-
1 déficient
déficient, e [defisjɑ̃, jɑ̃t]adjective* * *déficiente defisjɑ̃, ɑ̃t adjectif1) Médecine [cœur, muscle] deficient2) ( insuffisant) [système, contrôle] inadequate* * *defisjɑ̃, jɑ̃t adj déficient, -e* * *déficient, déficiente adj1 Méd [cœur, muscle] deficient; [organe] mal-functioning; il est mentalement déficient he's mentally deficient;2 fig ( insuffisant) [système, budget, contrôle] inadequate; ( inapproprié) [jugement, arbitrage] faulty.( féminin déficiente) [defisjɑ̃, ɑ̃t] adjectif -
2 déficient
déficient [deefiesjã]〈bijvoeglijk naamwoord; ook m., v.〉1 gebrekkig ⇒ onvolwaardig, onvoldoende♦voorbeelden:adjgebrekkig, onvolkomen -
3 déficient
déficient, -e defisjɑ̃, jɑ̃t]nome masculino, feminino(pessoa) deficiente 2g.adjectivola production de lait est déficientea produção de leite é insuficiente -
4 déficient
-
5 déficient
déficientnedostatečnýinsuficientní (lék.) -
6 déficient
defisjɑ̃adj2) ( insuffisant) ungenügenddéficientI Adjectifintelligence schwach ausgeprägt; raisonnement unterdurchschnittlich; forces, personne schwach; Beispiel: un enfant déficient; (intellectuellement) ein geistig zurückgebliebenes Kind; (physiquement) ein körperlich zurückgebliebenes KindBeispiel: déficient mental geistig Behinderte(r) féminin(masculin) -
7 déficient
-
8 déficient
недостаточный, неполный, дефицитный -
9 déficient
-
10 déficient
أبلهأخرقضعيفمختل العقلناقص -
11 déficient
adj. défissyê (Albanais) / défissyin (Villards-Thônes), -TA, -E. -
12 déficient
1. niepełny2. niezupełny -
13 déficient,
e adj. (lat. deficiens) 1. непълен, недостатъчен, дефицитен; 2. който ими физически или умствен недостатък, дефектен. -
14 déficient
-E adj.1. (insuffisant) недоста́точный, непо́лный*; дефици́тный 2. (anormal) дефекти́вный, неполно́ценный, отста́лый (mentalement);les enfants déficients — де́ти с дефе́ктом разви́тия, дефекти́вные де́ти
-
15 déficient
-enteadj. nuqsonli, illatli, aybli, zaif. -
16 déficient mental
mумственно отсталое лицо, слабоумный -
17 déficient de l'ouïe
-
18 déficient de l'ouïe
прил.мед. плохо слышащийФранцузско-русский универсальный словарь > déficient de l'ouïe
-
19 déficient mental
прил.1) общ. слабоумный, умственно отсталый человек2) юр. слабоумный dэficit недостача, умственно отсталое лицо -
20 un déficient mental
un déficient mental
- 1
- 2
См. также в других словарях:
déficient — déficient, iente [ defisjɑ̃, jɑ̃t ] adj. • 1290; lat. deficiens, p. prés. de deficere « manquer » 1 ♦ Qui présente une déficience. Organisme déficient. Intelligence déficiente. ⇒ faible, insuffisant. N. Les déficients auditifs, moteurs. ⇒… … Encyclopédie Universelle
deficient — DEFICIÉNT, Ă, deficienţi, te, adj. Care are o insuficienţă organică sau mintală. ♦ Care produce mai puţin decât trebuie, decât e planificat. ♦ (Substantivat) Persoană lipsită de anumite facultăţi fizice sau psihice. Un deficient mintal. [pr.: ci… … Dicționar Român
Deficient — De*fi cient, a. [L. deficiens, entis, p. pr. of deficere to be wanting. See {Defect}.] Wanting, to make up completeness; wanting, as regards a requirement; not sufficient; inadequate; defective; imperfect; incomplete; lacking; as, deficient… … The Collaborative International Dictionary of English
Deficient-ly — Deficient De*fi cient, a. [L. deficiens, entis, p. pr. of deficere to be wanting. See {Defect}.] Wanting, to make up completeness; wanting, as regards a requirement; not sufficient; inadequate; defective; imperfect; incomplete; lacking; as,… … The Collaborative International Dictionary of English
deficient — adj Deficient, defective mean showing lack of something necessary. The words are sometimes used interchangeably though they tend to diverge in their meanings. Deficient typically implies a falling short in the amount, quantity, or force… … New Dictionary of Synonyms
deficient — I adjective attenuated, barren, below par, blemished, defective, depleted, devoid, disappointing, discontenting, empty, falling short, faulty, few, flawed, hollow, impaired, imperfect, impoverished, in arrears, inadequate, incompetent, incomplete … Law dictionary
déficient — déficient, ente (dé fi si an, an t ) adj. Terme d arithmétique. Nombre déficient, ou, substantivement, un déficient, nombre dont les parties aliquotes ou facteurs font une somme moindre que le nombre lui même. 10 est un nombre déficient, la somme … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
deficient — [dē fish′ənt, difish′ənt] adj. [L deficiens: see DEFICIENCY] 1. lacking in some essential; incomplete; defective 2. inadequate in amount, quality, or degree; not sufficient n. a deficient person or thing deficiently adv … English World dictionary
Deficient — (v. lat.), 1) fehlend; deficiente pecunia, beim Mangel am Gelde; 2) abtrünnig; 3) ein Schuldner, der nicht bezahlt; 4) entkräftet, dienstuntauglich geworden; so Deficientenpriester, in der katholischen Kirche die zur seelsorglichen Amtsführung… … Pierer's Universal-Lexikon
Deficient — Deficient, in der kathol. Kirche ein für seine Amtsführung unfähig gewordener Geistlicher, der sein Amt für einstweilen oder immer abgeben muß; sein Gehalt heißt D.engehalt … Herders Conversations-Lexikon
deficient — 1580s, from L. deficientem (nom. deficiens), prp. of deficere to desert, revolt, fail, from de down, away (see DE (Cf. de )) + facere to do, perform (see FACTITIOUS (Cf. factitious)) … Etymology dictionary