-
21 resibilo
re-sībilo, —, —, āreшипеть в ответ, перен. отвечать колкостями Sid -
22 sibilatio
-
23 allecto [2]
2. al-lecto (ad-lecto), āre (Intens. v. allicio), auf alle mögliche Weise anlocken, verb. all. et invitare, Cic. de amic. 99, invitare atque all., Cic. de sen. 57: sibilo allectari (v. Tieren), Col. 2, 3, 2.
-
24 exibilo
exibilo, s. ex-sībilo.
-
25 exsibilo
ex-sībilo, āvī, ātum, āre, I) hinaus-, auszischen, auspfeifen, bes. im Theater, um einem Schauspieler seine Mißbilligung zu bezeigen, griech. εκσυρίττω, Cic. parad. 3, 26. Suet. Aug. 45, 4 (wo exibilabatur). Apul. met. 5, 10. – II) hervorzischen, Stygios aestus fumanti ore, Sil. 6, 219: dirum quiddam, Sen. de ira 3, 4, 2: nescio quid taetrum, Petron. 64, 5.
-
26 insibilo
īn-sībilo, āre, I) intr. hineinzischen, -sausen, -brausen, ubi trux insibilat eurus, murmura pinetis fiunt, Ov. met. 15, 603: membris insibilat ignis, Sil. 12, 616: per os eius vox antiqui serpentis insibilat, Ps. Augustin. – II) tr. zischend einhauchen, Sil. 2, 626.
-
27 intactus [1]
1. in-tāctus, a, um (in u. tango), unberührt, I) im allg.: nix, noch ungeschmolzener (von früheren Jahren her erhaltener), Liv.: cervix iuvencae, vom Joche unberührt, Verg.: thesauri, Hor.: Britannus, unbesiegt, Hor.: intactum ferro corpus, Liv.: bellum intactum trahi, ohne etwas für die Fortsetzung od. Beendigung des Krieges zu tun, Sall.: intactis assidere muris, ohne sie anzugreifen, Liv.: int. saltus, noch unbetretener, poet. = noch unbesungener, Verg.: int. Graecis carmen, von den Gr. noch nicht behandelte Dichtungsart, Hor.: mihi ne hic quidem locus intactus est omittendus, unbehandelt, Quint. – quid intactum nefasti liquimus, Hor. – II) insbes.: a) unverletzt, unversehrt, oft verb. integer et (atque) intactus, integer intactusque, Liv. u. Sil. (vgl. Drak. Liv. 8, 10, 6): prope intacti evasere, Liv.: Pallas (m.), Verg. – b) unberührt = keusch, rein, Pallas (f.), Hor.: cui pater intactam dederat, Verg.: intactior omni Sabinā, Iuven. – c) intactus alqā re od. ab alqa re, unberührt = noch frei von usw., infamiā, cupiditate, religione, Liv.: superstitione, Tac.: intacta perniciosis consiliis plebs, Vell.: regnum bello intactum, Sall. fr.: intactus ab sibilo, ohne ausgezischt zu werden, Cael. in Cic. ep.: ab alieno imperio intacti, Iustin.
-
28 obsibilo
ob-sibilo, āre, hinzischeln, dulces strepitus, ein angenehmes Säuseln von sich geben, Apul. met. 11, 7.
-
29 resibilo
re-sībilo, āre, entgegenzischen, Sidon. carm. 9, 83.
-
30 sibilatio
-
31 sibilatrix
sībilātrīx, trīcis, f. (sibilo), zischend, pfeifend, fistula (= σῦριγξ), Mart. Cap. 9. § 906.
-
32 sibilatus
-
33 sifilo
-
34 intactus
[st1]1 [-] intactus, a, um: - [abcl][b]a - non touché, non atteint, non endommagé, indemne, intact. - [abcl]b - entier, complet. - [abcl]c - pur, non souillé, chaste. - [abcl]d - libre, exempt, préservé de, à l'abri de.[/b] - caput intactum buxo, Juv. 14, 194: tête non peignée ([tête non touchée par le peigne]). - exercitus intactus, Liv.: armée fraîche. - intactus profugit, Sall. J. 54 fin: il s'enfuit sain et sauf. - intactus grex, Virg.: troupeau (de jeunes taureaux) qui n'a pas porté le joug. - intacta Pallas, Plin.: la chaste Pallas. - intactus superstitione: libre de toute superstition. - intacta regio: contrée non soumise. - Graecis intactum carmen, Hor. S. 1, 10, 66: genre qui n'a pas été abordé par les Grecs. - intacta ratione, Plin. 34, 8, 19, § 65: par un procédé tout nouveau. - Scythae ab alieno imperio intacti, Just. 2, 3: les Scythes qui ont toujours été indépendants. - intactus Britannus, Hor. Epod. 7, 7: le Breton invaincu. - intactus omni affectione, Plin.-jn.: inaccessible à tout sentiment de partialité. [st1]2 [-] intactŭs, ūs, m.: intangibilité.* * *[st1]1 [-] intactus, a, um: - [abcl][b]a - non touché, non atteint, non endommagé, indemne, intact. - [abcl]b - entier, complet. - [abcl]c - pur, non souillé, chaste. - [abcl]d - libre, exempt, préservé de, à l'abri de.[/b] - caput intactum buxo, Juv. 14, 194: tête non peignée ([tête non touchée par le peigne]). - exercitus intactus, Liv.: armée fraîche. - intactus profugit, Sall. J. 54 fin: il s'enfuit sain et sauf. - intactus grex, Virg.: troupeau (de jeunes taureaux) qui n'a pas porté le joug. - intacta Pallas, Plin.: la chaste Pallas. - intactus superstitione: libre de toute superstition. - intacta regio: contrée non soumise. - Graecis intactum carmen, Hor. S. 1, 10, 66: genre qui n'a pas été abordé par les Grecs. - intacta ratione, Plin. 34, 8, 19, § 65: par un procédé tout nouveau. - Scythae ab alieno imperio intacti, Just. 2, 3: les Scythes qui ont toujours été indépendants. - intactus Britannus, Hor. Epod. 7, 7: le Breton invaincu. - intactus omni affectione, Plin.-jn.: inaccessible à tout sentiment de partialité. [st1]2 [-] intactŭs, ūs, m.: intangibilité.* * *Intactus, Adiect. Liu. A qui on n'a point touché.\Intactus infamia. Liu. Qui n'est point attainct de deshonneur, Qui n'ha point de note d'infamie.\Intacti religione animi vir. Liu. Qui ne craint point Dieu.\Intactus a sibilo peruenerat Hortensius ad senectutem. Caelius ad Ciceronem. Sans jamais avoir esté sifflé ne mocqué.\Carnem intactum Graecis. Horat. Dont les poetes Grecs n'ont jamais usé, Satyres.\Iuuencae intacta ceruice. Virgil. Qui n'ont point encore porté le joug, et ne sont point encore dontees. -
35 allecto
2. al-lecto (ad-lecto), āre (Intens. v. allicio), auf alle mögliche Weise anlocken, verb. all. et invitare, Cic. de amic. 99, invitare atque all., Cic. de sen. 57: sibilo allectari (v. Tieren), Col. 2, 3, 2. -
36 exsibilo
ex-sībilo, āvī, ātum, āre, I) hinaus-, auszischen, auspfeifen, bes. im Theater, um einem Schauspieler seine Mißbilligung zu bezeigen, griech. εκσυρίττω, Cic. parad. 3, 26. Suet. Aug. 45, 4 (wo exibilabatur). Apul. met. 5, 10. – II) hervorzischen, Stygios aestus fumanti ore, Sil. 6, 219: dirum quiddam, Sen. de ira 3, 4, 2: nescio quid taetrum, Petron. 64, 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exsibilo
-
37 insibilo
īn-sībilo, āre, I) intr. hineinzischen, -sausen, -brausen, ubi trux insibilat eurus, murmura pinetis fiunt, Ov. met. 15, 603: membris insibilat ignis, Sil. 12, 616: per os eius vox antiqui serpentis insibilat, Ps. Augustin. – II) tr. zischend einhauchen, Sil. 2, 626.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > insibilo
