-
41 genu
gĕnu, ūs, n. (also nom. sing. gĕnum, n., Front. Ep. ad M. Caes. 5, 44; and gĕnus, m., Lucil. ap. Non. 207, 28; gen. sing. genuis; dat. genui, genu, Mart. Cap. 3, § 293. —In neutr., nom. and acc. sing. genus, Cic. Arat. 45; 46; 399; 403; plur. gēnu͡a, as a dissyllable, Carey's Lat. Prosody, § 47; Verg. A. 5, 432; 12, 905; gen. plur. genuorum, Vitr. 9, 6 dub.; dat. plur. genubus, Sen. Thyest. 406; Hippol. 667; Mart. Cap. 3, § 293;I.but usu. genibus,
Curt. 10, 5, 24; Tac. A. 12, 18; Liv. 44, 31 fin.; Ov. M. 13, 585) [kindr. with Sanscr. jānu; Gr. gonu; Goth. kniu; Germ. Knie; Engl. knee], the knee.Lit.:II.meus est ballista pugnus, cubitus catapulta est mihi, Umerus aries: tum genu ut quemque icero, ad terram dabo,
Plaut. Capt. 4, 2, 17: hujus genus, Cic. ap. Serv. ad Verg. A. 3, 22:fine genus vestem ritu succincta Dianae,
Ov. M. 10, 536:per aquam ferme genus tenus altam,
Liv. 44, 40, 8 Drak. N. cr.:in ipsa genus utriusque commissura,
knee-joint, Plin. 11, 45, 103, § 250:sedatis tibi doloribus genus,
Fronto Ep. p. 134 Rom.:dolorem genus suscitare,
id. ib. p. 138:ne quem in cursu capite aut cubito offendam aut genu,
Plaut. Curc. 2, 3, 3:genu mehercule M. Antonium vidi, cum contente pro se ipse lege Varia diceret, terram tangere,
Cic. Tusc. 2, 24, 57:genua inediā succidunt,
Plaut. Curc. 2, 3, 30:dumque virent genua,
Hor. Epod. 13, 4:genuum junctura,
knee-joint, Ov. M. 2, 823:genuumque tumebat orbis,
knee-pan, id. ib. 8, 809: ad genua accidere, Enn. ap. Non. 517, 16 (Com. Rel. v. 9 Vahl.):procidere,
Sen. Contr. 7, 17, 12:ad genua se alicui submittere,
Suet. Tib. 20; cf.:genua amplexus genibusque volutans Haerebat,
Verg. A. 3, 607:atqui pol hodie non feres, ni genua confricantur,
i. e. be clasped in earnest entreaty, Plaut. As. 3, 3, 80; so,fricare,
ib. 88:nunc tibi amplectimur genua egentes opum,
id. Rud. 1, 5, 16; cf.:exurgite a genibus,
id. ib. v. 22: advolvi, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 1, 311; Tac. A. 1, 13 fin.; 6, 49; 15, 71;for which: genibus se advolvere or advolvi,
Liv. 8, 37 fin.; 28, 34, 4; Vell. 2, 80 fin.:nixi genibus ab senatu petierunt, ne, etc.,
Liv. 43, 2, 2:muta metu terram genibus summissa petebat,
Lucr. 1, 92:corde et genibus tremit,
Hor. C. 1, 23, 8:jus imperiumque Phraates Caesaris accepit genibus minor,
i. e. kneeling, beseeching, id. Ep. 1, 12, 28; Vulg. Phil. 2, 10 saep.:genu ponere,
to bow the knee, Curt. 4, 6, 28; so,alicui,
id. 8, 7, 13:genu flectere, Hier. in. Eph. 3, 14: inflexo genu adorare aliquem,
Sen. Herc. Fur. 410:nixi genibus,
on bended knees, Liv. 43, 2, 2:per tua genua te opsecro,
Plaut. Curc. 5, 2, 31:genua incerare deorum,
i. e. to attach to the statues of the gods wax tablets with prayers written on them, Juv. 10, 55.— -
42 genum
