Перевод: со всех языков на русский

с русского на все языки

eius

  • 1 EIUS

    English-Russian dictionary of planing, cross-planing and slotting machines > EIUS

  • 2 EIUS

    1) Военный термин: end item uniform specification
    2) Контроль качества: end item uniform specifications

    Универсальный англо-русский словарь > EIUS

  • 3 Cuius regio, eius religio

     (лат. - чья страна, того и вера) - принцип, принятый при заключении Аугс-бургского религиозного мира (1555), к-рый предлагает решение в борьбе католиков и лютеран за сферы религиозного влияния на территориях Священной Римской империи.

    Westminster dictionary of theological terms > Cuius regio, eius religio

  • 4 Hoc est Christum cognoscere, beneficiis eius cogni

     (лат. - чтобы познать Христа, необходимо познать Его блага) - формулировка, данная Филиппом Меланхтоном (1497-1560) для указания на личностный характер Христа как Господа и Спасителя.

    Westminster dictionary of theological terms > Hoc est Christum cognoscere, beneficiis eius cogni

  • 5 end item uniform specification

    English-Russian dictionary of planing, cross-planing and slotting machines > end item uniform specification

  • 6 Thymbraeus

    I (-ēius), a, um [Thymbra\] II Thymbraeus, ī m. V, St, Macr = Apollo

    Латинско-русский словарь > Thymbraeus

  • 7 abhorrere

    быть далеко от чего-нибудь, отступать, не согласоваться, быть не согласным, hominis eius status a pupilli conditione non multum abhorret (1. 7 § 11 D. 42, 4);

    ab aequitate naturali abhorrens (1. 66 D. 50, 17);

    a quo non abhorret quod etc. (1, 6 § 3 D. 8, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > abhorrere

  • 8 denunciare

    предвещать, объявлять, уведомлять;

    denunciatio, извещение, уведомление, condicere = denuntiare, торжественно объявлять (Gai. IV. 17а. 18);

    denunc. coheredi, paratum se accepto facere dotem (1. 7 § 1 D. 35, 1); (1. 28. 31 D. 9, 2); (1. 3 § 7. 1. 5 pr. § 1. 2 13. 43, 24); особ. обозн. неформенный акт, объявление воли по поводу известного юридического действия постороннего лица, ввиду которого заявляется протест (1. 4 § 5. 6 D. 39, 2); (1. 1 § 1. 3. 6. 7. 12. 14 D. 25, 3);

    si comminatus tantum accusationem (inofficiosi testam.) fuerit, vel usque ad denunciationem (т. е. внесудебное, предварительное уведомление о намерении вчатия querelae inofficiosi testamenti) vel libelli dationem processerit, ad heredem suum accusationem transmittit (1. 7 D. 5, 2); к предварительному объявлению о предстоящей жалобе относятся denunciare, denunciatio и в других местах источников (1. 38 pr. D. 4. 4. 1. 20 § 6. 11 D. 5, 3. 1. 1 pr. D. 44, 6);

    denunciare crimen, denucoiatio criminis (1. 17 § 2. 3 D. 48, 5. 1. 14 C. 9, 9); (1. 10 pr. D. 44, 3); особ. обозн. den. a) запрещать, deunnc. alicui, ne solvat (1. 27 D. 13, 5. 1. 21 D. 36, 1. 1. 106 D. 46, 3); (1. 17 § 4 D. 14, 3);

    si quis prohibuit vel denunciavit;

    tradi rem (1. 14 D. 6, 2); (1. 16. 17. 39 § 3. 6. D. 48, 5); (1. 24 C. 2, 19); (1. 2 C. 8, 29);

    Claudianum Sctum et omnem eius observationem circa denunciationes (троекратное, торжественное запрещение свободной женщине продолжать сожитие с рабом) - conquiescere in posterum volumus (1. un. C. 7, 24);

    denunciare, denunciatio обозн. также: заявить о новой работе по постройке и требовать приостановления этого opus nocum, которое рушением может причинить вред (1. 5 § 5 D. 39, 1. 1. un. C. 8, 11);

    b) приглашать к известному действию, denunc. alicui, ut exhibeat;

    denunciatio, rem restituendam (1. 5 § 1. 2 D. 16, 3); (1. 1 § 3 D. 18, 6); (1. 1 § 10 D. 25, 4); (1. 49 pr. D. 5, 1. cf. 1. 29 § 2. 1. 53 § 1. 1. 55. §1. 1. 56 §51. 62 § 1. 1. 63 pr. D. 21, 2. 1. 85 § 5 D. 45, 1. 1. 8. 9. 20. 23. C. 8, 45);

