Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

elegantia+orationis+ag

  • 1 anxius

    anxĭus, a, um, adj. [v. ango], distressed, solicitous, uneasy, troubled, anxious (as a permanent state of mind).
    I.
    Lit.:

    neque omnes anxii, qui anguntur aliquando, nec qui anxii semper anguntur,

    Cic. Tusc. 4, 12, 27; cf.:

    anxietas and angor.—But frequently momentary' anxiae aegritudines et acerbae,

    Cic. Tusc. 4, 15, 34:

    anxio animo aut sollicito esse,

    id. Fin. 2, 17, 55:

    spiritus anxius,

    Vulg. Bar. 3, 1:

    senes morosi et anxii,

    Cic. Sen. 18, 65:

    Oratio pauperis, cum anxius fuerit,

    Vulg. Psa. 101, 1:

    anxius curis,

    Ov. M. 9, 275: mentes, * Hor. C. 3, 21, 17:

    anxius angor,

    Lucr. 3, 993; 6, 1158: anxium habere aliquem, to bring one into trouble, to make anxious or solicitous, Auct. B. Afr. 71; Tac. A. 2, 65.—With gen. animi or mentis:

    animi anxius,

    Sall. J. 55, 4 Cort., where Dietsch reads animo, and Gerl. omits it altogether:

    anxius mentis,

    Albin. 1, 398 (for this gen. v. animus, II. B. 1.).—The object on account of which one is anxious or solicitous is put,
    (α).
    In abl.:

    gloriā ejus,

    Liv. 25, 40:

    omine adverso,

    Suet. Vit. 8:

    venturis,

    Luc. 7, 20.—
    (β).
    In gen. (diff. from [p. 135] the preced. gen. animi and mentis):

    inopiae,

    Liv. 21, 48:

    furti (i. e. ne furtum fiat),

    Ov. M. 1, 623:

    vitae,

    id. H. 20, 198:

    securitatis,

    Plin. 15, 18, 20, § 74:

    potentiae,

    Tac. A. 4, 12:

    sui,

    id. H. 3, 38; in acc. vicem, Liv. 8, 35.—
    (γ).
    With de:

    de famā ingenii,

    Quint. 11, 1, 50:

    de successore,

    Suet. Calig. 19:

    de instantibus curis,

    Curt. 3, 2; with pro, Plin. Ep. 4, 21.—
    (δ).
    With ad:

    ad eventum alicujus rei,

    Luc. 8, 592.—
    (ε).
    With in and abl.:

    noli anxius esse in divitiis,

    Vulg. Eccli. 5, 10.—
    (ζ).
    With ne and an:

    anxius, ne bellum oriatur,

    Sall. J. 6, 6:

    anxius, an obsequium senatūs an studia plebis reperiret,

    Tac. A. 14, 13.—
    II.
    Transf.
    A.
    In an act. sense, that makes anxious, troubles, awakens solicitude, troublesome:

    curae,

    Liv. 1, 56 (cf.:

    anxius curis,

    Ov. M. 9, 275):

    timor,

    Verg. A. 9, 89:

    accessu propter aculeos anxio,

    Plin. 12, 8, 18, § 33.—
    B.
    Prepared with anxious care:

    elegantia orationis neque morosa neque anxia,

    Gell. 15, 7, 3; cf. anxietas, II.—Hence, adv.: anxĭē, anxiously, with anxiety (not in Cic.):

    aliquid ferre,

    Sall. J. 82, 3:

    auguria quaerere,

    Plin. 11, 52, 114, § 273:

    certare,

    Suet. Ner. 23:

    aliquam prosequi, Justin. 1, 4: loqui,

    Gell. 20, 1:

    anxie doctus,

    Macr. S. 5, 18; 7, 7.— Comp.: anxius, Gargil. Mart. p. 395 Mai;

    and formed by magis: magis anxie,

    Sall. ad Caes. Ord. Re Publ. 2 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > anxius

  • 2 sermō

        sermō ōnis, m    [1 SER-], continued speech, talk, conversation, discourse: vis orationis est duplex, altera contentionis, altera sermonis: Multa inter sese vario sermone serebant, V.: illa cum illo sermonem occipit, T.: sermones caedimus, T.: in nostris sermonibus: longior, Cs.: familiaris et cottidianus: erat in sermone omnium: Referre sermones deorum, H.: Detinuit sermone diem, O.: sermo litterarum tuarum, conversation by correspondence with you.—A set conversation, learned talk, discourse, disputation, discussion: num sermonem vestrum aliquem diremit noster interventus?: rebus iis de quibus hic sermo est: inter nos habitus: de philosophiā, N.— An utterance, declaration, speech, remark: sermones (eius) ansas dabant, quibus reconditos eius sensūs tenere possemus: qui (voltus) sermo quidam tacitus mentis est, i. e. expression: refertur eius sermo ad Apronium: hic sermo Abdalonymi, Cu.— Ordinary speech, talk, conversational language: oratio philosophorum sermo potius quam oratio dicitur: si quis scribat, uti nos, Sermoni propiora, H.— Prose: comoedia nisi quod pede certo Differt sermoni, sermo merus, H.— Conversational verse, satire: (delectari) Bioneis sermonibus, H.: sermones Repentes per humum, H.— Common talk, report, rumor: numquam de vobis eorum gratissimus sermo conticescet: sermo totā Asiā dissipatus, Cn. Pompeium, etc.: in sermonem hominum venire: in hoc pervagato civitatis sermone versantur, this talk of the town: sermones iniquorum effugere: aliquid oratione meā sermonis in sese esse quaesitum, calumny: dabimus sermonem iis, qui, etc., occasion for talk.—A manner of speaking, mode of expression, language, style, diction: sermone eo uti, qui innatus est nobis: elegantia sermonis.— A language, speech: cives et sermonis et iuris societate iuncti: in Latino sermone: patrius, H.
    * * *
    conversation, discussion; rumor; diction; speech; talk; the word