gĕnu, ūs, n. (also nom. sing. gĕnum, n., Front. Ep. ad M. Caes. 5, 44; and gĕnus, m., Lucil. ap. Non. 207, 28; gen. sing. genuis; dat. genui, genu, Mart. Cap. 3, § 293. —In neutr., nom. and acc. sing. genus, Cic. Arat. 45; 46; 399; 403; plur. gēnu͡a, as a dissyllable, Carey's Lat. Prosody, § 47; Verg. A. 5, 432; 12, 905; gen. plur. genuorum, Vitr. 9, 6 dub.; dat. plur. genubus, Sen. Thyest. 406; Hippol. 667; Mart. Cap. 3, § 293;I.but usu. genibus,
Curt. 10, 5, 24; Tac. A. 12, 18; Liv. 44, 31 fin.; Ov. M. 13, 585) [kindr. with Sanscr. jānu; Gr. gonu; Goth. kniu; Germ. Knie; Engl. knee], the knee.Lit.:II.meus est ballista pugnus, cubitus catapulta est mihi, Umerus aries: tum genu ut quemque icero, ad terram dabo,
Plaut. Capt. 4, 2, 17: hujus genus, Cic. ap. Serv. ad Verg. A. 3, 22:fine genus vestem ritu succincta Dianae,
Ov. M. 10, 536:per aquam ferme genus tenus altam,
Liv. 44, 40, 8 Drak. N. cr.:in ipsa genus utriusque commissura,
knee-joint, Plin. 11, 45, 103, § 250:sedatis tibi doloribus genus,
Fronto Ep. p. 134 Rom.:dolorem genus suscitare,
id. ib. p. 138:ne quem in cursu capite aut cubito offendam aut genu,
Plaut. Curc. 2, 3, 3:genu mehercule M. Antonium vidi, cum contente pro se ipse lege Varia diceret, terram tangere,
Cic. Tusc. 2, 24, 57:genua inediā succidunt,
Plaut. Curc. 2, 3, 30:dumque virent genua,
Hor. Epod. 13, 4:genuum junctura,
knee-joint, Ov. M. 2, 823:genuumque tumebat orbis,
knee-pan, id. ib. 8, 809: ad genua accidere, Enn. ap. Non. 517, 16 (Com. Rel. v. 9 Vahl.):procidere,
Sen. Contr. 7, 17, 12:ad genua se alicui submittere,
Suet. Tib. 20; cf.:genua amplexus genibusque volutans Haerebat,
Verg. A. 3, 607:atqui pol hodie non feres, ni genua confricantur,
i. e. be clasped in earnest entreaty, Plaut. As. 3, 3, 80; so,fricare,
ib. 88:nunc tibi amplectimur genua egentes opum,
id. Rud. 1, 5, 16; cf.:exurgite a genibus,
id. ib. v. 22: advolvi, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 1, 311; Tac. A. 1, 13 fin.; 6, 49; 15, 71;for which: genibus se advolvere or advolvi,
Liv. 8, 37 fin.; 28, 34, 4; Vell. 2, 80 fin.:nixi genibus ab senatu petierunt, ne, etc.,
Liv. 43, 2, 2:muta metu terram genibus summissa petebat,
Lucr. 1, 92:corde et genibus tremit,
Hor. C. 1, 23, 8:jus imperiumque Phraates Caesaris accepit genibus minor,
i. e. kneeling, beseeching, id. Ep. 1, 12, 28; Vulg. Phil. 2, 10 saep.:genu ponere,
to bow the knee, Curt. 4, 6, 28; so,alicui,
id. 8, 7, 13:genu flectere, Hier. in. Eph. 3, 14: inflexo genu adorare aliquem,
Sen. Herc. Fur. 410:nixi genibus,
on bended knees, Liv. 43, 2, 2:per tua genua te opsecro,
Plaut. Curc. 5, 2, 31:genua incerare deorum,
i. e. to attach to the statues of the gods wax tablets with prayers written on them, Juv. 10, 55.— -
43 obtestatio
ob-testātĭo, ōnis, f. [obtestor], an adjuring, conjuring; an engaging or obliging to any thing by calling God to witness (class.): obtestatio est, cum deus testis in meliorem partem vocatur: detestatio, cum in deteriorem, Paul. ex Fest. p. 184 Müll.:II.quid ergo illa tua obtestatio tibicinis?
