Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ex-postŭlo

  • 121 polliceo

    pollĭcĕor, ĭtus ( act. form polliceres, Varr. Sat. Menip. 8, 5), 2, v. dep. a. and n. [from an old prep. por or port (= Gr. porti, proti, or pros; cf. pro) and liceor].
    I.
    To hold forth, offer, promise any thing (freq. and class.;

    syn.: promitto, spondeo): neque minus prolixe de tuā voluntate promisi, quam eram solitus de meā polliceri,

    Cic. Fam. 7, 5, 1; id. Planc. 42, 101; cf.:

    alicui studium,

    id. Fam. 5, 8, 4; cf.:

    mirandum in modum profitentur, offerunt se, pollicentur,

    id. Q. Fr. 1, 2, 5:

    id omne tibi polliceor ac defero,

    id. Imp. Pomp. 24, 67:

    pro certo polliceor hoc vobis atque confirmo me esse perfecturum, ut, etc.,

    id. Agr. 2, 37, 100:

    non modo ut ponatur, verum etiam ut inviolata maneat pollicetur,

    Just. 9, 2, 12.—With subj. alone, Hirt. B. G. 8, 52, 4: alicui divitias, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 359 Vahl.):

    hospitium et cenam,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 8:

    plus pollicere quam ego a te postulo,

    id. Truc. 2, 4, 23.—With inf. pres.:

    modo Qui sum pollicitus ducere,

    Ter. And. 3, 5, 7;

    jusjurandum pollicitus est dare,

    Plaut. Most. 5, 1, 36:

    pollicentur obsides dare,

    Caes. B. C. 4, 21, 5; 6, 9, 7:

    benigne,

    Cic. Fam. 4, 13, 3:

    liberalissime,

    id. Att. 5, 13, 2.—Prov.: montes auri, to promise mountains of gold, i. e. boundless wealth, Ter. Phorm. 1, 2, 18;

    for which also: maria montesque,

    Sall. C. 23, 3.—
    II.
    Esp.
    1.
    Of an orator, in opening his speech, to promise, announce:

    quaeso ut, quid pollicitus sim, diligenter memoriae mandetis,

    Cic. Quint. 10, 36:

    docui, quod primum pollicitus sum, causam omnino, cur postularet, non fuisse, etc.,

    id. ib. 19, 60.—
    2.
    Of purchasers, to bid, offer:

    at illic pollicitus est prior,

    Plaut. Merc. 2, 3, 102.—
    3.
    Of auspices, to forebode, promise:

    id assuetae sanguine et praedā aves pollicebantur,

    Flor. 1, 1, 7.
    Act. collat. form pollĭcĕo, ēre, to promise (ante-class.): ne dares, ne polliceres, Varr. ap. Non. 471, 13.—
    2.
    polliceor, in a pass. signif.: ut aliis ob metum statuae polliceantur, Metell. Numid. ap. Prisc. p. 972 P.; Dig. 14, 1, 1:

    pollicita fides,

    Ov. F. 3, 366; Lact. Pasch. 60:

    pollicitus torus,

    Ov. H. 21, 140.—Hence, subst.: pollĭcĭ-tum, i, n., something promised, a promise, Ov. A. A. 1, 632:

    memores polliciti nostri,

    Col. 11, 3, 1.—In plur.:

    hanc tu pollicitis corrumpe,

    Ov. A. A. 1, 355:

    pollicitis captus,

    id. Am. 3, 7, 70; 2, 16, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > polliceo

  • 122 polliceor

    pollĭcĕor, ĭtus ( act. form polliceres, Varr. Sat. Menip. 8, 5), 2, v. dep. a. and n. [from an old prep. por or port (= Gr. porti, proti, or pros; cf. pro) and liceor].
    I.
    To hold forth, offer, promise any thing (freq. and class.;

    syn.: promitto, spondeo): neque minus prolixe de tuā voluntate promisi, quam eram solitus de meā polliceri,

