Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

emptĭo

  • 41 ambulo

    ambulo, āvi, ātum, āre (Demin. v. ambio), bezeichnet das Umhergehen als eine natürliche, ungezwungene Bewegung, teils im Ggstz. zum Stillstehen, Liegen, Sitzen, teils zum Laufen, Springen u. dgl.; dah. I) im allg., sich mit natürlichem, ungezwungenem Schritt in Bewegung setzen, gehen, wandeln, umher-, auf- und abgehen, einhergehen, a) v. Menschen u. Tieren, α) intr., Ggstz. cubare, Plaut.: Ggstz. sedere, Cic.: Ggstz. sedere aut stare, Sen.: Ggstz. currere, Sen.: Ggstz. salire (v. Vögeln), Plin.: Ggstz. incedere (einhersteigen), Sen.: ambulas inter nos, Plin. ep.: ante noctem cum facibus. Hor.: per funem v. Elefanten, Sen.: unpers., sedetur, ambulatur, Varr. LL. 6, 1: cum sedeatur, ambuletur, Gell. 2, 2, 9. – vom Redner, der auf der Rednerbühne einige Schritte macht, Quint. 11, 3, 127 u. 130. – u. vom gewichtigen Gang des Eingebildeten, würdevoll einherschreiten, einherstolzieren, Cic. de or. 1, 246. Hor. epod. 4, 5 u. 8, 14. Claud. in Eutr. 1, 306. – bes. vom natürlichen, ungezwungenen Schritt des Geschäftigen, Reisenden usw., wandern, auftreten, zugehen, marschieren, ambula cito, tritt scharf auf, Plaut.: ambula, nun trolle dich, Ter.: defessus sum ambulando, vom Umherwandern, -laufen, Ter.: si recte ambulaverit, tüchtig aufgetreten od. zugegangen ist, Cic.: dah. bei den Komik. der Abschiedsgruß, bene ambula od. ambula-
    ————
    to, reise glücklich! Glück auf den Weg! gute Verrichtung! Plaut. (s. Lorenz Plaut. most. 840. Spengel Plaut. truc. 427): bene ambula et redambula, Plaut.: bene ambulasti od. ambulatum est? verlief die Reise glücklich? bist du glücklich wieder da? Plaut.: aber ergo ambula! also fort mit dir! Plaut. u. bl. ambula, Ter.: u. der scherzh. Ausdruck, ambulare in ius, vor Gericht wandern = klagen, klagbar werden, Plaut. u. Ter. – u. endl., wie marschieren, v. Soldaten, eodem modo autem ambulat Caesar, ut etc., er macht solche Märsche, Cic. ad Att. 8, 14, 1: u. milites bellum ambulando confecerunt, durch bloße Märsche u. Gegenmärsche (aber wohl auch witzelnd mit Anspielung auf die Bed. von no. II, B, also = »durch bloße Spaziermärsche«), Cael. in Cic. ep. 8, 15, 1: dah. ambulare später als militär. Übung = »in Reih' und Glied marschieren«, educi ambulatum, zum Exerzieren ausrücken, Veget. mil. 1, 27. – β) tr. m. Acc. des Raums, der durchwandert wird, cum (Xerxes) tantis classibus tantisque equestribus pedestribusque copiis, Hellesponto iuncto, Athone perfosso, maria ambulavisset, terram navigasset, über Meere marschiert, über Land gesegelt war, Cic. de fin. 2, 112 (wo Baiter jetzt mari u. terrā): perpetuas vias, wandeln, Ov. fast. 1, 122: amb. vias difficiles et laboriosas, Augustin. conf. 4, 12: totum caelum oculis, überblicken, Tert. ad nat. 2, 4 extr. – od. m. Acc. der Strecke, die
    ————
    zurückgelegt wird, biduo aut triduo septingenta milia passuum ambulare, Cic. Quinct. 79: u. so Quint. 6, 3, 77: u. im Passiv m. Nom., si statim bina stadia ambulentur, Plin. 23, 26. – b) übtr., v. Lebl., mare aut amnis, quā naves ambulant, hin- u. hergehen, Cato: Nilus immenso longitudinis spatio ambulans, einherfließend, Plin.; u.v. Licht, Plin. 37, 131: nos offendimur ambulante cenā, gleichs. wandernden Tafel (wo die Speisen zwar auf-, aber sogleich wieder weggetragen werden) Mart.: fides male ambulans, auf schwachen Füßen stehende, schlecht bestellte, Petr. 12, 1. – und insbes., wandern = von einem zum andern od. auf den andern übergehen, m. per u. Akk., caput (legis) translatum per omnes leges ambulavit, Plin.: emptio ambulat per plures personas, ICt.: u. absol., ambulat cum domino bonorum possessio, ICt. – II) prägn.: A) mit dem Nbbgr. des Müßiggehens, wie unser herumlaufen, -schlendern, sich herumtreiben, Plaut. Men. 706. Cato. r.r. 5, 5. Varr. r.r. 1, 16, 4. – B) zur Erholung, um sich Bewegung zu machen, herumgehen, lustwandeln, sich ergehen, spazieren gehen, abiit ambulatum, Plaut.: tu otiosus ambulas, Cato fr.: obsono ambulando famem, Plaut.: in hortis cum Galba, Cic.: in litore, Cic.: pedibus per urbem, Suet.; vgl. alienis pedibus ambulamus, lustwandeln mit fremden Füßen (d.i. indem wir uns in Sänften tragen lassen), Plin.: unpers., satis
    ————
    iam ambulatum est, Cic. de legg. 2, 1. – Arch. Fut. exakt. amulareis = ambulaveris, Corp. inscr. Lat. 1, 1431, 7 = 5, 4111 = Carm. epigr. 119, 2 ed. Buecheler.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ambulo