    denunc. alicui testimonium = ut testimonium diceret (1. 4. 19 § 1 D. 22, 5), (1. 4 D. 13, 7. cf. 1. 3 § 1. 2 C. 8, 34);

    non sufficit ad probationem morae, si servo debitoris absentis denunciatum est a creditore, если повестка о требовании уплаты долга была передана рабу (1. 32 § 1 D. 22, 1); то же самое в 1. 10 C. 8, 14; иногда den. обозн.: внесудебный вызов явиться в суд, contumaces, qui neque denunciationibus, neque edictis Praesidum obtemperassent (1. 5 pr. D. 48, 19); (1. 4 C. 5, 50); (1. 7 C. 7, 43); (1. 9 eod.);

    c) угрожать чем, poena, quam lex denunciat (1. 17 C. 9, 9);

    edicti denunciationem rumpere (1. 23 § 3 D. 49, 1); (1. 5 pr. D. 40, 1); (1. 1 C. 4, 55);

    d) denunciare testimonium - dicere testim. (1. 2 pr. D. 47, 13. 1. 6 pr. D. 48, 11);

    e) обвинять (1. 17 § 1 D. 48, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > denunciare

  • 9 derelinquere

    1) оставлять, отказываться, derel. negotia alicuius (1. 6 D. 27, 2), curationem (1. 8 pr. D. 9, 2), accusationem (1. 26 § 1 D. 48, 5), litem (1. 8 § 1 D. 5, 2);

    derel. iniuriam, не обращать внимания на = ad animum suum non revocare (1. 11 § 1 D. 47, 10);

    derel. bona sua, оставлять имущество, противоп. recuperare (1. 2 D. 48, 23);

    derel. hereditatem, о необходимых наследниках, которые пользуются ius abstinendi (l. 57 pr. D. 29, 2);

    derelinquere s. pro derelicto habere для обозначения вещей, оставленных собственником, с намерением отказаться от права собственности (§ 47 J. 2, 1. 1. 36 D. 45, 3. tit. D. 41, 7. 1. l. cit.);

    pro derelicto usucapere (1. 4. 6. 7 eod.);

    derelinq. fundum (1. 9 pr. D. 4, 2), aedificia, rudera (1. 7 § 2. 1. 15 § 35 D. 39, 2); (1, 7 § 2. 1. 15 § 21 eod.), arborem (1. 2 § 40 D. 43, 8), servum (1. 36 D. 45, 3).

    2) дать, предоставлять = relinquere см. 1. b., semissem derel. alicui (1. 34 D. 38, 2);

    libertatem servo derel. (I. 7 C. 6, 46); (1. 6 C. 5, 5).

    3) oставлять, absurdum est, ipsa origine rei sublata, eius imaginem derelinqui (1. 1 pr. C. 7, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > derelinquere

  • 10 epistula

    письмо, документ а) частных лиц (1. 2 pr. D. 2, 14), (1. 1 § 1 D. 17, 1), procurator constitutus per epist (1. 1 § 1 D. 3, 3), negotium contrahere per epist (l. 2 § 2 D. 44, 7); (1. 6 pr. D. 36, 1), sponsalia constituere per epist (1. 18 D. 23, 1);

    manumissio per epist. (§ 1 J. 1. 5);

    assignare per epist (1. 7 D. 38, 4). donare per epist. (1. 77 D. 6, 1);

    epist. donationis praediorum (1. 77 § 26 D. 31); (1. 14 § 17 D. 47, 2); иногда = codicillus, apud veteres legata talia fuere: quantum ei per epist. scripsero - heres dato (1. 38 D. 35, 1); (1. 75 pr. D. 36, 1); (1. 37 § 3 D. 32);

    codicilli et fideicommiss epistulle iure scriptae (1. 7 C. 6, 22); расписка, квитанция, chirographum (1. 47 § 1. 1 52 pr. D 2, 14. 1. 5 § 3. 1. 24 D. 13, 5. 1. 20 D. 14, 3. 1. 24. 26 § 2. 1. 28 D. 16, 3. 1. 34 pr. D. 17, 1. 1. 61 § 1 D. 44, 7);

    b) письмо начальства, epist. missa alicui a magistratibus patriae suae (1. 36 pr. D. 50, 1);

    epist. eorum, qui quasi damnatos ad Praesidem remiserint - elogium см. 2 (1. 6 pr. D. 48, 3); в 1. 2 C. 12, 46. 1. 1 C. 12, 47- epist. обозначает: отставка, c) императорский рескрипт (1. 1 § 1 D. 1, 4);

    candidati Principis, qui epistulas eius in Senatu legunt (1. 1 § 4 D. 1, 13);

    scrinium epistularum (1. 1. 3. 4. 11 C. 12, 19. cf. 1. 30. 7, 63); (1. 3 § 1 D. 22, 5); (§ 4 J. 3, 20 cf. 1. 26 D. 46, 1. 1. 3 D. 4, 18). О друг. рескринте Адриана упоминают 1 3 § 3 D. 43, 4. 1. 13 § 5 D. 49, 14);

    epist. divi Severi ad Fabium Ghilonem, Praef. urbi (1. 1 D. 1, 12. 1. 8 § 5 D. 48, 19. 1. 6 § 1 D. 48, 22). О рескриптах Севера и Каракаллы ср. (1. 6 § 3 D. 1. 16 1 16. § 1 D. 39. 4);

    generalis eptst. div Marci et Commodi (l. 1 § 2 D. 11, 4);

    epist divi pii (1. 9 § 5 D. 22, 6), div. fratrum (1. 4 pr. D. 40,1. 1. 14 § 1 D. 49, 1);

    d) мнение юриста в форме письма, epist. Neratii ad Aristonem (1. 19 § 2 D. 19, 2); (1. 12 § 35. 43 D. 33, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > epistula

  • 11 esse

    1) s. edere, есть (1. l § 4 D. 19, 1. 1. 3 § 1-3 D. 33, 9. 1. 19 § 10 D. 34, 2);

    esus, ядение, еда: penu legata contineri, quae esui potuique sunt (1. 3 pr. § 1 D. 33, 9);

    esca, пища (1. 19 § 12 D. 34, 2);

    escaria (sc. vasa), столовая посуда (1. 3 § 3 D. 33, 10);

    argentum escarium s. escale, сереб. посуда (1. 8 eod. 1. 19 § 12. 1. 32 § 2 D. 34, 2);

    esculentus, съестной (1. 18 D. 1, 18. 1. 3 § 3 D. 33, 9);

    penus escul. (1. 3 § 2 eod.).

    2) быть;

    a) как вспомогательный глагол (1. 34 § 1. 2 D. 34, 2. 1. 123 D. 50, 17);

    b) как сказуемое, heres esto, heredes sunto (1. 142 eod.);

    damnas esto (см. damnas);

    c) находиться, быть в положении, состоянии: esse in causa aliqua, in pari, in duriore loco (1. 1 D. 2, 9);

    in potestate - sui iuris esse (l. 1 D. 1, 6), esse in servitute, libertate (1. 4 D. 1, 1. 1. 10 D. 40, 12);

    in possessione (1. 10 § 1 D. 41, 2), in concubinatu (1. 2. 3. D. 25, 7);

    in sententia alicuius esse, быть согласно с мнением кого-нб. (1. 60 D. 29, 2);

    d) быть, пребывать: Romae, Capuae esse (1. 2 § 8 D. 2, 11. 1. 30 § 5 D. 32);

    ibi csse, ubi etc. (1. 7 D. 33, 1);

    eo loci esse (1. 199 D. 50, 16);

    esse cum aliquo (1. 5. 13 § 2 D. 34, 1), circa aliq. (1. 33 D. 12, 1); е) = быть в самом деле, существовать, жить, nondum esse, nec sperari (1. 10 pr. D. 26, 2);

    res, quae est;

    ius, quod est (1. 1 D. 50, 17), si nihil sit in peculio (1. 6 § 6 D. 3, 5);

    si ager ita corruerit, ut nusquam sit (1. 15 § 2 D. 19, 2);

    si quid sit, quod imputetur (1. 2 § 8 D. 2, 11);

    f) происходить: provincia, unde es, ubique moraris (1. 11 C. 5, 62);

    g) заключаться, состоять: in dofe esse (1. 18 § 4 D. 23, 3);

    nolle rerum suarum esse aliquid (§ 47. J. 2, 1); (1. 19 § 5 D. 34, 2);

    amplius quam in facultatibus est (1. 10 D. 40, 9); (1. 13 D. 40, 1);

    h) быть чьим, принадлежать;

    totum meum esse, cuius non potest ulla pars dici alterius esse (1. 25 pr. D. 50,16);

    desinere esse alicuius (1. 1 § 1 D. 2, 9); (1. 71 D. 1, 2);

    universitatis esse (1. 6 § 1 D. 1, 8);

