-
1 anxius
anxĭus, a, um, adj. [v. ango], distressed, solicitous, uneasy, troubled, anxious (as a permanent state of mind).I.Lit.:(α).neque omnes anxii, qui anguntur aliquando, nec qui anxii semper anguntur,
Cic. Tusc. 4, 12, 27; cf.:anxietas and angor.—But frequently momentary' anxiae aegritudines et acerbae,
Cic. Tusc. 4, 15, 34:anxio animo aut sollicito esse,
id. Fin. 2, 17, 55:spiritus anxius,
Vulg. Bar. 3, 1:senes morosi et anxii,
Cic. Sen. 18, 65:Oratio pauperis, cum anxius fuerit,
Vulg. Psa. 101, 1:anxius curis,
Ov. M. 9, 275: mentes, * Hor. C. 3, 21, 17:anxius angor,
Lucr. 3, 993; 6, 1158: anxium habere aliquem, to bring one into trouble, to make anxious or solicitous, Auct. B. Afr. 71; Tac. A. 2, 65.—With gen. animi or mentis:animi anxius,
Sall. J. 55, 4 Cort., where Dietsch reads animo, and Gerl. omits it altogether:anxius mentis,
Albin. 1, 398 (for this gen. v. animus, II. B. 1.).—The object on account of which one is anxious or solicitous is put,In abl.:(β).gloriā ejus,
Liv. 25, 40:omine adverso,
Suet. Vit. 8:venturis,
Luc. 7, 20.—In gen. (diff. from [p. 135] the preced. gen. animi and mentis):(γ).inopiae,
Liv. 21, 48:furti (i. e. ne furtum fiat),
Ov. M. 1, 623:vitae,
id. H. 20, 198:securitatis,
Plin. 15, 18, 20, § 74:potentiae,
Tac. A. 4, 12:sui,
id. H. 3, 38; in acc. vicem, Liv. 8, 35.—With de:(δ).de famā ingenii,
Quint. 11, 1, 50:de successore,
Suet. Calig. 19:de instantibus curis,
Curt. 3, 2; with pro, Plin. Ep. 4, 21.—With ad:(ε).ad eventum alicujus rei,
Luc. 8, 592.—With in and abl.:(ζ).noli anxius esse in divitiis,
Vulg. Eccli. 5, 10.—With ne and an:II.anxius, ne bellum oriatur,
Sall. J. 6, 6:anxius, an obsequium senatūs an studia plebis reperiret,
Tac. A. 14, 13.—Transf.A.In an act. sense, that makes anxious, troubles, awakens solicitude, troublesome:B.curae,
Liv. 1, 56 (cf.:anxius curis,
Ov. M. 9, 275):timor,
Verg. A. 9, 89:accessu propter aculeos anxio,
Plin. 12, 8, 18, § 33.—Prepared with anxious care:elegantia orationis neque morosa neque anxia,
Gell. 15, 7, 3; cf. anxietas, II.—Hence, adv.: anxĭē, anxiously, with anxiety (not in Cic.):aliquid ferre,
Sall. J. 82, 3:auguria quaerere,
Plin. 11, 52, 114, § 273:certare,
Suet. Ner. 23:aliquam prosequi, Justin. 1, 4: loqui,
Gell. 20, 1:anxie doctus,
Macr. S. 5, 18; 7, 7.— Comp.: anxius, Gargil. Mart. p. 395 Mai;and formed by magis: magis anxie,
Sall. ad Caes. Ord. Re Publ. 2 fin. -
2 sermō
sermō ōnis, m [1 SER-], continued speech, talk, conversation, discourse: vis orationis est duplex, altera contentionis, altera sermonis: Multa inter sese vario sermone serebant, V.: illa cum illo sermonem occipit, T.: sermones caedimus, T.: in nostris sermonibus: longior, Cs.: familiaris et cottidianus: erat in sermone omnium: Referre sermones deorum, H.: Detinuit sermone diem, O.: sermo litterarum tuarum, conversation by correspondence with you.—A set conversation, learned talk, discourse, disputation, discussion: num sermonem vestrum aliquem diremit noster interventus?: rebus iis de quibus hic sermo est: inter nos habitus: de philosophiā, N.— An utterance, declaration, speech, remark: sermones (eius) ansas dabant, quibus reconditos eius sensūs tenere possemus: qui (voltus) sermo quidam tacitus mentis est, i. e. expression: refertur eius sermo ad Apronium: hic sermo Abdalonymi, Cu.— Ordinary speech, talk, conversational language: oratio philosophorum sermo potius quam oratio dicitur: si quis scribat, uti nos, Sermoni propiora, H.— Prose: comoedia nisi quod pede certo Differt sermoni, sermo merus, H.— Conversational verse, satire: (delectari) Bioneis sermonibus, H.: sermones Repentes per humum, H.— Common talk, report, rumor: numquam de vobis eorum gratissimus sermo conticescet: sermo totā Asiā dissipatus, Cn. Pompeium, etc.: in sermonem hominum venire: in hoc pervagato civitatis sermone versantur, this talk of the town: sermones iniquorum effugere: aliquid oratione meā sermonis in sese esse quaesitum, calumny: dabimus sermonem iis, qui, etc., occasion for talk.—A manner of speaking, mode of expression, language, style, diction: sermone eo uti, qui innatus est nobis: elegantia sermonis.— A language, speech: cives et sermonis et iuris societate iuncti: in Latino sermone: patrius, H.* * *conversation, discussion; rumor; diction; speech; talk; the word -