  • 42 decemviralis

    decemvirālis, e (decemvir), zu den Dezemvirn (Zehnern) gehörig, Dezemviral-, Zehner-, der Dezemvirn (Zehner), a) zu decemvir no. I gehörig: regnum, Claud. or. fr.: annus, Cic.: leges, der Zwölftafeln, Liv.: certamina, Liv.: invidia, Cic.: odium (gegen die Dezemvirn), Liv.: potestas, Liv. u. Tac.: scita, Arnob. – b) zu decemvir no. II gehörig: collegium, Cic. Verr. 4, 108. – c) zu decemvir no. IV gehörig: auctio, Cic.: benignitas, Cic.: emptio, Cic.: pecunia, der Dezemvirn (zum Ankauf von Äckern), Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decemviralis

  • 43 equinus

    equīnus, a, um (equus), zum Pferde gehörig, Pferde-, Roß-, pecus, Varro u. Vopisc.: lac, Varro: saeta, Cic.: caput, Plin.: cauda, Hor.: hinnitus, Amm.: nervus (Sehne), Verg.: emptio, Pferdekauf, Varro: proventus, gute Pferdezucht, Solin.: pedibus equinis, Lucil. 193: homines equinis pedibus, Plin. – subst., equīnus, ī, m., a) der Hengst, Corp. inscr. Lat. 6, 1082 = carm. epigr. 218 Buecheler. – b) = ἱππικος ἄνθρωπος, Gloss. II, 332, 52.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > equinus

  • 44 flagitiosus

    flāgitiōsus, a, um (flagitium), voller Schande, lasterhaft, mit Schande beladen, schandbar, schimpflich, ehrenrührig, schmählich, schmachvoll, skandalös (Ggstz. honestus), a) v. Pers., im Posit. u. Superl., Cic. – subst., flagitiosi, Ausschweifende (Ggstz. modesti), Cic. de amic. 47. – b) v. Lebl.: bonorum emptio fl., Cic.: flagitiosa atque vitiosa vita, Cic.: quanto vita illorum praeclarior, tanto horum socordia flagitiosior, Sall.: quod flagitiosius est (als Parenthese), Tac.: factum flagitiosissimum, Cic.: pacem flagitiosissimam cum alqo facere, Eutr.: flagitiosum est m. Acc. u. Infin., Sall. Iug. 110, 5: flagitiosum duco m. Infin., Liv. 26, 8, 3: viro flagitiosissimum existumo m. Infin., Sall. Iug. 31, 21. – neutr. pl. subst., flagitiosa et incerta, schimpflicher und unsicherer Besitz (Ggstz. honesta et praesentia), Tac. ann. 4, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > flagitiosus