    Cic. Fam. 7, 5, 1; id. Planc. 42, 101; cf.:

    alicui studium,

    id. Fam. 5, 8, 4; cf.:

    mirandum in modum profitentur, offerunt se, pollicentur,

    id. Q. Fr. 1, 2, 5:

    id omne tibi polliceor ac defero,

    id. Imp. Pomp. 24, 67:

    pro certo polliceor hoc vobis atque confirmo me esse perfecturum, ut, etc.,

    id. Agr. 2, 37, 100:

    non modo ut ponatur, verum etiam ut inviolata maneat pollicetur,

    Just. 9, 2, 12.—With subj. alone, Hirt. B. G. 8, 52, 4: alicui divitias, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 359 Vahl.):

    hospitium et cenam,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 8:

    plus pollicere quam ego a te postulo,

    id. Truc. 2, 4, 23.—With inf. pres.:

    modo Qui sum pollicitus ducere,

    Ter. And. 3, 5, 7;

    jusjurandum pollicitus est dare,

    Plaut. Most. 5, 1, 36:

    pollicentur obsides dare,

    Caes. B. C. 4, 21, 5; 6, 9, 7:

    benigne,

    Cic. Fam. 4, 13, 3:

    liberalissime,

    id. Att. 5, 13, 2.—Prov.: montes auri, to promise mountains of gold, i. e. boundless wealth, Ter. Phorm. 1, 2, 18;

    for which also: maria montesque,

    Sall. C. 23, 3.—
    II.
    Esp.
    1.
    Of an orator, in opening his speech, to promise, announce:

    quaeso ut, quid pollicitus sim, diligenter memoriae mandetis,

    Cic. Quint. 10, 36:

    docui, quod primum pollicitus sum, causam omnino, cur postularet, non fuisse, etc.,

    id. ib. 19, 60.—
    2.
    Of purchasers, to bid, offer:

    at illic pollicitus est prior,

    Plaut. Merc. 2, 3, 102.—
    3.
    Of auspices, to forebode, promise:

    id assuetae sanguine et praedā aves pollicebantur,

    Flor. 1, 1, 7.
    Act. collat. form pollĭcĕo, ēre, to promise (ante-class.): ne dares, ne polliceres, Varr. ap. Non. 471, 13.—
    2.
    polliceor, in a pass. signif.: ut aliis ob metum statuae polliceantur, Metell. Numid. ap. Prisc. p. 972 P.; Dig. 14, 1, 1:

    pollicita fides,

    Ov. F. 3, 366; Lact. Pasch. 60:

    pollicitus torus,

    Ov. H. 21, 140.—Hence, subst.: pollĭcĭ-tum, i, n., something promised, a promise, Ov. A. A. 1, 632:

    memores polliciti nostri,

    Col. 11, 3, 1.—In plur.:

    hanc tu pollicitis corrumpe,

    Ov. A. A. 1, 355:

    pollicitis captus,

    id. Am. 3, 7, 70; 2, 16, 48.

    Lewis & Short latin dictionary > polliceor

  • 123 posco

    posco, pŏposci, 3 (old perf. peposci, Val. Antias ap. Gell. 7, 9, 9), v. inch. a. [for porc-scere; Sanscr. root parkh- prakh-, to ask; cf.: precor, procus, procax], to ask for urgently; to beg, demand, request, desire (syn.: flagito, postulo, peto).
    I.
    In gen., constr. usually with aliquid, aliquem ( sibi): aliquid ab aliquo; also with a double acc., with ut, with inf., or with acc. and inf., or wholly absol.:

    poscere est secundum Varronem, quotiens aliquid pro merito nostro deposcimus: petere vero est cum aliquid humiliter et cum precibus postulamus,

    Serv. Verg. A. 9, 194.
    (α).
    With acc.:

    posco atque adeo flagito crimen,

    Cic. Planc. 19, 48; cf. id. Verr. 2, 5, 28, § 71:

    argentum,

    id. ib. 2, 4, 20, § 44;