3 subtilitas
subtīlĭtas ( supt-), ātis, f. [subtilis], fineness, thinness, slenderness, minuteness (syn. tenuitas).I.Lit. (mostly post-Aug.;II.not in Cic.): linearum,
Plin. 35, 10, 36, § 82:ferramentorum,
the keen edge, sharpness, id. 28, 9, 41, § 148:inenarrabilis florum,
id. 21, 1, 1, § 1:muliebris,
Vitr. 4, 1 med.:immensa animalium,
Plin. 11, prooem. 1, §1: caelandi fingendique ac tingendi,
id. 35, prooem. §1: umoris,
id. 2, 65, 65, § 163. —Trop.A.In gen., keenness, acuteness, penetration, definiteness, exactness, subtlety, etc. (class.;B.syn.: acumen, sollertia): sententiarum,
Cic. N. D. 2, 1, 1:disputandi,
id. Tusc. 3, 23, 56:ea subtilitas, quam Atticam appellant,
id. Brut. 17, 67:subtilitas sermonis,
id. Rep. 1, 10, 16:credunt plerique militaribus ingeniis subtilitatem deesse,
Tac. Agr. 9:ingens,
Petr. 31:tanta,
id. 38; Sen. Ep. 113, 1:Aristoteles, vir immensae subtilitatis,
Plin. 18, 34, 77, § 335; cf.:litterarum,
id. 2, 108, 112, § 247:geometrica,
id. 2, 65, 65, § 164:perversa grammaticorum,
id. 35, 3, 4, § 13:subtilitas parcimoniae compendia invenit,
id. 17, 22, 35, § 171:picturae summa suptilitas,
id. 35, 9, 36, § 67:inutilis,
Sen. Ep. 65, 16:quaedam inutilia et inefficacia ipsa subtilitas reddit,
id. ib. 82, 24: nimia, id. ib 88, 43.—In partic., in rhet., plainness, simplicity, absence of ornament:orationis subtilitas imitabilis quidem illa videtur esse existimanti, sed nihil est experienti minus,
Cic. Or. 23, 76; id. Brut. 84, 291:suavitatem Isocrates, subtilitatem Lysias, vim Demosthenes habuit,
id. de Or. 3, 7, 28:subtilitas et elegantia scriptorum,
id. Fam. 4, 4, 1. -
4 suptilitas
subtīlĭtas ( supt-), ātis, f. [subtilis], fineness, thinness, slenderness, minuteness (syn. tenuitas).I.Lit. (mostly post-Aug.;II.not in Cic.): linearum,
Plin. 35, 10, 36, § 82:ferramentorum,
the keen edge, sharpness, id. 28, 9, 41, § 148:inenarrabilis florum,
id. 21, 1, 1, § 1:muliebris,
Vitr. 4, 1 med.:immensa animalium,
Plin. 11, prooem. 1, §1: caelandi fingendique ac tingendi,
id. 35, prooem. §1: umoris,
id. 2, 65, 65, § 163. —Trop.A.In gen., keenness, acuteness, penetration, definiteness, exactness, subtlety, etc. (class.;B.syn.: acumen, sollertia): sententiarum,
Cic. N. D. 2, 1, 1:disputandi,
id. Tusc. 3, 23, 56:ea subtilitas, quam Atticam appellant,
id. Brut. 17, 67:subtilitas sermonis,
id. Rep. 1, 10, 16:credunt plerique militaribus ingeniis subtilitatem deesse,
Tac. Agr. 9:ingens,
Petr. 31:tanta,
id. 38; Sen. Ep. 113, 1:Aristoteles, vir immensae subtilitatis,
Plin. 18, 34, 77, § 335; cf.:litterarum,
id. 2, 108, 112, § 247:geometrica,
id. 2, 65, 65, § 164:perversa grammaticorum,
id. 35, 3, 4, § 13:subtilitas parcimoniae compendia invenit,
id. 17, 22, 35, § 171:picturae summa suptilitas,
id. 35, 9, 36, § 67:inutilis,
Sen. Ep. 65, 16:quaedam inutilia et inefficacia ipsa subtilitas reddit,
id. ib. 82, 24: nimia, id. ib 88, 43.—In partic., in rhet., plainness, simplicity, absence of ornament:orationis subtilitas imitabilis quidem illa videtur esse existimanti, sed nihil est experienti minus,
Cic. Or. 23, 76; id. Brut. 84, 291:suavitatem Isocrates, subtilitatem Lysias, vim Demosthenes habuit,
id. de Or. 3, 7, 28:subtilitas et elegantia scriptorum,
id. Fam. 4, 4, 1.
См. также в других словарях:
PELAGIUS — I. PELAGIUS Haeresiarcha, A. C. 415. Dequo vide sis Vossium de Historia Pelagiana, Monachus e M. Britannia oriundus, Scotus an Hibernus? Serpens Britannicus proin Prospero dictus. Monachus primô, aliquot annos satis laudabiliter vixit, secundum… … Hofmann J. Lexicon universale