  • 45 hasta

    1. hasta, ae, f. ( gotisch gazds, Stachel, ahd. gart, Gerte), die Stange, der Stab, Schaft, I) im allg.: hastae gramineae, s. gramineus: hastae de vitibus, Thyrsusstäbe, Calp. – II) insbes., der Spieß, A) eig.: 1) zum Werfen, der Wurfspieß, der Speer, Plaut., Cic. u.a.: hastae cuspis, Iustin.: aeratae od. acutae od. praeacutae cuspidis hasta, Ov.: hasta amentata, Cic.: ferrata, Liv.: praelonga, Tac.: pura, s. purus: velitaris, Liv.: militaris, Suet.: hastā proiectā, Nep.: infestā hastā, Verg.: hastam lacĕre, Verg.: hastam eminus conicere, Verg.: inter bellatoris equi cava tempora conicere hastam, Verg.: eminus hastis aut comminus gladio uti, Cic.: hastam dextrā vibrare, Curt.: hastas vibrare ante pugnam, Cic.: hastam speciosissime contorquere, Quint.: hastam in latus contorquere, Verg.: amentatas hastas torquere oratoris lacertis viribusque (im Bilde), Cic.: praelongas hastas protendere, Tac.: hastam evellere, Cic., e corpore iacentis evellere, Curt.: extrahere e vulnere hastam, Curt.: alqm hastae cuspide in fronte vulnerare, Iustin.: caput alcis praefixum hastae circumferre, Suet.: hastae insistere, auf einem (liegenden) Speer stehen, Aur. Vict. – sprichw., hastas abicere, wie unser sprichw. »die Flinte ins Korn werfen« = den Mut verlieren, Cic. Mur. 45. – 2) zu anderem Gebrauche: a) bei öffentl. Versteigerungen u. Verpachtungen aufgesteckt, zur
    ————
    Bezeichnung des Orts u. der öffentlichen, obrigkeitlichen Gewalt, h. venditionis, Cic.: hasta infinita, endlose Versteigerung, Cic.: hastam pro aede Iovis Statoris ponere (ausstecken), Cic.: sub hasta vendere, Liv., od. hastae subicere, Suet., subhastieren, d.i. öffentlich versteigern: ad hastam publicam accedere, öffentliche Versteigerung von Staatsgefällen, Nep.: ebenso ad hastam suam (= censorum) accedere, Liv.: emere ab hasta, s. emo: emptio ab hasta, Cic.: ius hastae, Versteigerungsrecht, Tac. – b) beim Gericht der centumviri aufgesteckt, Mart. 7, 62, 7: dah. hastam centumviralem cogere, ein Zentumviralgericht einberufen, Suet. Aug. 36. – c) zur Schmückung der Haare der Bräute, indem man damit die Haare voneinander teilte, Ov. fast. 2, 560. – d) statt des Zepters, da die Könige ebenfalls Spieße statt der Zepter trugen, Iustin. 43, 3. § 3. – B) übtr. = das männliche Glied, Priap. 45, 1. – Schreibung asta (wegen der Ableitung von asto), Varro LL. 5, 115. – Corp. inscr. Lat. 10, 135 ist. hastis puris duodus (st. duabus) Versehen des Steinmetzen.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hasta

  • 46 mancipium

    mancipium od. mancupium, iī, n. (manus u. capio), eig. das Ergreifen mit der Hand in Gegenwart von fünf Zeugen, um das förmliche Eigentumsrecht an dem ergriffenen Gegenstande zu erlangen (wobei der Ergreifende mit einem Erz- od. Geldstücke an die Wage, die der libripens hielt, schlug); dah. I) (als jurist, t. t.) eig., die förmliche Kaufvollziehung, die förmliche Eigentumserwerbung, der förmliche Kauf einer Sache, Plaut., Cic. u.a.: lex mancipi (mancipii), Kaufvertrag, Cic.: emptio mancipi, ein solcher Kauf, Plin.: ius mancipii, dieses Kaufrecht, Eigentumsrecht, Cic.: mancipio dare, durch einen förmlichen Kauf geben, verkaufen, als Eigentum überlassen, Cic. u. (bildl.) Lucr. u. Sen.: mancipio accipere, durch Kauf an sich bringen, Cic. – sui mancipii esse, sein eigener Herr sein, Brut. in Cic. ep.: est mancipium illius, Cur. in Cic. ep.: esse in alcis mancipio, Eigentum sein, Gell.: dah. res mancipii, Dinge, worüber man völliges Eigentumsrecht hat, Cic. – II) meton., ein durch Anlegen der Hand erworbener Sklave, ein Kaufsklave, Plaut. Cic. u. Hor.: so auch Sklavin, Liv. – mancipia argento parata, Liv.: Aegyptium mancipium, verächtlich v. Mörder des Pompejus, Vell. 2, 53, 2. – übtr., titulo rex insulae, animo pecuniae miserabile mancipium, Val. Max.: se fore mancipium tempus in omne tuum,
    ————
    Ov.: m. omnis Musae, Petron. – Apul. met. 2, 11 liest Eyssenhardt mancipiata sum.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mancipium

  • 47 nempe

    nempe, Coni. (aus nem, pronomin. Akk., verwandt mit enim, nam + Suffix pe; vgl. quippe), I) zur Erläuterung u. Bestätigung in einer Aussage, denn doch, doch ja, nun ja, memini: nempe illum dicis cum armis aureis, denn du meinst doch den mit den goldenen Waffen, Plaut.: nempe uxor ruri est tua, dein Weib ist ja auf dem Lande, Plaut.: nempe enim duo genera materiarum apud rhetoras tractantur, denn es werden ja usw., Tac. dial. 35. – dah. übh. a) zur Bekräftigung, denn doch, allerdings, natürlich, wirklich, recte ego nempe has fugi nuptias, ich hab denn doch mit Recht vermieden, Ter.: nempe incomposito dixi pede currere versus Lucili, allerdings hab ich gesagt, Hor.: optabam certe recipi: sum nempe receptus, ich wurde wirklich aufgenommen, Ov. – b) zur Folgerung, so denn, offenbar, natürlich, oft mit igitur, idcirco, ergo verb., nempe omnia haec nunc verba huc redeunt denique: ego excludor, so läuft denn alles endlich darauf hinaus, Ter.: si dat tantam pecuniam Flacco, nempe idcirco dat, ut rata sit emptio, so gibt er es natürlich deswegen, Cic. – II) zur Begründung in einer Frage, u. zwar: a) einer mit Verwunderung (Entrüstung) ausgesprochenen also wirklich, wirklich, nempe hic tuus est? also ist es wirklich deiner? Plaut.: nempe negas, du lügst wirklich? Cic.: nempe haec assidue? Pers. – b) einer mit Über-
    ————
    zeugung ausgesprochenen, doch, ja doch, doch wohl, nicht wahr? (s. Brix Plaut. trin. 196), nempe recte valet? er ist doch wohlauf? Plaut.: nempe eum dicis, nicht wahr, du meinst den? Cic. – III) zur Begründung und Bekräftigung in einer Antwort, doch sicherlich, offenbar, natürlich, es versteht sich, Cn. Pompei tertius consulatus in quibus actis constitit? nempe in legibus, doch sicherlich in der Gesetzgebung, Cic. – oft ironisch, ja freilich, Cic. u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nempe

  • 48 simulo

    simulo, āvī, ātum, āre (similis), ähnlich machen, I) eig.: A) im allg.: simulata magnis Pergama, Verg.: Minerva simulata Mentori, die die Gestalt des Mentor angenommen, Cic. – B) insbes.: 1) = abbilden, darstellen, cupressum, Hor.: aera Alexandri vultum simulantia, Hor.: m. folg. Acc. u. Infin., percussam sua simulat de cuspide terram edere fetum, stellt dar, wie das Land usw., Ov. met. 6, 80. – 2) = nachahmen, nimbos, Verg.: Catonem, Hor. – II) übtr., etwas zum Scheine äußern od. vorgeben, sich den Anschein von etwas geben, sich stellen, als ob usw., mortem, Ter. u. Cic.: gaudia vultu, Ov.: lacrimas, Ov.: negotia, mit Verstellung, mit Schlauheit seine Geschäfte führen, Sall.: simulabat aegrum, stellte sich krank, spielte die Rolle eines Kranken, Liv.: so auch simula sanum, Ov.: aliud agentes, aliud simulantes, Cic.: m. dopp. Akk., per ambitionem sese probos simulare, Sall. Iug. 85, 9: praegravem aut delumbem sese simulans, Plin. 10, 103. – m. folg. Acc. u. Infin. (deutsch zuw. durch »angeblich, vorgeblich, anscheinend, scheinbar«), simulat se aegrotare, stellt sich krank, Cic.: simulavit se furere, Cic.: se Tarentum proficisci simulavit, Cic.: manere iis bellum, quod positum simuletur, der angeblich beigelegt sei, Liv.: schema, quo aliud simulatur dici quam dicitur, Quint. – poet. m. folg. bl. Infin., simulat Iove natus
    ————
    abire, Ov. met. 2, 697: simulatque gradu discedere verso, ibid. 4, 338. – m. quasi, verum quasi affuerim tamen simulabo, Plaut.: quod illa autem simulet quasi gravedo profluat, Plaut. – absol., cur simulat? warum verstellt er sich? Ter.: non sui commodi causā simulare, Cic.: simulandi gratiā vineas agere, Sall.: si simulasse vocat crimen, simulavimus ambo, Ov. – unpers., quid est quod amplius simuletur? Ter. heaut. 901. – Abl. absol. simulātō (unter dem Vorgeben) m. folg. quod (daß) u. Konj., Dict. 2, 15. Heges. 5, 38. – Bes. Partiz. simulātus, a, um, scheinbar, nur den Schein habend, erheuchelt (Ggstz. verus), lacrimae, Liv.: amicitia, Nep.: sedulitas, Cic.: falsa ista et simulata (angeblich) emptio, Cic.: verba, Verg.: nec simulatum quicquam potest esse diurnum, keine Vorspiegelung (kein Blendwerk) kann sich lange halten, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > simulo

  • 49 venditio

    vēnditio, ōnis, f. (vendo), der Verkauf, I) eig.: 1) im allg., Ggstz. emptio (Kauf), Sen., Tac. u.a.: venditioni exponere, zum Verkaufe ausstellen, Tac.: rerum et animalium venditionem facere, ICt.: tabulas venditionis (den Kaufvertrag) subscribere, Ambros. – Plur. venditiones, Verkäufe, Gell. 17, 6, 6; meton. = verkaufte Güter, Plin. ep. 10, 108 (109), 1. – 2) insbes., Verkauf durch Meistgebot, Versteigerung, a) eingezogener Güter, bonorum, Cic.: res quae in venditionem datae sunt, ICt.: per duos menses haec venditio celebrata est, Capit.: Plur., quam ad diem proscriptiones venditionesque fiant, Cic. Rosc. Am. 128. – b) Verpachtung, nach Fest. 376 (a), 6. – II) übtr., die Veräußerung übh., ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > venditio

  • 50 hasta

        hasta ae, f    [1 HAS-], a staff, rod, pole: gramineae, reeds of bamboo: foliis intexere hastas, the thyrsus, V.: foliis praesuta, O.: pura, i. e. without a head, V.— A spear, lance, pike, javelin: eminus hastis uti: evelli iussit hastam: iactare: contendere, to hurl, V.: versā iuvencum Terga fatigamus hastā, i. e. use as a goad, V.: hastam in fines emittere (as a declaration of war), L.— A spear set up as the sign of a public auction (orig. of booty taken in war): praedae partem sub hastā vendidit, L.: hastā positā, cum bona venderet hastā positā pro aede: emptio ab hastā: comiti bus sub hastā venditis, L.: qui hastae huius gene ris adsueverant, i. e. to a public bidding for con tracts, L.: ius hastae, of auctions, Ta.— A littl spear (an ornament in the hair): recurva, O.— Fig., plur: abiecit hastas, i. e. lost courage.
    * * *
    spear/lance/javelin; spear stuck in ground for public auction/centumviral court

    Latin-English dictionary > hasta

  • 51 préemption

    f. (de pré- et lat. emptio "achat") 1. предварително направена покупка; 2. юр. предпочитание, което се дава по закон на човек или учреждение за закупуването на нещо.

    Dictionnaire français-bulgare > préemption

  • 52 Приобретение

    - acquisitio; quaestus; acceptus; acceptio; comparatio; emptio (mercium; agrorum); adeptio (boni; bonorum; filii);

    • выгодное приобретение - acquisitio lucrativa;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Приобретение

  • 53 contractus

    1.
    contractus, a, um, Part. and P. a., from contraho.
    2.
    contractus, ūs, m. [contraho].
    * I.
    A drawing together:

    acinorum,

    a shrinking, wrinkling, Varr. R. R. 1, 68.—
    II.
    Trop.
    A.
    An entering upon or transacting of an affair: rei, * Quint. 4, 2, 49.—
    B.
    Jurid. t. t. (not in Cic.), a contract, agreement: contractus ultro citroque obligatio est, quam Graeci sunallagma vocant, Dig. 50, 16, 19:

    omnes contractus, ut emptio, venditio, locatio, conductio, societas, depositum, mutuum, et alii innumerabiles,

    Just. Inst. 1, 2, 2; Gai Inst. 3, 88 sqq.: stipulationum sponsionumque, Serv. Sulp. ap. Gell. 4, 4, 2; Dig. 24, 3, 23 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > contractus

  • 54 emptor

    emptor ( emt-), ōris, m. [id.], a buyer, purchaser (cf.:

    negotiator, mercator, caupo, institor),

    Plaut. Poen. 1, 2, 128 sq.; id. Pers. 4, 4, 31; Cic. Off. 3, 12, 51; id. Phil. 2, 38; id. Caecin. 7, 19; Hor. S. 1, 2, 88; id. Ep. 2, 2, 167 et saep.; cf., on the laws affecting him, the authorities cited under emptio: pretiosus dedecorum, i. e. who buys them dearly (=magno pretio emens), Hor. C. 3, 6, 32: familiae, the imaginary purchaser of an inheritance per aes et libram, Suet. Ner. 4 Bremi; cf. Rein's Privatr. p. 375.

    Lewis & Short latin dictionary > emptor

  • 55 emtor

    emptor ( emt-), ōris, m. [id.], a buyer, purchaser (cf.:

    negotiator, mercator, caupo, institor),

    Plaut. Poen. 1, 2, 128 sq.; id. Pers. 4, 4, 31; Cic. Off. 3, 12, 51; id. Phil. 2, 38; id. Caecin. 7, 19; Hor. S. 1, 2, 88; id. Ep. 2, 2, 167 et saep.; cf., on the laws affecting him, the authorities cited under emptio: pretiosus dedecorum, i. e. who buys them dearly (=magno pretio emens), Hor. C. 3, 6, 32: familiae, the imaginary purchaser of an inheritance per aes et libram, Suet. Ner. 4 Bremi; cf. Rein's Privatr. p. 375.