-
38 intactus
1. in-tāctus, a, um (in u. tango), unberührt, I) im allg.: nix, noch ungeschmolzener (von früheren Jahren her erhaltener), Liv.: cervix iuvencae, vom Joche unberührt, Verg.: thesauri, Hor.: Britannus, unbesiegt, Hor.: intactum ferro corpus, Liv.: bellum intactum trahi, ohne etwas für die Fortsetzung od. Beendigung des Krieges zu tun, Sall.: intactis assidere muris, ohne sie anzugreifen, Liv.: int. saltus, noch unbetretener, poet. = noch unbesungener, Verg.: int. Graecis carmen, von den Gr. noch nicht behandelte Dichtungsart, Hor.: mihi ne hic quidem locus intactus est omittendus, unbehandelt, Quint. – quid intactum nefasti liquimus, Hor. – II) insbes.: a) unverletzt, unversehrt, oft verb. integer et (atque) intactus, integer intactusque, Liv. u. Sil. (vgl. Drak. Liv. 8, 10, 6): prope intacti evasere, Liv.: Pallas (m.), Verg. – b) unberührt = keusch, rein, Pallas (f.), Hor.: cui pater intactam dederat, Verg.: intactior omni Sabinā, Iuven. – c) intactus alqā re od. ab alqa re, unberührt = noch frei von usw., infamiā, cupiditate, religione, Liv.: superstitione, Tac.: intacta perniciosis consiliis plebs, Vell.: regnum bello intactum, Sall. fr.: intactus ab sibilo, ohne ausgezischt zu werden, Cael. in Cic. ep.: ab alieno imperio intacti, Iustin.————————2. in-tāctus, ūs, m., die Unberührbarkeit, Lucr. 1, 454 (in einem wahrsch. unechten Verse).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > intactus
-
39 obsibilo
ob-sibilo, āre, hinzischeln, dulces strepitus, ein angenehmes Säuseln von sich geben, Apul. met. 11, 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsibilo
-
40 resibilo
re-sībilo, āre, entgegenzischen, Sidon. carm. 9, 83.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > resibilo
См. также в других словарях:
sibilo — / sibilo/ s.m. [dal lat. sibĭlus, prob. di origine onomatopeica]. [rumore continuato e acuto: il s. del vento ] ▶◀ fischio, zufolìo … Enciclopedia Italiana
sibilo — s. m. Ato de sibilar … Dicionário da Língua Portuguesa
síbilo — s. m. Silvo; sibilação … Dicionário da Língua Portuguesa
sibilo — sì·bi·lo s.m. 1. CO suono leggero, acuto e prolungato: il sibilo del vento, di un serpente, la pentola a pressione emetteva un sibilo 2. TS med. rumore polmonare caratteristico dell asma bronchiale, che si manifesta per lo più nella fase… … Dizionario italiano
sibilo — {{hw}}{{sibilo}}{{/hw}}s. m. Fischio acuto, sottile e continuo … Enciclopedia di italiano
sibilo — pl.m. sibili … Dizionario dei sinonimi e contrari
sibilo — s. m. (anche fig.) fischio, fischiata, zufolio, zufolo, zirlo … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
Lancia Sibilo — Fabricante Lancia Empresa matriz Fiat Group Automobiles … Wikipedia Español
Lancia Sibilo — The Lancia Sibilo was a 1978 concept car designed and built by Bertone, and based on the production Lancia Stratos, but four inches longer. The car s main characteristics were its sharp, aerodynamic lines and plastic windows which were merged… … Wikipedia
Anexo:Primera temporada de Grachi — Grachi Programa Grachi País de origen Estados Unidos Cadena de televisión Nickelodeon Latinoamérica Emisión original 2 de mayo de … Wikipedia Español
SIBILARE — apud Lamprid. in Commodo, c. 1. Iam in his artifex, quae stationis Imperatortae non erat, ut calices fingeret, saltaret; cantaret, sibilaret, scurram denique ostenderet: fistulâ canere est, quod pandurizare dicit Lamprid. in Heliogahalo, c. 32.… … Hofmann J. Lexicon universale