    2, 3, 34, § 78: pugnam,

    Liv. 2, 45, 6: nec mi aurum posco, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 200 Vahl.):

    si quid poscam,

    Plaut. Aul. 2, 5, 10:

    pulvinos,

    Cic. de Or. 1, 7, 29; id. Planc. 19, 48:

    vades poposcit,

    id. Rep. 2, 36, 61; cf.:

    audaciae partes Roscii sibi poposcerunt,

    Cic. Rosc. Am. 13, 35:

    peccatis veniam poscentem (preceded by postulare),

    Hor. S. 1, 3, 75.—
    (β).
    With ab:

    fac, ut audeat Tibi credere omnia, abs te petere et poscere,

    Ter. Heaut. 5, 1, 53: diem a praetore peposcit, Val. Antias ap. Gell. 7, 9, 9:

    abs te litteras,

    Cic. Verr. 2, 4, 16, § 36; 2, 2, 47, § 117:

    tutorem ab aliquo,

    Suet. Aug. 94:

    bibere a me poscis,

    Vulg. Joann. 4, 9.—
    (γ).
    With a double acc.:

    parentes pretium pro sepulturā liberum poscere,

    Cic. Verr. 2, 1, 3, § 7:

    magistratum nummos,

    id. ib. 2, 1, 17, §

    44: aliquem causam disserendi,

    id. Tusc. 3, 3, 7:

    claves portarum magistratus,

    Liv. 27, 24, 8:

    non ita creditum Poscis Quintilium deos,

    Hor. C. 1, 24, 12:

    cur me in decursu lampada poscis?

    Pers. 6, 61:

    poscenti vos rationem,

    Vulg. 1 Pet. 3, 15.—Hence, pass.: poscor aliquid, I am asked for something, something is asked or demanded of me ( poet. and in post-class. prose):

    gravidae posceris exta bovis,

    they ask you for the entrails, Ov. F. 4, 670; cf.:

    poscor meum Laelapa,

    they demand of me my Lœlaps, id. M. 7, 771:

    nec tantum segetes alimentaque debita dives Poscebatur humus,

    id. ib. 1, 138:

    quod rationem pecuniae posceretur,

    Gell. 4, 18, 12; to be called upon or invoked to inspire a poet or to sing:

    aversus Apollo Poscitur invitā verba pigenda lyrā,

    Prop. 4 (5), 1, 76 (better reading poscis ab); cf. absol. Palilia poscor: Non poscor frustra;

    si favet alma Pales,

    Ov. F. 4, 721; so,

    poscimur Aonides,

    Ov. M. 5, 333:

    poscimur,

    Hor. C. 1, 32, 1.—
    (δ).
    With ut:

    poscimus, ut cenes civiliter,

    Juv. 5, 112:

    poscimus ut sit, etc.,

    id. 7, 71; Tac. H. 2, 39: poposcit, ut haec ipsa quaestio diligentius tractaretur, Aug. Civ. Dei, 2, 21.—
    (ε).
    With inf. or acc. and inf. ( poet. and in post-Aug. prose):

    poscat sibi fabula credit,

    Hor. A. P. 339; cf.:

    immolare Fauno, Seu poscat agnā sive malit haedo,

    id. C. 1, 4, 12:

    esse sacerdotes delubraque vestra tueri Poscimus,

    Ov. M. 8, 708:

    contraque occurrere poscunt,

    Val. Fl. 4, 194; Pers. 1, 128; Claud. in Eutr. 1, 151.—In prose:

    ego vero te etiam morari posco inter voluptates,

    Sen. Contr. 1, 8; Arn. 7, p. 254. So, too, perh. (acc. to Stephanus's conjecture):

    vos fallere poscunt,

    Rutil. Lup. Fig. 2, 19, p. 181 Frotsch.—
    (ζ).
    Ellipt.:

    poscunt majoribus poculis, sc. bibere,

    they challenge to drink from larger goblets, Cic. Verr. 2, 1, 26, § 66.—
    (η).
    Absol., to beg, be a beggar:

    improbus es, cum poscis, ait. Sed pensio clamat, posce,

    Juv. 9, 63 sq. —
    B.
    Of inanimate and abstract subjects, to demand, require, need:

    quod res poscere videbatur,

    Caes. B. G. 7, 1:

    cum usus poscit,

    id. ib. 4, 2: quod negotium poscebat, Sail J. 56, 1; 70, 3; Quint. 11, 3, 162 et saep.—
    II.
    In partic.
    A.
    To demand for punishment, to ask the surrender of: accusant [p. 1403] ii, quos populus poscit, Cic. Rosc. Am. 5, 13; cf.:

    hujus tantae cladis auctor Annibal poscitur,

    Flor. 2, 6, 7:

    nec poscitur auctor,

    Sil. 2, 44:

    poscendum poenae juvenem jubebat,

    id. 1, 677; so Liv. 9, 26.—
    B.
    In gen., to call one (ante-class. and poet.):

    clamore hominem posco,

    Plaut. Curc. 5, 3, 5:

    gemitu Alciden,

    Sen. Herc. Oet. 1887.— Pass.: ego poscor Olympo ( dat. of agent), Olympus calls me, summons me to the combat, Verg. A. 8, 533:

    poscimur,

    Ov. M. 2, 144.—
    2.
    In partic., to call upon, invoke:

    supplex tua numina posco,

    Verg. A. 1, 666.—
    C.
    In selling.
    1.
    To ask, demand for a thing, to offer at a price:

    tanti quanti poscit, vin' tanti illam emi?

    Plaut. Merc. 2, 4, 22: pro reliquis (libris) idem pretium poposcit, Varr. ap. Lact. 1, 6, 10.—
    2.
    To ask, bid, offer a price for a thing:

    agite licemini. Qui cenā poscit? ecqui poscit prandio?

    Plaut. Stich. 1, 3, 68; id. Merc. 2, 3, 101; Plin. 35, 10, 36, § 88.—
    D.
    To demand one's hand, ask in marriage:

    eam si jubes, frater, tibi me poscere, poscam,

    Plaut. Aul. 2, 1, 38:

    filiam tuam mihi uxorem posco,

    id. ib. 2, 2, 42:

    tibi permittam, posce, duce,

    id. Trin. 2, 2, 103:

    sine dote posco tuam sororem filio,

    id. ib. 2, 4, 98:

    tuam sororem uxorem alicui,

    id. ib. 2, 4, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > posco

  • 124 postilio

    postĭlĭo, ōnis, f. [postulo; cf. consilium from consulo]. Relig. t. t., a claim of a god upon men, a demand for the fulfilment of a forgotten sacrifice (cf. postulatio, with which it is confounded in many MSS. and edd.;

    mostly ante- and post-class.): de eā re scriptum est, postiliones esse Jovi, Saturno, Neptuno, Telluri, dis caelestibus,

    Cic. Har. Resp. 10, 20:

    eodem ostento Telluri postilio deberi dicitur,

    id. ib. 14, 31:

    deum Manium postilionem postulare,

    Varr. L. L. 5, § 148 Müll.:

    in caeremoniis vestris postulionibus locus est,

    Arn. 4, 148.

    Lewis & Short latin dictionary > postilio

  • 125 postularius

    postŭlārĭus, a, um, adj. [postulo], that demands or claims: postularia fulgura, which signify that a forgotten vow must be performed, or a neglected sacrifice be offered, Fest. p. 245 Müll.; for this is found postulatoria, Caecil. ap. Sen. N. Q. 2, 49, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > postularius

  • 126 postulatum

    postŭlātum, i, v. postulo fin.