    Lewis & Short latin dictionary > emtor

  • 56 equinus

    ĕquīnus, a, um, adj. [equus], of or belonging to horses:

    pecus,

    Varr. R. R. 2, 7, 7; cf.

    genus,

    Col. 6, 27, 1:

    lac,

    Varr. R. R. 2, 11, 1:

    stercus,

    id. ib. 1, 38, 3 al.:

    cervix,

    Hor. A. P. 1:

    cauda,

    id. Ep. 2, 1, 45:

    ubera,

    id. Epod. 8, 8:

    pedes,

    Plin. 4, 13, 27, § 95: seta, * Cic. Tusc. 5, 21, 62:

    emptio (i. e. equorum),

    Varr. R. R. 2, 7, 6:

    pullus,

    Vulg. Sir. 23, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > equinus

  • 57 flagitiosus

    flāgĭtĭōsus, a, um, adj. [flagitium], shameful, disgraceful, infamous, flagitious, profligate, dissolute (both of persons and things):

    flagitiosi sunt, qui venereas voluptates inflammato animo concupiscunt,

    Cic. Tusc. 4, 32, 68:

    homo flagitiosissimus, libidinosissimus nequissimusque,

    id. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    civitas pessima ac flagitiosissima facta est,

    Sall. C. 5, 9:

    vitiosa et flagitiosa vita,

    Cic. Fin. 2, 29, 94:

    itaque videas rebus injustis justos maxime dolere, imbellibus fortes, flagitiosis modestos,

    id. Lacl. 13, 47:

    libidines,

    id. Verr. 2, 2, 54, § 134: cf.:

    animus omni genere voluptatum,

    Quint. 12, 11, 18:

    emptio, possessio bonorum,

    Cic. Rosc. Am. 9, 24:

    flagitiosissima facinora facere,

    Sall. J. 32, 2:

    socordia flagitiosior,

    id. ib. 85, 22:

    fama flagitiosissima,

    Tac. H. 2, 31:

    quod ea, quae re turpia non sunt, verbis flagitiosa ducamus,

    Cic. Off. 1, 35, 128:

    regem armis quam munificentia vinci, minus flagitiosum,

    Sall. J. 110, 5; cf.:

    flagitiosissimum existimo impune injuriam accepisse,

    id. ib. 31, 21:

    quod flagitiosius est,

    Tac. A. 3, 54.—Hence, adv.: flāgĭtĭōse, shamefully, basely, infamously, flagitiously (freq. in Cic.;

    elsewh. rare): impure et flagitiose vivere,

    Cic. Fin. 3, 11, 38:

    turpiter et flagitiose dicta,

    id. de Or. 1, 53, 227; cf. Auct. Her. 1, 5, 8:

    facere,

    Cic. Verr. 2, 1, 24, § 63:

    judicia male et flagitiose tueri,

    id. ib. 1, 15, 44:

    sumus flagitiose imparati,

    id. Att. 7, 15, 3:

    desciscere ab aliquo,

    id. Fin. 5, 31, 94:

    obitae legationes,

    id. Font. 11, 24.— Comp., Arn. 4, 141.— Sup.:

    ut turpissime flagitiosissimeque discedat,

    Cic. Div. in Caecil. 22, 71:

    servire aliorum amori,

    id. Cat. 2, 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > flagitiosus

  • 58 gladiator

    glădĭātor, ōris, m. [gladius; cf. digladior], a swordsman, fighter in the public games, a gladiator (cf.: lanista, mirmillo, secutor, retiarius, bestiarius, pugil, athleta).
    I.
    Lit.:

    athletae et gladiatores,

    Cic. Or. 68, 228:

    gladiatorum spectaculum,

    id. Tusc. 2, 17, 41:

    ut emat gladiatores,

    id. Sull. 19, 55:

    ut gladiatoribus imperari solet,

    id. Sest. 37, 80:

    nobiles,

    id. Phil. 3, 14, 35:

    tam bonus gladiator rudem tam cito accepisti,

    id. ib. 2, 29, 74:

    quis tota Italia veneficus, quis gladiator, quis latro, quis sicarius, etc.,

    id. Cat. 2, 4, 7.—As a term of reproach:

    Gracchorum potentiam majorem fuisse arbitramini quam hujus gladiatoris (i. e. Antonii) futura sit?

    Cic. Phil. 5, 12, 32; 7, 6, 17; id. Verr. 2, 3, 62, § 146:

    vetus proverbium est, gladiatorem in arena capere consilium,

    Sen. Ep. 22, 1:

    (gladiatorum) emptio et venditio, an locatio et conductio,

    Gai. Inst. 3, 146.—
    B.
    Transf., in plur., a combat of gladiators, gladiatorial exhibition: rumor venit datum iri gladiatores; populus convolat, Ter. Hec. prol. alt. 32; Cic. Sest. 64, 133 and 135; Suet. Tit. 7:

    edere,

    id. Aug. 45; id. Dom. 4:

    edendis gladiatoribus praesedit,

    Tac. A. 1, 76:

    locum gladiatoribus dare,

    Cic. Att. 2, 1, 5; id. Phil. 9, 7, 16; abl. absol.:

    gladiatoribus,

    at a show of gladiators, id. ib. 2, 19, 3; cf.: ut Romam vitet gladiatoribus, Lucil. ap. Non. 165, 14; Asin. Poll. ap. Cic. Fam. 10, 32, 3; cf.:

    gladiatores, quod spectaculum inter epulas erat, eo ornatu armarunt (Campani), etc.,

    Liv. 9, 40, 17.—
    * II.
    A swordcutler:

    carpentarii, scandularii, gladiatores, aquilices, tubarii, etc.,

    Dig. 50, 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > gladiator

  • 59 hasta

    hasta ( asta), ae, f. [Sanscr. hastas, hand; cf. Gr. root chad- in chandanô, pre-hendo], a spear (syn.: hastile, dolo, gaesum, sarisa, sparus, lancea, pilum, spiculum, telum, etc.).
    I.
    Lit.
    A.
    Most freq. as a military weapon, a lance, pike, javelin (cf. Becker's Antiq. III. 2, p. 242 sq.):

    nec eminus hastis aut comminus gladiis uteretur,

    Cic. de Sen. 6, 19: dum transit, striderat hasta, Enn. ap. Prisc. p. 817 P. (Ann. v. 365 Vahl.): Hastati spargunt hastas, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 287 ib.):

    evelli jussit eam, qua erat transfixus, hastam,

    Cic. Fin. 2, 30, 97:

    amentatus hastas torquebit,

    id. de Or. 1, 57, 242; cf. id. Brut. 78, 271; id. Top. 17, 65:

    hastas vibrare,

    id. de Or. 2, 80, 325:

    jactare,

    id. ib. 2, 78, 316:

    dirigere in aliquem,

    Ov. M. 8, 66:

    contendere,

    to hurl, Verg. A. 10, 521:

    protendere aut colligere,

    Tac. A. 2, 21 al. —As a symbol of war, sent in making a declaration of the same, Gell. 10, 27, 3; Paul. ex Fest. p. 101 Müll., and thrown into the enemy's territory, Liv 1, 32 fin.; Varr. ap. Serv. Verg. A. 9, 53: pura, i. e. without iron, given to brave soldiers as a mark of distinction, Plin. 7, 28, 29, § 102; Suet. Claud. 28; Inscr. Orell. 3457; cf. Varr. ap. Serv. Verg. A. 6, 760, and Fest. l. l.— As the symbol of legal ownership: festuca uti quasi hastae loco, signo quodam justi dominii, Gai Inst. 4, 16.—
    2.
    Transf., beyond the milit. sphere:

    jacet, diffidit, abjecit hastas,

    i. e. has lost his courage, Cic. Mur. 21, 45.—
    B.
    A spear stuck in the ground at public auctions or where the tribunals of the cenlumviri were held (orig. as a sign of booty gained in battle or of magisterial authority):

    est enim ausus (Sulla) dicere, hasta posita, cum bona in foro venderet et bonorum virorum et locupletium et certe civium praedam se suam vendere,

    Cic. Off. 2, 8, 27; cf.:

    hastam in foro ponere et bona civium voci subicere praeconis,

    id. ib. 2, 23, 83:

    hasta posita pro aede Jovis Statoris, bona voci acerbissimae subjecta praeconis,

    id. Phil. 2, 26, 64:

    quos non illa inflnita hasta satiavit,

    id. ib. 4, 4, 9:

    emptio ab hasta,

    id. Att. 12, 3, 2:

    comitibus eorum sub hasta venditis,

    Liv. 23, 38, 7: municipia Italiae splendidissima sub hasta venierunt, [p. 842] Flor. 3, 21, 27:

    just hastae,

    Tac. A. 13, 28:

    cum censores se jam locationibus abstinerent, convenere ad eos, qui hastae hujus generis assueverant,

    Liv. 24, 18, 10; as a badge of dignity:

    hunc miratur adhuc centum gravis hasta virorum,

    Mart. 7, 63, 7.—Hence, transf., the centumviral court:

    ut centumviralem hastam, quam quaestura functi consuerant cogere, decemviri cogerent,

    Suet. Aug. 36 fin.
    C.
    A little spear with which a bride's hair was parted into locks, Ov. F. 2, 560.—
    D.
    A spear, as a gymnastic weapon, Plaut. Bacch. 1, 1, 38; 3, 3, 24; id. Most. 1, 2, 73.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of the form of a comet: jubae effigies mutata in hasta est. Plin. 2, 25, 22, § 90.—
    B.
    I. q. membrum virile, Auct. Priap. 45, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > hasta

