-
1 járnbrautarlest
-
2 vél, hreyfill
-
3 eimreiîarstjóri
-
4 lestarstjóri
-
5 VÉL
* * *adv.1) well (taka v. við e-m); v. í vexti, well-grown, well-shapen; vera v. til e-s, to be kind to one; mér gefr vel at skilja, I understand quite well;2) easily (þat mætti v. verða þinn bani);3) fully, amply, largely (v. vegnar fimm merkr); faðir hennar hafði v. fé, plenty of money; intensive, with a.; v. flestir, the most part; v. mikill, rather great; v. tuttugu menn, twenty and upwards; hundrað manna eða v. svá, a hundred or fully that.* * *1.and véli, n. [Gr. οὐρά; Lat. ad-ūl-ari, Bugge], the tail of a bird; kom sverðit á vélit, Fas. i. 488, freq. in mod. usage.2.and væl, f., both forms are used in vellums, but are difficult to distinguish, e and ę (e, æ) being often written alike; él vélum rhyme in a verse of Hallfred:—an artifice, craft, device; við vélar, with artifice, contrivance, Hým. 21; með list eðr vél, Sks. 82; með list ok væl, Edda i. 110; hann hafði vælar til allra hluta, 104; görva vélar til e-s, Hým. 6; hann vissi sér engrar vælar ván, Fms. ii. 202, v. l.; gefa svá sigr sem Óðinn gaf með vjælum (sic) en engu valdi, 154: hverja væl sem Þórir görir honum, i. 189; þeir skyldu freista nokkvorra væla, Edda i. 220.2. an engine, machine; göra vél, Vkv. 20; væl til at taka fiska með, an engine to catch fish, i. e. a net, Edda i. 182; þeirri vél er menn kalla veðr. the engine that is called a battering-ram, Sks. 89 new Ed.; til þessar vélar, 88; víg-vél.II. a wile, device, trick; draga vél at e-m, Skv. 1. 33, Nj. 17; beita e-n vélum, 40; allar þær vęlar, Og. 18; Kristr görir eigi vél, ok eigi verðr hann véltr er á hann trúir, Blas. 46; hefir hann á hverjum manni vélar lengi haft, Lv. 44; ef maðr feldr sér til vélar við konu eða ferr í kvenklæði, ok varðar þat fjörbaugs-garð, Grág. i. 338.2. plur. frauds, tricks; fullr lygi ok væla, 656 C. 14; skaltú neita Djöfli ok öllum hans verkum ok vælum, Fms. i. 300; Djöfulsins vælum, Post. (Uuger) 92.COMPDS: vélaboð, vélakaup, vélalauss, vélasókn, vélaverk. -
6 GUFA
* * *f. vapour, steam.* * *u, f. [ gov and gova, Ivar Aasen; Scot. gow], vapour, steam; þeir leggja eld í viðinn, en þeir vakna við gufuna er inni eru, Fas. i. 135; annarr reykr stóð í lopt upp við annan, ok svá mikil gufa varð af þeim ókyrrleik, að varla sá þá hæstu turna borgarinnar, Konr. 35: as a nickname, Landn.: in local names, Gufu-nes, Gufu-dalr, Gufu-skálar, prob. from the steam of hot wells; in mod. usage also, gufu-skip, -bátr, m. a steam-boat, -maskína, -vél, f. a steam-engine.2. metaph. a slow fellow, a gow, creeping about like a mist, hann er mesta gufa. -
7 her-turn
m. a turret on wheels, a war engine, Fms. x. 358. -
8 hleypi-hvel
n. a ‘roll-wheel,’ war engine, Sks. 420. -
9 hleypi-klumbr
m. a ram on wheels (war engine), Sks. 419. -
10 ÍGULL
m. sea-urchin.* * *m. [Gr. εχινος; Lat. echinus; A. S. îl; Germ. igel], a sea-urchin, echinus esculentus, Eggert Itin. 612: also called ígul-ker, n. from its ball-formed shape. ígul-köttr, m. a hedgehog, Art.: a kind of war engine, Sks. 418. -
11 kastali
* * *m. castle, stronghold.* * *a, m. [from Lat. castellum], a castle, stronghold, Fms. vii. 94, 159, 194, viii. 177, 418, x. 358, Al. 90, Sks. 597, Fas. i. 497, Ver. 10, Sturl. ii. 42, Fs. 70, Orkn. 344–354; kastala hurð, dyr, veggr, vígskörð, a castle door, wall, rampart. Hkr. iii. 312, Orkn. 350. Sks. 416; kastala stafr, a castle pillar, Fms. viii. 429; kastala-kirkja, a castle church, vii. 189; kastala-menn, defenders of a castle, Orkn. 350, Fms. vii. 192, Fs. 70.2. a kind of war engine, Sks. 3. naut., hún-kastali, q. v.4. a dome-shaped hill is in Icel. called kastali; cp. borg. -
12 MÚLI
m.1) muzzle, snout;2) projecting mountain, ‘mull’.* * *a, m. [mid. H. G. mûl; Germ. maul], prop, a muzzle, snout (= trjóna), whence the mouth of beasts; göltr með járnuðum múla, of a war-engine, Sks. 395; búinn múlinn með járni, Róm. 292; harð-múla, hard-mouthed. Germ. hart-mäulig; kol-múlugr, black-mouthed: múlaðr, adj. = Lat. rostratus: múla-stykki, n. a smith’s vice, Vm.; korna-múli, a nickname, Landn.II. [Scot. mull; Shetl. and Orkn. mule], a jutting crag, between two dales, fjords, or the like; hann snýr þegar af leiðinni ok upp á múlann ok svá eptir hálsinum milli Hrafnkelsdals ok Jökuldals, Hrafn. 20, very freq. in Icel.; fjalls-múli, a mountain peak; Digri-múli, Seljalands-múli, Landn.: as also in numberless local names. Múli, Múla-fjall, Múla-eyjar, Múla-sveit, Landn., map of Icel.; so the Mull of Cantire = Satiris-múli, Mull of Galloway, the Mull-head in the Orkneys, and the like, local names given by the Norsemen; perh. also the island of Mull, whence Mylskr, adj. = a man of Mull, Fms. vii. 42 (in a verse). -
13 skjaldar-jötunn
m. ‘shield-giant,’ a war-engine, Sks. 430. -
14 slag-brandr
m. a bolt, bar, of a door, Fms. ii. 223, Dropl. 29, 30, Ó. H. 135, MS. 655 ix. B. 2: a war-engine, Sks. 388. -
15 TRÉ
* * *(pl. tré, gen. trjá, dat. trjám), n.1) tree (höggva t. í skógi); eigi felir t. við it fyrsta högg, the tree falls not at the first stroke;3) tree, rafter, beam, cf. þvertré;* * *n., gen. trés, dat. acc. tré; pl. tré, gen. trjá; spelt treo, Stj. 14, 74, Barl. 138; dat. trjám; with the article tré-it, mod. tréð; [Ulf. triu = ξύλον; A. S. treow; Engl. tree; Dan. træ; Swed. trä, träd, the d representing the article; in Germ. this word is lost, or only remains in compds, see apaldr]:—a tree, Lat. arbor; askrinn er allra trjá mestr, Edda 10; hamra, hörga, skóga, vötn, tré ok öll önnur blót, Fms. v. 239; höggva upp tré, Gullþ. 50; rætr eins trés, Fms. x. 219; höggva tré í skógi, Grág. ii. 296, Glúm. 329; milli trjá tveggja, 656 B. 4; lauf af tré, Fs. 135; barr af limum trés þess, er …, Edda; tvau tré, Ask ok Emblu, id.; ymr it aldna tré, Vsp.: of trees used as gallows, ef ek sé á tré uppi, váfa virgil-ná, Hm. 158; skolla við tré, Fms. vii. (in a verse); cp. the Swed. allit. galge ok gren: hence of the cross, 655 xvi. A. 2, Fms. vi. 227, Vídal. passim; and so in mod. eccl. writers. Sayings, eigi fellr tré við it fyrsta högg, the tree falls not at the first stroke, Nj. 224; falls er ván at fornu tré, of a person old and on the verge of the grave, Ísl. ii. 415; tré tekr at hníga ef höggr tág undan, Am. 69.II. wood (= Lat. lignum); hann sat á tré einu, Fms. i. 182; tré svá mikit at hann kemr því eigi ór flæðar-máli, Grág. ii. 351; at þar ræki tró sextugt … súlur er hann let ór trénu göra, Gísl. 140.2. the mast of a ship; ok skyldi standa tréit, Fms. ix. 301; æsti storminn svá at sumir hjoggu tréin, x. 136; lét hann eigi setja hæra enn í mitt tré, Orkn. 260; viti hafði brenndr verit, ok var brunnit mjök tréit, Finnb. 