    Lewis & Short latin dictionary > postulatum

  • 127 postulatus

    postŭlātus, ūs, m. [postulo], a claim or demand in a court of justice, a suit:

    ventum in jus est: postulatu audito, etc.,

    Liv. 4, 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > postulatus

  • 128 praejudico

    prae-jūdĭco, āvi, ātum, 1, v. a., to judge, pass sentence, or decide beforehand, to prejudge (class.).
    I.
    Lit., in the judicial sphere:

    praejudicare de aliquo majore maleficio,

    Cic. Inv. 1, 20, 60; id. Verr. 2, 3, 65, § 153.—
    II.
    Transf., apart from judicial lang.: de iis censores praejudicent, let the censors give their preliminary judgment (before the case is brought before the judges), Cic. Leg. 3, 20, 47.—
    B.
    To be injurious, prejudicial; with dat. (post-class.):

    res inter alios judicatae aliis non praejudicant,

    Dig. 42, 1, 63; 47, 10, 7:

    ingenuitati,

    Paul. Sent. 5, 3, 3; Ambros. in Luc. 3, 41.—Hence, praejūdĭcātus, a, um, P. a., decided beforehand, prejudged:

    praejudicatum eventum belli habetis,

    Liv. 42, 61:

    res,

    Cic. Clu. 17, 49:

    nihil,

    id. ib. 44, 124:

    opinio,

    a preconceived notion, prejudice, id. N. D. 1, 5, 10.— Sup.:

    vir praejudicatissimus,

    i.e. whose talents are already clearly ascertained, Sid. post Carm. 22.—
    B.
    Subst.: praejūdĭ-cātum, i, n.
    1. 2.
    A previous opinion, prepossession, = praejudicium postulo, ut ne quid huc praejudicati afferatis, Cic. Clu. 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > praejudico

См. также в других словарях:

  • Partidos políticos de Venezuela — Venezuela tiene un sistema de gobierno presidencialista multipartidista, caracterizado por un gran número de partidos políticos. Pero estos la mayoría de las veces terminan aliándose a las grandes cúpulas partidistas para formar coaliciones de… …   Wikipedia Español

  • Historia de la mecánica cuántica — El modelo cuántico del átomo de Niels Bohr desarrollado en 1913, el cual incorporó una explicación a la fórmula de Johannes Rydberg de 1888; la hipótesis cuántica de Max Planck de 1900, esto es, que los radiadores de energía atómica tienen… …   Wikipedia Español

  • Keynesianismo — Economía keynesiana, o Keynesianismo, teoría económica basada en las ideas de John Maynard Keynes, tal y como plasmó en su libro Teoría general sobre el empleo el interés y el dinero, publicado en 1936 como respuesta a la Gran Depresión en los… …   Wikipedia Español

  • Elecciones generales de Uruguay de 1989 — Saltar a navegación, búsqueda ‹ 1984 •   • 1994 › 36º elección presidencial …   Wikipedia Español

  • Javier Diez Canseco — Congresista de la República del Perú …   Wikipedia Español

  • Mike Gravel — Saltar a navegación, búsqueda Mike Gravel Senador de Estados Unidos por Alaska 3 de enero …   Wikipedia Español

  • Marco Falconí — Congresista de la República del Perú 2011 – 2016 Datos personales Nacimiento 24 de octubre de 1958, 53 años …   Wikipedia Español

  • Alan García — Pérez Alan García en Brasilia, 9 de noviembre de 2006 …   Wikipedia Español

  • Alberto Quintanilla — es un abogado por la Universidad Nacional Mayor de San Marcos. Ingeniero economista por la Universidad Nacional de Ingeniería y político de izquierda peruano, nacido el 23 de diciembre de 1951. Diputado entre 1985 y 1992 por Izquierda Unida.… …   Wikipedia Español

  • Alianza por México (2000) — Para otros usos de este término, véase Alianza por México (2006). La Alianza por México de 2000 fue una coalición electoral de México que conformaron el Partido de la Revolución Democrática, el Partido del Trabajo, Convergencia, el Partido… …   Wikipedia Español

  • Edmund Barton — Rt Hon Sir Edmund Barton 1.er Primer Ministro de Australia 1 de enero de 1901 – 24 de septiembre de 1903 …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»