  • 60 quandoque

    1. I.
    Rel.
    A.
    Temp., at what time soever, whenever, whensoever, as often as (class.):

    QVANDOQVE SARPTA DONEC DEMPTA ERVNT, Lex XII. Tabularum: quandoque ab eādem parte sol eodemque tempore iterum defecerit, tum, etc.,

    Cic. Rep. 6, 22, 24:

    ut, quan doque idem prodigium nuntiaretur, feriae per novem dies agerentur,

    Liv. 1, 31, 4:

    reddituros, quandoque recepisset,

    Curt. 7, 10, 9; Liv. 27, 10, 5:

    indignor, quandoque bonus dormitat Homerus,

    Hor. A. P. 359:

    quandoque trahet feroces Per sacrum clivum... Sicambros,

    id. C. 4, 2, 33:

    quandoque ossa Capyis detecta essent, fore ut, etc.,

    Suet. Caes. 81.—
    B.
    Causal, since, inasmuch as:

    quandoque tu extra ordinem pugnasti, etc.,

    Liv. 8, 7, 15; 9, 10, 9:

    quandoque tu nullā umquam mihi in cupiditate defuisti,

    Cic. Verr. 2, 3, 80, § 187.—
    II.
    Indef.
    A.
    At some time, at one time or other:

    ego me Asturae diutius arbitror commoraturum, quoad ille quandoque veniat,

    Cic. Fam. 6, 19, 2:

    ne quandoque parvus hic ignis incendium ingens exsuscitet,

    Liv. 21, 3, 6:

    et tu, Galba, quandoque degustabis imperium,

    Tac. A. 6, 20:

    emptio non videtur et ideo quandoque lui potest,

    Paul. Sent. 2, 13, 4.—
    B.
    Now and then, sometimes (post-Aug.):

    nonnumquam per duos menses durat: quandoque brevius finitur,

    Cels. 6, 6:

    quandoque fiunt trabes, quandoque clipei,

    Sen. Q. N. 1, 1, 15; Col. 7, 3, 13.
    2.
    quandōque = et quando, v. quando.

    Lewis & Short latin dictionary > quandoque

См. также в других словарях:

  • Emptio spei — Saltar a navegación, búsqueda Emptio spei es la denominación en latín de una figura contractual procedente del Derecho romano, cuya traducción literal sería compraventa de esperanza . El término se utiliza en Derecho para designar un contrato… …   Wikipedia Español

  • Emptio venditio —    • Emptio venditio,          контракт при покупке, находившийся под конец Республики под защитой actio empti или venditi. Процесс этот начинал или покупщик за неисполнение контракта, или продавщик в случае неуплаты денег за покупку …   Реальный словарь классических древностей

  • Emptio spei — Ein Hoffnungskauf (lat.: emptio spei) ist ein Kaufvertrag, der die Chance auf einen möglichen Gewinn zum Gegenstand hat. Der Käufer muss dabei auch dann den Kaufpreis entrichten, wenn sich die Hoffnung auf den Gewinn nicht erfüllt. Heutiges… …   Deutsch Wikipedia

  • emptio-venditio — ˈem(p)tēˌōˌwenˈdid.ēˌō noun or emptio et venditio tēˌō(ˌ)et(ˌ)w Etymology: Latin emptio et venditio buying and selling : the consensual contract between two parties for the purchase of something by one party and its sale by the other at an agreed …   Useful english dictionary

  • emptio et venditio — /em(p)sh(iy)ow et vandish(iy)ow/ Purchase and sale; sometimes translated emption and vendition. The name of the contract of sale in the Roman law. Sometimes made a compound word, emptio venditio …   Black's law dictionary

  • emptio rei sperata — /em(p)sh(iy)ow riyay spareytiy/ A purchase in the hope of an uncertain future profit; the purchase of a thing not yet in existence or not yet in the possession of the seller, as, the cast of a net or a crop to be grown, and the price of which is… …   Black's law dictionary

  • emptio et venditio — /em(p)sh(iy)ow et vandish(iy)ow/ Purchase and sale; sometimes translated emption and vendition. The name of the contract of sale in the Roman law. Sometimes made a compound word, emptio venditio …   Black's law dictionary

  • emptio rei sperata — /em(p)sh(iy)ow riyay spareytiy/ A purchase in the hope of an uncertain future profit; the purchase of a thing not yet in existence or not yet in the possession of the seller, as, the cast of a net or a crop to be grown, and the price of which is… …   Black's law dictionary

  • emptio et venditio — noun see emptio venditio …   Useful english dictionary

  • emptio — n. (Latin) purchase, agreement or contract in which something is bought (Law) …   English contemporary dictionary

  • emptio — /em(p)sh(iy)ow/ In the Roman and civil law, the act of buying; a purchase …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»