    i) иметь место, служить кому, actionem competere esseve oportet (1. 10 pr. D. 42, 8), (1. 6 § 7. 1. 9. 42 D. 3, 5);

    nullam esse actionem (1. 34 D. 1, 7);

    provocatio est ab aliquo (1. 2 § 16 D. 1, 2);

    eius est, non velle, qui potest velle (1. 3 D. 50,17), (1. 102 § 1 eod.);

    vix est, ut non videatur (1. 40 D. 41, 1);

    pro qua sententia est, quod etc. (1. 1 § 10 D. 3, 1);

    k) означать, обозначать: "in eadem causa" quid sit, vdeamus (1. 1 § 1 D. 2, 9); (1. 4 D. 1. 1);

    nihil est aliud hereditas, quam etc. (1. 24 D. 50, 16);

    palam est coram pluribus (1. 33 eod.);

    probrum et obprobrium idem est (1. 42 eod.);

    penes tu amplius est, quam apud te (1. 63 eod.);

    aliud est capere, aliud accipere (1. 71 pr. eod.); 1) для означения цены, стоить: quanti id iu eo anno plurimi fuit (1. 2 pr. D. 9, 2);

    m) est, следует = licet: est exemplum capere (1. 11 § 2 D. 36, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > esse

  • 12 excusare

    1) извинять, оправдывать: а) сложить с кого вину, освободить от наказания: excusatum esse прот. teneri (1. 27 § 29 D. 9, 2. 1. 14 pr. D. 48, 10);

    tenebitur, nec ignorantia eius erit excusata (1. 19 § 1 D. 19, 2); (1. 12 D. 48, 8);

    doli non capaces etc. excusati sunt (1. 3 § 1 D. 47, 12), excusata ignorantia, inopia (1. 8 § 8 D. 17, 1); (1. 2 § l D. 18, 6); (1. 22 D. 34, 9): (1. 15 § 3 D. 48, 10);

    incestum excusari solet sexu vel aetate (1. 38 § 7 D. 48, 5);

    excusari maiore poena (1. 68 D. 23, 2);

    excusatio, извинение, mulieres in adulterio commisso nullam habere possunt excusationem (1. 38 § 4. D. 48, 5), aetas excusationem meretur (1. 1 § 32 D. 29, 5); (1. 37 § 1 D. 4, 4);

    vani timoris excusatio non est (1. 184 D. 50, 17);

    excusabilis, извинительный;

    excusabili necessitate impediri (1. 6 C. 10, 63);

    b) извинять кого по поводу должности;

    se excusare, отказаться от чего;

    excusatio, отказ, увольнение;

    excusatio munerum (tit. D. 50, 5);

    munera talia, ut neque aetas ea excuset, neque numerus liberorum (l. 6 § 4 eod.);

    excusari a civilibus muneribus (1. 17 pr. D. 50, 1), a dicendo testimonio (1. 1 § 1 D. 22, 5), a compromisso (1. 16 § 1 D. 4, 8);

    excusatio, se excusare - относительно отказа от должности опекуна (tit. J. 1, 25. D. 27, 1. C. 5, 62 - 68); (1. 11 § 2 D. 4, 4. 1. 16 D. 27, 1), a tutela (1. 11. 21. 25. 27. 46 eod.), ex tutela (1. 45 § 1 eod.);

    habere ius excusationis (1. 26 eod);

    tutelam excusationis iure suscipere nolle (1. 28 pr. D. 26, 2); (1. 20 pr. D. 49, 1);

    partis bonorum se excus., отказаться от управления известною частью имущества малолетнего (1. 111 D. 30).

    2) приводить что-нибудь в извинение: iustam causam litteris excus. (1. 6§ 9 D. 28, 3). 3) защищать: innocentiam excusantem audiri aequum est (1. 33 § 2 D. 3, 3);

    exc. sententiam magistri (I. 19 § 2 D. 4, 8).

    4) исключать (1. l § 3 D. 3, 1. 1. 11 D. 50, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > excusare

  • 13 exhibere

    1) представлять: exhibitio, предъявление, показание (1. 22 D. 50, 16. 1. 246 eod. "exhibet, qui praestat eius, de quo agitur, praesentiam"), особенно в actio ad exhibendum (tit. D. 10, 4. C. 3, 42) обозн.: выдавать, предъявлять предмет спора, поверка в подлинности и тождестве предметов, осмотр вещи (1. 2 D. cit.: 1. 9 § 5 eod.: cf. § 3 J. 4, 17);

    cp. список мест, в которых говорится о аctio acl exh. y Wlassak, Edikt. p. 127;

    actio ad exh. считается приготовительным средством защиты, затем следует обыкновенно главный иск (1. 1 3. § 3 seq. D. cit.); (1. 6 eod. 1. 7 § 2 eod.).

    2) выдавать, возвращать;

    actio ad exhib. применяется особенно а) когда дело касается возврата вещи, находящегося случайным образом во владении другого лица (1. 5 § 2 seq. 1. 9 § 1 eod.), или когда кто-либо незаконно завладел вещью (1. 7 § 1 D. 13, 1. 1. 1 § б D. 43, 16);

    b) когда дело о вознаграждении за вред и убытки возбуждается протиив того, кто dolo fecit, quo minus possideret (1. 9. 14 D. h. t. 1. 11 § 2 D. 12. 1. 1. 1 § 2 D. 47, 3).

    3) в interdictum de tabulis exhibendis обознач.: представление, показание подлинного завещания: exhbitio, представление (1. 2 § 7. 8 D. 29, 3. tit. D. 43, 5. 1. 3 § 8 eod.); вооб. exhibere и edere s. 1. a обознач.: представлять письменные доказательства, документы, счета: exh. instrumenta, cautiones (1. 10 D. 12, 3. 1. 52 pr. D. 19, 1. 1. 82 D. 35. 1. 1. 2 § 1 D. 49, 14), rationes (1. 1 § 3 D. 27, 3. 1. 50 D. 35, 2. 1. 41 § 17 D. 40, 5). 4) по отношению к interdictum de homine libero exhibendo обознач: освободить кого из-под своей власти (tit. D. 43, 29. - 1. 3 § 8 cit.);

    interdictum de liberis exhibendis и de uxore exhibenda (1. 1. 2. D. 43, 30);

    exhibitio liberorum (1. 3 § 1 eod.).

    5) привлечь кого к делу на суд: exhibitio, явка к суду (1. 17 D. 2, 4. 1. 4 D. 2,6. 1. 4 D. 2, 8. 1. 1 pr. D. 2, 9. 1. 28 § 2 D. 12, 2. 1. 45 § 3 D. 17. 1. 1. 1 § 2 D. 26, 7. 1. 2 § 2. 1. 4 D. 48, 3);

    exhibitio testium (l. 20 C. 9, 1).

    6) обозначать, определять;

    testium nomina exh. (1. 39 pr. D. 4, 8. 1. 24 D. 49, 14).

    7) оказывать, exh. diligentiam. negligentiam (1. 10 pr. D. 16, 2. 1. 2 § 1 D. 18, 6. 1. 17 pr. D. 23, 3. 1. 24 § 5 D. 24, 3);

    fidem (1. 1 § 2 D. 19, 5. 1. 8 D. 26, 1).

    8) исполнять, оказывать, давать, exh. alicui humanitatem (1. 1 § 4 D. 3, 1), reverentiam, honorem (1. 4 § 16 D. 44, 4), operas, ministerium (1. 23 pr. D. 41, 1. 1. 17 pr. D. 50, 1), cibum, potum, tectum (1. 1 § 4 D. 50, 4);

    operam exh. alicui (1. 1 § 18 D. 14, 1);

    exh. patrocinium (1. 2 C. 2, 9), partes suas, iurisdictionis suae partes (1. 6 C. 3, 29. 1. 4 C. 5, 53. 1. 1 C. 11, 37);

    exh. actiones = cedere (1. 57 D. 30. 1. 35 § 1 D. 18, 1);

    exhibitio (publici) cursus, управление публичною почтою (1. 4 C. 1, 3. 1. 14 C. 12, 51);

    exhibitio educationis, покрытие издержек на воспитание (1. 2 C. 5, 50).

    9) содержать кого, кормить = alere;

    exhibitio, содержание, пропитание (l. 1 § 2 D. 1, 12. 1. 34 D. 3, 5. 1. 5 pr. § 1. 3-7 D. 25, 3. § 15 eod. 1. 3 § 3 D. 27, 2. 1. 10 § 2 D. 34, 1. 1. 26 § 2 D. 36, 2. 1. 17 pr. D. 44, 4);

    onus exhibendae uxoris (1. 60 § 3 D. 17, 1. 1. 42 § 2 D. 24, 3);

    exh. familiam (1. 10 § 7 D. 15, 3);

    ad nautas exhib. mutuari (1. 1 § 8 D. 14, 1. 1. 5 pr. D. 22, 2);

    ex operis vel artificio suo se exh. (1. 11 § 1 D. 10, 4. 1. 98 D. 29, 2. 1. 18 § 9 D. 33, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > exhibere

  • 14 exter

    1) находящийся вне, внешний: exterior scriptutra, прот. interior (Paul. V. 25 § 6). 2) чужеземный, чужой: а) externus, иностранный, natio, gens extena (l. 4 pr. D. 48, 4. 1. 6 D. 49, 15);

    b) = extraneus, не принадлежащий к семье завещателя (1. 84 D. 29, 2. 1. 11 D. 30. 1. 67 § 4. 5. 1. 69 § 1. 3 D. 31. 1. б D. 33, 3); отсюда extero iure (как чужое лицо - не как дочь) сареге relictuni (1. 10 C. 6, 20); также противоп. супруге (1. 6 § 1 D. 36, 2), противоп. personae exceptae (l. 3 § 4 D. 37, 5), противоп. coheres (l. 1 § 3 D. 5, 4. 1. 122 § 3 D. 45, l), прот. господам раба (1. 67 D. 29, 2);

    exteri servi прот. servi eius, de quo quaeritur (1. 27 § 6 D. 48, 5);

    c) неисповедающий: ext. religionis Jud. (1. 9 C. 1, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > exter

  • 15 exterus

    1) находящийся вне, внешний: exterior scriptutra, прот. interior (Paul. V. 25 § 6). 2) чужеземный, чужой: а) externus, иностранный, natio, gens extena (l. 4 pr. D. 48, 4. 1. 6 D. 49, 15);

    b) = extraneus, не принадлежащий к семье завещателя (1. 84 D. 29, 2. 1. 11 D. 30. 1. 67 § 4. 5. 1. 69 § 1. 3 D. 31. 1. б D. 33, 3); отсюда extero iure (как чужое лицо - не как дочь) сареге relictuni (1. 10 C. 6, 20); также противоп. супруге (1. 6 § 1 D. 36, 2), противоп. personae exceptae (l. 3 § 4 D. 37, 5), противоп. coheres (l. 1 § 3 D. 5, 4. 1. 122 § 3 D. 45, l), прот. господам раба (1. 67 D. 29, 2);

    exteri servi прот. servi eius, de quo quaeritur (1. 27 § 6 D. 48, 5);

    c) неисповедающий: ext. religionis Jud. (1. 9 C. 1, 9).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > exterus

  • 16 extrinsecus

    (adv.) 1) из вне, vitium аcdium extrins. accidens;

    damnum, quod extrins. contingit (1. 24 § 2. 3 D. 39, 2);

    vi extrins. admota cadere (1. 43 pr. eod. 1. 57 D. 19, 2);

    extrins. (прот. ex ipsa hereditate) accedere (1. 20 § 3 D. 5, 3. 1. 99 D. 35, 1. 1. 6 § 1 D. 36, 2. 1. 25 § 1 eod. 1. 86 pr. D. 28, 5. 1. 46 § 4 D. 3, 3): res quae extrins. прот. ex eius substantia, cuius in potestate sunt) ad filios fam. veniunt (1. 6 C. 6, 61).

    2) без отношения к делу, вне, quae extrins. et nilil ad praesentem actum pertinentia adieceris stipulationi (1. 65 pr. D. 45,1);

    extrins. (рот. in dotem ipsam) impensae factae (1. 5 pr. D. 25, 1);

    quaedam extrins. elocuta, противоп. iu causa, quae agebatur, pronunciatum aliquid (1. 13 § 6 D. 3, 2);

    aliarum extrins. rerum personarumve causa commixta, прот. quod inter ipsos donationis causa agitur (1. 5 § 2 D. 24, 1);

    si extrins. (без пользы для малолетнего) aliquid tutor dolo adiniserit, pupillo nihil nocere oportet (l. 4 D. 26, 9).

    3) кроме того (§ 19 J. 4, 1. 1. 2 § 1 D. 33, 4. 1. 2 D. 47, 3. 1. 15 § 1 D. 48, 18. 1. 7 pr. C. 10, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > extrinsecus

  • 17 fraus

    1) обман, в строгом смысле слова, имеет место тогда, когда одна сторона, желая склонить другую к принятию обязательства, употребила к вреду последней такие ухищрения, без которых другая сторона не заключила бы договора, fraus = dolus, противоп. culpa, negligentia (1. 63 D. 6, 1. 1. 7 § 1 D. 26, 10. 1. 52 § 1 D. 46, 1);

    ex improviso casu potius, quam fraude accidere (l. 1 C. 9, 16. 1. 5. D. 37. 15. 1. 8. § 6 D. 34, 3);

    per fraudem (прот. bona fide) locare alienum praedium (1. 35 pr. D. 19, 2. 1. 3 § 13 D. 26, 10), omittere hereditatem (1. 1 § 13 D. 29, 4).