232; á skipi Munans brotnaði tréit, Fms. viii. 209, (siglu-tré = mast.)3. a tree, rafter, beam; sax eðr saxbönd, hvert tré þeirra er missir, N. G. L. i. 100; ok ef hús fellr niðr, þá skal ekki tré af elda, 240; þver-tré, a cross-tree, Nj. 201, 202.4. the seat of a privy; gengr til kamars eðr setzk á tré, Grág. ii. 119.B. IN COMPDS, made of wood. tré-bolli, a, m. a wooden bowl, Vm. 110. tré-borg, f. a ‘tree-burgh,’ wood-fort, Eg. 244, Fms. viii. 113. tré-bót, f. as a nickname, Sturl. tré-brú, f. a wooden bridge, Þjal. 53. tré-drumbr, m. a drum of wood, log, Fms. vi. 179, v. l. tré-fótr, m. a wooden leg, Eb. 66, Bs. i. 312; the phrase, ganga á tréfótum, to go on wooden legs, of a thing in a tottering, bad state, Fb. ii. 300; það gengr allt á tréfótum. tré-guð, n. wooden idols, MS. 4. 68. tré-hafr, m. a wood-goat, Fb. i. 320. tré-hús, n. a wooden house, Fms. vii. 100, D. N. ii. 152. tré-hválf, n. a wooden ceiling, Bs. i. 251. tré-höll, f. a wooden hall, Fms. ix. 326. tre-kastali, a, m. = treborg, Sks. 423. tré-kefli, n. a wooden stick, Orkn. 150, Sturl. i. 15. tré-ker, n. a wooden vessel, Stj. 268, Karl. 546. tré-kirkja, u, f. a wooden church, Fms. xi. 271, Hkr, ii. 180. tré-kross, m. a wooden cross, Vm. 38. tré-kumbr ( tré-kubbr), m. a log, Barl. 165. tré-kylfa, u, f. a wooden club, Sturl. i. 15. tré-kyllir, m. a ‘wood-bag,’ name of a ship, Grett., whence Trékyllis-vík, f. a local name. tré-köttr, m. a ‘wooden cat,’ a mouse-trap, mod. fjala-köttr; svá veiddr sem mús undir tréketti, Niðtst. 106. tré-lampr, m. a wooden lamp, Ám. 51, Pm. 108, tré-laust, n. adj. treeless, Karl. 461. tre-lektari, a, m. a wooden reading-desk, Pm. 6. tré-ligr, adj. of wood, Mar. tré-lurkr, m. a wood-cudgel, Glúm. 342. tré-maðr, m. a ‘wood-man,’ Fms. iii. 100; carved poles in the shape of a man seem to have been erected as harbour-marks, cp. the remarks s. v. hafnar-mark (höfn B); in Hm. 48, of a way-mark; a huge tré-maðr (an idol?) is mentioned in Ragn. S. fine, (Fas. i. 298, 299); the Ask and Embla (Vsp.) are also represented as ‘wood-men’ without living souls. tré-níð, n., see níð, Grág. ii. 147, N. G. L. i. 56. tré-reiði, a, m. wooden equipments, harness, Jb. 412, Sturl. iii. 71 (of a ship, mast, oars, etc.), K. Þ. K. 88 (of horse-harness). tré-ræfr, n. a wooden roof, Þjal. 53. tré-saumr, m. wooden nails, Ann. 1189. tré-serkr, m. a wooden coat; in tréserkja-bani, as a nickname, Fas. ii. 6. tré-skapt, n. a wooden handle, Grett. 141. tré-skál, f. a wooden bowl, Dipl. iii. 4. tré-skjöldr, n. a wooden shield, Gþl. 105. tré-skrín, n. a wooden shrine, Landn. 51 (Hb.), Vm. 54. tré-smiðr, m. a craftsman in wood, carpenter, Bs. i. 858, Karl. 396, Rétt. 2. 10. tré-smíði, n. and tré-smíð, f. craft in wood, wood-carving, Bs. i. 680; hann (the steeple) bar eigi miðr af öllum trésmíðum á Íslandi en kirkjan sjálf, 132; hagr á trésmíði, Stj. 561. tré-spánn, m. wood-chips, Ó. H. tré-spjald, n. a wooden tablet, such as was used in binding books; forn bók í tréspjöldum, Ám. 35, Pm. 131, Vm. 126. tré-stabbi (tré-stobbi, Ó. H. 72; -stubbi, Fb. i. 433), a, m. = trédrumbr, Fms. vi. 179. tre-stokkr, m. the ‘stock of a tree,’ block of wood, Fms. ii. 75. tré-stólpi, a, m. a wooden pillar, Fb. ii. 87. tré-telgja, u, f. a wood-carver, a nickname, Yngl. S. tré-toppr, m. a tree-top, Al. 174. tré-virki, n. a wooden engine, Sks 425, Bs. i. 872. tré-þak, n. a timber roof, Bs. i. 163. tré-ör, f. a wooden arrow, as a signal, N.G,L. i. 102, Gþl. 83.II. plur., trjá-lauf, n. leaves of trees, Stj. trjá-heiti, n. pl. names of trees, Edda (Gl.) 85. -
16 víg-vél
f. a war-trick, ruse, engine of war, Fms. i. 103; vápnum ok vígvélum, vi. 69, vii. 93; heiðingjar höfðu vagna járnvarða ok margháttaðar aðrar vígvélar, vi. 145; vinna borg með vígvélum, Stj. 512 (vígvælar). -
17 hleypihvel
n. a kind of war engine. -
18 skjaldjötunn
-
19 slagbrandr
-
20 vígvél
f. war-trick, war-engine.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Engine — En gine ([e^]n j[i^]n), n. [F. engin skill, machine, engine, L. ingenium natural capacity, invention; in in + the root of gignere to produce. See {Genius}, and cf. {Ingenious}, {Gin} a snare.] 1. Note: (Pronounced, in this sense, [e^]n*j[=e]n .)… … The Collaborative International Dictionary of English
engine — UK US /ˈendʒɪn/ noun [C] ► a machine that uses energy to produce movement: »a jet engine »a car/aircraft engine ► something that makes something happen, or that influences it strongly: »For much of the 19th century Britain was the workshop of the … Financial and business terms
Engine — En gine, v. t. 1. To assault with an engine. [Obs.] [1913 Webster] To engine and batter our walls. T. Adams. [1913 Webster] 2. To equip with an engine; said especially of steam vessels; as, vessels are often built by one firm and engined by… … The Collaborative International Dictionary of English
Engine — [dt. »Maschine, Motor«], zentraler Teil eines Programms für grundlegende Teilaufgaben (z. B. Grafik Engine zur Ausgabe der Grafikdaten). Manchmal auch verkürzt für »Search Engine« (Suchmaschine) gebraucht … Universal-Lexikon
engine — ► NOUN 1) a machine with moving parts that converts power into motion. 2) (also railway engine) a locomotive. 3) historical a mechanical device or instrument, especially one used in warfare: a siege engine. DERIVATIVES engined adjective… … English terms dictionary
enginé — Enginé, En Oolin, pour Ensorcelé, Enchanté, Charmé, Fascinatus. Ainsi dit on par metaphore, Il est bien enginé de cette femme, Perbelle captus est … Thresor de la langue françoyse
engine — [en′jən] n. [ME engin, native talent, hence something produced by this < OFr < L ingenium, natural ability, genius < in , in + base of gignere, to beget: see GENUS] 1. any machine that uses energy to develop mechanical power; esp., a… … English World dictionary
engine — c.1300, mechanical device, also skill, craft, from O.Fr. engin skill, cleverness, also trick, deceit, stratagem; war machine (12c.), from L. ingenium inborn qualities, talent (see INGENIOUS (Cf. ingenious)). At first meaning a trick or device, or … Etymology dictionary
engine — *machine, mechanism, machinery, apparatus, motor … New Dictionary of Synonyms
engine — [n] device that drives a machine agent, apparatus, appliance, barrel, contrivance, cylinder, diesel, dynamo, fan, generator, horses*, implement, instrument, means, mechanism, motor, piston, pot*, powerhouse, power plant, power train, putt putt*,… … New thesaurus
Engine — This article is about a machine to convert energy into useful mechanical motion. For other uses of engine, see Engine (disambiguation). For other uses of motor, see Motor (disambiguation). A V6 internal combustion engine from a Mercedes car An… … Wikipedia