-
1 enchanter
-
2 enchanter
-
3 enchanter
-
4 enchanter
enchanter [ɑ̃∫ɑ̃te]➭ TABLE 1 transitive verb* * *ɑ̃ʃɑ̃te1) ( faire plaisir à)2) ( ensorceler) to enchant* * *ɑ̃ʃɑ̃te vt* * *enchanter verb table: aimer vtr1 ( faire plaisir à) to delight; la musique les enchantait the music was a delight to their ears; l'idée de te voir m'enchante I'm delighted at the thought of seeing you; leur proposition ne m'enchante guère their offer doesn't exactly thrill me;2 ( ensorceler) to enchant, to put a spell on.[ɑ̃ʃɑ̃te] verbe transitifcela ne l'enchante pas (beaucoup) ou guère he's none too pleased ou happy (at having to do it) -
5 enchanter
enchanterokouzlitočarovat -
6 enchanter
ɑ̃ʃɑ̃tev1) bezaubern, verzaubern2) ( réjouir) erfreuenenchanterenchanter [ã∫ãte] <1>1 (ravir) bezaubern2 (ensorceler) verzaubern -
7 enchanter
v t1 faire très plaisir سرَّهُ، متَعهُ ['sarːah, 'matːaʔʼah]◊Cela m'enchante. — هذا يسرني
2 ensorceler سحر [sa׳ћara]* * *v t1 faire très plaisir سرَّهُ، متَعهُ ['sarːah, 'matːaʔʼah]◊Cela m'enchante. — هذا يسرني
2 ensorceler سحر [sa׳ћara] -
8 enchanter
-
9 enchanter
vt., charmer, emballer, rendre enchanter heureux // très content: êshantâ (Albanais.001), anshantâ (Monnetier-Mornex), intsantâr (Lanslevillard) ; insharmâ (Arvillard) ; fére tan pl(y)ézi à < faire tellement plaisir à> (Villards-Thônes | 001).A1) expr., ça ne l'enchantait pas de partir // elle n'était pas très motivée pour partir: é la dzive rê d'modâ < ça ne lui disait rien de partir> (ep. d'une femme) (001). -
10 enchanter
v t1 faire très plaisir pek sevindirmek◊Cela m'enchante. — Bu beni pek sevindiriyor.
2 ensorceler büyülemek -
11 enchanter
гл.общ. восхищать, приводить в восторг, приделывать петли, приделывать шарниры, зачаровать, околдовывать, (qn de qch) очаровывать -
12 enchanter
ادهشخلب اللبسحرفتن -
13 enchanter
1. oczarować2. oczarowywać3. urzekać4. zachwycać5. zachwycić6. zaczarować -
14 enchanter
v.tr. (lat. incantare) 1. омагьосвам; 2. очаровам, възхищавам; 3. радвам, доставям удоволствие. Ќ Ant. désenchanter. -
15 enchanter
vt. 1. (ensorceler) заколдо́вывать/заколдова́ть, околдо́вывать/околдова́ть;ils avaient été enchantés par un sortilège ∑ — их околдова́ли <заколдова́ли>
2. (ravir, chômer) очаро́вывать/очарова́ть, ↑ околдо́вывать; обвора́живать/обворожи́ть; пленя́ть/плени́ть (captiver);votre proposition m'enchante ∑ — я в восто́рге от ва́шего предложе́нияpar son talent il enchanta l'auditoire — свои́м иску́сством он очарова́л (↑околдова́л) слу́шателей;
3. (au passif) быть* [о́чень, чрезвыча́йно] дово́льным (↑восхищённым) (+); быть в восхище́нии <в восто́рге> (от + G);je suis enchanté de ma dernière acquisition — я о́чень дово́лен свои́м неда́вним приобрете́ниемje suis enchanté de mon séjour en Italie — я восхищён свои́м путеше́ствием в Ита́лию; я в восхище́нии <в восто́рге> от путеше́ствия в Ита́лию;
enchante de faire votre connaissance [— я] о́чень рад <∑ [мне] о́чень прия́тно> познако́миться с ва́ми
■ pp. et adj.- enchanté -
16 enchanter
зачаровать -
17 enchanter
delight, enrapture -
18 enchanter
verbbedårefortryllebegejstrehenførehenregnebetagehenriveovermandexxxhenføre -
19 enchanter
vt.1. sehrlamoq, afsunlamoq, tilsimlamoq; sehrlab, tilsimlab qo‘ymoq2. maftun qilmoq, shaydo qilmoq, boshini aylantirib qo‘ymoq, cette histoire m'enchante bu voqea meni maftun qilib qo‘ydi; bu voqeaga qoyil qoldim. -
20 enchanter
1. ensorĉi2. plezurigi3. ravi
См. также в других словарях:
enchanter — [ ɑ̃ʃɑ̃te ] v. tr. <conjug. : 1> • déb. XIIe; lat. incantare 1 ♦ Soumettre à une action surnaturelle par l effet d une opération magique. ⇒ charmer, ensorceler. Enchanter qqn au moyen de sortilèges, de formules magiques, d un philtre. «… … Encyclopédie Universelle
Enchanter — En*chant er, n. [Cf. F. enchanteur.] One who enchants; a sorcerer or magician; also, one who delights as by an enchantment. [1913 Webster] Like ghosts from an enchanter fleeing. Shelley. [1913 Webster] {Enchanter s nightshade} (Bot.), a genus… … The Collaborative International Dictionary of English
enchanter — ENCHANTER. v. a. Charmer, ensorceler par des sons, par des paroles, par des figures, par des opérations prétendues magiques. Le peuple croit qu il y a des Magiciens qui enchantent les hommes, les animaux, etc. f♛/b] Il signifie aussi figurément,… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
enchanter — Enchanter, act. acut. Est charmer par mots, oraison et halenement. Il est dit ainsi, parce que les charmes estoient au premier composez par formules, et prononcez avec le ton qui est dedié au demon, La source plus haute du mot, est de ce que l on … Thresor de la langue françoyse
enchanter — Enchanter. v. act. Charmer, ensorceler par des paroles, figures, caracteres, operations magiques. Ce Magicien les enchanta tellement qu ils ne purent se remuer de la place. il enchante les loups, les serpens. Il signifie aussi fig. Surprendre,… … Dictionnaire de l'Académie française
enchanter — late 13c., agent noun from ENCHANT (Cf. enchant) or from O.Fr. enchanteor … Etymology dictionary
Enchanter — An enchanter is a Magician (fantasy). The word may also refer to: *Enchanter (character class), used in fantasy role playing games * Enchanter (video game), a 1983 interactive fiction game by Infocom * Enchanter (manga), a manga series by Izumi… … Wikipedia
enchanter — (an chan té) v. a. 1° Produire une opération surnaturelle sur quelqu un ou quelque chose par des paroles magiques. Armide enchanta la forêt. Merlin enchanta le chevalier. • Assoupis le dragon, enchante la princesse, CORN. Tois. d or, v, 4.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
ENCHANTER — v. a. Charmer, ensorceler par des sons, par des paroles, par des figures, par des opérations prétendues magiques. Des gens ignorants croient encore qu il y a des magiciens qui enchantent les hommes, les animaux, etc. Il signifie aussi… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
enchanter — UK [ɪnˈtʃɑːntə(r)] / US [ɪnˈtʃæntər] noun [countable] Word forms enchanter : singular enchanter plural enchanters someone who uses magic on people or things … English dictionary
enchanter — enchant ► VERB 1) delight; charm. 2) put under a spell. DERIVATIVES enchanter noun enchantment noun enchantress noun. ORIGIN French enchanter, from Latin cantare sing … English terms dictionary