    2) мошеннические ухищрения, fraudes in cura admissae (1. 3 § 11 D. 26, 10. 1. 23 § 4 D. 9, 2); особ. противозаконные действия, проступки, poena sine fraude esse non potest (1. 131 pr. D. 50, 16);

    capitalem fraudem amittere (1. 1 § 1. 1. 23 § 2 D. 21, 1).

    3) действие в ущерб кому, к вреду (tit. D. 42, 8. C. 7, 75. 1. 63 § 15 D. 36, 1. 1. 4 § 19 D. 40, 5. 1. 18. 23 D. 40, 9. 1. 5. C. 7, 2. 1. 1. C. 7, 11);

    in fraudem credit. adire hereditatem (1. 1 § 5 D. 42, 6. tit D. 38, 5. C. 6, 5. cf. 1. 16 D. 37, 14. 1. 45 pr. § 3 D. 49, 14);

    fraudis causa adoptio facta (1. 7 § 2 D. 48, 20);

    in fraudem futurae actionis (с целью прекратить иск) erogare bona sua (1. 68 § 1 D. 17, 2);

    patronus si clienti fraudem fecerit, sacer esto (L. XII tab. VIII. 21);

    fraude esto (L. XIL tab. X. 8).

    4) неприменение права путем злонамеренного обхода, in fraudem legis facit, qui salvis verbis legis sententiam eins cir cumvenit;

    fraus enim legi fit, ubi quod fieri noluit, fieri autem non vetuit, id fit. (1. 29. 30 D. 1, 3. cf. l. 7 § 7 D. 2, 14. 1. 44 pr. D. 21, 1);

    in fraudem eius legis (Gai. I. 46);

    in fraudem creditorum (Gai. I. 37-47);

    in fraudem stipulatoris (Gai. III. 215);

    fraus legi facta (1. 64. § 1 D. 35, 1. 1. 6 § 3 D. 37, 14. 1. 7 § 1 D. 40, 9. 1. 103 D. 30. 1. 123 § 1 eod. 1. 18 pr. D. 34, 9. 1. 3 pr. § 1 seq. D. 49, 14);

    in fraudem legis sententiam dicere (1. 15 § 1 D. 5, 1. 1. 32 D. 40, 4. 1. 27 D. 35, 2);

    fraue Scto facta, adhibita (1. 1 § 3 D. 14, 6. 1. 8 § 6 D 16, 1);

    in fraudem constitutionum adiectum (1. 13 § 26 D. 19, 1. 1. 16 C. 4, 32).

    5) вред, убыток, опасение, наказание, veteres fraudem pro poena ponere solebant (1. 23 § 2 D. 21, 1. 1. 32 D. 47, 10. 1. 8 D. 48, 2. cf. 1. 26 § 2 D. 4, 6. 1. 1 pr. D. 35, 2. 1. 25 pr. D. 48, 5);

    fraudi esse alicui (1. 114 § 14 D. 30. 1. 6 C. 4, 54);

    si plus, minusve secuerunt, se fraude esto (Leg. XII. Tab. III. 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > fraus

  • 18 ignoscere

    прощать, прот. punire, imputare (1. 2 § 36. 37. 44 D. 38, 17. 1. 157 pr. D. 50, 17. 1. 29 § 2 D. 17, 1);

    aetati eius, qui accusavit, ignoscitur (1. 5 § 9. D. 34, 9. 1. 2 § 1 D. 9, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ignoscere

  • 19 iniussu alicuius

    без приказания;

    ini. Principis (1. 1 § 1. 1. 3 D. 48, 4);

    eius, qui rei praeerit (1. 9 § 5 D. 48, 13);

    testatoris (1. 39 § 2 D. 34, 2);

    iniussu Praetoris (Vatic. § 225).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > iniussu alicuius

  • 20 ipse

    сам 1) самолично: ipsum cognoscere (Praesidem), прот. iudicem dare (1. 8. 9 D. 1, 18);

    ipse (дично) pecuniave eius (L. XII. tab. X. 7)

    2) сам по себе, только: ipsum ius successionis, utendi fruendi, obligationis incorporale est, прот. физическим предметам наследства (1. 1 § 1 D. 1, 8). 3) непосредственно, прямо, ipso iure, на основании гражданского права, прот. per exceptionem, per in integr. restitutionem, per tuitionem Praetoris, praetorio iure (1. 16 pr. § 1 D. 4; 4. 1. 9 § 1 D. 7, 9. 1. 4 pr. 8, 1. 1. 1 § 5 D. 27, 6. 1. 1 § 9 D. 43, 18. 1. 34 § 1 D. 44, 7. 1. 38 § 1 D. 46, 3. 1. 3 C. 2, 31); иногда означ. ipso iure также преторское право (1. 11 § 7 D. 14, 3. 1. 27 pr. D. 9, 4. 1. 1 C. 8, 28), или естественное отношение (1. 95 § 4 D. 46, 3): naturalis obligatio - iusto pacto vel iure iurando ipso iure tollitur): также ipso iure прот. per fideicommissum (1, 19 pr. D. 28, 1);

    vi ipsa (fieri statuliberum) прот. conditione expressa (1. 1 § 1 D. 40, 7);

    re ipsa rebus ipsis, in ipsis rebus (см. res. s. 4);

    cp. ipso iure compensari (1. 21 D. 16, 2);

    impensae necessariae dotem ipso iure minuunt (§ 37 J. 4, 6. 1. 61 D. 23, 2. 1. 56 § 3 D. 23, 3. 1. 5 § 2 D. 23, 7. 1. 5 pr. 1. 7 D. 25, 1. 1. 1 § 4. 1. 2 pr. 1. 5 D. 33, 4).

    4) именно, ровно, точно, тот, in hoc ipso, ut venderet, circumscriptus (1. 7 pr. D. 4, 3. 1. 1 § 22. 47 D. 16, 3. 1. 8 D. 3, 2. 1. 66 D. 45, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > ipse

См. также в других словарях:

  • eius religio — cu|ius re|gio, eius re|li|gio [lat. = wessen das Land, dessen (ist) die Religion (Grundsatz des Augsburger Religionsfriedens von 1555, nach dem der Landesfürst die Konfession der Untertanen bestimmte)] (bildungsspr.): wer die Macht ausübt,… …   Universal-Lexikon

  • EIUS — eiusdem …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • EIUS EST NOLLE QUI POTEST VELLE — – выразить нежелание может тот, кто вправе выразить желание …   Советский юридический словарь

  • Cuius regio, eius religio — is a phrase in Latin translated as Whose realm, his religion , meaning the religion of the ruler dictated the religion of the ruled (see: jus reformandi = right to reform, right of reformation). The rulers of the German speaking states and… …   Wikipedia

  • Cuius regio, eius religio — Cuius regio, eius religio, auch: cuius regio, illius religio (lateinisch für: wessen Gebiet, dessen Religion, im damaligen Sprachgebrauch oft: wes der Fürst, des der Glaub ), ist eine lateinische Redewendung, die besagt, dass der Herrscher eines… …   Deutsch Wikipedia

  • Cuius est solum eius est usque ad coelum et ad inferos — Cuius est solum, eius est usque ad coelum et ad inferos (Latin for [for] whoever owns [the] soil, [it] is theirs all the way [up] to Heaven and [down] to Hell) often appearing in the shorter form Cuius est solum eius est usque ad coelum, omitting …   Wikipedia

  • cuius regio, eius religio — cu|i|us re|gio, ei|us re|li|gio wessen Land, dessen Religion (Formel für das Recht des jeweiligen Landesherrn, die Konfession seiner Untertanen zu bestimmen) [lat.] * * * cu|ius re|gio, eius re|li|gio [lat. = wessen das Land, dessen (ist) die… …   Universal-Lexikon

  • Nasciturus pro iam nato habetur, quotiens de commodis eius agitur — is a Latin phrase which refers to a law which enables a foetus to inherit property. In normal circumstances, a foetus may not inherit, as it does not legally become a person until it is born. Under this law, the foetus is legally presumed to have …   Wikipedia

  • cuius regio, eius religio — cu|ius re|gio, eius re|li|gio [ ku:jus e:jus ] <lat. > wessen das Land, dessen [ist] die Religion (Grundsatz des Augsburger Religionsfriedens von 1555, nach dem der Landesfürst die Konfession der Untertanen bestimmte) …   Das große Fremdwörterbuch

  • Joannes est nomen eius — foreign term Etymology: Latin John is his name motto of Puerto Rico …   New Collegiate Dictionary

  • Cuius regio, eius religio — Cujus regio, ejus religio Cujus regio, ejus religio (littéralement « telle la religion du prince, telle celle du pays »[1]) est une maxime latine qui édicte le principe politique selon lequel le souverain d un pays a le droit d imposer… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»