    Latin-English dictionary > sermō

  • 3 subtilitas

    subtīlĭtas ( supt-), ātis, f. [subtilis], fineness, thinness, slenderness, minuteness (syn. tenuitas).
    I.
    Lit. (mostly post-Aug.;

    not in Cic.): linearum,

    Plin. 35, 10, 36, § 82:

    ferramentorum,

    the keen edge, sharpness, id. 28, 9, 41, § 148:

    inenarrabilis florum,

    id. 21, 1, 1, § 1:

    muliebris,

    Vitr. 4, 1 med.:

    immensa animalium,

    Plin. 11, prooem. 1, §

    1: caelandi fingendique ac tingendi,

    id. 35, prooem. §

    1: umoris,

    id. 2, 65, 65, § 163. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., keenness, acuteness, penetration, definiteness, exactness, subtlety, etc. (class.;

    syn.: acumen, sollertia): sententiarum,

    Cic. N. D. 2, 1, 1:

    disputandi,

    id. Tusc. 3, 23, 56:

    ea subtilitas, quam Atticam appellant,

    id. Brut. 17, 67:

    subtilitas sermonis,

    id. Rep. 1, 10, 16:

    credunt plerique militaribus ingeniis subtilitatem deesse,

    Tac. Agr. 9:

    ingens,

    Petr. 31:

    tanta,

    id. 38; Sen. Ep. 113, 1:

    Aristoteles, vir immensae subtilitatis,

    Plin. 18, 34, 77, § 335; cf.:

    litterarum,

    id. 2, 108, 112, § 247:

    geometrica,

    id. 2, 65, 65, § 164:

    perversa grammaticorum,

    id. 35, 3, 4, § 13:

    subtilitas parcimoniae compendia invenit,

    id. 17, 22, 35, § 171:

    picturae summa suptilitas,

    id. 35, 9, 36, § 67:

    inutilis,

    Sen. Ep. 65, 16:

    quaedam inutilia et inefficacia ipsa subtilitas reddit,

    id. ib. 82, 24: nimia, id. ib 88, 43.—
    B.
    In partic., in rhet., plainness, simplicity, absence of ornament:

    orationis subtilitas imitabilis quidem illa videtur esse existimanti, sed nihil est experienti minus,

    Cic. Or. 23, 76; id. Brut. 84, 291:

    suavitatem Isocrates, subtilitatem Lysias, vim Demosthenes habuit,

    id. de Or. 3, 7, 28:

    subtilitas et elegantia scriptorum,

    id. Fam. 4, 4, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > subtilitas

  • 4 suptilitas

    subtīlĭtas ( supt-), ātis, f. [subtilis], fineness, thinness, slenderness, minuteness (syn. tenuitas).
    I.
    Lit. (mostly post-Aug.;

    not in Cic.): linearum,

    Plin. 35, 10, 36, § 82:

    ferramentorum,

    the keen edge, sharpness, id. 28, 9, 41, § 148:

    inenarrabilis florum,

    id. 21, 1, 1, § 1:

    muliebris,

    Vitr. 4, 1 med.:

    immensa animalium,

    Plin. 11, prooem. 1, §

    1: caelandi fingendique ac tingendi,

    id. 35, prooem. §

    1: umoris,

    id. 2, 65, 65, § 163. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., keenness, acuteness, penetration, definiteness, exactness, subtlety, etc. (class.;

    syn.: acumen, sollertia): sententiarum,

    Cic. N. D. 2, 1, 1:

    disputandi,

    id. Tusc. 3, 23, 56:

    ea subtilitas, quam Atticam appellant,

    id. Brut. 17, 67:

    subtilitas sermonis,

    id. Rep. 1, 10, 16:

    credunt plerique militaribus ingeniis subtilitatem deesse,

    Tac. Agr. 9:

    ingens,

    Petr. 31:

    tanta,

    id. 38; Sen. Ep. 113, 1:

    Aristoteles, vir immensae subtilitatis,

    Plin. 18, 34, 77, § 335; cf.:

    litterarum,

    id. 2, 108, 112, § 247:

    geometrica,

    id. 2, 65, 65, § 164:

    perversa grammaticorum,

    id. 35, 3, 4, § 13:

    subtilitas parcimoniae compendia invenit,

    id. 17, 22, 35, § 171:

    picturae summa suptilitas,

    id. 35, 9, 36, § 67:

    inutilis,

    Sen. Ep. 65, 16:

    quaedam inutilia et inefficacia ipsa subtilitas reddit,

    id. ib. 82, 24: nimia, id. ib 88, 43.—
    B.
    In partic., in rhet., plainness, simplicity, absence of ornament:

    orationis subtilitas imitabilis quidem illa videtur esse existimanti, sed nihil est experienti minus,

    Cic. Or. 23, 76; id. Brut. 84, 291:

    suavitatem Isocrates, subtilitatem Lysias, vim Demosthenes habuit,

    id. de Or. 3, 7, 28:

    subtilitas et elegantia scriptorum,

    id. Fam. 4, 4, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > suptilitas

См. также в других словарях:

  • PELAGIUS — I. PELAGIUS Haeresiarcha, A. C. 415. Dequo vide sis Vossium de Historia Pelagiana, Monachus e M. Britannia oriundus, Scotus an Hibernus? Serpens Britannicus proin Prospero dictus. Monachus primô, aliquot annos satis laudabiliter vixit, secundum… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»