Cic. Dom. 48, 125:viri,
Cic. Clu. 12, 35; id. Balb. 14, 33.—Transf., an earnest entreaty, adjuration (rare); in plur.:matronae in preces obtestationesque versae,
supplications, Liv. 27, 50:senatus ad infimas obtestationes procumbens,
Tac. A. 1, 12: quā obtestatione discedens, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 5; Cic. Fam. 13, 1, 4; Suet. Tib. 40. -
44 ἐπιλιπαρέω
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπιλιπαρέω
-
45 supplication
((an) earnest prayer or entreaty.) bønfaldelse; tryglen* * *((an) earnest prayer or entreaty.) bønfaldelse; tryglen -
46 dringende Bitte
die dringende Bitteappeal; solicitation; entreaty* * *1) ((an) earnest request or plea.) entreaty2) (an urgent request: The hospital sent out a plea for blood-donors.) plea* * *(an, um) f.appeal (to, for) n. -
47 supplication
((an) earnest prayer or entreaty.) súplicatr[sʌplɪ'keɪʃən]1 formal use súplican.• ruego s.m.• suplicación s.f.• súplica s.f.'sʌplə'keɪʃənmass & count noun súplica f[ˌsʌplɪ'keɪʃǝn]N súplica f* * *['sʌplə'keɪʃən]mass & count noun súplica f -
48 Bittgebet
-
49 supplication
((an) earnest prayer or entreaty.) trygling, bønnfallingbønnsubst. \/ˌsʌplɪˈkeɪʃ(ə)n\/1) ydmyk bønn, ansøkning2) ( religion) forbønn, påkallelsesupplication for something ydmyk bønn om noe -
50 supplication
((an) earnest prayer or entreaty.) auðmjúk bæn; bón, beiðni -
51 supplication
-
52 supplication
((an) earnest prayer or entreaty.) súplica* * *sup.pli.ca.tion[s∧plik'eiʃən] n súplica, petição. -
53 supplication
n. yalvarma, yalvarış, rica, niyaz* * *yalvarma* * *((an) earnest prayer or entreaty.) yalvarma -
54 supplication
((an) earnest prayer or entreaty.) ponižna prošnja* * *[sʌplikéišən]noun -
55 supplication
-
56 supplication
[ˌsʌplɪ'keɪʃn]nome supplica f., implorazione f.* * *((an) earnest prayer or entreaty.) supplica* * *supplication► to supplicate* * *[ˌsʌplɪ'keɪʃn]nome supplica f., implorazione f. -
57 supplication
-
58 supplication
((an) earnest prayer or entreaty.) prośba, błaganie -
59 supplication
-
60 supplication
((an) earnest prayer or entreaty.) maldavimas
См. также в других словарях:
earnest entreaty — index prayer Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
make earnest entreaty — index call (appeal to) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
earnest — earnest1 earnestly, adv. earnestness, n. /err nist/, adj. 1. serious in intention, purpose, or effort; sincerely zealous: an earnest worker. 2. showing depth and sincerity of feeling: earnest words; an earnest entreaty. 3. seriously important;… … Universalium
earnest — I ear•nest [[t]ˈɜr nɪst[/t]] adj. 1) serious in intention, purpose, or effort; sincerely zealous 2) showing depth and sincerity of feeling: an earnest entreaty[/ex] 3) seriously important; grave 4) full seriousness, as of intention or purpose: to … From formal English to slang
earnest — I. /ˈɜnəst / (say ernuhst) adjective 1. serious in intention, purpose, or effort; sincerely zealous: an earnest worker. 2. showing depth and sincerity of feeling: earnest words. 3. having serious importance, or demanding serious attention: an… …
Entreaty — En*treat y, n.; pl. {Entreaties}. 1. Treatment; reception; entertainment. [Obs.] B. Jonson. [1913 Webster] 2. The act of entreating or beseeching; urgent prayer; earnest petition; pressing solicitation. [1913 Webster] Fair entreaty, and sweet… … The Collaborative International Dictionary of English
entreaty — I noun adjuration, appeal, beseechment, call, cry, earnest request, impetration, imploration, importunity, invocation, obsecratio, obsecration, obtestatio, petition, plea, prayer, preces, request, solicitation, suit, supplication II index … Law dictionary
entreaty — mid 15c., treatment, negotiation; see ENTREAT (Cf. entreat) + Y (Cf. y) (1). Meaning earnest request is from 1570s. Related: Entreaties … Etymology dictionary
entreaty — ► NOUN (pl. entreaties) ▪ an earnest or humble request … English terms dictionary
entreaty — [en trēt′ē, intrēt′ē] n. pl. entreaties [ME entrete: see ENTREAT] an earnest request; supplication; prayer … English World dictionary
earnest request — index call (appeal), entreaty, petition, prayer Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary