id. B. C. 1, 25:

    e regione turris,

    id. B. G. 7, 25.—
    (β).
    With dat.: dicitis, esse e regione nobis e contrariā parte terrae, qui adversis vestigiis stent contra nostra vestigia, quos antipodas vocatis, Cic. Ac. 2, 39, 123:

    e regione castris castra ponere,

    Caes. B. G. 7, 35.—
    (γ).
    Absol.:

    acie e regione instructā,

    Nep. Milt. 5, 3.—
    * c.
    Trop., on the other hand, on the contrary (late Lat.;

    syn.: e contra): Arabes camelorum lacte vivunt, e regione septentrionales, etc.,

    Hier. adv. Jovin. 2, 7.—
    II.
    Transf.
    A. 1.
    Primarily in the lang. of augury:

    intra eas regiones, quā oculi conspiciant,

    Varr. L. L. 7, § 9 Müll.:

    nempe eo (sc. lituo) Romulus regiones direxit tum, cum urbem condidit... ab Attio Navio per lituum regionum facta descriptio,

    Cic. Div. 1, 17, 31:

    lituus, quo regiones vincere terminavit,

    id. N. D. 2, 3, 9:

    regionibus ratis,

    id. Leg. 2, 8, 21.—
    2.
    In gen., a boundary-line, limit, boundary; usually in plur.
    a.
    Lit.:

    anteponatur omnibus Pompeius, cujus res gestae atque virtutes iisdem quibus solis cursus regionibus ac terminis continentur,

    Cic. Cat. 4, 10, 21; cf.:

    caeli regionibus terminare,

    id. ib. 3, 11, 26:

    orbis terrae regiones,

    id. Arch. 10, 23. — Rare in sing.:

    quae regione orbem terrarum definiunt,

    Cic. Balb. 28, 64.—
    b.
    Trop.:

    ejus (argumenti) nunc regiones, limites, confinia Determinabo,

    Plaut. Poen. prol. 45:

    animus si, quibus regionibus vitae spatium circumscriptum est, eisdem omnes cogitationes terminaret suas,

    Cic. Arch. 11, 29:

    pars (quaestionum) circumscripta modicis regionibus,

    id. de Or. 2, 16, 68:

    vix facile sese regionibus officii continere,

    id. Agr. 2, 35, 97. —
    3.
    A quarter, region of the heavens or the earth (mostly poet.):

    (Nilus) exoriens penitus mediā ab regione diei,

    Lucr. 6, 723; so id. 6, 732:

    etiam regio (lunae mutatur), quae tum est aquilonaris, tum australis,

    Cic. N. D. 2, 19, 50:

    deinde subter mediam regionem sol obtinet,

    id. Rep. 6, 17, 17:

    atque eadem regio Vesper et Ortus erunt,

    Ov. Ib. 38; cf.

    vespertina,

    Hor. S. 1, 4, 30;

    Vitr 4, 5, 1: caeli in regione serenā,

    Verg. A. 8, 528: regione occidentis, Liv 33, 17; Just. 18, 3, 10.—
    B.
    A portion (of the earth or heavens) of indefinite extent; a tract, territory, region (cf.: tractus, plaga).
    1.
    Lit.
    a.
    In gen.:

    in hac regione,

    Plaut. Cist. 4, 2, 42:

    locum delegit in regione pestilenti salubrem,

    Cic. Rep. 2, 6, 11:

    agri fertilissima regio,

    Caes. B. G. 7, 13 fin.:

    quā te regione reliqui?

    Verg. A. 9, 390:

    regione portae Esquilinae,

    in the region, neighborhood, Liv. 3, 66 fin. Drak.; 25, 25; 30; 33, 17; cf. Oud. de Auct. B. Alex. 30, 7;

    for which: e regione castrorum,

    in the vicinity of the camp, Liv. 10, 43 Drak.:

    eā regione quā Sergius erat,

    id. 5, 8:

    tam vasta,

    Just. 13, 7, 3:

    acclivis,

    Col. 3, 13, 8:

    deserta siti regio,

    Verg. A. 4, 42. — Plur.:

    hi loci sunt atque hae regiones, quae mihi ab ero sunt demonstratae,

    Plaut. Ps. 2, 2, 1:

    cur in his ego te conspicor regionibus?

    Ter. Eun. 5, 8, 32:

    qui innumerabiles mundos infinitasque regiones mente peragravisset,

    Cic. Fin. 2, 31, 102:

    terrae maximae regiones inhabitabiles,

    id. N. D. 1, 10, 24 et saep. —
    b.
    In partic.
    (α).
    A portion of country of indefinite extent; a territory, province, district, region; esp. freq. in plur., lands, territories:

    at regione locoque alio terrisque remotis,

    Lucr. 2, 534:

    Trebonium ad eam regionem, quae Aduaticis adjacet, depopulandam mittit,

    Caes. B. G. 6, 33:

    in ejusmodi regione atque provinciā, quae mari cincta esset,

    Cic. Fl. 12, 27:

    quae regio orave terrarum erat latior?

    id. Sest. 30, 66:

    regio Pedana,

    Hor. Ep. 1, 4, 2:

    quorum hominum regio,

    id. ib. 1, 15, 2:

    Sogdiana,

    Curt. 7, 10, 1:

    Cantium, quae regio est maritima omnis,

    Caes. B. G. 5, 14:

    quae regio totius Galliae media habetur,

    id. ib. 6, 13: Sida, quae extrema regio est provinciae meae, Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 15, 5:

    ubi major atque illustrior incidit res, clamore per agros regionesque significant,

    Caes. B. G. 7, 3:

    principes regionum atque pagorum inter suos jus dicunt,

    id. ib. 6, 23:

    alias regiones partesque peteret,

    id. ib. 6, 43 fin.; cf.

    so with partes,

    id. B. C. 1, 25:

    deinde in quattuor regiones dividi Macedoniam. Unam fore et primam partem, quod, etc.... Secundam fore regionem, quam, etc.,

    Liv. 45, 29:

    quod erant propinquae regiones,

    Caes. B. C. 3, 34:

    ut quam latissimas regiones praesidiis teneret,

    id. ib. 3, 44. — Sometimes a district with its people: tractus ille celeberrimus, tota denique nostra illa aspera et montuosa et felix et fautrix suorum regio, Cic. Planc. 9, 22.—
    (β).
    A principal division of the city of Rome, and of the territory around Rome, a quarter, ward, district, circle (of these, under Servius Tullius, there were in the city four, and in the Roman territory twenty-six; under Augustus, there were fourteen in the city), Laelius Felix ap. Gell. 15, 27, 4; Plin. 3, 5, 9, § 66; Varr. ap. Non. 43, 10; Suet. Aug. 30; Tac. A. 14, 12; 15, 40; Inscr. Orell. 4 sq. et saep.; cf.

    Niebuhr, Gesch. 1, p. 458 sq.: regio quaedam urbis aeternae,

    Amm. 22, 9, 3; 16, 10, 15.—

    Of other cities,

    Inscr. Orell. 6, 768.—Hence, A REGIONIBVS, a captain of a quarter, Inscr. Murat. 894, 8; 895, 4 and 5.—
    (γ).
    Of the provinces into which Italy was divided by Augustus, a province, division:

    descriptionem ab eo (Augusto) factum Italiae totius in regiones undecim,

    Plin. 3, 5, 6, § 46; 3, 11, 16, § 99; 3, 12, 17, § 106 al.—
    2.
    Trop., a province, department, sphere:

    dum in regionem astutiarum mearum te induco, ut scias Juxta mecum mea consilia,

    Plaut. Mil. 2, 2, 78; 3, 3, 13:

    idque (consilium) situm mediā regione in pectoris haeret,

    Lucr. 3, 140: ceterae fere artes se ipsae per se tuentur singulae;

    benedicere autem non habet definitam aliquam regionem, cujus terminis saepta teneatur,

    has no determinate province, Cic. de Or. 2, 2, 5:

    eadem est nostrae rationis regio et via,

    compass and course, id. Verr. 2, 5, 70, § 181. —
    3.
    The country, the field (late Lat.):

    herba regionis,

    Vulg. Gen. 2, 5:

    ligna,

    id. Ezech. 17, 24;

    id. Joel, 1, 19: bestiae,

    id. Ezech. 31, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > regio

  • 12 superexcedo

    sŭpĕr-excēdo, ĕre, 3, v. a., to surpass (late Lat.), Aug. Specul. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > superexcedo

См. также в других словарях:

  • Liste de chanteurs et groupes musicaux italiens — La liste ci dessous énumère près de 1000 chanteurs et groupes musicaux italiens contemporains, tous genres et styles confondus. Le classement suit l’ordre alphabétique. Les artistes connus sous un nom complet sont classés en fonction de leur… …   Wikipédia en Français

  • exceder — Se conjuga como: temer Infinitivo: Gerundio: Participio: exceder excediendo excedido     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. excedo excedes excede excedemos… …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • exceder — exceder(se) 1. Cuando significa, dicho de una persona o cosa, ‘superar [a otra]’, es transitivo y el complemento directo, aun siendo de cosa, va precedido de a (→  a2, 1.1l): «El ingreso excede al gasto» (Excélsior [Méx.] 21.10.96). Suele llevar… …   Diccionario panhispánico de dudas

  • excederse — exceder(se) 1. Cuando significa, dicho de una persona o cosa, ‘superar [a otra]’, es transitivo y el complemento directo, aun siendo de cosa, va precedido de a (→  a2, 1.1l): «El ingreso excede al gasto» (Excélsior [Méx.] 21.10.96). Suele llevar… …   Diccionario panhispánico de dudas

  • ԱՌԱՆՑԱՆԵՄ — (անցի) NBH 1 0286 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c, 11c, 12c չ. ԱՌԱՆՑԱՆԵՄ կամ ԻՄ Քաջիկ անցանել ըստ ժամանակ, ըստ չափ, ըստ տեղի. զանցանել. հնանալ. ծերանալ. զառամիլ. խռուիլ ալեօք. շատ անցնիլ, առնել քալել կամ անցնիլ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԳԵՐԱԶԱՆՑԵՄ — (եցի.) NBH 1 0543 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 8c, 10c, 13c չ. ὐπερβάλλω, ὐπερβαίνω, ὐπερέχω excello, excedo, supero, transcendo Գերազանց լինել քան զայլս. յառաջել անցանել. առաւելուլ. եւ Զանցանել ըստ չափ. *Յերկաքանչիւրումն գերազանցէ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԳԵՐՈՒՆԱԿ — (ի, աց.) NBH 1 0549 Chronological Sequence: Unknown date, 8c, 10c ա. ὐπέροχος, ὐπεροχικός eminens, praestans Գերակայ. գերագոյն. գերազանց. *Մեծութեամբ քան զամենայն գերունակ: Աներեւոյթ գոլ վասն գերունակին երեւութի (այսինքն գերագոյն պայծառութեան).… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԶԱՆՑ — (զանցք.) NBH 1 0714 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 11c, 12c, 14c գ. Սաստկականն եւ հայցականն բառիս՝ Անց, անցք. որպէս Անցումն ըստ չափ սովորական. վարի ընդ բայս, եւ ʼի բաղադրութիւնս բայից, եւ դուն ուրեք առանձինն.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԶԱՆՑԱՆԵՄ — (զանցի, ցեր. կամ ցեայ, ցեար, ցեալ.) NBH 1 0715 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 11c չ. ὐπερβαίνω, ἁναβαίνω , ὐπερβάλλω, διαφέρω transcendo, excedo, antecello Անցանել ըստ չափն եւ ըստ սահմանն իրիք կարգի. գերազանցել.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՓԱՂԱՂԵՄ — (եցի.) NBH 2 0925 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 12c, 13c ն. καταφάγω, κατεσθίω, δακνύω excedo, devoro. Լափել՝ չարաչար ուտելով. ծախել. վատնել. ճարակել, ճարակիլ. գիշատել. *Ուտելով եւ փաղաղելով զկէս մարմնոցն սորա:… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»